■t FILM RUBRIEK „Dood water", een prachtig filmwerk, dat als eerste nationaal product den toets van een gematigde artistieke kritiek kan doorstaan. LETTERKUNDIGE KRONIEK VARIA DROGISTERIJ „DE GAPER" NIEUW ONTDEKTE REMBRANDT Het belangwekkende product van dc Ne- 'derlandsche Filmgemcenschap, dc film Dood water, welke uitgebracht wordt door de N.V. Melro-Goldwyn-Maver Film maatschappij is gisteravond in eerste ver tooning op het witte doek gebracht in liet Passage-theater te 's-Gravenhagc. Eindelijk heeft dc Ilollandsche première dus plaats gevonden. In het hart hebben wij reeds een protest laten hooren tegen liet leit, dat een Nederlandschc film aan het geboorteland onthouden wordt en thans wil len wij nogmaals afkeuring daarover uit spreken. Op 15 Augustus heeft op de Biën nale te Venetië, waar een groot internatio naal filmcongres gehouden werd, de pre mière dezer rolprent plaats gevonden, liet congres was een belangrijk gebeuren op cinematografisch gebied en wij verheugen ons er met ieder over, dat ons lantl daar .vertegenwoordigd is geweest en zelfs nog een fraaien prijs heeft mogen veroveren, doch dit mag nog geen reden zijn om de film aan landgenoot en te onthouden. Ne derland bezit momenteel een eigen, natio nale filmindustrie, dc pers toont or een zeer groote belangstelling voor en poogt zooveel mogelijk te helpen in het bereiken van idealen en het gaat daurom niet aan ons volkomen te ncgceren. Wij liobbcn recht op een spoedige vertooning. JAN MUSCH. Op onze informatie waarom aldus gehan deld was. deelde men mede dat het een on geschikt seizoen was om films te lancee- ren, doch dit is een uitvlucht, zooals er tal- loozen tc vinden zijn. Ook dc hoop op een spoedige voorstelling na Venetië ging in rook op, toen wij vernamen dat do beschik bare copicën naar Berlijn verhuisd waren, en wij hebben ruim twee maanden na Ve netië de première in Holland van een Hol- landsch product. Deze handelwijze heeft bij ons geen be wondering gewekt, evenmin als liet volgen de feit: Wij ontvingen n.l. foto's van Dood w a t e r, waarop met fraaie zwarte letters de naain van een medespeler gedrukt stond, alsmede „in the Dutch picture Deacl Water (Aqua Mort a) a Gerard Bulten Pro duction". Dit. Engclsch imponeerde ons ge lukkig weinig en wij vragen ons af of het onmogelijk geweest zou zijn voor Nederland andere onderschriften te geven. liet zijn toch beelden uit een Hollandsclie prent! Deze twee punten hebben onsympathieke ledachten verwekt en het is to liopen, dat ie producers en ook anderen hieruit een cs zullen loeren. De film vangt aan niet een proloog die met den epiloog tot hot best geslaagde deel van bet product behoort. Wat daarin gepresteerd is verdient den naam film- kunst ten volle. Men hoort en ziet hoe er gewerkt wordt aan de drooglegging, hoe dc arbeid vordert en hoe tenslotte dc afsluiting een feit wordt. De bewoners van dc dorpen aan de Zui derzeekusten, die reeds gedurende vele ge neraties in hun levensonderhoud voorzien hebben met dc visschcrij, zijn door het bou wen van den dijk broodeloos geworden. In de haven van Volendam liggen de schepen, strak en stil in hun bonkig-zwarle schoon heid. doch slechts de wimpel leeft. Op den wal hangen de visschers en staren uit naar de verte van de zee, die geen zee moer is. Een schip kooit nader, liet is Willem de Geus, die met Jaap, zijn knecht, toch nog uitgevaren is. Dc buit is echter gering en Jaap, een jonge kerel, die een eigen gezin wil gaan vormen met Maartjc, zegt een an der beroep te gaan kiezen. De zee is geen rijke bron meer en Jaap wil leven, dus moet hij met den tijd mee en die voert naar het land Volendam echter treurt; men wil zijn be roep niet opgeven, trots alle daaraan ver bonden gevaren en dc visschers zoeken ver getelheid in den drank. Langzamerhand dringt echter het begrip door, dat verzet nutteloos is. De zee is een meer geworden, daar kunnen de Vólendammers niet meer aan tornen en als de Geus dat toch wil doen cn met dynamiet den dijk wil laten springen, komt rnen in verzet en verijdelt zijn plan. Zonder eenigen twijfel is Dood water een meesterwerk der cinematografie, dat met grootc liefde tot stand gebracht is. Ge rard Rut ten heeft dit grootsche onderwerp, dat midden uit het Nederlandscho sociale leven gegrepen is, met een prachtig ar tistiek élan op het witte doek in beeld en tot leven gebracht. Langzaam trekt dc in drukwekkende episode uit ons volksgebeu- ren aan het oog voorbij, niet v rooi ijk cn luchthartig, dat is bij een dergelijk gegeven niet mogelijk, doch zwaar en nevelachtig, soms wat tc zwaarmoedig in zijn sombere ernstige koppen cn getemperd-grijze bcel- denserics. Do Hollanders zijn echter niet volmaakt onmondig, oppervlakkige amusementslust zit bij het overgroote deel van liet publiek wel voor, doch het kan niet anders of ware filmkunst moet gewaardeerd worden door een volk, als het ziet hoe een stuk van zijn eigen leven op een dergelijke manier verfilmd wordt. Dit wil echter nog niet zeg gen, dat het noodzakelijk was minutenlang hetzelfde beeld tc vertoonen; dc film is zwaar cn het beeld zoo kostelijk, dat dit overbodig was. Op meerdere punten is dc film echter tc langzaam, het tempo te zwak om in tien ban tc kunnen blijven cn was een kortere montage gcwerjscht geweest. Inderdaad kunnen wij sproken van „in den ban blijven", want onbewust komt men on der dc bekoring van hetgeen vertoond wordt. Do zuivere techniek waarmede dc film door den regisseur geënsceneerd is, getuigt van een bijzondere studio van cn liefdo voor het milieu waarin gespeeld wordt. Een buitengewone photographic, plastisch en teer, schenkt tafereelen van niet vermoede schoonheid, die onder onze grijze luchten zelden herkend worden. Ook hier blijkt evenwel dat overdaad schaadt; de voortdu rende tegenlicht-opnamen vermoeien cn men verlangt onwillekeurig naar iets an ders. Toch is de fotografie van Andor von Barsay van dien aard, dat men trilt van bewondering. Het sterke realisme van onze zeventicnde-eouwschc schilders kan men cr in terugvinden, men ziet do motieven van onze groote meesters, die hen tot roem hebben mogen brengen. Barsay's visie is schitterend, bohecrscht en nauwgezet tot in finesses. Uit de buitenopnamen spreekt het fatale, hot onvermijdelijke, somber en streng, ieder wordt er door gegrepen en als door een wonder weten zij den vis- acher tot overgave to dwingen. Op ontroerende, meesterlijke wijze beeft Rutten hot conflict naar voren gebracht, dat voortvloeide uit do noodzaak om een nieuw leven to kiezen of ten onder tc gaan in de eeuwen oude traditie van vissehcr- zijn, een groot sociaal vraagstuk. Hij gaat uit van ccn klein onderdeel en komt clan tot het groote geheel, waarin zijn menschen zulk een belangrijke rol spelen, zonder veel tc moeten zeggen. Soms wordt er zelfs nog te veel gezegd, daar de inbond der woor den reeds uit de beelden gebleken is. Dit is echter geen groote fout, want bet bewijst hoe zeer liet draaiboek rekening hield met de eischcn van dc film. Behalve montage cn fotografie is er nog een derde clement, dat medegeworkt heeft tot liet welslagen der film: dc muziek. Dc muzikale illustratie van Walter Gronostay maakt dc cinematografische uitbeelding vol cn indrukwekkend. Typisch-dramatische accenten worden verkregen uit bepaalde klanken, cn het heftige realisme van bepaalde scè nes wordt door de muziek nog onderstreept. De bogcleiding van het Con certgebouwor kest o.l.v. prof. dr. Willem Mengelberg is suggestief cn versterkt nog dc expressivi teit der film. Een buiten gewone steun heeft dc regie geluid in haar spclersniate- riaal. Jan Musch met. zijn expressieven kop is niet tc vervangen; zijn spel is slechts een verandering van gelaatsuitdrukking cn als zoodanig schitterend. Naast hem staan de Volendaniniers met hun prachtige foto- gcnischc koppen, die als maskers in stilte uitdrukking geven van hun denken cn voelen. Naast Jan Musch komt op liet eerste plan Teo dc Maal (respectievelijk als Willem dc Geus en Jaap, zijn knecht), die ook zijn ty peering goed doorgezet heeft. Ernst Busch komt een woord van lof toe voor dc impo- ncereiule wijze, waarop hij den proloog voorgedragen heeft. Verdere hoofdrollen worden vervuld door Helga Gogh, die als Maartjc goede verwachtingen geeft voor dc toekomst, Max Croisct, Arnold Marlé, Johan Schilthuizcn, Bets Ranucci-Bcckman cn Ju les Verstraetc. Het geluid is goed en werd verzorgd door Hans Rutten en Dankert. Een prachtig filmwerk, met zeer goede eigenschappen, dat wij gaarne onze eerste speelfilm, die den toets van een gematigde artistieke kritiek kan doorstaan, willen noe men. JULES VERSTRAETE Celibaat, door Gerard Walschap (Rotterdam, Nijgh cn van Dit- mar). Er bestaat een merkwaardige verwant schap tusschon do Vlaamsche schrijvers Wil lem Elschot on Gerard Walschap, vooral zooals de laatste zich heeft doen kennen in zijn kleinen roman „Celibaat", die op onze tafel ligt. De algemocnnc figuur in beider motieven- reeks is deze: dc hoofdpersoon is een sukkel, die door de eerzucht van anderen wordt be stemd voor een loopbaan, waartoe, hij alle bokwaamheden mist. Wij krijgen dan dc uit werking van den liumor. De sukkel, die tol romanheld verheven is, verstart, hij kan niet mee inet wat het leven van hem verlangt; in dc jij der oenvoudigen zou zijn natuur overeenkomen met zijne omgeving, temidden van dc praal van oenen hoogen staat, of van een groote Bedoeling, wordt zijn gestalte be lachelijk. Walschap gaat echter verder in de ont wikkeling van het motief dat beide Vlaam sche schrijvers aantrekt, dan Elschot. El- schot bepaalt cr zich toe, te parodieeren, cn dan zijn parodieën aan tc staren met men schel ijkc bewogenheid. Walschap is niet te vreden met het enkelvoudig humoristisch effect. Hij is veel wreedaardiger tegenover zijn creaturen, hij laat zc niet alleen lijden doordat hij den draak met ze steekt, hij gaat verder, hij laat zc verpletterd worden door het leven. Maar Walsehap's consequenter opzet, en verstrekkende bedoeling voltooit ccn dra matische ontwikkeling, waarin Elschot. bleef steken. Zoodra men lacht om een medemenscli, dien men ccn mal figuur deed slaan, beeft bet wreede spel uit. Die mcdcmensch kan nu, in het bcvoiligendc donker zijn leven voortzetten. Dc lach is met een het tecken van vergiffenis aan den mensch, die gezondigd heeft door potsierlijk te zijn. De lach is dc grens van den humor. Maar gaat men door, met do belachelijke persoonlijkheid tc analyseoren, dlc persoon lijkheid tot den einde toe dc govolgen <o laten beleven van zijn natuur cn van dc verhoudingen, waarin bij wordt geplaatst, dan wordt bet humoristische effect in oen tragisch effect veranderd, cn dan heeft niet de lach. maar dc deernis het laatste, woord. En hier ligt nu dc betcekenis van Wal sehap's nieuwe boek, „Celibaat": dat het hu moristische cr in doorgevoerd wordt tot het tragische, dat men, aan liet eind van dit bock niet meer lacht, maar weent. Er is uog iets eigenaardigs in dit hoek van Walschap, waarin zijn kunst zich van de satire onderscheidt. Zooals de treurspeldich ter naar heldenfiguren, zoo grijpt dc satirist naar geparodieerde heldenfiguren. Maar dc figuren van W alschap zijn niet: voluit be lachelijk. Zij zijn alleen maar onmachtig. En do onmacht, waaraan zij lijden, wordt ons historisch en erfelijk ci> zielkundig ver klaard. Dc bedoeling vun den schrijver is, ons 1c laten zien, welke ontroerende men- schclijkheid er levcii kan in dc onmachti ge n. De celibatair, wiens leven ons in Wal sehap's nieuwe boek beschreven wordt, is André d'Hortenfeldt, de verwende zoon van oen Brusselsch notaris, en dc afstammeling van con hardnekkig geslacht van lundcdel- licden, adellijke hocrenbocrcn. André is loc- lijk en dom. Hij is stug cn onhandig. Zijn eerste verweer tegen het leven, dat hem te. pakken wil nemen, is: toegeven ann zijn wreedheid. Met boerse be achterdocht en duivelsch leedvormaak probeert hij in het golicim anderen tc sarren, menschen cn dieren, om zich op het leven te wreeken, dat licm zoo leclijk en zoo onbeholpen had gemankt. Zijn Vader, dc Notaris, wil, dat hij in Leuven studccrcn gaut. Hij woont cr in bij zijn Oom, een Kongolccsch majoor buiten dienst, wiens jonge tweede vrouw, hem ver- Jeideu wil. Maar hij is niet tc verleiden, hij is cr veel tc schutterig voor. In deze verleidingspogingen van Mouche, do kokette majoorsvrouw, vinden wij eenc inleiding tot dc kern van het boek, dat een antwoord geven wil op de. vraag, boe zul een zoo onhandig, leelijk manneke hel klaarspelen met het liefdes probleem liet antwoord is eenvoudig: bij lost het niet op, hij blijft zijn heele leven celibatair. Maar dc moeilijkheden on folteringen van dien ongehuvvden staat zijn waard beschreven tc worden door een ervaren romancier. Na den dood zijns Vaders geeft André or dc studie terstond aan, en hij gaat wo nen op een klein kasteeltje „dc Koevoet", dat in dc nabijheid ngt van het vroegere slot zijner familie: dc Schrans. En nu gaat zich eens pel van liefdeswerving ontwikke len van de zijde der heide dochters van den Heuvel, dc nieuwe eigenaars van „dc Schrans" naar André toe, die om zijn on beholpenheid door dc bevolking van het dorp „het Heerke" genoemd wordt. Maar die voor dc dames Octavia en Ursula van den Heuvel is hij begeerlijk om zijn groot vermogen. Zij geven hem beide duizend ma len de kans, maar dc concurrentie tusschen dc beide zusters werkt venwarrend. Docii bo vendien: „liet Heerke" mist de handigheid, om een vrouw ten huwelijk tc vragen, cn zoo zien we, het heele verhaal door, Octa via en Ursuie om den jongen leelijken kas teelheer rondloopen, zonder dat er iets be slissends gebeurt. Dan komt dc oorlog, die „bet Ilcerkc' naar hot front roept. Hij komt uit dien oorlog terug met een totaal verminkt ge zicht. En als wij hem aan het einde van het verhaal aan dc Fransche Rivióra ont moeten, als een wanstaltig, verwrongen manneke, dan beleveu wij dc pijnlijkste scène uit het heele boek. Eon laatste drang van liefdes- en lovonsvcrlangon openbaart zich in een plots uitloalende pas sie voor de zestigjarige, leeljjke vrouw, die bom verzorgt, zooals een moeder haar Kind. Intusschen zien wij Ursuie van den Heu vel, die bestemd was de bruid te worden van André d'Hertonfcldt, zich verslingeren uan een Duitschcn kapitein, die deel uit maakte von dc bezetting, hetgeen haar la ter door dc bevolking wordt ingepeperd, en we zien „het lleorken" sterven op zijn kas teel, vervuld van dc gelijkmoedigheid der eenvoudigen. Wij hebben in onze korlc beschrijving van het verhaal ons bepaald tol de hoofd personen en hoofdzaken. Maar heel deze geschiedenis, ook in haar bijfiguren, on der wie wij in liet bijzonder de reso lute figuur van den dorpspastoor, pas toor Clarcbout koninklijk vinden geken schetst, geeft ons een gaaf cn niet tc verbeteren inzicht in het Yluanische leven. Al de karakters, welke dit boek ons voor oogen stelt, zijn gebeiteld. Zij zijn zon der vervloeiing cn innerlijke schakeering. Men ziet deze menschen, recht voor zich uit. Maar hetgeen wij bewonderen in dit werk van Walschap, is zijn groote vondst, dat hij de natuur der menschen door het leven laat corrigecren. Dat het bocrsch ata visme, dc bcdorvendc, oppervlakkige op voeding, het gemis van een eigen liulso- 1 ijken haard, waaraan hij als kind kon spe len, liet karakter van André d'Hertenfeldt moesten laden met wreedheid cn achter docht, ieder begrijpt liet, die de voorgeschie denis bestudeerd hcoft, waarvan dc schrij ver ons nauwkeurig rekenschap geeft. Maar naarmate hot vorhaal voortgaat, en dc hulpbehoevendheid stijgt van den man wiens leven ons beschioven wordt, komt zijn medolijdend en liefdezoekend hart tus schen de porién van het maliënkolder zij nor wreedheid te voorschijn. En wij besef fen het, smartelijk, dat do eerste voorwaar- do tot geluk en welslagen is: psychische Macht, cn dat die Macht zelfs noodig is om dc zachte krachten in beweging te brengen. Aan de figuren van Elschot geven wij onzen lach, aan „het Heerke" van Walschap den aalmoes van ons mededoogen. P. II. RITTER Jr. VAN HET DRINKEN. Van de hand van zekeren heer Alexander von G'eichen Ruszwuroi, die nauw verbon den is aan de Internationale Liga tegen dc Prolubitio, verscheen eenigen tijd geleden een boekje, waarin hij het opneemt voor liet drinken vun alcoholhoudende dranken. Hij toont aan, dat ieder mensch een prik kel en opwekking noodig heeft. Zonder de onschuldige genotmiddelen geen humor. Zij zijn liet, welke dc tradities van het lachen hooghouden. Van familiefeest tot familie feest, van volksfeest tot volksfeest, van car naval tot carnaval. Dc groote hoeren uit don goeden ouden tijd wisten wel, wat ze deden, wanneer bij kroningsfeesten, bruiloften en andere be langrijke gebeurtenissen dc fonteinen wijn spoten cn biervat op biervat werd aange rold om de menigte te verlustigen. Daar stroomden niet alleen bier en wijn, daar stroomde poëzie. Twisten werden vergeten, de oorzaken, door de waarheid, die op deu bodem van den beker log, als dwaas en be lachelijk bevonden, want belachelijk klein zijn lenslotte alle oorzaken van twist en strijd. Vrede en vreugde schonken de bier cn wijn spuitende fonteinen, voor ieder toe gankelijk, zonder onderscheid van stand en von persoon en dc ecnige, deugdelijke werkzame broederschap ontstond in liet teeken van een vroolijken dronk. Het lied aan dc vreugde van Schiller is zeker niet bij limonade gedicht. Dc hoogc vlucht van zijn droomen, dc dankbare klaarheid van zijn vergezichten, zijn niet denkbaar zonder den geur van tooverbloe- men, wolkc opstijgt uit bet glas gevuld met wijn. In hetzelfde boekje vertelt de schrijver over de eerste wetten op bet inrichten van herbergen fn Babylonic cn Assvriö. Ver spreid over het land, zoowel als in de ste den, lokten zeer vclo herbergen, die meest door vrouwen werden bestuurd, doch er waren ook wel herbergen, waar een waard het hoofd was. Meest werd zclfberoid bier geschonken, bovendien, als luxe drank, een dadelbrandcwijn de voorvader van alle Oostersche likeuren ook een eigenge maakt o drank. Aan den bereidcr van het hier werden dc meest gestrenge eischcn gesteld. Wie be drog pleegde, werd verdronken. Hieruit blijkt, dat reeds in de oudheid liet hier als een volksvoedsel werd beschouwd. Uit liet feit, dat in Babylonic cn Assyrië meest waardinnen waren, dio den mannen een hartigcu dronk schonken, cn aan de meest bezochte gelegenheden een persoonlijk ka rakter gaven, wordt aangetoond, dat het menschelijk geslacht tot eigenlijk weinig is veranderd. Het lied cn dc gschiedcnis van de schóone waardin gaan door de dichtkunst cn literatuur van alle tijden en van vrijwel alle volkeren. Zij lokt cn lacht, geleund tegen de tapkast, haar blik vuurt de drinkers aan, of zij in Baliy lonië de bier kan met het oor aanbiedt, of bij het mo derne buffet staat naast het kasregister. In het begin staat dc geschiedenis ver teld van een waardin uit de bicrknëip Koc- baoe genaamd, van wier aantrekkings kracht op haar gasten in spijkerschrift wordt verteld. Kaboea bezat ccn druk be zochte herberg, waar voornamelijk officie ren kwamen, die zeer waarschijnlijk dc schoonc waardin met hun liefdesbetuigin gen vervolgden. Doch een hunner meende het ernstig en dc vrouw achter dc tapkast meende het ook erg mot hem. Hij nam haar tot zijn vrouw en het meest merk waardige van de geschiedenis is, dat de man, wiens naam niet genoemd wordt, ko ning werd en de schoone Koebaoe konin gin. Naar haar, de waardin van Babylon, is de dvnastie genoemd, d>e regeerde over Behvlonië. Niet alleen Koebaoe, ook anderen zullen wel geweten hebben, hoe gomakkelijk hot EEN UITKOLnST VOOR IEDERE VROUW. Oriënt Henna Shampooing. Verft door gewoon wasscnen cik haar in elke gewenschte tint. Onschadelijk f 0.60. JULIANAPLEIN 3. Amersfoort. \an het buitenland verkocht Dc firma D. A. Iloogendijk en Co. tc Am sterdam (Keizersgracht GiO) verwierf on langs een schilderij van Rembrandt, bekend uit een testament 1641) van Jacob de Geyn, „Canoniek der Ivercko van Stc Maria t' Uytrecht" en sindsdien verloren geraakt. Dr. Vajentiner, die in 1921 de aandacht vestigde op een gravure, kennelijk naar dit schilderij gemaakt, maar het schilderij zelf ook niet kende, heeft het, toen hij het on langs bij dc firma Hoogcndijk zag „one of Rembrandt's greatest works of his early pe riod" genoemd. Ook de Rembrandtkcniicr dr. Brcdius vvenschte de firma met haar aanwinst geluk. Ilct schilderij stelt twee bejaarde cn be baarde mannen voor, geleerden blijkbaar, die ernstig discutoeren, kennelijk over een passage in een boek dat een van do twee op zijn schoot houdt. Dezen laats!en geleerde aanschouwt men vun terzij, zoodat van liet gelaat maar ccn klein gedeelte tc zien is. Dc eerste, blijkbaar de interessantste on waardigste een Fausttype? met een prachtig expressieven kop, hoog, ge rimpeld voorhoofd, groot wijdopen oogcu en sprekend handgebaar keert zich geheel naar den ander toe zoodat dc toe schouwer hem cn face ziet. Op de tafel voor hem liggen en staan opengeslagen boeken en handschriften. Van links valt in gulle mate zonlicht nuar binnen, op den donkeren achtergrond van het. vertrek is nog vaag een groote aardbol tc zien. Nadat de firma dit schilderij verworven had, wilde het toeval, dut den dag waarop het bij baar werd afgeleverd, de directeur van een museum uit een ander werelddeel haar bezocht. Na cenige onderhandelingen werd het schilderij aan dit museum ver kocht, hoewel dc firma zich later afvroeg ot zij niet eerst had moeten probeeren het stuk voor Holland behouden. Op deze eerlijke bekentenis laat zij onmiddellijk volgen: „aan den anderen kant meenen wij, dot wij Hollanders reeds zoozeer bevoorrecht zijn (is dat t.a.v. Rembrandt wel juist? Red. AD-) dat wij anderen dit bezit niet moeten misgunnen.'' De firma stelt lic't schilderij van 27 Oc tober tot en met 12 November a.s. ten toon \an half elf tot half zes en 's Zondags van 2 tot 5 uur. Een aantal andere werken zal deze ten toonstelling complet ceren. gesprek bij dc bierkruik in een opgowekio stemming wordt gevoerd en dat menige politieke ontevredenheid, door liet gerste nat gevopd, tot uitdrukking kwam. Het biergesprek cn dc politieke tinncgictenj schijnen reeds onder dc mannen van Ba bylonic een gewoonte te zijn geweest, want bij de wetgeving wordt de houder van een herberg met een zware boete bedreigd, wan neer in zijn „bierkneip" ontevredenen sa menkomen om staatsgevaarlijke plannen voor tc bereiden. Het Portugeesche „drie reis geldstukje is het kleinste, muntstuk der wereld. Apen, zeehonden en olifanten kunnen hui len. Reeds vóór 300 jaar kende men een pet.ro- Icumbron op liet eiland Zante (lionischo eilanden). Dc. planeet Uranus heeft voor één omweu- teling om de zon, dus voor hiér zonnejaar, :.0,688 uard-dagen of iets meer dan 81 onzer jaren noodig. Bijna zonder uitzondering verkrijgt nicu «ie zwart en witte struisvecren van niun- lijke en dc grijze van dc vrouwelijke struis vogels. Opschriften op oude munten, welke zeer dikwijls (gesleten en dientengevolge on leesbaar zijn, worden weer zeer duidolijk als men de muntstukken op een rood gloeiend stuk ijzer legt. De namen van do drie schepen, waarmee Columbus „Amerika ging ontdekken" wa ren Nina, Pinta en Sancta Maria. Do ster Alpha Orionis zendt dc nicesto waruile naar de aarde. Ieder jaar verliest een hert het buitenste gcdeelto van zijn gewei. Zestig jaar geleden heeft een zekere me vrouw Ëliza Tibbeiis den oerstcn sinaas- ppclboom in California geplant. In Parijs zijn de wielen der zware wa gens. waarmee steenkool bij dc klanten wordt afgeleverd, van rubberband":: -*w- zicn, opdat ze niet zooveel hinderlijk lawaai in dc straten zullen makei:. Het aantal huurders van liet ruim 80 éta ges hooge nieuwe kantoorgebouw „Imperial State Building" tc New-York is 25,000.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1934 | | pagina 14