Aniersfoorisch Dagblad
VACANT
VACANT
IEDEREN DAG 100 K.M. ALS FORENS
ALLES ZELF HALEN!
ALS HET WINTERT
Als we de auto niet hadden
I&iidagsbh
Va Ti liet
UIT AMERIKA
mij *s avond afhalen ik moet maar twee
steile heuvels op en neer gaan om thuis
te komen cn duurt het niet langer dan een
kwartiertje, maar dun bemerk ik, dat de
mensch een gemakzuchtig wezen is, precies
als ik als jongen in Den Ilaag op de fiets
sprong oin een brief te posten, die honderd
meter verder in de bus moest.
Zelf halen het parool
DE ROZENBOTTELS
Maar Zaterdagmorgen in mijn dorpje
stap ik om 8 uur naar mijn garage en start
de motor. Moet ik geen ochtendblad heb
ben, ook al vriest het 17 graden? 's Nachts
is de melkboer met melk en eieren geko
men, maar een krant wordt nooit en nim
mer bezorgd, dus ga ik die zelf halen, voor
dat de voorraad uitverkocht is in den win
kel, waar ik me kan laten knippen cn tijd
schriften koopen. Laat ik dadelijk eerlijk
bekennen, dat cr een groentonman bij me
aan de deur komt cn een auto van een
groote bakkersmaatschappij, maar jaren
geleden in een ander dorp kregen wij let
terlijk niets thuisbezorgd het geval wil,
dat wij in de bebouwde kom van een groot
dorp wonen en niet meer zoo in de wilder
nis als vroeger. Toch zijn wij daarmee niet
te vergelijken als de bewoner van een klein
dorpje in ons vaderland! Groote „groce
ries" of kruidenierswinkels in de Ameri-
kaansche dorpen doen niet aan thuisbe
zorgen cn cr zit niet anders op dan liet
zelf te gaan halen. Zelfs voor een klein ge
zin als tegenwoordig liet mijne, nu mijn
jongens student zijn geworden, is cr per
week nog zooveel noodig, dat het een paar
groote pakken vormt, die hoogstens over
een kleinen afstand gedragen kunnen wor
den, mits het ideaal weer is. Wat moet
men met hitte, regen of sneeuw doen? En
nu hebben wij een paar kopjes en schotels
noodig, een half dozijn sokken, wat lever
traan, ja, zelfs de post! Wordt dat alles
thuisbezorgd? Geen sprake van. ij moe-
Ten zelf onze brieven van het postkantoor
uit een box gaan halen en geen apotheker
of manufacturenwinkel houdt cr een loop
jongen op na.
Ik heb uitgevonden, dat tusschen 1 cn 2
's middags de kruidenier het minste klan
ten heeft en dus stap ik, cr dan Zaterdag
op af. Laat ik niet vergeten te vertellen,
dat een kruidenierswinkel in Amerika ge
woonlijk ook de slagerij bevat. Dus geef
ik braaf mijn lange lijstje van benoodigd-
heden voor de hcclc komende week op en
wanneer ik dat in een groote doos bij el
kaar heb, die amper te tillen is vijf
pond suiker, koffie, boter, meel, blikjes
enz. stap ik naar de 'overzijde voor mijn
vlcesch, worst, ham e.d. Vergeet niet, le
zeres, wij hebben allemaal een electrischo
ijskast thuis, waai in alle voedsel een
week en langer goed blijft! Tja, het leven
in Amerika is anders als bij ons. Koop ik
niet mijn sigaretten bij den kruidenier cn
mijn zuurkool bij den slager? Nou dan!
Naar de stad
Wanneer ik dan triomfantelijk thuis
kom met alle eetwaar en de brievenpost
kijkt mijn vrouw me eenigszins verlegen
en toch dringend aan ze wil zoo graag
beddclakens cn schoentjes voor de kleine
meid cn pyama's voor schrijver dezes cn
een leren jas voor zichzelf koopen, zouden
wij vanmiddag naar Danbury, Conn, kun
nen gaan Natuurlijk weet ik, dat ons dorp
al die dingen niet oplevert, dat Danbury
op den noodigen afstand in den naburigen
staat Connecticut ligt en dat het 17 gra
den vriest. Maar dan gloeit de warmte in
mijn hart voor de trouwe Buick, die altijd
zijn plicht doet cn liet ecnige verbindings
middel is tusschen ons eenzame huis op
den heuvel cn het verlangde. Zeker, mijn
vrouw kan ook per trein naar New-York
gaan, daar inkoopen doen en het per post
laten bezorgen, maar om de een of andere
reden is liet winkelen op Zaterdag met
den pater familias een apart genoegen.
Wij maken dus, dat de centrale verwar
ming thuis geen kwaad kan, sluiten de
electriciteit af en stappen in den wagen.
Brrrr, is het niet gemeen koud?
De lucht dreigt 'vol sneeuw. Geen nood, ik
heb een „heater" in de wagen, een verwar
mingstoestel, dat op het koelwater van den
motor werkt cn de warmte daarvan met een
electrische waaier in de wagen rondblaast.
Buiten is alles hard bevroren, de beekjes
langs den weg liggen stijf van het ijs en de
meren in den omtrek zijn met een vlies be
dekt. Wij zijn op weg om de hoogst noodigc
dingen aan te schaffen in een vrij groote
stad van een naburigen staal, omdat wij die
anders niet in huis kunnen krijgen. Rechte
betonnen wegen met flauwe hellende boch
ten maken, dat ik voortdurend een vaart
van tegen de 50 K.M. per uur kan volhouden.
De velden liggen rocst-bruin om ons heen,
de farms zien cr kaal en doodscli uit, de
lucht is rozerood cn bovenop een heuvel aan
gekomen is het uitzicht superbe over de
heuvels en valleien van Westchester. Groo
te moderne buitengoederen en oudcrwetsch
in elkaar vallende hoerenhuizen wisselen el
kaar op onbegrijpelijke manier af.
Winkelen der duizenden
„Danbury licet u welkom!" staat op een
groot bord aan den weg, wanneer wij de
stad naderen. Het blijkt, dat wij niet de
eenigen zijn, die komen winkelen. Een on
afgebroken stroom auto's gaat dezelfde rich
ting uit en in het centrum aangekomen, zie
ik geen honderden maar duizenden auto's
langs de trottoirs van de voornaamste stra
ten geparkeerd. Dit parkeeren gaat heel
eigenaardig toe wij zetten den wagen
een schuine hoek tegen het trottoir en niet
er langs of loodrecht cr op. Ongetwijfeld
spaart dit in ieder opzicht ruimte uit, maar
het, xereischt de yolkomcn bchecrsching van
Een witte wade b
Pootafdrukkerc van dieren
staan in de sneeuw als uit:
voerige verhalen
Alle boomen staan stil, zóó stil; zij staan
aandachtig te luisteren naar de stilte. De
wintermorgen is nog jong en pril; zijn
adem stolt bij allo takken tot een blanke,
brosse rijp: een fijne pure sier, die de don
kere bosschen jeugdig maakt en fonkelend
en bloemig. Door de stille ruimte onder
den wazig blauwen hemel komt een stille
vogel vleugel geslagen: een bonte kraai
maakt, van zich zelf een uiterst beschaafd
standbeeldje, wanneer hij zich neerlaat op
een ranken, doorbuigenden berketop. Hoe
accentueert, bij door zijn rustige donkere
toon de blanke roerloosheid der rijk be
rijpte twijgen!
Maar zie: de zon klautert tot boven den
rug der heuvels; zij koestert de kille, over-
sneeuwdc aarde, zij koestert de stille ver
sierde hoornen en nu gaat de lijp heel
zoetjesaan smelten tot nerveus tuimelende
korreltjes en pluizig wcgdwarrclcndc
sneeuw. Ilaar zoelte smelt allen sier en
wanneer zij een meter is geklommen, staan
alle boomen weer wintcrsch-gcwoon: de
sparren cn dennen groen en forsch, de ber
ken donkeiviolet en ijl, de eiken knoestig
kaal cn kionkeltakkig.
Doch nu door den gezegenden dag te
gaan en af te dwalen van uw woning! De
doorzonde frischhcid sterkt als een bad, de
hemel is puur cn wijd cn bij de schapen-
drift blinkt zwart, gezond ijs, dat verlok
kend glad een heidepocltjc beeft gevloerd
En nu nog jong te inogen zijn en de jas
uit te kunnen gooien en als een jongen met
een groot,cn aanloop te slieren over het uit
dagend spiegelend ijs, dat golft onder uw
gewicht. En teruggegleden over 't deinend
ijs. En nogmaals heenEn nogmaals
terug.... Want morgen kunnen-wij ons
wel weer hullen in den mantel van onzen
donkeren ernst en zware gewichtigheid.
Maar heden zijn wij jong en van onze
vreugde is ccn echo de lach van een specht,
die zich werpt in dc lichte, zuivere wereld
cn deint boven de klingen en hoven dc
dcllingen als een verheugd kind. En onder
den koepel van den hemel drijven mede dc
edele wieken van ccn paar jagende valken.
Naar wie speuren ze, wie zoeken ze uit
voor buit? Een fijne vilten muis, die
zijn wagen om cr in cn uit te rijden..Stel u
voor de hoofdstraat binnen te rijden, waar
de meeste winkels zijn cn waar letterlijk
honderd auto's de beschikbare ruimte vul
len. Er schiet niets anders over dan op goed
geluk te vertrouwen, dat er aan onzen rech
terkant niet iemand wegrijdt voor wij aan
komen om dan zijn plaats in te nemen,
maar het noodlot wil gewoonlijk het tegen
deel. Derhalve komt de moeilijkheid om een
parkeerplaats te vinden. Met veel durf chauf
feurskundc cn wat boffen lukt het dan
eindelijk wel.
Ziezoo, wij zijn aangeland. Vrouw en doch
ter stappen uit en gaan met verzadigde ge
zichten „winkelen". Ik laat dc motor kalm
doorloopen en dus ook de centrale verwar
ming, steekt een sigaret op cn haal Qucri-
do's „Mooie Karei" voor den dag, maak liet
me zoo gemakkelijk mogelijk achter het
stuur. Een kwartier gaat voorbij, anderhalf
uur. Dan komen dc dames terug, opgewon
den over hun inkoopen, dc armen beladen
met pakken en pakjes, die zij geen oogen-
blik langer kunnen torsen of hun armen
zouden er afvallen. De Buick is geduldig
en slokt alles op: pyama's cn seryies cn nog
huis cn hof
zich waagt uit dc gangen, van dc aarde?
Mijn bedrijvige goudhaantjes, deze klcino
naïeve vogelkindercn? Zij wriemelen rond-*
om de beukestammen, zij springen op den
grond en spieden in de spleten van den
beukevoet. O, dc onbedccsden: op eens,
mans tred afstand van mij spiesen hun
snebbetjes in bladruigte en schorsgaatjes-
En hun elegante kopjes buigend, stellen zij
hun oranje kuifsicr ten toon, ten schouw-
En niet om mij en niet om dit of dat ge
vaar, fladderen ze plots, dun tjiepend, weg
en hun vleugels konden van groote kapel
len zijn.
En zie: hier op den bodem zijn in de
sneeuw allerhande verhalen geschreven:
bosch en weg en laan staan vol prenten ge-
teckend: hier stak een fazant liet boschpad
schichtig over, liicr staat een patrijzenpoot
afgeteekend; daar nam dc sneeuw een
copie van ccn wezelpoot en daar is een
reeènhoef ingedrukt als de bak van een
kleine vrouwenschoen. Alle paden en ovcr-
pocderdc heuvels staan met geheimschrift
vol gekrabbeld; dc vertaling is boeiend,
verrassend; want hier heeft een konijn ge
pauzeerd, omdat liet misschien ccn groen
scheutje vond cn daar is het haas langs ge
wandeld met zijn aangeschoten, maar weer
herstelden rcchlcrachtcrloopcr. Veel nach
telijk gebeuren in bet. dierenleven staat in
dc sneeuw hetzij terloops genoteerd, hetzij
uitvoerig verhaald.
Maar het allervolst met pootprenten is
toch wel mijn tuin, waar dc overgebleven
verpooverde kooltjes dc konijnen verlokken
door een ruime maas der omheining naar
binnen te sluipen, naar al die lekkernijen.
Soms als ik met een laten trein uit de
stad terugkeerde, zag ik m bet licht der
maan boe dc door honger driest gewor
den konijnen hun nachtelijken maaltijd
deden. Maar telkens wanneer ze dien man
in zijn donkere overjas weer zagen, over
viel hen een felle angst en sloegen zii op
de vlucht, geagiteerd elkaar verdringend bij
den nauwen uitgang. Ik zag dan nog een
wijle in het schimmige maanlicht hun radde
loopers zich voortrappen, daar zij den 1 lon
ger verkieslijker achtten dan den dood.
Maar ook bespiedde ik hen 's nachts wel
eens van achter de ruiten, wanneer ik voor
't naar bed gaan het licht uitdraaide. Be-
droevend-stccls beknabbelden ze dan do
verarmelijktc tuinvruchten. En ik bedacht
bij mezelf, hoe wel dc dieren erbij voeren,
dal ik moreel en materieel ben ontwapend:
den jager in mij heb ik uitgebannen en mijn
fel-klcine buks heb ik vail dc hand gedaan,
RIXKE TOLMAN.
veel meer, dat oh, zoo goedkoop is cn wij
al zoo lang noodig hadden cn wij konden
het immers in Katonah niet krijgen? En be
pakt cn beladen draai ik dc wagen-uit de
parkeerplaats en lijd over dc donkere ce-
mentwegen met een rood-drcigendc hemel
vol sneeuw huiswaarts, waar alle inkoopen
met kreten van voldoening in liet warm ge
stookte huis bekeken cn gekeurd worden.
En wanneer alles uitgeladen is breng ik de
onmisbare auto naar zijn garage en dek hem
met een deken toe tegen dc felle nachtvorst,
die vanavond komen moet volgens de weers
voorspelling.
Boodschappen doen in de nabus
rige stad bij 17 graden
vorst
(Van onzen correspondent).
New York, 19 December 1931.
Niet onverdeeld genot
Den laatsten winter woonde ik op onge
veer 50 K.M. afstand van New-York cn nu
wij eens goed do proef genomen hebben
met alle voor- cn nadcclcn van liet wonen
in een huurkazerne, heeft de verhuiswagen
onzen heelen inboedel weer teruggebracht
in dezelfde omgeving tusschen dc bosschen
cn meren. En dc Buick reed cr j.l. Augus
tus achteraan met drie passagiers, die nu
dien tocht echt als luxe beschouwden, be
halve de vierde, onze kanarie, die het een
bibberende geschiedenis vond en bedelde
om te mogen rondvliegen zooals hij gewend
is. Sinds Augustus kan ik me echter niet
herinneren gereden te hebben voor mijn
plezier, zooals ccn menigte andere landge-
liooten en Amcrikaanschc vrienden doen,
die cr zoo'n Zondag eens heerlijk vroeg op
Uit trekken cn dan 's avonds ccn 300 K.M.
achter den rug hebben. Ik beken zonder
schaamte, het land aan rijden te hebben,
ofschoon ik liet eiken 'dag doen moet cm
soms veel langer cn verder dan mij lief is.
Er is maar óén reden voor deze noodzaak:
de groote afstanden 111 Amerika. En daarbij
komt het groote gemis van hetgeen wij in
ons land zoo gewend zijn: thuis-bezorgen
van liet gekochte. Met andere woorden: wij
moeten hier een massa dingen gaan koopen
en meteen meenemen. Omdat ik icdcrcn
dag 100 K.M. als forens heen cn weer naar
New York moet afleggen, geef ik mijzelf
eiken Zaterdag vrij en ga niet naar mijn
kantoor. Toen ik onlangs eens op dien mor
gen rnijn gewone trein nam, merkte ik dat
die voor drie kwart leeg was, waaruit ik
afleidde, dat dit een algemcene gewoonte
onder de forensen in mijn buurt was. Na
tuurlijk ga ik eiken weekdagraorgen om 8
uur met de wagen naar het station en laat
„Een auto is liicr even noodig als bij
jullie een fiets cn misschien nóg noodigcr",
schreef ik onlangs terug aan een vriend
thuis, die mij lichtelijk voor den gek had
gehouden met mijn onmisbaar voertuig als
zou het alleen maar een luxe voorwerp zijn.
Zeker, ik kan me maar ccn half dozijn keer
herinneren, waarin ik den wagen gebruikt
heb voor mijn dagelijkschc werk. En zelfs
den afgeloopen winter, toen ik een flat in
de stad bewoonde, heb ik hem zes maanden
opgeborgen in een garage, toegedekt onder
een hoes, de batterij verwijderd cn de ben
zine afgetapt. Want in dc stad heeft men
een auto als luxe, tenzij men een reiziger
is met monsters bij zich. Het electrische
verkeer per subway en tram of per bus is
veel gemakkelijker, minder tijdroovend cn
goedkoopcr! Maar zoodra men buiten dc
stad woont, ja, dan wordt het een andere
geschiedenis.
Het karakteristieke stadsbeeld
-van NcwsYork
