ZoiidagsLla
DAGBLAD
IS
Ainersfoorisch Dagblad
AMERSFOORTSCH
AMERSFOORTSCH
15
THANS
CENT PER WEEK
MET GRATIS
ONGEVALLENVERZEKERING
WBWMI1—11
THANS
CENT PER WEEK
MET GRATIS
ONGEVALLENVERZEKERING
FILMNIEUWS
TITELROL VOOR
SADIE Mc KEE
MEIDAG IN GIETHOORN
DROGISTERIJ „DE GAPER"
VanJiei -
loua€B»K<«
ANGELA. SALLOKER
Herinneringen uit de carrière
van deze jonge actrice
OVER eenigen tijd zal in ons land door
do Ufa de film Das Made hen
Johanna uitgebracht worden, welke
film als thema heeft het leven en sterven
van de Maagd van Orleans, zoodat de Nedcr-
landsclie titel dan ook luidt Jeanne
d'Arc.
Das Miidchcn J o li a n n a heeft haar
première beleefd tijdens het Internationale
Filmcongres in het Ufa-Pulast am Zoo. De
film is geschreven door Gerhard Menzcl, die
ook de scenario's van Flüchtlinge en
van Barcarole gemaakt heeft, en gere
gisseerd door Gustav Ucicky. liet camera
werk is van Günther Krampf, de muziek
van Peter Kreuder. Op het eerste gezicht
lijkt het vreemd, dat de Ufa een stof uit de
Franschc geschiedenis ter verfilming geko
zen heeft en dat juist deze film een zoo
groote nationale belangstelling en zelfs de
bijzondere sympathie van Goebbcls moest
genieten. Gerhard Mcnzel zelf heeft echter
al meegedeeld, dat in zijn behandeling van
het thema het feit, dat het hier om een
Fransche figuur gaat, volkomen tegenover
het innerlijk gebeuren op den achtergrond
treedt; dat dit een geschiedenis is die vele
volken in ongeveer denzclfdcn vorm hebben
doorgemaakt en dat de grondgedachte van
de film eenvoudig hierop neerkomt, dat het
de macht van de persoonlijkheid is en het
geloof in die persoonlijkheid die een ver
scheurd volk weer tot eenheid kan brengen.
Menzel heeft dus bewust een Jeanne d'Arc
uitbeelding in nationaal-socialistischen zin
willen geven, zooals ook door de Duitsche
critiek niet eens met algeheclc en alge
meene instemming erkend is.
Eenigc weken geleden is Angela Salloker,
'die de rol van Jeanne d'Arc vervult, 21 jaar
geworden. De filmarbeid in Ncubabclsberj.
is er weliswaar niet voor onderbroken, maar
ondanks dat was er toch feest. Want ieder
wilde deze jonge actrice, die stormender
hand de harten van velen veroverd heeft,
een attentie bewijzen. In haar garderobe
stapelden zich de bloemen en kleine ge
schenken op, en ieder had voor haar dc
beste- wenschon.
Snel opwaarts gaat dc loopbaan van deze
sympathieke in Graz geboren kunstenares.
Het tooneel was reeds het vurig verlangen
van het jonge schoolmeisje, dat in sprook
jesvoorstellingen steeds de onbestreden ster
van het Kinderen-theater was. 'feeder en
flink opgegroeid, mot donkere oogen zoo
ziet zij er op foto's uit dien tijd uit. Daarna
heeft zij lessen gevolgd bij Lori Wcislcr, de
groote actrice en leerares.
En reeds jong, op 10-jarigen leeftijd,
kwam de eerste groote rol van Hannele in
Gerard Hauptmann's Hannelcs Him-
melfahrt. Ilaar debuut was uitstekend,
en het enthousiasme van het publiek ken
de geen grenzen. Het beloofde veel voor de
toekomst.
Met „Johanna" in Shaw's Heilige J o-
h a n n a kwam haar afscheid van Graz.
Het was tegelijk het hoogtepunt in haar
tooneelloopbaan. Op 19-jarigen leeftijd werd
zij verbonden aan het Stadltheater te Bres-
lau, dat reeds voor menig talent een
b,springplank" is geweest. Zoo ook voor An
gela Salloker, wier tweejarig contract reeds
na één jaar door een eervolle benoeming
aan het Staatstheater te Münchcn werd ge
annuleerd.
De verdere mijlpalen van haar kunste
naarsloopbaan zijn gauw opgesomd: liet
Staatstheater in Berlijn, het „Theater in
der Josefstadt" in Weenen.
Met onwankelbare ernst en taaie wils
kracht ging Angela Salloker haar weg.
Niets „onechts" interesseerde haar, met
bijna de zekerheid van een slaapwandelaar
wist zij alles te ontwijken, dat haar in haar
loopbaan zou kunnen ophouden of remmen.
Haar „Gretchen" uit Goethe's Faust, haar
„Rosalinde" uit Shakespeare's Wie es
eucii gefallt zijn mijlpalen op dezen
.weg van een groote begaafdheid.
Toen kwam de film, maar niet zoo, dat
deze haar aan haar tooneelloopbaan heeft
kunnen ontrukken. Zij kan niet van het
tooneel scheiden en anderzijds kan dc film
niet aan haar voorbijgaan. Ook hier dezelf
de zelfbewuste lijn, het zich houden aan de
werkelijkheid en het blijvende.
Met Jannings speelde zij haar eerste
filmrol in De zwarte wal vise h.
Daarop volgde de film Hohe Schule,
waarin zij samenspeelde met Rudolf For-
ster, en toen ging haar lang gekoesterde
wensch in vervulling. Thans speelt zij Das
M a d c h c n Johanna.
Deze vrouw is geen ster in de gebruike
lijke beleekenis van het woord, en zij wijst
het verre en vastbesloten af zoo genoemd
tc worden.
Zij studeerde grondig en ingespannen,sa
menspel en de met groote acteurs en actri-
<ces, onder bekwame regisseurs, zoodat men
Ieder, die het artikel, getiteld „Een
Duitsche Jeanne d'Arc", opzendt aan
den Persdienst van dc Ufa-mij, Hee
rengracht 590—92 te Amsterdam C.
ontvangs een fraaie foto van een film
ster.
Wij vertrouwen, dat velen deze bij
zondere attractie op prijs zullen stel
len, en vestigen nog de aandacht erop,
dat vermeld moet worden uit welke
krant het artikel geknipt is, terwijl
voorts een postzegel van zes cent voor
portokosten ingesloten moet worden.
er zeker van kan zijn, dat zij dc ontroe
rende, heldhaftige rol van Jeanne d'Arc,
de maagd van Orleans, met het bijzondere
licht van liccl haar wezen vervult.
Joan Crawford vervult de hoofd*
rol in deze film, waarvan het
scerlario aanvankelijk ge*
weigerd werd
Joan Crawford is reeds lange iaren een
gevierde ster van het witte doek en een
film waarin zii een hoofdrol vervult wordt
door duizenden nog steeds op prijs gesteld.
Misschien is zii in den loop der jaren wat
op den achtergrond gedrongen, omdat an
dere prominente krachten zich meer en
meer naar voren schoven, maar ondanks
alles blijft zij toch oen verschijning, die
een bijzonder filmwerk waarborgt.
In ons land draaien thans of worden
spoedig venvacht dc films Noodlottige
begeerten. Geketend en Fashing
all others in welke rolprenten Joan be
langrijke rollen vervult. Zij toont zich hier
weer het talent, dat geboren moet zijn. en
dat slechts tot den schoonstcn bloei kan
komen door deskundige leiding en groote
routine. In de eerstgenoemde film, die bin
nenkort ook hier ter stede vertoond zal
wórden, is Joan Crawford een vrouw, aan
wie het levensgeluk voorbijging. Zij huwt
met. een dronkaard, teneinde een verloren
liefde tc vergeten, en offert zich metterdaad
op voor haar man. Als echter haar vroe
gere geliefde terugkeert, kan zij hem niet
uit haar hart bannen en zii verlaat haar
echtgenoot, om de oude liefde weer lot
bloei te brengen. Dit mag echter niet, zoo
zijn, want dc crooner (Gene Raymond)
Joan Crawford, zooals zii in een
van haar eerste films optrad
sterft, en Sadie McKee (Joan Crawford)
zoekt troost bii een derde (Francbot Tone)
De meest merkwaardige figuur in deze
rolprent is Edward Arnold, die de rol van
den dronkaard speelt. Deze acteur is een
volkomen outsider voor ons. doch zijn spel
is van dien aard, dat hij zeker ook in deze
stad vele vrienden zal weten tc maken, al
is zijn uiterlijk daarvoor niet bepaald een
hulpmiddel.
Merkwaardig is ook de manier waarop
het verhaal Sadie McKee eigendom werd
van de Metro Goldwyn. Miss Delmar, een
bekend Amerikaanseh schrijfster werd uit-
srenoodigd een oorspronkelijk verhaal voor
Joan Crawford te schrijven en na zeer veel
overleg gaf zii haar toezegging. Terwijl zii
bezig was met liet werk. werd haar mede
gedeeld. dat dc producers afzagen van een
oorspronkcliik verhaal en dat men een
reeds verschenen boek wilde verfilmen
Miss Delmar had dus een verhaal vrij en zii
verkocht dit aan een tijdschrift voor 20 000
dollar. Metro las dit verhaal in het tijd
schrift en deed een bod cr op. met bet ge
volg dat de rechten voor verfilming aan
gekocht werden voor 20.000 dollar. Is
er in dc filmwereld tegenwoordig nog iets
onmogelijk?
LETTERKUNDIGE KRONIEK
E. du Perron, Het Land van
Herkomst. Em. Quérido, Am
sterdam 1935.
HET nieuwste werk van du Perron
wordt in een zeer intelligent prospec
tus, dat dc schrijver zelf ter toelich
ting en inleiding van zijn hoek aan het
boek heeft toegevoegd, aldus gekenschetst,
dat deze „roman" meer „het beeld van een
wereld" geeft, een projectie van leven, dan
een „verhaal". „Het Land van Herkomst" is
voor den hoofdpersoon uit het bock Indij?,
een domein van herinneringen, waarin hij
traclit te leven, wanneer hij de bitterheid
van het oogenblik vergeten wil.
Arthur Ducroo, zoo heet de hoofdfiguur,
verliet, toen hij juist meerderjarig was, dat
Iiulië, waar hij geboren werd, en tracht nu
alle indrukken, die hij van het land zijner
jeugd in do diepte van zijn bewustzijn heeft
bewaard, terug te vinden. Hij houdt zich
bezig met dit bcrinncringslcvcn, om aflei
ding tc vinden in een jaar van maatschap
liet oude dorp in lcntcluistcr.
Een koude Meidag en meer dat
de schoonheid bedreigde. Maar
\eel dat bleef en vreugde brengt.
Wat April verzuimde, liceft Mei niet goed
gemaakt. Er waren zonnige dagen, die de
luister der aarde in volle glorie zetten, maar
zij waren cr voor ons verlangend hart te
schaarsch en zij vielen dit jaar wel zeer bij
de gure uren dag op dag in het niet. Moeten
wij niet veertig jaar teruggaan volgens de
bladen om zulk een kouden Meitijd te vin
den?
Over don dag omstreeks half Mei, waarop
ik in Giethoorn moest zijn, had ik mij nogal
illusies gemaakt. Al te vaak immers kom
ik er niet meer de laatste jaren, maar wat
zou een glorieusc Meidag als alles er groe
nen, bloeien, roepen en zingen zou, een
schitterende vervulling kunnen geven \an
telkens weer opkomende \erlangens naar
't oude, immers zoo prachtige land!
Ik ben er geweest, ook op liet Wicde, ook
in den punter, ook met gchescben zeil en
met stevig omklemden helmstok en het
bruiste voor den steven en het vloog o\er
de witbekopte golven van het wijde water
in zon en wind! Maar die wind, die felle
wind uit het Noorden, die sneed door alles
heen en toen na korten tijd de zon achter
grauwe kille wolken schuilging, neen, toen
werd het toch tijd het roer tc wenden en
de veilige beschutting weer te zoeken van
het geboomte en dc huizen van het dorp.
Daar bloeide dc wereld, ondanks den
grimmigen Noordooster! Daar riep de koe
koek en floot de merel en zong de wielewaal
daar geurden de seringen en praalde bruide
delijk het wit en rose van do vrucht hoornen,
alsof het volop zachte zonnige lente was.
Daar zou ik straks in den kouden vriesnacht
toch evengoed het mysterieuse roepen van
den roerdomp over de plassen hooren door
klinken naar het stille dorp.
Daar bloeide en zong de Meische wereld
overal uitbundig, machtig, uitdagend als
een uitstorting van levens weelde over dc
uit dood en dorheid ontwaakte aarde. En
mooi was het er dus wel, buitengewoon
mooi ook nu in liet zonlicht en onder de
grijze wolken in het oude dorp van bruggen
en vonders, waar de hoornen en de huizen
staan tc droomen langs de watergracht en
betere tijden hebben gekend in vroeger da
gen en jaren. Want, och nee, het is het oude
Gietersche leven en het oude Gietcrsche
land niet meer. Waar is het Wiede van
twintig jaar geleden, de ongerepte plas met
zijn biczensnijders en scheerentrekkers, met
zijn lange Kragge, zijn eilandje midden in
de wateren, zijn molens en zijn stille- men-
schen, die den punter en den hooibok boom
den over de wateren? Alles wat ik hier
noemde, o ja het is cr nog wol, de rest van
het oude Gietersche leven met zijn eigen
charme en karakter, met zijn sobere be
staan voor de meesten, maar zijn vrije leven
dan toch. Nu moeten de kleine hoertjes van
vroeger naar de werkverschaffing en de
oude vrije bedrijven gingen door de crisis
en de veranderde omstandigheden al meer
te gronde. Wat met Giethoorn onlosmakelijk
verbonden scheen, liet is voor een goed deel
verdwenen voor altijd. En langs clen rand
van het Wiede staan de zomerhuisjes, de
kampeei'huizcn, de paviljoens, de palen, de
draden, de wind-motoren en hebben de on
gerepte schoonheid van het dorpsmecr van
\roeger toch wel heel erg geschonden helaas.
Wat hebben de laatste vijf- en twintig jaar
hier en eldei's een natuuronilluistering ge
bracht!
Heeft het grimmige Noorsche weer mij
wat pessimistisch gemaakt? De Meizon valt
nu over mijn blad, terwijl ik dit schiajf, uit
een wijdblauwcn lentehemel. Ik zit weer ver
van Giethoorn, het oude, mooie land en ik
weet het er, ondanks bederf in menig op
zicht, nog altijd mooi en heerlijk. Heb ik
er niet opnieuw den roerdomp gehoord en
de zwarte stern zien vliegen en het tcere
waterdrieblad zien bloeien aan de mocras-
rige oevers? Zoolang die cr nog zijn met de
zon en den wind en den hemel, de bruggen
de vaarten en zoo veel, zoo heel veel meer,
zoolang is het er nog mooi, zoolang is het
nog waard om tegen verdere aantasting te
waken en te strijden. Dat heeft deze koude
Meidag mij dan toch opnieuw geleerd.
A.L.B.
pelijke beproeving. Want, reeds aan den
aanvang van het boek, zien wij hem zijn
fortuin verliezen, en ettelijke moeilijkheden
doorleven.
Dc schrijver spreekt in zijn prospectus
van „een tweede plan", dat, meestal op den
achtergrond gehouden, op bepaalde oogen-
blikken heel het verleden verdringt; dit dan
is Parijs in 1933—34. liet bock. welks
Indisch herinncringsleven hoofdzakelijk van
Parijs en omgeving uit, waar Ducroo ver
toeft, wordt opgeroepen, eindigt tc midden
van actueele gebeurtenissen, die nu nog
hun nawerking hebben: de dagen van het
Staviskv-schandaal en dc Fcbruari-troebe-
len. Arthur Ducroo bevindt zich hier in do
positie van den auteur, welke men ook in
diens bundel: „De Smalle Mens" terugvindt
die van den individualist, geklemd lusschen
collect ievc mogelijkheden.
Tot goed begrip van dit boek is het
onontbeerlijk nog een en ander uit des
schrijvers inleiding te citeercn. Omdat de
auteur niet alleen spreekt over dc con
structie, maar ook over den zin \an zijnen
arbeid. Arthur Ducroo wil van binnen uit
terugvinden, niet alleen wat zijn Indischo
jeugd van hem gemaakt heeft, maar uit
welke beelden Indié voor hem bestaat. Hij
duikt niet in zichzelf om zichzelf alleen,
maar om een wereld tc zien herleven van
verloren menschcn en typen, waaronder
zijn eigen ouders uiteraard op den voor
grond treden. De auteur meent niet dat
hij zijn hoofdpersoon is, of dat zijn hoofd
persoon hij zelf is; hij is hot hiervoor tc
zeer eens met dc zooveel subtielere theorie,
die wil dat men, ook als men met deze be
doelingen optreedt, hoogstens het portret
van een dubbelganger maken kan. Maar hij
meent zelfs niet dat Ducroo zijn dubbelgan
ger is. De schrijver wil tot nadenken bren
gen over het conflict van de, z. i. bij uitstek
burgerlijke Indische wereld met dc proble-
men van dezen tijd.
In deze bespreking zou ik gaarne iets wil
len zeggen over het litterair karakter van
dezen (Lij mijn welen) eersten lijvigen
roman van du Perron, en over zijn wijsgee-
rigen en zielkundigen ondergrond.
De lezers, die een spannend, smakelijk
verhaal begccrcn, weten al, na dc hierboven
weergave van des schrijvers bedoeling, dat
zij dit boek kunnen overslaan. Dc lezers die
willen kennis nemen van een belangrijk
specimen \an het moderne letterkundig be
wustzijn, dat over het algemeen uitmunt
door zijn strijdigheid met den tijdgeest, zul
len den kolossalcn omvang van dit ge
schrift trotseeren, om door tc dringen tot
zijn kern.
Geen van do belangrijkste jongere Neder
lanrlschc auteui's, die zijn aan te merken als
de voortzetters der historisch-litteraire ont
wikkeling is er tot dusver in geslaagd, zich
te bevrijden uit de psychologisch-essayisti-
scho sfeer, waarin bet impressionisme is
verloopen, en een volkomen objectieve ver
beelding van menschelijke karakters te
scheppen en van menschelijke dramatiek.
Wijst men op Coolen, op de Man, dan ant
woord ik: „dit zijn volksche jongens, die tot
de literatuur zijn gekomen: hun bakermat
is liet leven, niet de studeerkamer". Maar
wat wij nog zoeken, dat is de theorie, de
mijmering, die zich verdicht tot tastbare
werkelijkheid.
Een roman schrijven is iets andcis dan
spelevaren op gedachten en fantasieën, een
roman eischt meer dan uitspraken van
wijsheid cn van vernuft, dan psychologi
sche analysen of bloeseming van lyriek.
Een roman heeft noodig een conci'etcn in
houd.
Men heeft daar rusteloos naar gezocht.
Tcrbraak probcei'de zijn gedachtenleven
met menschelijke gestalten te omringen, en
bleek een even slecht romancier als hij
vernuftig krilikus weid. Helman poogde
zijn vei'beeldingen te concretisecren; hij
trachtte zijn „stof" uit zijn fantasie te bou
wen, zooals Terbraak het deed uit zijn ver
nuft. Maar geen van beiden werden eigen
lijk behoorliiko romanschrijvers. En nu is
du Perron dat met zijn „Land van Her
komst" ook niet geworden. Dit boek geeft
ons de openbaring van een zeldzamen
geqst, maar niet van een architect van ro
mankunst.
JULIANAPLEIN 3. Amersfoort
EEN UITKOMST VOOR IEDERE
VROUW.
Oriënt Henna Shampooing.
Verft door gewoon wasschen elk haar
in elke gewenschte tint
Onschadelijk 1 0.60.
Ook du Perron ging op zoek naar het con-
creie. naar stof. En hij redeneerde: in mijn
herinnering vind ik een stuk onvervalsehte
objectiviteit. Tenslotte staat de mcnsch, die
zich de feitelijke dingen van zijn leven her
innert objectief tegenover zichzelf, d.w.z. te
genover een realiteit, waarin hij gedocu
menteerd is. Dc fout van du Perron ligt
niet in den inhoud zijner redeneering, maar
in het feit, dat hij bleef redeneeren. Dit is
een boek vol uitweidingen en beschouwin
gen, waarvan het gehalte dc uitgave vol
komen wettigt, maar het is niet: -een ro
man. Het is, al heeft de schrijver aan
lyriek een broertje dood; een lyrische
uiting. Het mist het karakter van den ro
man, omdat het geen drama is. Waarmee
niet wil «worden gezegd, dat er geen uitersl
dramatische elementen in voorkomen.
Du Perron vergist zich, als hij zegt dat
Ducroo niet zichzelf alleen, maar vooral
een wereld van verloren typen en men-
chen wil zien herleven. Inderdaad is het
zóó, dat die „wereld van verloren typen en
menschen" uitsluitend dient om de ééne
hoofdfiguur van Ducroodu Perron voor
ons te doen leven. In tegenstelling tot Ter-
braak, die van ideeën wassen beelden
maakt, cn tot Helman, die van fantasieën
stemmingsmomenten maakt met mcnschc-
lijkc aangezichten is du Perron er in ge
slaagd, dien éénen mensch, zijn hoofdfi
guur, voor ons te laten leven.
Wat treft ons in dit hoek? De voortduren
de bewogenheid van den in zijne herinne
ringen verdiepten Ducroo tegenover de tot
in bizonderheden doorgevoerde feitelijkheid
der menschen, die ons in de herinnerings
beelden verschijnen. Er ligt een schamper
heid, een overgovocligo afweer van hei om
ringende monschenlcvcn in du Perron's fei
tenrelaas. Waartegenover dc tragiek van
den naar levenseenheid cn werkelijkheid
smachtcndcn hoofdpersoon ontstellend-
smartelijk aandoet. Ik moet bekennen, dat
c-en passage, op blz. 27, waar beschreven
wordt, hoe Ducroo, na door dc herinnering
te zijn vervuld geweest, als dc verandering
langzaam wegsmelt, ligt tc snikken over do
terugkeer tot de werkelijkheid, mij meer
heelt aangegrepen dan veel wat ik ooit las.
Hier geschiedt de voltrekking eencr alge-
meenc-menschclijke tragedie. Wij willen
terug naar onzen oorsprong. Alle „herinc-
ring", alle wegvluchten naar het verleden,
het bepaalt de tragiek der rnenschcnlevens.
Wat is het anders, dan wat wij met „ro
mantiek" aanduiden?
En ziet hier dan tevens het conflict met
den tijd, waarvan de auteur in zijn inleiding
sprak. Komt dat conflict rnct den tijd alleen
uit in de lotgevallen eener Indische burgerij
die hij beschrijft, of in de woelingen van
het Frankrijk van 1933'31? liet komt vooral
uit in dc geestesgesteldheid en het gemoeds-
verlangcn van den schrijver die, als een
orthodox individualist, liever zichzelf verlie
zen wil in hot verleden, dan door het alles
plat-strijkende Heden tc worden gelijkge
schakeld. Dc tegenstelling tussehen indi
vidualisme cn collectivisme, waarvan dit
bock getuigt, wordt hierdoor gekenmei'kt,
dat het individualisme zijn oorsprong
zoekt en het collectivisme den oor
sprong vernietigt.
Van du Perron naar den iu de afgeloo-
pen weck gestorven Ivans, den bekenden
schrijver van detective-verhalen is een hee-
1c stop. Toch voelen kij ons gedrongen tot
een kort „In Memoriani" voor dezen lieve
ling eener talrijke lezers-schaar.
Het is niet de vraag of alle detective-ver
halen van Ivans even belangwekkend zijn.
Maar in Ivans verscheen de eerste auteur
van dc soort lichte literatuur, die dc geva
ren eencr al tevergedrcvenprikkel-lcctuur
heeft ingezien en welbewust verminderd.
Afgezonderd van dc verdiensten die zijn
kleinere, buiten het detective-genre geschre
ven novellen bezitten, afgezonderd van zijn
verdienste als behoorlijk stylist van een
literatuur-gene dat nimmer om den stijl
gelezen wordt, cn waarin dc stijl meestal
verontachtzaamd ligt ncci'gezcgen, heeft
Ivans een onbetwijfelbare sociale betceke-
nis als verbeteraar van de volkslectuur.
Ook in ethisch opzicht heeft Ivans de be
doeling zijn volk te beschermen. „Steeds
blijkt" zoo verklaarde hij eens in de Nich
Carters cn Lord Listers „de. onverbidde
lijke, felle jacht, met alle middelen, op den
misdadiger. Ik laat er liever liet oude
draadje eens doorheen loopen van „de
misdadiger is mijn gevallen broeder". Een
detective romancier die zoo met voordacht
schi'eef, was voor de natie een kostbaar be
zit.
Nieuwe Uitgavee
Zeebad „Vlissingen"
Door do Vorceniging tot bevordering van
het Vreemdelingenverkeer te Vlissingcn is
dezer dagen een folder uitgegeven, voorzien
van aardige foto's, waarin verschillende
bijzonderheden omtrent de bad- cn haven
plaats Vlissingcn zijn opgenomen.
Zandvoort
Door dc Vereeniging voor Vreemdelingen
verkeer „Zandvoort" is een keurige gids
uitgegeven over Zandvoort al svacantieoord
en woonplaats door J. de Bruin. Men krijgt
in deze uitvoerige, 'mooi geïllustreerde gids
aan de afwerking waarvan ook veel aan
dacht besteed is en er aantrekkelijk uitziet.,
een ruimen kijk op dc badplaats, als va-
cantieoord en woonplaats. Wij kunnen dezo
e-ids zeer zeker in de aandacht van de lo
zere aanbevelen.
„Trekt met ons'1
Door den Nederlandschen Trekkerebond
is een propaganda-nummer getiteld „Trekt
met ons" uitgegeven, waarin vooral veel
aandacht besteed is aan het tochtenpi-o-
gramma cn belangrijke mcdedeclingen.