DAGBLAD
IS
MEER BETALEH
ZOU DWAASHEID ZIJN!
HULSKOs.
SEIN©
KOFFIE
AMERSFOORTSCH
THANS
CENT PER WEEK
IVBET GRATIS
ONGEVALLENVERZEKERING
DE GRGGTE
VERRASSING
Wat was Catrien
in de wolk-en?
„PINKSTERBLOEM"
Dat komt ei*' van
Bloemenwedlstrajd
De beste koffie. Hulsko's
Seinkoffiekost ou 25 ct.
per pond I Hulsko heeft
één soort, het bestel lo
gepatenteerde, luchtdichte
vei pakking. Vraagt Uw
Winkelier l
OS KOFFIS WAAR PIT IN 21Tl
[~i' N moet ii nu vandaag weer naar
school, jongejuffrouw? En hadt u
een pretligc Paaschvacantie?"
„Een heerlijke vacantie, Catrien!" ant
woordde Tony van Eist vroolijk. „En jij?"
„Ikke met vacantie?" vroeg de werk
vrouw, die elke week een paar dagen het
dienstmeisje kwam helpen.
„Neen, daar doe 'k niet aan. Want zijn
de mcnschen, waar 'k werk, uit dc stad,
dan vind ik weer wat te doen met erwten
en boonen plukken en onkruid wieden. En
als 't Zondag is, vragen mij zoo vaak dc
huren, op hun kinderen te komen passen
Dit gebeurde ook weer met Paschen en
„Dan zul je met Pinksteren wel eens va
cantie kunnen nemen, Catrien," viel Tony
lachend in.
De vrouw schudde 't hoofd. ..Met Pink
sieren moet ik op dc twee jongste kinde
ren van mijn broer passen," zei ze. „Die
wil een paar dagen naar dc familie
zijn vrouw.."
„Misschien heb je toch wel een gezellige
Pinksteren, Catrien," zei Ton.v vriendelijk
„Je wordt misschien wel een „Pinkster
bloem riep Jaap, Tony's broertje, die
juist kwam aanloopen.
„Ikke een „Pinksterbloem"lachte do
vrouw. „Ach lieve help, dat was ik zelfs
nooit, toen 'k nog jong was! 'k Droeg toen
reeds dc oude jurken, die mijn moeder
van de menschcn kreeg. Want moeder ging
óók uit werken, omdat vader dikwijls ziek
was en niet veel verdiende
„Je kunt nooit welen, hoe 't deze Pink
steren zal gaan," sprak Tonv, die op eens
aan iets aardigs dacht.
„Ton en Jaap, 't is al half negen! Voort
maken, hoor!" vicp mevrouw van Eist van
uit dc huiskamer.
„Ja, Mams, wc gaan al! Dag!" riep Tony
vroolijk.
„Dag, moeder!" riep ook Jaap, en hij
holde, achter Tony aan, den tuin door en
den weg op naar school.
„Moeder, Jaap en ik heb hebben een
plannetje!" begon Ton.v, toen zc dien na
middag aan de koffietafel zaten.
„Ton wil van die oude Catrien een
„Pinkstorbloem" maken," proestte Jaap
„En op Pinksteren..."
„Mag Catrien, met een bloemenkransjc
om haar hoofd, met de „Pinksterbloemen'
door het dorp wandelen, hè Ton?" vroeg
vader.
„Een nieuwen hoed met bloemen, en een
japon wil Ton voor Catrien koopen," ver
telde Jaap.
„Laat Ton nu eens zelf even rustig haar
plannetje vertellen," begon moeder. „Heb
jc iets voor die arme vrouw bedacht, Ton?"
Tony knikte wat verlegen. „Ik wilde
haar alleen op Pinksteren met nieuwe
kJeeren verrassen, mams," sprak zc. „Met
een japon en een hoed. Ze heeft nog nooit
een nieuwe jurk gehad, zelfs niet, toen ze
jong was. En nu dacht ik
„Die arme vrouw op Pinksteren eens
heel blij te maken, nietwaar," viel moeder
in. „Maar zoo iets kost véél meer dan je
denkt, meiske... Doch 't idee is héél lief,
hoor!"
„Ching-Chang is bijna vol, moeder," zei
Tony.
„En dat geld is voor een fiets bestemd,"
sprak vador heel vorbaasd. „En als Ching-
Changs hoofd er af gaat, kan die dikke
Chinees nooit meer „dank je" knikken..."
Ching-Chang was Tony's spaarpot, voor
stellende een tanronden, steenen Chinees,
wiens hoofd dankbaar knikte, wanneer
men in het gleufje op dit gestaarte hoofd
een geldstuk wierp.
Neen, knikken zou Ching-Chang nooit
meer kunnen, als de spaarpot werd gele
digd. Dit wist Tony best Ze zei dan ook:
3.
En Mickey-Mouse, is daar een monschl
liet gaat juist andersom!
Alleen: Wie 't Wereldnieuws niet volgt,
Is als bij ons heel dom.
4.
Laatst zag 'k oen humoristisch ding,
Een dik verkeersagent:
Een olifant met Jnngc slurf!
(Daar was mon 'r aan gewend.)
De slurf deed prachtig dionst dat spreekt!!
Die ging steeds op en neer
En regelde op 't drukste punt
IIccl rustig het verkeer.
'k Vertel jc ook nog van een poes,
Een poes met langen staart
Die had het was een gulzig dier!
Steeds melk en room gespaard.
De kom liep bijna over cn
Pardoes viel Poos er in.
De room zat haai in neus en oog
En droop zelfs van haar kin!
S.
En toen zij cind'lijk -schoon weer was,
Kon zij geen room meer zien!
Of zij voorgoed genezen was?
Ik weet het niet. Misschien!
Dc bioscoop in Dicrcnstad
Is wijd cn zijd beroemd
En wordt door kenners van dc film
l)e beste steeds genoemd.
Wat er te zien is? O, zoo veel!
Het allernieuwste steeds
Van Wereldnieuws uit Dierenrijk,
Wat zag 'k veel moois er reeds!
Wat had 'k een pret! Ik lachte luid.
En 'k raad je stellig aan:
Als jc het mag in Dicrcnstad
Eens naar de film te gaan.
(Nadruk verboden)
C. E. DE LILLE HOGERWAARD
„Natuurlijk kan hij, als zijn hoofd er af is,
nooit meer „dank je" knikken, vader. Maar
als ik later een fiets wilde koopen, zou 't
toch moeten gebeuren
,,'t Is zooals Tony zegt," slcrndo moeder
toe. „Maar ook weet ik, dat Ching-Chang
nog lang niet vol is, en 't zou daarom jam
mer zijn, hem van zijn dankbaar-knikkend
hoofd te beroovcn, vóórdat dit niet meer
vanzelf knikken kan, Want dan eerst is
de spaarpot vol
,Maar ik zou zoo graag een japon cn een
hoed voor Catrien willen koopen," zei Tony
wat. teleurgesteld.
„Dan weet i k er wel iets op" riep mijn
heer van Eist vroolijk uit. „Ik schiet het
bedrag zoo lang voor. Maar als jouw Ching-
Chang niet meer kan knikken, Ton, cn
jouw varken ook vol is, Jaap, dan betalen
jullie me alles terug, hoor!"
,U krijgt alles, wat u ons voorschiet, echt
terug, vader!" riep Tony, nu weer vroolijk,
uit.
En ook Jaap beloofde hetzelfde te zul
len doen.
„Morgen is het Hemelvaartsdag, moeder,"
begon Tony op een Woensdagmiddag.
Ja, Ton, dan weten wc allemaal!" riep
Jaap lachende.
„Heb jc soms een plannetje voor morgen,
Ton?" vroeg moeder. ,JVader wilde wol
graag met ons allen een flinke wandeling
door de bosschen maken
„Fijn!" riepen Tony cn Jaap tegelijk uit.
„En daarna gaan we ergens theedrin
ken," ging mevrouw van Eist voort. „Maar
wat hadt jij, Ton?"
„Heelemaal geen plannetje voor morgen,
mams," zei Tonv. Doch wol voor straks na
de koffie, 't Is voor dc japon, die we
Catrien willen geven. Als we die nu van
daag gingen koopen, want 't is op Zater
dag overal zoo druk
„Dat is zoo, meisje," stemde moeder
lachende toe. „Dan gaan we cr vandaag
maar op uit.."
„Ik hoef toch niet mee, hè?" vroeg Jaap,
die veel liever ging voetballen. „U gaat
toch alleen mot Ton, hè mams?"
Mevrouw van Eist lachte om Jaaps vraag.
„Neen, ga jij maar voetballen," zei ze.
„Maar op tijd thuis, hoor!"
Nog geen uur later tramde Tony met
moeder naar de niet veraf gelegen stad,
en daér slaagden zij prachtig met hun in-^
koopen voor Catrien. Behalve een een
voudigc japon en een hoed, konden zij
ook nog wat ondcrklceren koopen. „Want,"
zei mevrouw van Eist, oen „Pinksterbloem"
moet geheel in 't nieuw worden gestoken."
Voldaan over hun inkoopen kwamen ze
dan ook thuis.
„En waar is dc japon cn al dat andere,
dat u kocht, mams?" vroeg Jaap, zoodra
hij van 't voetbalveld terug kwam.
„Dat wordt thuis gcbrachi," legde Tony
hem uit.
„0,v zei Jaap, „als *t dan maar op tijd
hier is!"
't Was op Zaterdag na Hemelvaartsdag,
toen Catrien weer kwam werken, dat zij
tot Jaap cn Tonv begon: „Nu moet ik u
toch eens wat vertellen: Ik zag op Hemel
vaartsdag twee krekels in 't gras, cn die
piepten juist heel hard. En 1111 zei gisteren
een buurvrouw, dat krekels, die jc op He
melvaartsdag ziet en hoort piepen, altijd
geluk brengen. Hoe vindt u nu toch zoo
iets geks?"
„Nou, maar dc krekels kunnen je toch
Nee, popje, dat wordt al te mal:
Nu weer je jurk gescheurd!
Dat is 'k ben wcrk'lijk heel erg boos!-
Ook gist'ren al gebeurd!
En 't is jc allermooiste, pop,
Die 'k jc had aangedaan,
Omdat we, jij ondeugend kind,
Naar Oma zouden gaan.
Natuurlijk kun jc nu niet mee!
't Is wel een erge straf
Maar 'k hoop, je leert op die manier,
Je wildheid vast wel af!
Ja, of je nu al huilen gaat.
Dat zal me beusch niet hind ren-
Je moet het maar eens voelen, hoor!
Hoe 't gaat met stoute kind'rcn.
Wat zeg je? Dat het je zoo spijt?
Ja, pop, 'k geloof het graag.
Maar 't blijft bij wat ik heb gezegd,
Jc mag niet mee vandaag!
R. WINKEL
(Nadruk verboden).
wel iets brengen, dat jc heel blij maakt,"
zei Tony.
„Er kan op Pinksteren wel iets prettigs
in jc huis komen," voorspelde Jaap, „dat je
heel gelukkig maaktDoch Catrien
schudde het hoofd. „Neen, dat kan niet,"
zei zc.
Daar komt Catrien!
Pinksteren was gekomen met prachtig
zomerweer.
In den tuin, rond liet huis der familie
van Eist, bloeiden dc bloemen cn heerlijk
geurden de rozen. Vóór het rozenperk
stoeiden juist Tony cn Jaap niet hun hond,
toen het tuinhek knarste. Beiden keken
op. Zóó vroeg nog, cn dan reeds bezoek!
Dit vonden zc vreemd. Doch nauwelijks
zagen zc, dat het Catrien was, in haar
nieuwe klecren, of ze holden op haar toe.
„Wat ben jc vandaag mooi gekleed, Ca
trien!" juichte Tony, alsof zij alles voor de
eerste maal zag.
„Nu ben jc een echte „Pinksterbloem",
Catrien!" lachte Jaap.
„Ja, 1111 ben ik, voor de eerste maal in
mijn leven, een „Pinksterbloem", sprak de
vrouw met van vreugde bevende stem. „En
u weet niet, hoe gelukkig ik
„Dit geluk hebben je toch stellig die
twee krekels gebracht, Catrien!" riep Tony
met oen knipoogje togen haar moeder, die
juist uit dc serre in den tuin kwam. „Jc
zag toch op IIcmelsvaartsdag twee kre
kels?"
„Maar dan heeft u cn uw broertje toch
zeker wel aan die krekels verteld, waar ik
woon. En ook heeft u toen aan die krekels
gezegd, dat zc mij al die prachtige kleercn
moesten brengen, jongejuffrouw. En daarom
zult u nu ook zeker wel die twee lieve kre
kels voor mij willen bedanken, nietwaar?
En wilt 11 dan óók aan die krekels vertellen,
hoe gelukkig zij mij vandaag hebben ge
maakt, zoo héél, heel gelukkig
„Wc zullen je boodschap aan de krekels
overbrengen, Catrien," beloofde Tony haas
tig, zoodra zij de tranen in Catriens oogen
zag. „O, kijk, daar komt moeder...." Toen
holde zij, gevolgd door Jaap cn den hond,
naar den achtertuin.
En daarom hoorden noch Tony nóch
Jaap, hoe de arme werkvrouw, met tranen
in haar oogen, mijnheer en mevrouw van
Eist gelukwenschte met het bezit van daze
In den tuin van een groot buiten
Stonden bloemen, mooi cn frisch.
'n Lelie zei: Er komt een wedstrijd''
Wie van ons dc schoonste is.
En nou ja, ik zal 't wel winnen!
Ik, dc blanke Koningin!
Maar een Roos, die dit juist hoorde,
Zei: Nee, daar komt niets van in!
Want de Koningin der Bloemen
Was vanouds toch steeds dc Roos!
Ik dus zal het zeker winnen..
Ja, al kijk je nog zoo boos!
Alle bloemen op het buiten
Dachten: Toch win ik 't misschien
En dan zou 'k wel van de and'ren
Het gezicht eens willen zien!
Maar.... een aardig Madeliefje
Dacht: Ik win het zeker niett
'k Ben toch veel te klein, te nietig»
Dat er iemand naar mij ziet!
Daar kwam allen zwegen plots'Iing!
't Bloemcnfeetje aangezweefd.
Vol verwachting heeft de stengel
Van veel bloemen toen gebeefd!
Allen luisterden aandachtig,
Bloemenfee zou uitspraak doen.
Met haar staf de mooist' aanwijzen.«•#-)
Bloemenhnrtjes klopten toen!
Tothet Bloemcnfeetje aanwees..*-
't Madeliefje! en ze zei:
Deze met haar gouden hartje
Is de schoonste steeds voor mij! j
(Nadruk verboden-)
C. E. DE LILLE HOGERWAARD
twee lieve kinderen, die haar zulk een heer*
lijk Pinksterfeest hadden bezorgd.
TANTE JOH.
(Nadruk verboden)'
