IS
A^ERSFOQRTSCH
zij niet
MEER BETALEN
ZOU DWAASHEID ZIJN!
WP
THANS
CENT PER WEEK
MET GRATIS
ONGEVALLENVERZEKERING
Vriendinnen zorgden
voor verrassing
De beste koffie. Hulsko's
Seinkoffic kost nu 25 ct.
per pond I Hulsko heeft
één soortI bet bestel In
gepatenteerde, luchtdichte
vei pakking. - Vraagt U\»
Winkelier l
HE*
VOOR het open raam, waardoor de war
me zomerlucht zoo heerlijk naar bin
nen kwam lag Ina op den divan. En het
was lang geen vroolijk mciske, dat er op de
aardige, gekleurde kussens lag; integendeel
Ina keek zóó verdrietig en teleurgesteld, dat
moeder, die de kamer binnenkwam, werke
lijk een beetje medelijden kreeg, 't Was ook
wel een vervelende geschiedenis met Ina;
daar was me het kind verleden weck op de
gymnastiekles zóó leelijk gevallen, dat haar
enkel flink verstuikt was en de dokter ge
zegd had, dat liet minstens veertien dagen
duren zou, eer Ina weer loopen mocht. In
bed behoefde ze gelukkig niet te blijven; ze
mocht op (Jen divan liggen, als zc maar rus
tig bleef. Maar een pretje was dat toch al
lesbehalve
En 't ergste was, dat het morgen Pink
steren zou zijn en het Pinkstervacantic was
en Ineke nu van al die prettige dagen niet
genieten kon! Was dat even wanboffen!
Heerlijk zonnig zomerweer en dan niet
eens builen te kunnen wandelen of spelen!
Was het te verwonderen, dat Ina zoo ver
drietig keek'?
„Wel, Ineke," begon moeder vriendelijk,
„wat zet jij een ongelukkig gezicht; doet je
enkel pijn, meiskc?"
Ineke haalde met een onwillig gezicht
haar schouders op en gaf geen antwoord.
Moeder, die net deed, of zc er niets van be
merkte, schoof een kussen opzij en ging
veel als ik wil, omdat Oma vindt, dat er
op 't Pinksterfeest vóél bloemen hooren
en nu kan ik niet gaannu kan ik U niet
verrassennu moet ik steeds maar blij
ven liggen met dien ongclukkigen enkel
zou U dat niet akelig vinden'?" En Ineke
keek nóg boozcr.
Moeder trok het booze gezichtje dicht
naar zich toe en kuste liet op beide wan
gen. „Ja, 't is naar, daar heb je gelijk aan,
Ineke, maar mopperen en verdrietig zijn
helpt hier toch niets! Je weet wel, hoe heer
lijk ik het elk jaar vind, als je me op Pink
steren met al die mooie bloemen verrast en
ik zal zc dit jaar wel missen, maar als jij
nu oen vroolijk, opgewekt gezicht zet, ver
vang jij op dit Pinksterfeest de bloemen en
dat kun je heusch niet niet een boos gezicht
doen! Heb jij wel eens een bloemetje ge
zien, dat boos of verdrietig keek?"
Ineke's gezicht klaarde al weer op. Dio
moeder ook; altijd wist zc wel zoo te pra
ten, dat je weer een lichtpuntje zag en
eigenlijk had Moeder wel gelijk: als ze nu
morgen met een zuur, verdrietig gezicht
op den divan lag, zou liet zonder de
wone Pinksterbloemen nog somberder lij
ken! Kom, zc zou nu haar best maar doen
weer gewoon en vriendelijk te kijken. Daar
deed ze moeder misschien dit jaar net zoo
veel plezier mee, als andere jaren met dc
bloemen!
„Ha!" lachte moeder „dc zon breekt ge
lukkig weer door! Is dc booze bui over?"
Spontaan sloeg Ina beide armen om
moeders hals.
„U helpt me altijd zoo heerlijk van m'n
booze bui af!" fluisterde ze in moeders oor.
„Malle meid!" lachte moeder terug.
gezellig naast haar dochtertje op den divan
zitten.
Toen legde zc haar beide handen rond
Ina's gezicht en draaide het zóó zacht naar
zich toe.
„Wat is er, mciske?" vroeg zc zacht.
Twee dikke tranen vulden Ina's oogen en
rolden even later langs haar wangen tot
op moeders handen. Zacht schudde moeder
het hoofd van haar dochtertje heen en
wèer.
„Kom, kindje, nu geen tranen, hoor! Je
bént immers al die dagen zoo flink ge
weest en nu ga je jezelf verdrietig maken,
terwijl het niets helpt! Nog maar een paar
dagen en dan mag je misschien al weer
loopen
Eindelijk gaf Ina antwoord.
„Ja maar, Moeder, U weet toch wel, dat
het morgen Pinksteren is en nu kan.....
nu kan ik nieteven hield ze op.
Half begrijpend keek moeder haar aan.
„Wat, Ineke
„Nu kan ik U geen bloemen geven U
weet toch wel, dat ik andere jaren altijd
heel vroeg opsta en dan bij Oma in den
tuin bloemen voor U plukken mag,...zoo-
Met z'n vieren stonden ze te praten in dc
door zon overgoten laan; Jet, Truus, Netty
en Lock.
„Wat denken jullie er-
\an?" vroeg Jet. „Ik zeg dat
nu maar zoo, maar als jullie
het geen aardig plannetje
vinden, doen wc liet natuur
lijk niet!"
„Ja, maar wc vinden het
juist wél .leuk!" lachte. Lock,
hé Truus, vindt jij het ook
niet aardig? En jij, Net?"
„Wc gaan er allemaal mee
accoord!" zei Netty gewich
tig „en ik breng do bedenk
ster van het plan huldo voor
haar gelukkigen inval
Netty zei het heel deftig. Dc
anderen schaterden het uit
„Nu, tot morgen dan, kinde
ren!" zei Jet weer. „Ik vind,
dat Ina best een verrassinkje
hebben mag, want als je in
de Pinkstervacantic, met dit
zalige weer, met een ver
rassinkje hebben mag, want
als je in dc Pinkstcrvacantie,
met dit zalige weer, met een
verstuikten enkel thuis op
den divan moet blijven liggen, ben je lang
niet te benijden, hoor! Dus afgesproken!
Morgenochtend om half elf komen jullie
mij halen en dan gaan we dc zieke een beet
je opvroolijken en met vroolijk gelach
en „dag"-gerocp ging liet kleine troepje uit
een en lag de zonnige laan weer rustig.
Den volgenden morgen, eersten Pinkster
dag, leek het net, of de natuur wist, dat
het het feest van dc bloemen was, zóó heer-»
lijk scheen de zon en zóó hadden alle bloe
men in den tuin hun gouden hartjes te
stralen gezet, alsof ze hun best deden,
hun feestdag alle eer aan te doen en zich
in hun volle schoonheid cil frischheid te
vertoonen.
Moeder had de ramen wijd opengezet en
Ineke lag met een tevreden gezicht naar
buiten te kijken, 't Was eenvoudig onmoge
lijk om nu niet tevreden te zijn, 't leek wel
of dc zon en de bloemen bet goede voor
beeld gaven!
Daar kwam moeder binnen. Voorzichtig
zette ze een vaasje met theerozen op een
tafeltje naast Ina neer.
„O, moeder, wat beeldig!.... en wat rui
ken zc heerlijk!...." liep Ina blij.
„Die krijg jij dit jaar van mij!" lachte
moeder; „dit jaar zullen we dc rollen eens
omdraaien; anders vcnven jij mij, nu doe
ik het jou!"
„Heerlijk, dank U wel, moeder!" en blij
streelde Ina even zacht met baar vingers
langs dc teerc, gele knoppen „wat zijn ze
prachtig, hé?"
Plotseling piepte bet tuinhekje en knars
te het grint in den tuin. Verbaasd keek Ina
en ook moeder naar buiten. Bezoek, zoo
vroeg al'?
Metgen begon Ina's gezicht te stralen.
Ila, daar waren de vriendinnen! Kijk,
voorop Jet met Truus en daarachter,
lachend, Netty en Lock. En wat hadden ze
daar bij zich? Nee maar! Ina's licele ge
zicht lachte; ze keek ook lachend naai
moeder. Zag moeder wel? bloemen hadden
zc; alle vier droegen zc oen grootc bockci
bloemen, waarachter hun lachende ge
zichten te voorschijn kwamen. Toen zc Ina
gewaar werden, wuifden ze hartelijk.
„Dagdagmogen wc binnenkomen?
Wc wilden je even vroolijk Pinkster wen-
schen!" klonk het in koor.
Moeder was al bij dc deur en even later
slapten de meisjes achter elkaar de kamer
binnen.
„Vroolijk Pinksteren, Ineke,' en 't vol
gend jaar geen verstuikte enkel!" wenschtc
Jet plechtig, terwijl ze haar bloemen op
Ina's schoot legde. Daarna volgden Truus,
Netty en Look. Ina word er haast verlegen
van; wat een prachtige bloemen en zoo
veel! Was dat allcniajal voor haar?
„Ja," zei Lock, dc belhamel van het troep
je; „omdat je je enkel verstuikt hebt, an
ders had je niets gekregen!"
Ze schaterden het alle vijl uit. moeder
ook, die gezellig stoeltjes en een paar groo
te kussens bijschoof on dc meisjes uitnoo-
digde, prettig een uurtje tc blijven babbe
len, omdat Ina dat zoo heerlijk vond. Maar
eerst werden de bloemen in water gezet
moeder nam zc mee on tien minuten later
zag dc kamer er op eens zoo echt feestelijk
uit met al die prachtige bloemen.
„Echt Pinksteren, hc Ina?" zei moeder
terwijl ze haar dochtcitjc een knipoogje
gaf. Ina lachte blij terug „Ja, heerlijk hé?"
zei zc.
En 't werd voor Ina een echt gezellige
Pinkstermorgen. Dc vriendinnen babbel
den honderd-uit en het geschater was niet
van de lucht. Moeder schonk limonade en
presenteerde heerlijke, eigongebakken
roomsoezen; neon, Ineke moest het eerlijk
bekennen, 't was een heerlijk begin van
den eersten Pinksterdag, bijna nét zoo pret
tig als andere jaren, misschien wel nét zoo
leuk!
En toen de meisjes eindelijk weg waren,
na beloofd tc hebben beslist gauw nog eens
terug te komen, lag Ina gelukkig en stil
dc kamer rond te kijken. Ilé, prettig was
liet met al die bloemen zoo; nu was het
toch nog écht Pinksterfeest in huis ge
worden. En op eens wist Ina liet zeker
dat ze de dagen, dat ze nog rustig op den
divan moest blijven liggen, geen ontcvre
den gezicht meer zou zetten, daar was dc
eerste Pinkstermorgen tc prettig voor ge
weest en daar waren de bloemen te mooi
voor! Als jc daarnaar keek, kon je een
voudig niet ontevreden of boos zijn!
En toen wist Ina bet op eens: bloemen
maakten jc gelukkig!
RO FRANKFORT-
WERKENDAM.
(Nadruk verboden.)
Beste Nichten cu Neven!
Eén van de nichten, Speelgraag, heeft mij
gevraagd of ik iels wist van dc heks, die
zich indertijd opgehouden zou hebben bij
het Uddclei ineer. Natuurlijk zou daar heel
veel van te vertellen zijn, maar ik zal het in
het kort doen naar de gegevens clie Oltmans
in het bekende boek „De Schaapherder" over
die vrouw geschreven heeft.
Ten tijde van Jan van Schaffclaar leefde
Perrol met de roode hand. Deze twee man
nen waren de grootste vijanden van elkaar
en toen van Schaffclaar van den toren te
Barnevelcl gesprongen was om daarmede
Kijk, tusschcn Pinksterbloemen
Is het nu volop feest.
De blocmon en de dieren
Zijn nooit zoo blij geweest!
Heer Krekel speelt een wijsje.
Wét graag maakt hij muziek,
De warme zomerlucht maakt
Ilem altijd dubbel kwiek.
Heer Groenrok voert een dans uil,
Heel sierlijk op do maat,
Zooals dat bij de Kikkers
Alleen met Pinkster gaat'
(Nadruk verboden).
De and'rc dieren k ij keu.
Zij vormen liet publick.
'k Weet vast, dat z'ook genieten
Van dans en ven muziek!
Daar tusschcn Pinksterbloemen
Is het nu volop feest.
Wat was ik op 't partijtje
Dól-, dólgraag toch geweest!
Maar wacht! 'k ga 't r '-na'io kleuren,
Dan leeft het tóch voo.* mij!
En kan 'k er nog naar kijken,
Als Pinkster is voorbij!
C. E. DE LILLE HOGERWAARD
het leven van zijn strijdmakkers tc redden,
verwondde bij nog in zijn doodstrijd Perrol
met zijn dolk. Tengevolge van deze wond
moest Perrol eenigen tijd rust houden en
bijna was hij genezen toen de heks van dc
Hunnenschans tot' hem kwam om zich tc
wreken op hem voor zijn vroegere misdaden.
Perrol toch had in zijn jeugd een meisje,
Anita, liefgehad, maar toen hij haar niet
meer wilde zien en haar wegjoeg, kwam zij
toch terug. En toen besloot bij baar te ver
branden, maar razend van pijn door de
brandwonden wist zij uit dc vlammen te
ontvluchten en ging rondzwerven, waarna
zij zich vestigde op dc Hunnenschans. Daar
ontmoette zij jaren later Perrol en hoewel
zij gek was en men haar een heks noemde,
herkende zij haar vroegcrcn minnaar wel
degelijk. Perrol echter herkende haar niet
meer, ofschoon zij hem dingen uit zijn jeugd
vertelde, waarvan hij schrok.
Toen hij dan op zijn ziekbed lag, bood zij
hem, zonder dat hij haar zag, een beker met
gift aan en dit dronk hij op, omdat hij dacht
dat zijn heelmeester hem deze drank gaf.
Ontzaggelijke pijnen leed hij door het ver
gift en het ergste kwam nog toen de heks
te voorschijn trad en hem alles vertelde uit
zijn verleden en dat zij niemand anders was
dan Anita. Perrol smeekte haar toen om
hem niet te dooden en de werking van het
Vergift tegen te gaan; maar zij doorzag hem
en begreep dat hij geen berouw had, maar
alleen bang was voor den dood. Daarom liet
zij hem sterven.
Eenige dagen later vond men op den Hun
nenschans een smeulende brandstapel,
waaromheen de ongcluksraaf van de heks
huppelde. Men onderzocht toen de overblijf
selen en bemerkte dat Anita of wel de heks
zich had laten verbranden. Zoo was het le
ven en de dood van de heks van de Hunnen
schans!
Na dit sombere, maar mooie verhaal, be
gin ik maar meteen inct zonniger nieuws,
n.l. de groetcnafdccling.
De groeten doet: Zonnetje aan Walerchi-
necs, Oom Pim, Stormvogcltje en Sip-Su;
Stormvogcltjc aan Zeemeeuw; Zonnestraal
tje aan Oom Pim; Woelwater aan Flioreflui-
ter; Zonnekind aan Piccolo; Veldmuisje aan
Rembrandt en Watcrchincos; KameroUfnn-
tje aan Waterchinces; Klaverblaadje aan
Duke Ellington, Piccolo en Stormvogeltjc en
tot slot Sip-Su aan Zeemeeuw, Klaverblaad
je en Flicrefluitor.
Verder wensch ik Zonnetje doet het ook'
jullie allen een prettige vacantia toe; ook
doet Zonnetje het verzoek aan Waterchinees
om haar eens een gccstigcn brief tc schrij
ven.
En nu wordt het tijd voor dc briefwisse
ling!
ONZE BRIEFWISSELING
Jumbo, nu gelukkig ben jc nu niet te
laat met jc brief en om dat heugelijke feit
te herdenken, begin ik maar het eerst rnet
jou te antwoorden. Jij hebt dus don Hemel
vaartsdag in de bossehen doorgebracht als
een ster welp. Dat heb jo-dan goed bekeken,
want waar is het eigenlijk fijner voor een
padvinder. Was jullie oude totem per onge
luk verbrand of hadden jullie dat gedaan
omdat jullie een nieuw totem moesten heb
ben'? Schrijf me dat eens!
Tompoes is met de auto naar Apel
doorn geweest. Jammer hé. dat het Uddeler-
meer nu afgesloten is door prikkeldraad,
maar de mcnschen hebben het er ook we!
een beetje bont gemaakt. Eigen schuld
plaagt de menschen hot meest, zullen we
maar zeggen. Nog wel bedankt voor de pret
tige Pinksterdagen, die jc me tocwcnscht
