GEMAKKELIJKE OVERWINNING OP DE DENEN
Zonder groote inspanning
bevochten
De opstelling der elftallen
SMIT, DE ZWERVER
2e BLAD PAG. 3
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
MAANDAG 4 NOVEMBER 1935
ONZE TEGENSTANDERS
ZWAKKER
Bakhuys, Smit en Wels
scoren de drie
doelpunten
Seizoen goed begonnen
Zoo heeft het Nederlandsch
elftal het nieuwe internatio;
nale seizoen ingezet met een
stevige overwinning op de
Denen. Of deze overwinning
inderdaad verdiend is ge*
weest daarover zullen we
het straks nog wel eens heb;
ben, maar de eerste klap is
nog altijd een daalder waard,
en die eerste klap hebben wij
dan toch maar uitgedeeld.
Het geeft bovendien goede
hoop voor de komende
zwaardere wedstrijden welke
ons elftal nog wachten en die
zonder eenigen twijfel een
veel grootere krachtsinspan;
ning van onze jongens zullen
eischen.
Want laten we daar mee begin
nen de Denen hebben het ons niet
bijzonder moeilijk gemaakt, en dat is
wellicht een van de oorzaken, zoo niet
de voornaamste, dat deze internatio
nale ontmoeting after all bij ons, en ze
ker bij velen, een onbevredigenden in
druk heeft achtergelaten. Het was in
ieder geval geen ontmoeting die nog
jaren lang in het geheugen blijft han
gen, zooals die tegen Engeland bijvoor
beeld, het was ook geen top-wedstrijd
van het oranje-team. Maar dat behoef
de ook niet. Want reeds na een kwar
tier spelens bleek al, dat de onzen veel
sterker waren dan de Denen. Het Ne
derlandsch elftal liep met een geweldi-
ge vaart van stapel; keer op keer snel
de onze voorhoede in hoog tempo op
het Deensche doel af, de middenlinie
sloot daarbij goed aan, en de beide
i backs haden niet veel te doen, omdat
Backhuys en de zijnen bijna voortdu-
rend aan het woord waren. Hijzelf,
onze middenvoor, werd danig gescha
duwd door den centerhalf, doch deze
Okon op Bakhuys maar geen vat krij
gen, en zoo kon onze centre-forward
zich toch telkens vrij spelen. Zooals
gezegd, het liep best; alleen maakten
wij ongeveer 10 minuten na den aan
vang de notitie dat Smit veel te veel
achter bleef om als vierde half te ar
beiden. Wij hadden het nauwelijks aan
het papier toevertrouwd, of Smitje
schoot, bij een schermutseling voor het
Deensche doel als een haas naar voren,
en scoorde feilloos ons eerste doelpunt,
daarmee de traditie bevestigend dat hij
1 in eiken wedstrijd minstens eenmaal
scoort.
Nuttige voorsprong
Maar toen er nóg een tiental minuten
was gespeeld, en de onzen voortdurend
sterker waren gebleven Vente, en
vooral Bakhuys hadden alweer eenige
vurige kogels afgezonden en wij, op
de perstribune, het erover eens waren
geworden dat het alleen maar de kwes
tie was met hoeveel we zouden
winnen, ja, toen zakte plotseling het
tempo aanmerkelijk. Het Nederlandsch
elftal meende het veel kalmer te kun
nen opnemen dan tot nog toe, want de
tegenpartij noodzaakte niet tot een ge
weldige krachtsinspanning, en zoo
zakte zienderoogen het spelpeil. Er
werd niet meer zoo fel gespeeld, men
geloofde het wel, en de Denen kwamen
hoe langer hoe meer opzetten. Veroor
loofde hun spel dan. dat Oranje het
wat kalmer aan kon doen? Naar onze
meening wel.
De Denen zwakker
Het Deensche spel was wij zeiden
het al in onze voorbeschouwing van
Zaterdag volstrekt geen openbaring,
het was gedecideerd zwakker dan het
onze. Bij een opmerkzame vergelijking
bijvoorbeeld van de aanvallen viel het
op, dat elke Nederlandsehe aanval een
onmiddellijk en groot gevaar was voor
het Deensche doel. Zij waren snel en
overrompelend, en twee, drie schutters
stonden klaar om van de voorzetten
der vleugels te profiteeren. De Deen
sche aanvallen daarentegen leken ge
vaarlijk, doordat zij meestentijds ook
wel snel waren (vooral die van den
linksbinnen) doch de voorhoedespelers
misten ten eenen male de doortastend
heid welke steeds het kenmerk is van
ons binnentrio.
Onmachtige voorhoede
De Denen wisten zich wel aardige
kansen te scheppen, maar zij waren
onmachtig om ze te benutten. Alleen
de rechtsbinnen schooi af en toe op
doel; bepaald gevaarlijk werk heeft
Halle dan ook op een enkele uitzon
dering na niet gehad. Zoo was he;
tot op zekere hoogte wel gemotiveerd
dat het Nederlandsch elftal niet
volle honderd procent gaf, maar het
spreekt vanzelf dat daardoor de wed
strijd heel wat minder om aan te zien
was. dan een, waarin om de punten
gevochten moet worden.
We hoopten dan ook ook omdat zij
het verdienden, dat de Denen ge
lijk zouden maken, wijl dat wellicht
een goede stimulans zou zijn voor de
onzen om er weer eens een schepje op
te doen, doch die gelijkmaker bleef he
laas uit. Niet alleen was daaraan de
bet de impotentie van den Deenschen
aanval, maar ook het goede werk van
onze defensie. W eber zoowel als
Caldenhove speelden rustig en
zeker, niettegenstaande de half linie
niet haar besten dag had. Anderies-
sen was lang niet zoo goed als anders,
en ook Puck van Heel hebben we
wel eens beter gezien. Alleen P a u w e
speelde op volle kracht. De middenli
nie had evenwel een niet onbelangrij-
ken steun van Smit, die overal le vin
den was waar de bal whs. Hij was
werkelijk de groote zwerver over het
veld: eens zagen wij hem zelfs op de
rechtsbacRplaats opereeren! Het dient
evenwel gezegd, dat hij bij een aanval
ook steeds weer van de partij was. Wij
zouden wel eens willen weten, hoeveel
kilometers Smitje deze 90 minuten
heeft afgelegd!
Tot aan de rust bleef het zoo. De De
nen ploeterden wat ze konden om den
gelijkmaker te forceeren, doch ze kre
gen geen kans. Als ze al eens een goed
gericht schot losten, wist Halle daar-
te spel behoorde tot liet verleden. Met
forsche trappen cine de hal naar de
vleugels, en met open spel werd de
Deensche veste een paar maal be
stormd. liet befaamde kwartiertje brak
aan! In 'een minimum van tijd had
Ba khuil s nummer twee in de tou
wen liecen. en eeen tien minuten daar
na kreee W e 1 s ziin kans. toen Voute
en den linksback eeliik den hal trap
ten., en deze niet een sierlijke hoog voor
den kleinen rechtsbuiten terecht kwam.
Zoo werd het drie-nul.
Veilig gesteld
Zoo had het ook wellicht zes-nul
kunnen worden. Maar de oranjeman
nen vonden het best zoo: de Denen
waren toch niet in staat om zooveel
goals te produceeren, dat er nog gevaar
zou kunnen ontstaan. M ii n d e rs
kreeg nog een haast niet te missen
kans. welke hij echter niet benutte om
een doelpunt te maken, doch om te
demonstreeren dat hii nog altijd zijn
rechterbeen niet kan gebruiken. Ove
rigens was onze linksbuiten zeker de
minste van de hecle ploeg. Hii liet zich
weer geregeld heelemaal in den corner-
hoek dringen, en stelde zich meermalen
glad verkeerd op. Van dien kwam voor
de Denen dan ook niet veel gevaar.
De 3—*-0 voorsprong was veilig. De
Denen kregen hii Wcber en Calden
hove. noch hii Halle. eenige kans meer
hoewel wii hun graag het redden
van de eer hadden gegund, en onze
voorhoede deed geen moeite meer, om
de score liooger op te voeren.
En zoo werd het einde als dat der
beroemde klassieke nachtkaars.
Zonder inspanning
Zooals gezegd: het Nederlandsch elf
tal heeft zich niet behoeven in te span
nen om deze overwinning in de wacht
te sleeoen. De tegenpartij was beslist
zwakker, en verdiende te verliezen. On
der deze omstandigheden is het moei
lijk om een juist oordeel over ons elf
tal te vellen. Wii hebben wel den in
druk dat de defensie ook onder moei
lijker omstandigheden pal zal staan.
Weber was nog niet heelemaal de
oude. doch zal zich ongetwijfeld wel
weer inspelen. Ook Vente had zijn
ouden vorm weer te pakken en was
goed op schot. Dat was zeker ook Rak-
li u ii s, die een paar gloeiend harde
kogels heeft afgevuurd, helaas niet
allemaal even zuiver gericht. Maar
hard waren ze! De mislukking was
Miinders. gelijk reeds uiteen gezet.
Zou van Gelder niet te prefereeren
zijn?
De Denen
De Denen speelden een aardig slui
tend spel. doch misten de noodige door
tastendheid. vooral voor de goal. Hun
beste spelers waren linksbuiten, de
blonde linkshalf (een rasvoetballer) en
Bakhujs komt -net iets te laat, keeper Jensen is hem te vlug af
er met den bal vandoor.
mee wel raad. Zijn keepen maakte
weer een buitengewoon safen indruk.
Wordt wakker
Na de rust werden we in den aan
vang weer op dezelfde vertooning ver
gast. Een Nederlandsch elftal dat er
zich toe bepaalde zijn tegenpartij in
bedwang te houden, en een Deensch
team dat probeerde ervan te maken
wat ervan te maken was. doch maar
geen gaatje kon vinden.
Was het wonder, dat op een van de
vele stille momenten een toeschouwer
op een der tribunes plotseling tot alge-
meenc vreugde begon te zingen: „wordt
wakker, wordt wakker!" Nou. toen
werden wc even wakker. Op een gege
ven moment was het driiven en drib
belen met den bal afgeloopen. het kor-
SVEND JENSEN
PAUL HANSEN OSCAR JöRGENSEN
RAYMOND HANSEN - ERNST NILSSON TOFT JENSEN
SSBRIK KLEVEN - PAULl JÖRGENSEN ULDALER - THIELSEN
MIJNDERS SMIT - BAKHUYS
T. HEEL ANDERIESSEN
CALDENHOVE
HALLE
VENTE WELS.
PAAUWE
WEBER
de keeper. Wij hebben vooral bewon
derd zijn grooten moed om zich voor
de Nederlandsehe aanvallers te wer
pen.
Het is altijd de grootste verdienste
van een arbiter, als men hem niet op
merkt. Welnu, de heer Well was de
minst opvallende figuur in het veld.
Nederl. Fabrikaat
Vermelding verdient nog. dat dit de
eerste wedstrijd was. die met een bal
van Nederlandsch fabrikaat werd ge
speeld: tevens een z.g. veterlooze bal,
tot groote verwondering naar wij
vernamen van den Deenschen
rechtsbuiten, die. toen hii een corner
moest nemen (wat zijn er maar weinig
hoekschoppen geweest) den veter niet
kon vinden, waarop hij den bal wilde
stilleggen!
De eerste speelhelft
De gasten waren zoo gelukkig den
toss te winnen en verkozen de eerste
helft met den wind in den rug te spe
len. De Oranjehemden trapten af na
het aanvangssignaal van scheidsrech
ter Well en trokken op het Deensche
doel af, waarbij zij al direct gevaarlijk
werden voor den vijandelijken keeper.
Mijnders ondernam vanaf den linker
vleugel een run op het doel, maar kee
per Jensen nam hem op het nippertje
op tijd den bal voor zijn voeten weg.
Een omhaal van Bakhuys, die er al da
delijk goed in was, bleef net buiten
den linkerbovenhoek van het Deensche
doel.
Zoo begon dus deze wedstrijd al di
rect met spannende momenten en het
eerste kwartier van den strijd bracht
wel het aardigste deel van dezen in
ternationalen kamp, zooals laler blij
ken zou. De Nederlanders waren ster
ker en werden door verdediging en half
linie voortdurend ten aanval gestuwd;
achter liet Paauwe weliswaar de Deen-
Het zegevierende Nederlandsch elftal
sche linksbuiten teveel los, waardoor
gevaarlijke situaties voor Halle ont
stonden, maar de backs, vooral Weber,
wisten hun gebied goed te zuiveren.
In den aanval was bet natuurlijk voor
al Bakhuys, die zich hel gevaarlijkst
toonde; reeds kort na het begin leek
het er op, alsof men een der beroem
de „Bakhuys-goals" te zien zou krijegn,
toen hij een bal goed toegespeeld kreeg
eu zich tusschen de backs doorwerkte.
Het publiek juichte reeds, maar het on
gelooflijk harde schot ging rakelings
langs het doel. Met een mooi schot van
Wels was dat enkele oogenblikken la
ter eveneens het geval. Hoe hard de
Deensche achterhoede zich ook verde
digde, het spel werd niet blijvend ver
plaatst en men voelde, dat er een Ne
derlandsch doelpunt moest komen. Dat
kwam ook inderdaad, op de meest ver
rassende wijze, een waar voetbal-ju
weel.
Bakhuys kreeg den bal
van achter toegespeeld,
kon zelf niet schieten,
daar hij de Deensche
backs vlak bij zich had,
maar gaf den bal een tik;
je, zoodat hij voor de
voeten van den toestor;
menden Smit terecht
kwam. En deze schoot in
zijn ren den bal ineens
keihard door in het Deen;
sche doel, vrijwel on;
houdbaar, al raakte Jen
sen het leer nog net met
zijn vuist. Het net trilde.
Nederland heeft de lei;
ding genomen.
De Oranjehemdcn bleven in den aan
val, snel en gevaarlijk belaagde de Ne
derlandsehe voorhoede bet doel der
gasten, wier verdediging de handen vol
had met onze gevaarlijke schutters. Een
enkele snelle Deensche uitval, vooral
van den linkervleugel, bracht ook wel
eens gevaar met zich voor Halle, maar
voor het doel ontlunk het den Denen
aan schotvaardigheid. Toen Smit in het
middenveld even iets te hardhandig op
trad. kwam de bal voor ons doel, en en
kele moeilijke oogenblikken ontstonden,
maar het liep gelukkig goed af, al werd
Weber geblesseerd, waarvoor het spel
even onderbroken werd.
Daarna gingen de Oranjehemden weer
op liet Deensche doel af, maar Mijnders
zette scherp voor, waardoor de strijd
verplaatst kon worden naar de Neder
landsehe helft. De heftige aanvallen van
de Denen werden beloond met een cor
ner op het Nederlandsehe doel, maar
een keihard schot van vrij dichtbij ging
rakelings over de lat. De daarop volgen
de Nederlandsehe uitval eindigde in een
vrije schop vlak buiten het strafschop
gebied, omdat. Vente werd gehaakt; met
een fantastisch hard schot, knalde Bak
huys het leer vlak over het Deensche
doel. Keeper Jensen zou geen schijn
van kans hebben gehad, wanneer de bal
iets lager was geweest, en hij bleef ang
stige momenten beleven. Een bal van
aciiter aangegeven, werd door Bakhuys
naar Mijnders doorgeplaatst, die op het
dool af rent, maar vlak voor het. doel
lungs in de groep persfotografen knalt;
als door een wonder ontsnappen zoowei
het Pcnsche doel als de kostbare foto
toestellen aan het langssuizende leder.
Het Deensche team kwam daarna te
gen het. einde van de eerste helft, weer
wat sterker opzetten; de spelers van het
Oranje-elftal namen het nogal kalm op.
Bijna was het daardoor misgeloopen,
toen Halle, nadat hij was uitgeloopen,
werd gepasseerd, maar alleen in het
doel staande hield Paauwe den hal nog
net aan den ooeden kant van do ge
vaarlijke doellijn. De rust naderde, Bak
huys verrichtte nog even een acrobati
sche toer met den Deenschen spil. die
als een klit aan hem gehecht was. maar
op een enkelen gemakkelijken bal na
werd het doel der gasten niet meer ge
vonden.
Na de rust
In de tweede helft werd het kalme
spel, dat gedurende het grootste deel
van den speeltijd voor de rust werd ge
toond, op dezelfde wijze voortgezet. Be
halve 'n enkele gevaarlijke situatie voor
de doelen speelde de strijd zich groo-
tendeels op het. middenveld af. Een dier
gevaarlijke situaties voor het Neder
landsehe doel ontstond, toen de scheids
rechter het huitenspelstaan van twee
Deensche voorhoedespelers niet opmerk
te. Maar gelukkig greep Halle op voor-
trefelijke wijze in en schitterend redde
hij den toestand, waardoor een reeds ze
ker schijnend Deensch doelpunt werd
voorkomen. Behalve die enkele aanval
len echter op de doelmondcn, was er in
bet veld niet veel te beleven, zoo weinig
zelfs, dat men ergens „Wordt wakker"
begon te zingen. Dat inspireerde de
Deensche voorhoede echter niet tot een
'productiever spel, al kregen zij vele
goede kansen; voor doel ontbrak bet be
slissende schot. Stug bleven de Denen
ten aanval trekken en zij waren ook
wel gevaarlijk, eenmaal zelfs zoo, dat
Van Heel alleen redden kon door kei
hard eorner te trappen, maar Halle
passeeren konden zij niet.
Onverwacht kwam daar;
na ineens een opleving
in het spel der Oranje;
hemden: eensklaps lukte
het. Halle trapte uit naar
de rechtervleugel, waar
de bal over de zij!i:n
ging. Paauwe gooide in.
Wels gaf listig door naar
Bakhuys en met een
prachtig keihard schot,
laag over den grond, gaf
onze midvoor den Deen;
schcn keeper geen schijn
van kans.
Dat was beter werk dan tot dusver
vertoond word; bet publick word in
eens wakker, zelfs daverend enthousiast
over het schitterende schot van Bak
huys, en luide werden de Oranjehemdcn
aangemoedigd na den aftrap door «ie
Denen. Al dra bemachtigen de onzen den
bal en alles trekt ten aanval.
Met succes, want reeds
een paar minuten nadat
het 20 was geworden,
werd de score vergroot,
dank zij de geheele Ne;
derlandsche voorhoede.
Den van links komenden
bal liet Bakhuys listig
tusschen zijn becnen door
gaan naar Vente, die er
tegelijk met linksback
JÖrgenscn tegen trapte.
De bal schoot daardoor
uit r.aar opzij, voor de
voeten van Wels, die met
een keihard schot het
derde doelpunt maakte.
Nederland bleef daarna nog ccnig«m
tijd in den aanval, en ternauwernood
ontsnapte het Deensche doel aan een
vierde doorboring, toen een verrassend
bard schot van Vente tegen den binnen
kant van «Ie pnal in het veld terug
stuitte; Mijnders werd er door verrnst.
startte te laat en kon den bal niet meer
tijdig genoeg bereiken om toch nog te
doelpunten. Een goed schot van Smit
hield Jensen fraai uit zijn doel.
De Denen wilden natuurlijk graag een
tcgenpunt scoren, om de eer te redden,
en door hun grootere vechtlust nam het
tempo toe en werd het peil van den
wedstrijd verbeterd. Gedurende eenigen
tijd werd er mooi voethal gespeeld, dat
echter onproductief bleef. Daarna zakt®
het tempo weer, on in het middenveld
ontwikkelde zich een fraai mnar knlin
„gallery-play". Voor het «loei hadden de
voorhoedes geen van heiden geluk, «'it
de Denen slaagden er niet in bot eere-
doelpunt, dat hen zeker wel toekwam,
i« scoren. Ekele minuten voor liet ein
de miste do Deensche linksbuiten Thiel-
>on een opgelegde kans om Halte te
passeeren en daarna kwam het einde
/.onder eenige bijzondere spanning.
De meening van anderen
Na den wedstrijd hebben wij nog en
kele officials naar hun meening om
trent «ten wedstrijd gevraagd. In het
Nederlandsehe kamp heerschtc niet
zoo'n uitbundige vreugde, die wij na
andere overwinningen maar zwaar
der bevochten! hebben meegemaukt.
Men nam hot over liet algemeen erg
rustig op. In bet Deensche kamp
licerschte een y.cér pessimistische stem
ming, omdat uien daur in de eerste
plaats de oorzaak van den nederlaag
in eigen zwakte zocht en niet in de
kracht van den tegenstander.
Do heer dr. D. van Prooye. pre
sident van den K.N.V.B., gaf ons als
zijn meening te kennen, dat de balbe-
handeling der Nederlanders veel beter
was geweest. Wat dat betreft waren
de Denen hem tegengevallen. Het Ne
derlandsch elftal heeft goed gespeeld,
zonder meer. Vhii de Denen roemde hij
bet spel van midvoor Pauli Joergenscn,
keeper Jensen en linkshalf Toft Jensen.
De heer K. J. J. Lotsy. ex-voorzitter
van de Technische Commissie van den
K.N.V.B.. vond den wedstrijd niet zoo
belangwekkend. Hij whs van oordeel,
dat bet een nuttige oefening was ge
weest voor do a.s. wedstrijden tegen
Ierland en Frankrijk. Ook de T.C. man,
do heer O. de Vries \vus deze opinio
toegedaan.
De Engelsche scheidsrechter, do heer
Jewell, v ond de Denen in sommige
periodes zeer goed spelen, docli het
schot was miserabel. Een belangrijke
fout achtte hij de gmotc gapingen, die
er tusschen voorhoede ou middenlinie
waren ontstaan. Hij roemde de Hol-
l&ndschc halcontröle en vond bet ploeg-
verband bij ons veel beier. Ook liet
schieten was perfect.
De Deensche trainer Nilson, oiid-
internntional, zocht de schuld van den
nederlaag hij liet Decnsclie binnentrio,
dat geen behoorlijk schot heeft gelost.
Nilsson achtte het ook een fout. dat de
spil Bakhuys niet voldoende heeft ge
dekt. De Nederlanders vond hij uitste
kend, het was een snelle ploeg, die ster
ker was dan het eigen elftal.
Keeper Jensen sprak zijn achting
uit voor de schot vaardigheid van allo
voorhoedespelers. Hij vond het doel
punt van Wels magnifiek. Hij had ge
nieend. dat hij den DaI nog net kon ha
len. doch die snelle Hollanders had het
leder juist over zijn hoofd in doel ge
tipt.
De oud-international Magnus Si
monsen, thans speciale vorslaggever
voor het bekende Kopenhaagsche blad
„Polltiken" Simonsen heeft in 1927
te Kopenhagen zelf als rechtsbinnen te
gen Nederland meegespeeld prees
het spel van Bauhuys. Andcriessen had
Joergenscn uitstekend gedekt, terwijl
Uldahier natuurlijk in de voorhoede
erg gemist was. Hij vond onze beido
backs in het eerste kwartier na do
rust lang niet safe en met goede schut
ters had de Deensche voorhoede zeker
tot scoren kunnen komen.
Koepor Jensen, die goed werk deed, en drie onhoudbare ballen door moest
laten, heelt den bal gestopt en klemt hot leder stevig vast.
