1929 per flesch f 1.35, per anker f53.-
St. EMILION GEVESTIGD
De exodusnaarden Haag
BENAUWENDE
VOLTE
Kübler-kleding
NOG ENKELE
INDRUKKEN
W. K. vanROSSUM
Ci. Vïïffïï If\\T WIJNHANDEL
1878
30 rijen achter elkaar
Amersfortia's Voltana Melk:
dat is fijne melk
PER FLESCH 11 CENT
PRINS BERNHARD
TE PARIJS
FEUILLETON
DeZv^eOrcW^
2e BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
WOENSDAG 16 SEPTEMBER 1936
Zullen al die menschen weer
denzelfden avond of nacht op
de plaats hunner bestems
minQ zijn ieruSSekomen?
Het moet onmogelijk
worden genoemd
Een onzer verslaggevers schreef ons
gisteravond nog uit Den Haa^:
Het is allemaal prachtig ge
weest maar gelukkig dat de dag
\oorbii is. En bovenal gelukkig, dat
het allemaal zonder ernstige inciden
ten is afgeloopen. De werkelijk benau
;wend-groote menschenmassa. die door
de Haagsche straten heeft gegolfd en
in een ontzettende spanning stonn op
gehoopt achter militaire en politionce-
le cordons een spanning zoo on
g e 1 o o f 1 ij k sterk, dat men de com
pacte menigten achter die afzettingen
heen cn weer zag deinen (men mag
werkelijk de stakkers beklagen dia in
'dat wiegelende veld uren lang op
en neer hebben geveerd en natuurlijk
cp momenten dat de achterste rijen
paar voren worden geperst, angstige
©ogenblikken hebben meegemaakt) die
paenschen-massa's hebben tot in den
avond van Den Haag iets heel bijzon
ders gemaakt en heel begrijpelijk de
Vrees gewekt, dat do dag wel haast
piet zonder catastrophen zou voorbij
gaan. Men wist de vele malen hon
derd-duizenden schier niet te bergen.
En duw bijvoorbeeld maar eens 25.000
menschen terug op een oppervlakte,
waar ruimte is voor ter nauwemood
15.000 menschen. Waar ze in zoo'n ge-
Val blijven, de beklagenswaardigen. die
achteruit moeten, dat begrijpt nie
mand. En hoe zoo'n in elkaar gescho
ven massa beteugeld blijft binnen de
alleronaangenaamste beknelling van
een straf-getrokken afzettingslim, dat
begrijpt al wederom niemand. Dat dui
zenden van benauwdheid geen raad
hebben geweten men zal het zich
kunnen indenken. Do verhouding po-
litie-publiek was een méér dan broe
derlijke. Do gehelmde man, wicn liet
voorhoofd zwaar bepareld stond rprak
Vriendelijke woorden en de klem-zit
tende burgers lachten nog in hun rade
loosheid.
Do Koninklijke stoet heeft, van het
Paleis komende, do Ridderzaal bereikt
en is, daarvan terugkomende, weer
veilig op het Paleis gearriveerd. Daar
heeft men z'n hart voor vast gehou
den, en een zucht van verademing is
opgegaan, toen dat nummer van den
dag zich ganschelijk had voltrokken.
De rijtoer in den namiddag bood min
der gevaren, omdat die zich over een
Jangen afstand bewoog en men dus
een véél grootere gelegenheid had om
'de honderdduizenden over een uitge
strekt traject, dat tot in Schcveningcn
reikte, te verdoelen, al is óók tijdens
die rijtoer het gedrang óp vele plaat
sen nog formidabel geweest. Maar die
verdrukking was spoediger geleden
hield geen uren aan, zooals in den
morgen en voormiddag.
Er is geld verdiend in Den Haag.
Eerst al een heele week feest vieren,
alle dagen weer aan en dan tot slot
een Prinsjesdag, die alle verwachtin
gen verre heeft overtroffen.
Ik heb nooit zooveel witte muizen
gezien, zooweel marmotten en zoovppI
gedresseerde apen. Bedeljongens lie (en
'do dieren over do tafeltjes wandelen
hier ter stede alleen bij
LANGESTRAAT 18 - AMERSFOORT
op de café-terrassen, een amusement
\oor het publiek dat voor de vertoo-
ners niet onvoordeelig was.
Ik heb ook nooit zooveel acrobaten
aanschouwd, zooveel boeienkoningen,
zooveel harmonica-spelers. zooveel
straatzangers en zooveel draaiorgels,
van welke laatste er zelfs waren, wier
mechaniek met een motor werd aan
gedreven.
I-Iet „Plein", vóór het departement
van justitie, was een variété-theater
in de openlucht; daar traden onafge
broken cewichtheffers. krachttvpcs en
beoefenaars van acrobatiek op. En deze
gezelschappen hadden bij iedere voor
stelling een toeschouwerskring welks
cetal de duizend geregeld overschreed,
liet waren „doorloopende séances".
De wandelende orchcsten. van zeer
onderscheiden samenstelling, waren zóó
talrijk, dat zij voor de groote restau
rants in queue stonden, om op hun
beurt te wachten. Op het Spui. bij De
Kroon en hij ITcck. stonden de onsem
bles constant in de file; als de een
afmarcheerde marcheerde de ander aan
Er bestonden in Den Ilaag voor de
zen dag geen verboden. Alles mocht.
En niemand werd er hoos om. Inte
gendeel iedereen was in een stem
ming om er smakelijk om te lachen
en een uitgestoken hand te vullen. Men
kon z'n geld wel kwijt.
Of die drommen van honderd-dui
zenden vanavond of vannacht ook
weer allemaal op hun bestemming
(thuis) zijn gekomen. Men mag gerust
antwoorden: neen.
Dat moet onmogelijk worden ge
acht.
Een familie uit Utrecht, zeven a
acht personen, een klein huiselijk
clubje dus. was elkaar om één uur in
den middag in de herrie al kwijt en
heeft elkander ook niet meer terugge
vonden.
Hoe kunnen gezelschappen van hon
derden. die met bus of trein naar Den
Haag waren gekomen, het onderlinge
verband bewaard hebben in de onbe
schrijfelijke volte en in het beangsti
gende gedrang? Zij zijn elkaar na
tuurlijk kwijt geraakt en hoe heb
ben al deze vreemdelingen hun ver
voermiddel op lijd terug weten te vin
den. Hebben ze hun bus in het avond
donker moeten opscharrelen op het
Malieveld, waar ettelijke duizenden
bussen en particuliere auto's gepar
keerd stonden en waar bet zoeken naar
den juisten wagen onbegonnen werk
moest worden genoemd voor menschen
die dc situatie op en rondom dit
veld niet kennen? Het is voor hen
immers ondocnliik geweest.
Het zou wel eens aardig zijn te ver
nemen. hoewel 11 i e t-Hagenaars van
nacht in de feest-stad zijn achterge
bleven, los-geraakt van hun basis!
Tot overmaat van ramp voor dezul
ken begon hot in den avond omstreeks
negen uur hevig te regenen, zóó klet
terend. dat dc mcnsch-massa's, die de
stralen vulden, hun heil zochten in
.ie café's waarvan er verscheidcnen
hun deuren moesten sluiten, omdat zo
dc vluchtenden onmogelijk konden
bergen.
Aan de stations was het een nog
nooit in die mate aanschouwde drukte.
De toeloop tot de treinen was zóó
enorm, dat er niet gelet kon worden
op klassen; iedere trein die voorreed,
werd vol-geladen. méér dan vol, men
staple maar in, plofte neer in de eer
ste de beste coupé die men bemachti
gen kon. Ook dat werd voor deze ge
legenheid goed gevonden, vanwege
Prinsjesdag 1936. Er liepen een massa
extra-treinen, de een al zwaarder be
zet dan de ancler.
Wij hebben ecnig vermoeden dat al
len, die gisteren dezen Prinsjesdag in
Den Haag hebben meegemaakt,, heden
(Woensdag) hun vermoeidheid nog ge
ducht zullen voelen.
De 15e September is voorbij.
De Haagsche feestelijkheden hebben
dezen dag een waardige bekroning
gekregen en een slot. even juichend en
jubelend als de gcheelc week is ge
weest die er aan is vooraf gegaan.
Thans treedt de gewone tred weer
ia
Nu Donderdag Amsterdam nog
en dan weer aan het werk met de ge
wone dingen.
delijk. Men zingt, nadat van het Wil
helmus nauwelijks de laatste tonen zijn
verstorven, enthousiast een „lang zul
len ze leven, in de gloria".
De vorstelijke personen wuiven har
telijk terug en begeven zich dan naar
binnen. Langzaam en volkomen orde
lijk verspreidden zich het publiek.
w Utrechtschestr. 17, Tel. 145
Naar schatting waren in het
centrum van Den Haag
X milliocn menschen
op de been
(Van onzen eigen verslaggever).
Als wij ons omstreeks één uur bevin
den in de nabijheid van het Koninklijk
Paleis is dc aanblik van de menigte be
paald benauwend te noemen. Het is zóó
onbeschrijfelijk vol in den omtrek van
de Korte Voorhout, dat men niet over
drijft wanneer men spreekt van grieze
lige drukte.
Dc militairen, die langs den weg ge
schaard staan om de afzetting to vor
men, staan in hoeken van 45° tegen de
volksmassa aangeleund, in de hoop haar
aldus in bedwang te kunnen houden.
Op talrijke plaatsen vallen de men
schen flauw, hetzij door vermoeienis,
hetzij door vrees in het gedrang.
Men ziet tientallen slachtoffers door
de ambulance-diensten weggedragen.
Van politioneele zijde werd ons verze
kerd, dat het aantal menschen, dat om
en nabij het middaguur in het centrum
van Den Ilaag op dc been is zeker op
driekwart milliocn kan worden geschat.
Typisch tegenover deze benauwende
volte doet weer een ander tooncel aan
waar vrouwen, die op krukjes den
komst van den Koninklijken stoet af
wachten, zitten t.c breien of een ander
handwerk uitvoeren om zich aldus den
tijd te korten.
Op het Binnenhof rondom de Ridder
zaal was de menigte eveneens onbe
schrijfelijk groot. Men had uitgebreide
maatregelen genomen om de afzetting
ten kosle van alles te kunnen handha
ven. In verband waarmede men de mili
taire politic, die hier met de afzetting
was belast, op armlengte van elkander
had opgesteld, zoodat een doorbraak
hier onmogelijk was. Men was er even
wel niet zeker van, dat een doorbraak
zou kunnen worden voorkomen langs
den weg, die door den Koninklijken
stoet werd gevolgd. Op sommige punten
stond het publiek in 25 a 30 rijen achter
elkaar.
Waar onder zulke omstandigheden
men er natuurlijk niet zeker van kon
zijn iets van den stoet te zien was men
wel bevreesd, dat mot dit ontzettende
gedrang de menigte buiten de afzetting
zou uitbarsten. Gelukkig heeft de stoet
onderweg geen belemmering ondervon
den, alduurde de rit van het palcis naar
de Ridderzaal langer dan gewoonlijk.
Er werden op het Binnenhof w eer ver
schillende aardige momenten beleefd.
Minister Colijn werd bijvoorbeeld oor-
verdoovend tocgejubeld en moest her
haaldelijk, alvorens hij de Ridderzaal
binnenschreed, buigend voor deze hulde
danken. 1-Iet sociaal-democratisch Twee
de Kamerlid Duys droeg op de revers
van zijn jaquel een groote oranje-strik
en mocht ook daarvoor een ovatie van
het publiek in ontvangst nemen.
In de geopende dakvensters van de
deparlementsgcbouwcn rondom het
Binnenhof stonden verscheidene film
toestellen en fotografietoestellcn opge
steld, waardoor hel noodig was gewor
den beslag te leggen op de dakgooten
dezer gehouwen.
Toen bij dc komst van de Koninklijke
Familie rie Marine-kapel op statige wij
ze het Wilhelmus aanhief ging deze mu
ziek vrijwel teloor bij het dreunend zin
gen van de talrijke menigte.
Om goed 1 uur, even voordat de
stoet zou passeeren, werd de afzet
ting op het Tournooiveld aan do
zijde van het Korte Voorhout ver
broken. De massa drong ondanks
alle tegenmaatregelen ecnige meters
naar voren. Soldaten arm in arm
een keten vormende moesten de me
nigte tegen houden. Ter hoogte van
den Kneuterdijk was het gedrang
mede te hevig. Tientallen personen
vielen flauw.
Bij het paleis aan het Voorhout werd,
even vóór de stoet passeerde het cor
don verbroken. Een groep van ongeveer
200 personen, dre op het afgezette
Scheppad terecht kwamen, werden dooi
de politie naar do Parkstraat geleid.
Een teleurstelling voor diegenen, die
van buiten de stad waren gekomen en
nu niets van het schouwspel hebben
kunnen zien!
Bij het paleis
Niet allen Prins Bcnno, maar ook
zijn moeder en prins Asphwin sloegen
mot belangstelling de gezellige drukte
in dc omgeving van het paleis gade.
Prins Benno was vergezeld van zijn
secretaris Jhr. Ir. Röell.
Dc menigte begroette dc vorstelijke
gasten hartelijk en in het bijzonder
voor Prins Bcnno steeg telkenmale een
hoera op. dat dc aanstaande gemaal
van onze Prinses op de meest sympa
thieke innemende wijze beantwoordde.
Men zong een „Lang zal hij leven".
Te 1.50 kondigde huzarenmuziek de
nadering van den Koninklijken stoet op
het Noordeinde weder aan. Prins Bcn
no, die verscheidene moment-opnamen
met zijn kinine camera heeft gemaakt,
staat plechtig op, terwijl de standaard
van het huzarenregimen voorbijgedra
gen wordt. Enkele minuten daarna, te
gen 1.55, komt de gouden koets weder
in het zicht en zwelt het gejuich tot
een bijna stormaohtige ovatie voor H.
M. de Koningin on IT.K.H. Prinses Ju
liana aan. De Koninklijke Militaire Ka
pel doet weder het Wilhelmus weer
klinken en het publiek zingt hartelijk
mede.
Nadat de Koningin en de Prinses het
paleis weder zijn binnengegaan begint
een korto periode van rustige afwach
ting De vorstelijke personen zullen
straks, zoo verwacht men, zich op het
balcon vcrtooncn.
De prinselijke familie heeft haar
zitplaatsen voor de ramen in den
paleisvleugcl verlaten, cn even
daarna ziet men Prinses Juliana in
de couloir van het paleis haar ver
loofde tegemoetkomen. Het publiek
heeft plezier in dit huiselijk tafe
reeltje.
Dan komt, terwijl plechtig het Wil
helmus weerklinkt, Hare Majesteit de
Koningin op het balcon te voorschijn,
gevolgd door lie jonge prinselijke paai
en door prinses Armgard en prins
Aschwin.
Dc menigte juicht en wuift herhaal-
zullen Uw kinderen zeggen en ge
kunt ze gerust hun gang laten gaan.
Voltanamelk is gezond, lekker en ook
volkomen onschadelijk. Het moderne
Voltana apparaat alleen bij ons in
gebruik behandelt de melk zoo, dat
ze aan alle wettelijke eischen voldoet.
Bestelt U spoedig 'n PROEFFLESCH
Henrv A. Th. Lcsturgeon schrijft in
het Nieuwsblad van het Noorden een
aardig relaas van den Parijschen tijd
van Prins Bernard.
In een ruim, groot bureau op de Ave
nue Hoche. het kantoor van dc Société
pour lTmportation de Matières ct de
Produits Chimiques, had hij een on
derhoud met den bedrijfsleider, dien
hij maar moteen op den man af vroeg:
Wal is uw indruk van prins Ber
nard. die onder uw leiding heeft ge
werkt.
Het antwoord hierop luidde spon
taan:
Zelden of misschien nooit in mijn
leven heb ik iemand ontmoet zoo
sympathiek in alle opzichten als Prins
Bernhard.
Sympathiek niet alleen omdat hij de
eenvoud in eigen persoon is, sympa
thiek niet alleen omdat hij zoo buiten
gewoon intelligent is. maar ook omdat
ik hem als particulier heb leeren ken
nen en al zijn hoedanigheden van goed
en braaf-oprecht mensch heb leeren
waardeeren in den tijd dat hij hier on
der mijn leiding heeft gewerkt.
Het is wel een zeer bijzonder compli
ment van een chef, het mooiste ge
tuigschrift dat kan worden gegeven.
Het was een heele verrassing voor
ons. Nederlanders, merkte de journa
list op.
Hier speelde een glimlach op het
gelaat van mijn zegsman, zoodat wij
de vraag stelden:
Voor u niet?
Neen, in het geheel nietik
was er al lang van op de hoogte.
De Prins heeft hier een jaar lang
onder uw leiding gewerkt. Maar hoe
was die verhouding? Gaf dat geen
moeilijkheden, daar ieder steeds Mon
seigneur tegen hem moest zeggen?
Monsigneur? Geen kwestie van.
Van den eersten dag af aan dat de
Prrins hier bij ons is gekomen, nu ruim
een jaar geleden, heeft hij gewild dat
ieder hem heel eenvoudig Monsieur de
Lippe zou noemen. Er werd niet het
minste onderscheid gemaakt. De Prins,
als buitenlander, had als iedere vreem
deling zijn „carto de travail". Hier in
het bureau hiernaast heeft hij voor do
schrijfmachine gezeten leeren typen.
Toon hij merkte dat het nuttig is om
ook te leeren stenografeeren heeft hij
onmiddelliik lessen genomen en het is
opmerkelijk hoe vlug hij ook die kunst
volkomen meester was.
Tn den beginnen had hij wel eenige
moeilijkheid met het Fransch maar na
een paar maanden reeds sprak hij het
niet alleen vlot. maar zonder het min
ste accent. Ook zijn Engelscli en zijn
Spaansch zijn absoluut zuiver.
Bij zijn aankomst in Den Haag is
ieder getroffen door zijn grooten een
voud.
Dat verwondert me niet in het
minst, want dat is iets waardoor ieder
werd getroffen die hier met hem in
aanraking kwam.
Ik zelf heb menigmaal een reis met
hem gemaakt en ook dan was hij altijd
dezelfde. Trouwens, ik durf wel te
zeggen dat dat typisch voor heel zijn
familie is: zijn moeder is een wijze,
verstandige hoogst ontwikkelde vrouw,
voor wie ieder den grootsten eerbied
moet hebben. Prins Bernard komt uit
een goed. in alle opzichten nobel gezin.
Ook zijn sportiviteit heeft ons
dadeliik getroffen.
Ja sportief is hij zeker. Ik ken zijn
Ford ie. Daarmee reed hij zoo maar in
één dag van hier naar Biarritz, den
volgenden dag van daar naar Marseil
le, dan over dc bergen naar Frankfort.
Afstandjes van een zeshanderd kilome
ters per dag cn dat dag aan dag maak
ten hem in het minst niet bang. In één
trek van daar naar het landgoed van
zijn moeder, aan de Poolsche grenzen.
Een echte stevige, door en door gezon-
do boy.
En.... de prins was nu wel bij u
werkzaam, maar werd hij ook overi
gens geheel als een gewonen employé
behandeld?
Natuurlijk. Gewoon gesalarieerd,
net als een ieder onzer. En als er maar
één uitzondering voor hem mag wor-
Grand Théatre. Vanaf Vrijdag
11 Sept. vertooning van de film „De
kleinste rebel".
Voorstellingen: Zondag vanaf
1.45, 4, 6.15 en 8.30 uur. Andere avon
den vanaf 8.15 uur één voorstelling.
Iedere middag matinee vanaf
2.30 uur.
City-Theater. Vanaf Vrijdag
11 Sept. vertooning van de film „Bul
dog Drummond overwint".
Zondag doorloopend vanaf 1.45 uur
(laatste voorstelling 8.30 uur n.m.)
Zaterdag 2.30, 6 en 8.30 uur nam.
Andere dagen avondvoorstelling
8.10 uur. Woensdag vanaf 2.30 uur
matinée.
Cinema Amicitia. Geen voor
stelling.
Voorstellingen: Zondag 2.30. 5.00
en 8.10 uur n.m.
Maandag en Dinsdag 8.10 uur
n m_
Museum Fléhite. WestsingeL
iUitgezonderd des Zondags).
Theosofische Bibliotheek. Ge
bouw Theosofische Vereeniging. Re-
genteseelaan. lederen dag van 6—8
uur.
Openbare leeszaal met Jeugdlees
zaal en Bibliotheek, Muurhuizen 9.
R.-K. Leeszaal, Nieuwstraat 24.
16 Sept. St. Joriskerk. Unie-avond van
do ver. „Een school met den Bijbel".
8 uur n.m.
21 Sept. „Monopolo" Lezing van Dr.
G. Brouwer over „Het bevorderen van
de Heemschutgedachte onder de jeugd"
8 uur n.m.
21 23 September. Amicitia. Ex
positie van linnen etc. van de firma
van Dissel uit Eindhoven.
24 September. Foyer Amicitia
Vergadering van de afd. Amersfoort
van de Ned. Ver. van Huisvrouwen.
2.30 uur nam.
24 Sept. Amicitia. Gezelschap Jan
Nooij met „De Voddenraper van Parijs"
SM uur.
24 Sept. Grand théatre. Gezelschap
Jan Musch in „liet Wederzijds Huwe
lijksbedrog."
27 September. Soc. Concordia
Joodscho Ver. „Nut en Genoegen."
Lezing Mr. M. L. Kan, Amsterdam,
over: „De huidige politieke omstan
digheden in Palestina." 8 uur
n.m.
2 Oct. Amicitia. Feestavond 20-jarip
bestaan der Ver. v. Vrijz. Godsdiensti-
gen voor militairen en militaire tehui
zen 8 uur n.m.
den gemaakt dan is het deze: dat nooit
een patroon zoo'n harden, ijverigen
werker heeft gehad als prins Bernard.
Nooit heeft men maar het minste op
zijn werk kunnen aanmerken. Stipt in
alles, nooit een seconde te laat, altijd
bereid zich geheel aan de hem opge
dragen taak te geven. Een model-em-
plové in één woord.
Hij heeft al zijn Parijschen tijd ge
woond hij ziin tante, de Prinses Henri
XXIII van Reuss, 33e Rue Barbet dc
Jouy.
Voor
Electrische Installaties
B. SCHOOLEMAN
v. PERSEIJNSTRAAT 19. TeL <23.
c
GEORGE GOODCHILD
Geautoriseerde vertaling van
H. OVER AKKER
±0)
Zij voelde zich opgenomen. De deken
was om haar hoofd gewonden en liet
slechts een kleine opening om door
heen te kijken Het andere einde bon«1
Carson om zijn eigen gezicht Zij voel
de hem diep ademhalen en toen be
woog hij zich met een aanzienlijke
vaart vooruit Bij den zoom van den
vuurgloed bleef hij een oogenblikj3
staan, haalde nog eens diep adem en
stortte zich toen in de vlammenzee.
Hij moest zich met sprongen en om
wegen een doortocht banen. Aan alle
kanten lekten de vlammen langs de
palmboomen en kropen ze langs den
grond, krakend en brullend met. een
demonische woede Het ademhalen
zelfs door den doornatten deken, ver
oorzaakte helsohe pijnen. Voor Tresa
was het een wilde nachtmerrie Bij Mi
den voelde zij zijn groote lichaam sii
deren en hoorde zij hem kreunen, wan
neer de vonken door ziin jas heen in
zijn vleesch brandden Op een gegpven
moment was het alsof het vuur hen
„schaakmat" toeriep, maar toen zij
dacht, dat hij op het punt stond om in
elkaar te storten, voelde zij een ruk en
hi; kwam weer in beweging. Had zij
hem vroeger bewonderd, thans veraf
goodde zij hem. Wat kwam het erop
aan. wat er verder gebeurde. Eenmaal
moest een mensch toch dood en te ster
ven in een gevecht tegen woedende ele
menten was een roemrijk einde.
„Ned, de wonderbaarlijke!" fluisterde
zij zacht. Maar Carson hoorde niet-»
Terwijl hij zich door de vlammen wierp,
waren zijn oogen geopend voor eiken
weg naar ontsnapping. Hij dacht, dat
hij het ergste achter den rug had. Nog
een halve mijl en de slag was gewon
nen.
Maar die halve mijl was niet te be
schrijven. Zijn hoed, niet meer dan een
\od, ging verloren en zijn haren
schroeiden van zijn hoofd Tresa was
in haar deken meer verstikt dan ver
brand Zij zag het einde van den strijd
niet. Carson zelf bemerkte nauwelijks
dat het voorbij was. Hij kwam vanuit
den rook en de vlammen in een open-
gekapte ruimte Tweehonderd met2r
voor hem uit stond een bungalow en
daarachter een paar meter bouwgrond,
beplant met hoornen, welke niets van
het vuur te lijden hadden gehad Voor
hii het gebouw bereikt had, kwamen
twee gedaanten uit het huisje te voor
schijn. die hem snel tegemoet liepen
De eene, een vijftiger van Huyden
genaamd was de eigenaar van de
plantage en de andere was zijn zoon.
Carson strompelde nog steeds voori
toen zij hem bereikt hadden. De aan
raking op zijn schouder deed hem stil
staan.
„Een blanke man en vrouw! Hendrik
hplp evenhij is uitgeput"
De stevige jonge man nam Tresa In
ziin armen op het oogenblik, dat Car
son rondtolde en in zwijm viel. Yan.
IJuvden wendde zich tot zijn zoon.
„Breng de vrouw naar binnen en
vraag Peter om je een handje to hel
pen met dezen man Men kan voor een
dergelijken kerel niet genoeg doen
Vlugschiet op!"
Een kwartier later lag het verbrande
lichaam van Carson in een ledikant
met helderwitte lakens en was me
vrouw Van Huyden bezig de brandwon
den met olie te behandelen, terwijl
de oude Van Huyden in stomme ba
wondering naar den patiënt keek.
„Ik zeg je, Mathilde, een dergelijke
aanblik doet een man goed," merkte
hij op. „Toen we hem tegemoet liepen
was hij op het punt van in elkaar zak
ken en toch hield hij haar nog stevig
vast- Oho, en zij is mooi ook. Tk ben be
nieuwd of het ziin vrouw is?"
„Als dat niet het geval is. dan be
hoort zij het te worden," antwoordde
Mathilde. „S-sh!. Hij komt bij!"
VIER EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK
Tresa doet een bekentenis
Carson's brandwonden bleken v§,n
tamelijk ernstigen aard. Er was bijna
geen plekje aan zijn geheele lichaam,
waar de vlammen hem niet bereikt
hadden. Van Huyden en zijn vrouw
waren evenwel onvermoeid in de weer
om zijn lijden te verzachten cn stonden
erop, dat hij in bed zou blijven, nadat
bij voor zichzelf reeds uitgemaakt ha',
dat bet al lang genoeg geduurd had
„Wat geeft nu een dag of twee ex
tra," pleitte Van Huyden.
„Alles U vergeet, dat ik mijn werk
heb. Mijn volk zal niet begrijpen, wat
er aan de hand is."
„Dat is al in orde. Ik heb gisteren
iemand gezonden om mede te deelen,
dat U hier in veiligheid bent."
„Maar ik dacht, dat het een onmo
gelijkheid was om er doorheen te ko
men?"
„Dot was het ook tot gisteren. Ik heb
goed nieuws voor Uik heb gehoord,
dat het vuur niet tot aan den waterval
gekomen is en dat Uw kamp en opge
slagen goederen intact zijn gebleven."
Carson had zich daarover de laatste
dagen ongerust gemaakt. I-Iet goede
nieuws bracht een glimlach op zijn lip
pen.
„Er is iemand, die naar U vraagt,"
zeide Van Huyden.
„Juffrouw Dixon?"
„Ja. Zij wacht om te weten of zij bin
nen mag komen."
Carson keek naar zijn gezwachtelde
armen en ondervond een lichten schok
Hij vond het niet prettig, dat zij h9io
in een dusdanigen toestand zou zien
en toch kon hij den wensch om haar
te zien niet terugdringen.
„Ik wil haar graag zien," antwoordde
hij „Maar niet in bed. Wilt U mij even
helpen met mijn kamerjas? Dan zal ik
in den armstoel gaan zitten."
Zijn vriendelijke gastheer deed, wat
hem gevraagd werd en ging een paar
minuten later heen om Tresa te gaan
halen. Zij kwam ecnigszins zenuw ach
lig binnen, want het was de eerste keer
dat zij hem terugzag na dien verschrik-
kelijken tocht door den vuurhaard.
„Ga zitten," verzocht hij haar. „Ik
heb. sinds we hier aangekomen zijn, erg
naar je verlangd."
„En ik naar jou," sprak zij fluiste
rend. „Oh, Ned, ik kan je niet zeggen,
wat ik voel. Wat jij
„Praat daar niet over. Het voornaam
ste is, dat jij geen lidteekens hebt over
gehouden." Hij bekeek haar hoofd.
„Geen enkel lidteeken. Groote Goden,
wat is die deken een prachtig schild ge
weest!"
„Ja, voor mij."
„Voor mij ook."
Zij schudde haar hoofd, toen haar
oogen op de mouwen van de kamerja
pon vielen. Zij wist, dat hij daaronder
de gezwachtelde armen verborg, opdat
zij de waarheid niet zou raden.
„Och, maar ik weet het," zeide zij. „Je
hebt vreeselijk geledenen dat alles
om mij. Indien ik die rekening maar
eens kon vereffenen!"
„Wat praat je toch voor onzin! Ik ben
net zoo goed door het vuur overvallen
als jij. Toevallig, datdat ik jou daar
tegen het lijf liep. Hoe staat het met
Monroewij raakten gescheiden. Ik
hoop. dat hij or goed van afgekomen is"
„Dat hoop ik ook."
„Maar vertel mij eens, hoe kwam jij
daar zoo alleen? Was je van de ande
ren afgescheiden?"
„Ja, door den rook. Ik.... ik veron
derstel. dat je niets vanArmstrong
gezien hebt? Hij was mij vooruit, ge
loof ik."
Hij schudde zijn hoofd en trachtte
van onderwerp te veranderen, want hij
vond het niet aanbevelenswaardig haar
de ware reden van den brand mede te
deelen en het doel daarvan. Indien
Armstrong niet door het vuur gegrepen
was. dan was hij toch door Murcheson
en zijn mannen gevangen.
„Ben je van plan hier te blijven?"
vroeg hij.
„Neen. Dat is de reden, waarom ik Je
kwam opzoeken. Morgen ga ik naar Ba
tavia."
„Morgen!"
„Ja. Ik kan onmogelijk langer blijven.
De Van Huydens zijn de vriendelijkheid1
in eigen persoon, maar ik ben nu weer
beter... .en moet weer op weg."
Hij vermoedde, dat het haar bedoe
ling was om nieuws over Armstrong in
te winnen, en zijn oude antipathie
werd weer opgewekt. Steeds was het
ArmstrongArmstrong, die haar
klaarblijkelijk verlaten had in het uur
van het gevaar. Haar groote, onderzoe
kende oogen schenen de smart, welke
hij leed, te doorgronden.
„Er is zooveel, dat je niet begrijpt,"
sprak ze zacht.
„Ik zou wel vijftig keer door die hel
van vuur willen loopen, indien ik daar
door op een tiende gedeelte van de vra
gen, welke mij door het hoofd gaan,
antwoord kon krijgen."
„En ik zou er mijn leven voor over
hebben om ze te kunnen beantwoor
den," sprak zij met een onderdrukten
snik. ..Doch het heeft geen nutik
moet morgen weg om te wéten, wat er
gebeurd ismet hem."
„Misschien moest ik je maar de waar
heid zeggen," sprak hij met tegenzin.
„De waarheid! Wat bedoel je?"
„Over den brand. Het was geen onge
luk.... het is expres aangestoken
door Murcheson."
Zij verbleekte bij het hooren van den
naam van den inspecteur.
Zij keek hem aan met wijdgeopende
oogen.
„Je bedoelt omom ons terug te
rug te drijven?"
(Wordt vervolgd).
