AMERSFGGRTSCH DAGBLAD
monden
Vreugde juicht
uit duizend
Geestdriftig Amersfoort
verwelkomt het
Prinsenpaar
„Leve de Prinses, leve de Prins"
Het „nationaal''
huwelijks
geschenk
Zaterdag 19 September 1936 Uitgave: VALKHOFF Co. Bureau: Arnhemschepoortwal 2a 35e Jaargang No. 70
Een uur van emotievol
verwachten eindelijk
beloond
ABONNEMENTSPRIJS p" 3 voor Amersloort 1.95; per maand 0.65; per pD|JC nep AOVERTENTIEN van 1—4 "B*15 11-05 met inbegrip van een tew. snumnn
week met gratis verzekering tegen ongelukken) t 0.15. T~\ 1 T? ¥T lVfT A VTrAT^ T~*\ elke regel meer f 0^5 Liefdadigheids-advertentiën voorde
'TÏÏSï. P.C1,^S' per 3 rr3anden 2'85- Afzonderlijke nummers I 0.05 I li T,P ,1 1L/Y1 I I )V ,L/. helft van den prijs. - Kleine Advertentien „KEITJES" bij vooruitbetaling 1—5 regels
POSTREKENING 47910 TELEFOON INTERC. 513-WW -v 50 cent, éfke regel meer 10 cent. driemaal plaatsen f 1.-. Bewijsnummer extra f C.05
istermiddag te 5 uur 15 arriveerde in onze oude stad
het V or s te lij k Paar.
Stralend van geluk, met een blijen lach op het gezicht,
zaten daar H. K. H. Prinses Juliana en Prins Benno.
H'j; jong, sportief en innemend; Zij: vroolijk en al even
jong en innemend.
Beiden getroffen door het hartelijke en spontane wel
kom, dat hen ook hier uit duizenden kelen wordt toege
roepen.
J~\ uizenden en nog eens duizenden waren op de been en
■*-* stonden in dichte drommen langs den weg geschaard,
in emotievol afwachten.
Toen eindelijk het lang vernachte geschiedde en de lage,
grijze two-seater verscheen, barstte het opgekropte enthou
siasme los en was het één jubel, één juichkreet.
T) RINS Benno zat aan het
stuur, eenvoudig en onge»
dwongen, als steeds, met
weer diezelfde spontane en
vlotte natuurlijkheid, waars
mee hij stormenderhand alle
harten in Nederland vers
overde.
Met een opvallend groot gemak stuurt
hij zijn wagen door de nauwe verkeers
wegen, steeds even stoppend, wanneer
hem bloemen worden aangeboden of
wanneer de drukte dit noodzaakt, di
rect acceïércerend, wanneer daartoe ge
legenheid is.
Iïaast voortdurend hanteert hij het
stuurwiel met één hand. terwijl zijn an
dere arm dan weer groet, met dien
hreeden zwaai, die nu reeds zoo popu
lair in Nederland is.
Naast hem wuift ook de Prinses.
Soms buigt zij zich even tot hom over.
fluistert hem iets in 't oor en dan lacht
hij, open en jongensachtig.
Van tijd tot tijd stopt de auto even.
Dén treedt er weer iemand naar voren
en dan worden bloemen aangeboden.
Steeds weer worden de gevers persoon
lijk bedankt en ontvangen zij een hand
druk.
En dan rolt de two-seater weer lang
zaam voort tueschen de dichte hagen
van menschen. die jubelend en zingend
langs den weg geschaard staan, haar
doorreis vervolgend, een doorreis die
door al dit huldebetoon werd tot een
waren zegetocht.
Emotievolle uren
HET Waren emotievolle uren, die wij
gisteren doorbrachten. Uren van
nerveuse spanning en blij ver
wachten. Of liet jongö Paar onze gast
vrije stad zou passeeren of niet stond
als een duister vraagteeken aan den
klaren, doorzichtige!! herfsthemel. Tot
het laatste moment toe was daar nog
die tergende onzekerheid, dat weifelend
zich bewegen tusschen „ja" en „neen".
Officieel was er inderdaad bericht
ontvangen, dat Hare Majesteit Ko
ningin Wilhelmina op haar tocht
Amersfoort zou passeeren. In plaats
daarvan hebben de inwoners van
onze stad echter het jong verloofde
paar kunnen bejubelen en begroe
ten.
Naar wij later vernamen is Hare
Majesteit dan ook werkelijk gister
middag, tegelijk met de beide an
dere vorstelijke Personen, van
Den Haag naar het Loo vertrokken.
Om onbekende redenen, vermoede
lijk met het oog op de gróote ver
moeidheid der laatste dagen, heeft
H. M. echter vóór Soest dijk een an
dere reut ingeslagen en heeft
langs het bosch van Birkhoven, te-
gen de Daam Fockemalaan op. het
kruispunt van den Utrechtsehewcg
voorbij, via Laan 1914. Doodenweg,
Heiligenberger weg en Randenbroe-
kerweg, haar weg builen onze stad
om vervolgd.
Een misverstand
OP dit kruispunt bij den LTrecht-
scheweg-Laan 1914 stond een agent
van politie geposteerd. Deze meen
de, zooals alle plaatselijke autoriteiten,
dat alleen H. M. de Koningin zou pas
seeren. Toen hij nu een drietal hof-
auto's in één waarvan Hare Ma
jesteit was gezeten zag passeeren.
bracht hij vanzelfsprekend rapport uit
ven dit feit.
Weldra was deze mededeeling, zooals
steeds bij zulke gelegenheden, als een
loopend vuurtje verspreid.
Het onvermijdelijk gevolg hier
van was, dat vele wachtenden te
leurgesteld en onverrichter zake
huiswaarts togen, waaronder ver
schillende leden van de „Oranjc-
vereeniging" en van de oranjevcr-
eeniging „Het Soèsterkwartier", die
zich bij het Autopark hadden op
gesteld. Wij mecnen zelfs, dat de
burgemeester J. C. Graaf van Rand-
wijck, die zich op de Utrechtsche
straat bij hel politic-bureau tus
schen de schare wachtenden be
vond, eveneens onder de huiswaarts
keerenden behoorde, hetgeen wèl
bewijst hoe weinig men den door
tocht van het Paar verwacht had.
Commissaris G. Goorhuis. die op voor-
tolijke wijze de verkeersorganisatie
geleid had, trof inmiddels maatregelen
in verband met de plotseling afgelasch-
Ic feestelijke ontvangst. Wij achten het
dan ook een dubbel succes, dat onze
politie onder zijn leiding er nochtans
in geslaagd is bij de onverwachte ge
beurtenis de orde te handhaven.
Enorme drukte
INTUSSCHEN waren wij ons van
al deze verwikkelingen nog niels
bewust en toerden wij in de auto,
waarmee wij straks den Koninklij
ken wagen zouden volgen, wat over
do door menschen omzoomde stra
ten.
Het was een geweldige drukte. Heel
Amersfoort scheen op de been. Vlaggen,
bloemen, serpentine's, alles was gereed
om H. M. te ontvangen. Dicht op el
kaar gepakt stonden daar de menschen.
Hel groote, dat gebeuren ging, liitig als
een onzichtbaar verlangen in de almos-
fccr.
Langzamerhand kwam ook de echte
fceststcniming, het gebruikelijke ver
schijnsel bij dergelijke gebeurtenissen,
onmiskenbaar er „in". enters brach
ten hun oranjestrikjes met een zoel
winstje aan den man. Kwajongens ver
nnrzaakten een genoegclijke hilariteit,
door van tijd lot tijd, wanneer er een
veelbelovende auto passeerde, te roe
pen „daar zijn ze, daar zijn ze" Dan
was bet even een gevvuif en een geroep,
alsof men het nog werkelijk geloofde
ook Spoedig kreeg men bier den
smaak van te pakken en toen kon er
geen auto meer passeeren. o( de van
den Prins geen kwaad wetende (in den
dubbelen zin des woords). inzittenden
kregen een onverwachte, doch sympa
lliieke ovatie in ontvangst te nemen.
Een aardig intermezzo deed zicli ook
voor in de Snouckaortlaan, toen een
Een beeld van de belangstelling in onze stad, locn de auto van den Prins de Langeslraat passeerde
paar jochies uit een woonwagen, die
juist passeerde, de omstanders op
waarlijk vorstelijke wijze met buigin
gen en gevvuif begroetten. Een komisch
toonceltje, waardoor nogal wat gelach
ontstond
Feestelijke tafreelen
TERWIJL wij ovc^denUtreqhtschen
weg toerden, troffen wij overal die
haag van menschen aan, die daar
vol verwachting hun plaats getrouw
bleven.
Velen waren er ook met vlaggen, met
bloemen, soms zelfs met vaandels.
Het personeel van „De Lichtenberg"
en van „Zon en Schild", benevens
cenige patiënten, stonden met een
groote ruiker bloemen gereed; liot per
soneel van de laatste inrichting was
ook voorzien van een massaal Oranje
dundoek. Op dienzelfden weg waren
ook pupillen van het R.K. Opvoedings
gesticht „St. Louis", van het katholiek
pensionaat „O.L. Vrouw Ter Eom" en
van „Kinabu" verzameld.
Elders troffen wij verschillende
schoolklassen aan, die zich met hun
onderwijzer aan het hoofd voor de glo
rierijke ontvangst hadden opgesteld.
Uit deze bleide scharen klonken van
tijd tot tijd vadcrlandsche liederen op
en was het een vroolijk gewapper van
rood-wit-hlauwe en oranje vlaggen.
De spanning neemt toe
INTUSSCHEN is het al laai ge
worden en nog steeds hebben
wij niets vernomen.
Onze auto staat aan den kant van
den weg geparkeerd op een plaats,
waar wij een goed overzicht hebben en
tevens in staat zijn om, wanneer de
stoel passeert, zoo dicht mogeliik ach
ter den Koninklijken wagen te kunnen
schieten.
Van tijd tot tijd ontstaat er een zenuw
achtig bewegen in onze omgeving. Dan
heeft weer een of andere grappenmaker
geconstateerd, dat „zij daar toch werke
lijk aankomen." Een korte periode van
gespannen kijken volgt daaop, maar
steeds blijkt het „mis" te zijn.
Hoe een dergelijke mare zich zoo
snel verspreidt is onbegrijpelijk,
maar te ongeveer -4 uur 15 komt ons
al via het publick ter oorc, dat
IJ. M; reeds langs een anderen weg
de stad voorbij is. Wanneer wij in
een naburig huis per telefoon aan
het politiebureau om inlichtingen
verzoeken, blijkt men ons daar nog
niets positiefs te kunnen mededee-
len. Wachten en nog eens wachten
h 1 ij f t het parool.
Glorieuze ontvangst
IXDELIJK te 5 uur 15 nadert
\2j in de verte een stofwolk. De-
contouren van een lage. grijze two-
seater doemen in de verte op. Snel
nadert de wagen en even snel
groeien onze vermoedens aan tot
zekerheid.
Steeds dichter nadert de lage wagen
Duidelijk zichtbaar wordt nu ook de
knappe, sympathieke kop van den be
stuurder. Een dame zit naast hem,
dicht naast hem. Zij heeft haar linker
hand op zijn arm gelegd en buigt zich
tot hem over, om hem ie wijzen op die
vele menschen, die saamgekomen zijn
orn hen te zien.
Dan komt er plotseling beweging in
die groote schare. „Daar zijn zij, daar
zijn zij", gaat van mond tot mond,
wordt .steeds luider herhaald en zwelt
dan aan tot een luid en daverend ge
juich.
Het Prinselijk Paar want zij
zijn het ditmaal- werkelijk neigt
en wuift naar alle kanten. Juich
kreten klinken op uit duizend mon
den. Eventjes is het toch wel te
zien, dat de Prinses, die daar zoo
gelukkig naast haar verloofde zit,
wat ontroerd is bij al dit spontane
huldebetoon. Even maar. dan lacht
zij weer vroolijk en wuift. Wuift
tegen die joelende en bewegende
mcnschenmassa, hier gekomen om
haar te zien. Haar en haar ver
loofde
Triomftocht door de stad
DE sportieve wagen schiet behen
dig door hét verkeer. Uit alles
blijkt, dat een knap en gerouti
neerd chauffeur aan 't stuur zit, die
weet wat te doen.
Een golvende, kolkende menschenzcc
"juicht en zingt. Bloemen worden ge
strooid, serpentines scheren en suizen
door de lucht, vreugdekreten stijgen
omhoog.
Lr wordt gewuifd met hoeden, met
zakdoeken, met handschoenen, zelf6
niet tennisrackets.
De menschen zijn op de liekkén
langs den weg geklommen, zij zit
ten op de takken der boomén, ja,
zelfs de daken zijn bc2?t,!
Ondertusschen vervolgt de grijze wa
gen met het vroolijkc, minzaihe twee
tal zijn zegetocht.
Het wordt voor de politie zwaar om
de enthousiaste menschcnmenigte in
loom te houden. Tot eiken prijs dient
immers vermeden te worden, dat het
in vervoering geraakte publick den
vrijen doortocht voor bet Koninklijk
Paar in beslag neemt. Het tijdverlies
zal dan niet te overzien zijn. Gelukkig
is zij daar grootendeels in geslaagd,
hetgeen, gezien het betrekkelijk onver
wachte van deze blijde gebeurtenis,
zeer zeker een woord van hulde ver
dient.
Alleen in de Barchman Wuytiers-
laan en dicht bij hotel „de Witte"
wordt het enthousiasme, der jongere
generatie het politiecordon even te
machtig. Dan dringt de jeugd zoo
ver naar voren, dat de stoet een
kort oponthoud heeft en velen van
hen in de gelegenheid gesteld wor
den zoowel Prins als Prinses de
hand to drukken. Beiden schikken
zich lachend in deze onverwachte
hulde.
Spoedig is dok dit vroolijke intermez
zo voorhij en dan glijdt de snelle wa
nen weer verder, op den voet gevolgd
door onze auto, die op do voorruit voor
zien is van het woordje „pers", een too-
vcrformule schijnbaar, welke ons over
al vrijen doorgang in doze rncnschenzee
verleent.
Wel
een leu
ke kn
aap
T ERWIJL ik half uit het portier
hang om -beter van het onge
wone schouwspel te kunnen genie
ten, lióor" ik plotseling een jeugdige
enthousiasteling tot zijn vrienden
zeggen: „Wel een leuke knaap, vin
den jullie niet?" Het is verre van
eerbiedig, maar het leckent zoo zui
ver de waardcering. die ook wij
voor,hem gevoelen en die eigenlijk
door geheel Nederland gedeeld
wordt, dat wij niet kunnen nalaten
dit „oneerbiedige" feit aan de ver
getelheid te ontrukken.
Langzaam ontworsteld zich de auto
aan de kluwen, van belangstellenden,
weldra zal zij haar route door onze
stad beëindigd hebben. Op den Kamp
moet zij echter weer even een koi t
oogenhlik stoppen om een bloemenhul
de van dc Vereeniging „de Princcvlag"
in ontvang$t te nemen, welke aangebo
den wordt door mej. van Ginkcl.
Een sympathiek gebaar
DAN zijn wij echter den Kamper-
binnenpoort gepasseerd en wel
dra zal de wagen het vrije veld
voor zich hebben. Wij hebben daar
straks, toen de auto op den Utrecht-
schen weg aan kwam suizen, kunnen
constalecren, dat dc vele geruchten
over zijn chauffeer-capacitcitcn geens
zins overdreven zijn en hebben daarom
béslotcn het Ilooge Paar niet ver meer
te volgen.
Op den Hoogewcg stopt plotseling do
Prins en wenkt de volg-auto, die gere
geld juist voor ons heeft gereden. Wij
zien dan hoe beiden. Prinses Juliana
en Prins Benno, zich even lachend met
dc inzittenden onderhouden en onder
wijl zelf dc bloemen, die o.a. afkomstig
zijn van „Zon en Schild", „de Lichten
berg" en bet R.K. Pensionaat .,0 L.
Vrouwe Ter Ecre", aan hen overhan
digen. Klaarblijkelijk worrlt deze sym
pathieke last hen tóch te zwaar!
Hierna vervolgen Zij weer hun
weg en juist, wanneer wij besluiten
om terug te keeren, zijn wij nog ge
tuige van een buitengewoon sym
pathiek gebaar.
Dc Koninklijke wagen stopt weer,
doch ditmaal om de beide inzit
tenden gelegenheid te geven com
missaris G. Goorhuis, die op de
motor gezeten zich er steeds per
soonlijk van overtuigd heeft, dat
bet publiek de noodige afstand be
waart, hiervoor dank te zeggen en
hem persoonlijk de hand tc kunnen
drukken. Een waarlijk Koninklijk
gebaar, dat niet nalaat op de getui
gen hiervan een diepen indruk te
maken.
Wanneer ook dit oponthoud, dat hoog
stens een minuut duurde, voor bij is,
zot de snelle auto zich weer in bewe
ging.
Ilol vorstelijk Paar verdwijnt snel
uit bet gezicht in de richting \pel-
doorn zonder twijfel een blijde herinne
ring aan een spontane en hartelijk ge
meende huldiging rijker!
TTOEWliL zulks reeds eerder
in de pers werd verbreid,
worden wij verzocht nog eens
met nadruk mede te declcn, dat
liet eerlang ontvangen van een
algemeen geschenk van het ge»
hecle Nederlandsche volk met
den uitgesproken wcnsch van het
Prinselijk Paar overeenstemt.
Is zoodanige samenwerking op
zichzelf de schoonste en meest
waardevolle uiting van de natio»
nale eenheid, bovendien moet in
dezen moeilijken cconomischen
tijd, waarin ook vele kleine hij»
dragen kunnen worden verwacht,
tegen verbrokkeling worden ge»
waakt.
Tenslotte kan op deze wijze
worden bereikt, dat het weldra
vast te stellen geschenk een ob»
ject worde tot welks samenstel»
ling meerdere takken van de Ne»
derlandsche Industrie zullen kun»
ncn samenwerken.
