De historie herleeft Televisie in natuurlijke kleuren Waar de flagstones voor het grijpen liggen „Fire over England" en „De kleine Lord' REGEN, STORMEN FIK LANGS DE ZAND WEGEN VOORDEELEN VAN LËELIJKHEID Bekende plekjes van Londen als achtergrond voor een film IN de studio's te Denham is men op liet oogenblik druk bezig met de op namen voor de Erich Ponimer-film „Fire over England", waarin Flora Robson de rol van Koningin Elisabeth vertolkt. Het wordt een zeer grootsch opgezette rolprent. In het park, dat bij de studio's behoort, waren soms meer dan duizend figuranten bijeen voor de buitenopnamen. Een der grootste scè nes is die, waarin Koningin Elisabeth, rijdend op haar witte schimmel met de koninklijke standaard achter zich, ean het hoofd van haar troepen een toespraak houdt om het volk op te wekken. Dc Spnansche Armada ligt na melijk in het Kanaal en bedreigt En geland. Flora Robson, die men zich nog herinneren zal uit de Bergner-film „Catharina de Groote", is een impo sante figuur. Haar tegenspelers zijn Laurence Olivier, een bekend Engelsch acteur, als Michael Ingelby, Raymond Massey (bekend uit „De Roode Pimper nel" en „De Wereld in Wording") als koning Philips van Spanje en Leslie Banks (uit „Sanders van de Rivier") als «de Hertog van Leicester. Dit historische drama wordt door William K. Howard geregisseerd. Ca meraman is James Wong Stowe, een der weinige Chineezen, die het in Hol lywood ver brachten, in de filmindustrie, terwijl L. Mecrson, architect van di verse Rcné Clair-films met den décor- bouw is belast. David O. Selznich, die bekende films nis „David Copperfield", „A Tale of Two Cities", „Dinner at Eight" en „An na Karenina" maakte, werkt thans voor eigen rekening en heeft de verfilming van den Burnett-roman „De Kleine Lord" onderhanden genomen, welke door de I nited Artists zal uitgebracht worden. De moederrol wordt vervuld door Dolores Castello, die na vierjarige afwezigheid, weer tot de film terug keert. De grootvader, Lord Dorincourt, wordt uitgebeeld door den bekenden En- gelschen speler Aubrey C. Smith. Fred die Bartholomew zal in dc rol van „De Kleine Lord" opzien baren, doordat de traditioneel e pijpenkrullen afgeschaft zijn. Dit is een gevolg van een prijs vraag, uitgeschreven om te weten, hoe het publiek over het uiterlijk en het karakter van dezen klassieken jonge man dacht. Eenstemmig was men van oordeel, dat de kleine Lord in een mo derner kleedij kon optreden en Hugh "Walpole, die het boek voor de film be werkte, vond ook, dat men het „meis jesachtige" van de vroegere producties moest vervangen door Little Lord Fauntleroy, als een echte jongen voor te stellen. Freddie zelf vond het het fijnst, want hij was bang, dat zijn vriendjes hem zouden plagen. De film, die door John Cromwell werd ge regisseerd, wordt door Loet C. Barn- stijn's Filmindustrie in ons land uitge bracht, evenals de eerstgenoemde. MIRIAM Hopkins speelt thans voor het eerst in een En- gclschc film „Triangle", die op het oogenblik in productie is in de studio's te Denham. Belangrijk ison- getv\ ijfeld, dat deze film geschreven werd cn geregisseerd wordt door den bekenden Duitschen film-expert Walter Reisch, die o.a. de draaiboeken voor „Maskerade" en „Episode" schreef en bij deze laatste film ook regie voerde. Miriam Hopkins speelt de rol van de secretaresse, Ann Williams, van den toonecl-criticus van de „Daily Post" Edrnond Davey, een onbekende zanger, zal optreden in „Othello". Door toedoen van zijn vrouw schrijft Ann een prach tige critiek over den middelmatigen zanger, waardoor hij op slag beroemd wordt. Ann wordt voor haar onverant woordelijke critiek ontslagen en gaat naar de opera om den zanger persoon lijk te hooren zingen. Zij wordt ver liefd op hem en hij blijft ook niet on verSchillig voor haar charmes. Maar zijn vrouw komt tusschenbeide en Ann is edelmoedig genoeg om zich terug tc trekken. In deze film zal aan het verlangen van het publiek, om in een F.ngelscho film, bekende Londensche plekjes te zien, worden voldaan. Verschillende scènes spelen zich af in Hvde Park, Fleet Street, de straat, waar de grootste kranten hun kantoren hebben, de Ko ninklijke Academie en verschillende be kende hotels. Een scene uit „Fire over Englann" waarin Flora Robson als Koningin Elisabeth optreedt Foto: London Films) NIET iedereen komt naar Hollywood met het idee, een smcttelooze held te zijn. In het bijzonder worden voor de films met een „socialen" inslag en dat niet. alleen de zware trage dies, maar ook de avonturen- en detec tive-films thans „maskers" gevraagd, die op zich zelf al een huivering door de zaal doen waren. Nieuw voor Holly wood is bijvoorbeeld het beroep van „menace", de man wiens dreigend, ver beten en wreed gezicht hem terstond typeert tot den maatschappelijken uit- gestootenc, hetzij den landloopcr, hetzij den door misdaad rijk geworden leider van een „gang". Een is er, die met zijn Zuidelijk ge zicht, zijn vvreede, maar allerminst „on- menschelijke" trekken, zijn panter-ach- tige bewegingen en zijn onovertrefbare, mannelijke zwier van kleeren, das en slappen deukhoed, uit de rijen der twee derangs-spelers naar voren gekomen is: de half Spaansche Italiaan Joseph Cal- leia, geboren op het overbevolkte Malta en als zoovelcn van zijn landgenooten geëmigreerd naar Amerika. Toch is Calleia niet in de eerste plaats een „masker", maar een op het gewone tooneel geschoold talent. En gelsch bloed van moederszijde dreef hem al vroeg naar Londen, waar hij be gon met kleine rollen in Shakespeare en toen een voorkeur kreeg voor Schotsche typen. Zijn emplooi was ech ter beperkt en hij verdiende meer geld met zijn muzieklessen. Hij werd een gevierd accordeon-speler en trad als zoo danig met succes op. Als muziekleeraar ging bij ook over den grooten vijver, waar hem na veel moeite een engage ment in de tooneel wereld wachtte, niet echter alleen, en zelfs niet in de eerste plaats als acteur, maar als scenario schrijver, als auteur cn in liet bijzonder als „play doctor", de man, die dank zij zijn groote routine en veelzijdige be gaafdheid, de manuscripten van ama teurs bij te spijkeren wist. Tevens ver diende hij toen geld als tenor en als componist van erkende kwaliteiten. Geen wonder dan ook, dat in weinige jaren zijn Amerikaansche loopbaan tal van ups en down's wist aan te wijzen: nu eens zag men hem bij de operette, dan weer bij hot verfijnde tooneel van O'Neill. Zijn groote intelligentie en zijn in tegenstelling met zijn wreed ge zicht haast droomerige geaardheid maakten van hem een zonderlinge, aan vankelijk niet duidelijk te ontwarren figuur. Tot dc „scouts" van de Metro Gold- wyn Mayer de prachtige, fotogenique kwaliteiten van dit moderne marqué gezicht ontdekten en hem zijn eereten kans gaven in de dieven-scènc van Grand Hotel. Ook speelde hij be langrijke rollen in Front Page, Public Hero No. 1, Clear all Wires en Small Miracle. Zijn nieuw emplooi leidde ertoe, dat hij, e\enals b.v. Peter Lorre en Jack La Ruc ging behooren tot acteurs, wier prestaties nog al eens onder de koren maat bleven, omdat de films te rea listisch waren om uitgebracht te worden. Thans verschijnt hij in een nieuwe Metrofilm: Tough Guy". Rillendemet geen cent op zak in een klein ge-- hucht wachten op een auto II HET is goed, lezer dat U mij her innert aan mijn belofte, om iets \an die flagstones to vertellen, die daar in het Sauerland maar voor liet grijpen liggen, zooals ik U in deji kop van dit reisverhaal deed uitkomen. Want waarschijnlijk wilt U het vol gend jaar er ook naar toe, om een stuk of wat van die mooie steenen mee te nemen, ten einde Uw stadstuin tje ermee op te fleuren. Wat mij be treft., U moogt gerust het komende jaar eveneens een tocht door dit schit terende land maken, waarvan U geen 6pijt zult hebben, maar in Uw eigen belang raad ik U aan, om niet te trachten een stapeltje van die steenen mee te nemen. Niet, dat U er aan de grens last mee zoudt krijgen, maar het sjouwen, weet U? Ik heb er zelf ook even over gedacht, ik ben zelfs met een mes aan het peuteren geweest, wat heel gemakkelijk gaat, omdat die stuk ken leisteen als platen op elkaar lig gen, maar ik ben ermee opgehouden, omdat anders mijn toch al zware rug zak nog zou worden verzwaard mot und Drangperiode, die wij den tweeden dag van onzen tocht moesten doorma ken. Nog één zoo'n dag, en je zou voor je leven genoeg krijgen van een trek tocht. Het begon 's morgens al in Berleburg, waar- ik vergeefs bij dc Kreissparkasse aanklopte om mijn reischèques verzilverd te krijgen. Op vorige tochten was mij dat bij zulk instellingen altijd gelukt, maar hier ging het niet door. Beleefd, doch be slist weigerde de man achter het lo ket, om mijn papieren te honoreeren. Daar stonden we, het losse geld bijna op, op een paar Mark na, en eerst aan het eindpunt van dezen tweeden dag, in Laasphe, zouden wc geld op onze cheques kunnen krijgen. Enfin, op stap dan maar Had ik deze gebeurtenis nu maar be schouwd als een goed bedoelde waar schuwing, dat het dien dag verkeerd zou loopen, dan was misschien nog al les op zijn pootjes terecht gekomen, maar als je met vacantie bent, dan ben je altijd geneigd om alles te trotsee- ren Daar gingen we dan, steil tegen den berg aan, om over de hoogvlakte het pad naar Laasphe te vinden. Het re gende weliswaar een beetje, U kent dat wel, zoo'n druilerig motregentje, waar van je met geen mogelijkheid kunt zeggen, of het vijf minuten, dan wel een heelen dag duren zal. Bovendien zaten er telkens lichte plekken in de lucht, liet was nog tamelijk warm, zoodat we geen bezwaar hadden om de regendruppels op onze hoofden te laten tikken. Onze eerste ontmoeting is mot een klein hondje. Hij jaagt op een boeren- Laasphe, een stadje van 3000 inwoners, liggende op het punt van samen vloeiing van zeven dalen. een paar kilo etecnen. En eerlijk ge zegd, geef me eens ongelijk, had ik dat er niet voor over. Maar verleidelijk is het wel, als ie daar zoo maar de prachtigste steenen op je pad ziet liggen. Niet alleen de bekende roode flagstones, maar ook nog andersklcurige, zooals blauwe, en zelfs geelgetinte. door de aders zwavel die erin opgesloten zitten. Mag men de gidsen omtrent het Sauerland geloo- ven, en dan noem ik vooral die van Kneebusch, welke de meest uitvoerige en gemakkelijke- is, dan is dit land juist om zijn geologie zoo uitermate merkwaardig, wijl er tal van interes sante steensoorten voorkomen die men elders vergeefs zoekt. Ook de flora is zeer de moeite waard mede door de prachtige orchideeën, die hier in het wild moeten voorkomen. Uit den aard der zaak hebben wij daarvan in liet begin van September niet veel meer kunnen zien, doch wij hebben nog wel kunnen genieten van uitgestrekte w« landen in de dalen, en ook op de heu vels, die prachtig bleek-paars zagen van de bloeiende herfsttijloos, een bol gewas, nauw verwant aan de lelies, vergiftig weliswaar, doch door de on noemelijk groote hoeveelheden een prachtige decoratie van het land. Bij ons te lande komt deze plant, voor zoo ver ik weet, alleen op het Kamper eiland voor. Maar laat ik het reisverhaal weer opnemen, cn U verhalen van de Sturm- PADEREWSKI, de wereldberoemde pianist verleent thans ook zijn medewerking aan een film. Ifet is „Moonlight Sonata" welke door. Lothar Mcndes voor de. Pall Mail productions wordt opgenomen. Do opnamen worden ge maakt in de Denham Studio's in Engeland. Paderewskl kan zich er op beroemen, dat bij de eenige is, die in een film zichzelf 6-peelt. Men ziet hem hier in een scène tijdens een concert, met een 3-jaar oud meisje; Binky Stuart. erf de kippen na, die kakelend uit el kaar stuiven. Hé, moet jij achter kippen aan zitten roep ik. Dat vindt-ic aardig, zoo in een vreemde taal aangesproken te worden. Hij snuffelt even om ons heen, blijkbaar om to zien, wat voor snoeshanen we zijn. Het onderzoek valt gunstig uit, want in het volgende oogenblik vat hij een onverklaarbare sympathie voor ons op, en besluit hij lief en leed verder met ons te deelen. Dat het meer leed dan lief zou worden, kon ook hij toen nog niet voorzien Of ik al een eindje met hem terug loop, of ik al tegen hom opspeel, het helpt alles niets, hij gaat mee naar bo ven, hij gaat mee het. donkere hosch in. Wat moet je nou met. zoo'n eigen wijs exemplaar beginnen De regen werd harder. Het was geen mot regentje meer, doch het water droop langzamerhand als pijpestelen uit de loodgrijze lucht en van de hoo rnen. In liet bosch ging het nog, maar daarbuiten, op de hoogvlakte, striemde de felle regen ons tegen, opgezwiept door een halven orkaan die natuurlijk uitgerekend uit de richting loeide, waarin wij liepen. In eenige oogen- blikkcn dropen wij, en droop het hond je, dat van geen wijken wist. Mijn schoenen begonnen, ondanks twee paar wollen sokken, te sissen van het nat, mijn vrouw constateerde tot haar groo te ontsteltenis, dat haar rugzak niet heelemaal safe was, en dus haar re- servekleeding onmiddellijk in haar be staan bedreigd werd (wat dat betce- kent kan alleen maar een vrouw be seffen), terwijl haar wandeljurk in een uur tijds al meer dan vijf centi meter korter was geworden dan toen zij werd aangeschaft. Een mooie op gave voor een eindexamen, om uit te rekenen, na hoe langen tijd de jurk ge heel verdwenen zou zijn geweest. Nog een half uur later, en we waren tot op onze huid toe nat. Ben je voor je piezier uitHoe zoe ken ze het zoo uit! Enfin U kent dat kankeren, waarin een beproefd gemoed een uitweg zoekt, zonder dien noch tans te vinden. Maar als dc nood het hoogst isIk zie beneden een dorpje liggen, volgens de kaart Sassenhausen. Onze route loopt er niet langs, maar we besluiten af te dalen, en eerst, eens op ons verhaal te komen. Sis, sis, sis, zakken we naar beneden, en de eenige Wirtschaft in het gehucht van tien boerderijen en honderden varkens neemt ons gastvrij op, niettegenstaan de ons binnenkomen een kleine over strooming in de gelagkamer betcekent, vooral, als we even de schoenen uit trekken. De kleine fik waarachtig, hij was heelemaal mecgeloopen was direct thuis, cn sloot weer vriendschap met den vriendelijken jachtopziener die hier zijn standplaats had, en juist achter een heerlijke reebout zat. Een stevige maaltijd en een glas warme melk brachten ons weer een beetje op ons verhaal, maar de regen was er een Voor den heelc-n flag, profe teerde de man van het geweer en de reebout. Nou, eerlijk gezegd, daar had den we geen zin méér in. Dan maar to- lofoneeren naar Laasphe om een auto, door middel van de eenige telefoon, welke in het gehucht was te vinden. Dat kostte me de laatste 80 Pfennig, die ik nog in mijn zak had, plus eon postzegel van 15, waarvan ik nog 5 Pf. terug kreeg, zoodat we de auto moes ten afwachten, staande in den regen tusschen de mesthoopen, en met het veilige gevoel, dat ic nog aan het hoofd staat van 5 Pfennig. Gaat U maar aan den hoofdweg staan, dan ziet U den wagen wel aan komen, had de waardin gezegd. Een beetjo cuphemistisch uitgedrukt, ach teraf bezien, die hoofdweg, of „Chaus- sce", zooals zo zich uitdrukte. Do minst vrije vertaling in het Neder- landseh zou geweest zijn: modderpoel We stonden te rillen als juffershond jes (over hondjes gesproken, de kleine fik hadden we in de Wirtschaft ach tergelaten, en zou door den jachtop ziener weer na ons vertrek worden losgelaten, wat hij prompt gedaan heeft,waarna fik weer den weg naar huis was ingeslagen) en in een zeer bedenkelijk humeur zagen we einde lijk den wagen komen aanspatten. Nou, toen was het leed voor de groot ste helft geleden. Maar wat zoudt U, lezer, gezegd of gedaan hebben, toen U moest constateeren, dat bij het instap pen in den wagen de regen ophield, de wind ging liggen, de wolken scheur den, en de zon doorkwam? Precies, ik deed hetzelfde. Enfin, Laasphe (een groot kwartier in den wagen) ontving ons met zonne schijn, rle bank met zeer veel voorko mendheid engeld, het hotel met een heerlijken borrel om weer warm te worden, en het bed met ongemeenc liefderijkheid. 's Avonds, aan den heerlijken disch, was alle leed, och, een mensch vergeel gauw, voorbij. Maar de jurk van mijn vrouw had de lengte van die eens kinds, en de rescrvekleeding allerlei onwaarschijnlijke kleuren gekregen. Neen, die rugzak was bepaald niet heelemaal waterdicht geweest. REEDS eenige jaren was-bij de televi sie 't ontbreken der kleuren een be zwaar. De beelden werden zooals be kend enkel voortgebracht door gebruik van de neonlamp als verlichting, of, in sommige gevallen door andere met speciale gassen gevulde lampen. Dc ontvangen beelden werden dan rose of zwart. Later xverd de Kerrlicht-lamp gebezigd, die 't gebruik van een intens witte lichtbron toestond. Intusschen werd door verschillende uitvinders ge tracht televisie met natuurlijke kleuren te verwezenlijken. Een van de eerste, demonstraties werd gegeven in Juli 1928 te Glasgow in Schotland door John L. Baird. Sinds dien tijd ie er veel werk verricht op dit gebied, waarvan 't meeste gebaseerd is op oude physicke principes, waarbij gebruik gemaakt wordt van moderne apparaten. Om een begrip te krijgen van de pro blemen en moeilijkheden in deze ont wikkeling is kennis van de theorie vol strekt noodzakelijk. We hebben niet alleen te maken met dc theoretische principes der gewone televisie, maar ook met de beginselen die toestaan dat een kleur ingeschakeld wordt. In 't eer ste geval hebben we alleen te maken met dc verschillende lichtintensiteiten die op een photo-electrische cel reagee- ren en is ons probleem betrekkelijk eenvoudig. In 't tweede moeten we niet alleen de intensiteit beschouwen, maar ook rekening houden met de frequentie, daar elke kleur een verschillende golf lengte hoeft. Aftastmethode In het eerste geval wordt het over te brengen voorwerp afgetast door middel van een geperforeerde schijf, dus a.h.w. verdeeld in kleine eenheden van ver schillende lichtsterkten. Deze ontleede deeltjes vallen in snelle tusschenpoozen op een photo-electrische cel. Aldus heb ben we teruggekaatst licht omgezet in electrische stroomstooten. De wisselen de electrische stooten kunnen gebruikt worden om licht te produceeren. De gebruikelijke methode is om deze ener gie te benutten voor het moduleercn van een neonlamp. Als een aftastschijf, gelijk aan de origineele, gelijktijdig wordt gedraaid, komt 't licht weer te zien. In den regel wordt dezelfde metho de gebruikt in kleurtelevisie. Het voor werp wordt in lichteenheden gesplitst, die omgezet worden in electrische stroomstooten, de electrische stroom stooten worden overgebracht, opnieuw omgezet in den vorm van licht en weer verzameld door middel van de aftast- schijf. Om kleuren voort te brengen echter, moet de overbrenger in staat zijn verschil te maken tusschen licht van verschillende frequenties en de ontvanger moet in staat zijn deze fre quenties te reproduceeren zonder ver andering. Het zichtbare spectrum loopt van rood (7800—6300 A.U.) tot violet (4400— 3800 A.U.). Er zijn echter drie primaire kleuren rood, geej en blauw, die, in dien samen vermengd, 't effect geven van iedere kleur in 't spectrum. Drie transmissies noodig Photo-electrische cellen van verschil lende constructie reageeren op licht in verschillende maten. In 't algemeen be antwoorden de uit verschillende ele menten samengestelde cellen 't beste aan een of andere frequentie. Bij voor beeld een calsium-cel heeft zijn maxi mum van gevoeligheid vlak bij 't mid den van het groen; een barium-cel heeft zijn maxirnumpunt op ongeveer 3800 A.U., dat is ongeveer binnen het violet: een thallium-cel gevuld met he lium is gevoelig voor de werking van infra rood. Verder is 't mogelijk, door middel van kleurfilters, de kleurgevoe ligheid van iedere cel te veranderen. Daardoor kan door middel van een combinatie van geschikte cellen en fil ters, iedere combinatie van kleuren veranderd worden in overeenstemmen de electrische stroomstooten. Deze elec trische stroomstooten kunnen gebruikt worden om een bron van wit licht te modulecren, waartegenover kleurfilters geplaatst kunnen worden. We gebruiken om natuurlijke kleuren te krijgen, gewone televisie-apparaten met een paar wijzigingen, namelijk 't gebruik van drie photo-electrische cel len met hun respectievelijke filters (een voor ieder van de drie primaire kleu ren, rood, peel en blauw) en drie af zonderlijke bronnen van wit licht, die door hun respectievelijke kleurfilters rood, geel en blauw gaan. Het voorwerp wordt afgetast en iedere cel wordt be- invloed door verschillende kleuren, die om beurten op de verschillende ge kleurde lichten reageeren. Iedere fre quentie in het zichtbare spectrum wordt ontvangen door een van de cellen en in dien de lichten vermengd worden, kun nen ze iedere kleursehakeoring voort- brongen en de kleurtelevisie is een wer kelijkheid. Deze methode heeft echter een belang rijk nadeel. Drie afzonderlijke over- brengkanalen zijn noodig, een voor iedere kleur. Het Baird-systeem, gebaseerd op de zelfde principes, maar van andere appa raten gebruikmakende, overwint deze moeilijkheid op een vernuftige manier. De aftastschijf is voorzien van drie spiralen, een voor iedere kleur. In plaats van drie aparte photo-electrische cellen wordt er één gebruikt die practisch het geheole spectrum bedekt. Kleurfilters zijn geplaatst in de perforatie, één kleur voor iedere spiraal. Om de moeilijkhe den van drie transmissies te vermijden, wordt een driedeolige stroomwisselaar gemonteerd op de drijfas, welke de af tastschijf draagt. De stroomwisselaar. die in phase bewogen wordt met de spiralen, is verbonden met een licht bron, waar iedere kleur wordt voortge bracht, De noodzakelijkheid om een meervoudige transmissie te bezigen wordt thans vermeden en practisch wordt de natuurlijke kleurtelevisie, al dus een werkelijkheid. Ik zou den lof willen zingen van de zandwegen, die helaas ook al, zooals zoovele goede dingen dezer aarde, als zoovele schoonc dingen der natuur, zeldzamer worden in Nederland. Tus schen de vele berichten die van dc toenemende verarming van natuur en landschap getuigen, berichten over af braak van molens, kanaliseering van beken, afgra\ing van wallen, ontgin ning van heide, demping van wateren, toename van reclame, verminking van gevels, tusschen al deze berichten, die zich aaneenrijgen tot een lange, droe vig lange rij. treffen ook telkens weer de mededeelingen die ervan spreken hoe er ergens in een mooi stuk Neder land weer een zandweg verdwijnen gaat en in werkverschaffing in een straatweg wordt veranderd. Dat zal hier en daar wol noodig en nuttjg wezen. Ik geef het graag toe. Maar het gebeurt ook wel vaak daar, waar het niet noodig en niet nuttig is, waar een andere vorm van werkver schaffing de voorkeur verdienen zou. Wie daaraan denkt, voor hem rijzen herinneringen op aan de schoonheid die juist langs de zandwegen zich zoo karakteristiek cn ongerept ontplooit. Hier langs do zandwegen is niet het lawaai en de benzinetank van het mo derne verkeer. Er zijn gelukkig ook nog gebieden waar die niet doordrin gen en dc zandwegen voeren daar heen. Hier is nog de stilte, altijd de stilte en do eenzaamheid, vaak, meestal de eenzaamheid die elders al te zeer gaat ontbreken. Het. zandpad, meestal lig' er een oud of een modern fietspad langs en in de vacantiedagen die ach ter ons liggen waren het dan ook naast de in ecre herstelde wandelaars dc scharen fietsers die hier het blijde, het ook wel eens storende gerucht van menschen brachten, maar nu. in de herfstelijke eenzaamheid van vele ne velige of zondoorglansde uren, nu is het meestal maar een enkele boeren wagen die het zand even op doet stui ven, zonder gerucht en die karakteris tieke stoffage aan het rustige land schap geeft. Zóó, recht en lang, maar ook vaak in de bochten zich slingerend, gaan de zandwegen door de hosschen, de hei den van de Veluwe, door en langs de duinen van Holland, door Frieslands bouwvelden ook. Hier in de zonnige herfst, die we in deze Septemberweken tot onze blijde- verrukking mogen beleven, is het langs de zandwegen mooie dan ooit. Doordringende pittige herfstgeuren van dorrend aardappelloof, van stervend blad, van dennen en zwammen, ver vullen de atmospheer en kunnen hier nog vrij zich verspreiden. Kleurend loof en glanzende vruchten fonkelen langs het pad. De vogel, die ginds het rumoer van de straat niet overstemmen kan, laat hier zijn Septemberliedje hooren na de rust der late zomerdagen. De egel kruipt hier te voorschijn en blijft hier onverlet, de ree durft zich hier vcr- toonen en de zilveren webben hangen ongeschonden, de kleurige libellen, vol gratie, vliegen hier onbelemmerd in 't licht. 't Is te begrijpen, dat vele boeren aan deze zandwegen, denkend niet alleen aan mooie zomerdagen en zonnigen herfsttijd, maar ook aan dc -weken waarin de paden drassig en vrijwel on begaanbaar zullen zijn, naar verande ring verlangen en de werkverschaf fing, die verbetering belooft, blij be groeten. Maar er zijn ook van deze landpaden genoeg, waar deze drang en wensch niet spreekt, waar de kosten de moeite niet loonen, waar de na tuur in haar ongereptheid ook een be slissend woord meo dient te spreken. Men vergete het niet: langs de zand wegen, juist langs de zandwegen onl vouwt zich veelal het rijkst en zuiverst de schoonheid van Nederland. A. L. B.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1936 | | pagina 12