De 2e wegverkeersdag
Door de K.N.A.C.
georganiseerd
Kübler-kleding
Geschiktheid, veiligheid
en opvoeding
W. K. van ROSSUM
Amersfortia's Voltana Melk:
dat is fijne melk
PER FLESCH 11 CENT
FEUILLETON
Het Verboden
Grondgebied
door
2e BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
WOENSDAG 28 OCTOBER 1936
De belangen en de beteekenis
van het verkeer door een
aantal deskundigen
toegelicht
's-GRAVENHAGE, 2? October. De
Koninklijke Nederlandsche Automobiel
club heeft vandaag, ter gelegenheid van
de door haar georganiseerde zesde jaar-
lijksche veiligheidsweek, wederom tal
van belangstellende autoriteiten, verte
genwoordigers van verkeersvereenigin-
gen enz. en particulieren samengebracht
tot het bijwonen van den tweeden weg
verkeersdag, ditmaal in het gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen te
's-Gravenhagc.
De Voorzitter van do K.N.A.C., Mr.
J. Linthorst Homan, opende met woor
den van welkom.
Vervolgens sprak Minister Van Lidth
de Jcude een kort openingswoord,
waaraan het volgende is ontleend
Toen ik op 23 October 1935 aldus
-de minister den eersten wegverkeers
dag van de K.N.A.C. opende, heb ik den
nadruk gelegd op de noodzakelijkheid
van veiligheidsmaatregelen, in verband
met het toenemende aantal verkeers
ongevallen.
Na het verschijnen van de statistie
ken over 1935, werd vanwege de
K.N.A.C. in de dagbladen medegedeeld,
dat het wegverkeer in de laatste jaren
relatief minder onveilig is geworden,
onder meer blijkende uit het feit, dat
sinds 1932 de verkeersintensiteit op het
geheele wegennet is toegenomen met
gemiddeld 17 terwijl het aantal
ongevallen is opgeloopen met niet
meer dan 5
Inderdaad een hoopvol geluid.
Niettemin blijft hier te lande het
aantal slachtoffers in absoluten zin
bedenkelijk.
In 1934 744 dooden en 14.192 gewon
den, in 1935 763 dooden en 14.516 ge
wonden. Opvallend blijft het hooge
percentage van ongevallen, te wijten
aan fouten der bestuurders van ver
voermiddelen, 78 6 in 1934 en 77.1
in 1935, alzoo slechts een geringe ver
mindering.
Bedoeld percentage dient zeer aan
merkelijk te dalen, alvorens van een
veilig verkeer sprake kan zijn.
Spr. gaf verder een korte schets van
de speciale autowegen, waaromtrent
op 24 Juni 1936 bepalingen zijn vast
gesteld.
De weggebruiker kan in hooge mate
tot verhooging van de veiligheid bij
dragen, door zich stipt te houden aan
de geschreven, zoowel als aan de onge
schreven verkeersregelen.
In het vertrouwen, dat het streven
zal gericht worden op eensgezinde
vruchtbare samenwerking, verklaarde
spreker den tweeden wegverkeersdag
voor geopend.
De Voorzitter van de K.N.A.C., Mr. J.
Linthorst Homan, sprak en inleidend
woord over bedoeling en beteekenis
van dezen tweeden wegverkeersdag.
Hierna werden de verschillende rede
voeringen gehouden.
Wegennet en landsver*
dediging
De heer N. T. Carstens, luitenant-ko
lonel van den generalen staf en direc
teur van den étappen- en verkeersdienst,
heeft een voordracht gehouden over: De
beteekenis van het wegennet voor de
landsverdediging.
Spreker begon met er op te wijzen, dat
de beteekenis van het wegennet voor
de oorlogsvoering in vergelijking met
vroeger enorm is gestegen.
De speciale autowegen hebben ook
voor do landsverdediging in de toe
komst een taak te vervullen.
Ten behoeve van het strijdende leger
bestaat behoefte aan een aantal goede
verbindingen van dat leger met het
hart des lands, aan zoo mogelijk
eenige transversaalwegen achter het
front der troepen, aan een uitgebreid
wegennet in de strook, waarin die troe
pen optreden, en tenslotte aan bruggen
over deze rivieren.
Moerdijkbrug en brug-
genplan
Ir. W. J. II. Harmsen, hoofdingenieur
directeur van den rijkswaterstaat in de
directie bruggen, besprak vervolgens
het onderwerp: De Moerdijkbrug en de
verdere afwerking van bet bruggen-
plan.
Na een korte inleiding merkte de beer
Harmsen o.m. op, dat de vermeerdering
van bet verkeer, die de nieuwe bruggen
te Arnhem, Nijmegen, Vianen, Zaltbom-
mel te zien geven tegenover de vroegere
overgangsmiddelen, gedeeltelijk is ont
staan door verschuiving van verkeer.
Bij de Moerdijkbrug zal dit laatste niet
voorkomen. Hier zal de verkeerstoeno-
ming een zuiverder beeld geven van den
stimulans, die het wegverkeer ontvangt
van den verbeterden rivierovergang, dan
in de evengenoemde gevallen.
Dat het verkeer belangrijk zal toene
men na openstelling van den Moerdijk,
is niet aan twijfel onderhevig.
Wettelijke verkeers
maatregelen
De wettelijke verkeersmaatregelen
werden hierna besproken door den heer
J. E. van der Heijden, referendaris bij
het departement van waterstaat
Spreker behandelde de nieuwste wij
zigingen, welke zeer onlangs zijn gepu
bliceerd. Hij vestigde hierbij speciaal de
aandacht op het feit, dat het onjuist is,
te meenen, dat als men op een voor-
rangsweg rijdt, nu ook „het hek van
den dam" is en men ten opzichte van het
terzijde komende verkeer in ongebon
denheid zou kunnen rijden.
A utomobielverlichting
Dr. ing. N. A. Halbertsma hield
daarna een rede over do nieuwe ge
zichtspunten op het gebied van auto
mobielverlichting.
Bij de nieuwe Nederlandsche voor
schriften is steeds rekening gehouden
met de drie eischen waaraan alle ver
lichtingstoestellen op motorrijtuig, rij
wiel en voertuig moeten voldoen.
Zij moeten ten eerste reeds op groo-
ten afstand ondubbelzinnig aangeven
de aanwezigheid op den weg, de rijrich
ting, het voornemen te stoppen of van
rijrichting te veranderen; den aard van
het voertuig, de breedte en bij bijzon
dere lengte ook deze maak Ten tweede
moet do lichtsterkte van den lantaarn
onder alle omstandigheden voldoende
zijn, terwijl ten derde eischen worden
gesteld, teneinde verblinding zooveel
mogelijk te vermijden. Een en ander
werd nader toegelicht
Aan het slot van zijn rede merkte
spreker op, dat bij de beoordeeling der
nieuwe voorschriften niet uit het oog
mag worden verloren, dat het er in
hoofdzaak op aankwam voorschriften
te maken, welke gemakkelijk kunnen
worden nageleefd en waarvan de na
leving ook op gemakkelijke wijze kan
worden gecontroleerd.
Psychologie der onges
vallen
Dr. F. H. G. van Loon, zenuwarts te
's-Gravenhage, sprak vervolgens over:
Psychologie der verkeersongevallen.
Uitgaande van de verondersteling,
dat een goed chauffeur iemand is, die
weinig „stukken" zal maken, zei de
heer van Loon, dat psycho-technische
onderzoekingen hebben aangetoond, dat
de combinaties van hoogere en lagere
psychologische eigenschappen kunnen
bepalen, of iemand een goed chauffeur
is of niet.
De ideale rijder zal met voldoende
ontwikkeld verantwoordelijkheidsge
voel, slechts zelden in een katastropha-
le situatie kunnen geraken, omdat hij
soms bewust, maar meestal half of ge
heel automatisch zijn snelheid heeft
verminderd, of zich hierop heeft voor
bereid, voor de onmiddellijke attentie-
of gevaars-situatie aanwezig is.
Sprekende over het gemis van
verantwoordelijkheidsgevoel bij bc-
Dr. G. A. Prins
paalde automobilisten achtte dr.
van Loon het een wijze maatregel,
indien het verboden zou zijn, een
verzekering te sluiten voor het vollo
bedrag, zoodat bijv. altijd een eigen
risico zou blijven bestaan van 25.
Medische keuring voor
het rijbewijs
Dr. G. A. Prins, voorzitter van de
Vereeniging van Artsen-Automobilisten,
sprak vervolgens over de medische keu
ring voor het rijbewijs.
Een medische keuring voor het rijbe
wijs mag eenerzijde het moderne ver
keer niet nog meer belasten dan thans
reeds het geval is, met nieuwe kosten
of bezwarende bepalingen, anderzijds
moet zij een redelijken waarborg geven
ter medebestrijding van het onveilige
verkeer en dus een groot algemeen be
lang dienen.
Na opsomming van een aantal recen
te ongevallen, welke waren bewezen op
medische fouten te berusten, kwam dr.
Prins tot de conclusie, dat men niet
kan vertrouwen op het gezond verstand
der massa, noch op het verantwoorde
lijkheidsgevoel van den willekeurigen
enkeling, zooals de droeve ervaring af
doende heeft geleerd. Dit geldt even
eens voor het uit zich zelf niet zullen
gaan chauffeeren bij daartoe ongeschikt
makende lichaamsgebreken, die trou
wens zelfs niet altijd aan den betrok
kene bekend behoeven te zijn. Het is
derhalve logisch, en dringend noodza
kelijk, do zonder eenigen twijfel aan
wezige fractie der vele directe en in
directe oorzaken en aanleidingen van
verkeersongevallen, die op lichaamsge
breken of geestesafwijkingen berusten,
door met een scherp omlijnd, serieus en
uniform uitgevoerd én periodiek her
haald, rekening houdend met het prak
tische leven, medische keuring, te
trachten deze fractio te eliminccren,
voorzoover dat mcnschelijkerwijze mo
gelijk is.
Lasten en lusten van
het moforwegverkeer
Prof. mr. dr. H. Kwcstra, president
van de Algemeene Nederlandsche Ver-
keersfederatie, sprak in zijn voordracht
over: de lasten en lusten van het mo-
torwegverkeer.
Gaarne, aldus spr., zou ik hebben ge
sproken over de lusten en lasten van
het motorwegverkeer in plaats van de
lasten voorop te moeten stellen, maar
dit zou'een verteekend beeld geven van
de werkelijkheid.
Met enkele cijfers loonde spr.
aan, hoe telkens door nieuwe las
tenverzwaring de jaaplijksche toe
name van het aantal motorrijtuigen
steeds minder wordt. De nekslag
werd toegebracht door de vervan-
hier ter stede alleen bij
LANGESTRAAT 18 - AMERSFOORT
ging van de wegenbelasting door de
motorrijtuigenbelasting, een ver
hooging beteekenend van circa 50
pet.
Een recente studie van de A.N.V.F.
over de personeels belasting op de mo
torrijtuigen heeft in het licht gesteld,
dat de beweegreden voor het aannemen
van den grondslag „motorrijtuigen" in
1909 toegevoegd, voor onze dagen niet
meer geldt dan alleen nog voor een
zeer gering aantal luxe personenauto's.
Deze auto is in algemeenen zin geen
welstandsobject meer, het is een nuttig
vervoermiddel.
Voor een bespreking over do lusten
van het motorwegverkeer, bepaalde
spreker zich ten aanzien van de be
drijfsauto met een verwijzing naar een
uitspraak van 36 vooraanstaande figu
ren uit het. grootbedrijf. Zij hebben haar
algemeen als onmisbaar genoemd voor
hun bedrijf, waar het een snel en soe
pel, derhalve economisch voordeelig
vervoermiddel betreft. Voor het open
leggen van streken die afzijdig liggen,
in het economisch verkeer hebben de
spoorwegen zeker hun sporen verdiend,
doch ook de auto heeft in dit opzicht
buitengewone dingen gedaan. De gees
telijke evolutie op het platteland wordt
zeer sterk bevorderd door de evolutie
van het verkeer. Do autobus is daartoe
het uitgezochte vervoermiddel.
Hierna was de beurt aan mr. J. H.
van Gelderen, den winnaar van de
prijsvraag van do K.N.A.C. het ant
woord, dat door hem onder den titel
„Het woord is aan do psychologie" was
ingezonden, werd door inzender zelf
voorgedragen.
Aansluiting wegi op
luchtverkeer
De heer A. P 1 c s m a n, directeur der
Koninklijke Luchtvaart Maatschappij
voor Nederland en Koloniën, begon in
zijn rede, getiteld: aansluiting weg- op
luchtverkeer met er op te wijzen, dat
het bij de coördinatie van verkeersmid
delen natuurlijk van het grootste belang
is, na te gaan, waar deze elkander ont
moeten en aanvullen.
Het is gewenscht om bij aanleg
van wegen en vliegvelden doordron
gen te zijn van de noodzakelijkheid
van een juiste samenwerking tus-
schen lucht- en landverkeer en in
het bijzonder autoverkeer.
De mogelijkheid bestaat, dat men bij
den aanleg van de nieuwe vliegterrei
nen, zooals het gemeenschappelijke
terrein Arnhem—Nijmegen, Den Haag-
Botterdam en wellicht nog andere, de
verkeersproblemen tijdig onder liet oog
ziet en wellicht is het ook nog moge
lijk, dat voor de luchthaven van Am
sterdam, Schiphol, de coördinatie tus-
schcn het autoverkeer langs den weg
AmstcrlamDen Haag en het luchtver
keer beter zal geschieden. Dit zou met
zich medebrengen, dat de stationsdienst
aan den andoren kant van het vliegveld
zou worden opgesteld.
Veel kan nog verbeterd worden, zoo
eindigde de heer Plesman zijn rede, en
het zou zeer zijn toe te juichen, indien
de K.N.A.C. eventueel- gecombineerd
met andere lichamen, die zich op het
gebied van autoverkeer als deskundigen
bewegen dit onderwerp in studie zou
willen nemen en de autoriteiten zou
willen voorlichten, hoe men in de toe
komst de coördinatie van luchtverkeer
op wegverkeer het beste tot stand zou
kunnen brengen.
De heer C. J. van W ij n g a a r d e n
van Rees, secretaris van het Verbond
van Vereenigingen van Veilig Verkeer,
sprak vervolgens over verkeersonder-
wijs.
Wie 't jeugd verkeersveiligheids vraag
stuk nader beziet, zoo ving de heer van
Rees aan, komt dadelijk met drie vra
gen in aanraking: Is het wenschelijk.
dat op de scholen verkeersonderwijs
wordt gegeven. Is het onderwijs op de
scholen al niet te overbelast, dan dat
nog plaats voor verkeersonderwijs kan
worden ingeruimd? Kan deze taak niet
aan andere organen worden overge
laten?
In verband met de belangrijkheid van
het onderwerp had spreker een studie
gemaakt van het verkeersonderwijs in
andere landen op dit oogenblik. Een
wettelijke regeling inzake het verkeers
onderwijs bestaat wat Europa betreft
alleen in Duitschland. Alle andere
landen hebben nog geen algemeen gel
dende regeling.
Toch worden ook in een aantal ande
re landen de verkeersregelen op scholen
behandeld, o.a. in Noorwegen, België,
Zweden, Finland, Denemarken, Frank
rijk en Engeland. In landen als Italiö
en Roemenië wordt geen verkeersonder.
wijs gegeven.
Nederland heeft zich voor het ver
keersonderwijs niet onbetuigd gelaten.
Zoo noemde de heer van Rees den be
kenden paedagoog den beer Vrij, te
Amsterdam, en den heer Hofman, uit
Rotterdam.
In latere jaren hebben de vereeni
gingen voor veilig verkeer door het
houden van jeugdverkeersexamens
naar Engelsch voorbeeld en
die alom in ons land een groot
succes hadden, de vraag naar ver
keersonderwijs op de scholen in
sterke mate gestimuleerd.
Zijn beschouwing samenvattend,
meende spreker to mogen zeggen, dat
de school een belangrijke taak voor het
verkeersonderwijs heeft te vervullen.
Weg en verkeer in lndië
Het onderwerp: weg en verkeer in
Nederlandsch-Indie zou zijn behandeld
door M. M. F. van Vel sen, directeur
le secretaris van de Koninklijke Neder-
landsch-Indische Motorclub.
De heer van Velsen was echter
wegens vertrek naar lndië verhinderd,
zijn voordracht uit te spreken, zoodat de
tekst hiervan in de gedrukte verzame
ling van voordrachten aan de aanwezi
gen werd uitgereikt.
Na een korte inleiding merkte de heer
Van Velsen daarin op, dat het wegennet
van lndië goed is. Bijna het geheel van
de rond 24.000 km. hoofd- en secundaire
verbindingen op Java en een aanzien
lijk deel van de ca. 26.000 km. weg in
de buitengewesten is geasphalteerd.
Vrijwel iedere plaats van belang In het
binnenland is behoorlijk per auto be
reikbaar.
Brief van Prins Bernhard
Tijdens de ochtendzitting werd
een brief ontvangen van Prins
Bernhard die daarin mededeelt,
dat hij met belangstelling het stre
ven van de K.N.A.C. ter ordening
van het verkeer volgt en die daar
in den wensch uitspreekt, dat deze
wegverkeersdag een succes mag
worden.
De Prins, die verhinderd was de
bijeenkomst bij te wonen, gaf te
kennen, dat hij gaarne een exem
plaar van het officieel verslag zou
ontvangen.
Namens de K.N.A.C. werd den
Prins een telegram van dank ge
zonden.
DE „JOHAN VAN OLDENBARNEVELT"
WOENSDAGMORGEN TE
AMSTERDAM VERWACHT
De N. V. Stoomvaart Maatschappij
„Nederland" deelt mede, dat het ni s.
„Johan van Oldenbarneveldt", welk
schip hedenmorgen te Amsterdam werd
verwacht, tengevcolgc van het slechte
weer op de Noordzee op zijn vroegst
Woensdagmorgen om acht uur te Am
sterdam zal arriveeren. Het juiste aan-
komstuur wordt nog nader bekend ge
maakt.
TEGEN PRIJSOPDRIJVING
HILVERSUM, 27 October. Sedert de
vorige opgave heeft de gemeentepolitie
wederom 12 gevallen van prijsopdrij
ving onderzocht en in enkele gevallen
proces-verbaal opgemaakt.
zullen Uw kinderen zeggen en ge
knnt ze genist hun gang laten gaan.
Voltanamelk is gezond, lekker en ook
volkomen onschadelijk. Hot moderne
Voltana apparaat alleen bij ons ln
gebruik behandelt de melk zoo, dat
ze aan alle wettelijke eischen voldoet.
Bestelt U spoedig 'n PROEFFLESCH
Grand ThéAtre, Van Vrijdag 23
t.m. Donderdag 29 October vertoo
ning van de film „Merijntje Gijzen's
Jeugd".
Voorstellingen: Zondag vanaf
1.45, 4, 6.15 en 8.30 uur. Andere
avonden vanaf 8.15 uur één voor
stelling.
Woensdag en Zaterdag matinée,
ZVt uur.
City-Theater. Vanaf Vrijdag 23
October vertooning van de film:
„Als do natuur roept".
Zondag doorloopend 1.45, 4.—, 6.15
en 8.30 uur. Zaterdag 2.30 uur, 6.15
en 8.30 uur.
Andere dagen avondvoorstelling
8.10 uur. Woensdag vanaf 2.30 uur
matinée.
Cinema Amlcitia. Geen film-
vertooning.
Voorstellingen: Zondag 2.30, 5.00
en 8.10 uur n.m.
Maandag en Dinsdag 8.10 uur
n.m.
Musenm Fléhlte. Westsingel
(Uitgezonderd des Zondags).
Theosoflscho Bibliotheek. Ge
bouw Theosofische Vereeniging. Re
gen tesselaan. lederen dag van 6—8
uur.
R.-K. Leeszaal Nieuwst raat 24.
Openbare leeszaal met Jeugdlees
zaal en Bibliotheek, Muurhuizen 9-
28 October. „Monopole." N. J. y.
Militaire avond. S uur n.m.
28 October. De Valk. Gymnasias
tenclub L.E.A. Soirée. 7.30 uur n.m.
29 October. Amsvorde. Protestver
gadering van de afd. A'foort v. d.
Bond van Rijwiel- en Motorhande
laren in Nederland. S.30 uur n.m.
29 Oct. Markthal. Wiener Sanger-
knaben. 8 uur n.m.
29 October. De Valk. Uitvoering
van de gymnastiekvereen. St. Hu-
bertus. 8 uur n.m.
30 October. Gemeenteraad. 7 uur
n.m.
30 October. Amicitia. Eerste abon
nementsvoorstelling. „Het Masker"
voert op: „Alle rechten voorbehou
den". 8 uur.
31 October. De Valk. Feestavond
N.R.V. Tooneelvoorstelling door „De
vrije Werkkring." uit Amsterdam.
8 uur n.m.
3 November. Remonstr. kerk.
Wijdingsavond o.l.v, dr. R. Miede-
ma. Medewerking verleenen de
heeren E. Miedema en G. v. d. Burg.
Onderwerp: „Allerzielen." 8 uur
5 Nov. Arnicitia. Amersf. Kunst
kring. Voordrachtavond Nel Oost
hout. 8 uur n.m.
ZEIST
31 October. Figi. Eerste abonne
mentsconcert. Zepparoni-kwartet. 8
uur.
VOLENDAMMER WEGENS HELING
VEROORDEELD
AMSTERDAM, 27 October. Het Hof
bevestigde vandaag het vonnis van de
rechtbank, waarbij een Volendammer
vischventer wegens heling tot zes maan
den gevangenisstraf was veroordeeld.
De procureur-generaal had negen maan
den gevorderd.
Omstreeks Pinksteren 1935 is een reeks
inbraken gepleegd te Volcndam. Het
bleek, dat een achttienjarige jongen
door den vischventer en diens vriend
lot roof was aangezet. Een groot deel
van de buit gaf hij aan dit tweetal af.
De vischventer ontkende, doch enkele
getuigen bevestigden de verklaringen
van den jongen.
Het is voor den schoenmaker gemak
kelijker dan voor den opvoeder om ie
der kind een schoentje naar zijn voet te
geven.
„Dat weet ik niet," zei Simon.
„Hij stookte een vuurtje, bluschte het
met sneeuw. Er zal in die metaalgieterii
niet veel meer geweest zijn om naar te
kijken, zelfs al waren er Roode Gardis
ten den volgenden dag op onderzoek
gegaan. Hij bad zich voorgesteld in rus
tiger tijdpn naar de plaats terug te ko
men. maar hij heeft het niet beleefd.
Na zijn ontvluchting was hij zoo geluk
kig eenige witte officieren te ontmoeten
en later zijn wij gezamenlijk dp Perz!-
sche grens overgegaan. Ik wil wed
den..."
Maar zij zouden nooit te weten komen
waarom van Ryn wilde wedden. Het
kraken van een tak deed hen plotseling
opspringen. Op nog geen vijftig passen
afstand zette de slee zich inbeweging.
Zij hadden allen met zooveel belang
stelling geluisterd naar het verhaal van
Rex, dat zij geheel en al vergeten had
den op hun gevangene te letten. Zon
der eenig geluid had hij de paarden ge
tuigd. terwijl zij met hun ruggen naar
hem toe zaten. Do hertog trok znn auto
matische revolver en vuurde over Si
mon's schouder. De kogel trof een boom
die tusschen hem en den vluchteling in
stond en ketste met een luiden slag te
rug Hii sprong op. vuurde nog eens
maar de slee reed in vollen galop de
bocht om, den groot en weg op in rich
ting van Tobolsk. Rex greep het achter
gelaten geweer van den gevangene
maar hij gooide het met walging weer
van zich. Niemand zou door deze hoo
rnen een zich bewegend doel kunnen
raken. Zij keken elkaar geheel versla
gen aan. Daar stonden zij nu, volkomen
hulpeloos, diep in de Siberische wou
den, een gemakkelijke prooi voor de ja
gers die hen op het spoor zouden ko
men. Het zou ppn kwestie van eenige
uren kunnen zijn. tot zij werden ge
vangen genomen. Of zij zouden sterven
van kou en uitputting in deze woeste
verlaten streken, bedekt met eeuwige
sneeuw.
HOOFDSTUK XIV
Het geheim van het verboden
arondgebied,
Rex verbrak de ondragelijke stilte.
„Als wij nu niet de grootste ongeluks
vogels zijn. die er staan." riep hij onge
lukkig uit, „dan zou ik wel eens willen
weten wie het dan wel zun Plotselinc
begon hij te lachen en wel op zoo'n har
lelijke wijze dat de hertog en Simon
niet konden nalaten 'eveneens te la
chen.
„Dit is nu eenmaal niets om over te
lachen," zei de Reichleau hoofdschud
dend. „Wat, voor den duivel, moeten
wij nu beginnen?"
„Loopen," zei Simon, de altijd practi-
sche. En inderdaad, het was het eenig-
ste wat zij konden doen.
„Dat is goed voor jou," zei van Ryn,
terwijl hij hem met zijn eene hand op
den schouder sloeg en met de andere
den rugzak van Simon en het geweer
opnam. Zijn vroolijk gezicht verried
niets van hetgeen hij dacht, dat zij na
melijk hun stap zouden moeten regelen
naar degenen die van hun drieën het
slechtste loopen kon. of van zijn angst
hoeveel uren het nog zou duren totdat
Simon's zwakke gezondheid bij deze
groote inspanning het zou moeien op
geven. Hij voegde er alleen aan toe:
„Kom, jongens, laten wij het probee-
ren."
De Reichleau overdacht de dingen
langzamer.„Ja," zei hij toestemmend,
wij moeten loopen. inderdaad. Of wij
moeten paarden koopen of stelen. Maar
welken kant moeten wij uit?"
„Naar Romanovsk." zei Rex. „De
weg daarheen is even gemakkelijk als
iederen anderen weg en voordat ik
huis ga. wil ik toch wel een paar van
die mooie juweelen meenemen."
..Zooals je wilt." De hertog tikte in
gedachten de asch van zijn sigaar. „Wij
„hebben nog heelemaal geen tijd ge
had onze eigen avonturen te vertellen
Rex. Maar er is een kleine episode die
mij buitengewoon angstig maakt en
waarom ik een eventuecle gpvang<*:i
neming graag wil vermijden"
„Geef mij dien zak. en laat het ergste
maar eens hooren," antwoordde Rex
luchtig terwijl hij den rugzak van den
hertog over zijn schouder gooide, bo
venop dien van Simon.
„Maar m'n beste kerel. Je kunt ze
toch niet alle twee dragen," protesteer
de de Reichleau, „vooral nu, nadat ie
den geheelen nacht gereden hebt."
„Natuurlijk gaat dat," verzekerde.
Rex. „Ik zou een groote piano kunnen
dragen als het moest. Maar ik beloof
je. dat ik den zak, zoo gauw als ik moe
begin te worden, terug zal geven. Wees
daarvan overtuigd. vertel nu eens wal
ie op je hart hebt."
„Een agent van de Ogpu heeft ons tot
Sverlovsk gevolgd. Als zijn lichaam nij
toeval ontdekt werd en wij werden ge
vangen genomen, zou het heel gemak
kei ijk zijn om voor dien moord een ver
klaring te vinden," zei de hertog zachr
zinnig
Rex floot. „Ileb jij dat gedaan? Als
het zoo is, zullen zij er niet tevreden
mee zijn, ons alleen achter de tralies la
zetten Wij zullen dan alle drie wel
opgehangen worden."
„Wij eh hebben het lichaam
verborgen," merkte Simon op. „En als
wij een beetje geluk hebben zullen zij
het lijk niet vinden voordat het lente
wordt."
Zij aan zij wandelden zij naast de
karrensporen en sloegen den weg naar
het Noorden in. „Ik moet je zeggen iat
wij vandaag in ieder geval geluk heb
ben," zei van Ryn. „Als het vannacht
gesneeuwd had, zouden wij zonder
sneeuwschocnen niet meer dan een
paar kilometer per uur loopen. Het loo
pen op den bevroren grond is niet zoo
bijzonder moeilijk."
Langen tijd liepen zij zwijgend ver
der. Op den langen, langen weg was
geen verkeer en de intense stilte word
alleen verbroken door het geluid van
de sneeuw die van de takken der hoo
rnen viel, en het voortdurend gedrup-
pel van de ijskegels die door de zon
ging smelten.
Het zal ongeveer half negen gewees.
zijn, toen Rex plotseling stilstond. Hij
greep zijn beide vrienden bij den arm
en riep uit: „Luister, wat is dat?"
Een eigenaardig geluid dat uit het
Westen kwam bereikte hun oor.
„Een vliegmachine," zei Simon.
Onder het spreken had Rex de ando
ren onder de boomen aan den kant van
den weg getrokken.
„Het is een vliegmachine, dat Is
waar," stemde hij toe. „Maar dat is
een soort machine, die ik nog nooit
eerder gehoord heb. En ik weet toch
nogal veel van vliegmachines
Zij keken alle drie door de berken-
Doomen naar boven, het diepe brom
mende geluid werd luider en een oogen
blik later kwam de vliegmachine ir
zicht. Het was een machine die veel op
een kever geleek, hij vloog heel laag en
buitengewoon snel, in Noordelijke rich
ting. De machine vloog over hun hoof
den met een geweldig geronk, eenige
oogenblikken later was hij verdwenen
en ook het geluid verstomde langz/i
merhand.
„Dat is voorbij, vrienden," zei de her
tog een beetje grimmig. „Voor bloed
honden zouden wij ons niet zoo gemak
kelijk kunnen verbergen."
„Het is mogelijk. Ik heb nooit van
mijn loven kunnen vermoeden, dat ik
nog eens door vliegmachines vervolgd
zou worden," zei Rex. „Het maakt dsn
toestand echter tamelijk kriiek."
„Wij moeten zooveel mogelijk in bet
bosch blijven," antwoordde Simon
„Den grooten weg volgen, zoo lang er
boomen zijn, en een anderen weg ne
men wanneer zij er niet zijn.'
Toen zij verder liepen kwamen
nog meer vliegmachines voorbij. De
eerste machine was er echter niet bij.
dat was zeker, daar de nummers ver
schillend waren Iederen keer dat er
een over hen heenvloog trachtte Rex
iets van den bijzonderen vorm van de
machines waar te nemen. Hij had nog
nooit dergelijke vliegtuigen gezien. De
anderen vervloekten de noodzakelijk
heid dat zij iedere twintig minuten zich
moesten verbergen en vaak moesten zij
lange omwegen maken, om onder de
aekking der boomen hun weg te ver-
volgen.
Simon sprak weinig. Hij was niet ge
wend te loopen, en hij wist, dat wan
neer zij het wilden volhouden, hij al
zijn energie moest ontzien. De Reichleau
liep. ondanks het feit, dat hij veel
ouder was dan de beide anderen, uit
stekend. Het scheen dat hij bij dit nieu
we avontuur iets van zijn veerkracht
van vroegere jaren had teruggewonnen
ofschoon hij langen tijd niet getraind
had, was zijn lichaam vrij van overtol
lig vleesch en zijn taaie spieren kregen
spoedig hun oude soepelheid weer.
Van Ryn hield den moed erin. Twee
maanden in de gevangenis doorge
bracht, waar hij al zijn levenslust had
moeten onderdrukken, maakten hern
nu als nieuw geboren. Hij vertelde zijn
vrienden dat hij was gevangen geiu-
men toen hij in een kolenwagen van
den militairen trein van Turinsk naar
Tobolsk verborgen was, hoe hij de stuk
ken kool gebruikt had als projectielen,
toen zij trachtten hem te arresteeren.
Er moesten heel wat leden van het de
tachemcnt van de Roode Garde mei
vrwonde koppen en pijnlijke ledematen
hebben rondgeloopen! Maar tenslotte
was hij tocch in hun handen gevallen
Op vier verschillende hoeken hadden
zij zich verdekt opgesteld, en het was
geen kleinigheid om als man alleen,
gewapend met stukken steenkool, he*
vol te houden legen zooveel anderen,
hoe groot en sterk hij ook mocht zijn.
(Wordt vervolgd).