J, A. SCHOTERMAM ZN. Sï. EMILION IV29 RAMSAY MACDONALD OVERLEDEN 'sWerelds draaiboek Dan 'bxjcJkfo Vorst Cobra Kinderhoekje Amersf. Kunsthandel „ONDER AAN DE BERG" WIJNHANDELAo.1878 Utrstr. 17 Tel. 145 per flesch f 1.35, per anker f53. Oud minister-president van Groot-Britannië m bÜi f B. SCHOOLEMAN DERDE RIJK GEEN BEMIDDELAAR Politiek van „neutraliteit" Flesschentrekherij Radio-programma's Een geschenk is altijd welkom Vooral nu, na onze"uitbreiding, bieden wij U een schitterende keus Het groene oog van Baa-al Door MARK CHANNING Ie BLAD PAG. 2 AMERSFOORTSCH DAGBLAD WOENSDAG 10 NOVEMBER 1937 LONDEN, 9 Nov. (Havas). Ramsay Macdonald, de vroegere premier is overleden. James Ramsay Mac Donald, de Brii- sche politicus, werd op 12 October 1800 geboren en is dus 71 jaar oud gewor den. Van 1906 tot 1918 heeft hij voor Lei cester, van 1922 tot 1929 voor het dis trict Aberavon (Glamorgan) en van 19291931 voor Seaham Harbour als afgevaardigde der Labour-partij deel uitgemaakt van het Lagerhuis. Sinds 1931 vertegenwoordigde hij Seahman in het Lagerhuis namens de Nationale Labour-partij MacDonald heeft een belangrijk aan deel genomen in de oprichting van de Independent-Labour-party (1893) Van 1906 tot 1909 was hij haar voorzitter In 1930 trad hij uit. Van 1900—1912 was hij secretaris van de Labour Partij, van 1911 tot 1914 haar voorzitter, van 1912 1924 haar penningmeester. Van 1922 1931 was hij voorzitter der parlemen taire Labour-partij Hij behoorde tot de oprichters der Union for Democratie Control (1914). terwijl hij gedurende eenigen tijd hoofdredacteur was van de Socialist Review. In 1922 werd hij lei der der oppositie en premier en minis ter van buitenlandsche zaken in de eerste arbeidersregeering (1924). Hij was eveneens premier in de tweede arbei dersregeering (1929—1931). In 1929 heeft Ramsay Macdonald hij een bezoek gebracht aan de Ver- eenigde Staten orn met president Hoo .ver te onderhandelen. Ramsay Mac Donald was president van de Londensche vlootconferentie VOOR REPARATIES AAN UW STOFZUIGER VERWARMINGS APPARATEN SC v. PERSEIJNSTRAAT 19. TEL. 423. (1930). Het Jaar daarop vormde hij in Augustus de eerste nationale regeering. Hij was minister-president en minister van Financien in de tweede nationale regeering (November 1931). In 1933 werd hij gekozen tot voorzitter der eco nomische wereldconferentie Van zijn hand vprschenen o.m „So cialism and Society". ..Labour and the empire". „A policy for the labour par ty" en „American speeches". Dr Mackinnon. de schoonzoon van Ramsay Macdonald. heeft een telegram ontvangen, waarin hem werd medege deeld, dat de vroegere minister-presi dent Dinsdagavond om kwart voor negen aan boord van het schip, waarmede hij zich naar Zuid-Amerika begaf, was overleden De dood zou veroorzaakt zijn door een hartaanval. Tenzij China :ich van het pact met Rusland vrijmaakt De Times bericht uit Berlijn, dat politieke waarnemers de; oorzaken trachten te ontdekken van de bui tenlandsche berichten, volgens wel ke Duitschland buiten de negen- mogendhedenconferentie te Brussel om op zal treden als bemiddelaar tusschen China en Japan. De berichten vinden ongetwijfeld voor een deel hun oorsprong in de veelvul dige Japansch-Duitsche besprekingen ten aanzien van een verduidelijking van de Duitsche politiek van ..neutralieteit" in het Chinee6ch-Japansche conflict. De Japanneezen meenden, dat het anti- kominternpact met Duitschland hun wel op iets meer recht gaf dan neutra liteit. Thans schijnen de beide landen het echter eens te zijn in de opvatting, dat het niet raadzaam voor Duitsch land is een politiek te volgen, die China in de armen van Sovjet-Rusland zou drijven. Om dezelfde reden heeft de Duitsche regeering er van afgezien de Duitsche officieren, die in het Chinee- srhe leger dienst doen. terug te roepen, hoewel men penieen tijd meende, dat de .Tapannpezen dit als voorwaarde zouden stellen. Het hoofddoel van de Duit sche politiek ten aanzien van het conflict in het verre Oos ten is, Rusland te verhinde ren voordeel te trekken uit dit conflict. Een delegatie Chineesche officieren is de vorige week in Berlijn geweest en naar het schijnt heeft het hoofd van deze delegatie onderhandelingen gevoerd met Hitler on maarschalk von Blomberg. Van welingelichte zijde wordt nog bericht, dat de Chineezen de vraag te berde hebben gebracht, of Duitschland genegen zou zijn, zijn diensten aan te bieden, indien de om standigheden daartoe gunstig zouden zijn. Het is niet onwaarschijnlijk, dat daarop het Japansche gezantschap te Berlijn is gepolst, hoewel hieraan niet veel beteekenis moet worden gehecht. Het Duitsche antwoord aan de Chinee zen zou behelzen, dat van Duitschland niet verwacht kan worden, dat het als bemiddelaar op zal treden, tenzij China zich vrijmaakt van het pact met Rus land. In dat geval, en bij een eventueel toetreden tot het antikominternpaci, zou hét. van Duitsch standpunt bezien, minder moeilijk zijn met Japan tot over eenstemming te komen. Het 6chijnl, dat de „bemiddeling"-, die Duitschland tot dusver heeft verleend, hiertoe be perkt blijft. Hoe de Chineezen op dit denkbeeld gereageerd hebben, is nog niet bekend. TT AM BURG, oude havenstad en Hanze- f~2 stad, waar vroeg of laat ieder koop vaardijschip zijn anker langs de reede laat vieren, waar elke zeeman wel eens een liefje had en elk schip wel eens een man verloor, stad van zeemanskroegjes en monsterlokalen, waar van „elke gage een royale helft wordt verzopen" en waar land- en zeerot elkaar vinden achter een groote pint. stad waar meer varensgezel len hun eerste heimwee sleten en meer matrozen hun beloften aan „het meisle thuis" braken dan eenige andere haven stad. Hamburg, burgerstad van den ouden stempel, heeft zich bezonnen. Plotseling hebben de vroegere zeeka piteins en eerste stuurlui van de groote vaart, die zich al jaren geleden in een bond organiseerden met den kapitein van een der grootste Amerika-vaarders als voorzitter, zich bekommerd om het lot van hun gepensioneerde, afgedankte rnedevaarders, hun oude bemanningen De maatschappijen, bij wie ze dertig, veertig jaren dienden, zorgen goed voor hen. De bond van oud-kapiteins is nu tot de ontdekking gekomen, dat dip mannen hun tijd verknoeien met herin neringen aan dagen van zeelucht en zout water en lange verhalen in de kroeg. Ze hebben daarom een oud zee mansmiddel te hulp geroepen, dat eeuwen geleden al diende om de verve ling van een lange reis naar de Kaap of naar Peru te dood en: het bouwen van scheepjes in flesschen. De Bond heeft een prijsvraag uitge schreven voor het beste modelschip in flesch, dat binnen een jaar gemaakt zal worden. Het onmiddellijk gevolg van deze prijsvraag was een overweldigende vraag in alle antiquiteitswinkels van de Europepsche havensteden naar de oude modellen in flesschen en een plotse- lingo opleving van de kunst, die dim ;gen te bouwen. In de laatste jaren wer den deze scheepjes alleen gemaakt op -bestelling van do souvenirhandelaars in de groote steden. Vroeger noemde de schippersmaat het in moeizame uren ■gebouwde bootje naar zijn moeder of meisje, om het haar bij thuiskomst van een lange reis te geven, als een bewijs hoe hij altijd aan haar gedacht heeft, wanneer het niet onderweg in de lom merd van de laatste aanlegplaats was blijven hangen. In Rotterdam woont zoo'n oude zeerot, die schepen op be stelling* maakt De jonge zeeman van een der groote stoomvaartmaatschap pijen gaat naar zoo'n amateur-artist toe niet een foto van zijn schip en bestelt een model in flesch met als achtergrond de haven van Hamburg of Rotterdam. Eij zijn meisje thuis wordt het uan la ter op den schoorsteenmantel gezet naast zijn portret en de wajangpoppen, die hij van zijn eerste groote Indiëreis voor haar heeft meegebracht. De groote vraag is natuurlijk: hoe komt het model met kiel, masten en wantwerk door do nauwe flcschhals? Het is de kunst oni bij het modelleeren er zorg voor te dragen, dat het schip, <n de lengte gevouwen en met het touw werk tegen de masten aan. die plat lig gen. door de fleschopening kan. De mas ten zijn vastgemaakt aan de kiel met ringetjes, zoodat zij opgetrokken kun nen worden. De takelage is met dunne draden tusschen dek en masten gespan nen. die tenslotte weer onder het. schip samenkomen. Wanneer het werk klaar is, worden de draden, met uitzondering van den draad van bezaan en achter mast opgewonden. Deze laatste draad, die van den top van de bezaan door den top van de achtermast loopt, wordt als laatste opgetrokken, waardoor het schip recht komt te staan. Draden en touw tjes worden dan aangetrokken en ver dwijnen in een zeetje van 6topverf, die eerst door de fleschopening gewrongen wordt en dan met stokjes in den ge- wenschten vorm geboetseerd. Met een 1. ngfi hamervormige borstel worden er een paar witte koppen op geschilderd en wat groene kolken er tusschen dooi en het geheel is compleet. Molens, klip pon of pier worden in de flesch geboet seerd uit klei of stopverf met behulp van allerlei zelf uitgevonden instrumentjes Hot is een werk voor knutselaars, waar bij volop gelegenheid bestaat eigen von isten en trucjes toe te passen. lie* is een huisindustrie, die gezien moet worden. Door de prijsvraag van den Hamburgsehen scheepvaart bond is de kans om dergelijke scheepjes, bij voorkeur vier- en vijfma6ters en vol be hangen fregatten, in de maak te zien, grootcr geworden. De zeeman, die met den uiteindelijken prijs, een hypotheek- vrij huisje in Hamburg, strijken gaat, zal zich de beste scheepsmodel bouwer van alle havens van Europa mogen noemen. De menschen, die tuk zijn op een unie ken dergelijken Duitschen titel en een klein huisje bij de haven, weten wat ze te doen hebben. DONDERDAG 11 NOVEMBER HILVERSUM I, 1875 M. KRO 8.00— 9.16 Gram.muziêk NCRV 10.00 Gram. muziêk 10.15 Morgendienst KRO 10.45 Gram.muziêk 11.30 Godsdienstig halfuur 12.00 Berichten 12.15 Gram. muziêk 12.30 KRO-orkcst en gram.platen NCRV 2.00 Handwerkles 3.00 Gra- mofoonmuziek 3.45 Bijbellezing 4.45 Berichten Cursus handenarbeid voor de jeugd 5.15 Amaterdamsch Salon-orkest 6.45 CNV-kwartiertje 7.00 Berichten Alleen oe~2E vluchtheuvels SR Alleen vluchtheuvels met groen lichtgevende verkeers- zullen mogen door motor- I rijtuigbestuurders links of rechts worden voorbijgere den; alle andere altijd ter rechterzijde. (De overige weggebruikers moeten er i" steeds rechts langs.) LlHKè ÓP RECHTS PA55EERËÏÏI üTRECHTSCHEWEG 36 Direct over het spoor TEL. 1758 Afd. Bonnelerle Wollen Jasjes Wollen Pull-overs Wollen Japonnen Wollen Shawls Zijden Shawls Arm-Shawls Wollen Handschoenen Leder Handschoenen Avond Handschoenen Wollen Peignoirs Zijden Peignoirs Wollen Bed jasjes 7.15 Causerie „Oorlog en Vrede" 7.45 Re- portage 8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Borichten 8.15 Christelijke Zangver- eeniging „Excelsior", het orkest van de HOV en solisten. (Om 9.45 Causerie „De Wapenstilstand op 11 November 1918" en om 10.00 Berichten ANP). 10.45 Gymnastiek les 11.0012.00 Gram.muziêk. Hierna Schriftlezing. HILVERSUM II, 301 M. AVRO 8.00 Gram.muziek 10.00 Morgenwijding 10.15 Gewijde muziek (gr.pl.). 10.30 Orgel concert 10.56 Praagsche Strijkkwartet en declamatie 12.15 Het Omroeporkest en gram.platen 2.00 Voor de vrouw 2.30 Zang en piano. (In de pauze; Gram.muziêk). 3.00 Knipcursus 3.45 Gram.muziêk 4.00 Voor zieken en thuiszittenden 4.30 Orgelspel 4.50 Voor de kinderen 5.30 Arpad von Karolyi's Hongaarsch orkest 6.00 Gram.muziêk 6.30 Sportpraatje 7.00 Voor de kinderen 7.05 AVRO-Dansor- kest en soliste 7.30 Engclschc les 8.00 Berichten ANP. Mededcelingen en eventu eel gram.platen 8.15 Revue-uitzending 9.00 Radiotooneel 9.20 Het Omroeporkest en solist. (In de pauze: Gram.muziêk). 10.45 Reportage schaakmatch 11.00 Be richten ANP. Hierna: AVRO-Dansorkest 11.4012.00 Gram.muziêk. DROITWICH, 1600 M. 10.46 Herden kingsdienst 11.3011.40 „The ten million dead", causerie 12.10 Gram.muziêk 12.50 Trocadcro Cinema-orkest 1.352.20 Gramofoonmuziek 3-10 „The Story of the Canterbury Treasure", causerie 3.25 Gr.- muzick 3.35 Stedelijk orkest Bournemouth en solist 5.05 „Going to the Tropics", causerie 5.20 Ben Oakley's Band 6.20 Berichten 6.40 Boekbespreking 7.00 Orgelspel 7.20 BBC-Theater-orkest en so list 8.1510.10 Wapenstilstandsdag-pro gramma.* RADIO-PARIS, 1648 M. 8.00 en 11.20 Gram.muziêk 12.40 Orkestconcert er) zang 5.20 Radiotooneel 7.20 Pro-Arte-kwar- tet 8.35 Zang 8.50 Nationaal Orkest en Raugelkoor 10.50 Gram.muziêk. KEULEN. 456 M. 5.60 H. Putsche's or kest 7.50 Omroepkleinorkest en -koor 8.50 Pianovoordracht 11.20 Luchtvaart muziekkorps 12.35 Omroeporkest 3.20 Omroepkleinorkest 5.20 Zang en piano 6.30 Omroeporkest 7.50 Radiotooneel 9.5011.20 Schrammelorkest, mandoline kwartet, vocaal trio en solist. BRUSSEL, 322 en 484 M. 322 M.: 9.35 Orgelspel 10.20 Gram.muziêk 12.05 Zang 12.20 Gram.muziêk 12.50 Omroep orkest 1.502.20 en 2.35 Gram.muziêk 3.20 Trinitas-Koor, 4.20 Salonorkest 6.05 en 6.20 Gram.muziêk 6.35 Pianoduetten 7.20 Zang 8.20 Omroepsymphonie-orkest, radiotooneel en gram.platen 10.30 Zang en accordeon 10.50 Gram.muziêk 11.36 12.20 Omroepdansorkest. 484 M.; 9.22 Gram.muziêk 10.15 Vocale duetten 10.50 Gram.muziêk 11.15 Re portage 11.35 Orgelconcert en zang 12.20 Gram.muziêk 12.50 Salonorkest 1.30 Omroepdansorkest 1.502.35 en 2.50 Gram.muziêk 3.05 Viool en piano 3.35 Salonorkest 4.30 Kamermuziek 5.10 Gram.muziêk 6.15 Reportage 6.35 Gra mofoonmuziek 6.45 Zang, 6.55, 7.35 en 8.20 Gram.muziêk 8.35 Militair orkest en solist 10.30 Dansmuziek (gr.pl.). 11.20 12.20 Gram.muziêk. DEUTSCHLANDSENDER, 1571 M. 7.20 Het Omroepkleinorkest en soliste 8.20 Be richten 8.35 Radiotooneel mét muziek 9.20 Berichten 9.50 Pianovoordracht 10.05 Weerbericht 10.2011.20 Oskar Joost's dansorkest. 59. Toen de Chinees verhoord werd kwam er nog veel meer aan het licht dan men dacht. Hij werd opgesloten in een cel van het gouvernementsgebouw om la ter voor de Engelsch—Egyptische recht bank te verschijnen. 60. Natuurlijk kreeg de gevangene op tijd eten en drinken en hiervan maakte de boef gebruik om te ontsnappen. Up het oogenblik dat de cipier binnenkwam schopte hij een tafelt Ie omver, zoodat de cipier voorover op den grond viel. FEUILLETON Ned. bewerking door MARIE DE BELMONTE 60) „Zeker! Zelfs indien re ons gevoljrd hebben, kunnen ze niet weten welken van al die tunnels we genomen heb ben!" Dat gebulder, verderop, is een waterval. We naderen de uiterste li miet „Colin... indien we eens in de val liepenhier niet meer uit konden" „Nu, 't water is warm. we houden 't er wel een poosje in uit!" antwoordde hij opgewekt. De natte hand van Diana zocht de zijne en drukte ze. Waar, denk je, zullen we terechtko men, Colin Zij stelde de vraag, die hem al eeni gen tijd bezig hield: waar zouden ze te rechtkomen? Hij trachtte zooveel moge lijk den waterweg te volgen en indien ze niet onbewust achteruit geloopen waren, moesten ze volgens Grav's be rekening vroeg of laat in een open lucht belanden. Anders... Diana deed een uitroep: een vleer muis was met haar zachte caoutchouc- achfige vleugels rakelings langs haar heen gevlogen. Voor Gray was deze vo gel een bode van hoop, zijn aanwezig heid verried, dat er dichtbij een ope ning moest zijn, die met de buitenwe re ld in verbinding stond. Doch ze waren verdwaald; een half uur later liepen ze nog steeds door de onderwereld, maar ze meenden den wa terval steeds duidelijker te hooren. „Sahib!" riep Limbu, die als verken ner vooruit was geloopen. „Wat voor nieuws heb je Limbu?" „Die onderaardsche rivier, waarover Uw Edele gesproken heeft, is hier vlak bij!" „Dat oude manuscript, Di, heeft waar heid gezegd!" Doch het zinnetje, dat de kleine Gurr kha volgen liet, deed Gray van schrik verstijven. „Ze valt in een diep gat, sahib, met norverdoovend gebulder." Na twee bochten, waardoor heen ze zich op handen en voeten hadden moe ten werken, door openingen, waarin het water bijna tot het plafond reikte, viel het licht van de lantaarn op een twaalf voet breeden tunnel. Limbu had zich niet vergist: 't was de natuurlijke bed ding van de ondergrondsche rivier. Het vlammende zwaard van den En gel aan de poort van het Paradijs kon gpen onherroepelijker tegenstand bie den. dan dat glimmende, zwarte water aan hen; gesteld dat het ondiep genoeg was. om erdoor heen te waden, en ze er in slaafden zich stroomopwaarts te wprken. waarbij de oneffenheden aan den wand. dienst konden doen als steunpunten dan nog zou het althans voor Diana ondoenlijk zijn weerstand te hieden aan den sterken stroom De lamp hoog houdend tot hovpn zijn hoofd zag Gray den rand van de diep te, een hreede, effen ronding, waar kleine golfjes bewegende strepen vorm den. Verder op en boven den waterval een kille damp. Overigens gefonkel van vochtige steenen en duisternis. „Diana..." Hij hield op. Hoe haar tp zeggen, dat de dood de vierde was in hun gezelschap? „Dat alles ziet er tamelijk luguber uit. Colin! Maar toch nog beter voor ons dan in handen van die duivelen te vallen^ Liever verdrinken, dan dood martelen!" „Limbu, neem jij de lantaarn en ga eens onderzoeken of het uivoerbaar zou zijn stroomopwaarts te gaan. Wij wach ten je hier"' Gray nam Diana in zijn armen en drukte haar tegen zich aan. 't Was zoet haar lauwen adem tegen zijn wang te voelen, in die kille duisternis. Ze wachtten tamelijk lang. Vergeef© riepen ze van tijd tot tijd met vereende stemmen, Limbu- De oppasser antwoord de niet. Zou hem een ongeluk zijn over komen? Hun twijfel werd langzamer hand afschuwelijke zekerheid. F.n een zekerheid, die de Engelschman smar telijk voelde: hij wa6 van den trouwen Gurkba gaan houden. Wat moesten ze doen? Veel keus was er niet. Zich op goed geluk in het water storten en afwachten wat er gebeuren zou? Grav kon er niet toe komen. Hun liefde was nög zoo jong en zoo sterk En het leven zoo heerlijk. Zoo zalig die wetenschap, dat zij elkaar hadden uit verkoren. „Colin," zei Diana, die haar armen om zijn hals had geslagen, „laten we 't wa zen maar niet afzonderlijk, samen Een oogenblik later gleden ze. elkaar vast omstrengeld, voortgedreven door den stroom, door het kille water naar het onbekende HOOFDSTUK XLIII Terug in de Bergen. Een wonderlijk kalmeerend gevoel van- onmacht; h-' contact met het water, dat hen meeslc" -de onbekende toe komst: een plotsclintre val in ijskoude duisternis dit alles tezamen deed Co lin Gray pi. Diana niel liet besef verlie zen van hun harten, die klopten, van het leven, dat ze cd het punt stonden van *e verlaten: ze waren sanun en indien de Dood er was, dan trotseerden ze hem samen, bewust van vereenigd te zijn. Hij voelde haar gezichtje tegen het zijne. De kou van het water begon invloed uit te oefenen op de longen van Gray. Toen de aandrang van den stroom, die hen voort stuwde begon nf te nemen, kwamen de omstrengelde lijven naar boven en do ken plotseling op in een wereld, waar daglicht was en zuivere lucht. Ze bevonden zich midden in een meer, dat op ongeveer een mijl afstand van hef Paleis van den Spiegel lag. Half versuft zwom Grav naar den oever met de bewustelooze Diana in zijn arm. Zoodra hij veilig en wel aan land was gekomen, viel hij op zijn beurt in onmacht. Toen hij weer bij zijn positieven kwam lag hij uitgestrekt onder eenige strui ken; Limbu en Diana wreven hem de handen; Diana's bleekheid ontstelde hem, doch naar mMe hij bijkwam, kleur den zich de wangen van het jonge meis je. Merkwaardig genoeg was zij het eerst tot bezinning gekomen, dank zij de primitieve, maar energieke pogingen van Limbu, die op zijn manier kunst matige ademhaling had toegepast. De Gurkha, die langs een anderen arm van de rivier boven den grond was gekomen, scheen niets te weten van zijn afmat tend avontuur. 't Wa9 in den namiddag en smoor- heet. De zon verborg zich achter dreigen de wolken, loodgrijs en purper, met hier en daar zilverachtige strepen, die ma- sief leken. Een dichte nevel hing over het dal. Sinds den vorigen avond had niemand gegeten; doch vóór ze op zoek naar iets eetbaars gingen, was 't zaak 'n schuil plaats te vinden, waarin ze uit kondon rusten. Gelukkig zagen ze een dicht kreupelboschjc, geschikt om in te krui pen en tot den avond verborgen te blij ven. Beide mannen ruimden uit een on- diepen kuil steenen en doornen op en met droge bladeren maakten ze een een voudige legerstee voor Diana, die zich dankbaar erop uitstrekte en terstond in slaap viel. „We zullen den pas bij donker over trekken. Limbu", fluisterde Gray. „De wachtposten op den pas zijn ver dubbeld, sahib" antwoordde de Gurkha bedenkelijk, bezig op een gladden steen de punt van zijn dolk te slijpen. „Verdubbeld of niet verdubbeld, er over moeten we!" verkondigde Gray energiek. „Ze zullen het dal wel afzoe ken." „Zouden ze niet denken, dat we ver dronken zijn, sahib?" opperde Limbu snugger. „Een oogenblik waren we er na aan toe" „De miss 6ahib, Limbu, heeft abso luut rust noodig. Voedsel en een ver blijfplaats, anders zou ze ziek worden, en zaten wij er leelijk in." De Gurkha antwoordde niet. Over het struikgewas heen tuurda hij naar een bijna onzichtbare opening tusschen de bergen, die de pas wa6. „Er zijn hier in dit land geen witte vogels, wel 6ahib?" „'©Zomer© niet", antwoordde Grav, hem onderoekend aankijkend, ,,'s Win ters zijn er witte ganzen. Waarom?" „Maar een gans is geen witte spi raal?" Grav beschouwde zijn oppasser, zich afvragend of alle doorgestane ontberin gen hem in het hoofd geslagen waren. Limbu doorstond den blik bedaard. „Kijk, 6ahib!" riep hij, met een vinger naar den pas wijzend. „Daar! Tegen die donkere wolk!" „Ik zie een kleine witte kolom", ant woordde Gray met zijn hand boven zijn oogen. Wat bedoel je?" Limbu lachte even. „Dat i6 de rook van een 6hrapnell, sahib! Kolonel Haughton is aan de an dere zijde van de pas. En daar is dan ook dat ongeluksinnc. Ram Dutt, de stalknecht, aan wien ik haar teugels heb toevertrouwd." Zijn gezicht betrok. „De teugels van wien toevertrouwd aan wien?" vroeg Gray afgetrokken, zijn oogen strak gericht op den pas. Hij kwam niet op de gedachte, dat de Gurkha doelen zou op zijn eigen merrie Leila. „Zou 't werkelijk een shrap.... Ver duiveld, Limbu, je hebt gelijk!" Een rookkrul steeg spiraalsgewijs op uit den pas en dreef nu als een kleine witte ring, die zich afteekende tegen den achtergrond van donkere wplken. De Engelsche mitrailleuses schoten op de wachtposten. De afstand en een beetje tegenwind verklaarden, waarom het geluid van het schieten niet tot de vluchtelingen doordrong. „Op 't oogenblik kunnen we niets doen 6ahib'\'merkte Limbu rustig op. „Gaat u slapen, ik zal wakker blijven." Gray nam het aan. Indien hij niet een beetje rust nam, dan zou hij niet in staat zijn, al had hij ook nog zoo'n krachtig gestel, het hoofd te hieden aan alle vermoeienissen, die hen nog wachtten. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1937 | | pagina 2