Muziek en onthaal
op „Heidepark"
STADSNIEUWS]
PHAAL
i
380oudj(
oudiesin
124 auto's
FAMILIEFEEST DER
De stilte van het publiek
geeft de beste kunst
r
Naar de Kemphanen
Boschbrand werd
snel gebluscht
HE
BAZAR VAN HET
„Soesterkwartier"
„Salesiaansche medewerkers
Bij Studiehuis
„Don Bosco"
Causerie van Cor van der Lugt Melsert op de
jaarvergadering van Nederlandsch
Tooneelverbond
jyjL6ri 7dL6 116 L periodiek aftredende leden Mevrouw W.
tOOneel Itl6l hoofdbestuur herkozen.
De inara in 't bruin
Ie BLAD PAG. 3
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
BBBBBga
MAANDAG 5 JUNI 1939
Autotocht der Oudjes
VOORBIJ is de autotocht der
auden van dagen. „Een dag van
vreugde, zon en vroolijkheid", zoo
schreven wij in ons Zaterdagblad
over dezen traditioneelen toer,
en het komt ons voor, dat met deze
woorden een meening werd gegeven,
die door alle oudjes beleden wordt.
Want genoten hebben zij. Er zal er
geen geweest zijn onder de zeer ve
len, die zich in onze straten langs
de route hadden opgesteld, die in
de gelaatstrekken der bejaarden een
andere uitdrukking dan een van in
nig plezier heeft kunnen lezen. Het
genot, dat de oudjes eergisteren
weer hebben gemaakt, is een beloo
ning voor allen, die aan dezen tocht
hun belangelooze medewerking heb
ben gegeven. Een belooning in de
eerste plaats voor het organiseeren-
de comité.
Zooals steeds stond Zaterdag de Var-
kensmarkt in het brandpunt der belang
stelling. Het was ongeveer twee uur,
toen de oudjes, die weer eens een eere
rondje door de stad mochten maken,
daar passeerden. Terwijl een aantal le
den van de Amersfoortsche Muziekver-
eeniging, onder leiding van Ferd. de
Goeij, eenige marschen speelde, defi
leerde de autokaravaan. De burgemees
ter, mr. J. C. Graaf van Randwijck, was
er ook en wij zagen hem menig oudje
toewuiven.
Zooals bekend zette de stoet koers
haar het Bilthovensche restaurant Hei
depark. Lange tafels stonden hier rij aan
rij, torsten een feestlading, waarvan de
gasten met groot welbehagen kennis na
men. Dank zij de uitstekende voorberei
ding kon de aanval op het gebak en wat
1 daar verder uitgestald stond onverwijld
.^worden aangevangen. De leden van de
A.M.V. hadden het zich ergens op een
dak gemakkelijk gemaakt en zij lieten
Fietstocht van natuurvrienden
van het I.v-A.O.
De fietstocht der Natuurvrienden gis
teren naar de kemphanen dank zij de
medewerking van het weer prachtig ge
slaagd. Niet alleen de deelname maar
vooral de geest van den troep was uit
stekend. Al onderweg kon de leider, de
heer Vermeij het niet nalaten te wijzen
op de prachtig bloeiende polder en zoo
terloops enkele bloemen nader te be
kijken, met een deskundigheid, welke
getuigde van een jarenlange studie en
ervaring.
Voor het goede verloop van den
tocht vvas het noodig, dat in de buurt
van de kampplaats der kemphanen een
auto aanwezig was, omdat deze vogels
anders moeilijk benaderd kunnen wor
den, Dit was de aanleiding tot een grap
pig intermezzo. De garagehouder in Nij-
kerk beweerde n.l. dat hij geboren Nij-
kerker was, maar niet wist dat er in
de omgeving kemphanen te vinden
waren
Aan de Zeedijk werden op eenigen af
stand van de kampplaats de fietsen
neergelegd, en ging het om beurten per
auto verder tot op ongeveer twee meter
van de kampplaats, een groote strook
platgetrap gras, waar pl.m. 15 van deze
mooie vogels bijeen waren, waarbij
geen twee, met dezelfde kleur kraag,
Wat bij de kijker kreten van bewonde
ring ontolkte. Nadat allen in de gele-
nenheid waren geweest dit aardige
schouwspel te bewonderen en gezwom
men was in het IJsselmeer, ging men
voldaan huiswaarts.
De tijd der groote en kleine boschbran-
den is weer aangebroken. Ook in onze
omgeving hebben gisteren vlammen ge
woed, ditmaal gelukkig niet in ern
stige mate. Zondag, in den laten namid
dag, hebben burgers en brandweerlieden
uit, Soest en Amersfoort zich geweerd om
het vuur, dat heersebte in bet zgn. Lan
ge bosch, achter de schietbanen op de
Leusdcrhei, te bestrijden. Mede door hot
fortuinlijke toeval, dat do vlammen
slechts speelden in liet niet al te hrancl-
hare. eikenhakhout, kon bet onheil spoe
dig bezworen. Een oppervlakte van
eenige hectaren werd echter aangetast.
vele klanken klinken over de druk eon-
verseerende gasten.
De zon deed het groen der Bilthoven-
f-che bosschen nog fel glanzen, toen de
terugtocht werd aangevangen. Het „in
laden" excuseer den term had een
vlot verloop, mad© dank zij de uitste
kende leiding van den chef der Biltho
vensche politie, jhr. C. Mollerus. Het
corps der A. M. V. had zich langs den
weg opgesteld en illustreerde den mas-
salen uittocht met groot enthousiasme.
Jammer was het, dat eenig onnoodig
oponthoud veroorzaakt, word door het
onverbiddelijk Halt van een spoorweg
overgang, maar toen dit leed eenmaal
geleden was, kenmerkte de-weg-terug
zich weer door groote vlotheid. Natuur
lijk ging de uittocht van Heidepark ook
nu weer gepaard met het gebruikelijke
défilé langs sigaren voor de mannen en
versnaperingen voor de vrouwen!
In goede orde werd onze stad weer
bereikt. De vreugdptocht was ten einde!
Driehonderd en tachtig oudjes, in 124
auto's, dit is dus alweer een record
hadden hun autotocht er op zitten
De organisoerende commissie die
uiteraard zelf ook een woord van dank
verdient verzoekt ons dank te bren
gen aan: deelnemende automobilisten
en motorrijders, alle „stille mede
werker s de Amersfoortsche Mu
ziekvereniging en hen, die giften ga
ven. Voorts brengen wij den dank der
commissie over aan: de directie van
Méursing's biscuitfabriek voor de bis
cuit, de Sopla-fabrieken voor de siga
ren, de firma's Lensink, Nefkens en
Achterbergh respectievelijk voor het
beschikbaar stellen van een autobus,
een montagewagen en een vrachtauto;
voorts de heeren R. ten Hoeve, E. W. v.
d. Horet en M. v. Praag voor het ten ge
schenke geven van bananen, de heeren
N. A. J. Vcrhoeckx en J. Hanhart voor
de gebakjes, de fa. Spaan en Bertram
voor sigaren en de drogisterij „Het Gou
den Kruis" voor de eau de cologne. Ten
slotte: dank aan dr. J. A. Stokvis en
zuster Grondijs van het Groene Kruis
en dank aan de marechaussee van
Leusden alsmede aan de politie onzer,
stad en van andere gemeenten, waar de
autokaravaan doorheen trok.
Tn „Heidepark" heeft een der auto
mobilisten een vulpenhouder laten lig
gen, welke terug te bekomen is bij den
heer Ramselaar.
O.L. VROUWE TER EEM
Voor het eindexamen gymnasium van
O.L. Vrouwe ter Eem slaagden voor di
ploma A de dames J. Grasveld te Rij-
senburg, M. Guikers te Amersfoort en S
Nooteboorn te Tilburg.
Met één candidate zet men het examen
voort.
X X I
De moeilijkheden van het
samenstellen van het
repertoire voor den
tooneeldirecteur
UTRECHT 5 JUNI,
[ET Nederlandsch Tooneelver-
bond kwam Zaterdag in het
Gebouw voor Kunsten en Weten
schappen voor de 71ste Algemeene
Jaarvergadering bijeen. De voorzit
ter, Prof. J. van Ebbenhorst Tenber-
gen herdacht in zijn openingswoord
het overlijden van Mevrouw Th.
Mann-Bouwmeester, dat een groot
verlies voor de Nederlandsche Too-
neelwereld beteekende.
Spreker schetste wijlen Mevrouw
Bouwmeester als de grootste tooneel-
speelster, die wij in ons land de laatste
jaren kenden. De vergadering sloot zich
bij deze woorden aan, door staande een
oogenblik van stilte aan de nagedachte
nis van deze actrice te wijden.
GISTERMIDDAG is een familie
feest gehouden op het terrein
van het Studiehuis „Don Bosco"
aan het Leusdereind te Leusden.
Toen Johannes Bosco, beter be
kend onder den naam „Don Bosco"
in 1S41 zijn eerste oratorium sticht
te te Turijn voor de verlaten en mis
deelde jeugd, verzekerde hij zich de
medewerking van Icckcn, de Sale
siaansche medewerkers, daar hij voel
de, dat zijn taak voor priesters al
leen te zwaar zou zijn. Deze traditie
is voortgezet en toen nu twee jaar
geleden het. Studiehuis „Don Bosco"
werd gesticht te Leusden, waren
spoedig de eerste leekenmedewer-
kers der Salesiaansche Congregatie
daar om het werk te bevorderen
door gebed, voorbeeld en financieele
medewerking.
Dat dc groep medewerkers in die twee
jaar sterk is uitgegroeid, bleek gister
middag. Ruim 2000 personen waren op
het terrein aanwezig, zeer velen uit
Amersfoort, doch ook velen uit de om
liggende gemeenten.
KUNSl
lnlA 1. Bij de bestuursverkiezing werden de
van Itallievan Emden en de heer H.
j 1 j D. van Dellen bij acclamatie in het
In de commissie van beheer werden
j 55 de periodiek aftredende leden, de dames
1*11 ftT. C. KliinveldRoyaards en Top van
x wm v RhUn—Naeff opnieuw benoemd. Voorts
hadden de leden Prof. Dr. H. Brugmans
en de heer D. G. A. van den Berg zich
niet herkiesbaar gesteld. Gekozen wer
den Prof. Dr. W. E. J. Kuiper, als voor
zitter, en de heer Cor van der Lugt Mel
sert als lid. De heer D, G. A. van den
Berg had zich als secretaris-niet lid be
schikbaar gesteld, welk aanbod met ap
plaus door de vergadering geaccepteerd
werd.
Bij de bespreking van de financiën
deelde de afdeeling Utrecht mede, dat
zij opnieuw een bedrag van 200 gulden
beschikbaar stelde voor de Tooneel-
school. Dit bericht werd met applaus
ontvangen. De financiën van het Too-
neelmuseum kwamen voorts ter sprake,
waarbij gememoreerd werd. dat de fi
nancieele toestand te wenschen over
laat. Een aantal afdeelingen zegde toe,
het museum met een bijdrage te zullen
steunen.
Vervolgens besloot men een telegram
van verknochtheid aan H. M. de Ko
ningin te sturen.
Het artikel van het Huishoudelijk Re
glement, regelende de afdracht van een
gedeelte van de contributie van de leden
door de afdeelingen ten bate van de al
gemeene kas werd hierna gewijzigd,
terwijl de minimum contributie voor de
leden der afdeelingen op 2.50 werd
vastgesteld. De afdeelingen kunnen dan
zelf het bedrag vaststellen, waarbij zij
echter niet beneden dit minimum mogen
komen.
De positie dor juniores-leden werd in
den breede besproken waarbij mon tot
het besluit kwam een commissie in het
leven te roepen ter bestudoering van dit
onderwerp. In deze commissie zullon
plaats hebben de heeren Dr. J. H. C.
van den Berg, H. G. Stibbe en Mr. de
Blécourt.
Als officieel orgaan werd „De Too-
neelrevue opnieyjw aangewezen, terwijl
als plaats voor de volgende jaarverga
dering Zutfen werd aangewezen.
Het iooneel
DE heer C. van der Lugt
Melsert hield na de verga
dering een korte causerie over „Het
Tooneel"; waarin hij in het bijzon
der zijn aandacht vestigde op „het
publiek". Ieder lid van het Tooneel
verbond is een trouw schouwburg
bezoeker en behoort dus tot het pu
bliek. Zonder het publiek zou come-
diespelen nutteloos en een dwaas
heid zijn.
Goed tooneelspelen voor een zaal met
leege stoelen is niet mogelijk. Het pu-
oliek is voor den acteur geen monster,
maar een onmisbaz-e factor bij zijn spel.
Het wil vei-maakt worden cn daarom
zal in een blijspel de acteur, die de aar
dige opmerkingen maakt immer direct
dankbaarheid bij het publiek vinden. Bij
een drama is dat anders. Dan moet het
publiek stil zijn en meegaan met spel.
In zulk een ernstig stuk is een rustig pu
bliek voor de ontplooiing van het spel
dus een noodzaak, De overgave van het
publiek beteekent een steun voor de gpe-
lers en voox-al de stilte van het publiek
geeft de beste kunst.
Dc heer van der Lugt Melsert zotte
voorts uiteen, dat het publiek tegen
woordig veel moeilijker te ontx-oeren is
dan vroeger, waarvan hij verschillende
voorbeelden gaf. Dan zijn er verschillen
de reacties bij de toeschouwers, die zeer
hinderlijk kunnen zijn. Zoo ontstaat
door een klein ongelukje van een acteur,
bijv. wanneer hij struikelt, een onvei"-
klaarbare hilariteit. In dit verband
merkte spr. op, dat in iedere stad het
publiek weer anders is. In Groningen
heeft een thriller bijvoorbeeld lang niet
dat succes, als in het Zuiden. Niets is
zoo deprimcerend voor dc spelers als
hoorbare critiek tijdens de opvoering;
als leider van een gezelschap moet men
nooit tijdens de vertolking van een stuk
in de zaal gaan zitten, want dan ver
neemt men do meest vreemde en onge-
motiveei'de opmerkingen, waaruit men
geheel verkeerde conclusies zou trek
ken.
De inleider sneed vervolgens een an
der onderwerp aan en wel het „reper
toire". dat tegenwoordig aan de too-
nceldirecteui'en ter beschikking staat.
Hot kiezen van stukken leven in
dezen tijd vele moeilijkheden op.
Volgens mevrouw Naeff zou het too-
neel niet meer deugen sinds
Royaards gestorven is. Hoewel
spreker zeer groote waai'dccring had
voor den arbeid van mevrouw Naeff,
vond hij dit ooi'deel zeer onrecht
vaardig voor het huidige tooneel en
onjuist.
Een man als Royaards had betere tij
den en had de beschikking over groote
sonmien als hij een première wilde ge
ven, terwijl de eischcn tegenwoordig
voor de gezelschappen veel grootcr zijn
geworden. Dnurenboven is het publiek
overgevoelig geworden; men zoekt over
al politiek achter. Toch moet men stuk
ken van dezen tijd spelen, anders zou
er van het Nederlandsche Tooneel niets
overblijven. liet is voor den tooncelloi-
der zeer moeilijk om uit de groote toe
vloed van stukken een repertoire te kie
zen. Vooral daar het publick en de over
heid met bezwaren kunnen komen te
gen een bepaald stuk, welke degeen, die
het gekozen heeft nimmer voor mogelijk
heeft gedacht. Wat de markt betreft,
deze is wel veel kleiner geworden sinds
Duitschland practisch uitgeschakeld is
en het Fransche werk vaak te frivole is.
Aanvullingen en verbeteringen
van den speeltuin
HET bestuur van de Speeltuin
vereniging „Het Soesterkwar
tier" wil zijn tuin zoo vol
maakt mogelijk ingericht hebben.
Elk jaar wordt er iets aan verbeterd
of komen er nieuwe werktuigen voor
het kind bij. Zoo ook dit jaar.
Langs den Noordkant van den tuin
wil men een hooge, schuin afloopende
aarden wal aanbrengen als beschutting^
tegen den wind. Door een beplanting zal
deze wal zooveel mogelijk aan het oog
onttrokken worden.
In den tuin zal een betonnen ploeter-
bak geprojecteerd worden, terwijl een
drinkfonteintje en een zweefmolen even
eens een plaats zullen krijgen. Ook aan
het uiterlijk heeft men gedacht. De
houten ingang, welke niet meer voldeed,
zal vernieuwd worden. De architect, de
heer G. Adriaans heeft een nieuw ont
werp gemaakt. Deze ingang wordt nu
opgetrokken van miskleurige steenen
met aan beide zijden bloembakken. De
werkzaamheden mits hot Rijk zijn
goedkeuring daaraan hocht zullen
door jeugdige werkloozcn als leerwerk
object uitgevoerd worden.
Het spreekt vanzelf, dat hiervoor veel
geld noodig is. Teneinde zich deze geld
middelen te verzamelen, houdt men een
driedaagsche bazar in den speeltuin,
welke Zaterdagmiddag geopend werd.
De Bazarcommissie, onder leiding van
den heer van Eldert, had voor vele at
tracties gezorgd. O.a. zagen wij schiet-,
wex-p- en pyramidetenten, waar men
voor een luttel bedrag mooie prijzen kan
winnen. De grootste attractie voor de
jeugd is natuurlijk de draaimolen, wel
ke niet over malaise had te klagen.
Vandaag is de bazar nog geopend.
In de feestelijk versierde zaal van het
Speeltuingebouw werd des avonds, on
der leiding van den heer Bert Kamper-
man met medewerking van Jan van Loo
cn zijn band een bal-avond gehouden.
Na een begroetingswoord door pater
Kromee, directeur van het Studiehuis
„Don Bosco" hield dr. Thijssen, kape
laan uit Utrecht een gloedvolle rede
over het nut en de beteekenis der Sale
siaansche medewerkers. Spreker wekte
op het werk der Salcsianen in Neder
land voor de verwaarloosde jeugd in 't
bijzonder te steunen.
De heer J. Sieraal, Amersfoortsch mc-
dewerkor sprak een propagandistisch
woord en herdacht alvorens zijn rede
aan te vangen met een minuut stilte de
overleden medewerkers. Hij spoorde aan
dit jaar ieder één medewerker aan te
brengen en merkte op dat dit familio-
leest bedoeld is als een uiting van dank
baarheid en om eens kennis met elkaar
te maken.
Door de pxnester-studenten van hot
Studiehuis „Don Bosco" werd opge
voerd het openluchtspel in drio bedrij
ven „Do gesti'afte met den kooi'de" van
Gheon.
Een dameskoortje uit Utrecht bracht
eenige liederen ten gohoore.
De middag werd besloten met een Ma-
ïüa-pi'ocessie en een plechtig Lof. Pater
Dirksmcijer sprak een kort sluitings
woord en spoorde allen aan trouw te
blijven aan het lidmaatschap van Don
Bosco.
't Was 8 uur geworden eer het eerste
Salesiaansche familiefeest ten einde
was.
Vermelden wij nog, dat het R.K. mu
ziekgezelschap „Wilski'acht" het feest
met muziek opluisterde.
DAT kan ik U wel zoggen ik
heb verleden week de overtocht
gemaakt en ze zijn thans ver
bazend streng", zei de magere heer.
„Ik heb 't nog nooit meegemaakt, zoo
nauw als ze het nu nemen."
„Ja, ze ze doen werkelijk overdreven",
vulde de dikke kleine heer aarx, die or
als 'n handclsi-eiziger uitzag. „Bij de deur
hebben ze twee gendarmen doen post
vatten, die iemand een derde graads
verhoor afnemen, nadat hij de douane
reeds gepasseerd is, cn gewoonlijk zijn
er ook nog „geheime", die iemand nog
eens visiteeren of hij inderdaad niets
gesmokkeld heeft, Daargelaten nog het
feit, dat het onderzoek in de douaneloods
zelf zoo streng is als iets. Ik reis nu al
sinds jaren hoen en weer, maar iets der
gelijks heb ik nog nooit beleefd!"
„Ja, ja ze zijn tegenwoordig zeer
streng", beaamde de magere heer. „De
hemel weet waarom. In ieder geval is
het zeer onaangenaam."
„Het gaat uit van de politie", zei de
dikke heer.,, Ik heb mij laten vertellen,
dat een soort dievenbende, gekleed als
toeristen, dingen wil binnensmokkelen
sieraden, kleine kumstvoox-werpen en
dergelijke objecten, dikwerf van groote
waarde!"
Miller zat zoo stil als een muis cn
deed zijn best den blik van den gezet-
ten man met het bruine pak aan, te
ontwijken. Deze reis scheen hem heel
wat onplezieriger dan de voi'ige. Welis
waar waagde hij ditmaal ook veel meer:
uitgezochte steenen uit de sieraden der
allerbeste families gebroken, ter waarde
van 15.000 pond, in één pakket te smok
kelen dat wou wat zeggen! Boven
dien als men een tijdlang ongehoord
geluk heeft gehad dan kan men ten
leste toch wel eens wat angstig worden.
Miller was er op voorbereid tegenspoed
te verwachten, wanneer hij iemand als
den man in't bruin mocht ontmoeten!
Zoodra hij hem op het perron gezien
had, was hij ongerust geworden. Het ge
zicht van den man was waarschijnlijk
maar quasi onverschillig, die dikke
krachtige gestalte, het slecht passonde
bruine pak dat alles verraadde den
detective. Het was zoo duidelijk te zien,
dat hij op iemand wachtte natuurlijk
op hem. Bijna had Miller zich omgekeerd
cn het station uitgevlogen. Maar uit
angst was hij gebleven hij wou niet
verdacht schijnen. Hij zei tot zichzelf,
dat hij vol moest houden, maar hij voel
de zich als het konijntje dat onder de
betoovering van de slang geraakt is.
Maar daar de man niets deed, doch
kalm de aankomende passagiex-s gade
sloeg, was Miller wat geruster gewor
den. „Ik verbeeld mij dat allemaal
maai'", dacht hij. „De kerel is heelemaal
niet van de „Yard". Als hij een detec
tive was, had hij mij allang geaircs-
teerd!"
Toen de trein zich in beweging zette,
had Miller zichzelf weer in de hand.
Hij zou dezen grootsten haal. die
ooit bestaan had, met dezelfde handig
heid in Parijs binnenbrengen als hij met
zijn vroegere smokkelarij on gedaan
had. Maar eensklaps was daar de man
in het bruine pak weer! Was door den
corridor gekomen met zoekenden blik
en had zich tenslotte zoodanig in den
langen, open wagon gezet, dat hij Mil
ler gemakkelijk in 't oog kon houden.
Deze zette een doodonschuldig gezicht.,
maar al zijn zenuwen begonnen weer te
trillen.
En dan nog dat gesprek over dc
Fx-ansche douane! Daar was Miller nog
nooit bang voor geweest. Edclsteenen
nemen slechts weinig plaats in, maar
tot nog toe had Miller slechts kleine
hoeveelheden gesmokkeld. Gewoonlijk
had hij de steenen in zijn scheerzeep ge
stopt. Maar ditmaal waren het nog al
veel diamanten. Hij had ze in een pa-
pioren zakje gedaan en dat in den goed-
koopen kodak, welke hij bij zich had,
verborgen. Hij had deze manier voor
doodzoker gehouden maar toen hij
van do verscherpte controle hoorde,
scheen de zaak hem hopeloos. Zijn angst
gxoeide zienderoogen.
En eindelijk snapte hij, waarom de
man in 't bruin geen aanstalten maak
te om hem te arrosteeren. Hij had het
immers heelemaal niet noodig een ver
keerde arx-estatic te riskeeron. De Fran
sche douaneboambten zouden hem dat
werkje wel uit de hand nomen. Hij be
hoefde eigenlijk niets anders te doen dan
Miller in 't oog te houden cn er dan bij
te staan, als hij, wat aan te nemen was,
aan een vicitatie aan den lijve onder-
worpen werd. Dit was ongetwijfeld zijn
plan. Hij volgde Miller als een schaduw
toen zij den trein verlieten, toen zij
door de passencontrole gingen en de
brug naar de boot bestegon. Toen Mil
ler zijn reistasch aan boord in een hoek
gezet had, zette dc bruine man do zijne
er naast. Miller ging naar de bar om een
glas cognac te drinken: de man in 't
bruin nam een glas sherry!
Miller voelde, dat het spel verloren
Engeland levert vele goede stukken cn
dan voox-al Amerika. Het is jammer, dat
hot laatste land niet aangesloten is bij
de Berner Conventie, waardoor men de
kans loopt, dat een paar weken voor de
première van een Amerikaansch st.uk,
een ander gezelschap hetzelfde stuk op
de planken brengt. Men heeft niet de
zekerheid, dat men het stuk alleen heeft
en dit brengt groote hezwax'cn met zich
mede. Het staat wel vast, dat. het pu
blick voorliefde heeft voor blijspelen.
Toch moet men er voor zorgen, dat
men geen eenzijdig rcpei'toii'c krijgt,
hoewel men met de keuze van de ern
stige stukken zeer voorzichtig moet zijn.
Tenslotte besprak de heer van der Lugt
Melsert nog de critiek, die hij van groo
te waai'de achtte en waaraan het slagen
van een stuk afhankelijk is. Hij besloot
met den wensch uit te spreken, dat men
in dezen moeilijken tijd het tooneel met
rust zal laten en niet teveel recepten
geeft. „Het tooneel moet zelf probeeren
zich er wederom op te werken".
De leden verzamelde zich na deze cau
serie in den Raadskelder, waar een
Hollandsche koffietafel werd genuttigd.
Tot. besluit van deze bijeenkomst werd
een autotocht door onze provincie ge
maakt.
was. Dat hij terstond na de landing aan
gehouden en de steenen bij hem gevon
den zouden worden. Zijn eenig heil be
stond daax-in, dat hij zich vóór zijn aan
houding van zijn diamanten ontdeed;
maar het vvas een ontzettend besluit,
een goede 15.000 pond sterling over
boord te gooien. Maar alles was nog be
ter dan een lang verblijf in de gevan
genis en dat zou een zeer lang ver
blijf worden! Op zijn strafregister van
Scotland Yard stonden dingen, die hem
wis en zeker bij deze gelegenheid inge
peperd zouden worden. Ja, het was
absoluut noodzakelijk, dat hij zich van
de steenen. ontdeed. Maar hoe zou hij
'm dat leveren? Aanvankelijk had hem
dat oneindig gemakkelijk toegeschenen.
Hij kon immei'S heel onopvallend tegen
de reeling leunen, en dan, als hij een
kiekje wou nemen, het apparaat door 'n
onhandigheid in zee te laten vallen.
Maar in werkelijkheid ging dat niet
zoo gemakkelijk! Telkens als hij dicht
bij de reeling kwam, was die duivelsche
detective altijd vlak bij. Zoodat, ook als
hij niet te zien vvas, Miller toch steeds
het gevoel had, alsof hij ergens in een
schuilhoek beloerd werd. Daarom kon
Miller ook dè,t niet riskeeren. Toen zij
Boulogne naderden werd de kans op
deze mogelijkheid hoe langer hoe klei
ner. De man. in 't bruin ging vlak naast
hem aan do reeling staan, naar het
scheen, om een oogje op zijn bagage te
houden. In werkelijkheid hield hij ech
ter geen oog van Miller af en deze zag
geen uitkomst meer.
En toch viel hem op het laatste oogen
blik nog een reddende gedachte in.
Toen de Fransche witkielen lawaaie
rig, duwend, stootend en dringend het
dek bemecsterden, zag hij terstond de
eenige reddingsmogelijkheid. Hij maak
te den gesp los van den riem waaraan
hij zijn kodak droeg, liet onbemerkt het
apparaat op den grond glijden en schoof
het toen, gedekt door den algemeenen
wirwar met zijn voet onder een bank.
Dan gaf hij een witkiel zijn handtasch
en baande zich een weg naar de doua-
nozaal om zoo spoedig mogelijk gehol
pen te worden.
Het onderzoek was uiterst streng. Het
was alsof er verdenking op hem rustte.
Elk voorwerp in zijn handtasch werd
onderzocht, ook zijn scheerzeep. Hij
dankte den hemel, dat het hem mogelijk
was geweest van den kodak af te ko
men. En nogmaals dankte hij den hemel
voor de genade toen hij bij den uitgang
van de douanezaal door twee gendar
men aangehouden en voor de tweede
maal gevisiteerd werd, in hoofdzaak
op tabak, sigaren en sigaretten. Hij
moest zelfs zijn jas uittrekken om nog
eens aan den lijve betast te worden.
En daarna werd hij nog vóór het ver
trek van den Parijschen trein aange
houden. Twee sjofel uitziende mannon
versperden hem den weg en verlang
den den inhoud van zijn heide tas-
schen te zien. Toen hij eindelijk zijn
coupé bereikt had, viel hij met een
zucht van verlichting op een zitplaats
neer. Hij was er goed afgekomen; hij
was er zeker van, dat hem dit niet ge
lukt zou zijn als hij zijn kodak bij zich
had gehad. Hij had het grootste geluk
van zijn leven gehad, was op het nip
pertje het noodlot ontgaan. Hij was te
elfder ure de douane en de politie ont
snapt en vóór alles den man met het
bruine pak aan, den iman van Scotland
Yard.
Juist toen hij zich aan de edele ge
voelens van dankbaarheid overgaf,
hoorde hij door het geopende raam
van het portier, dat iemand hem aan
riep. Hij keek naar buiten. Het was de
man in 't bruin. Hij hield Millers came
ra in de hand en riep: „Hallo, meneer
U hebt uw kodak op de boot laten lig
gen! Ik heb het als Uw eigendom her
kend aan de vlek op het etui. Vang het
even op, meneer!"
Millers hart klopte of het zou barsten.
Dat was beslist een val, die hem gezet
wex'd. Een val om hem zijn misdrijf te
kunnen bewijzen, niettegenstaande hij
zich van zijn kodak had ontdaan. Als
hij er op inging was hij verloren. Daar
hij aarzelde, riep de man vol ongeduld:
„Gauw nu, meneer, vang! Ik heb haast.
Ik moet den trein naar Marseille pak
ken
Miller ving de camera op, welke de
man hem toegeworpen had, en mompel
de onduidelijk: „Ja ik weet niet
die visitatie„Daar heb ik me
niet om bekommerdben blij, dat
ik het ding en U gevonden heb. Adieu,
meneer! Ik moet mij haasten.1"
Toon de man zich omkeerde en weg
rende, schudde Miller den kodak en
hoorde het gcdi'uisch der steenen, die
in het zakje geborgen waren. Hij staar
de ontsteld en half verslagen den man
met het bruine pak aan na, die over de
rails naar den trein voor Marseille
snelde, welke op het punt van vertrek
stond....
De man in 't bruin had zijn diaman
ten voor hem door de douane heen ge
smokkeld.... had hem gered!
GRAND THèaTRE. Vertooning van de film
„Jongensstad".
Voorstellingen: Zondag 1.45; 4.00; 6.15
en 8.30 uur n.m. Woensdag en Zaterdag
matinée om 2.30 uur. Overige avonden
8.15 uur n.m.
CITY THéATER. Van Vrüdag 2 Juni t m.
Dinsdag 6 Juni en Woensdagmiddag
7 Juni vertooning van „Roode Oichi-
deeën" en „Bij verrassing getrouwd".
Voorstellingen: Zondag 1.45: 4 00; 6.15
en 8.30 uur n.m. Woensdag en Zaterdag
matinée om 2.80 uur. Overige avonden
8.15 uur n.m.
REMBRANDT THEATER. Vertooning van
„De geest van den iwarten piraat" II
en „Zwerver der Zee".
WIJKGEBOUW NED. HERV. KERK (Mon
nikenpad). 6 Juni. Openb. vergadering
Christ. Hist. Unie. 8 uur nam.
AMICITIA. 12 Juni. Vergadering van Dö
Princevlag. 8 uur n.m.
A. B. v. L. O.-TERREIN AAN DE RUBENS
STRAAT. 17 Juni. Kinderfeestdag
van de N.U.S.O. 8.15 uur nam.
