KINDERCOURANT
Haantje de voorste
OMZELFTEMAKEN
RUBRIEK VAN OOM BOB
Hoe vinden
weg naar
de postduiven de
huis?
r
„UIT EIGEN PEN"
EEN INKTSTEL
BRIEFWISSELING
door JAN VAN LEEUWEN
Jaap was een erhte haantje de voor
ste. Hij was overal coed in. Hij kon
goed voethallen, handhallen. hard
lopen en hoogspringen, llii was ook
goed in knikkeren en in glijden. Maar
niet glijden op een ijsbaan of in de
sneeuw, want dat kon hij alleen maar
ln de winter doen. Nee. hij had een
nieuwe manier van glijden uitgevon
den. Hij gleed van de trapleuning!
Eigenlijk was het een wonder, dat
hij daar nog nooit eerder aan had ge
dacht. maar hij had het altijd
druk met andere dingen, dat hij nooit
op de gedachte was gekomen. Meestal
stormde hij in een vaart de trap af en
sprong dan van de zesde of zevende
trede af. Dat was al heel hoog en hij
Icon in het begin alleen maar van de
vierde trede springen. Maar langza
merhand had hij zich geoefend en nu
kon hij de zevende tree al halen. Mis
schien was hii daardoor ook nooit eer
der op het idee gekomen 0111 van de
leuning af te glijden. Maar een keer
stond hij boven aan de trap. De gang
en de trappen waren juist schoonge
maakt ch de leuning glom van de
'boenwas. En toen had .laap plotseling
gedacht: „Als ik eens van die mooie
gladde leuning afgleed! Dat zal zeker
wel hard gaan!" en meteen was hij
naar beneden gegleden. Het ging zo
goed. dat hij het nog eens een paar
keer deed. Het was heel eenvoudig en
het ging erg vlug! Midden in de trap
zat een bocht en juist die bocht maak
te het nog leuker. Hij begreep nu zelf
niet, dat hij het niet eerder had ge
daan.
Toen Mieke thuis kwam. deed hij
het. direct voor. „O" zei Mieke, dat
heb ik al wel eens meer gedaan en ik
vind er niets aan!" Meteen zat ook zij
op de leuning en gleed naar beneden."
„,Vind je dat niet leuk?" vroeg Jaap
een beetje teleurgesteld. „Dat komt
omdat je het nog niet vlug kunt!" en
even later gleden ze om de beurt naar
heneden en telden, hoelang het duur
de. Nu kreeg Mieke er ook plezier in
en ze hadden allebei een kleur van op-
Winding. toen moeder thuiskwam.
„Willen jullie daar wel eens gauw
afkomen!" riep moeder en ze keek
heel hoos. „Dat mogen jullie volstrekt
niet doen, dat is veel te gevaarlijk!"
En wat de kinderen nok zeiden, ze
moesten ophouden cn iets anders gaan
doen.
Alle vrienden doen mee
Jaap vertelde aan zijn vrienden, dat
hij een nieuw spel had uitgevonden
glijden van de trapleuning. De
mcesten hadden het al wel eens ge
daan en nu besloten zo om een wed
strijd te houden. Bij Kees in de tuin
was een trap, want het ene gedeelte
van de tuin lag dieper dan het andere,
J)at was een goede plaats om te oefe
non. De jongens gleden achter elkaar
naar beneden en het ging vlugger en
vlugger. Eindelijk kwam de vader van
Kees naar huiten en riep: „Jongens,
doe dat liever niet, het is erg gevaar
lijk! Als je valt kan je je nek breken!"
De jongens hielden er toen mee op,
maar de volgende dag waren ze alle
waarschuwingen vergeten en gleden
weer naar beneden. Hun broeken gin
gen lelijk slijten en het was dan ook
geen wonder, dat hun moeders het
toen merkten. Voor de zoveelste maal
werd het hen verhoden en een paar
waren zo verstandig om ermee op te
houden. Maar de anderen, waaronder
natuurlijk Jaap was, gingen door met
het spelletje. Ze kregen een paar keer
een splinter in hun hand, maar ook
dat kon hun plezier niet bederven. Ze
zochten steeds hogere trapleuningen
uit. Ze gingen naar do bosjes en gleden
daar van de leuning van het koepeltje
af. Jaap oefende zich thuis als zijn moe
der er niet was en op het laatst pro
beerde hij zelfs los te glijden, want dat
andere konden ze allemaal. Hij wilde
iets bijzonders doen!
Dat was de straf
En op een keer, toen zijn moeder uit
was. geheur.de het. Jaap verveelde zich.
Hii had zijn werk al gemaakt en hij
wist niet, wat hii moest doen. Hij zou
maar eens naar een vriendje gaan, mis
schien konden ze dan wat gaan hal
len. Toen hij bovenaan de trap stond,
ging hij. zoals gewoonlijk, op de leu
ning zitten. Hij klemde zijn knieen
goed om de rand. hield zijn handpn
iels hoven de leuning en gleed toe»
naar heneden. Maar halverwege, juist
hij de bocht verloor hij zijn evenwicht
en toen viel hij met een smak op de
stenen grond.
Even bleef hij als versuft liggen. Hij
was zo geschrokken, dat hij zich niet
durfde verroeren. .Maar toen hij een
beetje hersteld was van de schrik en
weer op wilde staan, gaf hij plotseling
een schreeuw van pijn en bleef heel
slil liggen. Zijn voet deed hem zo'n pijn,
alsof er met een mes in gesneden werd.
Wat. zou dat kunnen zijn? Hij had
toch zijn enkel niet gebroken?
Nog eens probeerde hii zich te bewe
gen. maar het ging bijna niet. Het deed
zo'n pijn. dat Jaap meteen weer stil
was. Wat moest hij doen. Moest hij
hier nu blijven liggen, tot moeder
thuiskwam en hem zo vond? Mieke
was hij een vriendinnetje en zou voor-
loopig ook nog wel niet thuis komen.
Nog een tijdje bleef hij liggen en
toen probeerde hij nog eens op te
staan. Met zijn tanden op elkaar ee
klemd. richtte hij zich op en hinkte
naar de huiskamer. De voet zou wel
niet gebroken zijn. want hij kon niet
zijn tenen op de grond staan, al deed
het erge pijn. Toch was hij blij, toen
hij in een stoel zat. Hij nam een boek
en probeerde de pijn te vergeten, maar
dal lukte niet erg goed.
Een uurtje later kwam moeder thuis.
Hij bleef zitten en deed net of hij in zijn
hoek verdiept was, maar toen moeder
vroeg of hij even iets voor haar wilde
halen, moest hij wel bekennen, dat hij
niet goed kon lopen en toen kwam al
les uit.
De dokter moest komen en toen bleek,
dat Jaap zijn enkel had verstuikt. Hij
moest een paar weken heel stil blijven
liggen en mocht zijn voet niet bewegen.
Elke beweging deed hem trouwens
vreselijke pijn. Zijn vrienden kwa
men hem opzoeken. Ze waren er alle
maal van geschrokken. Het was deze
keer nog vrij goed afgelopen. Jaap had
nog wel iets ergers kunnen krijgen!
Maar ze namen zich toch voor om maar
niet meer te glijden. En Jaap, die altijd
in alles het beste wilde zijn, had hele
maal geen zin meer om zich nog langer
te oefenen om ook in glijden het beste
te zijn. Daar had hij voorgoed genoeg
van!
Het uitzicht moet vrij zijn
Er zullen er onder jullie wel zijn, die
een eigen duiventil hebben en zelf hun
duiven verzorgen. Die weten dan ook
wel, hoeveel plezier je van deze aar
dige gevleugelde vrienden kunt hebben.
Als je ze goed verzorgt zijn ze erg trouw
en denken er niet over om weg te vlie
gen. Ze kennen hun baas goed en ko
men zonder enige aarzeling op diens
hoofd of hand zitten. Dat had men
schijnbaar al heel vroeg ontdekt en
daarom probeerden de mensen in de
oudheid al om duiven tam te maken. Ook
werd al gauw ontdekt, dat duiven een
bijzonder gevoel hebben om naar een
bepaalde plaats terug te keren, als ze
een eind daarvandaan waren opgevlo
gen. En zo kwam men er toe om dui
ven als postboden te gebruiken.
Tegenwoordig is de Postduiventeelt
wel de meest uitgebreide tak van de
duiventeclt en het blijft ongelooflijk en
heel Interessant om daar iets meer van
te horen.
In het begin was er nog geen bepaald
postduiven ras, dat is pas later ontstaan
uit twee soorten duiven, de Luikse en
de Antwerpse. In het begin van de ne
gentiende eeuw werden in België al
verschillende proeven met duiven ge
daan on in ISiO kwam bij ons de post
duiventeelt op. Het duurde vrij lang
voor men wist, wat men precies met de
duiven kon doen. De eerste wedvlucht,
die gehouden werd, was over een leng-
'te van 500 km. maar tegenwoordig vlie
gen de dieren al 1000 km. Er zijn nog
veel grotere wedvluchten gehouden,
waarbij de dieren half Europa moesten
doorvliegen, maar een groot deel van de
duiven kwam bij die vluchten om. Dat
is ook niet te verwonderen, als we be
denken in hoe moeilijke omstandighe
den ze soms moeten vliegen. Vooral als
ze over een bergketen moeten trekken,
zooals bijvoorbeeld de Alpen. De kans
dat ze op een dergelijke grote tocht uit
geput raken is heel groot en ook be
staat het gevaar, dat ze door roofdieren
worden aangevallen. Bovendien kun
nen ze in stormen en regen of sneeuw
terecht komen en dan zoeken ze hun
toevlucht hij de eerste de beste beschut
te plek. Het gebeurt dan ook heei dik
wijls. dat er vreemde duiven bij een
duivenfokker komen. Deze dieren zijn
dan verdwaald en soms gaan ze niet
mper verder, maar blijven bij hun gast
heer.
Hoe vinden de duiven nu hun oude
woonplaats terug? Daar is al heel veel
over geschreven en gesproken, maar
niemand weet eigenlijk precies, hoe dit
feit te verklaren is. Wel zijn er ver
schillende proeven gedaan, waardoor
men een hetere kijk op de vlucht van
de vogels kreeg, l'it een van die proe
ven bleek hijvoorbeeld, dat het Gezicht
vermogen van de duiven ook een grote
rol speelt.
Er werd een duif losgelaten, die al
heel dikwijls aan postvluchten had deel
genomen en die altijd goed terecht
kwam. Voor deze proefvlucht had men
nu een klein kapje gemaakt, waaraan
een kleine zwarte sluier vastzat, Het
hele gevalletje, was zo licht, dat de duif
van het gewicht geen last kon hebben.
De sluier werd nu over de kop van de
duif heengetrokken. Er kwam maar
heel weinig licht door, maar als (ie duif
zich erg inspande kon ze vaag rie om
trekken van de voorwerpen zien, zoda*
ze zich niet behoefde te stoten.
De duif werd een paar maanden ge
ocfend, zodat ze heelcmaal aan "'iet kap
je gewend was en daarna werd ze los
gelaten op een afstand van 5 Kin. Het
was prachtig weer en er waren geen
wolken. Het uitzicht, was dus prachtig.
De duif vloog eerst heel onrustig heen
en weer, veranderde een paar keer var
richting en verdween tenslotte uit het
gezicht. Bijna 28 uur later vverd ze op
een afstand van 70 km. van haar hok
teruggevonden. Ze was dus volkomen
uit de koers geslagen.
Daarna werd ze zonder sluiertje, r.iaar
met het kapje nog eens opgelaten van
af dezelfde plek en een Daar minuten
later zat ze alweer rustig in haar til.
Van het kapje had ze helemaal geen
last gehad, maar alleen san het sluier
tje, dat haar uitzicht beiemmerde.
Zo zijn er nog veel meer interessante
proeven gedaan, die we hier niet alle
maal kunnen hespreken, maar het blijft
toch steeds nog raadselachtig, hoe de
postduiven van zo grote afstanden de
weg naar huis terug kunnen vinden.
-\
V
Beste nichten en neven,
DOOR een technische moeilijkheid,
kon de Kinderkrant niet Zaterdag
verschijnen, zodat jullie er al een
dag eerder plezier van hebt gehad.
De oorzaak van het kleine aantal
briefjes zal ik maar bij de warmte zoe
ken. Het koele water heeft de genegen
heid voor oom Bob geroofd. Ik begrijp
dat natuurlijk best, alleen hoop ik, dat
ik het op de duur van alle zwembaden
win. Daar ben ik ook helemaal niet
bang voor, want Oom Bob is er het hele
jaar en gelegenheid tot zwemmen is er
maar een paar maanden.
Zo troost ik mijzelf dan maar, en om
jullie te laten zien, dat ik niet boos ben,
laat ik hier een leuke geschiedenis vol
gen, die een oom van Speenkruidje zelf
beleefd heeft.
VAN EEN NIEUWSGIERIG
MUISJE
Waf m.n Oom beleefde
Het was Zondagmorgen en heel
vroeg. In het Oosten begon de hemel
licht te kleuren, al maar meer. De vo
gels ontwaakten, eerst een enkele en
langzamerhand meer. Natuurlijk waren
de merel en de lijster de eerste. Dan
stonden de meesjes op en de spreeuwen
en allerlei vogels die rond onze stad
nestelen. Ook de mussen kwamen op de
proppen. Op de Bisschopsweg bij onze
meisjesschool wipte een mannetjesmus
op de vensterbank van een fruitwinkel.
Nieuwsgierig tuurde het vogeltje naar
binnen, naar al die mooie kleuren van
hef. lekkere fruit.
Wat lekkere geuren stroomden door
een geopend tuimelraam naar buiten.
Mot diert je vloog naar het open venster
tje en snoof de lucht op. Wat een heer
lijk fris groen lag daar, achter in de
winkel. Hij zou wel graag even binnen
willen wippen... Misschien viel er wel
wat te smullen. De mussen zijn heel
gelukkige wezentjesstelen bestaat
voor hen niet!!
Eer het er zelf erg in had, was ons
musje al binnen en ging overal even
zitten en pikte van alles. O, wat één
heerlijke zachte peer! Misschien was er
ook wel eentje met een lekkere vette
worm er in. Echte Zondagse kost voor
mussenman.
Aan de spinazie zaten hier en daar
kleine zaadjes, ook wel lekker. Einde
lijk scheen het ons vogeltje toch fijner
toe om maar weer naar buiten te gaan,
naar de andere vogels, dat was veel
vrijer.
Ja! Daar had je het al! Daar kwam
al een groot wezen op het raam aange
lopen een mens! Nu wist het vogeltje
niet, dat het achter glas zat en dat je
daar niet doorheen kan vliegen. Het
vloog er dan ook tegen aan en deed
zich meer dan eens pijn.
Spoedig ging dat mens weer weg.
Wat klopte het kleine mussenhartje
bang en angstig. Al maar vloog de mus
rond en ga nergens een uitweg. Wat
dom dat het niet de weg terug nam
door het open tuimelraampje. Het was
al laat toen de winkelier kwam, die, al
was het ook Zondag, even in de zaak
(hij woont daar niet) wezen moest.
Toen hij de deur open deed hoorde hij
een geluid, rrrrrrttt, en de vogel vloog
Oplossing van de figuur: Om na te
tekenen, van de vorige week.
Het inktstel, dat je hier ziet afge
beeld, is heel eenvoudig te maken. We
hebben er een flink stuk hout voor no
dig van ongeveer 1 c.M. dikte. We moe
ten niet al te ruw hout nemen, want,
dan wordt het stel, ook al schaven we
het later goed hij, toch niet mooi glad.
We nemen dus een plank van glad
hout en tekenen daarop eerst twee even
grote cirkels. De middellijn van die cir
kel moet ongeveer 20 c.M. zijn. Je kunt
die cirkels langs een bordje trekken en
anders moet je een passer gebruiken.
Een cirkel wordt uitgezaagd en hier- m
op trek je nu een paar lijnen en eenis*
klein cirkeltje, wat later de plaats is
van de inktpot (zie afbeelding 2a). Nu
zagen we de cirkel langs die lijnen
door, zodat we vijf losse stukken krij
gen, terwijl we het cirkeltje in het
grootste stuk ook uitzagen. Nu zagen
we ook de andere cirkel uit en schroe
ven nu de losse stukken op deze cirkel
vast. Jc ziet nu meteen, waarvoor die
losse stukken dienden. Het zijn nu
gleufjes geworden voor de pen cn een
paar potloden. De inktpot komt in de
kleine cirkel te staan. Het is daarom
het beste om eerst een inktpotje te zoe
ken en dan het gaatje ervoor juist zo
groot te maken, dat de inktpot erin
past. Op de onderste tekening, zie je
hoe het stel er van opzij uitziet. Je
moet er vooral goed aan denken, dat je
de schroeven zo diep in het hout
schroeft, dat ze er niet meer uitsteken,
want dan zou je krassen op de tafel
krijgen. Ook kun je nog kleine pootjes
onder het inktstel maken, dat staat heel
aardig.
Tenslotte moet je het hout nu nog
moo! schaven én daarna verven. Je zult
eens zien, hoe aardig het is, als het af
J
rakelings langs hem heen de vrijheid
tegemoet.
Zo'n kleine domoor hè?
Zou dat nieuwsgierig musje iets ge
leerd hebben?
Speenkruidje,
11 jaar.
Babbelkousje. Jij bofte al
weer met je vrije middag, terwijl de
morgen eigenlijk niet helemaal echt
„school", was. Heb je heerlijk gesnoept
Babbelkous? Wat heb je 's middags
gedaan? Het bostheater was een hele
wandeling voor je, maar die werd wel
beloond met dc mooie zang.
Sally Swing. Het is nu echt
weer om van je hoek te genieten, op
een koel schaduwplekje en een glaasje
limonade naast je wat zou je nog
meer kunnen wensen? Het is jammer,
dat je niet kunt lezen terwijl je zwemt
dan zou het nog fijner zijn misschien,
je bent ook al een echte zwemliefheb-
ster niet Sally?
Korenbloem. Dat kan ik ge
loven zeg, dat jij een heerlijke vacan-
tie had. Texel moet prachtig zijn, ik
ben er zelf nooit geweest. Aan de plaat
jes kan ik je jammer genoeg niet hel
pen nichtje, wel aan de bonnen. Goud
haantje mis ik nog, dat. is jammer,
want nu Anemoon er weer is, zou het
trio weer compleet zijn.
Anemoon. Hoera, een verloren
gewaande nicht komt weer boven wa
ter, helemaal hersteld gelukkig. Het
lijdt geen twijfel, dat jij genoten hebt.
het was clan ook erg leuk. dat de drie
vriendinnen van de partij waren. Houd
jij zo van lekker eten? In welke klas
zit je Anemoon, hen je erg achter ge
komen door jc ziekte? Ik hoop. dat je
nu weer geregeld mee gaat doen. Pro
heer de raadsels ook eens op te lossen,
ik denk dat je er met je drieën wel
een antwoord op weet.
Boefje. Je was nu heel erg aan
de vlugge kant, Boef, je moet anders
maar denken aan het bekende gezegde
„de laatsten zullen de eersten zijn". Ik
vind je tekening keurig en ook eens
wat anders dan gewoonlijk. Heb je al
meer insignes van de padvinderij?
Deze laatste is weer een schone aan
winst.
Bengel. Wat aardig, dat er jon
ge kanaries in het nestje zijn. Het zal
nog wel een poosje duren voor zij gaan
zingen. Vader kanarie zong natuurlijk
vim trots, dat, is te begrijpen. Heb je
plezier gehad in de speeltuin? Is dat
aan het eind van de Leusderhei. Ben
gel?
J a n F1 u i t. Jij bent ook een 'slim
merd, je zegt in je brief, dat je de raad
seis zo geqjakkelijk vindt en je stuurt
de oplossingen niet. Zou je ook niet eens
graag een boek willen winnen? In het
voorwoord heb je al gelezen, hoe het
komt dat. dc kinderkrant verleden week
Vrijdags al verscheen.
Rozeknopje. Het is nog niet te
laat voor de tekening, je mag tot 1 Juli
inzenden, dus reken ik nog op een teke
ning. We mogen niet klagen over het
weer Rozeknop. hoewel ik het wel een
klein beetje koeler zou wensen ('t is nu
Woensdag, hpf. kan Zaterdag wel weer
koud zijn). Tk maak de raadsels juist
org gemakkelijk tegenwoordig. Het
eerste raadsel was door Sally Swing ge
maakt, dus beklaag je maar eens bij
haar.
Ki pp es taartje. Gelukkig dat
jij geen hekel aan schrijven hebt, want.
ik zou je gezellige brieven niet. graag
willen missen. Ik vind het, heus span
nend, ik bedoel de wedstrijd, want. ik
krijg zoyepl mooie tekeningen, dat het
nog moeilijk wordt een keus te maken.
Het sportfondsenbad is nu heerlijk koel.
maar als aj je vriendinnetjes hij Pezi
zwemmen, is het niet zo aardig voor
jou. Volgende week zal ik je raadsel
plaatsen Kippesfaart. Ik vind het fijn
dat je er een voor mij maakte.
O p s c h e p p e r t j e. Je hebt na
tuurlijk het briefje van Kippestaart wel
gelezen, dus hoef ik jou niet meer te
vertellen, wanneer ik de tekening moet
hebben. Ik heb er al heel wat nichtje,
dus doe je best. Heb je helemaal niets
beleefd? Nu dat is met die warmte wel
rustig, volgende keer weet je misschien
heel erg veel te vertellen en kom j'e
papier te kort.
Stormvogelt Je. Weet Je dat
je mij erg nieuwsgierig gemaakt hebt?
Je schrijft mij een „Ontzettend" slordig
briefje (waar ik niet boos om ben, want
daarvoor is het te warm) en je zegt
daarin, dat Je het leuk vindt „hier" te
schrijven en Je zegt er niet bij waar het
is. Dat noem ik plagen Stormvogel. Was
je in het zwembad?
Nufje. Hoewel het feest al weer
voorbij is, wil ik je toch nog even felici
teren Nuf. Dat was een „stroom" van
cadeaux, welk was van jou? Je zwemt
zeker ook iedere dag? Ik was erg blij
met je Artis-plaatjcs, want daar „huilt"
de familie om. Het was ook wel wat
warm om een lange brief te schrijven,
.maar ik was toc^i wel tevreden Nuf.
Duikelaartje. Het zou heel erg
hardvochtig van je geweest zijn, als je
mij weer had overgeslagen, gelukkig
deed je het niet. Het is nu prachtig bui
ten, je hebt gelijk, dat je er op de fiets
uittrekt. Heb je pas een eigen fiets? Ik
heb nog geen aardbeien gegeten, wel
een paar geproefd, fijn dat je ze in de
tuin hebt.
Leergraag. Ik denk dat je al
zwemmende, een beetje van je geheugen
hebt verloren. Onder de tekening stond
jc leeftijd niet. Ik denk dat jo wel bij de
oudste groep hoort, dus daar houd ik
mij aan. Ken je Sally Swing? Vertel
haar maar eens hoe je over het eerste
raadsel denkt, maar niet kibbelen
hoor!
Juffrouw Snip, De tekening
is heel leuk Snip. Je hebt nu al examen
gedaan, hoe is het gegaan? Het is zeker
jammer dat de vriendinnen gescheiden
„Hebt je dat jasje heus zelf gemaakt?"
worden en je bent zelf al zo verstandig
je er in te schikken. Dat is altijd het
beste, mopperen en tegenspartelen is in
de meeste gevallen het onplezierigst
voor je zelf. Je kunt nu geen dagje
overslaan met het spuiten van de tuin.
Molleboon. Ik stel het buiten
gewoon op prijs, dat je mij trots alle
hitte en loomheid hebt geschreven. Ik
kon er mij heel goed in verplaatsen
want ik voelde mij ook niet bepaald
koel, toen ik je brief las. Ik zit heel
erg krap in Artisbonnen en heb je niet
vast beloofd, dat. je ze krijgt, dus geen
boos gezicht trekken Molleboon. Enfin
een padvinder kan wel tegen een te
leurstelling.
Zonnekind. Als het niet warm
was geweest, zou je mij door je brief
wel in de „warmtestemming" gebracht'
hebben Zonnekind. Als ik je naam zie.
krijg ik het nog warmer. Ik denk dat
ik je maar zolang Ijsberg zal noemen.
Het lijkt er meteen al koeler door.
Michael Strogoff. Jammer
dat er nogal wat foto's mislukt zijn, een
volgende film beter neef. Het is wel
jammer van het geld, maar daar is
niets aan te doen. Het is nu mooi weer
om te fotograferen, laat de moed maar
niet zakken Michael, al doende leert
men.
Krullekopje. Je kunt de teke
ning na de wedstrijd terug komen ha
len. Als je er zo lang op hebt gezwoegd,
is zij dat wel waard. Ik vind het erg
leuk, dat je zusje ook mee gaat doen.
Zij heeft een aardige naam gekozen en
ik hoop, dat zij mij net zulke gezellige
brieven schrijft als jij. Zwem maar dap
per Krullekop, het is er nu de tijd voor
en het is altijd de moeite waard om je
diploma te halen. Je. had mij heel wat
te vertellen Krullekopje.
Viooltje. Een bescheiden brief
je, van een meisje dat de naam van een
bescheiden bloemetje draagt. Ook ge
groet viool.
DE OPLOSSINGEN
I.
De naam van het familielid luidt:
Sally Swing en wordt gevormd door de
woorden: aardappel, Langepijk, Leer
dam, Ysland, schijn, waar, Ier, g.
II
De volgende dierennamen waren
verborgen in de zinnen.
Paard, luipaard, reiger, kerkuil,
wesp, tijger en lijster.
De goede oplossing van MOLLE
BOON verwierf de prijs, die Maandag
middag na 3 uur ter afhaling klaar
ligt.
DE RAADSELS
XXXXXXXX
X I I
X 11*11
S
X
Op de kruisjeslijnen wordt een woord
ingevuld, dat iets aanduidt waar julli®
iedere week je hoofd over breken.
1. Gevraagde woord.
2. Is een vrucht, waarvan wij eerst
daags weer zullen smullen.
3. Lief.
4. Telwoord (rang).
5. Vloeibaar voedsel (b.h. middag
maal).
6. Meisjesnaam.
7. Muzieknoot.
8. Medeklinker.
II
Welke vogelnamen haal je uit de on
derstaande zinnen?
Het Wilhelmus is een schoon lied.
Een gravin koopt geen klompen.
Wees eens wat kalmer Els.
Ga je ook mee Suus?
Jan at een derde van de taart op.
RUILHANDEL
Korenbloem krijgt Artis bonnen.
Boefje help ik aan boeken- en
Sunlight bonnen.
Johannes. Strausz vraagt
boeken- Sunlight- en Hille bonnen.
Jan Fluit kom maar eens kijken
wat er aan Artis bonnen voor je is.
M e j. G. M. die ons een envelop vol
chocolade omslagen zond, danken wij
vriendelijk.
Stormvogelt j'e kom maar eens
kijken of er al Artis bonnen zijn.
Nufje houdt zich aan van Nelle
merken.
Leergraag help ik aan Sunlight
bonnen.
Molleboon Artis bonnen kan ik
je niet beloven, kom maar eens kijken.
Wie heeft er nog Artis-bonnen over?
Namens de nichten en neven die er ffiü
telkens om vragen, doe ik een beroep
op de bezitters(sters)*
Allemaal hartelijk gegroet met een
„ijskoude" groet van
OOM BOB
