VOOR DE VROUW
Kleederdrachten
zeden
en
De zomermante
DE „HAMMAM",
Het kind bij Hildebrand
Speelgoed— om te spelen!
het natte dameskransje
„Schijnbaar' kleine dingen
wijd of getailleerd,
licht of donker
Bezoek aan een Oostersch bad
IA/ AT is een zomermantel toch
een ondankbaar bezit! In het
voor- en najaar is hij vaak te koud
en dragen veel vrouwen liever over
dag een mantelpak en 's avonds is
de winterjas dan nog heel behage-
lijk. Midden in den zomer, op war
me dagen, loopen we liefst zonder
mantel of met een wollen, linnen of
zijden jasje en met regenweer komt
de regenjas of cape aan de beurt.
Wat blijft er over? Koude zomerda
gen en -avonden, en die wenschen
we ons zelf zoo min mogelijk toe.
Dus bij 't aanschaffen van een zo
mermantel moesten we eigenlijk be
denken: 'k Hoop maar. dat ik hem
zoo weinig mogelijk aan zal hebben.
Maar zoolang de koude dagen nog
een ruime plaats in ons Hollandsche
klimaat innemen, hebben we de lange
jas noodig en de mode-ontwerpers
doen hun best om de jasjes zoo ver
leidelijk mogelijk te maken, want wat
een keuze in modellen en kleuren!
Wijde swaggers en nog -wijder
swingcoats met heel ruime rug
gen, en voor wie deze sportieve
dracht niet staat, zijn er slank ge
tailleerde modelletjes. Want corpu
lente en iets oudere dames moeten
zich vooral niet wagen aan zoo'n
zwierige swagger, die zooveel mo
gelijk open moet zwaaien.
Modetijdschriften en etalages
staan vol met wijde jassen, en
toch ziet men in de stad de werke
lijk elegante en goed gekleede da
mes meer van boven nauwsluitende en
naar onder toe wijd-uitloopende man
tels dragen, misschien wel omdat deze
modellen veel meer bij de mannen in
den smaak vallen dan die „wijde slob*
berjassen".
Dus geven wij u ook maar een paar
afbeeldingen van getailleerde mantels:
van links naar rechts allereerst een ge
kleede mantel van crêpe georgette of
matte zijde, wijde geplooide mouwen en
een uitspringende rok. Deze mantels
hebben vaak een gebloemde voering en
vormen dan een complet met het jurkje,
dat er onder gedragen wordt
In 't midden een meer sportieve man
tel met breede revers, dubbele rij knoo-
pen en groote manchetten. Men begint
nl. bij sommige modellen weer wat
meer aandacht te besteden aan de on
dermouw.
Tenslotte de open mantel, het meest
geliefde model van dit seizoen. De
ceintuur is alö tusschen6tuk verwerkt
en de mantel sluit tegen elkaar met een
strikje. In heel lichte kleuren worden
deze mantels veelal gekozen om dan op
een donker zijden jurkje gedragen te
worden. Wanneer men er even aan ge
wend is, een smaakvolle en veel min
der afgezaagde combinatie dan de don
kere mantels met de gebloemde japon
netjes.
MADELEINE
In een opstel over het kjnd in een
honderdjarig boek, wat de Camera Obs-
cura van Beets in het kind van zijn
tijd prijst en in diens opvoeder afkeurt,
geschreven door A. Hnllema en opgeno
men in Het Kind, lezen wij o.m.:
„Wat Hildebrand ons in zijn schets
„Kinderrampen" biedt als een klassieke
bijdrage tot de literaire schoolgeschiede
nis, is tevens niet minder dan een stuk
je psychologie van het kind, dat den
geboren opvoeder en onderwijsman al
tijd weer opnieuw*wijst op de blijkbaar
niet te verhelpen fouten van de school.
Want immers ook hij is, verbetering van
de methode, lokaliteiten, enz. enz. ten
spijt, als Hildebrand in gemoede over
tuigd, „dat de school eigenlijk de plaats
niet is om het kinderlijk gemoed te doen
overstrooinen van het besef van geluk
en genot!", wel dat de school in wezen
is „een kanker, een dagelijks weerkee-
rend verdriet met verlof van Pesta-
lozzi en Prinsen", gelijk Hildebrand in
dezelfde bijdrage constateerde ondanks
de ook toen al aangebrachte groote ver
beteringen „Neen, neen! de school
ER zijn kinderen, die mooi en kost
baar speelgoed hebben, dat hun ech
ter niets zegt. „Marietje heeft een
prachtige pop gekregen", zoo vertelde
ons haar moeder. „Ik heb hem onmid
dellijk in een kast geborgen, want hij is
veel te duur om mee te spelen en het
zou jammer zijn, als zij hem liet val
len!" Hooren wij dergelijke opvattingen
niet heel dikwijls door moeders verkon
digen. Zeker, kinderen maken hun speel
goed meermalen kapot, doch met. dit
feit zullen volwassenen bij het koopen
rekening moeten houden. Speelgoed
heeft voor kinderen een geheel andere
beteekenis dan voor volwassenen en be-
teekent voor hen geen pronkstuk waar
voor men angstvallig moet oppassen bij
het hanteeren.
Het kind heeft evenmin begrip van
de waarde in geld omgezet en vraagt
slechts iets, waarmede hij zich bezig
kan houden, dat hem genoegen doet en
waarmede hij zich in zijn spel innig ver
bonden voelt. Het stuk maken van speel
goed kan om bepaalde redenen geschie
den en behoeft volstrekt niet gelijk te
staan met vernielzucht. Menigmaal
neemt een kind iets uit elkander om het
schen mag worden, dit alles is speelgoed
zonder inhoud. Het zijn pronkstukken,
die hun doel voorbij schieten, echt speel
goed leeft eerst in de kinderhand. Ma
ken ouders er een gewetenskwestie van
de kinderen met het dure speelgoed te
laten spelen, dan zullen zij hun veel
liever waarrlelooze dingen geven, want
het kind stelt deze laatste menigmaal
boven kostbare pronkstukken. Wij we
ten allen uit ervaring hoe dierbaar een
pop met slappe armen of beenen is, of
een Teddy, die werkelijk voor hen leeft,
hoe oud hij ook moge zijn.
Laat het kind dan ook in de wereld
van zijn spel, zonder met voor hem
vreemde begrippen in te grijpen. Slaat
hem gade en leert zijn gedachtengang
te volgen, niet alleen omdat hij de be
toonde belangstelling zal waardeeren,
doch meer nog omdat men een blik in
het wezen van het kind leert slaan.
Door het spel leert men menigmaal
karaktertrekken kennen, in góeden of
minder goeden zin, die men tot dusver
re niet waargenomen had en geeft hem
daarom speelgoed om mee te spelen!
is zoo goed als zij zijn kan. De school
wordt, naar de nieuwste verordening,
zoo aangenaam en dragelijk mogelijk
gemaakt. Maar hare genoegens zijn ten
hoogste negatie;. De school blijft altijd
iets van het gevangenisachtige en de
meester, met en benevens al de onder
meesters iets van het vogelverschrik-
kende behouden. Dat gezegde van Van
Alphen: „Mijn leeren is spelen, wil er
bij niet één kind in, zelfs niet bij de
vlijtigste". Dus ook bij Hildebrand zelf
niet, die anders nog wel tot de vlijtigste,
leergierigste en begaafdste behoorde, ge
tuige zijn groote literaire talenten, zijn
schitterende carrière, zijn hoogen amb
ten. welke hem tot leeraar priester en
profeet, maakten!
Was het dan weer de school, die het
deed en nog steeds doet? Och, neen, lo
zers, gij weet het zelf evenzeer als hij;
het. eeuwige contrast tusschen de 'vrij
heidlievende, zelf zoekende en tot eigen
spel neigende» jmgd, één stuk natuur,
en de dwang opleggende, vrijheidroo-
vende en tot leeren dwingende school,
het kunstmatige stelsel, dat nimmer dat
des kinds is en kan worden. Hildebrand
gebruikte er dit mooie beeld voor: „Een
man met schuldeischers geplaagd, on
dervindt iets van het leed van een kind
met meesters aangehaald. Daarom wilde
ik U verzoeken: heb deernis met het lot
uwer telgen. Ontziet als iets heiligs het
levensgenot uwer kindoren. Zij moeten
allen schoolgaan; dat is een natuurwet,
zoo zeker als die volgens welke zij allen
ingeënt, wij allen sterven moeten;
maar even gelijk wij, naar den gewonen
loop der dingen niet sterven moeten op
ons achttiende jaar, wilde ik ook niet
dat hun de school overviel "vóór hun
achtste."
Is dat sentimenteel geredeneerd door
Hildebrand? Neen, allerminst! Immers
hier bleek hij met profetischen blik de
paedagogen en schoolmannen te kunnen
terecht «ijzen en te hebben terechtge
wezen. Hij, die de wel spntimenteele
mevrouw en moeders destijds durfde
zeggen: „Ten derde heeft UEd. ge
loof ik, te veel boeken over de opvoeding
gelezen, om een enkel kind goed op te
voeden" en haar daareniegcn den raad
gaf: „Och lieve mevrouw, geef den
jongen een andere pet, een broek met
diepe zakken, en ferme rijglaarzen, en
laat hij mij nooit onder de oogen komen
zonder opp buil of een schram, hij zal
oen groot man worden!"' zulk een pae-
dagogische adviseur, die zoo iets schreef,
omdat hij vol was van de ware belangen
des kinds, kon zelf zijn taak onmoge
lijk sentimenteel opvatten".
AN NEER men in Rabat ronddwaalt
door de warme straten en de be
dompte. nauwe steegjes komt men
talrijke Marokkaansche vrouwen tegen,
wier kleeding onderling vaak sterk ver
schilt Is deze ook aan mode onderhevig
of wellicht afhankelijk van bepaalde
plaatsen waar deze vrouwen wonen? Het
laatste is inderdaad het geval, want in
Casablanca ziet men de in witte gewaden
gekleede vrouwen met dubbele hoofd-
sluicrs terwijl deze laatste in Rabat de
oogen althans vrü laten. In Mozador
daarentegen wordt het hoofd nagenoeg
geheel ingewikkeld en de vrouwen in Ma-
rakesj dragen ondanks de groote hitte
wollen gewaden.
In den aanvang van ons verblijf viel
het ons op, dat zoovele vrouwen op
den rug boven de heupen een min of
meer grooten uitwas hadden. Al spoe
dig bleek ons. dat zij in een doek, die
strak over de borst gespannen is. haar
kinderen met zich mee dragen, op den
rug. Aangezien de moeder gesluierd is,
ziet de kleine niets en zal zijn tijd sla
pende of droomende moeten doorbren
gen. alhoewel hij zijn ontevredenheid
ook meermalen door een klagelijk hui
len uit. Vrouwen uit de hoogere stan
den worden steeds begeleid door haar
vrouwelijke bediende, die. evenals zij.
gesluierd is. Aan de zwarte, met ringen
versierde handen voeren zij de aan
haar zorgen toevertrouwde kinderen
mede.
HET meerendeel der Marokkaan
sche vrouwen brengt dagelijks uren
door in het had, de Hammam, deels
uit het oogpunt van hygiene, deels ook
omdat dit een groote afwisseling
brengt in haar eentonig bestaan. De toe
gangsprijs is zeer laag gesteld, terwijl
men tevens een geldstukje offert aan
de vrouwen, die de baadsters onophou
delijk koud en heet water moeten
brengen, 's Morgens is het bad toegan
kelijk voor manqen en in den namid
dag baden de vrouwen; de gegoeden
huren een eigen afdeeling en de rijken
hebben een „Hammam thuis.
Wij waren in de gelegenheid, dit Oos-
tersche bad te bezichtigen en bevonden
ons in een groote, donkere ruimte, na
dat wij eerst vijftig treden waren afge
daald. Van de hoogó muren steeg een
mist van damp op en we moesten ons
eerst ecnige oogenhlikken gewennen
aan de atmosfeer, het gekrijsch van
stemmen en het gewirwar van blanke
en 'vuine gestalten. Een deel der
vrouwen loopt af en aan met do kope
ren water-emmers, die blinken in het
schemerige licht Anderen liggen op
den grond en worden afwisselend met
koud en warm water begoten.
Vóór het. bad gaan de vrouwen op
plankjes zitten om uitglijden te voor
komen. dan worden zij door haar be
dienden gemasseerd met een stuk kurk,
dat in een doek gewikkeld is en de zeep
vervangt. Als reinigingsmethode niet
bepaald aan te hevelen, doch uitstekend
om den bloedsomloop te stimuleeren,
terwij] massage het lichaam soepel en
lenig houdt. Tie vrouwen, die geen be
diende hebben, worden door haar doch
ters bijgestaan: zóo zagen we een klein
meisje van een jaar of zes, dat bezig
was haar moeder heel handig te mas*
seeren. Meermalen 'helpen de vrouwen
elkander bij deze massage, want in
dien deze niet aan het zweetbad voor
afgaat, trekt men van dit laatste niet
ten volle profijt.
Onder het maseeeren wordt druk ge
converseerd; en niets schijnt zoo bevor
derlijk te zün aan het opheffen van het
standsverschil, als „een Marokkaansch
stoombad". Men ziet althans, dat de
meesteres op haar beurt haar vrouwe
lijke bediende* masseert!
N\ het masseeren en baden, dat ge-
ruimen tijd in beslag neemt, wordt
toilet gemaakt. Men begint het ge-
heele lichaam met een vette leemsoort
'Rassoel) in te wrijven. Men- maakt
le»m in den regel aan met gewoon wa
ter ile elegante vrouwen geven echter
de voorkeur aan rozen- of oranjebloe
semwater. „Rassoel" houdt de huid soe
pel en zacht en verleent aan die der
donker getinte vrouwen een fluweel
achtig aanzien.
Langzaam en zorgvuldig worden de
haren met dezelfde vette substantie in
gewreven en daarna maakt men het
kapsel op, om vervolgens de hooge tiap-
pen te bestijgen en zich naar de groote
hal te begeven.
Het lichaam moet langzaam aan den
overgang van het warme bad naar de
buitenlucht i!P"vnnen; en wanneer de
bedienden haar meesteressen de behulp
zame "hand hebben geboden bij het klee-
den. wordt eerst nog een warme drank
gedronken en wat gebak gegeten.
Eerst als zij zich van het hoofd tot
de voeten onherkenbaar hebben ge
maakt voor vreemde mannen, verlaten
de vrouwen het badhuis en nemen af
scheid van elkander met een: „geze
gend zij Uw had".
R. VAN DIJK—DAMSTRA
VOILE DE GROOTE MODE
Een aparte manier van een voile te
dragen is zeker ook de half lange,
tot iets boven den mond. en van ach
ter met een groote strik
DE moderne kleeding maakt het mo
gelijk. dat iedere vrouw er een per
soonlijk element in kan brengen, in
dien zij de mode-dictators althans niet
slaafs volgt. De moderne kleeding heeft
echter meermalen iets in zich. dat aan
bepaalde kleederdrachten herinnert. On
der dracht verstaan wü alles, wat aan de
kleeding van een gemeenschap een zelfde
aanzien geeft en aan bepaalde zeden ge
bonden is.
Bij de stadsklccding is het verband
tusschen deze beide zeer los geworden
doch meermalen zijn er nog resten van
waar te nemen. liet is b.v. een onge
schreven wet, dat de jeugd zich in lich
te en levendige kleuren kleedt, doch de
vrouw op rijperen leeftijd zal de voor
keur geven aan meer stemmige kleu
ren. Naast dit gebonden zijn aan leeftijd
heeft men tevens bepaalde kleeding, die
bij bijzondere gelegenheden gedragen
wordt en hoogtijdagen des levens tot
uitdrukking doet komen. Wij noemen
slechts het doopkleed, de weduwenklee-
ding met kap en sluier en krans.
De verschillende volksdrachten zijn
eveneens gebonden aan bepaalde zeden
en gewoonten doch brengen deze meer
tot uitdrukking.
In Duitschland hecht men nog groote
waarde aan de volksdrachten, die be
paalde groepen van menschen op bijzon
dere wijze kenmerken. Noemen wij
slechts de dracht der Tyrolers, wier
kleedij weer geheel anders is dan b.v.
de Hessische drachten, waarin jonge
meisjes tot haar twintigste jaar een hel
der sprekend rood dragen. In sommige
dezer drachten geeft een smal rood
bandje langs den zoom van den rok
aan, dat het betreffende jonge meisje
nog niet verloofd is. Na haar huwelijks
dag zal de jonge vrouw niet meer deel-
Een „actueel'' interieur
In het ook ten onzent wel gelezen
Engelsche spotblad „Punch" zagen wij
eenigen tijd geleden, aldus schrijft het
tijdschrift Interieur, een zeer vermake
lijke teekening gereproduceerd met
het onderschrift: ik begin te den
ken dat. ik mij den laatsten tijd te veel
door allerlei dingen heb laten hinde
ren Altlus schrijft een man met
fantasie, zittend aan zijn bureau op
een stoel, waarvan het onderstel rust
op een mitrailleur. Er staat een lamp
naast hem, van een granaat gemaakt,
een andere lamp draagt een kap in den
vorm van een stalen helm. Als een
zwaard van Damocles hangt, als kroon
in het midden der kamer een torpedo*
vliegtuig-bom van de zoldering af, ter
wijl in een vogelkooi een kleine bom
menwerper-tweedekker op het stokje
zit. Portretten van Mussolini, Hitler en
Chamberlain sieren den wand, overal
hangen dictatoriale spreuken, welke
ook als behangsel fries zijn gebezigd. De
meid, die de thee binnenbrengt heeft
zoowaar een tandenborstel-snorretje,
terwijl van alle kanten, ook van een
deel van het behang, uit den rook van
het houtvuur, het patroon der meubel-
bekleedingsstof, het vloerkleed enz. het
beeld van den in heel de wereld beken
den drager van dit mannelijk „sieraad"
opdoemt!
Ons komt het voor dat de teekening,
grappig bedoeld, toch een les inhoudt,
waarmede een ieder dezer zijn nut kan
doen! Laat de oorlogspsychose ons niet
te pakken nemen en onze woning bij
uitstek de plek blijven, waar wij ons
rustig en goed gevoelen als in een
versterkt kasteel.
Oost-West, thuis best, Noord-Zuid,
vrees eruit!
LEVENSWOORDEN
Ongebruikte bekwaamheden zijn even
nutteloos voor den eigenaar, als het
goud voor den gierigaard.
De menschheid te dienen is een gebod
der natuur.
De liefde en toewijding van de vrouw
zijn den man de grootste hulp. Zij maken
'hem den gang door het leven zoo licht,
omdat zij zijn de veerkracht van zijn
leden.
nemen aan de genoegens der danslus-
tige jeugd en het fris6che rood maakt
plaats voor een sappig groen, dat don
kerder gekozen wordt naarmate zij
ouder wordt.
Tenslotte wordt ook dit groen ver
drongen en maakt plaats voor paars,
dat weer voor het zwart der oude vrou
wen zal moeten wijken. Ongehuwde
Vrouwen dragen geruimen tijd lichte
kleuren, omdat zij nog steeds onder de
jeugd gerangschikt worden. Bij rouw
wordt de gansche kleurenpracht ver
vangen door dof zwart: jonge meisjes
dragen na afloop van den rouwtijd lang
zamerhand weer kleuren, doch doen
zich in de familie vele sterfgevallen
voor, dan blijven de meeste vrouwen
zwarte kleeding dragen.
Hoeveel beteekenis aan het karakter
der drachten gehecht wordt blijkt wel
uit het volgende. Een jong meisje uit de
Schwalm had één ongelukkige hand,
waardoor zij het boerenwerk niet goed
kon verrichten en meende, dat zij nim
mer een goede boerin zou kunnen wor
den. Zij trad uit de gemeenschap der
huwbare meisjes, door de dracht der
jeugd om te wisselen a voor donkerder
kleeding.
In iedere dracht komen de feesten des
levens en die van het jaar tot bijzonde
re uitdrukking. Soms heeft de kleedij
zelfs een geheel andere samenstelling
van kleuren, om tot uitdrukking te
doen komen hoe hoog zij geschat wor
den.
Avondmaalt- inzegenings- huwelijks-
en andere kleedij zijn meestal bijzonder
oude en feestelijk werkende drachten,
die door de toegepaste versiering aan
den ingewijde op zinvolle wijze de be
teekenis doen zien.
Een dracht is meer dan slechts een
mooi of doelmatig omhulsel van het li
chaam. omdat zij gegroeid is uit de wet
ten der natuur en des levens evenals
de volksgemeenschap zelve.
Tegen het gasgevaar
De maatregelen te nemen tegen het
gasgevaar zijn eenvoudig, maar doel
treffend. Men zorge er in de eerste
plaats voor, dat vensters en deuren
goed sluiten. Met tochtband sluit men
alle sponningen af. Men kan het best
gebruik maken van gummiband, dat
sterk samengeperst kan worden Ook ko
peren strips kunnen zeer goed dienst
doen.
Daarna moeten alle openingen wor
den afgesloten. Ook brievenbussen. Met
behulp van lassoband, een soort leuco-
plast, kan men alle kieren dichten.
Wenscht men de gas vrijheid te beper
ken tot een enkel vertrek, dan dient
men na te gaan of per persoon drie
i unieke nieter ruimte aanwezig is
l)e onderkant van de deuren kan men
np het laatste moment afsluiten met in
sodawater gedrenkte doeken of dwei
len.
inwendige van zijn speelgoed te leeren
kennen of om de samenstelling van een
mechanisme te zien.
Teddybeer wordt in het water gelegd
en krijgt een waschbeurt, terwijl het
poppekind overal mee naar toe wordt
gesjouwd, totdat tenslotte armen en
beenen er slap bij hangen. De booze
wolf wordt uit het prentenboek geknipt,
opdat hij de lammetjes geen kwaad zal
doen, terwijl een aardig klein meisje
van een stuk chocolade mee mag proe
ven met het gevolg, dat haar gezicht
heeiemaal besmeurd wordt. Arm pren
tenboek, dat er zoo uit ziet. maar niet
tengevolge van vernielzucht, doch uit
medegevoel.
Zeker, men moet hier en daar kleine
aanwijzingen geven, zal moeten ingrij
pen. indien een stuk speelgoed moedwil
lig vernield wordt, doch moet niet ver
geten, dat het kind door zijn spel in een
andere wereld leeft, waarin wij, volwas
senen hem menigmaal niet kunnen vol
gen. Zelfs zijn drang tot onderzoeken
moet hij kunnen bevredigen; deze moet
nie' tegengegaan worden.
Poppen, die achter kastdeuren zijn
opgesloten en af en toe even bekeken
mogen worden, treinen, die vader alleen
mag opwinden, Teddy, die niet gewas-
WANNEER twee menschen met el
kander verloofd zijn zullen zij zich
steeds van hun heste zijde tegen
over elkander doen kennpn. In het hu
welijk komt het echter meermalen voor,
dat men alle dingen gemoedelijker op
neemt en niet meer zooveel plichtple
gingen tegenover elkander maakt als in
den verlovingstijd. Zulk een zich laten
gaan moe! echter voor heide huwelijks
partners niet steeds even aangenaam
zijn en is daarom misplaatst.
Dp jonge huisvrouw, die vóór haar hu
welijk haar a.s. man steeds onberispe
lijk gekleed tegemoet trarl en alles in
liet werk stelde om hem te behagen ziet
zich plotseling vele plichten opge-'egd.
waarvan zij als jong meisje den omvang
niet kende. Was zij een werkende
vrouw, die op kamers woonde, dan
stond steeds alles voor haar klaar, het
geen ook het geval was. als zij de doch
ter van. welgestelde ouders en bij hen
in huis was. Zij kon als werkende vrouw
haar salaris naar goeddunken besteden
en vele barer wenschen in vervulling
zien gaan.
F.en aangename ontspanning voor
's avonds kon zij zich veroorloven even
als pen reisje in de vacantieweken. Nie
mand vroeg |ief jonge meisje op welke
wijze zij haar geld hestpedde. Na het
huwelijk wordt echter alles anders en
moet zij met haaf- huishoudgeld uitko
men, terwijl haar handen, die voordien
goed verzorgd waren, thans alle teeke
nen dragen, dat zii velerlei werkjes
moet verrichten.
Haar uiterlijke verschijning is lang
zoo verzorgd niet meer, omdat zij
's avonds na afloop van haar dagtaak,
vaak te moe is om zich te verkleeden.
Langzamerhand wordt er door vele
jonge huisvrouwen niet veel gewicht
aan gehecht hoe zij er in huis
uitzien en ook wat haar humeur betreft
laten zij zich vaak gaan. Geen enkele
jonge vrouw mag vergeten, dat haar
echtgenoot zeer gevoelig is voor uiter
lijke indrukken en tevens gaarne na
zijn langen werkdag door een opgewekte
vrouw ontvangen word», die met haar
kookkunst rekening mot zijn wenschen
houdt.
liet is een verschijnsel, dat zich meer
malen voordoet, dat jonge vrouwen
meenen, dat het haar man niets kan
schelen hoe zij er uit ziet. Wanneer zij
een weinig gemakzuchtig van aard zijn,
zullen zij van kwaad lot erger vervallen
en dan zal de man zich eveneens onver
schillig gaan tonnen, het begin menig
maal van een langzame verwijdering,
die voorkomen kan worden door zorg te
besteden aan de schijnbaar kleine din
gen des levens.
MODESHOW IN HET ZONNIGE C MJFORNIE
Vijf lachende jongedames, die volop genieten van zon. zee en sport
