Een waarschuwing
voor Nederland
Evangeline Booth,
Heilsleger-generaal
VULPENHOUDERS
J.H.ITTMANN
Fortmann&Hehenkamp
Duidelijke les ook
voor ons!
Markiezen
Zonschermen
Baltexgordijnen
Haro
Parker
Waterman
Utrechtschestraat 46 - Tel. 66
Frankrijk is weer sterk
en eensgezind
Een koninklijke figuur in haar
eenvoudige uniform
HET RAADSEL VAN
RIVERSIDE DRIVE
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
MAANDAG 10 JULI 1939
Wereldgebeuren
Merkwaardige beschouwing van de Daily Express
over vereischten voor en gevolgen van
eventueelen Britschen „steun"
MEER dan twee-en-een-half milliocn
lezers heeft de Daily Express, het
l.ondensclie ochtendblad, dat zich
zelf beschouwt als de belangrijkste
krant vim de wereld omdat het. de groot
ste oplage en de grootste advor-
tentiewaarde meent te bezitten. On
getwijfeld is de Daily Express geen
sensatieblad in den slecht sten zin
des woords. De lezers van dit blad wor
den snel en vlot hediend met het inte
ressantste nieuws uit alle deelen dor
wereld. Mnnr de Dai'v Express is, zacht
gezeurd, niet altiid evpn gelukkig in het
formuleeren van ziin meaning over wat
er in de wereld eeheurt: wellicht heeft
de hoofdredactie hef te druk om eens
rnstie or\ grondig over de dingen na te
denken...
fn ieder geval, men treft in de kolom,
welke gereserveerd is voor de daeclijk-
sr.he beschouwingen der hoofdredactio-
neele leiding van deze koningin van
Fleet-s'r«et nieeminten opmerkingen
aan. welke kant noch wal raken. Van
zelfsprekend moeten de millioencn le
zer* van de Dailv Express dit zelf maar
uitmaken met de leiding van hun lijf
blad. voor den Nederlander zijn die op
pervlakkige beschouwingen geen reden
tot ergernis of bezorgdheid. Tenzij ech
ter... Nederland zelf daardoor getroffen
wordt. Fn dot is thans geschied, en wel
naar aanleiding van een zóó belangrij
ke kwestie, en met zóódanige valschc
voorstelling yan .feiten.-dat het niet
onvermeld mag passeeren.
De Dailv Express van Zaterdag 8 Juli
bevnf in de hoofdredactioneele kolom de
volgende beschouwing over de Neder-
landschc politiek.
„De Nederlanders hebben, doen we
ten. dat zij niet door ons gegaran
deerd Willen' worden. Zij wenschen
geen bescherming door Engeland en
zij vallen. EngcJand daarbij zelfs las
tig.
Dat is èen merkwaardige houding.
Want de Nederlanders' hebbèh groo-
te bezittingen in Oost-Tndië. welke zij
zelf niet kunnen beschermen.
Gelukkig- is er nooit eenigc kwestie
van geweest dat wij die verafgelegen
Nederlandscbe kolonies in Azië zou
den moeten garandeeren.
Maar hier is oen duidelijke les voor
ons. Wanneer de Nederlanders zich
niet op een garantie door ons in ge
val van oorlog willen verlaten, moe
ten wij ons niet verlaten op hun
voedselvoorraden.
Hit^r zou dan zeggen, dat voedsel
contrabande is. en het zou aan Ne
derland niet worden toegestaan ons
in oorlogstijd voedsel te zenden.
Wij koopen voor een waarde van
20.000.000 pond sterling- jaarlijks aan
goederen van de Nederlanders, een
groot doel van bun landbouwprodiyj-
Woninginrichters sedert 1809
LANGESTRAA1 63
TELEf.
tie. Zij koopen slechts voor 13.000.000
pond van ons.
Maar de Nederlanders koopen jaar
lijks voor 36.000.000 aan goederen van
de Duitschers, en verkoopen aan
Duitschland slechts tot een waarde
van 20.000.000 pond.
Zoodat bet geld. waarmee wij on
zen import uit Nederland betalen,
tot schade aan onze eigen land
bouwers, doorgaat naar Hitler's
oorlogsschatkist.''
ALDUS de Daily Express. „Wel, wel,"
/uilen Zaterdag de vrouw van den
postbode in de Engelsche plaats
jes tegen den groenteboer, en de klerk
op kantoor en de politieagent op de
wacht tegen hun collega's hebben ge
zegd, „die Nederlanders toch! Zij wil
len niets niet ons te maken hebben, en
ondertusschen sturen zij ons goede geld
door naar die Duitschers, waarmee wij
zoo'n ruzie hebben! Van die „foreig
ners'' kun je ook alles venvachten!"
Ts hef teveel gezegd, wanneer wij aan
de Dailv Express oppervlakkigheid-en
BOEKHANDEL
valsche voorstelling van feiten... en ver
zinsels venvijten? Ditzelfde blad bracht
iu zijn Zaterdagavondeditie een foto
van den Duitschen minister Funk
„op een vacantiereis in Nederland"!
Waarlijk voortreffelijk gedocumenteer
de voorlichting!
Toch moeten wij de Daily Express
dankbaar zijn. Want onomwonden heeft
dit zoo al niet gezaghebbende dan toch
invloedrijke Engelsche dagblad te ken
nen gegeven: „Voor wat hooit
w a t! En wanneer Nederland garanties
van ons zou (willen) aanvaarden, en
wanneer Nederland op Britsche be
scherming voor zijn koloniën zou (wil
len) rekenen, dan... zal het daarvoor te
genprestaties moeten leveren!" Kortom
deze beschouwing van de Daily Express
is een vermaan te rechter tijd. dat wij
alleen en uitsluitend op eigen
kracht moeten vertrouwen, willen wij
blijven die wij zijn!
Zoo bevat dus de garantie-kwestie
evenzeer „een duidelijke les" voor ons
als voor de Britten...
Vaderlandsliefde is het geheim van het Fransche
herstel in dezen moeilijken tijd
Britsch - Fransche
manifestatie
op 14 Juli
(Van onzen correspondent)
PARUS, 10 Juli
Frankrijk maakt zich op
om den veertienden Juli te
vieren. Zooals ieder jaar, want de
dag der bestorming der Bastille is
een nationale feestdagMaar dit
maal wordt er toch wel bijzonder
veel werk gemaakt van het feest.
Er bestaat daarvoor een dubbele
reden. In de eerste plaats is het
juist anderhalve eeuw geleden, dat
de Fransche revolutie is uitgebro
ken. Feitelijk dus jubileert ook de
veertiende Juli. Het wordt een
feest van de eenheid aller Fran
sche n.
De andere reden gaat naar haar
aard eenigermate schuil, want het
is een politieke reden. Dit jaar zal
de veertiende Juli tevens een ma
nifestatie worden van de Fransch-
Engelsche samenwerking.
DE herdenking der Fransche revolu
tie kost den Franschcn staat vijf
tien niillioen francs. Men heeft die
kunnen voteeren. dank zij de opbrengst
ccner nieuwe belasting op olie en olie
houdende stoffen. Woensdag viert nien
ten stadhuize den löOstcn verjaardag
van de tricolore, de Fransche vlag. Pa
rijs had dat verticale blauw-wit-rood,
waarin we onze vaderlandsche kleuren
herkennen, al aangenomen lang vóór de
Conventie in 1794 het betreffende de
creet aannam. Vanochtend was men bij
het Parijsche stadhuis bezig om een 35
meter langen mast op te richtéïi met
aan den top een Plirygische muts in
hout. Daar wordt op 12 Juli een vlag van
20 hij 14 meter aan bevestigd. Het is de
grootste vlag ter wereld; zij overtreft
verre de hakenkruisvlag v«n de rijks
kanselarij te Berlijn, schrijven de bla
den. In elk geval is het de grootste
Fransche vlag, men kan gemakkelijk
een paar huizen bouwen op dit opper
vlak van 280 vierkanten meter, en het
is ook de nieuwste tricolore; het oudste
Fransche dundoek dateert van 1789 en
behoorde aan de nationale garde van
Monville bij Rouaan. Denzelfden dag
herdenkt men voor het Hotel de Ville
de aankomst der vrijwilligers van Mar
seille. Zij brachten het .oorlogslied van
het rijnleger' voor het eerst naar Parijs;
de Fransche volkshymne heeft den
naam Marseillaise behouden.
Aan de militaire parade op 14 Juli zul
len een regiment artillerie van Straats
burg en zelfs een bataillon vestingtroe
pen van de befaamde Maginotlinie me
dewerken. Om nog duidelijker de een
dracht te doen uitkomen zal. wat nog
nimmer is gebeurd, een detachement
van het vreemdelingenlegioen een plaats
innemen in den stoet. En voor het eerst
weer sedert het groote défilé der over
winning in 1919 zullen Engelsche sol
daten met de Franschen samen voorbij
den Are de Triomphe marcheeren en
langs de Champs Elysées. De vierhon
derd man zijn uit verschillende Brit
sche regimenten gekozen, tot stafmu
zikanten en de Schotsche doedelzak
spelers toe.
In den namiddag van den veertienden
Juli heeft er op het Champ de Mars een
andere plechtigheid plaats. Daar. waar
het devies der vrijheid, gelijkheid en
broederschap werd geboren, zal presi
dent T.ebrun een rede houden, welke
door de radio wordt uitgezonden. Verte
genwoordigers van alle Fransche kolo
niën en mandaatgebieden zullen die ce
remonie bijwonen, en het bijzondere is
wel, dat onmiddellijk op do rede van
den president de gebruikelijke antwoor
den zullen volgen, drie uit Frankrijk,
twee uit Afrika, één uit Indochina en
één van den kapitein eener Fransche
paketboot in volle zee. Een vuurwerk
op den nabijen Eiffeltoren, die precies
een halve eeuw bestaat, zal zoo niet het
feest, want dat duurt gewoonlijk tot den
volgenden morgen, dan toch den dag be
sluiten. Den veertienden Juli, dien
Frankrijk luisterrijker viert dan ooit te
voren.
NATUURLIJK is het feest van den
veertienden Juli in de eerste
plaats een nationaal feest, een
feest voor de Franschen. Maar we we
zen er reeds op. het is ook wel degelijk
de bedoeling, dat de buitenwacht uit die
manifestatie van Fransche eendracht en
Fransch-Britsche vriendschap eenige
leering zal trekken. Niet voor niets wer
ken onderdeelen van Frankrijk's gan-
sche leger van het continent en de over-
zeesche gebieden, werken de land-, de
zee- en de luchtmacht en vijftig vlieg
tuigen der Britsche weermacht mede
aan de militaire parade, een défilé, dat
eens zoo lang zal duren als gewoonlijk
en indrukwekkender zal worden dan
ooit.
Men staat verrast over de snel
heid, waarmede Frankrijk zich dit
jongste halfjaar van zijn slagen
heeft hersteld. De laatste tien jaar
kan geen kabinet in Frankrijk het
zoo lang bolwerken nis thans reeds
het ministerie-Daladier doet. In
twaalf jaar heeft Frankrijk 25 mi
nisteries gekend en drie verschillen
de waarden van den franc. Thans
is de franc één der meest gevraagde
valuta's ter wereld, het kapitaal is
teruggekeerd. Er is geen sprake
meer van stakingen, de gevreesde
C.G.T. moest in het begin van dit
jaar erkennen anderhalf millioen le
den te hebben verloren, dat is een
derde van het geheele ledental, en
voor de eerste maal hebben de socia
listen geweigerd om met de commu
nisten te marcheeren in den al tra
ditie geworden optocht van 14 Juli
van Nation naar Bastille.
De productie stijgt voortdurend, er
wordt in verschillende industrieën geen
veertig, maar vijf-en-veertig, soms acht
en-veertig uur per week gewerkt; tien
maal zooveel arbeiders als in November
maken overuren. Merkwaardig is de pro
gressie in de vliegtuigindustrie. Van 1
Januari t.ot'31 Juli 1938 werden er maan
delijks gemiddeld 41 oorlogsvliegtuigen
gebouwd. In November was dit aantal
gestegen tot 53, in December tot 73, in
Januari 1939 tot 94; thans bedraagt het
maandcijfer bijna tweehonderd, en aan
het einde des jaars zullen driehonderd
toestellen per maand de Fransche fa
brieken verlaten. Om den achterstand in
te loopen werden 635 toestellen in Ame
rika besteld plus een vijftig Koolhoven-
jagers in ons land; Frankrijk bezit vol
doende kapitaal om zoo noodig nog zes
duizend vliegtuigen op korten termijn
aan te koopen.
Toegegeven worde, dat het niet alle
even gezonde oorzaken zijn, welke de
werkloosheid verminderen vijftigdui
zend werkloozen minder dan in Novem
ber en het productiecijfer van 83 in
October tot 97 in Mei deden stijgen, doch
in dat opzicht maakt Frankrijk geen uit
zondering op den regel in de gansche
wereld. Frankrijk, dat door twee jaren
van sociale en andere troebelen was ver
zwakt. heeft zich hersteld. Eén der chefs
der Fransche luchtmacht, generaal
Wciss, verklaarde, dat het materiaal
daar vandaag het beste van Europa is.
Eind 1939 zal in dat legeronderdeel het
specialistencorps van 2100 piloten-onder
officieren zijn gebracht op 4100, van 1100
mitraillisten op 2700. van 500 radiotele
grafisten op 2600 en van 8000 mccano's
op 18000.
En generaal Weygand, die waarlijk
niet, gewoon is holle frazen te bezigen,
zeidc een week geleden, dat het* Fran
sche leger vandaag sterker is dan in
e,enig ander moment van zijn historie.
.Niemand in Frankrijk wcnscht, den
oorlog, maar wanneer die ons wordt op
gedrongen zullen wij hem winnen'. Veer
tien Juli Het is de paradox onzer da
gen, dat alleen machtsvertoon den be
dreigden vrede nog schijnt te kunnen
redden. Het geheim der Fransche over
winning in de zeninvenoorlog van thans
is die overtuiging van generaal Wey
gand, die de overtuiging is van eiken
Franschman, het geheim van het Fran
sche herstel is de vaderlandsliefde. In
den nood zijn alle Franschen écn.
VANCELINE BOOTH, de
commandante van het Leger
des Heils over de geheele wereld,
neemt afscheid en brengt daartoe
dezer dagen ook een bezoek aan
ons land. Een merkwaardige
vrouw verdwijnt daarmee uit het
openbare leven
DEZE koninklijke figuur in veler
lei zinl in de eenvoudige uni
form, die door millioenen mannen
en vrouwen over de geheele wereld ge
dragen wordt, is do dochter van den
stichter van het Leger des Heils Wil
liam Booth. Zij heeft gedurende haar
heele leven de voetsporen van haar
vader gedrukt. Haar gebaren zijn ge
biedend, haar blik is streng en toch
ook vol goedheid, haar woorden zijn
spaarzaam en dulden geen tegenspraak.
Haar haar ligt in grijze lokken rondom
het uitdrukkingsvolle gelaat en komt
van onder den grooten hoed te voorschijn.
Wanneer men haar staan ziet op het
spreekgestoelte met den langen rok, die
tot op den grond afhangt, dan lijkt zij
een figuur uit vroeger eeuwen. Zij is
meer dan zeventig jaar oud, maar nog
zoo flink als een vrouw van middel
baren leeftijd. Zij ziet- niet op tegen
moeite en inspanning en maakt, zoo
als thans nog het geval is, met het
grootste genoegen een groote reis, om
de instellingen van het Leger te be
zoeken.
Geboren den 25sten December 1865 te
Londen, was Evangeline een ware
Kerstgave. Zij erfde de energie van
haar vader, maar omgezet in vrouwe
lijke teederheid, waardoor deze niets
in kracht verloor, integendeel slechts
won. Reeds op haar tiende jaar deed
zij haar omgeving versteld staan over
haar redenaarstalenten. Zij verzamelde
poppen en kussens om zich heen, tegen
wie zij lange redevoeringen hield.
Reeds als jong meisje vond zij een
dankbaar arbeidsterrein in de Londen-
sche sloppen. Om het lot van die ver
schoppelingen beter te leeren kennen,
verkleedde zij zich als bedelares of als
bloemenmeisje en begaf zich aldus on
der de menigte.
Vroegtijdig werkte zij reeds als ka
pitein in tal van Britsche korpsen,
waar zij zich meer en meer als een be
gaafde spreekster en een voortstuwen
de-kracht ontpopte. Nadat zij langen
tijd in Londen en verder in verschil
lende declcn van Engeland werkzaam
geweest was, toog zij naar Canada om
daar haar zegenrijk werk voort te zet-,
ten en toen er in iS98 een wilde stroom
goudzoekers naar Klondyke trok, orga
niseerde Evangeline daar een korps,
dat al de ontberingen der pioniers mee
maakte. In 1904 trok zij als afgevaar
digde naar de Vereenigde Staten, waar
zij met hetzelfde vuur en dezelfde wel
sprekendheid het Leger des Heils aller-
wege sterk en populair maakte, hoe
wel er destijds, toen zij er kwam, heel
wat vooroordeel en uit den weg geruimd
moesten worden. Haar menschenken-
nis. haar humor en haar geloofsver
trouwen ontwapenden eiken tegen
stand.
Tot op den huidigen dag heeft zij
haar geestdrift en geestkracht onver
zwakt bewaard. Vaak trok zij, na in
New York op het hoofdkwartier een
vollen dag te hebben gewerkt, naar een
anderen staat, hield daar na een dag
reizen des morgens vropg conferenties
met de officieren, leidde dan dien ver
deren dag eenige meetings en ging ver
volgens met don nachttrein weer feme
En toen, na dertig jaar ingespan
nen arbeid en dienst, die alles van
haar lichaam en ziel gevergd had,
werd zij in 1934 geroepen, den der
den generaal, E. J. Higgins, die de
moeilijke taak gehad had. den ge
liefden en gevierden Bramwei 1
Booth te vervangen en dit op voor-
C.enerudl Lvungeline booth, dochter
van den stichter van het Leger des
Heils wijlen generaal Bramwell Booth
treffelijke wijze gedaan had, als ge
neraal op Ie volgen. De „Majestic"
te harer eere met de Salvation-vlag
in top, bracht haar naar Engeland
terug, waar zij haar ambt aan
vaardde in een meeting, die Albert
Hall vulde en gepresideerd werd
door den Lord Chancellor. Bij deze
gelegenheid riep zij uit: „March on,
I will give mv heart, I will do my
part!"
Kort daarop maakte zij een reis
rond de wereld om in, de vijf wereld-
deelen het werk in oogenschouw te ne
men, dat onder haar leiding stond. Op
die wereldreis bracht zij in 1936 ook
een bezoek aan Nederland. Ditmaal zal
zij haar afscheidsbezoek brengen.
INTREK
DIESELTREIN LIEP
UIT DE RAILS
Stagnatie bij Barneveld
BAHNEVELD, 10 Juli. Be die-
seltrein no. 3745, welke Zondag om
19.40 uur uit Amersfoort vertrok,
is vlak bij het station Barneveld uit
de rails geloopen, waardoor het
doorgaand verkeer moest worden
stopgezet, daar heide sporen, ten
gevolge van het déraillement, ge-
hlo'cI-oord werden.
Het ongeluk is vermoedelijk ontstaan
door Het te vroeg omzetten der wissel,
namelijk voor het achterstuk van den
trein do wissel was gepasseerd. Ten
gevolge hiervan liep de diesel op twee
sporen, waardoor het verkeerde spoor
«eheel werd meegebogen. Vlak voor het
perron kwam de trein tot stilstand.
Hoewel het doorgaand verkeer ge
stremd vyas, ondervond het reizigersver-
voer weinig vertraging. De passagiers
konden aan heide zijden van den ver
ongelukten trein uitstappen en respec
tievelijk mot de diesels, die van de
richting Amersfoort en Ede kwamen
en over hetzelfde spoor teruggingen,
den reis voortzetten.
Het ongeluk, dat op den drukken
Zondagavond veel belangstelling trok,
'dc-f beperk» tot materieele schade.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
STANLEY HART PAGE
i)
Gerrity haalde papier en potloid te
voorschijn en keek Garrison scherp
Aan.
„Geeft u me dan de namen der *inda-
ren maar on" zei hij. Garrison voldeed
gewillig aan dat verzoek „Om t« he-
ginnen. mijn vrouw. Verder waren er
dr. Innes.... Francisco Innes. Henry
King. Archibald Flount, Gladys Dike-
man en mevrouw Wallace Abbing'on.'
Het potlood van Gerrity. waarmee hij
haastig de namen opkrabbelde, hield
plotseling stil en hij staarde Gairison
doordringend aan ..Hoe is de voor
naam van mevrouw Abhington?" rocg
hij.
„Haar voornaam? Constance. Ze is
wel gescheiden van haar man. maar
draagt toch nog steeds zijn naam."
De inspecteur schreef dp naam op
met een vinnig kruisje erachter.
„Is ze vanavond hier in dit vertrek
geweest?" vroeg hij. zonder op te zien.
Garrison keek den inspecteur naar
mijn meening argwanend aan.
,.lk zou niet graag zien. dat zij hierin
betrokken werd", zei hij bruusk.
„Het lot heeft u de controle over de
feiten ontnomen", antwoordde de inspec
teur. „Wilt u mijn vraag beantwoorden,
mijnheer Garrison?"
„Pardon, natuurlijk wil ik antwoor
den. Mevrouw Abhington en ik zijn. kort
voordat miss Venora doodgeschoten
werd. hier geweest."
„Is ze hier heelemaal geen oogenblik
alleen geweest?"
„Heelemaal niet. Ze kwam hier met
mij en ging met me wég."
„Hebt u er iets tegen, me te vertellen,
wat u hier gedaan hebt?"
„Volstrekt niet. Ik heb voor mevrouw
Abhington enkele effecten verhandeld.
We spraken daarover. Zoodra ik haar
alles had uitgelegd, zijn we weer naar
het gezelschap teruggekeerd."
Gerrity stond op. Hij liep het vertrek
een keer met gebogen hoofd en gefrons
te wenkbrauwen rond Eindelijk bleef
hij voor Garrison staan.
„Mijnheer Garrison, denkt u, dat het
schot, dat miss Venora doodde, hier van
uit dit vertrek is afgevuurd?"
„Ik hen er zeker van. dat het in dit
vertrek gelost is." antwoordde Garrison
met nadruk. „Ik zou zelfs zeggen, dat
het vlak langs mijn hoofd was afge
vuurd."
„Hebt u niet omgekeken, om te zien.
wie het afgevuurd bad?"
„Ja, dat weet ik zeker. Het was wel
een heele verwarring, niaar ik geloof
toch. dat ik me omgedraaid heb. Mvir
toen ik miss Venora zag vallen, verrat
ik de rest totaal
„Weet u zeker, dat u niemand gezien
hebt?"
„Beslist zeker."
Inspecteur Gerrity deed snel een stap
naar de tafel toe.
„Hebt u dit wel eens eerder gezien?"
vroeg hij barsch, den zakdoek wegtrek
kend van het pistool met parelmoeren
kolf.
Garrison rekte zijn hals uit om beter
te kunnen zien. Dan stond hij op en
kwam naar de tafel toe. Hij speelde
tooneel, maar (hij deed het uitstekend.
Naar zijn verbaasde gelaatsuitdrukking
te oordeelen, zou ik gezworen hebben,
dat hij het pistool nog nimmer gezien
had.
„Waar komt dat vandaan?" vroeg hij
onzeker.
„Daar van den vloer bij het raam.
Achter het gordijn gevonden. Kijkt U
eens naar de kolf, mijnheer Garrison,
(U-ar staat een naam ingegraveerd."
Garrison boog zich dieper over 'het wa
pen heen en deed plotseling een stap
terug „Connie!" riep hij uit.
„Een der patronen is afgeschoten", zei
Gerrity.
„Maar ze was hier niet in de kamer!"
riep Garrison uit. „Ik weet zeker, dat
ze hier niet geweest is! Ik heb haar hij
de anderen achtergelaten; ze kan hier
niet binnengekomen zijn."
„Och. voor het oogenblik is het naar
mijn meening genoeg", zei Gerrity op
een wijze, die den bankier wel razend
moest maken. „Of mijnheer Hand moest
nog iets te vragen hebber». Is dat soms
het geval. Hand?"
„Een enkele vraag", zei Hand metoev.
„Wilt u even in dien hoek gaan staan,
waar u met miss Venora gesproken
hebt. mijnheer Garrison?"
Garrison week een stap achteruit.
„Liever niet!"
„Het is jammer, dat de dnode niet
weggebracht is." zei Hand. „Maar deze
gelegenheid komt misschien niet terug.
Ik zou graag hebben, dat u on6 toonde,
hoe u en miss Venora precies stonden,
toen het schot werd afgevuurd."
Garrison haalde diep adem en liep
naar den hoek. „Ik stond precies hier,"
zei hij, zijn oogen niet naar den grond
richtend. „Miss Venora stond tegen dien
stoelrug geleund."
Garrison stond nu zoowat twéé voet
van den wand. waarin zich de vensters
bevonden met zijn rug er naar toe. Het
dichtstbijzijnde venster was ongeveer
drie voet rechts van hem verwijderd.
Miss Venora moest met haar rug naa'r
clen zijmuur gestaan hebben, ongeveer
vier voet er vandaan.
„Bent u al eerder op den avond in
dien hoek geweest?" vroeg 1-Iand.
„Hoezoo? Neen," antwoordde Garri
son traag. „Neen. ik weet wel zeker, da;
ik er niet geweest ben. voordat Venora
en ik hier samen kwamen. Ze deed
mijnheer Flount na en wilde daarbij
liever niet gezien worden."
„Weet u zeker, dat u niet met uw el
leboog op die boekenplank hebt ge-
leu nd?"
„Laat eens kijken. Ik weet zeker,
dat ik stond waar ik nu sta. Maar
ja. u hebt. toch gelijk! Ik moest opeens
hard lachen om een gezegde van haar
en heb toen achteruit tego/i de boeken
kast geleund. Ik heb mijn arm werke
lijk op die plank gesteund! Maar hoe
kunt u weten
„Hef is een geluk, dat uw personeel
niet al te netjes op deze kamer is. Bo
ven op die hoekenkast ligt een flinke
laa? stof. Daaraan is te zien. dat dit
hoek. wat er bovenop ligt, verschoven is
Kijkt u maar, de plek. waar dat boek
lag, is de eenige plek. die stofvrij is. En
uw rechtermouw zit aan den elleboog
vol stof, zoodat ik veronderstel, dat u
daarmee in aanraking met die 6tof bent
geweest en tijdens 'het lossen van het
schot op die bovenkant leunde."
„Ik geloof, dat het schot, juist werd
afgevuurd, toen ik op die kast leunde."
„Wilt u die zelfde houding nog even
aannemen? Maar ik zou graag hebben,
dat de inspecteur mijn bewijsmateriaal
eerst even bekeek."
Gerrity kwam grommend naar de boe
kenkast toe. bekeek die nauwkeurig en
daarna de mouw van Garrison. „Mis
schien heb je gelijk. Ga verder Hand."
„Goed zoo, mijnheer Garrison," wendde
deze zich tot den bankier. „Leg nu uw
elleboog op die boekenkast. Neemt u,
zoo mogelijk, dezelfde houding aan. als
toen het schot werd afgevuurd."
„Ik geloof, dat ik zoo stond." zei Gar
rison.
„Dan staat u met uw lichaam naar
het midden van de kamer toe," merkte
Hand op. „Keek u ook die richting uit?"
„Neen. Ik weet zeker, dat ik naar miss
Venora keek. Over mijn schouder heen.
Zóój Tk zag dat ze een schok kreeg,
maar besefte nog niet, dat ze getroffen
was. Ik keek haastig rond. Toen hoorde
ik haar zuchten. Ik keerde me nog net
op tijd om, om haar op den grond te
zien vallen. Het was verschrikkelijk.
Afgrijselijk!"
Hand zei, dat Garrison daar niet lan
ger behoefde te blijven staan en met een
zucht van verlichting ging deze weer
op zijn stoel zitten
„Kunt u ons modcdcclen, of miss
Venora vijanden had?" vroeg Hand ver-
der. „Kent u iemand, die reden had,
haar naar het leven te staan?"
Garrison sloeg met zijn vuist op de
stoelleuning. „Dat is het nou juist!"
riep hij uit. „Dat meisje had geen enke
len vijand! Zelfs in het theater was nie
mand jafoersch op haar. Ze ging haar
eigen weg en die weg was lang niet ge
makkelijk. En dat wil heel wat zeggen
bij het tooneel. Van onder af begonnen.
En iedereen was blij met haar succes.
Ze was uniek. Ze vergat een vriend nim
mer. zelfs niet de. kleine menschen,
waarmee zo. in het begin had moeten
samenwerken. lederoen mocht haar
maag. En nu ze eindelijk liet toppunt
bereikt had... dit! Tk begrijp er niets
van!"
„Kent u tiaar al een poosje?"
„Nog niet lang. Mijn vrouw is aan
het tooneel geweest, zonnls u weet. Miss
Venora speelde een kleine rol in haar
laatste opvoering. Ik dacht, dat ze wel
voor „ster" geschikt, was, en daarom
financierde ik een revue voor haar. Van
liet eerste begin af was die een groot
succes."
I-land wendde zich van Garrison af.
„Ik denk. dat dit voorloopig genoeg is,
inspecteur", zei hij tot. Gerrity.
„Dan zijn we voor het oogenblik klaar,
mijnheer Garrison", zei Gerrity. „Ik zou
nu graag de anderen een verhoor afne
men. Dat zullen we..."
Een bescheiden tikje op de deur on
derbrak hem. ïlii deed open. Een groep
je mannen, met Tim aan 't hoofd, stond
op den drempel. En ik herkende dr.
Richards, den nolitiedokter.
„Zoo. dokter, komt u binnen", zei
Gerrity. „We zijn hier net klaar."
Dr. Richards kwam de bibliotheek
met ambtelijke waardigheid binnen.
„Waar ligt ze?" vroeg hij. zijn instru-
inentenfaschie neerzettend.
„Daar achter dien stoel", wees de In
specteur. die zich dan tot de andere
mannen, afkomstig, naar ik zag. van
het hoofdbureau, wendde. „Neem foto's
en teeken den omtrek van het lijk op
den grond met krijt aan." beval hij.
„U kunt haar laten vervoeren, wanneer
u maar wilt, dokter."
(Wordt vervolgd)