Een waarschuwing voor Nederland Evangeline Booth, Heilsleger-generaal VULPENHOUDERS J.H.ITTMANN Fortmann&Hehenkamp Duidelijke les ook voor ons! Markiezen Zonschermen Baltexgordijnen Haro Parker Waterman Utrechtschestraat 46 - Tel. 66 Frankrijk is weer sterk en eensgezind Een koninklijke figuur in haar eenvoudige uniform HET RAADSEL VAN RIVERSIDE DRIVE Ie BLAD PAG. 2 AMERSFOORTSCH DAGBLAD MAANDAG 10 JULI 1939 Wereldgebeuren Merkwaardige beschouwing van de Daily Express over vereischten voor en gevolgen van eventueelen Britschen „steun" MEER dan twee-en-een-half milliocn lezers heeft de Daily Express, het l.ondensclie ochtendblad, dat zich zelf beschouwt als de belangrijkste krant vim de wereld omdat het. de groot ste oplage en de grootste advor- tentiewaarde meent te bezitten. On getwijfeld is de Daily Express geen sensatieblad in den slecht sten zin des woords. De lezers van dit blad wor den snel en vlot hediend met het inte ressantste nieuws uit alle deelen dor wereld. Mnnr de Dai'v Express is, zacht gezeurd, niet altiid evpn gelukkig in het formuleeren van ziin meaning over wat er in de wereld eeheurt: wellicht heeft de hoofdredactie hef te druk om eens rnstie or\ grondig over de dingen na te denken... fn ieder geval, men treft in de kolom, welke gereserveerd is voor de daeclijk- sr.he beschouwingen der hoofdredactio- neele leiding van deze koningin van Fleet-s'r«et nieeminten opmerkingen aan. welke kant noch wal raken. Van zelfsprekend moeten de millioencn le zer* van de Dailv Express dit zelf maar uitmaken met de leiding van hun lijf blad. voor den Nederlander zijn die op pervlakkige beschouwingen geen reden tot ergernis of bezorgdheid. Tenzij ech ter... Nederland zelf daardoor getroffen wordt. Fn dot is thans geschied, en wel naar aanleiding van een zóó belangrij ke kwestie, en met zóódanige valschc voorstelling yan .feiten.-dat het niet onvermeld mag passeeren. De Dailv Express van Zaterdag 8 Juli bevnf in de hoofdredactioneele kolom de volgende beschouwing over de Neder- landschc politiek. „De Nederlanders hebben, doen we ten. dat zij niet door ons gegaran deerd Willen' worden. Zij wenschen geen bescherming door Engeland en zij vallen. EngcJand daarbij zelfs las tig. Dat is èen merkwaardige houding. Want de Nederlanders' hebbèh groo- te bezittingen in Oost-Tndië. welke zij zelf niet kunnen beschermen. Gelukkig- is er nooit eenigc kwestie van geweest dat wij die verafgelegen Nederlandscbe kolonies in Azië zou den moeten garandeeren. Maar hier is oen duidelijke les voor ons. Wanneer de Nederlanders zich niet op een garantie door ons in ge val van oorlog willen verlaten, moe ten wij ons niet verlaten op hun voedselvoorraden. Hit^r zou dan zeggen, dat voedsel contrabande is. en het zou aan Ne derland niet worden toegestaan ons in oorlogstijd voedsel te zenden. Wij koopen voor een waarde van 20.000.000 pond sterling- jaarlijks aan goederen van de Nederlanders, een groot doel van bun landbouwprodiyj- Woninginrichters sedert 1809 LANGESTRAA1 63 TELEf. tie. Zij koopen slechts voor 13.000.000 pond van ons. Maar de Nederlanders koopen jaar lijks voor 36.000.000 aan goederen van de Duitschers, en verkoopen aan Duitschland slechts tot een waarde van 20.000.000 pond. Zoodat bet geld. waarmee wij on zen import uit Nederland betalen, tot schade aan onze eigen land bouwers, doorgaat naar Hitler's oorlogsschatkist.'' ALDUS de Daily Express. „Wel, wel," /uilen Zaterdag de vrouw van den postbode in de Engelsche plaats jes tegen den groenteboer, en de klerk op kantoor en de politieagent op de wacht tegen hun collega's hebben ge zegd, „die Nederlanders toch! Zij wil len niets niet ons te maken hebben, en ondertusschen sturen zij ons goede geld door naar die Duitschers, waarmee wij zoo'n ruzie hebben! Van die „foreig ners'' kun je ook alles venvachten!" Ts hef teveel gezegd, wanneer wij aan de Dailv Express oppervlakkigheid-en BOEKHANDEL valsche voorstelling van feiten... en ver zinsels venvijten? Ditzelfde blad bracht iu zijn Zaterdagavondeditie een foto van den Duitschen minister Funk „op een vacantiereis in Nederland"! Waarlijk voortreffelijk gedocumenteer de voorlichting! Toch moeten wij de Daily Express dankbaar zijn. Want onomwonden heeft dit zoo al niet gezaghebbende dan toch invloedrijke Engelsche dagblad te ken nen gegeven: „Voor wat hooit w a t! En wanneer Nederland garanties van ons zou (willen) aanvaarden, en wanneer Nederland op Britsche be scherming voor zijn koloniën zou (wil len) rekenen, dan... zal het daarvoor te genprestaties moeten leveren!" Kortom deze beschouwing van de Daily Express is een vermaan te rechter tijd. dat wij alleen en uitsluitend op eigen kracht moeten vertrouwen, willen wij blijven die wij zijn! Zoo bevat dus de garantie-kwestie evenzeer „een duidelijke les" voor ons als voor de Britten... Vaderlandsliefde is het geheim van het Fransche herstel in dezen moeilijken tijd Britsch - Fransche manifestatie op 14 Juli (Van onzen correspondent) PARUS, 10 Juli Frankrijk maakt zich op om den veertienden Juli te vieren. Zooals ieder jaar, want de dag der bestorming der Bastille is een nationale feestdagMaar dit maal wordt er toch wel bijzonder veel werk gemaakt van het feest. Er bestaat daarvoor een dubbele reden. In de eerste plaats is het juist anderhalve eeuw geleden, dat de Fransche revolutie is uitgebro ken. Feitelijk dus jubileert ook de veertiende Juli. Het wordt een feest van de eenheid aller Fran sche n. De andere reden gaat naar haar aard eenigermate schuil, want het is een politieke reden. Dit jaar zal de veertiende Juli tevens een ma nifestatie worden van de Fransch- Engelsche samenwerking. DE herdenking der Fransche revolu tie kost den Franschcn staat vijf tien niillioen francs. Men heeft die kunnen voteeren. dank zij de opbrengst ccner nieuwe belasting op olie en olie houdende stoffen. Woensdag viert nien ten stadhuize den löOstcn verjaardag van de tricolore, de Fransche vlag. Pa rijs had dat verticale blauw-wit-rood, waarin we onze vaderlandsche kleuren herkennen, al aangenomen lang vóór de Conventie in 1794 het betreffende de creet aannam. Vanochtend was men bij het Parijsche stadhuis bezig om een 35 meter langen mast op te richtéïi met aan den top een Plirygische muts in hout. Daar wordt op 12 Juli een vlag van 20 hij 14 meter aan bevestigd. Het is de grootste vlag ter wereld; zij overtreft verre de hakenkruisvlag v«n de rijks kanselarij te Berlijn, schrijven de bla den. In elk geval is het de grootste Fransche vlag, men kan gemakkelijk een paar huizen bouwen op dit opper vlak van 280 vierkanten meter, en het is ook de nieuwste tricolore; het oudste Fransche dundoek dateert van 1789 en behoorde aan de nationale garde van Monville bij Rouaan. Denzelfden dag herdenkt men voor het Hotel de Ville de aankomst der vrijwilligers van Mar seille. Zij brachten het .oorlogslied van het rijnleger' voor het eerst naar Parijs; de Fransche volkshymne heeft den naam Marseillaise behouden. Aan de militaire parade op 14 Juli zul len een regiment artillerie van Straats burg en zelfs een bataillon vestingtroe pen van de befaamde Maginotlinie me dewerken. Om nog duidelijker de een dracht te doen uitkomen zal. wat nog nimmer is gebeurd, een detachement van het vreemdelingenlegioen een plaats innemen in den stoet. En voor het eerst weer sedert het groote défilé der over winning in 1919 zullen Engelsche sol daten met de Franschen samen voorbij den Are de Triomphe marcheeren en langs de Champs Elysées. De vierhon derd man zijn uit verschillende Brit sche regimenten gekozen, tot stafmu zikanten en de Schotsche doedelzak spelers toe. In den namiddag van den veertienden Juli heeft er op het Champ de Mars een andere plechtigheid plaats. Daar. waar het devies der vrijheid, gelijkheid en broederschap werd geboren, zal presi dent T.ebrun een rede houden, welke door de radio wordt uitgezonden. Verte genwoordigers van alle Fransche kolo niën en mandaatgebieden zullen die ce remonie bijwonen, en het bijzondere is wel, dat onmiddellijk op do rede van den president de gebruikelijke antwoor den zullen volgen, drie uit Frankrijk, twee uit Afrika, één uit Indochina en één van den kapitein eener Fransche paketboot in volle zee. Een vuurwerk op den nabijen Eiffeltoren, die precies een halve eeuw bestaat, zal zoo niet het feest, want dat duurt gewoonlijk tot den volgenden morgen, dan toch den dag be sluiten. Den veertienden Juli, dien Frankrijk luisterrijker viert dan ooit te voren. NATUURLIJK is het feest van den veertienden Juli in de eerste plaats een nationaal feest, een feest voor de Franschen. Maar we we zen er reeds op. het is ook wel degelijk de bedoeling, dat de buitenwacht uit die manifestatie van Fransche eendracht en Fransch-Britsche vriendschap eenige leering zal trekken. Niet voor niets wer ken onderdeelen van Frankrijk's gan- sche leger van het continent en de over- zeesche gebieden, werken de land-, de zee- en de luchtmacht en vijftig vlieg tuigen der Britsche weermacht mede aan de militaire parade, een défilé, dat eens zoo lang zal duren als gewoonlijk en indrukwekkender zal worden dan ooit. Men staat verrast over de snel heid, waarmede Frankrijk zich dit jongste halfjaar van zijn slagen heeft hersteld. De laatste tien jaar kan geen kabinet in Frankrijk het zoo lang bolwerken nis thans reeds het ministerie-Daladier doet. In twaalf jaar heeft Frankrijk 25 mi nisteries gekend en drie verschillen de waarden van den franc. Thans is de franc één der meest gevraagde valuta's ter wereld, het kapitaal is teruggekeerd. Er is geen sprake meer van stakingen, de gevreesde C.G.T. moest in het begin van dit jaar erkennen anderhalf millioen le den te hebben verloren, dat is een derde van het geheele ledental, en voor de eerste maal hebben de socia listen geweigerd om met de commu nisten te marcheeren in den al tra ditie geworden optocht van 14 Juli van Nation naar Bastille. De productie stijgt voortdurend, er wordt in verschillende industrieën geen veertig, maar vijf-en-veertig, soms acht en-veertig uur per week gewerkt; tien maal zooveel arbeiders als in November maken overuren. Merkwaardig is de pro gressie in de vliegtuigindustrie. Van 1 Januari t.ot'31 Juli 1938 werden er maan delijks gemiddeld 41 oorlogsvliegtuigen gebouwd. In November was dit aantal gestegen tot 53, in December tot 73, in Januari 1939 tot 94; thans bedraagt het maandcijfer bijna tweehonderd, en aan het einde des jaars zullen driehonderd toestellen per maand de Fransche fa brieken verlaten. Om den achterstand in te loopen werden 635 toestellen in Ame rika besteld plus een vijftig Koolhoven- jagers in ons land; Frankrijk bezit vol doende kapitaal om zoo noodig nog zes duizend vliegtuigen op korten termijn aan te koopen. Toegegeven worde, dat het niet alle even gezonde oorzaken zijn, welke de werkloosheid verminderen vijftigdui zend werkloozen minder dan in Novem ber en het productiecijfer van 83 in October tot 97 in Mei deden stijgen, doch in dat opzicht maakt Frankrijk geen uit zondering op den regel in de gansche wereld. Frankrijk, dat door twee jaren van sociale en andere troebelen was ver zwakt. heeft zich hersteld. Eén der chefs der Fransche luchtmacht, generaal Wciss, verklaarde, dat het materiaal daar vandaag het beste van Europa is. Eind 1939 zal in dat legeronderdeel het specialistencorps van 2100 piloten-onder officieren zijn gebracht op 4100, van 1100 mitraillisten op 2700. van 500 radiotele grafisten op 2600 en van 8000 mccano's op 18000. En generaal Weygand, die waarlijk niet, gewoon is holle frazen te bezigen, zeidc een week geleden, dat het* Fran sche leger vandaag sterker is dan in e,enig ander moment van zijn historie. .Niemand in Frankrijk wcnscht, den oorlog, maar wanneer die ons wordt op gedrongen zullen wij hem winnen'. Veer tien Juli Het is de paradox onzer da gen, dat alleen machtsvertoon den be dreigden vrede nog schijnt te kunnen redden. Het geheim der Fransche over winning in de zeninvenoorlog van thans is die overtuiging van generaal Wey gand, die de overtuiging is van eiken Franschman, het geheim van het Fran sche herstel is de vaderlandsliefde. In den nood zijn alle Franschen écn. VANCELINE BOOTH, de commandante van het Leger des Heils over de geheele wereld, neemt afscheid en brengt daartoe dezer dagen ook een bezoek aan ons land. Een merkwaardige vrouw verdwijnt daarmee uit het openbare leven DEZE koninklijke figuur in veler lei zinl in de eenvoudige uni form, die door millioenen mannen en vrouwen over de geheele wereld ge dragen wordt, is do dochter van den stichter van het Leger des Heils Wil liam Booth. Zij heeft gedurende haar heele leven de voetsporen van haar vader gedrukt. Haar gebaren zijn ge biedend, haar blik is streng en toch ook vol goedheid, haar woorden zijn spaarzaam en dulden geen tegenspraak. Haar haar ligt in grijze lokken rondom het uitdrukkingsvolle gelaat en komt van onder den grooten hoed te voorschijn. Wanneer men haar staan ziet op het spreekgestoelte met den langen rok, die tot op den grond afhangt, dan lijkt zij een figuur uit vroeger eeuwen. Zij is meer dan zeventig jaar oud, maar nog zoo flink als een vrouw van middel baren leeftijd. Zij ziet- niet op tegen moeite en inspanning en maakt, zoo als thans nog het geval is, met het grootste genoegen een groote reis, om de instellingen van het Leger te be zoeken. Geboren den 25sten December 1865 te Londen, was Evangeline een ware Kerstgave. Zij erfde de energie van haar vader, maar omgezet in vrouwe lijke teederheid, waardoor deze niets in kracht verloor, integendeel slechts won. Reeds op haar tiende jaar deed zij haar omgeving versteld staan over haar redenaarstalenten. Zij verzamelde poppen en kussens om zich heen, tegen wie zij lange redevoeringen hield. Reeds als jong meisje vond zij een dankbaar arbeidsterrein in de Londen- sche sloppen. Om het lot van die ver schoppelingen beter te leeren kennen, verkleedde zij zich als bedelares of als bloemenmeisje en begaf zich aldus on der de menigte. Vroegtijdig werkte zij reeds als ka pitein in tal van Britsche korpsen, waar zij zich meer en meer als een be gaafde spreekster en een voortstuwen de-kracht ontpopte. Nadat zij langen tijd in Londen en verder in verschil lende declcn van Engeland werkzaam geweest was, toog zij naar Canada om daar haar zegenrijk werk voort te zet-, ten en toen er in iS98 een wilde stroom goudzoekers naar Klondyke trok, orga niseerde Evangeline daar een korps, dat al de ontberingen der pioniers mee maakte. In 1904 trok zij als afgevaar digde naar de Vereenigde Staten, waar zij met hetzelfde vuur en dezelfde wel sprekendheid het Leger des Heils aller- wege sterk en populair maakte, hoe wel er destijds, toen zij er kwam, heel wat vooroordeel en uit den weg geruimd moesten worden. Haar menschenken- nis. haar humor en haar geloofsver trouwen ontwapenden eiken tegen stand. Tot op den huidigen dag heeft zij haar geestdrift en geestkracht onver zwakt bewaard. Vaak trok zij, na in New York op het hoofdkwartier een vollen dag te hebben gewerkt, naar een anderen staat, hield daar na een dag reizen des morgens vropg conferenties met de officieren, leidde dan dien ver deren dag eenige meetings en ging ver volgens met don nachttrein weer feme En toen, na dertig jaar ingespan nen arbeid en dienst, die alles van haar lichaam en ziel gevergd had, werd zij in 1934 geroepen, den der den generaal, E. J. Higgins, die de moeilijke taak gehad had. den ge liefden en gevierden Bramwei 1 Booth te vervangen en dit op voor- C.enerudl Lvungeline booth, dochter van den stichter van het Leger des Heils wijlen generaal Bramwell Booth treffelijke wijze gedaan had, als ge neraal op Ie volgen. De „Majestic" te harer eere met de Salvation-vlag in top, bracht haar naar Engeland terug, waar zij haar ambt aan vaardde in een meeting, die Albert Hall vulde en gepresideerd werd door den Lord Chancellor. Bij deze gelegenheid riep zij uit: „March on, I will give mv heart, I will do my part!" Kort daarop maakte zij een reis rond de wereld om in, de vijf wereld- deelen het werk in oogenschouw te ne men, dat onder haar leiding stond. Op die wereldreis bracht zij in 1936 ook een bezoek aan Nederland. Ditmaal zal zij haar afscheidsbezoek brengen. INTREK DIESELTREIN LIEP UIT DE RAILS Stagnatie bij Barneveld BAHNEVELD, 10 Juli. Be die- seltrein no. 3745, welke Zondag om 19.40 uur uit Amersfoort vertrok, is vlak bij het station Barneveld uit de rails geloopen, waardoor het doorgaand verkeer moest worden stopgezet, daar heide sporen, ten gevolge van het déraillement, ge- hlo'cI-oord werden. Het ongeluk is vermoedelijk ontstaan door Het te vroeg omzetten der wissel, namelijk voor het achterstuk van den trein do wissel was gepasseerd. Ten gevolge hiervan liep de diesel op twee sporen, waardoor het verkeerde spoor «eheel werd meegebogen. Vlak voor het perron kwam de trein tot stilstand. Hoewel het doorgaand verkeer ge stremd vyas, ondervond het reizigersver- voer weinig vertraging. De passagiers konden aan heide zijden van den ver ongelukten trein uitstappen en respec tievelijk mot de diesels, die van de richting Amersfoort en Ede kwamen en over hetzelfde spoor teruggingen, den reis voortzetten. Het ongeluk, dat op den drukken Zondagavond veel belangstelling trok, 'dc-f beperk» tot materieele schade. FEUILLETON Naar het Engelsch van STANLEY HART PAGE i) Gerrity haalde papier en potloid te voorschijn en keek Garrison scherp Aan. „Geeft u me dan de namen der *inda- ren maar on" zei hij. Garrison voldeed gewillig aan dat verzoek „Om t« he- ginnen. mijn vrouw. Verder waren er dr. Innes.... Francisco Innes. Henry King. Archibald Flount, Gladys Dike- man en mevrouw Wallace Abbing'on.' Het potlood van Gerrity. waarmee hij haastig de namen opkrabbelde, hield plotseling stil en hij staarde Gairison doordringend aan ..Hoe is de voor naam van mevrouw Abhington?" rocg hij. „Haar voornaam? Constance. Ze is wel gescheiden van haar man. maar draagt toch nog steeds zijn naam." De inspecteur schreef dp naam op met een vinnig kruisje erachter. „Is ze vanavond hier in dit vertrek geweest?" vroeg hij. zonder op te zien. Garrison keek den inspecteur naar mijn meening argwanend aan. ,.lk zou niet graag zien. dat zij hierin betrokken werd", zei hij bruusk. „Het lot heeft u de controle over de feiten ontnomen", antwoordde de inspec teur. „Wilt u mijn vraag beantwoorden, mijnheer Garrison?" „Pardon, natuurlijk wil ik antwoor den. Mevrouw Abhington en ik zijn. kort voordat miss Venora doodgeschoten werd. hier geweest." „Is ze hier heelemaal geen oogenblik alleen geweest?" „Heelemaal niet. Ze kwam hier met mij en ging met me wég." „Hebt u er iets tegen, me te vertellen, wat u hier gedaan hebt?" „Volstrekt niet. Ik heb voor mevrouw Abhington enkele effecten verhandeld. We spraken daarover. Zoodra ik haar alles had uitgelegd, zijn we weer naar het gezelschap teruggekeerd." Gerrity stond op. Hij liep het vertrek een keer met gebogen hoofd en gefrons te wenkbrauwen rond Eindelijk bleef hij voor Garrison staan. „Mijnheer Garrison, denkt u, dat het schot, dat miss Venora doodde, hier van uit dit vertrek is afgevuurd?" „Ik hen er zeker van. dat het in dit vertrek gelost is." antwoordde Garrison met nadruk. „Ik zou zelfs zeggen, dat het vlak langs mijn hoofd was afge vuurd." „Hebt u niet omgekeken, om te zien. wie het afgevuurd bad?" „Ja, dat weet ik zeker. Het was wel een heele verwarring, niaar ik geloof toch. dat ik me omgedraaid heb. Mvir toen ik miss Venora zag vallen, verrat ik de rest totaal „Weet u zeker, dat u niemand gezien hebt?" „Beslist zeker." Inspecteur Gerrity deed snel een stap naar de tafel toe. „Hebt u dit wel eens eerder gezien?" vroeg hij barsch, den zakdoek wegtrek kend van het pistool met parelmoeren kolf. Garrison rekte zijn hals uit om beter te kunnen zien. Dan stond hij op en kwam naar de tafel toe. Hij speelde tooneel, maar (hij deed het uitstekend. Naar zijn verbaasde gelaatsuitdrukking te oordeelen, zou ik gezworen hebben, dat hij het pistool nog nimmer gezien had. „Waar komt dat vandaan?" vroeg hij onzeker. „Daar van den vloer bij het raam. Achter het gordijn gevonden. Kijkt U eens naar de kolf, mijnheer Garrison, (U-ar staat een naam ingegraveerd." Garrison boog zich dieper over 'het wa pen heen en deed plotseling een stap terug „Connie!" riep hij uit. „Een der patronen is afgeschoten", zei Gerrity. „Maar ze was hier niet in de kamer!" riep Garrison uit. „Ik weet zeker, dat ze hier niet geweest is! Ik heb haar hij de anderen achtergelaten; ze kan hier niet binnengekomen zijn." „Och. voor het oogenblik is het naar mijn meening genoeg", zei Gerrity op een wijze, die den bankier wel razend moest maken. „Of mijnheer Hand moest nog iets te vragen hebber». Is dat soms het geval. Hand?" „Een enkele vraag", zei Hand metoev. „Wilt u even in dien hoek gaan staan, waar u met miss Venora gesproken hebt. mijnheer Garrison?" Garrison week een stap achteruit. „Liever niet!" „Het is jammer, dat de dnode niet weggebracht is." zei Hand. „Maar deze gelegenheid komt misschien niet terug. Ik zou graag hebben, dat u on6 toonde, hoe u en miss Venora precies stonden, toen het schot werd afgevuurd." Garrison haalde diep adem en liep naar den hoek. „Ik stond precies hier," zei hij, zijn oogen niet naar den grond richtend. „Miss Venora stond tegen dien stoelrug geleund." Garrison stond nu zoowat twéé voet van den wand. waarin zich de vensters bevonden met zijn rug er naar toe. Het dichtstbijzijnde venster was ongeveer drie voet rechts van hem verwijderd. Miss Venora moest met haar rug naa'r clen zijmuur gestaan hebben, ongeveer vier voet er vandaan. „Bent u al eerder op den avond in dien hoek geweest?" vroeg 1-Iand. „Hoezoo? Neen," antwoordde Garri son traag. „Neen. ik weet wel zeker, da; ik er niet geweest ben. voordat Venora en ik hier samen kwamen. Ze deed mijnheer Flount na en wilde daarbij liever niet gezien worden." „Weet u zeker, dat u niet met uw el leboog op die boekenplank hebt ge- leu nd?" „Laat eens kijken. Ik weet zeker, dat ik stond waar ik nu sta. Maar ja. u hebt. toch gelijk! Ik moest opeens hard lachen om een gezegde van haar en heb toen achteruit tego/i de boeken kast geleund. Ik heb mijn arm werke lijk op die plank gesteund! Maar hoe kunt u weten „Hef is een geluk, dat uw personeel niet al te netjes op deze kamer is. Bo ven op die hoekenkast ligt een flinke laa? stof. Daaraan is te zien. dat dit hoek. wat er bovenop ligt, verschoven is Kijkt u maar, de plek. waar dat boek lag, is de eenige plek. die stofvrij is. En uw rechtermouw zit aan den elleboog vol stof, zoodat ik veronderstel, dat u daarmee in aanraking met die 6tof bent geweest en tijdens 'het lossen van het schot op die bovenkant leunde." „Ik geloof, dat het schot, juist werd afgevuurd, toen ik op die kast leunde." „Wilt u die zelfde houding nog even aannemen? Maar ik zou graag hebben, dat de inspecteur mijn bewijsmateriaal eerst even bekeek." Gerrity kwam grommend naar de boe kenkast toe. bekeek die nauwkeurig en daarna de mouw van Garrison. „Mis schien heb je gelijk. Ga verder Hand." „Goed zoo, mijnheer Garrison," wendde deze zich tot den bankier. „Leg nu uw elleboog op die boekenkast. Neemt u, zoo mogelijk, dezelfde houding aan. als toen het schot werd afgevuurd." „Ik geloof, dat ik zoo stond." zei Gar rison. „Dan staat u met uw lichaam naar het midden van de kamer toe," merkte Hand op. „Keek u ook die richting uit?" „Neen. Ik weet zeker, dat ik naar miss Venora keek. Over mijn schouder heen. Zóój Tk zag dat ze een schok kreeg, maar besefte nog niet, dat ze getroffen was. Ik keek haastig rond. Toen hoorde ik haar zuchten. Ik keerde me nog net op tijd om, om haar op den grond te zien vallen. Het was verschrikkelijk. Afgrijselijk!" Hand zei, dat Garrison daar niet lan ger behoefde te blijven staan en met een zucht van verlichting ging deze weer op zijn stoel zitten „Kunt u ons modcdcclen, of miss Venora vijanden had?" vroeg Hand ver- der. „Kent u iemand, die reden had, haar naar het leven te staan?" Garrison sloeg met zijn vuist op de stoelleuning. „Dat is het nou juist!" riep hij uit. „Dat meisje had geen enke len vijand! Zelfs in het theater was nie mand jafoersch op haar. Ze ging haar eigen weg en die weg was lang niet ge makkelijk. En dat wil heel wat zeggen bij het tooneel. Van onder af begonnen. En iedereen was blij met haar succes. Ze was uniek. Ze vergat een vriend nim mer. zelfs niet de. kleine menschen, waarmee zo. in het begin had moeten samenwerken. lederoen mocht haar maag. En nu ze eindelijk liet toppunt bereikt had... dit! Tk begrijp er niets van!" „Kent u tiaar al een poosje?" „Nog niet lang. Mijn vrouw is aan het tooneel geweest, zonnls u weet. Miss Venora speelde een kleine rol in haar laatste opvoering. Ik dacht, dat ze wel voor „ster" geschikt, was, en daarom financierde ik een revue voor haar. Van liet eerste begin af was die een groot succes." I-land wendde zich van Garrison af. „Ik denk. dat dit voorloopig genoeg is, inspecteur", zei hij tot. Gerrity. „Dan zijn we voor het oogenblik klaar, mijnheer Garrison", zei Gerrity. „Ik zou nu graag de anderen een verhoor afne men. Dat zullen we..." Een bescheiden tikje op de deur on derbrak hem. ïlii deed open. Een groep je mannen, met Tim aan 't hoofd, stond op den drempel. En ik herkende dr. Richards, den nolitiedokter. „Zoo. dokter, komt u binnen", zei Gerrity. „We zijn hier net klaar." Dr. Richards kwam de bibliotheek met ambtelijke waardigheid binnen. „Waar ligt ze?" vroeg hij. zijn instru- inentenfaschie neerzettend. „Daar achter dien stoel", wees de In specteur. die zich dan tot de andere mannen, afkomstig, naar ik zag. van het hoofdbureau, wendde. „Neem foto's en teeken den omtrek van het lijk op den grond met krijt aan." beval hij. „U kunt haar laten vervoeren, wanneer u maar wilt, dokter." (Wordt vervolgd)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1939 | | pagina 8