De Korver tweede in de
zevende etappe
Para's
RONDE VAN FRANKRIJK
Lambrechts thans reeds op de
elfde plaats
Ook Syen klimt
hooger op
BOU VY'l/ewitt cViootj <?eeu kJfadei*.
r
GESCHIL MET DE
TREKVOGELS
OPGELOST
Zenuwen spelen
ook mee
Int. kampioenschap
van Duitschland
Fa. M. R. N. OOSTERVEEN
LANGESTRAAT 42 TELEF. 6777
HET RAADSEL VAN
RIVERSIDE DRIVE
Ie BLAD PAG. 3
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DINSDAG 18 JULI 1939
De overweg te Tónna y—Char ente was gesloten, toen de deelnemers van den
Tour de France moesten pusseeren. De ovcrwegwacliter liet echter op het laatste
nippertje nog enkele gelukkigen doorglippen
hof van stralen met hoeken van 00
graden.
Wij hadden het voor ons zelf al zoo'n
beetje bekeken. Indien het viertal bij
olkaar zou blijven, dan zou het in de
sprint tusschen De Korver en Passat
gaan, want de beide Belgen zijn daar
geen groote meesters in. Hot kwam uit
zooals wij verondersteld hadden. Tege
lijk kwam het viertal do rood cemen
ten baan op. Van Overberghe voorop,
daarachter De Korver, vervolgens Lo-
vvie en Passat. Behalve de 250 meter
tot de slroep hadden de renners nog
een ronde extra te rijden, dus bij el
kaar de baan is 500 meter lang
750 meter.
BORDEAUX, 17 Juli. Het
was in het dorpje Arveyres, op
60 K.M. van Bordeaux, dat onze
auto een groepje van drie vluch
telingen passeerde en op nog 500
M. daarachter lag De Korver. Hij
keek ons eens aan, zoo met een
gezicht van: „Zal ik er achteraan
gaan of niet."
Waarom twijfelde De Korver?
Die vraag is gemakkelijk te be
antwoorden. Deze zevende etappe
bestond uit 197 K.M. en het was
te verwachten, dat de renners zich
niet bijzonder zouden inspannen,
omdat zij twee zware ritten voor
den boeg hebben: Dinsdag een
groote afstand met als slot een
zeer moeilijke tijdrace. Woensdag
de Pyreneeën over. En voor der
gelijke etappes moet men de
krachten sparen.
Er werd na het vertrek uit Royan
Inderdaad „gewandeld", een premicrit-
je met op sommige punten een heerlijk
uitzicht op de breede Gironde.
Eerst bij Libourne. toen cr al 132
K.M. op zaten, werd het tempo sneller.
Enkele individucele pogingen van Kint,
Yvon Marie en Mallet, weg te komen,
mislukten.
De Korver dacht, dat hot van de
drie vluchtelingen, die voor hem
lagen, ook wel „spielerei" zou zijn.
Maar wij zagen onmiddellijk, dat
het ditmaal ernst was, want behal
ve Passat, de Franschman uit de
Zuidwestelijke ploeg, die uit deze
streek komt lagen Lowie en Van
Overberghe er bij, twee renners uit
do Belgische B-ploeg, twee serieuze
concurrenten van hun landgenoo-
ten uit de A-ploeg, cn wie de twee
kamp kent tusschon België A en B
begrijpt, dat de B-plocg alles pro
beert de azen zooveel mogelijk
dwars te zitten.
Dus schreeuwden wij De Korver toe:
„Als je kunt cr achter aan", en met
enkele forsche trappen wat een
kracht kan hij ontwikkelen had hij
het wiel van Passat te pakken en voort
ging het de finish tegemoet.
Op een 30 K.M. voor Bordeaux had
den de vier uitloopers bijna drie minu
ten voorsprong genomen. In Bordeaux
leidde men do renners door een dool-
Sprint voor Passat
Op 300 meter voor de finish start
te Van Overberghe weg. Even aar
zelde De Korver, de Belg kwam een
40-tal meters en toen zelte onze
landgenoot zich krap voor de ach
tervolging. In de laatste bocht
kwam De Korver hem opzij, maar
intusschcn was ook Passat naar
voren gekomen, vêrkroeg door van
boven uit de bocht te komen een
zeer groote snelheid en 20 meter
voor de eindstreep was De Korver
een geslagen man: met ruim een
lengte voorsprong word Passat win
naar der zevende étappe.
Opnieuw hoeft een Franschman een
ótappezoge behaald, maar voor de vier-
de maal heeft een Nedcrlandsehe ren
ner een tweede plaats kunnen bezetten.
Lambrichts gaf het voorbeeld, Anton
van Schendel volgde, toen kwam zijn
broer cn nu zorgde De Korver er weer
voor, dat do naajn van do Nederland-
sche wielronsport'op aller lippen kwam.
De zes andere Nederlanders lagen
allen in het hoofdpeleton. Toch waren
er nog enkele renners, die het tempo
in de laatste 40 kilometers niet hebben
kunnen bijhouden.
In de groote groep vond nog een val
partij plaats. 20 kilometer voor Bor
deaux, waarbij talrijke renners betrok
ken waren. Ook de Van Schendels en
Lambrichts behoorden daarbij, maar de
knoop was spoedig ontward en voort
ging het, de vele dorpjes door naar de
stad van den wijn, waar overvolle stra
ten en een stampvolle wielerbaan do
reuzen van den weg ccn enthousiaste
ontvangst bereidden.
Weer is er een renner afgevallen.
Wyss is het slachtoffer geworden van
de bepaling, dat na elke étappe de laat
ste in de rangschikking uitvalt. Nog
slecht vier Zwitsers zijn er over...,,
Lambrichts is tot de elfde plaats ge
klommen, dank zij het terugvallen van
Le Moal en Frechaut. De Korver klom
van de 27c nnar do 24o plaats, terwijl
Albert van Schendel zich als nr. 21
handhaafde, cn vlak achter dit drietal
ligt Sijen, nu 31e, een goede reserve
voor onverhoopte tegenslagen.
Victto heeft do.,gele leiderstrui behou
den. In het landenklassemcnt heeft
België-B de leiding van West-Frankrijk
overgenomen. Dat zijn zoo wel de voor
naamste gevolgen van een étappe, wel
ke zoo kalm was begonnen, maar zoo
spannend eindigde.
Het algemeen klassement ziet er als
volgt uit:
1. Vietto (Fr.) 41 uur 43 m. 54 sec.
2.
M. Clemens (Lux.)
41
44
3.
Disseaux (Belgic)
41
45
4.
Fontcnay (Fr.)
41
46
U
5.
Galateau (Z.O.)
41
48
35
6.
S. Maes (Belgic)
41
49
19
7.
Maroaillou (Fr.)
41
49
29
8.
Vlaemynck (.België B)
41
49
40
9.
Louviat (Fr.)
41
51
01
10.
Fassin (Fr. W)
41
51
31
11.
Lambrichts
41
52
07
12.
Cosson (Fr.)
41
52
06
•21.
Alb. v. Schendel
41
56
37
24.
De Korver
41
58
22
31
Sijen
42
2
36
46.
Dofninicus
42
10
47
47.
Ant. v. Schendel
42
10
50
57.
Hellomons
42
28
9
KINDERHOEKJE
202. Reeds gaat den koning een licht op. Ram geeft hem een
teeken om te volgen. De koning begrijpt het en volgt den
kleinen Pam. Daar komen ze reeds aan den kamergang.
203. Als Pam het vertrek van den kamerheer binnengaat,
begrijpt de koning alles. Dan gaat Pam naar een tafelpoot,
trekt een deurtje open cn daar ziet de koning het bewuste
Zevende etappe
BORDEAUX, 17 Juli. De zevende
étappe van Royan naar Bordeaux, een
afstand van 198 K.M., werd in de sprint
door den Franschman Passat gewonnen
in den tijd van 5 uur 47 min. 16 sec. On
ze landgenoot De Korver werd tweede.
De uitslag luidt:
1. Passat (Fr.) 5 uur 47 min. 16 :ec.
2. D e Korver, 3. Van Overberghe
(België), 4. Lowie (België) allen zelfden
tijd. 14. een groote groep renners ex
aequo In den tijd van 5 uur 48 min. 40
sec., onder wie Albert van Schendel,
Hellemons, Dominicus, Ton van Schen
del, Lambrichts en Sijen.
s-V
Landenklassemcnt
België-B
Frankrijk
Zuid-Oost Frankrijk
West-Frankrijk
België-A
Noord-Oost Frankrijk
Zuid-West Frankrijk
Nederland
Luxemburg
Zwitserland
125 30 9
125 33 49
123 34 37
125 38 14
125 42 43
125 44 46
125 46 31
125 47 6
125 50 44
126 35 33
ATHLETIEK
Een verklaring van het
bestuur der vereeniging
AMSTERDAM, 17 Juli. In de heden-
avond ten kantore van den voorzitter
der K.N.A.U. te Amsterdam gehouden
bespreking tusschen het Uniebestuur cn
een delegatie van de vereeniging „De
Trekvogels" is door deze laatste de vol
gende verklaring afgelegd:
„De Vereeniging „De Trekvogels" ver
klaart zeer te betreuren, dat inzake het
geschil met de Haagsche stichting niet
is gebruik gemaakt van de bemiddeling
van het K.N.A.U.-hegtuur, ten einde een
tijdige oplossing in dor minne te bevor
deren,
betreurt zeer, dat het op deze wijze
naar de meening van het K.N.A.U.-be-
stuur de belangen der athlctiek heeft
geschaad, verklaart, dat dit geenszins
de bedoeling is geweest en verzoekt het
K.N.A.U.-bestuur met het bovenstaande
rekening te willen houden".
Na goedkeuring van deze verklaring
is door het bestuur der K.N.A.U. met al-
gemeene stemmen besloten de termijn
der uitgesproken schorsing te wijzigen
in één maand.
In verhand hiermede hebben de trek
vogels hun appèl bij de commissie van
beroep ingetrokken.
Hiermede is een geschil, dat voor de
athletiek in Nederland slechts nadeel
liad kunnen brongen, naar het oordeel
van K.N.A.U. en „Trekvogels" belden,
op gelukkige wijze opgelost.
SCHAKER
Landau won op het nippertje
en behield de leiding
AMSTERDAM, 17 Juli. Nu de
wedstrijd om het kampioenschap
van Nederland tegen het einde loopt
begonnen de zenuwen de spelers
aan den kop de baas te spelen. Dit
was in bijna alle partijen het geval.
Landau is door een oog van een
naald gekropen. Stumpers zou van
hem wel gewonnen hebben, als hij
zich had kunnen beheerschen.
De afgebroken partij PoeleDe Ronde
uit de zesde ronde oindigde na 104 zet
ten in remise.
De stand na de zevende ronde luidt:
1. Landau 6 pnt,; 2- Wijnans 4Va pnt.;
3. cn 4. Van den Bosch en Van Does-
burgh, beiden 4 pnt; 5. en 6. Roele en
Van Scheltinga beiden 3fA pnt.; 7. en 8.
De Ronde en Sterk, beiden 3 pnt.; 0.
Van Steenis, 2 pnt.; 10. Stumpers 0 pnt.
LAWNTENNIS
HAMBURG, 17 Juli. De internatio
nale kampioenschappen van Duitsch
land zijn heden voortgezet. De ex-kam
pioen, dr. Dessart, die reeds. 43 jaren
oud is, behaalde een fraai succes door
den Amerikaan Anderson in vijf sets
tc slaan. Smith, die in Wimbledon zoo'n
mooi debuut maakte en aanvankelijk
op deze wedstrijden zou uitkomen, is
door een schoudcrblessure verhinderd.
De voornaamste uitslagen luiden:
Heerenenkelspel:
Dr. Dessart (Duitschland) si. Anderson
(V S.) 6—3, 6—3, 1—6, 6—1, 6—1.
Szigcti (Hongarije) sl. Scotti (Italië)
6—3—6, 4—0. 6—2, 6—0.
Metaxa (Duitschland) sl. Cavriani
(Italië) 6—3, 6-3. 10-12. G-0.
De Stefani (Italië) sl. Drache (Duitsch
land) 6—2, 7—5, 3—6, 6—3.
Canapele (Italië) sl. dr. Pietner
(Duitschland) 61, 62, 62.
Damesenkelspel:
Mevr. Sperling (Denemarken) el.
mevr. Fabyan (V.S.) 6—2, 6—2.
WAT ETEN WIJ MORGEN?
VOOR DB XOrriETAFEL
Gebakken lover met brood.
Bereiding: Snijd van warme gekookte
lever vierkante plakjes en van oud wit
tebrood eveneens een gelijk aantal sneed
jes ca. 1 c.M. dik.
Bak het brood in boter goudbruin en
houd het warm. Snijd wat doorregen
rookspek in dunne plakjes en bak ze tot
ze doorschijnend zijn. Wrijf de afwrijf-
sels van de lever fijn. Vermeng dit met
wat zout, peper, wat geraspte ui, ge
hakte peterselie en wat beschuitkruim.
Bevochtig dit mengsel met wat bouil
lon en verwarm het onder voortdurend
roeren, Leg op ieder «needje brood een
plakje lever en leg hierop een plakje
spek. Schik de broodjes op een warmen
schotel en leg het leverkruim er om
heen.
Voor de middagtafel
Runderrollade (2 dagen).
Spercieboonen.
Aardappelen.
Kruisbessenmoes.
JONGE GRASKAAS
EDAMMERS
PUCKKAASJES
LEIDSCHEKAAS
GRUYèRE KAAS
PARMESAANSCHE KAAS
MOTORBOOTSPORT
Hollanders zegevieren te
Luik
Overwinningen bij wedstrijden
met runabouts
LUIK, 17 Juli. In de heden op
de International® Watertentoonstel
ling te Luik gehouden motorboot-
wedstrijden runabouts a en b heb
ben de Nederlandsëhe deelnemers
Andree Ccurvorst Jr., en J< A. C.
Malchers beiden twee eerste prijzen
behaald, terwijl de heer Kaas twee
tweede plaatsen bezette.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
STANLEY HART PAGE
ii
HOOFDSTUK V
Reconstructie
We stapten in de politieauto en re
den naar het buis van Garrison terug.
„Is Splnelli ernstig gewond?" vroeg
Gerrity aan den chauffeur.
„Ik geloof een kogel in zijn maag,"
antwoordde de man.
Gerrity verviel in somber zwijgen.
Eindelijk wendde hij zich tot Hand.
„Wat denkt u van dat stel?"
„Ik denk, dat Spitz de man is, die
bet meisje neergeschoten heeft."
„Als hij liet gedaan heeft, dan is hij
nog sluwer, dan wij van hem veron
derstellen," gromde Gerrity. „Maar dan
heeft hij ook een medeplichtige gehad.
Hij kon alleen door de vensters ont
snappen. F.n die waren van binnen
afgesloten."
„Tk heb er over nagedacht," zei Hand
„Ik heb er mijn meening over. Misschien
is die niets waard, maar we kunnen
eens zien.1'
Verder reden ze zwijgend door. Ger
rity scheen veel zin te hebben, Hand
naar zijn meening te vragen. Maar hij
weerstond die bekoring. Ongetwijfeld
trachtte hij, zich een eigen meening te
vormen.
We kwamen tot de bevinding, dat het
huis leeg was. Tim vertelde dat de
districts-attorney allen naar zijn bu
reau meegenomen had. Gerrity was er
duidelijk ontstemd over. Hij had de
gelegenheid gemist, dr. Innes en me
vrouw Garrison zelf te ondervragen. Kn
hij was woedend, dat hij ook de bedien
den niet had kunnen uithooren. We be
gaven ons direct naar de bibliotheek.
Het lijk was vervoerd. Do omtrek stond
met krijt op don vloer afgeteekond.
Hand begon zijn theorie uit te werken.
Hij liet het licht van mijn zaklantaarn
in het venster, dat liet dichtst bij de
plek was, waar het lijk gelegen had,
schijnen. Reide ramen hadden glas in
lood on elk ruitje was ongeveer vijf
duim in het vierkant. I-Iand onderzocht
elk dier ruitjes afzonderlijk.
„Het personeel mag de boekenknsten
dan niet stofvrij houden, maar de ra
men lappen ze uitstekend," merkte hij
op. „Er zit geen vlekje op die ruitjes."
„Waar zoek je naar?" vroeg Gerrity.
„Naar prozaische vingerafdrukken."
„Ik denk wel, dat mijn menschen op
die plek ook al gezocht hebben."
„Misschien wel. En als zij ze er ge
vonden hebben, dan hebben ze die zorg
vuldig weggeveegd, want ik vind er
bier geen een."
Hand begaf zich ranr het andere
raam. Daar stond hij zoowat tien voet
van de krijtstrepen af. F.lk ruitje werd
afzonderlijk door hem hekeken. Bij een
der onderste ruitjes middenin bleef hij
stilstaan.
„Komt u eens hier, inspecteur," zei
hij. Gerrity en ik gingen naast hem
staan. „Ziet u afdrukken op dit ruitje?"
vroeg hij,
Er zaten verschillende duidelijke af
drukken op. Gerrity knikte.
„Het is het eenigc ruitje van beide
ramen, waarop vingerafdrukken zit
ten," zei hij. „De conclusie ligt voor de
hand. Wacht hier even."
Hij verdween uit de kamer. Gerrity
beet zich op de lippen en staarde naar
het ruit jé. Even later gleden de stralen
van Hand's lantaarntje over de buiten
zijde van het glas. Plotseling zafjen we
zijn gezicht door het venster. Blijkbaar
hield oen agent zijn lichtje vast. Hij
had beide handen vrij cn handschoenen
aan. In de eene hand hield hij zijn zak
mes. Hij stak het lemmet tusschon het
ruitje met afdrukken en de looden om
lijsting. Het glas liet opeens los. Hij
greep het met zijn andere hand en nam
het er uit.
„Daar heb je het, inspecteur!" zei hij.
„Waar wilt u heen?" vroeg Gerrity.
„Er ls hier een uitstekende richel,
zoowat. vier voel van den grond," ant
woordde IInnd „Willen jullie belden nu
gaan staan op de plek, waar het lijk
lag'? 7.oo gaan staan, als Garrison en
miss Vrnora gestaan hebben?"
Ik ging op de plaals van miss Yeno-
ra staan en Gerrity stond met zijn rug
naar Hand toe.
„Ga nu tegen de boekenkast leunen,
inspecteur", zei Hand door het venster
heen. „Goed zoo. Ik kom dadelijk bin
nen!"
HIJ verdween uit bet gezicht en Ger
rity zette zich ontstemd op een hoek
der tafel neer. Ik liep naar het raam
en koek naar het gat, toen Hand bin
nenkwam.
„Begrijpt u me, inspecteur?" vroeg
hij. „Spitz heeft op dien steenen richel
gestaan.Hij schoot door het gat van
het verwijderde ruitje. Hier hebt u het
ruitje met zijn vingerafdrukken. Als
die overeenstemmen met die door uw
menschen op zijn kamer gevonden,
dan is dat oen bewijs, dat hij de dader
is. Ik zou zeggen, dat het bewijs ge
noog zou zijn, als we hem te pakken
krijgen."
„Ik zal hen dadelijk opbellen cn zeg
gen, dat ze hun uiterste best moeten
doen, zooveel mogelijk vingerafdruk
ken in de kamer van Spitz te verzame
len."
„Drommels," zei ik tegen Hand, toen
Gerrity was gaan opbellen. „Garrison
hoeft wol geboft, met jou erin te halen.
Hij zat er lcelijk tusschen."
Hand gromde en begon heen en
weer tc loopon. Gerrity kwam terug.
„Ze hebben heeleniaal geen opnamen
gemaakt van die afdrukken op dat
ruitje," bromde hij nijdig. „Dat kost
iemand ccn schrobbeering. Maar, kijk
eens Iland, er zijn drie dingen...."
„.Tuist," viel IInnd hem glimlachend
in de rede. „Ik kan ze u opnoemen.
Waarom heeft Spitz dat inoisjo dood
geschoten? Moe is het mogelijk, dat
hij het met het pistool van mevrouw
Abbington gedaan heeft? Waarom is
hij na den moord hier in do buurt ge
bleven?"
„Juist, dat vraag ik me ook af," gaf
Gerrity toe. „En ik geloof niet, dat het
antwoord gemakkelijk te vinden ie."
„Ik geloof, dat ik je op de eerste vraag
antwoord kan geven", zei Hand.
„Nou, wat is het antwoord?"
„Spilz was niet van plan, dat meisje
te dooden. U weet heel wat van Robert
Garrison af, Inspecteur, zooals iedereen.
Hij lacht graag. Hij lacht zoo echt met
zijn heele lichaam. Als hij zit, gooit hij
zijn hoofd achterover en slaat met zijn
handen op de stoelleuningen. Als hij
staat, draait hij met zijn heele lichaam
en doet vaak een stap opzij. Dat hebt
u ook wel eens gezien, denk ik. Nu stel
ik het me zoo voor. Garrison stond hier
met zijn mg naar het raam. Het was in
dezen hoek vrij donker. Garrison kreeg
opeens een lachbui cn viel van het
lachen tegen de boekenkast aan. Op het
zelfde oogenblik, of liever een fractie
van een seconde later, stak Spitz, op
dien richel staande, zijn hand door. het
ruitje en vuurde. Hij miste Garrison en
trof het arme kind."
„Dus volgens u kwam Spitz hier, om
Robert Garrison te dooden?" vroeg Ger
rity.
„Daaraan valt volgens mij niet te twij
felen."
„F.n om welke roden?"
„Laten we hopen, dat we daarachter
komen," zei Hand, met een geduldig
glimlachje. „Momenteel kan ik u geen
betere reden geven voor het schieten op
Garrison, dan u mij geven kunt voor het
schieten op het meisje."
„Ja, we moesten die vraag nu maar
la ton ruston. Ik moet zoggen, dat ik ge
neigd hen, uw inzicht te volgen. Maar
hoe moet dat nu met dat pistool?"
„Dat is een misleidende streek," zei
Hand bruusk. „We moeten erachter zien
te komen, hoe dat pistool van de kaniqr
van mevrouw Abbington hierheen geko
men is. Naar mijn mcening is dat het
voornaamste punt van het heele geval.
Als we degene kunnen vinden, die dat
pistool in handen heeft weten te krijgen,
dan hebben we het geheim opgelost, in
specteur."
„Ik geloof, dat u gelijk hebt. In elk
geval is het een beginpunt. Denkt u
some, dat Spitz dat pistool na het schot
in de kamer heeft laten vallen?"
„Ja, dat denk ik. Daarna heeft hij
het ruitje er weer In gezet en
„Tuisten is hij blijven rondhangen,
totdat de politie hier overal rondsnuf
felde. En dat i6 nu juist zoo onverklaar
baar voor me."
„Nou, laten we dan zoeken iets te vin
den, waardoor bet begrijpelijker wordt.
Onder, deze vensters bevindt zich een
tegelpad, natuurlijk zonder voetstappen
erop. Hij moet echter terstond naar de
achterzijde van het huia zijn gegaan,
want daar heeft hij op Spinelli gescho
ten. Laten we daar eens kijken!
We verlieten de bibliotheek. Hand
keerde zich opeens om, -tikte den in
specteur op don schouder en wees op
de tafel der bibliotheek. Gerrity keerde,
grommend over zijn nalatigheid, terug.
Hij nam het ruitje van de tafel af en
wikkelde het in een stuk papier. Toen
ging hfj met ons mee.
Spitz had. zooals een der agenten ons
aanwees, achter een kleinen, ruigen
sparrenboom in hinderlaag gelegen. Ger
rity liet drie van zijn mannen den grond
met hun lantaarns beschijnen. De boom
werd door een laag Ijzeren hokje van
kippengaas beschermd. Aan don kant
van het huis was dit gaas ingedeukt-
Hand en Gerrity stapten erover heen.
Zo baanden zich een weg tusschen de
dichte takken. Ik zag. hoe ze den grond
bij don stam verlichtten.
„Kijk nu eens. inspecteur," zei Hand.
„Hij is in donker over dat gaas gestrui
keld. vloog tusschen de takken door en
kwam met zijn hoofd tegen den stam
terecht. Dat is duidelijk te zien. Hij bleef
verdoofd liggen en toen hij bijkwam,
waren uw menschen hier al overal. Ze
onderzochten het struikgewas grondig>
Toen Spinelli zoo dichtbij hem kwam,
zat er voor Spitz wel niets anders op,
dan een schot op hem tc lossen."
(Wordt vervolgd)