De Korver tweede in de zevende etappe Para's RONDE VAN FRANKRIJK Lambrechts thans reeds op de elfde plaats Ook Syen klimt hooger op BOU VY'l/ewitt cViootj <?eeu kJfadei*. r GESCHIL MET DE TREKVOGELS OPGELOST Zenuwen spelen ook mee Int. kampioenschap van Duitschland Fa. M. R. N. OOSTERVEEN LANGESTRAAT 42 TELEF. 6777 HET RAADSEL VAN RIVERSIDE DRIVE Ie BLAD PAG. 3 AMERSFOORTSCH DAGBLAD DINSDAG 18 JULI 1939 De overweg te Tónna y—Char ente was gesloten, toen de deelnemers van den Tour de France moesten pusseeren. De ovcrwegwacliter liet echter op het laatste nippertje nog enkele gelukkigen doorglippen hof van stralen met hoeken van 00 graden. Wij hadden het voor ons zelf al zoo'n beetje bekeken. Indien het viertal bij olkaar zou blijven, dan zou het in de sprint tusschen De Korver en Passat gaan, want de beide Belgen zijn daar geen groote meesters in. Hot kwam uit zooals wij verondersteld hadden. Tege lijk kwam het viertal do rood cemen ten baan op. Van Overberghe voorop, daarachter De Korver, vervolgens Lo- vvie en Passat. Behalve de 250 meter tot de slroep hadden de renners nog een ronde extra te rijden, dus bij el kaar de baan is 500 meter lang 750 meter. BORDEAUX, 17 Juli. Het was in het dorpje Arveyres, op 60 K.M. van Bordeaux, dat onze auto een groepje van drie vluch telingen passeerde en op nog 500 M. daarachter lag De Korver. Hij keek ons eens aan, zoo met een gezicht van: „Zal ik er achteraan gaan of niet." Waarom twijfelde De Korver? Die vraag is gemakkelijk te be antwoorden. Deze zevende etappe bestond uit 197 K.M. en het was te verwachten, dat de renners zich niet bijzonder zouden inspannen, omdat zij twee zware ritten voor den boeg hebben: Dinsdag een groote afstand met als slot een zeer moeilijke tijdrace. Woensdag de Pyreneeën over. En voor der gelijke etappes moet men de krachten sparen. Er werd na het vertrek uit Royan Inderdaad „gewandeld", een premicrit- je met op sommige punten een heerlijk uitzicht op de breede Gironde. Eerst bij Libourne. toen cr al 132 K.M. op zaten, werd het tempo sneller. Enkele individucele pogingen van Kint, Yvon Marie en Mallet, weg te komen, mislukten. De Korver dacht, dat hot van de drie vluchtelingen, die voor hem lagen, ook wel „spielerei" zou zijn. Maar wij zagen onmiddellijk, dat het ditmaal ernst was, want behal ve Passat, de Franschman uit de Zuidwestelijke ploeg, die uit deze streek komt lagen Lowie en Van Overberghe er bij, twee renners uit do Belgische B-ploeg, twee serieuze concurrenten van hun landgenoo- ten uit de A-ploeg, cn wie de twee kamp kent tusschon België A en B begrijpt, dat de B-plocg alles pro beert de azen zooveel mogelijk dwars te zitten. Dus schreeuwden wij De Korver toe: „Als je kunt cr achter aan", en met enkele forsche trappen wat een kracht kan hij ontwikkelen had hij het wiel van Passat te pakken en voort ging het de finish tegemoet. Op een 30 K.M. voor Bordeaux had den de vier uitloopers bijna drie minu ten voorsprong genomen. In Bordeaux leidde men do renners door een dool- Sprint voor Passat Op 300 meter voor de finish start te Van Overberghe weg. Even aar zelde De Korver, de Belg kwam een 40-tal meters en toen zelte onze landgenoot zich krap voor de ach tervolging. In de laatste bocht kwam De Korver hem opzij, maar intusschcn was ook Passat naar voren gekomen, vêrkroeg door van boven uit de bocht te komen een zeer groote snelheid en 20 meter voor de eindstreep was De Korver een geslagen man: met ruim een lengte voorsprong word Passat win naar der zevende étappe. Opnieuw hoeft een Franschman een ótappezoge behaald, maar voor de vier- de maal heeft een Nedcrlandsehe ren ner een tweede plaats kunnen bezetten. Lambrichts gaf het voorbeeld, Anton van Schendel volgde, toen kwam zijn broer cn nu zorgde De Korver er weer voor, dat do naajn van do Nederland- sche wielronsport'op aller lippen kwam. De zes andere Nederlanders lagen allen in het hoofdpeleton. Toch waren er nog enkele renners, die het tempo in de laatste 40 kilometers niet hebben kunnen bijhouden. In de groote groep vond nog een val partij plaats. 20 kilometer voor Bor deaux, waarbij talrijke renners betrok ken waren. Ook de Van Schendels en Lambrichts behoorden daarbij, maar de knoop was spoedig ontward en voort ging het, de vele dorpjes door naar de stad van den wijn, waar overvolle stra ten en een stampvolle wielerbaan do reuzen van den weg ccn enthousiaste ontvangst bereidden. Weer is er een renner afgevallen. Wyss is het slachtoffer geworden van de bepaling, dat na elke étappe de laat ste in de rangschikking uitvalt. Nog slecht vier Zwitsers zijn er over...,, Lambrichts is tot de elfde plaats ge klommen, dank zij het terugvallen van Le Moal en Frechaut. De Korver klom van de 27c nnar do 24o plaats, terwijl Albert van Schendel zich als nr. 21 handhaafde, cn vlak achter dit drietal ligt Sijen, nu 31e, een goede reserve voor onverhoopte tegenslagen. Victto heeft do.,gele leiderstrui behou den. In het landenklassemcnt heeft België-B de leiding van West-Frankrijk overgenomen. Dat zijn zoo wel de voor naamste gevolgen van een étappe, wel ke zoo kalm was begonnen, maar zoo spannend eindigde. Het algemeen klassement ziet er als volgt uit: 1. Vietto (Fr.) 41 uur 43 m. 54 sec. 2. M. Clemens (Lux.) 41 44 3. Disseaux (Belgic) 41 45 4. Fontcnay (Fr.) 41 46 U 5. Galateau (Z.O.) 41 48 35 6. S. Maes (Belgic) 41 49 19 7. Maroaillou (Fr.) 41 49 29 8. Vlaemynck (.België B) 41 49 40 9. Louviat (Fr.) 41 51 01 10. Fassin (Fr. W) 41 51 31 11. Lambrichts 41 52 07 12. Cosson (Fr.) 41 52 06 •21. Alb. v. Schendel 41 56 37 24. De Korver 41 58 22 31 Sijen 42 2 36 46. Dofninicus 42 10 47 47. Ant. v. Schendel 42 10 50 57. Hellomons 42 28 9 KINDERHOEKJE 202. Reeds gaat den koning een licht op. Ram geeft hem een teeken om te volgen. De koning begrijpt het en volgt den kleinen Pam. Daar komen ze reeds aan den kamergang. 203. Als Pam het vertrek van den kamerheer binnengaat, begrijpt de koning alles. Dan gaat Pam naar een tafelpoot, trekt een deurtje open cn daar ziet de koning het bewuste Zevende etappe BORDEAUX, 17 Juli. De zevende étappe van Royan naar Bordeaux, een afstand van 198 K.M., werd in de sprint door den Franschman Passat gewonnen in den tijd van 5 uur 47 min. 16 sec. On ze landgenoot De Korver werd tweede. De uitslag luidt: 1. Passat (Fr.) 5 uur 47 min. 16 :ec. 2. D e Korver, 3. Van Overberghe (België), 4. Lowie (België) allen zelfden tijd. 14. een groote groep renners ex aequo In den tijd van 5 uur 48 min. 40 sec., onder wie Albert van Schendel, Hellemons, Dominicus, Ton van Schen del, Lambrichts en Sijen. s-V Landenklassemcnt België-B Frankrijk Zuid-Oost Frankrijk West-Frankrijk België-A Noord-Oost Frankrijk Zuid-West Frankrijk Nederland Luxemburg Zwitserland 125 30 9 125 33 49 123 34 37 125 38 14 125 42 43 125 44 46 125 46 31 125 47 6 125 50 44 126 35 33 ATHLETIEK Een verklaring van het bestuur der vereeniging AMSTERDAM, 17 Juli. In de heden- avond ten kantore van den voorzitter der K.N.A.U. te Amsterdam gehouden bespreking tusschen het Uniebestuur cn een delegatie van de vereeniging „De Trekvogels" is door deze laatste de vol gende verklaring afgelegd: „De Vereeniging „De Trekvogels" ver klaart zeer te betreuren, dat inzake het geschil met de Haagsche stichting niet is gebruik gemaakt van de bemiddeling van het K.N.A.U.-hegtuur, ten einde een tijdige oplossing in dor minne te bevor deren, betreurt zeer, dat het op deze wijze naar de meening van het K.N.A.U.-be- stuur de belangen der athlctiek heeft geschaad, verklaart, dat dit geenszins de bedoeling is geweest en verzoekt het K.N.A.U.-bestuur met het bovenstaande rekening te willen houden". Na goedkeuring van deze verklaring is door het bestuur der K.N.A.U. met al- gemeene stemmen besloten de termijn der uitgesproken schorsing te wijzigen in één maand. In verhand hiermede hebben de trek vogels hun appèl bij de commissie van beroep ingetrokken. Hiermede is een geschil, dat voor de athletiek in Nederland slechts nadeel liad kunnen brongen, naar het oordeel van K.N.A.U. en „Trekvogels" belden, op gelukkige wijze opgelost. SCHAKER Landau won op het nippertje en behield de leiding AMSTERDAM, 17 Juli. Nu de wedstrijd om het kampioenschap van Nederland tegen het einde loopt begonnen de zenuwen de spelers aan den kop de baas te spelen. Dit was in bijna alle partijen het geval. Landau is door een oog van een naald gekropen. Stumpers zou van hem wel gewonnen hebben, als hij zich had kunnen beheerschen. De afgebroken partij PoeleDe Ronde uit de zesde ronde oindigde na 104 zet ten in remise. De stand na de zevende ronde luidt: 1. Landau 6 pnt,; 2- Wijnans 4Va pnt.; 3. cn 4. Van den Bosch en Van Does- burgh, beiden 4 pnt; 5. en 6. Roele en Van Scheltinga beiden 3fA pnt.; 7. en 8. De Ronde en Sterk, beiden 3 pnt.; 0. Van Steenis, 2 pnt.; 10. Stumpers 0 pnt. LAWNTENNIS HAMBURG, 17 Juli. De internatio nale kampioenschappen van Duitsch land zijn heden voortgezet. De ex-kam pioen, dr. Dessart, die reeds. 43 jaren oud is, behaalde een fraai succes door den Amerikaan Anderson in vijf sets tc slaan. Smith, die in Wimbledon zoo'n mooi debuut maakte en aanvankelijk op deze wedstrijden zou uitkomen, is door een schoudcrblessure verhinderd. De voornaamste uitslagen luiden: Heerenenkelspel: Dr. Dessart (Duitschland) si. Anderson (V S.) 6—3, 6—3, 1—6, 6—1, 6—1. Szigcti (Hongarije) sl. Scotti (Italië) 6—3—6, 4—0. 6—2, 6—0. Metaxa (Duitschland) sl. Cavriani (Italië) 6—3, 6-3. 10-12. G-0. De Stefani (Italië) sl. Drache (Duitsch land) 6—2, 7—5, 3—6, 6—3. Canapele (Italië) sl. dr. Pietner (Duitschland) 61, 62, 62. Damesenkelspel: Mevr. Sperling (Denemarken) el. mevr. Fabyan (V.S.) 6—2, 6—2. WAT ETEN WIJ MORGEN? VOOR DB XOrriETAFEL Gebakken lover met brood. Bereiding: Snijd van warme gekookte lever vierkante plakjes en van oud wit tebrood eveneens een gelijk aantal sneed jes ca. 1 c.M. dik. Bak het brood in boter goudbruin en houd het warm. Snijd wat doorregen rookspek in dunne plakjes en bak ze tot ze doorschijnend zijn. Wrijf de afwrijf- sels van de lever fijn. Vermeng dit met wat zout, peper, wat geraspte ui, ge hakte peterselie en wat beschuitkruim. Bevochtig dit mengsel met wat bouil lon en verwarm het onder voortdurend roeren, Leg op ieder «needje brood een plakje lever en leg hierop een plakje spek. Schik de broodjes op een warmen schotel en leg het leverkruim er om heen. Voor de middagtafel Runderrollade (2 dagen). Spercieboonen. Aardappelen. Kruisbessenmoes. JONGE GRASKAAS EDAMMERS PUCKKAASJES LEIDSCHEKAAS GRUYèRE KAAS PARMESAANSCHE KAAS MOTORBOOTSPORT Hollanders zegevieren te Luik Overwinningen bij wedstrijden met runabouts LUIK, 17 Juli. In de heden op de International® Watertentoonstel ling te Luik gehouden motorboot- wedstrijden runabouts a en b heb ben de Nederlandsëhe deelnemers Andree Ccurvorst Jr., en J< A. C. Malchers beiden twee eerste prijzen behaald, terwijl de heer Kaas twee tweede plaatsen bezette. FEUILLETON Naar het Engelsch van STANLEY HART PAGE ii HOOFDSTUK V Reconstructie We stapten in de politieauto en re den naar het buis van Garrison terug. „Is Splnelli ernstig gewond?" vroeg Gerrity aan den chauffeur. „Ik geloof een kogel in zijn maag," antwoordde de man. Gerrity verviel in somber zwijgen. Eindelijk wendde hij zich tot Hand. „Wat denkt u van dat stel?" „Ik denk, dat Spitz de man is, die bet meisje neergeschoten heeft." „Als hij liet gedaan heeft, dan is hij nog sluwer, dan wij van hem veron derstellen," gromde Gerrity. „Maar dan heeft hij ook een medeplichtige gehad. Hij kon alleen door de vensters ont snappen. F.n die waren van binnen afgesloten." „Tk heb er over nagedacht," zei Hand „Ik heb er mijn meening over. Misschien is die niets waard, maar we kunnen eens zien.1' Verder reden ze zwijgend door. Ger rity scheen veel zin te hebben, Hand naar zijn meening te vragen. Maar hij weerstond die bekoring. Ongetwijfeld trachtte hij, zich een eigen meening te vormen. We kwamen tot de bevinding, dat het huis leeg was. Tim vertelde dat de districts-attorney allen naar zijn bu reau meegenomen had. Gerrity was er duidelijk ontstemd over. Hij had de gelegenheid gemist, dr. Innes en me vrouw Garrison zelf te ondervragen. Kn hij was woedend, dat hij ook de bedien den niet had kunnen uithooren. We be gaven ons direct naar de bibliotheek. Het lijk was vervoerd. Do omtrek stond met krijt op don vloer afgeteekond. Hand begon zijn theorie uit te werken. Hij liet het licht van mijn zaklantaarn in het venster, dat liet dichtst bij de plek was, waar het lijk gelegen had, schijnen. Reide ramen hadden glas in lood on elk ruitje was ongeveer vijf duim in het vierkant. I-Iand onderzocht elk dier ruitjes afzonderlijk. „Het personeel mag de boekenknsten dan niet stofvrij houden, maar de ra men lappen ze uitstekend," merkte hij op. „Er zit geen vlekje op die ruitjes." „Waar zoek je naar?" vroeg Gerrity. „Naar prozaische vingerafdrukken." „Ik denk wel, dat mijn menschen op die plek ook al gezocht hebben." „Misschien wel. En als zij ze er ge vonden hebben, dan hebben ze die zorg vuldig weggeveegd, want ik vind er bier geen een." Hand begaf zich ranr het andere raam. Daar stond hij zoowat tien voet van de krijtstrepen af. F.lk ruitje werd afzonderlijk door hem hekeken. Bij een der onderste ruitjes middenin bleef hij stilstaan. „Komt u eens hier, inspecteur," zei hij. Gerrity en ik gingen naast hem staan. „Ziet u afdrukken op dit ruitje?" vroeg hij, Er zaten verschillende duidelijke af drukken op. Gerrity knikte. „Het is het eenigc ruitje van beide ramen, waarop vingerafdrukken zit ten," zei hij. „De conclusie ligt voor de hand. Wacht hier even." Hij verdween uit de kamer. Gerrity beet zich op de lippen en staarde naar het ruit jé. Even later gleden de stralen van Hand's lantaarntje over de buiten zijde van het glas. Plotseling zafjen we zijn gezicht door het venster. Blijkbaar hield oen agent zijn lichtje vast. Hij had beide handen vrij cn handschoenen aan. In de eene hand hield hij zijn zak mes. Hij stak het lemmet tusschon het ruitje met afdrukken en de looden om lijsting. Het glas liet opeens los. Hij greep het met zijn andere hand en nam het er uit. „Daar heb je het, inspecteur!" zei hij. „Waar wilt u heen?" vroeg Gerrity. „Er ls hier een uitstekende richel, zoowat. vier voel van den grond," ant woordde IInnd „Willen jullie belden nu gaan staan op de plek, waar het lijk lag'? 7.oo gaan staan, als Garrison en miss Vrnora gestaan hebben?" Ik ging op de plaals van miss Yeno- ra staan en Gerrity stond met zijn rug naar Hand toe. „Ga nu tegen de boekenkast leunen, inspecteur", zei Hand door het venster heen. „Goed zoo. Ik kom dadelijk bin nen!" HIJ verdween uit bet gezicht en Ger rity zette zich ontstemd op een hoek der tafel neer. Ik liep naar het raam en koek naar het gat, toen Hand bin nenkwam. „Begrijpt u me, inspecteur?" vroeg hij. „Spitz heeft op dien steenen richel gestaan.Hij schoot door het gat van het verwijderde ruitje. Hier hebt u het ruitje met zijn vingerafdrukken. Als die overeenstemmen met die door uw menschen op zijn kamer gevonden, dan is dat oen bewijs, dat hij de dader is. Ik zou zeggen, dat het bewijs ge noog zou zijn, als we hem te pakken krijgen." „Ik zal hen dadelijk opbellen cn zeg gen, dat ze hun uiterste best moeten doen, zooveel mogelijk vingerafdruk ken in de kamer van Spitz te verzame len." „Drommels," zei ik tegen Hand, toen Gerrity was gaan opbellen. „Garrison hoeft wol geboft, met jou erin te halen. Hij zat er lcelijk tusschen." Hand gromde en begon heen en weer tc loopon. Gerrity kwam terug. „Ze hebben heeleniaal geen opnamen gemaakt van die afdrukken op dat ruitje," bromde hij nijdig. „Dat kost iemand ccn schrobbeering. Maar, kijk eens Iland, er zijn drie dingen...." „.Tuist," viel IInnd hem glimlachend in de rede. „Ik kan ze u opnoemen. Waarom heeft Spitz dat inoisjo dood geschoten? Moe is het mogelijk, dat hij het met het pistool van mevrouw Abbington gedaan heeft? Waarom is hij na den moord hier in do buurt ge bleven?" „Juist, dat vraag ik me ook af," gaf Gerrity toe. „En ik geloof niet, dat het antwoord gemakkelijk te vinden ie." „Ik geloof, dat ik je op de eerste vraag antwoord kan geven", zei Hand. „Nou, wat is het antwoord?" „Spilz was niet van plan, dat meisje te dooden. U weet heel wat van Robert Garrison af, Inspecteur, zooals iedereen. Hij lacht graag. Hij lacht zoo echt met zijn heele lichaam. Als hij zit, gooit hij zijn hoofd achterover en slaat met zijn handen op de stoelleuningen. Als hij staat, draait hij met zijn heele lichaam en doet vaak een stap opzij. Dat hebt u ook wel eens gezien, denk ik. Nu stel ik het me zoo voor. Garrison stond hier met zijn mg naar het raam. Het was in dezen hoek vrij donker. Garrison kreeg opeens een lachbui cn viel van het lachen tegen de boekenkast aan. Op het zelfde oogenblik, of liever een fractie van een seconde later, stak Spitz, op dien richel staande, zijn hand door. het ruitje en vuurde. Hij miste Garrison en trof het arme kind." „Dus volgens u kwam Spitz hier, om Robert Garrison te dooden?" vroeg Ger rity. „Daaraan valt volgens mij niet te twij felen." „F.n om welke roden?" „Laten we hopen, dat we daarachter komen," zei Hand, met een geduldig glimlachje. „Momenteel kan ik u geen betere reden geven voor het schieten op Garrison, dan u mij geven kunt voor het schieten op het meisje." „Ja, we moesten die vraag nu maar la ton ruston. Ik moet zoggen, dat ik ge neigd hen, uw inzicht te volgen. Maar hoe moet dat nu met dat pistool?" „Dat is een misleidende streek," zei Hand bruusk. „We moeten erachter zien te komen, hoe dat pistool van de kaniqr van mevrouw Abbington hierheen geko men is. Naar mijn mcening is dat het voornaamste punt van het heele geval. Als we degene kunnen vinden, die dat pistool in handen heeft weten te krijgen, dan hebben we het geheim opgelost, in specteur." „Ik geloof, dat u gelijk hebt. In elk geval is het een beginpunt. Denkt u some, dat Spitz dat pistool na het schot in de kamer heeft laten vallen?" „Ja, dat denk ik. Daarna heeft hij het ruitje er weer In gezet en „Tuisten is hij blijven rondhangen, totdat de politie hier overal rondsnuf felde. En dat i6 nu juist zoo onverklaar baar voor me." „Nou, laten we dan zoeken iets te vin den, waardoor bet begrijpelijker wordt. Onder, deze vensters bevindt zich een tegelpad, natuurlijk zonder voetstappen erop. Hij moet echter terstond naar de achterzijde van het huia zijn gegaan, want daar heeft hij op Spinelli gescho ten. Laten we daar eens kijken! We verlieten de bibliotheek. Hand keerde zich opeens om, -tikte den in specteur op don schouder en wees op de tafel der bibliotheek. Gerrity keerde, grommend over zijn nalatigheid, terug. Hij nam het ruitje van de tafel af en wikkelde het in een stuk papier. Toen ging hfj met ons mee. Spitz had. zooals een der agenten ons aanwees, achter een kleinen, ruigen sparrenboom in hinderlaag gelegen. Ger rity liet drie van zijn mannen den grond met hun lantaarns beschijnen. De boom werd door een laag Ijzeren hokje van kippengaas beschermd. Aan don kant van het huis was dit gaas ingedeukt- Hand en Gerrity stapten erover heen. Zo baanden zich een weg tusschen de dichte takken. Ik zag. hoe ze den grond bij don stam verlichtten. „Kijk nu eens. inspecteur," zei Hand. „Hij is in donker over dat gaas gestrui keld. vloog tusschen de takken door en kwam met zijn hoofd tegen den stam terecht. Dat is duidelijk te zien. Hij bleef verdoofd liggen en toen hij bijkwam, waren uw menschen hier al overal. Ze onderzochten het struikgewas grondig> Toen Spinelli zoo dichtbij hem kwam, zat er voor Spitz wel niets anders op, dan een schot op hem tc lossen." (Wordt vervolgd)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1939 | | pagina 3