Mahatma Gandhi,
,groote zie!
van Britsch-lndië
DE BRITSCHE LUCHTVLOOT
BOVEN FRANKRIJK
DE TWEEDE NON-STOP
VLUCHT
Zij-crême beschermt tegen zonnebrand. Doos 20 ct
Een deel van het eskader heeft
zelfs Marseille bereikt
BERN WORDT
GERUSTGESTELD
Het lied zonder
einde
Groote brand te
Londen
HET RAADSEL VAN
RIVERSIDE DRIVE
Ie BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DONDERDAG 20 JULI 1939
If j (TBg-I
S~^ANDH1, iedereen heeft yan hem gehoord. Maar weet men
*-7hier in het Westen, wie eigenlijk deze merkwaardige
mensch is, wat hij beteekent in zijn landwat hij beteekent voor
den ontwikkelingsgang der menschheid? Zijn volk heeft hem
genoemd Mahatmadit is „groote ziel". Men kent hem hier als
een tengeren, ja mageren Britsch-Indiër, die zich bij voorkeur
voedt met rijst en vruchtensapweinig slaapt en veel werkt, en
thans op bijna zeventigjarigen leeftijd nog in hongerstaking
gaat om boete te doen voor degenendie zondigen tegen zijn
idealen. Hij is een oud, voor Westersche begrippen onooglijk
mannetje, die echter honderden millloenen menschen in bewe
ging heeft gebracht en een nieuw gevoel van eigenwaarde heeft
gegeven, die het Britsche wereldrijk op zijn grondvesten heeft
doen trillen. Wie durft daartegenover nog te twijfelen aan
de macht der menschelijke persoonlijkheid?
GANDHI zag: het levenslicht den
2den October 1S69 te Parmandur.
Hij trad reeds op 12-jarigen leef
tijd in het huwelijk: zijn vrouw heette
Kasturhai. Het volk van zijn geboorte
streek in Noord-West-Indië is vurig en
beweeglijk, doch vooral ook practisch
van aard. Zijn familie was rijk en intel
ligent, en behoorde tot de sekte der Ja-
nisten. waarvan het voornaamste be
ginsel is: Kwets geen enkel levend
wezen. Evenals de groote Britsch-
Indische dichter Babindranath Tagore
iwerd de jonge Gandhi door zijn familie
naar Engeland gezonden om er zijn
schoolopleiding te ontvangen, rechten
te studeeren en een „gentleman" te wor
den. Hij maakt
in dion school- en
studie-tijd een re
ligieuze en socia
le crisis door,
waaraan hij zich
weet te ontwor
stelen zonder zijn
geloof en den
band met zijn
volk te verliezen.
Tenslotte vestig
de hij zjch in 1S91
als advocaat te
Bombay.
Reeds na enkele
jaren gaf hij zijn beroep op. omdat hij
het onzedelijk achtte. In het „nobile
officium" waren recht en onrecht hem
teveel door elkaar gehaspeld om zijn
hartstochtelijk naar waarheid en recht
vaardigheid dorstende ziel te bevredi
gen. Gehoorzamend aan oen innerlijke
roepstem begeeft hij zich naar Zuid-
Afrika, waar omstreeks 1890 ongeveer
150.000 Britéch-Indiërs woonden, die
door de blanken op allerlei wijze wer-
Groote
mannen
van heden
Gandhi
Mahatma Gandhi, zooals een Wes-
tersch caricaturist hem zag
den vernederd, beleedigd, belast en ver
volgd. G'andhi, een Hindoe met Euro-
peesche beschaving, die Engelsche „col
leges" had bezocht, vestigde zich in Pre
toria. ondervond er eenzelfde behande
ling van de zijde der blanken als zijn
volksgenooten. doch stelde zich, anders
dan zij. tot taak de menschelijke rech
ten der Britsch-Indiers te verdedigen.
Hij deed afstand van alle vooruitzich
ten op een winstgevende practijk als
advocaat, ging leven als de armste van
zijn volksgenooten. Tijdens den Boeren
oorlog vormde hij een Indisch Roode
Kruis; tijdens een pest-epidemie in 1904
organiseerde hij een hospitaal, tijdens
een opstand van inboorlingen in 1906
vergezelde hij de strafexpeditie met
draagbaars. Gevangenisstraf, dwangar
beid. geeseling was het loon dat hij van
de zijde der blanken kreeg voor zijn on-
gewcnschte bemoeiingen. Tenslotte ze
gevierde tegenover het geweld der re
geering de leer van Gandhi, die iederen
dag opnieuw er voor streed en het
voorbeeld gaf geweld met lief
de te weerstaan. In 1914 werden
de rechten der Britsch-Indicrs op vrij
heid en gelijkheid in de Unie van Zuid-
Afrika erkend. Gandhi keerde naar zijn
geboorteland terug.
Het bloedbad van Amritsar
ENGELAND had aan Britsch-lndië
grooter vrijheid en zclfregeering
toegezegd. Vertrouwend op de ver
vulling van dcae beloften bleven de-
Rrit.sch-Indische volkeren tijden9 den
wereldoorlog in groote massa rustig, en
hielpen zij zelfs Groot-Brittannis in den
strijd aan de fronten. Toen de ooi-log
echter beëindigd was. werden nog
slechts zeer aarzelende schreden gezet
op den weg naar zelfbesthur, en boven
dien werden de uit den oorlogstijd da-
teerende censuur en buitengewone po-
iitie-volmachten door de beruchte „Row-
land-act" verlengd. Allerwege vonden
in 1919 volksbetoogingcn plaats tegen
deze autocratische wet.
Tenslotte leidde dit tot een tragedie:
de Engelsche generaal Dwyer gaf te
Amritsar zijn troepen bovel op een rus
tig vergaderende volksmenigte te schie
ten. waardoor van de meer dan tien
duizend betoogers er 380 werden gedood
en meer dan duizend gewond. Dit
bloedbad van Amritsar betee-
kendc een keerpunt in Gandhi's leven:
hij gaf zijn loyale houding tegenover
het Engelsche gezag op en propageerde
sindsdien de „non-cooperation", de niet-
samenwerking met de Engelschen. met
als uiterste consequentie do „civil dis
obedience". de burgerlijke ongehoor
zaamheid. Een boycot van Engelsche
waren deed den invoer daarvan zoozeer
dalen, dat een ware catastrophe voor de
Engelsche industrie het gevolg was.
Gandhi hield bij deze actie vast
aan zijn beginsel der. geweldloos
heid. Hij werd daarbij echter door
zijn volgelingen beschaamd en te-
Gendhi mediteerend
leurgesteld. Ontelbare moer of min
der heftige botsingen tusschen zijn
volgelingen en de politie leerden
hem, dat de leer der geweldloosheid
wèl het bezit, kan zijn van men
schen, die zich hebben bekwaamd
tot zelfverloochening, maar niet van
een groote massa.
Gandhi is zeker geen demagoog in den
slechten zin des woords, geen volks
menner, die speculeert op de hartstoch
ten der massa, en die met valsche rhe-
toriek zijn volgelingen tracht op te
zweepen. Integendeel, hij heeft bij alle
liefde voor den mensch een afschuw
voor de „mob". voor het „hoi polloi", de
onredelijke, eigenzinnige massa; en
steeds wanneer zijn volgelingen zondig
den tegen de ahimsa, de geweld
loosheid, legde Gandhi zichzelf als
boetedoening een buitengewonen vas
tendag op.
Zoo leerde de groote menigte der Wes
tersche wereld Gandhi nog het best
kennen, als den man, dio voortdurend
vast. en voor wiens leven dan gevreesd
wordt, tot hij zijn vasten beëindigt, om
dat aan zijn wenschen, hetzij door zijn
volgelingen en volksgenooten, hetzij
door de Engelschen. werd voldaan. Het
oordeel over Gandhi in de Westersche
wereld moet on moest wel oppervlakkig
blijven, omdat Gandhi mot Westersche
maatstaven niet te begrijpen valt, Hij is
geen politicus, hij is evenmin een droo-
mer. Hij is geen volksmenner, hij is eén
idealistisch volksleider, die geenszins
van moenlng is. dat de meerderheid
reeds omdat zij meerderheid is, het
gelijk en het recht aan haar zijde heeft.
Lord Halifax als onderkoning
Wij zullen hier niet afdalen in bijzon
derheden ten aanzien van Gandhi's
strijd voor'vrijheid en zelfbestuur van
zijn land. Jarenlang, gedurende bijna
twee decennia, bleef Britsch-lndië ten
prooi aan onrust en strijd. Tenslotte
deed de huidige Lord Halifax, toen
ter tijd als Lord Irwin onderkoning van
Britsch-lndië, de stap, welke aan het
land rust en autonomie zou verschaffen:
Lord Irwin noodigde Gandhi uit tot
persoonlijke besprekingen om een ver-
golijk te treffen tusschen het Engel
sche opperbestuur en do Britsch-Indi-
sche vrijheidsbeweging.
Deze twee mannen, de onderkoning
Lord Irwin en de Mahatma Gandhi,
konden elkaar begrijpen en vertrou-.
wen. Hun beider levensbeschouwing
wortelde in het geloof. De huidige
Lord Halifax stamt uit een vermaard
geslacht van Engelsche theologen, en
zoo kon het geschieden, dat bij een der
besprekingen een adjudant den onder
koning en den zoo juist uit de gevan
genis gekomen volksleider gezamenlijk
gebogen vond over een Grieksch
Nieuw-Testament, waarvan zij een
Tl 7OENSDAG heelt opnieuw een Britsch eskader van de Britsche oórlögslucht-
1/1/ vloot het Kanaal overgestoken en een zeer lange en inspannende overland
vlucht boven Frankrijk gemaakt, zonder dat ten tusschenlanding behoefde te
worden gemaakt.
Zooals men zich herinnert, was het ditmaal de bedoeling om te trachten met dit
eskader de Midde'dandsche Zee te bereiken, wat ook inderdaad is gelakt, want het
eskader heeft zonder veel moeite, rechtstreeks vliegende van de bases in Engeland,
Marseille bereikt. Nadat de machines èenige malen boven de stad hadden gecirkeld
zijn zij naar het noorden gevlogen langs de veel gebruikte internationale luchtvaart
route. welke over het dal van de Rhone loopt. Althans te half vier in den middag werd
de bevolking van Lyon opgeschrikt door vliegtuiggeronk, dat van het Britsche eskader
afkomstig bleek. Reeds om hall twee waren er ook al vliegmachines overgekomen,
op de heenreis naar Marseille. De machines van half vier vlogen in gevechtsformatie
en waren blijkbaar van plan koers te zetten naar Parijs.
Inderdaad is het eskader om kwart
over vijf boven het centrum van Parijs
verschenen, waar het zeer de aandacht
trok, al mede door do geweldige snel
heid, waarmee de vliegtuigen zich
voortbewogen. Ook boven Parijs werden
eenige rondjes gemaakt, blijkbaar be
doeld als oefeningen in het uitwerpen
van bommen. Met groote snelheid ver
dween het eskader daarna in de rich
ting van Havre, om terug te keeren
naar de bases, vanwaar de machines
gekomen waren, namelijk verschillen
de militaire vliegvelden in de Midlands
en aan de Zuidkust van Engeland.
Blijkens een officieele mededee-
ling van het Ministerie van Lucht
vaart zijn de vliegmachines weer
allen behouden op hun bases terug
gekeerd.
Uit deze tweede raid boven
Frankrijk blijkt wel. dat de Britsche
luchtvaart op het oogenblik oVer
machines beschikt met een zëer
grooten actie radius, want al met al
is toch een non stop vlucht van de
Britsche zuidkust over Frankrijk
naar de Middellandsche zee en
terug geen kleinigheid. De Brit
sche en Fransche militaire lucht-
vaartautoriteiten hechten aan deze
moeilijken tekst bestudeerden.,. Toen
eenmaal het fundament van weder-
zijdsch vertrouwen was gelegd, volg
den verdere stappen gemakkelijk, tot
tenslotte na de Ronde Taf el-conferen
tie te Londen (1934) Britsch-lndië een..
federatie werd met eigen grondwet en
een groote mate van 'zelfbestuur: - ""s
Hoewel fundamenteele moeilijkheden
daarbij niet werden opgelost, keerde de
rust in het land terug en verbeterde de
verhouding tusschen Engelschen en
Britsch-Indiërs in aanzienlijke mate;
Gandhi had zijn doel voor een belang
rijk deel bereikt. Spanningen zijn er
echter nog steeds in Britsch-lndië.
Daar is allereerst de worsteling tus
schen Hindoes en Mohammedanen,
daar is ook de strijd der Britsch-ïncfi-
sche vorsten voor het behoud van hun
macht en hun overerfde rechten. Uit
vloeisel van dezen strijd was Gandhi's
jongste hongerstaking, in Maart van
dit jaar, naar aanleiding van een wei
gering van den vorst van Rajkot om
door Gandhi geëischte hervormingen in
te voeren. Ingrijpen van den onderko
ning voorkwam, dat Gandhi het slacht
offer werd van zijn vasten. Zijn dood
•zou voor do rust in het land, vooral
wanneer hij zou sterven als rnarfelaar
bij een hongerstaking, onberekenbare
gevolgen kunnen hebben.
Gandhi's beteekenis valt niet in en
kele woorden of zinnen te schetsen; hij
heeft voor zijn volk en zijn land onme
telijk veel bereikt, doch meer nog: hij
heeft aan de menschheid een voorbeeld
gegeven van onschatbare waarde.
oefenvluchten, die natuurlijk tege
lijkertijd een duidelijk demonstra
tief karakter dragen, groote waar-
do, getuige mede het feit, dat deze
vlucht onder meer werd meege
maakt door captain Balfour,
den onderstaatssecretaris voor de
luchtvaart, die deel uitmaakte van
de bemanning van een der groote
Wellingtonbommenwerpers.
Volgens de Engelsche berichten over
deze raid hebben in totaal ongeveer
honderd machines aan de vlucht deel
genomen, de Fransche berichten spre
ken van aantallen, die varieëren van
dertig tot vijftig, doch die baseeren zich
waarschijnlijk op het aantal, dat men
in de lucht hoeft gezien.
Neemt men daarbij in aanmerking,
dat het eskader op zeer groote hoogte
heeft gekoerst, en zeer snel heeft ge
vlogen, dan wordt het begrijpelijk dat
men in de Fransche steden minder
machines heeft gezien, dan hot er in
werkelijkheid waren.
Niet alleen Wellingtonmachines heb
ben aan de vlucht deelgenomen, maar
ook Whitley-bommenwerpers en de
snelle Blenheims. Uit Londen wordt nog
gemeld, dat ecnige vliegers zoo snel
hebben gevlogen (waarschijnlijk de
Blenheims), dat zij reeds binnen drié
uur naar hun basis terug keerden. An
dere machines kwamen later binnen.
Blijkbaar heeft dus het geheele eska
der van ongeveer honderd vliegtuigen
niet voortdurend bij elkaar gevlogen,
doch hebben verschillende onderdeden
,een anderen weg over Frankrijk geko
zen en is slechts* een gedeelte naar
Marseille gevlogen.
De berichten uit, Parijs gewagen, van
ongeveer vijftig vFiegtuigen, die. op zéér
groote hoogte en met -geweldige snel
heid passeerden.
Vijf escadriles Welllington-bom-
menwerpers zijn na een vlucht van
Engeland naar Marseille naar hun
basis teruggekeerd zoo wordt nog
uit Londen gemeld. De afstand
van 1500 mijl werd afgelegd in acht
en een half uur. Bij hun terugkeer
verklaarden de piloten dat de
weersomstandigheden niet bijster
gunstig waren geweest.
CI ANO IN GAETE AANGEKOMEN
GAETE, 19 Juli (Stefatii). De ze
vende Italiaansche vjootdivisie is uit
Malaga alhier aangekomen. Graaf Cia-
no is van den kruiser Eugenio di Sa-
voia aan land gegaan, hij werd ont
vangen door den ondersecretaris van
marine, Cavagnari. Per vliegtuig is hij
vervolgens naar Rome doorgereisd.
Ontspanning in de betrek
kingen met Italië
De Zwitsers in Zuid-Tirol
BERN. 19 Juli. (Havas). De bonds
raad heeft vanmorgen een rapport aan
gehoord van Motta over de besprekin
gen tusschen het Zwitsersehe gezant
schap in Rome en de Italiaansche re
geering over dé uitwijzing van Zwitser
sehe onderdanen uit het geannexeerde
Tirol. Dén ZwitÊêfSchen gezant zijn
twee verzekeringen gegeven: alle Zwit
sers. die uit Tirol zullen moeten ver
trekken, zullen behoorlijke schadever
goeding krijgen en zij zuilen in geen
enkel geval minder goed- behandeld
worden dan Duitsche onderdanen.
In i'ègeerlnpskringen constateert nien
na deze besprekingen een ontspanning
in de betrekkingen tusschen heide lan
den. De kwestie der arrestatie in Italië
van den kolonel Tessino. Albisètti. dié
het normale verlóóp heeft. Is echter
nog niet opgelost.
Chamberlain zingt de
oude melodie
LONDEX. 19 juli. (Reuter). In
het Lagerhuis heeft Chamberlain in
antwoord op een vraag naar de on
derhandelingen in Moskou verklaard,
dat de Britsche en Fransche am
bassadeurs Maandag een nieuw on
derhoud hebben gehad met Moló-
tof. Hun rapport wordt thans be
studeerd door de Britsche regee
ring in overleg met de Fransche
regeering.
Het Labourlid Dalton vroeg vervol
gens of een overeenkomst tengevolge
van al deze instructies en rapporten
nader tot een resultaat was gekomen
dan een week geleden.
Chamberlain zeide: „Wij hebben stel
lig nog geen overeenkomst."
Op de verdere vraag, of hij beschikte
over inlichtingen betreffende een voor
stel tot een lêejiing van 25 milljóen
pond sterling, door de Duitsche regee
ring te verleenen, antwoordde Cham
berlain ontkennend. Op de vraag, of hij
verwachtte, dat do onderhandelingen
tijdig zouden worden afgesloten om nog,
een aankondiging in het Lagerhuis to
doen. voor dit op reces gaat, antwoord
de Chamberlain dat hij hoopte dat
zulks het geval zal zijn.
Zender Droitwich door
bliksem getroffen*
LONDEN, 19 Juli. (Reuter). De
groote hal van de Londensche groente
markt nabij de Theems staat in lichter
laaie, de vlammen kunnen tot op een
groote afstand worden gezien.
De brandweer stelt alles in het werk,
om te voorkomen, dat hét vuur de
Soüthwark-Kathedraal in de nabijheid
aantast.
Vanavond even na zeven uur werd
de zender Droitwich van de BBC door
den bliksem getroffen, waardoor hij
onbruikbaar werd gemaakt. Korten tijd
later werd de oude zender Daventry in
gebruik genomen.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
STANLEY HART PAGE
U)
„Ik zal ook de waarnoid vertellen",
zei hij. „Ik heb mezelf gisteravond be-
zpottelijk aangesteld. Wat to veel cham
pagne. Niet per ongeluk. Met kwaad op-
zeL Ik bon er totaal kapot van, hoeren.
Ik.... ik was verliofd geworden op miss
Venora. Ik bad haar ton huwelijk ge
vraagdmeer dan eens. Ze wilde
haar artistenloopbaan niet opgeven.
Maar ik geloofde dat niet. Ik dacht, dat
te van iemand anders hield. Gisteravond
«cheen ik haar erg te irriteeren Ze
was heel afgetrokken tegen me. En ik
was zoo dwaas, me te bedrinken. Ik her
inner me, dat ik veel onzin tegen me
vrouw Abblngton heb uitgekraamd, die
ïne trachtte te kalmeeren. Wat ik pre
cies gezegd heb, weet ik niet meer, maar
het kwam er op neer, dat ik aan den
boemel zou slaan, als miss Venora me
niet wilde hebben.
„Vertelde u dat soms vlak voordat me
vrouw Ahhington naar boven ging?"
vroeg Hetherton.
„Ja. dat is zoo", zei mevrouw Ahhing
ton. „Het was allemaal onzin. Frank
was hoven zijn theewater en voelde zich
de afgewezen minnaar. Alle jongelui
raakten verliefd op yera. En zij, dat moet
ik zeggen, was een groote flirt. Ze kwa
men or allen wel overheen, maar be
gonnen toch met hun leven aJs ver
woest te beschouwen, als ze door haar
afgewezen werden."
„Nu goed dokter", zei Hetherton. „En
wat hebt u gedaan, nadat mevrouw Ah
hington u verlaten had
„Ik ging naar de bibliotheek. Ik stap
te binnen, maar zag toen Garrison en
Vera daar staan."
,Waar stonden ze?" vroeg Hand vin
nig.
Innes schrok even van die onverwach
te vraag.
„Wel... wel... ze stonden eigenlijk
heelemaal niet. Garrison zat op een
stoel en miss Venora zat naast hem op
de leuning, in druk gesprek."
„Was hot do stoel, waarnaast die bran
dende lamp stond?" vroeg Hand.
„Ja", antwoordde Innes.
„Goed zoo. Gaat u dóorl"
„Wel, Vera had me den heelen avond
vermeden. Ik ging meteen terug en
denk, dat ze me niet eons gezien hebben.
Toen ging ik naar de voorkamer. Ik
voelde nie verlaten. Terwijl ik daar zat,
viel het schot. Dat ontnuchterde me vrij
wel. Iemnnd, ik meen Klount, vroeg her
haaldelijk aan King, wat er in de bi
bliotheek gebeurd was. Ik ging daar
heen en... vond Vera!"
Innes verborg met een onderdrukten
snik zijn gelaat in de handen. Mevrouw
Abblngton keek Hetherton smeekend
aan.
„Kom, jongmensch, moed houden",
zei Hetherton, naar dr. Innes toegaande.
„We zullen het je niet langer moeilijk
maken. Wacht hier, tot je wat bedaard
bant, dan mag je heengaan."
„Dank u mijnheer", zei de jonge man,
Hetherton dankbaar aankijkend. „Ik
ben weer op streek. Het *pijt me,"
Hij stond op en ging met mevrouw
Abblngton naar. de deur.
„O, mevrouw Abbington", zei Hether
ton, „als u me niet kwalijk neemt, dan
zou ik u nog iets willen vragen."
„Uu bedoelt 2ekerover mijn
pistool?" vroeg ze, bleek wordend.
„Kan ik je helpen, Connie?" vroeg In
nes, zich als in een droom omwendend.
Mevrouw Abbington wist zich goed te
houden. Zé klopte den jongen man
glimlachend op zijn schouder. „Ga maar
door, Frank", zei ze „Ik ben ervan over
tuigd, dat de heerén heel welwillend
zullen zijn. Ga jij maar naar de anderen
terug. Nu, mijnheer Hetherton, voor
den dag ermee. Ik ben net zoo benieuwd
naaf dat pistool als u zelf."
Dr. Innes ging, na een onzekeren blik
over zijn f.choudcr geworpen te hebben,
de deur uit. Na zijn vertrek ging me
vrouw Abbington zitten en keek Hether
ton aan,
„Mevrouw Abbington", begon deze,
weifelend, „meent u... hm... denkt u
ons tot een andere mcening over dit ge
val te kunnen brengen, dan u ons tot
heden bezorgd hebt?"
Mijn meening, mijnheer Hetherton",
antwoordde zij, haar blauwe oogen neer
slaande, „is tot heden toe niet van veel
belang geweest, omdat ik me niet kon
voorstellen, om welke reden miss Ve
nora doodgeschoten we»d. Dat kan ik
nog niet. Ik kan er geen enkele reden
voor vinden."
„Zooals ik al zei, hebben deze heereri
mij nieuwe gegevens verschaft. Het
heeft nu den 6chijh, dat terwijl miss
Venora vermoord werd, de aanslag tegen
Garrison bedoeld was. Hij is op het
randje af eraan ontsnapt."
Mevrouw Abbington schrok zichtbaar.
„Garryl" fluisterde ze en haar blauwe
mooie oogen staarden angstig in hét
1 rond.
„Kent u iqpiand, die een reden kan ge
had hebben, om hem te willen dooden?"
.Goeie help, neen!"
,U begrijpt, dat we hierop noodzake
lijkerwijze dieper moeten ingaan",
merkte Hertherton op. „Het is de meèning
van inspecteur Gerrity en van mijnheer
Hand, een meening, die ik ten zeerste
eerbiedig, dat de oplossing van dit ge
val bijna geheel hiervan afhangt, of
we er achter kunnen komen, hoe uw
pistool in de bibliotheek van Robert
Garrison terecht gekomen ia op het
oogenblik van den moord. En omdat het
uw eigendom is, bent u natuurlijk de
eerste, tot wie wij ons moeten wenden."
Het knappe gezichtje van mevrouw
Abbington betrok.
Ik heb me... heb me nooit kunnen
voonstellcndat het zoo ernstig kon
zijndat mijn pistool daar lag" zei ze
stotterend.
„Weet u zeker, dat u het in den laat-
sten tijd niet gemist hebt?"
„Ik... dat weet ik niet."
„Ik begrijp dat niet volkomen."
„Ik bedoel, dat ik het in een heelen
tijd niet gezien heb."
„U bedoelt, dat u het niet bemerkt
zou hebben, als het weggenomen wa6?"
Mevrouw Abbington knikte vaagweg.
„Uitstekend. Maar u moet goed naden
ken, mevrouw Abbington. Hot is een
hoogst ernstige zaak. Indien u antwoord
kunt geven op mijn volgende vraag,
dan sta ik er op, dat u het doet. Wie
zou uw pietooi hebben kunnen wegne
men, om er Robert Garrison mee ts
dooden?"
Ik dacht een oogenblik, dat mevrouw
Abbington weer een flauwte zou krij
gen. Ze wankelde heel even, maar her
stelde zich. toch en keek Hetherton
smeekend aan. „Goeie help, moet ik
u dan heusch alles vertellen?"
Do districts-attorney schudde ernstig
van ja.
„U zult, hoop ik begrijpen", vervolg
de mevrouw Abbington met afgewend
gelaat, „hoe pijnlijk dit voor me is. Als
hij voornemens was, Robert Garrison te
dooden, misschionmisschien weet ik
dan wel, „wie het zou kunnen zijn."
Ze aarzelde en scheen haar krachten
te verzamelen en Hetherton kwam haar
een beetje te hulp. „De inlichtingen,
die u ons hier geeft, zuilen we als strikt
vertrouwelijk beschouwen. We zullen
er over nadenken en, als ze in ons oog
onbelangrijk zijn, zullen we ze metèen
weer vergeten. In elk geval zullen we al
ons best doen, u voor iedere onaange
naamheid te vrijwaren.
„Dank u", mompelde ze met zwakke
stem. „Er kunnen nog wel anderen zijn
maar er is één persoon, die ik ervan
verdenken kan, mijnheer Garrison een
kwaad hart toe te dragen. Dat is...."
Zo heet zich op de lippen en zweeg.
„Kom nou, mevrouw Abbington!"
drong Hetherton aan.
Ze trok haar 9chóuders strak achter
uit. Haar stem werd gejaagd, duidelijk
en scherp. „Ik verdenk mijn man. Hij
zou er toe in staat zijnnu tenmin
ste. Hij was vroeger een echte heer,
maar nu is hij niet meer dan een
drankzuchtige, kwaadaardige schurk.
Hij heeft me al pogen meo te trekken
in de ellende, waartoe hij vervallen is.
Gelukkig was ik sterker dan hij. En ik
zou hom allang aan zijn lot hebben
Overgelaten, als Robert Garrison er niet
geweest was. Mijn man heeft het for
tuin van zijn vader totaal verspild, en
toen begon hij het mijne op te maken.
Ik was wanhopig. Ik hield van hem en
hij van mij; maar zijn liefde verander
de in iéts.... iets gevaarlijks. In mijn
wanhoop Wendde ik me tot Garry. Hij
ried me aan, zoowel ter wille van Wally
als van mezelf, scheiding aan te vragen.
Hij meende, dat Wally, als hij óp eigen
beenen kwam te staan, zich zou bete-
ren. Mijnheer Garrison belegde het
beetje geld, dat ik nog had, zoo goed
mogelijk voor me. Hij heeft er zoo de
gelijk beheer over gevoerd, dat ik nu
een behoorlijk inkomen heb. Maar Hij
is er tegen, dat ik eenige toenadering
tot Wally toon."
„Heeft uw man geld van u trachten
te krijgen?"
„Verscheidene malen. Eerst trachtte
hij nog zijn stand op te honden, maar
in den laatsten tijd zag hij er gruwelijk
verwaarloosd uit. Hij is totaal.... aan
lager wal geraakt."
„Heeft hij ooit herrie gemaakt?"
,Ja zeker. In het begin trachtte hij
mijn medelijden op te wekken, maar
toen dat niet lukte, heeft hij verschil
lende malen een afschuwelijke scene
in mijn woning gemaakt. Daarna dreig
de hij me door de modder te halen. Hij
heeft totaal geen fatsoen meer over!
Eindelijk, op aandringen van Garry en
nog enkele vertrouwde vrienden, wei
gerde ik hem te ontvangen. Don laat
sten keer, dat hij kwam, heb ik hem
door den. huisknecht de deur moeten
laten uitzetten."
„Hebt u dan geen echtscheiding aan
gevraagd?"
„Ikik ben er toe overgehaald."
„Door mijnheer Garrison?"
„Ja en ook door anderen. Maar het
proces moet nog beginnen."
(Wordt vervolgd).
