(De Spin
H.V.C. handhaaft haar
ongeslagen record
Spanning en sfeer bij
Amersf. Boys-Zeist
Veel goeds en te veel slechts
op „Dorrestein"
H.F.C.-H.V.C. 1-3
H.F.C. had de
leiding
Tot in de laatste
seconde
2e BLAD PAG. 2
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
MAANDAG 14 OCTOBER 1940
OOK H.T.C. is niet in staat gebleken, om den opmarsch van
H.V.C. te stuiten, ongeslagen zijn de rood-witten uit Haarlem
teruggekeerd. Hiermede heeft H.V.C. inderdaad een keurige pres
tatie geleverd. De 31 overwinning op een ploeg afs H.F.C., waarvan
iedere speler over behoorlijke voetbalcapaciteiten beschikt, is maar
zoo niet uit de lucht komen vallen, doch vereischte doorzetting en
inzicht. Hiervan heeft H.V.C. in dezen wedstrijd blijk gegeven en de
zege, waarvoor alle zeilen waren bijgespannen, is dan ook vólkomen
verdiend.
Tot vlak voor het einde vertoonde de wedstrijd een groote
overeenkomst met de vorige twee wedstrijden van H.V.C. waarin
met 21 het einde kwam. Bijna was dit in Haarlem weer het geval,
doch in de laatste minuut kwam het doelpunt, dat de overwinning
volkomen veilig stelde. Het resulstaat van dezen strijd zal ongetwij
feld voor H.V.C. een ruggesteun zijn by de volgende wedstrijden
waaronder er nog verschillende zijn van zwaar kaliber!
DE STRIJD
VAN
GISTEREN
Linksbuiten Groothuis nam
de doelpunten voor zijn
rekening
"LI ET begin van den strijd gaf enkele
-*■ -*■ aanvallen over en weer te zien.
waarbij al direct bleek, dat H.V.C. voor
het doel gevaarlijker was. De Amersfoor-
ters zetten al spoedig zulk een serie aan
vallen op, dal het er voor het H.F.C.-doel
leelijk begon uit te zien.
.Vooral Kraak toonde veel activiteit en
door zijn toe
doen kreeg
Van Barne-
veld 'n pracht
kans toen
eerstgenoem
de over de ge-
heele linie
den bal voor
zette. Keurig
kopte Van
Barneveld fn, doch het leder belandde
in de handen van keeper van der Togt.
De voorhoede van H.F.C. maakte naar
mate het. spel vorderde, een zwakken
indruk. Op het gebied van combineeren
waren de Haarlemmer voorhoede-spelers
buitengewoon sterk, doch innlaats van
dit voordeel uit te buiten, hielden
telkens weer den bal te lang bij zich, zoo
dat het duo Van der Pol—Molesteyn. dat
weer op een goeden wedstrijd terug kan
zien, op het laatst niet veel moeite meer
had. toen zij de tactiek van H.F.C. een
maal dóór hadden.
H.F.C.'s doelpunt
Toch kwam na ongeveer een kwar
tier spelen een doelpunt aan den
kant vpn H.F.C., waarbij de gasthee-
ren in verhouding tot het spel wel
Iets meer kregen dan verdiend was.
Overigens was dit, een keurig doel
punt. De rechtsbuiten Gentes zette
den bal hoog voor het doel. waar
Van der Pol en den linksbinnen van
H.F.C., Drijver, het leder afwacht
ten. Drijver kopte het eerst en de bal
H.V.C. II—KAMPONG II 6—1
Op Birkhoven speelde H.V.C. 2 tegen
Kampong 2. De thuisclub won deze ont
moeting met de cijfers 61.
STICHTSCHE BOYS II—AMERSF.
BOYS II 3—2
Amersf. Bos 2 slaagde er niet in om
In Utrecht van toet tweede elftal van de
Stlchtsc-he Boys te winnen. De thuis
club bleef met 3^-2 in de meerderheid.
W. Kraak
IFoto-archief A.D.
verdween langs kee
per Brits in het
doel (1—0).
Lang behield H.F.C;
dezen voorsprong niet
Nog geen vijf minuten
later kwam reeds de
gelijkmaker. Eek dreef
den hal ver op en gaf
toen door naar Groot
huis. die zich op den
linkervleugel wist vrij
te spelen. Na tot op
korten afstand van het
doel te zijn doorgeloo-
pen plaatste hij het
leder zuiver in het
hoekje. Op fortuinlijke
wijze kroop H.V.C. di
rect hierop door het
oog van den naald.
Een van ver ingescho
ten. hooge bal werd
door keeper Brits ge
mist en reeds zweefde
de bal op de doellijn,,
toen Malesteyn opdook
en het. leder weder het
veld in zond. Nog twee
maal voor de rust
greep Malesteyn bui
tengewoon energiek in
toen enkele maten een
- H.F.C.-doelpunt vrij
wel zeker leek.
Met gelijken stand
ging de rust in.
De tweede helft
]VT IET lang was het spel in de
tweede helft aan den gang, toen
H.V.C. de leiding nam. Wederom was
het Groothuis, die uit een door Eek
aangegeven bal scoorde met een
hard, onhoudbaar schot, 12.
Na dit doelpunt was H.V.C. zichtbaar
veel sterker doch het geluk was niet
altijd met de Amersfoorters. Zoo kreeg
Van Barneveld eens den bal ongeveer
op het middenveld. Hij passeerde liefst
vijf tegenstanders op weg naar het
H.F.G.-doel en het schot tot besluit van
dezen aanval... kwam tegen den paal en
liep op niets uit. Even later overkwam
Van 't Prinsenhof hetzelfde, toen hij den
bal tegen de lat kopte.
Ongeveer een kwartier voor het einde,
zette H.F.C. alles op alles om een gelijk
spel te forceeren. Bii deze pogingen werd
het spel echter ruwer en met de span
ning steeg ook de vrees, dat het in een
unfaire partij zou eindigen. De scheids
rechter hield echter de leiding goed in
handen. Ook de houding van het pu
bliek was op dat. moment hinderlijk en
deed niet erg sympathiek aan. H.V.C.
werd hierdoor merkbaar geïntimideerd
en zakte eenigszins af. Gelukkig wist de
Amersfoortsche ploeg zich uit deze im
passe los te werken en was zij H.F.C.
weer volkomen den haas.
De zege een feit
Ze)fs moest H.F.C. zich in de laatste
tien minuten oridanks haar achterstand
tot verdedigen beperken. Dit, verhinder-
derde niet, dat in de laatste minuut het
derde H.V.C.-doeJpunt werd geboren.
Groothuis en van't Prinsenhof waren
hiervan de makers.
Groothuis, die op de vleugel tame
lijk gehinderd werd, schoot in. Het
leder kwam voorbij den keeper, die
miste en Van 't Prinsenhof zorgde
met een klein tikje voor de finish
ing touch.
Direct daarop kwam het einde met
3—1 voor H.V.C
Naar onze meening heeft de H.V.C.-
ploeg van Zondag in haar geheel wel
voldaan.
Een typische fout was echter en deze
fout maakte ook de tegenstander, dat
de half-linie te veel verdedigend op
trad. waardoor de verbinding met de
voorhoede niet altijd goed werd onder
houden. I-Iet gevolg was, dat meermalen
een speler geheel alleen met den bal in
het middenveld stond, het leder naar
de goal opdreef en daarmede ook de
spelers, die niet tot den aanval over
gingen, totdat een schot over de gehee-
le achterhoede heen, plotseling een ge
vaarlijke situatie voor het doel deed
ontstaan.
De rood-witte achterhoede heeft in de
afgeloopen vier wedstrijden wel getoond
wat zij waard is.
De voorhoede was in de opstelling
GroothuisEekVan 't Prinsenhofv.
Barneveld—Appeldoorn, goed geslaagd
en bevatte alle eigenschappen, die een
vo:rhoede moet bezitten, n.l. snelheid,
doorzettingsvermogen en tactiek. He
laas ontbreekt de productiviteit nog,
doch ofschoon de goalgetter Van 't Prin
senhof het niet tot doelpunten heeft
weten te brengen, heeft hij toch keurig
werk verricht en in samenwerking met
Eek en Van Barneveld handige staal
tjes van techniek voor het voetlicht ge
bracht. Mogelijk zal. het doelpuntenma-
ken ook nog aan de beurt komen en
met belangstelling zien wij dan ook de
verdere verrichtingen van H.V.C., die de
leiding in haar afdeeling heeft behou
den. tegemoet.
VOETBAL
Vlak voor het einde scoorde
Belt den gelijkmaker
(4-4)
p\E wedstrijden tusschen Amersf.
Boys en Zeist hebben zich
immer gekenmerkt door een bijzon
dere sfeer en eigenaardige uitslagen.
Het treffen van gisteren heeft daar
geen uitzondering op gemaakt. Ge
heel, zooals wij verwachtten, is de
strijd verloopen met een zeer span
nend slotbedrijf, waarin de thuisclub
na stug volhouden den gelijkmaker
scoorde.
Maar behalve spanning bood deze ont
moeting nog meer. Allereerst twee kee
pers die in de eerste helft, aan een doel
punt schuld hadden, verder in de twee
de helft twee penalties en evenzQoveel
vrije trappen, waaruit vier doelpunten
ontstonden. Door al deze voorvallen
werd er zenuwachtig gespeeld en dit
kostte Zeist in het laatste gedeelte de
overwinning. Het pleit voor de'gewijzig-
de Amersf. Boys-ploeg, waarin Belt op
de linksbui
tenplaats
speelde, dat
zij. na met
1-0 te heb
ben voorge
staan, steeds
een achter
stand wist
in te loopen.
Toch toon
de ons ook
deze forma
tie aan. dat
van de voor
hoede nog
weinig
kracht uit
gaat, al de
den alle spe
lers hun
uiterste best.
Het was
voor deze
linie moei
lijk spelen,
doordat
Zeist met
een stopper-
spil begon
en ook het
tempo regel
de, dat zeer
hoog lag.
Gelukkig
gooide v. d. Starre het spel direct flink
open en waren de aanvallen van de
thuisclub zeker even talrijk als die -van
de paars-witten. doch de afwerking liet
veel te wenschen over. De Zeistenaren
hadden dit onderdeel van het spel beter
onder de knie, zonder direct tot resul
taten te komen. Wel speelden zij met
meer overleg, doch de verre trappen van
de Amersf. Boys achterhoede en mid-
Aanvoerder Dammers
(Foto-archief A.D.)
denlinie, waarop de voorwaartsen dan
doorliepen, waren moeilijke problemen
voor de Zeist-verdediging. Toch zou
Amersf. Boys de leiding niet genomen
hebben, indien doelman Postma zijn me
dewerking ontzegd had. Aan het fraaie
schot van van Diest, de maker van de
eerste goal, doet dit geen afbreuk. Het
verre hooge schot stopte de doelman,
doch hij iiet .den bal weer los, welke
daarna in het net ging (10); Vier mi
nuten daarna veroorzaakte v. d. Burg
een vrijen schop, welke Bouwman in
kopte (1—1), terwijl kort daarop v. d.
Zee met een zacht „rolletje" Gerritsen
passeerde (1—2). Dit was de eenige
fout, welke deze doelman maakte. Latei-
heeft hij menig oogenschijnlijk doelpunt
voorkomen.
Na den stand 12 werd het tempo
minder, zoodat de thuisclub meer aan
dacht aan het opbouwend gedeelte kon
besteden. Vele kansen ontstonden er
voor het Zeist-doel, doch zelfzuchtig spel
en treuzelen deden menige kans verlo
ren gaan. Tegen het verstrijken der eer
ste helft waren de gastheeren zelfs nog
even in de meerderheid, maar ook dit
uitte zich in niets.
Twee penalties
rNNVERDIENSTELIJK konden wij
het begin van de tweede helft
niet noemen. Integendeel. Na den
aftrap kreeg Belt het leder toege
speeld; hij zond een ferm schot in,
dat keeper Postma corner sloeg.
Amersf. Boys bleef hierna een kleine
veldmeerderheid behouden, zonder
dat er iets bijzonders geschiedde.
De sensationeele gebeurtenissen welke
dezen wedstrijd kenmerkten, ontstonden
na 25 minuten spelens, toen Flipsen
hands maakte en van Diest via den
staander de penalty inschoot (2—2).
Zeist verhoogde het tempo en precies 3
minuten daarna maakte Windhouwer
in zijn al te groote activiteit hands. Nü
schoot Bouwman raak (2—3). Inmiddels
had Zeist door 't uitvallen van v. d. Zee
haar opstelling veranderd. De Amersf.
Boys speelden een enthousiast spelletje,
dat voordeel opleverde. Hoewel Postma
vele schoten keerde, moest hij na een
cornerbal van Belt, welke van Diest over
de lijn „drukte", zwichten (3—3).
Tien minuten voor het einde profi
teerde de linksbinnen van een fout van
een achterspeler en weer had Zeist de
leiding (34).
Door een sterk verdedigend spel te
spelen trachtte Zeist haar 43 voor
sprong te behouden. De zenuwen speel
den de verdedigers parten. Hachelijke
situaties kregen wij.te zien, totdat kort
voor het einde Belt uit. eeh vrijen trap
de gelijkmaker scoorde (44).
De scheidsrechter toonde zich een uit
stekend leider.
's-GRAVELAND—AMSVORDE 9—0
's-Graveland bleek op eigen terrein te
sterk voor Amsvorde te zijn. Onze stad-
genooten verloren dezen wedstrijd met
9—0.
Quick-A.P. W.C. 2-2
HET ideale voetbalweer heeft gistermiddag een groot aantal menschen naar
Dorrestein fcelokt. De verwachtingen waren hoog gespannen-, want zoowel
van Quick als van A.P.W.C. wist men, dat zij een ploeg in het \eld zouden
brengen, die adspiraties naar een leidende plaats in de vierde klasse heeft. En.
in die verwachting is men niet teleurgesteld. Er werd in de eerste helft goed
spel te zien gegeven, na half time was er zelfs sensatie. Sensatie met een slechten
bijsmaak, waardoor de wedstrijd ontsïerd werd, zoodat het eindsignaal een. ware
verlossing beteekende. De uitslag 22 heeft beide ploegen gegeven, wat hun
toekwam.
-*t j 1 i j i I RM 'Z schoot buiten toet
Na rust werd het spel area.1"!** ber«k doei-
fw man Hienekamp,
ontsierd I Fl'--»
ffBw uitstekend verde-
gfeflR digd heeft, tegen
^KSjÈË* de lat. De
springende bal
werd weggewerkt.
Even later kon
Hienekamp een
hard schot van
denzelfden speler
maar ternauwer*
nood stoppen,
waarop Velkhoff
't leder van dicht
bij overschoot. De
aanvallen bleven
wederzijdsch een
gevaarlijk karak
ter dragen. Kort
P. César voor de rust kreeg
(Foto-archief A.D.)middenvoor A. V.
d. Flier do kane
van den dag, maaralleen voor. doelman
Kortbeek staande schoot hij hoog over.
De rust ging in met 1—0 voor Quick,
een gelijke stand was juister geweest.
Na halftime kregen we een onver-
kwik l<olijke vertooning. A.P.W.C. zet
te alles op alles, waardoor het spel een
forscher kanakter kreeg. Wanneer toen
de scheidsrechter de eerste onregelma/-
tigheden direct den kop ingedrukt had,
was er niets gpbeurd. Hij bleef echter
in gebreke of deelde foutieve beslissin
gen uit. «De verhouding in het veld werd
er niet beter op, toen de A. P. W. C.-
voorhoede stormenderhand het Quick*
doel innam, o. i. daarmede een goal for
ceerde, die incorrect was en bovendien
offside.
Nog was de roode achterhoede niet
van den schrik bekomen, of A. v. d.
Flier strafte een fout van doelman Kort
beek op handige wijze af. A.P.W.C., dat
in het veld inderdaad toonaangevend
was, had zoodoende een 2—1 voor
sprong. De rust. keerde weer ietwat te
rug. maar het spelpeil bleef gedrukt.
Quick ging weer tot aanvallen over,
maar in de voorhoede wilde het. niet
vlotten. Vooral Von Zeppelin plaatste
slecht, terwijl de buitenspelers te licht
voor het. stevige spel bleken. Het moest
dus alleen van César en De Jong
komen. De A.P.W.C.-voorhoede bleef
meer een geheel vormen met als ge
vaarlijksten man middenvoor van Em-
pelen. Mossing ging tegen het einde de
paarsgele defensie versterken.
Reeds dachten wij aan een 21 eind
stand, toen César er zich doorwerkte en
met een zeer hard schot via doelman
Hienekamp en den paal scoorde. De
laatste minuten waren voor Quick,
maar gedoelpunt werd er ftiet meer.
Bij A.P.W.C. waren de uitblinkers
linksbinnen Mossing, doelman Hiene
kamp en middenvoor Van Empelen. Do
ploeg maakte over het geheel een goe
den indruk en wij mogen verwachten,
dat. zij ook in het verdere competitie-
verloop een belangrijken rol zal spelen.
Bij Quick was de halflinie heel goed,
alhoewel dit drietal v» d. Biezenbos,
Catocn en Hienekamp :te veel defen
sief speelde, vooral na de rust. In de
achterhoede was Van IJken moeilijk te
passeeren, hetgeen niet van Visser ge
zegd kan worden. Doelman Kortbeek
heeft een leelijke fout gemaakt, maar
verder vele fraaie safes verricht.
A.P.W.C. speèlde over het algemeen
fanatieker, stuk voor stuk gaven de
gasten zich geheel en daardoor legden
zij meer het tempo op dan de thuisclub.
Met het gelijke spél mogen beide ploe
gen overigpns te vreden zijn.
De opstelling van A.P.W.C. was:
Hienekamp (d). Van Putten en Van
Eeden (a). Snijders. B. van Empelen en
Brom (m), J. v. d. Flier. A. v. d. Flier,
J. van Empelen, Mossing en W. van
Empelen (v). Na de rust werd links-
huiten Van Empelen vervangen door
W. Kartnan.
De scheidsrechter bleek niet
voor zijn taak berekend
te zijn
HET ligt zeker niet op onzen weg
om critiek uit te oefenen op het be
leid van een scheidsrechter. Iedere refe
ree maakt zijn fouten en dat is begrij
pelijk. Maar zooal6 gistermiddag door
de heer G. W. Kernkamp gefloten werd,
was toch wel van het slechte veel te
veel. De eerste drie kwartier, ging het
nog en was 't alleen opmerkelijk, dat
de fluitist driemaal in het middenveld,
waar hij te veel
vertoefde, aange
schoten werd.
Maar na de ru6t
was het volkomen'
mis. Toen was de
heer Kernkamp
volkomen in de
war en gaf toij de
zonderlingste be
slissingen, heel
vaak zelfs op' ap-
pelleeren van spe
lers of publiek.
Ook de buiten
spelregel wa6 hij
niet meester. Geen
wonder, dat de
spelers hierdoor
beïnvloed en ge
prikkeld werden.
Het gevolg was,
dat na de rust.
een halfuur lang
een vertooning
plaats vond, welke het voetbalspel geen
eer aandeed, waarin een goal geforceerd
werd op een manier, die indr.uischte te
gen alle spelregels. Beide ploegen gin
gen zich aan onregelmatigheden te bui
ten, A. P. W. C., die -met. 1—0 achter
stond, begon er mee cn Quick diende
van repliek. Dat was heel jammer.' La
ten we hopen, dat zoo iets niet meer zal
voorkomen en dat de heer Kernkamp
hoogere eischen aan zichzelf zal gaan
stellen. Anders blijve hij van de voet
balvelden verre.
De wedstrijd begon in een hoog tem
po aan beide zijden. Reeds bij den eer
sten aanval had Quick succes, toen
linksbuiten Valkhoff scherp voorzette en
De Jong zuiver in het uiterste hoekje
plaatste. De paarsgelen lieten zich hier
door niet van de wijs brengen, met for-
sche trappen gooiden zij het spel open
en maakten zij h?t de roodzwarte ach
terhoede moeilijk. De afwerking van
hun aanvallen liet echter, te wenschen
over door onbesuisd schieten. Zoo kreeg
rechtsbuiten J. v., d. Flier, die rechts
back Visser nog al eens te vlug af was,
een mooie kan6, maar deze ging te niet
door een slecht. 6chot, terwijl midden
voor J. van Empelen geheel ongedekt
klaarstond om in te schieten. Snel ging
het spel op en neer. Ook Quick kreeg
na een half uur een fraaie kans, César
Hienekamv
(Foto-archief A.D.)
LANDENWEDSTRIJD TE LEIPZIG
LEIPZIG. 12 October. In de alhier
gehouden wielerwedstrijden tusschen
Zweden, Denemarken, Slowakije en
Duitschiand behaalde Denemarken da
overwinning. In den individueelen wed
strijd won Preiskeit (Duitschiand), ge
volgd door Lowen (Denemarken) en
Jonsson (Zweden).
feuilleton
door
lohnsfon Mc. Culley
80)
„Geen woord! Beweeg je niet!" beval
Warwik fluisterend zich over hem heen
buigend. Voor dien man beteekende een
zaklantaarn en een revolver slechts één
dingde notitie
..Ik heb niksbegon hij, zooals alle
misdadiger», altijd beginnen als ze ge
snapt worden.
„Stil! Geen woord! En beweeg je niet,
of ik schiet je neer. Bedenk dat goed!"
Hij duwde den loop van het pistool te-
gen de' borst van den man en liet zijn
licht door het vertrek schijnen om het
daarna weer on den man te richten „Ik
zal je voor een poosje binden en een
rron in ie mond stoppen," zei hij. „Strib
bel niet te^n. dat zou niet goed voor
je zijn. Ais je doet, wat ik zeg, gebeurt
je niets kwaads."
„Wie hen je?"
„Iloh je niet gehoord, dat je stil moet
zijn? Moot ik het tien keer zeggen? Op
m'n woord, fe bent niet vlug van be
grip! Ga met je rug naar me toe lig
gen."
Grommende gehoorzaamde de man.
Warwik hietd pistool on lantaarn even
in zijn eene hand, maar zoo. dat hij de
lantaarn kon laten vallen en onmid
dellijk vuren. Met de andere Jhand
greep hij naar den broekriem van den
man.
„Houd je handen hij elkaar op je
rug!" beval hij.
Nu moest hij zijn pistool en lantaarn
wel even wegleggen, maar hij greep
eerst de polsen van den man stevig
beet en had in een oogwenk den riem
eromheen gebonden.
„Voorover gaan liggen!"
De man gehoorzaamde. Warwik
maakte een prop van een zakdoek en
bond die met een handdoek voor den
mond van oen man.
„Het spijt me, ouwe jongen, maar als
je rustig blijft, zal ik je geen pijn doen.
Ik moet je nu eenmaal onschadelijk
maken'. Strenge maatregelen zijn soms
noodzakelijk, niet waar?
Nu de man voor een poosje onscha
delijk was oemaakt, liet Warwik zijn
licht nog eens door de kamer glijden
keek of het gordijn wel goed dicht
was. sloot de deur aan de binnenzijde
en sloop dan naar de deur die deze ka
mer met die ernaast verbond. Zich buk
kend keek hij door't sleutelgat. De beide
mannen zalm aan een wankele tafel,
waarop hun buit uit het hui? van
Cardlew lag. Ze waren bezig het geld
te verdeden em keken brgeerig naar de
juweelen.
„Ik zal die dingen morgen naar een
opkooper brengen en dan declen we
santen," zei een hunner.
„En dat pak papieren?"
„Die zullen wel niets waard zijn.
maar we kunnen ze verstoppen en af
wachten."
„Ik zeg. dat die kerel ze niet zou heb
ben meegenomen. als ze geen waarde
hadden. Hij heeft ze vast en zeker
goed bekeken bij zijn lantaarn, voordat
hij ze meenam."
„Nou ja, daar hebben we toch nog
wel tijd voor. Laten we ze nu maar
opbergen."
Dó man nam de papieren op en ging
ermee naar een hoek van de kamer.
Daar lichtte ,hij een vloerplank op,
stak er zijn arm ver doorheen, trok
zijn arm terug en legde de plank weer
op haar plaats. De documenten bevon
den zich nu tusschen den vloer en het
plafond der benedenkamer.
Warwik stond op het punt, hande
lend op te treden. Hij moest die kamer
zoo geruischloos mogelijk binnengaan,
de twee mannen onverhoeds verrassen,
hen onder schot houden en zorgen, dat
ze geen leven maakten. Hij wilde lie
ver niet vechten, als dat te vermijden
was. Dat gaf te vee! lawaai en opstand.
De andere bewoners zouden erbij ko
men. Misschien mengde de politie
zich erin cn die zou John Warwik on
getwijfeld opheldering vragen, waarom
hij zich in avnndcostuum daar bevond.
Het feit, dat hij algemeen bekend was,
zou het des te verdachter maken. Nie
mand zou zich kunnen voorstellen,
wat hij daar te maken kon hebben.
Hij besloot dus naar binnen te gaan.
de mannon met zijn pistool in hedwanc
te houden, de papieren onder den vloer
vandaan te haien en er dan vandoor te
gaan. Wat jammer, dat hij Togo nu niet
bij zich had! Togo was ook lid van de
bende en had reeds meermalen hewe-
zen, dat. hij handig was. Maar Warwik
had dit alles niet voorzien en niets te
gen Togo gezegd, waar hij heenging
Er zat dus n'ets anders on, dan alleen
de orders van de Spin ten uitvoer te
brengen.
Door het sleutelgat nam hij de ande
re kamer nog eens goed op. Daarna
liet hij zijn licht vallen op den man in
hét bed. Hij zorgde, dat deze het licht
in de oogen kreeg en dus zijn gezicht
niet kon onderscheiden. Met. dien man
was het nog niet in orde. Hij zou zich
los kunnen werken en de anderen te
hulp komen.
Wanvik scheurde 't smoezelige bpd-
delaken in reepen en bond daarmee de
handen en voeten van den man nog
eens ste\ig bij elkaar, zoodat zij"
slachtoffer zich onmogelijk kon bevrij
den. Ddarna gluurde hij nogmaals door
het sleutelgat. Hij zag, hoe de beide
mannen schrokken en naar de deur
keken. Er werd geklopt. Haastig gre
pen ze het geld en de sieraden bijeen
en stopten die ook onder den vloer bij
de papieren. Daarna ging een hunner
naar de deur en deed haar van slot.
„O, hen jij het. Curly!" zei hij, toen
een derde man de kamer binnenkwam.
Die man was groot en zwaargebouwd
en had wel iets weg van een gorilla.
Hij zette zijn gebalde vuisten in de
zijde en zei: ,,Ja, ik ben het. En ik heb
jullie iets belangrijks te vertellen. Er
is een karweitje op te knappen en jul
lie moeten gehoorzamen en helpen.
We zullen de Spin met zijn bende een
hak zetten!"
Wanvik kon nauwelijks een kreet
onderdrukken. Hij kon die kamer nu
niet binnengaan. Hij moest wachten.
Waf. bedoelde die Curlv ermee, dat ze
een hak wilden zetten aan de hende
van de Spin? Dit was iets heel onver
wachts!
XXVIII.
Caxly geeft bevelen.
Curly ging aan tafel zitten op een
der twee aanwezige stoelen. Hij keek
de twee anderen nijdig aan en sloeg
met zijn vuist op tafel.
„Ik heb hier ordei's te geven, dat
moeten jullie goed begrijpen," snauw
de hij. „Jullie moet, ze uitvoeren, of je
zin hebt of niet. Als we de Spin niet
tegenwerken, is het met ons gedaan!
De dienders weten niet, eens, dat hij in
de stad is, en, als we het- -vertelden,
zouden ze het toch niet gelooven. In
Europa nemen ze niet eens aan, dat
hij bestaat, en zeggen ze, dat hij maar
een verzinsel is. Als die Spin hier
met zijn hende invloedkrijgt, blijft er
geen behoorlijk kraakje meer te zet
ten!"
„Och, die Spin bemoeit zich immers
niet met onze kleine zaakjes?" protes
teerde een der mannen. „Waarom dan
zoo'n kouwe drukte? Er zit heel wat
anders achter."
„En wat dan wel?" vroeg Curlv.
„Dat weet je net zoo goed als ik. De
Spin met zijn bende snoept een andere
bende een goed zaakje af en dan is de
baas \an die andere hende nijdig en
wil ons ervoor spannen om de Spin
een hak te zetten. Geloof mij nou, dat
gaat niet en wie het probeert is stapel
gek!"
Curly sloeg weer met zijn vuist op
tafel en de twee mannen krópen in
hun schulp.
„Laten we dat nou maar voor wat
het i? willen jullie doen wat ik
zeg, of niet?"
„Ja natuurlijk. Curly."
„Jullie hebt niet veel te doen, maar
het moet. goed en precies gedaan wor
den. We moeten de Spin lot onderhan
delen zien te krijgen en daar zijn ver
schillende manieren voor. Hij heeft een
nicht, weet je?''
John Warwik \erdu,bholde zijn aan
dacht. toen hij dat hoorde. Het ging
nu over Sylvia en zijn hart, begon snel
ler te kloppen. Ze zouden toch niets
tegen haar in het schild voeren? Dat
zou niet gebeuren, dan was hij er ook
nog!
„Hij heeft een nichtje, dat zoo .on
schuldig is, dat je ervan zou staan te
kijken," vervolgde - Curly. „Echt een
onnoozel kind. Daar zijn we zeker van.
En dan heeft de Spin nog een zekeren
John Warwik, die voor hem werkt.
Dat is een fijn heertje, maar hij heeft
stevige knuisten aan zijn lijf en lef
voor tien."
„Ik wed. dat het. dezelfde kerel Is,
dien wc vannacht tegen het lijf geloo-
pen zijn."
„Hoe dat zoo?" vroeg Curly.
„Wel, we gingen een kraakje zetten.
En toen kwam die vent hinrfen en
snapte me. Maar ik wist zijn revolver
af te pakken en er vandoor te gaan.
En toon hij het. huis uitkwam hebben
we hem aangepakt en den buit afge
nomen. En daarmee zijn we er vandoor
gegaan."
„Toch waar?" vroeg Curlv smalend.
„Die kerel is anders drommels handig,
wat ik je zeg. Wie weet, of hij ons op
het. oogenblik niet staat af te luiste
ren."
..Geen denken aan! Hij kan hier toch
niet in zijn avondpakje komen, wel?
Vertel liever verder."
Met groote belangstelling had War
wik toegeluisterd. Dus de lui uit de
onderwereld wisten, dat hij tot de ben
de behoorde? Och. wat kwam dat er
eigenlijk op aan, zoolang de lui uit
zijn kringen het maar niet te weten
kwamen!
(Wordt vervolgd).
