De Gruyter Drievroolijke vrouwtjes van Spakenburg Üqsinjda I Drie meesters spelen trio Begrafenis van E. J. Mooij Iftlwarte Paa"*' Trijntje verdedigde Marretje 0FF1C1EELE NOTEERINGEN Hoest? Eén lepel Hoestival brengt reeds verlichting Verdwenen kleeding De Hoeve PAGINA 3 AMERSFOORTSCH DAGBLAD VRIJDAG 9 JANUARI 1942 KANTONGERECHT "DIJ gebrek aan tijd is het meestal niet onze gewoonte, om een kantongerechtszitting geheel uit te „zitten". Gistermorgen echter heb ben wii een stroom van verkeerszon- daren voorbij laten kabbelen en ons gespitst op een slotbedrijf zonder publiek, waar vermoedelijk wel wat copy in zou zitten. En achteraf ble ken we een goede neus te hebben ge had: de drie Spakenburgsche vrouw tjes. die zoo amicaal in de overigens verlaten getuigenbanken tegen el kaar aangeschoven waren, brachten, hetgeen wij stillekens verwachtten. De deurwaarder polste vriendelijk naar de reden van het bezoek, waarna een der schoonen zich losmaakte en op gewekt in de richting van de heeren rechters trippelde. Ik ben Trijntje de Graaf, zoo melddè zij zich. „Zeker schoolverzuim, hè?" informeer de de kantonrechter, vermoedelijk vrien delijk gestemd over het feit. dat deze drie vrouwkes zoo geduldig het oogen- blik van berechting afgewacht hadden. Trijntje beaamde door hoofdknikken. Eenige seconden stilte. De kantonrech ter steekt ziin licht op in een lijvig ver baal, waarin het dochtertje van Trijntje de hoofdrol blijkt te spelen. Dan lanceert hij de opmerking: „Marretje most naar school van mees ter Mol, lees ik. En dat deed ze soms niet. Hoe kwam dat zoo?" Moeder Trijntje had zoo'n rechtstreek- che vraag niet hcclcnïaal verwacht. Een beetje zenuwachtig trekt ze aan haar hoofddoek en mompelt dan iets, waaruit op te maken viel, dat dochtertje- lief niet genoeg kleeren had. Meteen be grijpt ze. dat dit excuus verworpen zal worden. En daarom voegt ze er haastig knikkend aan toe: „Ja, ja, toch is het zoo, meneer. Deze hoofddoek heb ik ook maar zoolang geleend..." De kantonrechter is niet overtuigd: Er wordt gezegd, juffrouw de Graaf, dat er financieel nog al warmpjes bij zit. Dat zal dus nog wel gaan met die klee ren." Maar daarmed^ neemt Trijntje op haar beurt geen genoegen en heftig be weert ze: „Dat kunnen ze wel van me zeggen, meneer. Maar gaat u maar eens na. Ik heb er thuis heel wat. die geen werk hebben. In de week haal ik net 15 aan inkomsten (de twee vriendinnen stem men in). En. meneer, we zijn thuis met n vijftienen. Die gebruiken twee balen aardappelen per week. Ga maar 's na..." De ambtenaar heeft inmiddels uit het verbaal opgediept, dat Marretje's weg blijven aan onverschilligheid van moe der de vrouw te wijten is. Trijntje: „Maar dat lnb ik nooit ge zegd." Het O.M. sussend: „Dat begrijpen we wel. Maar er zijn andere menschen. die dat van u zeggen en daar houden we re kening mee. Daarom eisch ik ƒ3 subs. dagen." Juffrouw de Graaf vond het wat veel, de ambtenaar oordeelde het goedkoop Of zij verder nog iets te zeggen had. Dit aanbod werd dankbaar geaccepteerd ,Ik jok 't. toch niet. Ik vroeg meister, of Marretje thuis mocht blijven en..." ,Dat wilde meister natuurlijk niet heb ben, viel de kantonrechter in. Het ergste is nog. dat Marretje zeer onvoldoende vorderingen op school maakt." De opmerking over de slechte rappor ten maakte op de moeder weinig in druk. Zij praatte er vroolijk op door: ,Ja, ik heb er een paar thuis, die niet slim zijn. Mot de adderen gaat 't wel, maar een schoolmeester krijg ik in de familie niet..." De kantonrechter liet dit grapje voor wat 't was en deed zijn uitspraak: Trijn tje kreeg 2 boete, te vervangen door één dag hechtenis. Lachend en druk con- verseerend verliet het kleurige drietal de zaal. waar inmiddels ook de ernst plaats gemaakt had voor een lach. Eenmaal op straat, togen de vroolijke vrouwtjes centrumwaarts. op z'n Spa- kenburgsch: midden op den rijweg en naast elkaar. Tegen inenting EEN inwoner van Baarn H. v. d. M. had nagelaten het gemeentebe stuur in te lichten over het feit, waar om hij zijn zoontje niet wilde laten in enten. Dit laatste is niet verplichtend gesteld, wel echter is kennisgeving voorgeschreven. Verdachte motiveerde een en ander door te zeggen, dat hij z'n kind niet voor zes weken ziek wilde hebben. Ook zou er in de bijbel staan, dat in enten afbeulen was. Het O.M. betwijfelde de juistheid van deze opmerking, welke z.i. van weinig ontwikkeling getuigde. De wet is t.a.v, inenting heel soepel, men verwacht en eischt alleen de noodige verklaring over pro of contra. De uitspraak werd 3 subs. 1 dag, de eisch was 5 subs. 3 dagen. W. v. d. M. motiveerde dezelfde na latigheid door te argumenteeren, dat eens een broertje van hem aan inenting gestorven zou zijn. Een motiveering, welke niet geaccepteerd werd. Uit spraak idem. Nachtdienst De Voorthuizenaar A. S. had zich te verantwoorden, omdat hij in den nacht van 5 December in verboden tijd op straat aangetroffen was. Verdachte had een geldig excuus. Hij kwam met een zware trailer beladen met melkbussen uit den Haag, waar het laden dien avond eenige vertraging ondervonden had. Zoodoende passeerde hij hier in het holst van den nacht omstreeks kwart over één. Hij had geen keuze: de melk moest afgeleverd worden, een overtreding ten spijt. Een weck te voren had hij een onbeperkte vergunning voor den geheelen nacht aangevraagd, twee dagen na het proces-verbaal in den bewusten nacht kreeg hij die. De kantonrechter begreep, dat deze man niet voor z'n pleizier op straat was ge weest. Waar hij de vergunning nu kon toonen, werd een minimum boete van vijftig cent uitgesproken. Onder de maat P. v. D. uit Bunschoten gaf toe, dat hij 50 Kg. gerookte en te korte paling in voorraad had gehad. Hij beriep zich, als los arbeider, op werkloosheid. Het O.M. nam hiermede geen genoe-' gen. Voortdurend, aldus de ambtenaar, spreken zij van drang tot levensonder houd. Blijkbaar zijn de Spakenburgers te dom, om te beseffen, dat zij met de zen handel den vischstand in hooge mate benadeelen. Zonder werk zijn is geen excuus voor het begaan van over tredingen. Ivies dan zoolang een ander, wettig beroep. Eisch 100 subs. 30 dagen. Uitspraak 30 subs. 10 dagen. R. de G. uit Spakenburg zou 50 KG. ondermaatsche paling bij zich gehad hebben op de Zevenhuizerstraat. Mr. Frima, pleiter, ging met de ma nier, waarop door de politie gecontro leerd was, niet accoord. Men had even Üi de bak gekeken en toen de heele par tij visch in het water laten gooien. Hoe kon de politie in een krioelende palingmassa zien, zonder te meten, dat de palingen al of niet te kort waren? Het O.M. was van oordeel, dat zulks door de routine wel mogelijk was. De eisch werd 100 subs. 30 dagen. Pleiter meende uit andere woorden van den ambtenaar te kunnen opma ken, dat deze den verdachte verwij tte, dat hij in visch handelde om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hiertegen protesteerde pleiter met klem. De kantonrechter stelde dege zaak veertien dagen uit, om de beide verba lisanten te hooren. SURNUMERAIR Tot surnumerair der registratie en domeinen in tijdelijken dienst is alhier benoemd de heer A. G. van Veen. GRAND THé&TRE. - Van heden tot en met Donderdag (uitgezonderd Woensdag avond) vertooning van „Annelie". Voorstellingen: Zaterdag 6 en S.15 uur, doorl. Zondag 1.45, 4, 6 15 en 8.30 uur. Andere avonden 8 uur, nam. Zaterdag en Woensdag matinée om 2 30. CITY THEATER. Van Vrü'dag af vertoo- ning van „Het monument eener groote liefde". Voorstellingen als in 't Grand Théfttre^ REMBRANDT THEATER. „JÖ bent mijn leven". Voorstellingen als in Vertooning van Grand Thé4tre. GILDEHUI?-. 10 t.m. 24 Januari. Amer6f Kunstkring. Tentoonstelling van reis schetsen van architecten. Dag. 104 uur. Zaterdag opening 3 uur nam. GRAND THéaTRE. 14 Jan. Gemeentelijk Theaterbedrijf „Amsterdam", Driekonin genavond. 7.30 uur. DE VALK. 24 Jan. Nieuwjaars-Variété van het N.V.V. district Amersfoort. 7.30 uur. Vraagt gratis prospectus van het leesgezelschap „EIGEN KEUZE" Boekhandel G. G. VEENENDAAL LANGESTRAAT 33. .TEL. 3233. 111 ET is een uniek kamermuziek-en- semble dat gisteravond in net Grand Thé&tre voor de Concertvereeni- ering musiceerde: hoort men de namen Eeltkamp, Stotijn en Ketting, dan doe men herinneringen op aan heerlijke uren vol van rijk muziekgenot, die de groote solisten ons schonken. Het minst misschien hij den pianist Piet Ketting, die minder op den voorgrond is getre den. Maar dat ook hij daarvoor de noo dige capaciteiten bezit, heeft hij op de zen avond wel voldoende getoond. Ik heb zelden Debussy met zoo'n prachttoucher en zoo ragfijn geacheveerd hooren spelen als Ketting op dezen avond de „Bruyèrcs" vertolkte. Het was alleen ja-mmer, dat Ketting, die als pio nier voor moderne muziek naam heeft verworven. né. Debussy zijn eigen Fuga voor piano speelde, een zoo langzaam aan internationaal vermaard werk, dat echter nu, al was ik dan blij om de ken nismaking. het niet verder dan een oe- langwekkende nouveauté kon brengen, eenvoudig omdat men nog gevangen was in de zachte wegglijdende klanken wereld van den Franschen meester en Kei ting's werk volkomen in onze dagen thuis hoort. Joljan FePkamp's solo was de rake feekening, die Albert Roussel van groo te „Joueurs de Flute" maakte. Zijn spel was zoo meesterlijk, zoo bezwerend (Krisna) en ook weer ingetogen (slot- niano), dat men gewoon op het feit zit te wachten, dat deze meester-fluitist zijn eigen teekening kan spelen. En Jaap Stotijn zorgde, dat de „note romantique" niet on4brak en tooverde in de Sonate van Saint Saëns wonder mooie schalmeimuziek uit zijn instru ment. Deze drie meesters nu vornten een trio -met ec'n meesterlijk samenspel. Hun trio-muziek was op dezen avond tot, oude componisten beperkt: Loeillet, Te- lemann en Couperin. Onnoodig te zeggen wat het mooiste was: noemt men het Adagio van Loeillet, dan mag men ook de aanhef van Telemann's trio niet ver geten of verschillende deelen van Cou- perin's woordenrijke „Apothéose, de Corelli" (waarin alleen de twee Mode rato's wenscheji tot meer kakwte en be- zinking open lieten). De aan het slot gebrachte ovatie moge voor deze kunstenaars een hartelijk „tot weerziens!" beteekenen en voor het be stuur der Concertvereeniging de aan sporing tot een nieuwe uitnoodiging met dien verstande, dat dan ook in het riospel de modernen niet mogen ont breken. HANS M. SCHELFES. N.V. Nederlandsche Buurtspoorweg Maatschappij - Zeist Met ingang van MAANDAG 12 JANUARI 1942 wordt de dienstregeling van den tramdienst UTRECHT - DE BILT - ZEIST G E W IJ Z I G D Dienstregelingen van 11 dezer af 3 cent verkrijgbaar bij de conducteurs Zeist. 9 Januari 1942 DE DIRECTEUR Jam van het fijnste hollandsche fruit Echte vruchtenjam, van dè firma die bekend staat om haar „betere waar" Edel en Huishoud kwaliteit verschillende smaken voorradig Vereeniging voor den Effectenhandel AMSTERDAM, 8 Jan. 1942 AANDEELEN (AFD. A) ACTIEVE FONDSEN (S'oteermgen na Groep A) STAATSLEENINGEN Nederland lel. 1940 O. 4 102% - 2e I. 1940 4 100% 100% - m.b.f. 'e 1. 101% 102 - 100% 101)4 95% 1940 4 Ned. L. 19414 id. 1911 3% id. Grb. O. 8% id. Ree. 1941 1000 3% ld. O. 8 ld. e.v.lnsehr. 3 I ld. Gr.b. O. S id. '36 1000 8 ld. '37 1 1000 8 I id. 1938 1U00 (8%) 8 1 Id. N.W.S. 2% I ld. Grb. O. 2% j Oost-Indlü id. 1000 'SS 8% ld. 1000 19S7 3 id. 1000 '37 A. 3 101 95% - - s6% 68% 68 67% 96% 89% 93Y, 74 74% 88% 66% 96% 83% 96% 89% 93% 74% 96%: 69% 93% 88% 87 H 2. BANK-EN CREDIETINSTELU Koloniale B. A. 160 164 1 N.I. Hand.b. ld. 108 103 N. HandelmU. 1000) C.v.ld. 132 132% JNDUSTRIEELE ONDERN. A. Kunstz.U. A. 155% 155% 156 v.Berkcl'a P. id. 139% 140% 139% Calvé-D. C.v.ld. 124% 126 126% Ontr.SuIker ld. 250 249 FokkerN. Vllett- tuigenfabr. A. 222 218 Lever Br. en Un.N.V.C.v.A, 176% 176% 179 N. Fort-Aut, id. 347 Phil.a.G B.v. id. 289 288% 291% 'ld. af jr. P. W. id. 184 185 MIJNBOirW-ONDERN. lO.BorneoMU. A. 135 ld. pref. iu»nd. 120 PETROLEUM j Dordtsehe G.A. 211% 222 t Kon. P. Mij id. 245 244 256 RUBBER A'dam Rubb. Colt, 4 1 1000 A. 194 192 Band. Rubb. ld. 153 153 Dell-Bat. R. id. 159% 162 Kendeng L. ld. 167 I Majangland ld. 84 81 O.-Japva R. id. 106 98 Oostk. k ƒ600 C. v. id. 129 I Sarbadjadl id. 92% 94 Silaa Sum. id. 93 85% Sumatra Rub ber Cult. id. 165 (Var.Ind.C.O. id. 150 149% SCHEEPVAART |Ho!t.-Am. L. A. 134 134 205 154 84 101 142% 117 I Java-China- Japan Lijn A* 114 IK. N. Stb. N.B.id. 174 174 181 Kon. Paketv. id. 177 182 Ned. Sch. U. id. 163 163 173 Rotterd. LI. Id. 136 141 St.v.M. Ned. id. 136 145 SUIKER Hand. A'dam A. 298 297 308 Java-Cult.M. id. 179 178% N.I.Suik.Un. Id. 170 173 Ver. Vorst .C. Mij. /250-500 A. 53% 92 94% E Exdividend GELDKOERS 2% OP „Rusthof" heeft gistermiddag de teraardebestelling plaats gehad van het stoffelijk overschot van den heer E. J. Mooij, in leven medefirmant van <Öe drukkerij C. C. Callenbach te Nljkerk. Velen hebben van hun sympathie voor den overledene getuigenis afgelegd door hun aanwezigheid; naast vrienden en kennissen en het voltallig personeel van de drukkerij merkten wij o.m. op de heeren L. B. Groen, hoofdbestuurslid van de Federatie van werkgeversorga nisaties in het boekdrukkersbedrijf, W. Wijk Jr. namens het plaatselijk district der Federatie, B. Kramer, mede namens het district Leerlingencommissie. H R. Krul, notaris Mennega, gep. overste Sor- mani, C. Sevenhuysen en verschillende collega's. Bij het betreden van de aula speelde de organist het gezang „Neem, Heer, mijn beide handen". Als eerste spreker trad aan de met tal van bloemstukken bedekte baar de heer C. C. Callenbach Jr. naar voren, om na mens firmanten en familie een laatste woord te richten. Hij betreurde het in hooge mate, dat men niet meer de gele genheid heeft gehad, om den heer Mooij op 2 Januari j.l. den dag, waarop hij veertig jaar aan het bedrijf werkzaam was dank te zeggen voor al hetgeen hij in al die jaren tot stand heeft ge bracht. Wie hem kende, weet, aldus spreker, wat wij in den heer Mooij ver- De hoeststillende en borstversterkende siroop. Per flacon 90 ct. „Wat Münhardt maakt is goed". Bjj Apoth. en Drogisten loren hebben. Zijn accuratesse was spreekwoordelijk in het bedrijf. Spreker had de laatste zeventien jaren met den heer Mooij samengewerkt, hij kon ge tuigen van een man, die zich zijn ver antwoordelijkheid ten volle bewust was, iemand, die vriendelijk en harte lijk was jegens een ieder, die voor zich zelf weinig vroeg en slechts aan ande ren dacht. In zijn troostwoord betrok spreker in het bijzonder de kinderen, die in Indië wonen. Voor alle medewer king en vriendschap jegens* zijn fami lie en kinderen, zeide hij tenslotte be wogen dank. Namens het personeel van de drukke rij en hen, die reeds zijn gepensionneerd, werd een kort afscheidswoord gespro ken door den heer H. Wan Essen. De overledene, aldus spreker, werd door allen, die onder.zijn leiding werkten, hoog geacht om zijn welwillendheid en rechtvaardigheid. Voor hen was hij steeds een voorbeeld van ijver en nauw gezetheid. Een vooraanstaande positie innemend in de georganiseerde vakop leiding in dit district, drong hij altijd, vooral bij jongeren, aan op geregelde vakstudie, in het belang van hun eigen toekomst. I-Iet overlijden van den hoog- geachten patroon heeft allen des te meer getroffen, omdat reeds voorberei dingen getroffen waren ter herdenking van zijn 40-jarig leiderschap van de zaak. Het heeft niet zoo mogen zijn. Zijn nagedachtenis zal bij allen in hoogen eere blijven. Hierna bracht de heer L. B. Groen, na mens het hoofdbestuur van de federatie van w erkgeversorganisaties in het boek drukkersbedrijf, namens het bestuur van de Chr. drukkerspatroons en na mens alle leden van het district Amers foort en omtsreken een laatsten groet. Spreker was vervuld van erkentelijk heid voor al hetgeen de heer Mooij in het belang van de grafische bedrijfsge- meenschap gedaan heeft. Hij was een goed en eerlijk collega, het bedrijf en het vak hadden immer zijn volle belang stelling. Een troost voor de nabestaanden mo ge zijn, aldus besloot de heer Groen, dat zijn nagedachtenis bij een ieder in eere gehouden zal worden. God hebbe zijn ziel. Bij het verlaten van de aula speelde de organist het gezang „O Hoofd be dekt met wonden" uit de Matthëus Pas sion. Aan de groeve heeft een schoon zoon het dankwoord gesproken. Men dient in dezen tijd zeer voorzich tig te zijn met het in bewaring geven of in het openbaar ophangen van klee ding. Er zijn namelijk kapers op de kust. Dit ondervond ook een bewoner van de Trompstraat. Toen hij uit de openbare leeszaal wilde vertrekken, moest hij constateeren, dat een onbe kende reeds verdwenen was met mede neming van jas. hoed. sjaal en hand schoenen, welke hij aan den kapstok had opgehangen. Burgerlijke Stand GEBOREN: Antonia, d. van Willem Humo ring en Hendrika Elisabeth Jacoba Kool; Geertruida Maria, d. van Roelof Mtfhten en Bartha Roozcndaal; Wietske, d. van Reinder Gerard Tamboezer en Elsa Staal: Wilhelmi- na Güsberta Maria, d. van Theodorus Petrus Kok en Petronella Smering; Felix, z. van Gcrrit Flsmehng en Tcuna la Plein. ONDERTROUWD: Hendrikus G'u'sbertus Franciskus Brakkee en Johanna .Veltmeu'er; Harm Cornells Petrus Kuit (n Bcrnardina Magdalena Ruitenberg; Henri Jan Schokker en Christina Maria van Rootselaar; Johan nes Stomphorst en Saartje de Witte; Rudolf Vermaak en Elise Magdalene Marx. OVERLEDEN: Jan Aartsen, oud 78 jaar; Geertruida van Nieuwenhuizen. oud 47 jaar, echtgenoote van Bernardus Roep. r^ülLLËlOK DOOR N.K. 87. Dientengevolge vond Maarten den volgenden dag. toen hij van zijn jarht naar werk terugkeerde, twee brieven Zij waren met de tweede bestelling mee gekomen. Natuurlijk openden hij den brief van Eva het eerst en hij voelde er zich verrast en verheugd door. Nora wilde, dat hij op de boerderij zou terugkeeren! Maarten had dien morgen een tijdelijke baan aanvaard, ^aar hij den volgenden dag beginnen moest, cn hij besloot dit eerst te doen. Hij zou er lijd door winnen om met No- ra te onderhandelen. De brief van Nora was zeer aanvaard baar. Zij uitte haar spijt voor de ma nier. waarop ze hem behandeld had, en bekende openlijk, dat ze om zijn steun verlegen zat. Niemand anders zou de boerderij kunnen redden en het verhaal van den dood van haar oom had het ver langen om zijn wenschen te voltooien bij haar opgewekt. „Je kunt zelf de voorwaarden bepa len,*1 schreef z«j. „Je oude huisje zal leeg staan als' je aankomt en als je de dertig gulden wilt aannemen, die oon je reeds betaalde, zal ik een commissie over alle verkoopen bijvoegen. Je zult volledige macht van beslissen krijgen en ik zal me nooit in je beheer mengen of toelaten dat een ander dat doet." Zij verlangde dat hij den volgcndpn Maandag beginnen zou, en daar dit goed uitkwam met de plannen van Maarten, schreef hij zonder aarzelen bevestigend terug. HOOFDSTUK XXXIV. Nora is veranderd. Ongeveer terzelfder tijd dat Maarten zijn twee brieven las. was Louis Wind man naar de boerderij „Het Zwarte Paard" teruggekeerd. Bij zijn thuiskomst gedroeg hij zich zoo anders. dat Nora oplettend en ach terdochtig werd. „Wel, schat, ik bon weer thuis en ik hen er blij om," zei hij, terwijl hij haar kuste. „Heb je me erg gemist?" „Ja," antwoordde zij; „alles is anders, als je er niet bent." „Inderdaad?" Louis voelde de dubbel zinnige strekking van dit antwoord, maar hij meende dat hi| haar wel de baas w'as. „Dat klinkt als een sluw ver wijt," vervolgde hij droevig. „Ik vrees dat ik het verdien, Nora, want ik heb je niet steeds behandeld zooals het be hoorde. Maar ik ga me nu herzien, lief ste. Ik zal je een prettige tijd bezorgen. Wil je een stukje chocolade?" Hij haalde een groote en kostbare doos bonbons te voorschijn. Het was voor het eerst dat hij uit de stad iets voor haar meebracht en Nora nam het met een glimlach van plezier in ont vangst. Maar ze liet zich niet mislei den en zi| namen plaats aan een zeer eenvoudig middagmaal. „Als ik geweten had dat ie thuis zou komen, had ik voor wat beters gezorgd," vertelde zij hem. „Maar dit is goed genoeg. Ik heb het in Amsterdam niet prettig gehad en ik zal dif heter waardeeren dan alles wat ik sinds ik het huis erliet heb gekre gen." Dit was bijna te mooi om waar te zijn en Nora hield haar oogen goed open en zij stelde zich ermee tevreden om te wachten tot hij onthullen zou waar hij heen wilde. „Voel je iets voor een ritje?" vroeg hij toen het maal geëindigd was. „We zouden ergens kunnen gaan theedrin ken en thuis komen voor het avond eten." Ja. Nora wilde wel uitgaan, voor de eerste keer sinds de wittebroodsweken, maar ze vroeg zich af. waarom ze daar zoo koel en onverschillig tegenover stond. Een week geleden zouden een paar vriendelijke woorden haar diep getroffen hebben. Het tochtje was zeer genoeglijk en de thee was verrukkelijk. Zij keerden te rug naar een goedbercid a\ondmaal en aan het eind daarvan kwam de bedoe ling van Louis te voorschijn. „Ik had een nare geschiedenis in de stad," beweerde hij, met den blik van een ondeuge.nden schooljongen, die op appels stelen is betrapt. „Terwijl ik met een vriend over za ken sprak, kwam er een man on mil af die zei: „ik geloof dat u meneer Loui« Windman bent? Hoe maakt u het?" Hij stak de hand uit en je zou het niet gelooven. Nora hij presenteerde mij een paar schuldbekentenissen. Daar was ik volstrekt niet op verdacht. Wor kelijkl" Thans begreep zij het. Haar echtge noot was weer in financieele moeilijk heden. „Magjk ze zien?" vroeg zij. Hij kwam met twee blauwe papieren voor den dag en sloeg haar zijdelings gade, terwijl zij las. De eene heette een schuld vari bijna acht honderd gul den voor een kleermaker en de andere was meer dan duizend gulden schuld aan een garage voor herstellingen, ban den, benzine en andere posten. Daar zij op een advocatenkantoor ge weest was. wist Nora de beteekenis van een schuldbekentenis. „Dat is niet mis," merkte zij op. „Daarvoor kunnen ze ie in de geva ige- nis zetten, als je niet betaalt, is het niet?" „Dat vrees ik ook en dat willen we toch niet. nietwaar?" „Nee, ik zou het naar voor je vinden als je de gevangenis inging." Hij zag haar weer aan, want hij hieid niet \an de manier waarop ze dit zei. Het klonk alsof ze het niet prettig zou vinden, maar zich erop voorbereidde om den slag te incasseeren. Louis kreeg het vermoeden dat het misschien lang niet zoo makkelijk was om over dit meisje de baas te spelen als hij ver wacht had. Een moment vloog er een leelijke grimas over zijn gezicht, maar zij verdween spoedig. „Dat herinnert me ereens aan." zei hij luchtig. „Omdat ik toch in de stad was vond ik dat ik den ouden Beverwijk wel eens kon opzoeken." „Bedoel je den advocaat van oom? Waarom deed je dat?" „Om moeilijkheden te ontgaan," ant woordde haar echtgenoot met een inne menden glimlach. ..Wij moeten toch we ten wat er in het testament staat, niet waar?" „Wat zei hij?" „Hij beweerde, dat ik niet bevoegd was. en weigerde om zijn mond open te doen, al vertelde ik hem. dat ik je man was. Hij is er niet van overtuigd dat de oude man werkelijk dood is en hij schijnt over de heele jvereld tele grammen te sturen om uit Ie vinden wat er gebeurd is." „Maar dat was niet alles." De stem van Louis werd wat onzeker. „Hij gaat een taxateur hierheen sturen om alles wat er is te schatten. Hij sprak er over om meneer Brakmans belangen te be schermen. Dat maakt de zaak verve lend. vind je niet?" Nora had reeds een brief van notaris Beverwijk ontvangen, waarin hij be richtte, dat hij een taxateur naar de boerderij zou sturen. Zij was dankbaar, dat de taxateur reeds den volgenden morgen zou komen „Ik heb je hulp noodig, schat", zei Louis met gemaakte stem. „Ik bezit geen cent", wierp ze tegen. „Zooals je weet. behoort de boerderij niet aan mij en ik ben niet bevoegd om goederen in geld om te zetten. Jij hebt dat nu al tot een bedrag van zeven duizend gulden gedaan en daarvoor zul len we aan oom Jacob, als hij nog leeft en terugkeer', verantwoording moeten afleggen. Maar er mag verder niets wor den verkocht!" (Wordt vervolgd)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1942 | | pagina 3