De Gruyter
Drievroolijke vrouwtjes van
Spakenburg
Üqsinjda
I
Drie meesters
spelen trio
Begrafenis van
E. J. Mooij
Iftlwarte Paa"*'
Trijntje verdedigde
Marretje
0FF1C1EELE NOTEERINGEN
Hoest? Eén lepel Hoestival brengt reeds verlichting
Verdwenen kleeding
De Hoeve
PAGINA 3
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
VRIJDAG 9 JANUARI 1942
KANTONGERECHT
"DIJ gebrek aan tijd is het meestal
niet onze gewoonte, om een
kantongerechtszitting geheel uit te
„zitten". Gistermorgen echter heb
ben wii een stroom van verkeerszon-
daren voorbij laten kabbelen en ons
gespitst op een slotbedrijf zonder
publiek, waar vermoedelijk wel wat
copy in zou zitten. En achteraf ble
ken we een goede neus te hebben ge
had: de drie Spakenburgsche vrouw
tjes. die zoo amicaal in de overigens
verlaten getuigenbanken tegen el
kaar aangeschoven waren, brachten,
hetgeen wij stillekens verwachtten.
De deurwaarder polste vriendelijk
naar de reden van het bezoek, waarna
een der schoonen zich losmaakte en op
gewekt in de richting van de heeren
rechters trippelde. Ik ben Trijntje de
Graaf, zoo melddè zij zich.
„Zeker schoolverzuim, hè?" informeer
de de kantonrechter, vermoedelijk vrien
delijk gestemd over het feit. dat deze
drie vrouwkes zoo geduldig het oogen-
blik van berechting afgewacht hadden.
Trijntje beaamde door hoofdknikken.
Eenige seconden stilte. De kantonrech
ter steekt ziin licht op in een lijvig ver
baal, waarin het dochtertje van Trijntje
de hoofdrol blijkt te spelen.
Dan lanceert hij de opmerking:
„Marretje most naar school van mees
ter Mol, lees ik. En dat deed ze soms
niet. Hoe kwam dat zoo?"
Moeder Trijntje had zoo'n rechtstreek-
che vraag niet hcclcnïaal verwacht.
Een beetje zenuwachtig trekt ze aan
haar hoofddoek en mompelt dan iets,
waaruit op te maken viel, dat dochtertje-
lief niet genoeg kleeren had. Meteen be
grijpt ze. dat dit excuus verworpen zal
worden. En daarom voegt ze er haastig
knikkend aan toe: „Ja, ja, toch is het
zoo, meneer. Deze hoofddoek heb ik ook
maar zoolang geleend..."
De kantonrechter is niet overtuigd:
Er wordt gezegd, juffrouw de Graaf, dat
er financieel nog al warmpjes bij zit.
Dat zal dus nog wel gaan met die klee
ren."
Maar daarmed^ neemt Trijntje op
haar beurt geen genoegen en heftig be
weert ze:
„Dat kunnen ze wel van me zeggen,
meneer. Maar gaat u maar eens na. Ik
heb er thuis heel wat. die geen werk
hebben. In de week haal ik net 15 aan
inkomsten (de twee vriendinnen stem
men in). En. meneer, we zijn thuis met
n vijftienen. Die gebruiken twee balen
aardappelen per week. Ga maar 's na..."
De ambtenaar heeft inmiddels uit het
verbaal opgediept, dat Marretje's weg
blijven aan onverschilligheid van moe
der de vrouw te wijten is.
Trijntje: „Maar dat lnb ik nooit ge
zegd."
Het O.M. sussend: „Dat begrijpen we
wel. Maar er zijn andere menschen. die
dat van u zeggen en daar houden we re
kening mee. Daarom eisch ik ƒ3 subs.
dagen."
Juffrouw de Graaf vond het wat veel,
de ambtenaar oordeelde het goedkoop
Of zij verder nog iets te zeggen had. Dit
aanbod werd dankbaar geaccepteerd
,Ik jok 't. toch niet. Ik vroeg meister, of
Marretje thuis mocht blijven en..."
,Dat wilde meister natuurlijk niet heb
ben, viel de kantonrechter in. Het ergste
is nog. dat Marretje zeer onvoldoende
vorderingen op school maakt."
De opmerking over de slechte rappor
ten maakte op de moeder weinig in
druk. Zij praatte er vroolijk op door:
,Ja, ik heb er een paar thuis, die niet
slim zijn. Mot de adderen gaat 't wel,
maar een schoolmeester krijg ik in de
familie niet..."
De kantonrechter liet dit grapje voor
wat 't was en deed zijn uitspraak: Trijn
tje kreeg 2 boete, te vervangen door
één dag hechtenis. Lachend en druk con-
verseerend verliet het kleurige drietal
de zaal. waar inmiddels ook de ernst
plaats gemaakt had voor een lach.
Eenmaal op straat, togen de vroolijke
vrouwtjes centrumwaarts. op z'n Spa-
kenburgsch: midden op den rijweg en
naast elkaar.
Tegen inenting
EEN inwoner van Baarn H. v. d. M.
had nagelaten het gemeentebe
stuur in te lichten over het feit, waar
om hij zijn zoontje niet wilde laten in
enten. Dit laatste is niet verplichtend
gesteld, wel echter is kennisgeving
voorgeschreven.
Verdachte motiveerde een en ander
door te zeggen, dat hij z'n kind niet
voor zes weken ziek wilde hebben.
Ook zou er in de bijbel staan, dat in
enten afbeulen was.
Het O.M. betwijfelde de juistheid van
deze opmerking, welke z.i. van weinig
ontwikkeling getuigde. De wet is t.a.v,
inenting heel soepel, men verwacht en
eischt alleen de noodige verklaring over
pro of contra. De uitspraak werd 3
subs. 1 dag, de eisch was 5 subs. 3
dagen.
W. v. d. M. motiveerde dezelfde na
latigheid door te argumenteeren, dat
eens een broertje van hem aan inenting
gestorven zou zijn. Een motiveering,
welke niet geaccepteerd werd. Uit
spraak idem.
Nachtdienst
De Voorthuizenaar A. S. had zich te
verantwoorden, omdat hij in den nacht
van 5 December in verboden tijd op
straat aangetroffen was. Verdachte had
een geldig excuus. Hij kwam met een
zware trailer beladen met melkbussen
uit den Haag, waar het laden dien
avond eenige vertraging ondervonden
had. Zoodoende passeerde hij hier in
het holst van den nacht omstreeks
kwart over één. Hij had geen keuze:
de melk moest afgeleverd worden, een
overtreding ten spijt. Een weck te voren
had hij een onbeperkte vergunning
voor den geheelen nacht aangevraagd,
twee dagen na het proces-verbaal in
den bewusten nacht kreeg hij die. De
kantonrechter begreep, dat deze man
niet voor z'n pleizier op straat was ge
weest. Waar hij de vergunning nu kon
toonen, werd een minimum boete van
vijftig cent uitgesproken.
Onder de maat
P. v. D. uit Bunschoten gaf toe, dat
hij 50 Kg. gerookte en te korte paling
in voorraad had gehad. Hij beriep zich,
als los arbeider, op werkloosheid.
Het O.M. nam hiermede geen genoe-'
gen. Voortdurend, aldus de ambtenaar,
spreken zij van drang tot levensonder
houd. Blijkbaar zijn de Spakenburgers
te dom, om te beseffen, dat zij met de
zen handel den vischstand in hooge
mate benadeelen. Zonder werk zijn is
geen excuus voor het begaan van over
tredingen. Ivies dan zoolang een ander,
wettig beroep.
Eisch 100 subs. 30 dagen.
Uitspraak 30 subs. 10 dagen.
R. de G. uit Spakenburg zou 50 KG.
ondermaatsche paling bij zich gehad
hebben op de Zevenhuizerstraat.
Mr. Frima, pleiter, ging met de ma
nier, waarop door de politie gecontro
leerd was, niet accoord. Men had even
Üi de bak gekeken en toen de heele par
tij visch in het water laten gooien.
Hoe kon de politie in een krioelende
palingmassa zien, zonder te meten, dat
de palingen al of niet te kort waren?
Het O.M. was van oordeel, dat zulks
door de routine wel mogelijk was. De
eisch werd 100 subs. 30 dagen.
Pleiter meende uit andere woorden
van den ambtenaar te kunnen opma
ken, dat deze den verdachte verwij tte,
dat hij in visch handelde om in zijn
levensonderhoud te voorzien. Hiertegen
protesteerde pleiter met klem.
De kantonrechter stelde dege zaak
veertien dagen uit, om de beide verba
lisanten te hooren.
SURNUMERAIR
Tot surnumerair der registratie en
domeinen in tijdelijken dienst is alhier
benoemd de heer A. G. van Veen.
GRAND THé&TRE. - Van heden tot en met
Donderdag (uitgezonderd Woensdag
avond) vertooning van „Annelie".
Voorstellingen: Zaterdag 6 en S.15 uur,
doorl. Zondag 1.45, 4, 6 15 en 8.30 uur.
Andere avonden 8 uur, nam. Zaterdag en
Woensdag matinée om 2 30.
CITY THEATER. Van Vrü'dag af vertoo-
ning van „Het monument eener groote
liefde".
Voorstellingen als in 't Grand Théfttre^
REMBRANDT THEATER.
„JÖ bent mijn leven".
Voorstellingen als in
Vertooning van
Grand Thé4tre.
GILDEHUI?-. 10 t.m. 24 Januari. Amer6f
Kunstkring. Tentoonstelling van reis
schetsen van architecten. Dag. 104 uur.
Zaterdag opening 3 uur nam.
GRAND THéaTRE. 14 Jan. Gemeentelijk
Theaterbedrijf „Amsterdam", Driekonin
genavond. 7.30 uur.
DE VALK. 24 Jan. Nieuwjaars-Variété
van het N.V.V. district Amersfoort. 7.30
uur.
Vraagt gratis prospectus
van het leesgezelschap
„EIGEN KEUZE"
Boekhandel G. G. VEENENDAAL
LANGESTRAAT 33. .TEL. 3233.
111 ET is een uniek kamermuziek-en-
semble dat gisteravond in net
Grand Thé&tre voor de Concertvereeni-
ering musiceerde: hoort men de namen
Eeltkamp, Stotijn en Ketting, dan doe
men herinneringen op aan heerlijke
uren vol van rijk muziekgenot, die de
groote solisten ons schonken. Het minst
misschien hij den pianist Piet Ketting,
die minder op den voorgrond is getre
den. Maar dat ook hij daarvoor de noo
dige capaciteiten bezit, heeft hij op de
zen avond wel voldoende getoond.
Ik heb zelden Debussy met zoo'n
prachttoucher en zoo ragfijn geacheveerd
hooren spelen als Ketting op dezen
avond de „Bruyèrcs" vertolkte. Het was
alleen ja-mmer, dat Ketting, die als pio
nier voor moderne muziek naam heeft
verworven. né. Debussy zijn eigen Fuga
voor piano speelde, een zoo langzaam
aan internationaal vermaard werk, dat
echter nu, al was ik dan blij om de ken
nismaking. het niet verder dan een oe-
langwekkende nouveauté kon brengen,
eenvoudig omdat men nog gevangen
was in de zachte wegglijdende klanken
wereld van den Franschen meester en
Kei ting's werk volkomen in onze dagen
thuis hoort.
Joljan FePkamp's solo was de rake
feekening, die Albert Roussel van groo
te „Joueurs de Flute" maakte. Zijn spel
was zoo meesterlijk, zoo bezwerend
(Krisna) en ook weer ingetogen (slot-
niano), dat men gewoon op het feit zit
te wachten, dat deze meester-fluitist
zijn eigen teekening kan spelen.
En Jaap Stotijn zorgde, dat de „note
romantique" niet on4brak en tooverde
in de Sonate van Saint Saëns wonder
mooie schalmeimuziek uit zijn instru
ment.
Deze drie meesters nu vornten een
trio -met ec'n meesterlijk samenspel. Hun
trio-muziek was op dezen avond tot,
oude componisten beperkt: Loeillet, Te-
lemann en Couperin. Onnoodig te zeggen
wat het mooiste was: noemt men het
Adagio van Loeillet, dan mag men ook
de aanhef van Telemann's trio niet ver
geten of verschillende deelen van Cou-
perin's woordenrijke „Apothéose, de
Corelli" (waarin alleen de twee Mode
rato's wenscheji tot meer kakwte en be-
zinking open lieten).
De aan het slot gebrachte ovatie moge
voor deze kunstenaars een hartelijk „tot
weerziens!" beteekenen en voor het be
stuur der Concertvereeniging de aan
sporing tot een nieuwe uitnoodiging
met dien verstande, dat dan ook in het
riospel de modernen niet mogen ont
breken.
HANS M. SCHELFES.
N.V. Nederlandsche Buurtspoorweg Maatschappij - Zeist
Met ingang van MAANDAG 12 JANUARI 1942 wordt de dienstregeling
van den tramdienst
UTRECHT - DE BILT - ZEIST G E W IJ Z I G D
Dienstregelingen van 11 dezer af 3 cent verkrijgbaar bij de conducteurs
Zeist. 9 Januari 1942 DE DIRECTEUR
Jam van het fijnste hollandsche fruit
Echte vruchtenjam, van dè firma
die bekend staat om haar
„betere waar"
Edel en Huishoud kwaliteit
verschillende smaken voorradig
Vereeniging voor den
Effectenhandel
AMSTERDAM, 8 Jan. 1942
AANDEELEN (AFD. A)
ACTIEVE FONDSEN
(S'oteermgen na Groep A)
STAATSLEENINGEN
Nederland
lel. 1940 O. 4 102% -
2e I. 1940 4 100% 100% -
m.b.f. 'e 1.
101% 102 -
100% 101)4
95%
1940 4
Ned. L. 19414
id. 1911 3%
id. Grb. O. 8%
id. Ree. 1941
1000 3%
ld. O. 8
ld. e.v.lnsehr. 3
I ld. Gr.b. O. S
id. '36 1000 8
ld. '37 1 1000 8
I id. 1938
1U00 (8%) 8
1 Id. N.W.S. 2%
I ld. Grb. O. 2%
j Oost-Indlü
id. 1000 'SS 8%
ld. 1000 19S7 3
id. 1000 '37 A. 3
101
95% - -
s6%
68%
68
67%
96%
89%
93Y,
74
74%
88%
66%
96%
83%
96%
89%
93%
74%
96%:
69%
93%
88%
87
H 2.
BANK-EN CREDIETINSTELU
Koloniale B. A. 160 164
1 N.I. Hand.b. ld. 108 103
N. HandelmU.
1000) C.v.ld. 132 132%
JNDUSTRIEELE ONDERN.
A. Kunstz.U. A. 155% 155% 156
v.Berkcl'a P. id. 139% 140% 139%
Calvé-D. C.v.ld. 124% 126 126%
Ontr.SuIker ld. 250 249
FokkerN. Vllett-
tuigenfabr. A. 222 218
Lever Br. en
Un.N.V.C.v.A, 176% 176% 179
N. Fort-Aut, id. 347
Phil.a.G B.v. id. 289 288% 291%
'ld. af jr. P. W. id. 184 185
MIJNBOirW-ONDERN.
lO.BorneoMU. A. 135
ld. pref. iu»nd. 120
PETROLEUM
j Dordtsehe G.A. 211% 222 t
Kon. P. Mij id. 245 244 256
RUBBER
A'dam Rubb.
Colt, 4 1 1000 A. 194 192
Band. Rubb. ld. 153 153
Dell-Bat. R. id. 159% 162
Kendeng L. ld. 167
I Majangland ld. 84 81
O.-Japva R. id. 106 98
Oostk. k ƒ600
C. v. id. 129
I Sarbadjadl id. 92% 94
Silaa Sum. id. 93 85%
Sumatra Rub
ber Cult. id. 165
(Var.Ind.C.O. id. 150 149%
SCHEEPVAART
|Ho!t.-Am. L. A. 134 134
205
154
84
101
142%
117
I Java-China-
Japan Lijn A* 114
IK. N. Stb.
N.B.id. 174 174 181
Kon. Paketv. id. 177 182
Ned. Sch. U. id. 163 163 173
Rotterd. LI. Id. 136 141
St.v.M. Ned. id. 136 145
SUIKER
Hand. A'dam A. 298 297 308
Java-Cult.M. id. 179 178%
N.I.Suik.Un. Id. 170 173
Ver. Vorst .C.
Mij. /250-500 A. 53% 92 94%
E Exdividend
GELDKOERS
2%
OP „Rusthof" heeft gistermiddag de
teraardebestelling plaats gehad van
het stoffelijk overschot van den heer E.
J. Mooij, in leven medefirmant van <Öe
drukkerij C. C. Callenbach te Nljkerk.
Velen hebben van hun sympathie voor
den overledene getuigenis afgelegd door
hun aanwezigheid; naast vrienden en
kennissen en het voltallig personeel van
de drukkerij merkten wij o.m. op de
heeren L. B. Groen, hoofdbestuurslid
van de Federatie van werkgeversorga
nisaties in het boekdrukkersbedrijf, W.
Wijk Jr. namens het plaatselijk district
der Federatie, B. Kramer, mede namens
het district Leerlingencommissie. H R.
Krul, notaris Mennega, gep. overste Sor-
mani, C. Sevenhuysen en verschillende
collega's.
Bij het betreden van de aula speelde
de organist het gezang „Neem, Heer,
mijn beide handen".
Als eerste spreker trad aan de met tal
van bloemstukken bedekte baar de heer
C. C. Callenbach Jr. naar voren, om na
mens firmanten en familie een laatste
woord te richten. Hij betreurde het in
hooge mate, dat men niet meer de gele
genheid heeft gehad, om den heer Mooij
op 2 Januari j.l. den dag, waarop hij
veertig jaar aan het bedrijf werkzaam
was dank te zeggen voor al hetgeen
hij in al die jaren tot stand heeft ge
bracht. Wie hem kende, weet, aldus
spreker, wat wij in den heer Mooij ver-
De hoeststillende en borstversterkende siroop. Per flacon 90 ct. „Wat Münhardt maakt is goed". Bjj Apoth. en Drogisten
loren hebben. Zijn accuratesse was
spreekwoordelijk in het bedrijf. Spreker
had de laatste zeventien jaren met den
heer Mooij samengewerkt, hij kon ge
tuigen van een man, die zich zijn ver
antwoordelijkheid ten volle bewust
was, iemand, die vriendelijk en harte
lijk was jegens een ieder, die voor zich
zelf weinig vroeg en slechts aan ande
ren dacht. In zijn troostwoord betrok
spreker in het bijzonder de kinderen,
die in Indië wonen. Voor alle medewer
king en vriendschap jegens* zijn fami
lie en kinderen, zeide hij tenslotte be
wogen dank.
Namens het personeel van de drukke
rij en hen, die reeds zijn gepensionneerd,
werd een kort afscheidswoord gespro
ken door den heer H. Wan Essen. De
overledene, aldus spreker, werd door
allen, die onder.zijn leiding werkten,
hoog geacht om zijn welwillendheid en
rechtvaardigheid. Voor hen was hij
steeds een voorbeeld van ijver en nauw
gezetheid. Een vooraanstaande positie
innemend in de georganiseerde vakop
leiding in dit district, drong hij altijd,
vooral bij jongeren, aan op geregelde
vakstudie, in het belang van hun eigen
toekomst. I-Iet overlijden van den hoog-
geachten patroon heeft allen des te
meer getroffen, omdat reeds voorberei
dingen getroffen waren ter herdenking
van zijn 40-jarig leiderschap van de
zaak. Het heeft niet zoo mogen zijn. Zijn
nagedachtenis zal bij allen in hoogen
eere blijven.
Hierna bracht de heer L. B. Groen, na
mens het hoofdbestuur van de federatie
van w erkgeversorganisaties in het boek
drukkersbedrijf, namens het bestuur
van de Chr. drukkerspatroons en na
mens alle leden van het district Amers
foort en omtsreken een laatsten groet.
Spreker was vervuld van erkentelijk
heid voor al hetgeen de heer Mooij in
het belang van de grafische bedrijfsge-
meenschap gedaan heeft. Hij was een
goed en eerlijk collega, het bedrijf en
het vak hadden immer zijn volle belang
stelling.
Een troost voor de nabestaanden mo
ge zijn, aldus besloot de heer Groen, dat
zijn nagedachtenis bij een ieder in eere
gehouden zal worden. God hebbe zijn
ziel.
Bij het verlaten van de aula speelde
de organist het gezang „O Hoofd be
dekt met wonden" uit de Matthëus Pas
sion. Aan de groeve heeft een schoon
zoon het dankwoord gesproken.
Men dient in dezen tijd zeer voorzich
tig te zijn met het in bewaring geven
of in het openbaar ophangen van klee
ding. Er zijn namelijk kapers op de
kust. Dit ondervond ook een bewoner
van de Trompstraat. Toen hij uit de
openbare leeszaal wilde vertrekken,
moest hij constateeren, dat een onbe
kende reeds verdwenen was met mede
neming van jas. hoed. sjaal en hand
schoenen, welke hij aan den kapstok
had opgehangen.
Burgerlijke Stand
GEBOREN: Antonia, d. van Willem Humo
ring en Hendrika Elisabeth Jacoba Kool;
Geertruida Maria, d. van Roelof Mtfhten en
Bartha Roozcndaal; Wietske, d. van Reinder
Gerard Tamboezer en Elsa Staal: Wilhelmi-
na Güsberta Maria, d. van Theodorus Petrus
Kok en Petronella Smering; Felix, z. van
Gcrrit Flsmehng en Tcuna la Plein.
ONDERTROUWD: Hendrikus G'u'sbertus
Franciskus Brakkee en Johanna .Veltmeu'er;
Harm Cornells Petrus Kuit (n Bcrnardina
Magdalena Ruitenberg; Henri Jan Schokker
en Christina Maria van Rootselaar; Johan
nes Stomphorst en Saartje de Witte; Rudolf
Vermaak en Elise Magdalene Marx.
OVERLEDEN: Jan Aartsen, oud 78 jaar;
Geertruida van Nieuwenhuizen. oud 47 jaar,
echtgenoote van Bernardus Roep.
r^ülLLËlOK
DOOR N.K.
87.
Dientengevolge vond Maarten den
volgenden dag. toen hij van zijn jarht
naar werk terugkeerde, twee brieven
Zij waren met de tweede bestelling mee
gekomen. Natuurlijk openden hij den
brief van Eva het eerst en hij voelde
er zich verrast en verheugd door.
Nora wilde, dat hij op de boerderij
zou terugkeeren! Maarten had dien
morgen een tijdelijke baan aanvaard,
^aar hij den volgenden dag beginnen
moest, cn hij besloot dit eerst te doen.
Hij zou er lijd door winnen om met No-
ra te onderhandelen.
De brief van Nora was zeer aanvaard
baar. Zij uitte haar spijt voor de ma
nier. waarop ze hem behandeld had, en
bekende openlijk, dat ze om zijn steun
verlegen zat. Niemand anders zou de
boerderij kunnen redden en het verhaal
van den dood van haar oom had het ver
langen om zijn wenschen te voltooien
bij haar opgewekt.
„Je kunt zelf de voorwaarden bepa
len,*1 schreef z«j. „Je oude huisje zal
leeg staan als' je aankomt en als je de
dertig gulden wilt aannemen, die oon
je reeds betaalde, zal ik een commissie
over alle verkoopen bijvoegen. Je zult
volledige macht van beslissen krijgen
en ik zal me nooit in je beheer mengen
of toelaten dat een ander dat doet."
Zij verlangde dat hij den volgcndpn
Maandag beginnen zou, en daar dit
goed uitkwam met de plannen van
Maarten, schreef hij zonder aarzelen
bevestigend terug.
HOOFDSTUK XXXIV.
Nora is veranderd.
Ongeveer terzelfder tijd dat Maarten
zijn twee brieven las. was Louis Wind
man naar de boerderij „Het Zwarte
Paard" teruggekeerd.
Bij zijn thuiskomst gedroeg hij zich
zoo anders. dat Nora oplettend en ach
terdochtig werd.
„Wel, schat, ik bon weer thuis en ik
hen er blij om," zei hij, terwijl hij haar
kuste. „Heb je me erg gemist?"
„Ja," antwoordde zij; „alles is anders,
als je er niet bent."
„Inderdaad?" Louis voelde de dubbel
zinnige strekking van dit antwoord,
maar hij meende dat hi| haar wel de
baas w'as. „Dat klinkt als een sluw ver
wijt," vervolgde hij droevig. „Ik vrees
dat ik het verdien, Nora, want ik heb
je niet steeds behandeld zooals het be
hoorde. Maar ik ga me nu herzien, lief
ste. Ik zal je een prettige tijd bezorgen.
Wil je een stukje chocolade?"
Hij haalde een groote en kostbare
doos bonbons te voorschijn. Het was
voor het eerst dat hij uit de stad iets
voor haar meebracht en Nora nam het
met een glimlach van plezier in ont
vangst. Maar ze liet zich niet mislei
den en zi| namen plaats aan een zeer
eenvoudig middagmaal.
„Als ik geweten had dat ie thuis zou
komen, had ik voor wat beters gezorgd,"
vertelde zij hem.
„Maar dit is goed genoeg. Ik heb het
in Amsterdam niet prettig gehad en ik
zal dif heter waardeeren dan alles wat
ik sinds ik het huis erliet heb gekre
gen."
Dit was bijna te mooi om waar te zijn
en Nora hield haar oogen goed open en
zij stelde zich ermee tevreden om te
wachten tot hij onthullen zou waar hij
heen wilde.
„Voel je iets voor een ritje?" vroeg
hij toen het maal geëindigd was. „We
zouden ergens kunnen gaan theedrin
ken en thuis komen voor het avond
eten."
Ja. Nora wilde wel uitgaan, voor de
eerste keer sinds de wittebroodsweken,
maar ze vroeg zich af. waarom ze daar
zoo koel en onverschillig tegenover
stond. Een week geleden zouden een
paar vriendelijke woorden haar diep
getroffen hebben.
Het tochtje was zeer genoeglijk en de
thee was verrukkelijk. Zij keerden te
rug naar een goedbercid a\ondmaal en
aan het eind daarvan kwam de bedoe
ling van Louis te voorschijn.
„Ik had een nare geschiedenis in de
stad," beweerde hij, met den blik van
een ondeuge.nden schooljongen, die op
appels stelen is betrapt.
„Terwijl ik met een vriend over za
ken sprak, kwam er een man on mil af
die zei: „ik geloof dat u meneer Loui«
Windman bent? Hoe maakt u het?" Hij
stak de hand uit en je zou het niet
gelooven. Nora hij presenteerde mij
een paar schuldbekentenissen. Daar
was ik volstrekt niet op verdacht. Wor
kelijkl"
Thans begreep zij het. Haar echtge
noot was weer in financieele moeilijk
heden.
„Magjk ze zien?" vroeg zij.
Hij kwam met twee blauwe papieren
voor den dag en sloeg haar zijdelings
gade, terwijl zij las. De eene heette
een schuld vari bijna acht honderd gul
den voor een kleermaker en de andere
was meer dan duizend gulden schuld
aan een garage voor herstellingen, ban
den, benzine en andere posten.
Daar zij op een advocatenkantoor ge
weest was. wist Nora de beteekenis van
een schuldbekentenis.
„Dat is niet mis," merkte zij op.
„Daarvoor kunnen ze ie in de geva ige-
nis zetten, als je niet betaalt, is het
niet?"
„Dat vrees ik ook en dat willen we
toch niet. nietwaar?"
„Nee, ik zou het naar voor je vinden
als je de gevangenis inging."
Hij zag haar weer aan, want hij hieid
niet \an de manier waarop ze dit zei.
Het klonk alsof ze het niet prettig zou
vinden, maar zich erop voorbereidde om
den slag te incasseeren. Louis kreeg
het vermoeden dat het misschien lang
niet zoo makkelijk was om over dit
meisje de baas te spelen als hij ver
wacht had. Een moment vloog er een
leelijke grimas over zijn gezicht, maar
zij verdween spoedig.
„Dat herinnert me ereens aan." zei hij
luchtig. „Omdat ik toch in de stad was
vond ik dat ik den ouden Beverwijk
wel eens kon opzoeken."
„Bedoel je den advocaat van oom?
Waarom deed je dat?"
„Om moeilijkheden te ontgaan," ant
woordde haar echtgenoot met een inne
menden glimlach. ..Wij moeten toch we
ten wat er in het testament staat, niet
waar?"
„Wat zei hij?"
„Hij beweerde, dat ik niet bevoegd
was. en weigerde om zijn mond open
te doen, al vertelde ik hem. dat ik je
man was. Hij is er niet van overtuigd
dat de oude man werkelijk dood is en
hij schijnt over de heele jvereld tele
grammen te sturen om uit Ie vinden
wat er gebeurd is."
„Maar dat was niet alles." De stem
van Louis werd wat onzeker. „Hij gaat
een taxateur hierheen sturen om alles
wat er is te schatten. Hij sprak er over
om meneer Brakmans belangen te be
schermen. Dat maakt de zaak verve
lend. vind je niet?"
Nora had reeds een brief van notaris
Beverwijk ontvangen, waarin hij be
richtte, dat hij een taxateur naar de
boerderij zou sturen. Zij was dankbaar,
dat de taxateur reeds den volgenden
morgen zou komen
„Ik heb je hulp noodig, schat", zei
Louis met gemaakte stem.
„Ik bezit geen cent", wierp ze tegen.
„Zooals je weet. behoort de boerderij
niet aan mij en ik ben niet bevoegd om
goederen in geld om te zetten. Jij hebt
dat nu al tot een bedrag van zeven
duizend gulden gedaan en daarvoor zul
len we aan oom Jacob, als hij nog leeft
en terugkeer', verantwoording moeten
afleggen. Maar er mag verder niets wor
den verkocht!"
(Wordt vervolgd)