Stadsnieuws.
Allerlei.
A. N. W, B.
„Maar toch moet spr. tot zijn leedwezen
bekennen, dat de Brandweer nog- treuriger
figuur heeft gemaakt dan voorheen, en dat
de chronische ziekteverschijnselen in hevige
mate aan den dag zijn gekomen. Reeds in
een blad 31 October 1903 verschenen, wordt
die toestand bloot gelegd. Een operatie is
dringend noodig en daar mag niet te lang
meegewacht worden. Dat komt neer op een
reorganisatie van ons brandwezen, hetgeen
wel-is-waar eer gezegd dan gedaan is. Drie
dingen wil spr. speciaal onder de aandacht
brengen.
In de eerste plaats moet de brandweer
snel en spoedig kunnen optreden, hetgeen
tegenwoordig door de telefoon mogelijk
wordt gemaakt. Misschien is het wel wen-
schelijk met een eigen net de autoriteiten
en verdere personen die gewaarschuwd moe
ten worden, op te bellen.
In de tweede plaats moeten politie en
brandweer niet eikaars terrein betreden. De
politic is, nu wede schutterij missen, hoogst
noodig tot handhaving der orde. Straten en
toegangen moeten direct afgesloten worden
voor hen die op het terrein niets te maken
hebben.
In de derde plaats herziening van het
materieel. Er wordt thans heel wat uitgege
ven aan reparatie maar heuscli men komt
goedkooper uit met solide duurzaam duur
der materieel."
Wij hebben er in ons verslag van
den brand reeds op gewezen, dat het
een geluk geacht moest worden, dat er
betrekkelijk zoo weinig publick bij den
brand aanwezig wan, anders was het
blusschingswerk nog meer bemoeilijkt,
dan thans reeds het geval pleegt te zijn*).
Bij grooten toeloop wordt die taak
voor de politie onmogelijk. Doch kan
men dan niet rekenen op de hulp van
het garnizoen?
Bij den laatsten brand was dit toevallig
grootcndeels afwezig, doch dit zal in den
regel niet het geval zijn.
Nu eerst zal men tot het inzicht komen
van het nuttige werk, dat vroeger dooi
de schutters door het afzetten der straten
werd verricht.
Omtrent het materieel kreeg de lieer
Yan Duinen tamelijk bevredigende toe
zeggingen. De wenken, door den heer
Yan Duinen gegeven met betrekking
tot het juist alarmeeren zullen zeker wel
door B. en W. overwogen worden.
Jammer, dat er zooveel bezwaren ver
bonden zijn voor een gemeente als de
onze, aan een stoombrandspuit, anders
zou dat denkbeeld stellig overweging
verdienen.
We gelooven te mogen zeggen, dat
het goed gezien was van de heeren G e r-
ritsen en Yan Du i n e n den brand
ter sprake te brengen.
Verder hebben wc weinig meer over
de discussies in den Raad mede te
deelen. Onzen getrouwen lezers is het
uit ons verslag bekend, dat de Raad
weigerde spoedeischend te verklaren een
voorstel van B. en W., om in verceniging
met het Rijk werken uit te \ocren tot
verbetering van den waterafvoer aan den
Stationsweg.
„Ik moet eerst de stukken eens lezen4
zei de heer Gerritsen en S andere
Raadsleden zeiden het hem na, door
het voorstel van B. en W. te verwerpen.
En toen was het uit.
Wij maken van deze gelegenheid ge
bruik oin een fout te herstellen Wij
vertelden an een paar schutters - - er was
er maar één deelt een „vriendelijke zijde"
ons mede.
„Kroene kiane,
Witte zwaue,
Wie wil dei- mee naar Engeland vare?
Engeland is geslote,
De sleutel is gebrokc;
Zoo vare wij, zoo vare wij,
Het schip dat brak,
En daar ligge wij,"
dit kinderversje kwam ons in den zin,
toen we lazen van den Rotterdamschen
koetsier, die met een rijtuig van het
station D. P. deu Stationsweg opreed.
Toen bij vóór een aankomende tram
wilde oversteken, reed de tram het
rijtuig aan, dat door don schok in
tweeën brak. „Het rijtuig brak cn daar
lagen wij" kon de inzittende dame uit
roepen, die midden tusscben dc rails
terecht kwam, maar gelukkig nog on
gedeerd bleef. De koetsier reed als een
tweede baron van Münchhausen met
paard en voorstel weg.
't Valt echter te betwijfelen of hij
evenveel succes had met zijn voorstel
als de Rustische gouverneur, die, volgens
het Nowoje Wremja, op de volgende
wyze te Krasno-Poljana een burgemees
ter deed kiezen.
Na de kiezers verzameld te hebben,
sprak bij hen aldus toe:
„Gij allen weet dat op u de plicht
rust een nieuw hoofd der gemeente te
kiezen en ik herinner u daarbij, dat ge
absoluut vrij zijt in de keuzo en dat
iedere poging om op de verkiezing in
vloed te oefenen ten strengste is ver
boden. Den secretaris wordt verzocht
de lijst der candidaten op te lezen."
De lijst wordt opgelezen.
„Zou liet geen overweging verdienen
den naam vau Lidorow op de lijst te
zetten?" merkte de gouverneur op.
„Ja, ja, laten we Lidorow er bij
zetten".
„En nu zullen we tot de stemming
overgaan. Wie tegen Lidorow stemt,
zet zijn pet op."
Een der kiezers zet schuchter zijn
pet op."
„Zeg eens, onbeschaamde vlegel",
roept de gouverneur uit, hoe durf je de
brutaliteit hebben in mijn tegenwoor
digheid je pet op te zetten en dat
nog wel terwijl je tfegenover het portret
van den keizer, onzen zeer beminden
vorst staat? werpt dien lummel de deur
uit!"
In een ommezien was dc heer Lido
row burgemeester van Krasno-Poljana
geworden!
In een ommezien was ook onlangs
Alice Roosevelt in bet water gesprongen.
Deze wereldberoemde Amerikaansclie
presidents-dochter is ecu zeci levenslus
tige schoone, die er verbazend van
houdt hare omgeving tens wat te
plagen. Zoo ook aan boord van de
Mandsjoeriabet scliip dat minister
Taft's reisgezelschap vau de Filippijnen
naar bet vaderland terugbrengt.
Op een zekeren dag stonden miss
Alice en een aantal heeren en dames
op het dek bij een reusachtig zeil, dat,
met water gevuld, moest dienstdoen als
zwembassin. De dochter van den presi
dent wendde zich tot een der heeren
vau het gezelschap, het jeugdige congres
lid Longworth, die keurig gekleed naast
haar stond, met de woorden:
„Mr. Longworth, als u, zoo ge
kleed als u bent, in het water springt,
dan spring ik u na."
Maar Longwordth bedankte feestelijk
voor de eer, waarop liet plaagzieke
meisje uitriep: „dan zal ik het u voor
doen!" en de daad bij het woord
voegende, gekleed in het bassin sprong.
Dit wits den lieer Longworth toch te
machtig, en een moment later, lag ook
hij in de geïmproviseerde badkuip te
spartelen.
Geen wonder, dat miss Alice zich op
reis amuseert! Vooral ook heeft ze
genoten in Japan, aan welks keizerin
president Roosevelt uit dankbaarheid
nu een prachtig geschenk zal aanbieden.
De keizerin had aan Alice verteld,
dat ze zoo graag een naaimachine zou
bezitten, en deze hartewensch zal nu
worden vervuld. De Singernaaimachine-
fabriek heeft de opdracht gekregen een
prachtige machine te vervaardigen. De
blanke onderdeelen van het werkstuk
zijn verguld en de wapens van Japan
en de Vereenigde Staten zijn er op
aangebracht.
De rest is natuurlijk „naar vcnant."
Mag meu den wensch der keizerin
eenigszins zonderling vinden, een naai
machine is toch altijd nog een passender
geschenk dan een kiektoestel, vooral
als men daar zoo mee handelt als een
Engelsclie dame op Urk.
Zondag bevonden zich n.l. met een
pleizierjacht in de haven van Urk eenige
Engelsche dames cn heeren, die zich
des morgens begaven ter godsdienst
oefening naar het gebouw der Ger. Gem.
aldaar.
Gedurende den dienst in de kerk kon
nu een der dames liet niet laten een
kiekje te nemen.
Het was er niet ver van af dat de
Ëngelscheu op hardhandige wijze uit bet
kerkgebouw werden verwijderd, toen zij
dit 's namiddags wederom betraden.
Aanwezigheid van politie heeft waar
schijnlijk belet, dat wederom kiekjes
werden genomen.
De wereld gaat wel vooruit, als de
„dames" reeds zoo onkiesch zijn als
deze „kiekzuclitige miss."
Is soms een van onze fietsrijdende
abonné's voornemens in de mooie herfst
dagen een beetje in Rusland te'
gaan peddelen?
Dan raden wij hem of haar aan:
le. 't Onderstaande stukje, dat wij
overnemen uit „De Kampioen"
aandachtig te lezen;
2c. Lid te worden van den A. N.
W. B.
Op theevisite bij de Russische douanen.
Een lid van den Cyclists' Touring
Club, dc heer A. Mac Galium Scott,
geeft in de „Daily Chronicle" een
levendig verhaal van de moeilijkheden
die hem vanwege de Russische douane
te St. Petersburg werden in deu weg
gelegd, bij den tijdelijken invoer van een
rijwiel in Rusland.
't Verhaal is zoo stichtelijk er. geeft
zoo'n helderen kijk op dc manier van
werken bij de fiscale ambtenaren van
vadertje Czaar, dat wij het hieronder
vertaald laten volgen.
„Toen ik te Petersburg aankwam,"
aldus de heer Scott, „liep liet al dadelijk
met mijn rijwiel spaak."
„Wat? een velocipede?" zeide de
douanebeambte, „maar dan zult u in
voerrecht moeten betalen."
Tegen de beambten heb ik overigens
niets aan te merken. Hoewel zij uiter
mate langzaam vau beweging waren, was
hun optreden steeds volkomen beleefd.
„Maar", zoo merkte ik op, „ik ben
heelemaal niet van plan, de machine
in Rusland te verkoopen. Bovendien is
het een oud rijwiel van weinig waarde.
Ik bon slechts toerist en neem het rijwiel
weer naar Engeland mee terug, als ik
hier na zee weken weerom kom."
Het mocht niet baten. De beambte
keek onverschillig naar mijn papieren
en zei: „U moet betalen. Maar wanneer
u van plan is, het rijwiel weer naar
Engeland uit te voeren, zullen wij het
bier plombeeren. Dan toekent u een ver
klaring, en wanueer u het land verlaat,
krijgt u het geld terug."
„Best", zei ik, „ik zal betalen. Waar
hebt u de verklaring.
„Seichass! Seichass!" zei bij, wat
zooveel zeggen wil als „dadelijk, dade
lijk".
Ik had echter haast om mijn hotel
op tc zoeken, waar een bad en een
diner mij wachtten.
„Hoe lang denkt u dat ikzalmoeten
wachten?" informeerde ik dus.
„Mogelijk twee of drie uren", was het
lakonieke antwoord.
Ik sloeg dus voor, het rijwiel zoolang
achter te laten cn den volgenden dag
terug te komen, om de documenten èn
de fiets in ontvangst te nemen. Men
vei zekerde mij, dat alles dan in orde
zou zijn, en aanmerkelijk opgelucht
huurde ik een rijtuig en hobbelde over
de kinderhoofdjes van St. Petersburg
naar mijn hotel.
Den volgenden morgen te tien uur
was ik weer aan het douanebureau
present. Mijn eerste werk was, het
rijwiel op te sporen. Maar geen van de
ambtenaren die ik den voiïgcn dag ge
zien had, was aanwezig. Ik nam dus
door afschuiving van een halven roebel
fooi een douaneklerk in den arm, cn
samen maakten we een ommegang door
liet uitgestrekte gebouw. We liepen
liet eene kantoor 11a het andere binnen
oin te iuformeeren In allo kantoren
was een talrijk personeel ijverig bezig
met sigaretten rooken en theedrinken.
Verscheidene beambten hielden zich
onledig met het uitkammen van hun
weelderige lokken. Onze informaties
leverden geenerlei resultaat op. Eindelijk
volgde ik mijn gids over een uitgestrekt,
stoffig terrein naar de douaneloodsen,
waar we eindelijk het voorwerp onzer
nasporingen in pakhuis no. 6 ontdekten.
Het was inmiddels halftwaalf geworden
cn ik verlangde dus zeer naar buiten.
Maar 't behoefde nog niet. Mijn rijwiel
werd zoo zorgvuldig onderzocht als
ware het een helschc machine. Ten
slotte werd het op de weegschaal gezet
en nauwkeurig gewogen.
Inmiddels keek ik eens rond. De
groote loodsen waren volgestapeld met
goederen van allerlei soort. Daar waren
groote partijen katoen, die uitpuilde uit
de scheuren, die de beambten bij het
onderzoek in de balen hadden gesneden.
Reusachtige kisten vol boeken, en kleine
kistjes, die geneesmiddelen en pliono-
graaf-rollen schenen te bevatten, waren
over de vloeren uitgestort. Stapels en
stapels goed, die aldus door dc douane
werden opgehouden, terwijl de geadres
seerden er mogelijk met smart op zaten
te wachten. I11 een hoek van de loods
was een soort zwaar getraliede en van
hangsloten voorziene kooi, met het op
schrift: aangehouden goederen". Zij
bevatte onder mc.r een aantal rijwielen
en een paar kinder sport-wagentjes.
Prachtige tropeeën voorwaar!
Wat een geluk dat mijn rijwiel daar
niet bij was!
Helaas, ik had gecncrlei reden tot
verheugenis.
Een Russisch zeekapitein, die, in
diepe gepeinzen verzonken, in een hoek
der loods op oen pakkist zat, wendde
zich opeens tot mij met dc vraag:
„Zoudt 11 denken, dat 11 vandaag uw
fiets nog krijgt?"
„ik denk het wel", antwoordde ik,
maar het heeft dan ook moeite gekost".
Hij lachte veelbcteekenend en zei:
„Ik ben hier nu al drie dagen wach
tende op dat kleine baaltje huiden. Het
invoerrecht zal niet meer bedragen dan
een paar roebels, docli niemand hier
kan mij zeggen hoeveel het precies is.
Had ik het maar in Londen gelost!
Misschien krijg ik het morgen einde
lijk uit hun handen. God weet het!
Maar dat 11 vandaag nog uw rijwiel
krijgt, geloof ik niet."
Ik stond perplex. Zou ik hier dan
dagen achtereen moeten zitten, om mijn
fiets los te krijgen? Ik gaf er den brui
van.
Ik greep mijn douaneklerk bij den
arm en vroeg:
„Is alles nu klaar?"
„Seichass, Seichass!"
„Waar is het papier dat ik moet
teekenen Ik moet onmiddellijk weg,
ik heb een bijeenkomst. Hoeveel moet
ik betalen?"
„Ne znayu (ik weet hei niet). Maar
u kunt het informeeren aan het douane
kantoor, waar het stuk in orde gemaakt
wordt."
„Hoe lang kan dat duren?" vroeg
ik sarcastisch.
„Misschien een of twee uren
liet was inmiddels twaalf uur ge
worden en om één uur werd ik door
ecu vriend op de Newski Prospect
verwacht. Ik had dus geen tijd meer
te verliezen.
„Ik kan niet langer wachten,"
sputterde ik. „Kunt u mij beloven dat
het stuk morgen voor den middag
klaar is?"
„Ja, ja," zeide de beambte, maar hij
zei liet zonder overtuiging.
Ik gaf hem, hoewel hij zulks scheen
te verwachten, geen fooi, in de niceniiig
dat het beter zou zijn, daarmee te
wachten tot de heele geschiedenis
achter den rug was.
Den volgenden morgen was ik weer
bijtijds aan liet douanebureau. Dezelfde
beambte wachtte mij. Wij maakten een
wandeling door verscheidene bureaux
0111 een andereu beambte op te zoeken.
Dezen vonden we eindelijk. Hij ver
strekte mij een formulier, waarop ver
meld stond dat ik 27 roebel G3 kopeken
moest betalen (ongevoer f 36). Daarna
maakten we een wandeling naar het
bureau van den ontvanger. Vervolgens
werd een uitstapje geiuaakt naar do
opslagplaats, waar liet rijwiel stond. Nu
had ik dus eindelijk de fiets. Maar nu
moest ik nog een formulier hebben om
de betaalde invoerrechten bij mijn te
rugkeer naar Engeland terug te kunnen
vorderen.
Mijn gids verzekerde, dat aan het
document werd gewerkt en dat het
ongeveer in een uur gereed zou zijn.
Goed, ik zou wachten, vastbesloten als
ik was, nu ook liet eind der historie bij
te wonen. Mijn gids geleidde mij naar
het buffet, waar ik een glas heerlijke
Russische thee niet citroen gebruikte.
Dit was de eenige goede impressie die
ik in het douanebureau opdeed. Het
uur was nog niet geheel om, toen mijn
gids terugkeerde. We wandelden nu
samen weer naar een ander kantoor. Ik
teckende een verklaring cn ontving in
ruil daarvoor een bewijsstuk, betaalde
60 kopeken zegelkosten en 40 kopeken
pakhuishuur. Aan mijn gids offreerde
ik een roebel en aan zijn gezicht zag
ik dat hij meer had verwacht. E11
eindelijk en ten laatste was ik met
mijn rijwiel op Russischen bodem. Al
heel spoedig bleek liet mij toen even
wel, dat ik nog niet geheel met de
autoriteiten had afgedaan.
Want 0111 mijn rijwiel in Rusland te
mogen berijden, had ik nog een bizon-
dere vergunning van de politie noodig,
Men ziet hieruit aan welke onaange
naamheden men zich blootstelt w anneer
men een rijwiel zonder permis in Rus
land tracht in te voeren, 't Komt niet
zoo dikwijls voor, dat Hollandsclie
Bondsleden in Rusland gaan toeren,
doch 't kan naar aanloiding van 't
bovenstaande zijn nut hebben er aan te
herinneren, dat zoowel voor wielrijders
als automobilisten aan ons lioofdcon-
sulaat permis voor Rusland verkrijgbaar
zijn, waarmee men zonder lastig opont
houd de machine tijdelijk kan invoeren.
Deze permis moeten minstens 14 dagen
voor den aanvang der reis worden
aangevraagd, daar de stukken door den
vertegenwoordiger van den A. N. W.
B. te St. Petersburg worden opgemaakt.
Scliouw.
Kennisgeving.
De Burgemeeester en Wethouders van
Amersfoort,
Gezien art. 22 van het Reglement op het
onderhoud en gebruik der wegen in de
provincie UTRECHT d.d. 3 November 1853
(Provineiaalblad No. 102), alsmede art. 1 der
Yerordoning op de wegen en waterleidin
gen.
Doen te weten, dat de bij voormold
artikel bedoelde najaars-schouw over wegen,
slooten en waterleidingen, aan hun toezicht
ol' beheer onderworpen, zal gehouden wor
den op Woensdag, den 11 October aan
slaande en volgende dagen
Wordende bij deze de bepalingen van
bovengemelde reglementen aan de belang
hebbenden in herinnering gebracht.
Amersfoort, den 22 September 1905.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
WUIJTIERS.
De Secretaris.
J. G. STENFERT KROESE.
Ifengstcukeuringeu.
Burgemeester en Wethouders van Amers
foort;
Gelezen het Provinciaal blad no. Ill van
1905,
brengen ter algemeene kennis:
dat de in het najaar van 1905 te houden
Rijkskeuringen van tot dekking bestemde
hengsten van ten minste 2i|o jaar oud, voor
zoover de provincie Utrecht betreft, vast
gesteld zijn op Woensdag 18 October a.s;
dat de. regelings-commissie tot het aan-
nemen van inschrijvingen voor bedoelde
keuringen zitting zal houden op Zaterdag
7 October a.s. van des voormiddags 11 tot
dos namiddags 12i|2 ure in het hotel „Bellevu*-
aan het Vreeburg te Utrecht.
dat op vrachtvrije, schriftelijke en onder-
teekende aanvragen door den secretaris
dier Commissie, den heer M. L. H. ThisseJ
(adres Landbouwbank Utrecht) aan eigt
narenen houders van hengsten, inschrijving;,
biljetten voor de keuringen zullen verstrekt!
worden;
dat bij de aangifte moet worden vermeld,!
a. naam en woonplaats vau den eigenaar!
en houder
b. naam, ouderdom, ras, kleur en bijzon!
dere kenteokenen van deu hengst benevenJ
indien deze in een stamboek is ingeschreven,!
stamboek en stambooknummer;
c. zoo mogelijk afstamming van den heng,.]
zoowel van vaders als moederszijde (J
naam en woonplaats van den fokker,
dat de ter keuring aangeboden hengsten!
op den 18e October des morgens te 9 uuil
aan de stadsmanege echter „Clarenburgl
aanwezig moeten zijn.
Amersfoort, 27 September 1905.
Burgemeester en Wethouders van AmerJ
foort.
De Burgemeestel
WUIJTIERS. 1
De Secretaris,
J. G. STENFERT KROESE.
Zondagmorgen wordt er om half tien
in de Reinonstrantsche kerk een godd
dienstocfcning gehouden voor jongd
lieden.
De gewone dienst voor de gemeend
vangt te 11 uur aan.
Door den Raad der gemeente Utrech
is met ingang van den dag, waarop lij
zijne betrekking zal aanvaarden benoem]
tot lecraar in de geschiedenis en aardrijkJ
kunde aan de H. B. S. met 3 j. cl
voor jongens en daaraan verbondeJ
handelsschool gedurende den curst]
1905/1906 de lieer J. J. Vermeulen!
doctorandus in de Ned. letteren, tliaJ
lecraar aan het gymnasium te Amersfoot]
De kapitein "W. J. J. Ilasselbach el
de le luitenants C. C. Schmoutzigue
en H. Zeeman, allen van de infanten!
en leerlingen aan de Hoogere Krijg]
school, die gedurende 5 maanden bij ill
lie afd. van het le regiment veil
artillerie alhier gedetacheerd warea
worden op den 30 September van de<l
detachecring ontheven. Zij zullen nj
1 November met verlof vertrekkea
waarna de lessen aan genoemde ondil
wijs inrichting worden hervat.
De miliciens van de lichting 1901
die bij het 5e regiment infanterie gl
durende een maand Yoor herhalingl
oefeningen onder de wapens warel
vertrekken heden met onbepaald verlcl
Aangezien het getal miliciens, vol
doende aan de eischen om in aamuel
king te komen voor een opleiding tl
voorganger in de gymnastiek tl
plattelande, belangrijk beneden lil
vastgesteld maximum is gebleven, hei
de minister van oorlog bepaald, <il
dit jaar slechts twee cursussen zulli
worden gehouden, een aan de Nornnl
Schietschool te 's Gravenhage en ei
bij het 5e regiment infanterie alhier.I
Uit de Staatsbegrooting van 1906 bliji
ons, dat het voornemen bestaat de buitel
gewone toelage voor de H. B. S. alhil
met f 1500 tc verminderen.
De heer E. C. J. Kuypcr is met ingaj
van 1 October benoemd tot redacte
van „De Nieuwe Courant voor Apeldool
ei| Omstreken4.
De bij het 5e regiment infante]
nieuw benoemde '2e luitenants zijn hed(|
ochtend beëedigd cn in functie gesteil
Door de officieren van liet le regimtj
veld-artillerie van hier en uit Utrecht a
op 10 October a.s. de jaarlijksche jachil
met eind-wedloop gehouden wordeul
de omstreken van Soesterberg.
Door de wielrijders van het 5e rl
inf. werden gisteren wedstrijden gehcl
den, waarvan de regeling was opgedl
gen aan de le luitenants J. KooimanI
H. J. T. Klatte.
Bij de Donderdag gehouden courl
uitgeschreven door de Utrechtsche vi
eeniging voor paardensport, werd I
eerste prijs in het nummer najaars-pl
gewonnen door Basia van majoor Al
P. Metelerkamp, rijder Mac. Cord, vlakl
ren voor inl. paarden, afstand 1300 Alcl
In den jachtrit won van dc halfblot"!
paarden Fairy Queen van luiten!
Roelfsema den 2. prijs.
De loting voor de Nationale mij
wordt dit jaar op 6 en 7 NoveoiB
gehouden, ditmaal niet in Amicitia, mfl
in het gymnastieklokaal van de sclw
2de soort in de Ilellingstraac.
In de maand October zal te
stede een openbare vergadering worB
