No. 35.
Woensdag 2 Mei 1906.
(Bijvoegsel),
ken.
Zaterdag 28 April 1906.
Allerlei.
Stadsnieuws.
DE EEMLANDER.
Bureau
iHendrik van Viandenstraat 28.1
Ik wil den lezers eens iets meedeelen
van de dames. Maar nu behoeven de
hoeren dit niet over te slaan, want wat
ik schrijf is niet voor dames maar
over dames. Eu wel over drieërlei
soort dames. Eerst heb ik een verhaal
van onhebbelijke dames, dan een van
een slim dametje en ten slotte iets oTer
een Amerikaansche schoono.
Om dan maar eerst het onaangename
af te doen moet ik tot mijn spijt con-
stateeren, dat er onder het zwakke ge
slacht, helaas ook nog exemplaren voor
komen, die zich in het openbaar niet
behoorlijk gedragen.
Dit blijkt althans uit het volgende:
Terwijl Dinsdagavond in den - Hol-
landschcn schouwburg te Amsterdam
het nastukje ging „De eischen der
Moraal" trad een der medcspclendcn,
de heer Alex. Post, plotseling naar voren
met de mededecling, dat de voorstelling
even zou worden onderbroken, omdat
het gedrag van twee dames iu een dei-
loges bij het toneel van dien aard was,
dat het in de hoogste mate storend
werkte voor de optredenden.
Het gordijn zakte, de suppoost trad
op de bedoelde dames toe met het ver
zoek zieh te verwijderen, dit geschiedde,
het scherm rees eu de voorstelling
ging verder zonder incidenten voort.
Dat was gelukkig, het laatste bedoel
ik, voor de overige bezoekers. Voor
de onhebbelijke dames liep het niet zoo
goed af, maar dan moeten zij zich ook
maar behoorlijk gedragen.
Het tweede verhaal is ook van een
dame, die zich onbehoorlijk gedroeg,
maar toch weer op geheel andere wijze
dan de eerste twee.
Zinaida Smoljaninef n.l.cen schoone
jongo Russin, is onlangs door het rijks
gerechtshof te Leipzig wegens het ver
raden van militaire geheimen tot 15
maanden gevangenisstraf veroordeeld.
Naar thans in Eugelschc bladen wordt
medegedeeld, was zij, op een salaris
van 24,OOU gulden, een spion van de
Russische Regecring en verkeerde zij in
Duitschland in de hoogste kringen. De
Russische regcering moet hare diensten
hoogelijk gewaardeerd hebben, want iu
de vijf jaar dut zij als spion werkzaam
is geweest, zou zij tnr er dan vijftig be-1
langrijke militaire geheimen aan de in
hare 6trikken gevangen ambtenaren en
officieren ontfutseld hebben.
Als Zinaida vrij komt, wordt zij voor
altijd uit Duitschland gezet, want de
Duitsche militaire overheid beschouwt
haar als de gevaarlijkste verspiedster
waarmee zij sedert lang te maken heeft
gehad.
Gevaarlijk was deze jonge dame voor
zeker, nog gevaarlijker dan een lid van
het mannelijk geslacht, die niet het
minste gevaar opleverde voor den staat,
maar wel voor zijn bekoorlijk vrouwtje. Dit
leert ons althans de volgende geschiedenis:
De dochter van den Amerikaan-
sclien millionair Gould was eenige jaren
geleden getrouwd met grauf de Castcl-
lane, een van do meest bekende Parijsche
figuren. Hij had n.l. vier duels achter
den rug, was lid van het parlement en
nam deel aan de aanranding van do
royalistische jongelui op president Lou-
bet bij den wedren van Longchamps. Het
Amerikaanse!] goudvischje bracht als
bruidschat 40 millioen gulden mee.Het
bleek echter spoedig, dat deze hoog
geboren echtgenoot een weeldeartikel
was, dat zelfs de financiecle draag
kracht van een Gould te boven ging.
Het huwelijk werd te New York vol
trokken, doch het paar vestigde zich te
Parijs in een wit marmer gebouwd pa
leis aan de Avenue du Bois de Bologne,
in don stijl van het Trianon. En toen
begon het leventje van vroolijken Frans,
maar Anna Gould had van haar vader
rekenen geleerd en toen zij jaren
genoten had van haar gravinnetitel, ging
zij eens na wat haar dat gekost had en
kwam tot de ontdekking, dat die vijf
jaren haar op den prijs van 18 millioen
gulden te staan gekomen waren. Niet
ten onrechte voorzag zij, dat dit spaak
moest loopen en vroeg zij echtsoheiding
aan.
Het volgende merkwaardig lijstje der
verteringen van den graaf werd doori
den advocaat der eisclieres aan de Rech-
bank overgelegd: het huis to Parijs
f 7,20U,00U kunstvoorwerpen f 4,006,000
ecu kasteel te Pau -f 720,000, verloren
bij spel en wedstrijden f 240,000 een
stoomjacht f480,000, politieke uitgaven
f 720,000 kleederen f 240,000, stallen
f 360,000, feesten f 720,000, verloren
niet beursspeculaties f 1,400,000, particu
liere liefhebberijen van den graaf
f 2,800,000 een bezoek aan den Koning
van Portugal f 480.000, heeren diners
f 240,000.
De Rechtbank sprak de echtscheiding
uit, waardoor Anna Gould het overschot
van haar bruidschat terugkrijgt, maar
zij moet haar echtgenoot een jaargeld
van f 60,000 uitkecreu en daar komt de
stakker niet mee rond.
Zoo'n arme wanboffcr. Enfin als hij
met zijn f 60.000 tot armoede vervalt is.
„Liefdadigheid naar Vermogen" er altijd
nog.
De kiesvereeniging „Goloof en
Liefde' heeft tot hare candidaten voot
het kiescollege bij de Ned. Herv. ge
meente verkozen de aftredende ledcni
de II. H.: J. van Apeldoorn J.Lz., P..
Boks, R. Cruijff, H. C. van Dam, B..
van 't Eind, J. N. van Iloogevest, J.
Kraan, G. van Nieuwenhuizen, J. de
Yalk Jr. en N. Wolfswinkel E.z., be
nevens in de vacature den Heer H. M.
Brouwer.
De verkiezing heeft plaats Dinsdag,
i Mei a.s. van voorin. 8 tot nam. 5
uur in de Consistoriekamer.
De heer N. van Veen is verkozen tot
Voorzitter der kiesvereeniging „Geloof
en Liefde' (vac. Ds. J. G. Busch
Keiser.)
De arbeider-remmer H. Scheerder der
H. IJ. S. M. alhier, wordt met ingang
van 1. Mei a.s. in gelijke betrekking
overgeplaatst naar Winterswijk.
Aan de volgende leerlingen, die met
goeden u-tslag het onderwijs aan de-
Burgeravondschool gevolgd hebben kon,
een diploma worden uitgereikt:
W. Aling8, H. van Beck, II. R. van
Beek, L. Bekker, G. Bliekendaal, W.
v. d. Burg, J. v. d. Horst Bruyn, H.
I O. Broekhuizen, J. B. van Dijkhuizen,
J. van Dijkhuizen, J. C. de Froo, N. J.
Hardeman, C. Kroes, H. Lensing, A.
de Man, H. M. Morre, H. F. van Nes,
A. 1L van Nieuwkerk, A. J. Pechtol,
W. Renders, J. Renes, H. Ruitenbeek,
R. Schouten, A\ Snijders,!». Timmerman,
C. H. G. Velthuyzen, L. Vierdag,, Jj.
Vos, J. Vredeling, J. J. van Valkenhoef,
J. van de Weijer, W. L. de Wit.
Aan 5 leerlingen kon het diploma
uiet worden uitgereikt.
is der advertentiën
igels0.40
egel meer0.08
ement aanmerkelijke korting.)
33.
„Ik ben Gigi, zeide het kind ernstig.
„Signor Sardoni lacht mij uit om dien
naam en vindt hem alleen goed voor
een ponny, maar hij is maar een
Engcl8chman. Toch houd ik wel van
hem en spreek graag Engelsch met hem,
zooals wij te Salem deden."
Terwijl hij sprak, richtte hij een paar
mooie, donkere oogen op den vreemde
ling; zijne oogen waren zijne eenige
schoonheid; zij waren verwonderlijk vol
van uitdrukking en in hunne diepte was
i iets bekends voor den nieuweling. Hij
Vkwam dichter bij en nam het kind
•nauwkeuriger op.
I „Gigi," zeide hij, „ik geloof dat ge
j— 0»iivuH/ imuui
is Luigi Bruno Merlino en de volgende
maand wordt ik vier jaar.'
„Dan is er ook geen twijfel meer, of
ik ben je oom," zeide Carlo, het kind
op beide wangen kussend.
Maar Gigi, met een listige blik ver
boven zijn leeftijd, schudde nadrukkelijk
het hoofd en zeide: „Als gij de nieuwe
bariton zijt, dan zijt ge San Carlo en
San Carlo kan moeielijk mijn oom zijn.
Ge houdt er van een heilige te zijn,
andere lieden terecht te zetten, ge wilt
nooit met mij spelen, doch altijd weten
als ik iets verkoerts doe, ik wenschte
wel dat ge niet gekomen waart, maar
nu ge er zijt, valt ge mij nog al mee."
De woorden van 't kind waren zoo
komisch, dat zij niet kwetsten; Carlo
glimlachte er om.
maar hij zegt het te gaau versnoepen.
In Amerika hadden we altijd wezenlijk
geld. Gelooft ge ook, dat ik voor dit
papiertje marrons glacés bij Canflisch
kan krijgen?"
„Hij begon in zijn zak te grabbelen
en haalde er een enveloppe uit. Carlo
kon 'tniet helpen, dat hij zag, dat het
aan signora Merlino was gericht. Als
een bliksemstraal ging het door zijne
gedachte, dat Sardoni hem in deze zelfde
kamer verteld had, dat Merlino de brief
wisseling van zijne vrouw met argus-
oogen gadesloeg en er niet tegen opzag
hare brieven te openen. Comerio was
waarschijnlijk zoo juist in Palaszo Forti
geweest.
„Hoe dom ben ik toch!" zeide Gigi,
de brief weer wegstoppend. „Hebt ge
het gezien, San Carlo?"
„xMciimnu zal je iets doen, Gigi,
zeide Carlo, zijn arm om het kind leg
gend. „Huil maar niet, Gigi, ik houd
heel veel van je, niemand zal je iets
doen."
,En zult go 't ook niet aan papa
zeggen?" zeide Gigi nog snikkend.
„Weet ge, er zijn zaken, die papa niet
mag hooien, zoo leorde mama mij, toen
ik van Salem terugkeerde."
Carlo was ontsteld; hij herinnerde
zich, hoe hij op dien Zondag, veertien
dagen geleden, voor 't eerst het gevoel
had gehad dat hij onverwacht in een
netwerk van slechtheid was gekomen;
en nu bemerkte hij, dat hij geheel zijn
leven er in was verward en hij trilde,
toen het kleine kind zijn voortgang in
het bedrog vertelde.
„Waarom zit ge zoo zwijgend te
kijken, San Carlo? Ik meen, dat ge,
om
te
en
ge
"g
ril
rt.
11
n
14
g
e
18
e
belangen van Gemeente en Weeshuis
beide.
Maar waarom, zoo vragen we verder
is de koe door B. en W. niet dadelijk
flink bij de horens gepakt, daar het) tot
nog toe zooals blijkt, ging over gevolgen
terwijl de oorzaak buiten de aandacht
bleef, immers: Regenten hebben in hot
belang alleen der weezen getracht en
slaagden na jaren overpeinzing daarin
om een nieuw Weeshuis te krijgen nu,
zonder dat zulks een cent kost, want
hun ontbraken daartoe de middelen en, het
oude gebouw zoo oordeelen zij, is hoofd
zakelijk door de onherstelbare gebreken
vocht, tocht ondoelmatige inrichting cna.
onherbergzaam en ook onherstelbaar in
verval.
Dit is de oorzaak en nu komt het
ons voor dat B. en W. daarop hun
aandacht en die van den raad hadden
moeten vestigen; men kan het al dan
niet eens zijn met het gevoelen van
Regenten, maar dat juist had moeten
worden uitgemaakt, waarmede al die
voorgenoemde nevenzaken achterwege
hadden kunnen blijven, en de zaak reeds
lang beëindigd zou zijn geweest.
Dat Regenten niet ernstig zouden zijn
in hun qualificatic omtrent het oude
gebouw, komt ons even onwaarschijnlijk
voor als hot feit dat de gemeente-archi
tect au serieux was (zie het voorstel
van B. en W.) in zijne opgave het
staat er werkelijk dat het tegen
woordig weeshuis in moderne slaat (dus
ook vocht en tochtvrij, doelmatig inge
richt, herrezen uit zijn onlierstclbarcn
staat,) is te brengen voor f6000—, ja
zelfs wanneer vorm en voorkamer mogen
behouden blijven, voor f 2000Zou
nen met zulk ecne opgave werkelijk
liet gaan twijfelen aan den ernst van
iet Coll. van Reg?
Maar wat. als Reg. oens werkelijk
;elijk hebben, en laten eens blijkt dat
'ie f 6000om voorschreven licrstel-
ngen te doen tot f 40000— moeten
'orden opgevoerd? Als het gebouw
ens werkelijk afgekeurd of zóó oube-
oonbaar verklaard wordt? Wie zal
sn een en ander betalen 't Weeshuis
jn die som niet missen, door hot talmen
jn Aldegonde voor liet Weeshuis ver
ren zjjn gegaan, wat dan? Wie worden
ui de dupe der historie? De Weezen
aar zeker niet door toedoen van
jgenten, die moeite en onaangenaam-
den trotseerende hun plicht, wo zouden
j ernstig kijkt?" zeide Gigi zijne
jen afdrogend. „Zijt ge boos op mij?."
,Nccn, ik ben in 't geheel niet boos,
ar ik ben er bedroefd om, dat ge
oofd hebt om dien brief te bezorgen
het geheim te houden."
,Zijn alle geheimen verkeerd?"
Neen, er zijn zaken, die men niet aan
neen kan vertellen, doch dat moeten
it dingen zijn, waarover men zich
ft te schamen. Veronderstel eens
ge een schoone diamant hadt en
let langs een weg, die door roovers
;ilig was, dan zoudt ge gelijk hebben
als ge dien goed verborgt, maar als ge
in een winkel op de Toledo een
diamant gestolen hadt en ge verborgt
dien uit angst dat hij u zou worden
ontnomen, dan zoudt ge ongelijk hebben,
begrijpt ge?"
,En schaamde signor Comerio zich
over zijn geheim en was hij bang, dat
het uit zou komen?"
„Ja," zeide Carlo, „en daarom spijt
het mij, dat ge niet neen hebt gezegd,
toen hij je vroeg hem te helpen."
„Op een andere keer zal ik neen
zeggen," zeide Gigi.
„Dat is goed," zeide Carlo hem kussend
en toen vlug van onderwerp veranderend
uit angst, dat het kind meer zou vragen
en 't vertrouwen in zijne moeder zou
verliezen.
Wordt vervolgd.
