Stadsnieuws.
Van arme meisjes en millioenen.
Uit de Pers.
Allerlei.
of een ander lichaam gestelde voor
schriften.
Waar die ontbreken, komt van de
eenheid niets.
Maar wat wij voornamelijk betreuren
is, dat zoovele predikanten, die tot de
Nederlandsch Hervormde Kerk zeggen
te belmoren, zich in een staatkundig
verbond hebben ingelaten met den man,
die ds. Bar gor heeft het zoo
juist gezegd geen middel onbeproefd
heeft gelaten om de kerk, waarvan zij
de bedienaars zijn, te fnuiken.
In dit blad werd d.d. melding gemaakt
van een huwelijksdrama. Een bekende
Amerikaansche millionair, Harry Ken
dall Thaw, van Pittsburg, schoot op een
concert een anderen millionair, den
architect Stanford White dood, omdat
hij, volgens het bericht, dezen verdacht
een ongeoorloofde betrekking te onder
houden met Tan'9 vrouw, die zoo
wordt er bijgevoegd vóór haar
huwelijk een actrice en een zeer ge
zocht model was.
Toevallig vindt men gelijktijdig in
het jongste no. van een der Ameri
kaansche revues een artikel over „Arme
meisjes nie millioenen huwen", waarin
mede melding wordt gemaakt van de
vroegere Florence Evelyn Hesbit, thans
mevrouw Harry Kendall Thaw, van
Pittsburg. Wat wordt meegedeeld wekt
het vermoeden, dat het gebeurde op
het concert niet zoozeer veroorzaakt is
door een bestaande ongeoorloofde be
trekking, als wol het logisch gevolg is
van een zich wrekend verleden, waaraan
ook het ten voeten uitgegeven portret
herinnert, dat het vroegere model te
bewonderen geeft in al haar tegenwoor
dige millionairspracht, maar tevens als
de cafc-chantant-schoonheid van wel
eer.
De strijd om zich eene maatschappe
lijke positie te veroveren zoo luidt
het in het bedoelde stuk welke
Florence Evelyn Nesbit nog altijd voert
in de woning van haren echtgenoot-
millionair Harry Kendal Thaw, brooder
van Alice gravin van Yarmouth, werpt
een eigenaardig licht op de Ameri
kaansche democratie. Geboren te Pitts
burg, begaf zij zich reeds in den eersten
bloei hater schoonheid naar New-York,
om daar fortuin te maken. Haar eenig
wapen om dit te veroveren was haar
gelaat en wanneer niet voor het voet
licht, als showgirl, werd zij door teeke
naars van geïllustreerde bladeu gebruikt
als model, tegen vergoeding van een
schamel loon. Hare schoonheid werd
aangevuld door goede manieren en
aangeboren takt, welke haar goed te
stade komen bij de moeilijke positie
waarin zij door haar huwelijk geplaatst
is in de wereld der snobs van Pitts
burg.
Hot was in het eerste „Florodora"-
zestal dat Florence Nesbit de aandacht
van liet publiek op zich vestigde. Toen
ontmoette zij den jongen Thaw, wiens
jaarlijksch inkomen van 80 duizend
dollars een sterke aantrekkingskracht
uitoefende. De kennismaking leidde tot
een huwelijk, dat de familie gedwongen
werd te erkennen.
En dit huwelijk zou hem 1111 in de
gevangenis brengen indien hij geen
millionair was. Rechters en jury zullen
wel tot het inzicht worden gebracht, dat
de vermoorde heer White, die mevrouw,
Thaw nog uit haar toonceltijd kende,
Zij schijnen niet te weten hoe zij 't
moeten genieten," zeide Carlo, die zich
als elke vreemdeling, niet op zijn gemak
gevoelde door die groote stilte. „Ah,
daar komt een troep, die 't wat leven
diger maakt Guisto Cielo! Wat is dat?
Een revolutionaire club Kijk eens,
ze hebben „Bloed en Vuur" op
hunne banier, dat is wel wat heel
sterk."
„Dat, mijn waarde Valentino, is de
op rechte afschuw van eiken rcchtge-
aarden Brit het is het leger des
Heils, een troep godsdienstige drij
vers."
„In alle geval maken zij de slapers
wakker," zeide Carlo lachend. Zij
maken tenminste dat de stad er wat
minder naargeestig uitziet. Het is niet
verstandig 0111 uwgewoonten te critiseeren,
daar ik hier nog zoo kort ben, doch
heusch uw Zondag ziet er mij tc droef
eerbiedig uit, ze gelijkt weinig op een
festa."
„Dat hangt alleen ervan af, wat ge
een festa noemt," zeide Sardoni. De
middelmatige Brit, die godsdienstig is
opgevoed, gaat 's morgens en 's avonds
naar de kerk, eet midden op den dag
een zwaarder maal dan gewoonlijk om
zijn bedienden te sparen, vindt het
heilsleger afschuwelijk, wijl het de
zondagsrust stoort en zit plechtig te
dutten over een bundel precken ge
durende den namiddag".
haar bcleedigd, en de echtgenoot daarop
in wettige verdediging gehandeld heeft.
Mevr. Thaw is een der talrijke voor
beelden van zg. chorusgirls (danseressen
en zangeressen die gezamenlijk optreden)
en showgirls (figuranten), die rijke en
gedistingeerde huwelijken sloten. De
tegenwoordige Lady Ashbnrton, echtge-
noote van Francis Baring, vijfde baron
Ashbnrton, van het bekende bankiershuis
Baring Brothers te Londen, is geen
andere als Francis Belmont Donelly,
eene Iersch-Amerikaansche schoonheid
die de aandacht van het New-Yorksche
publiek trok als lid van het tweede
„Horodora-zestal. Naar haar portret te
oordoelen, heeft Lord Ashburton geen
slechten smaak.
Eene figurante, van wie niets anders
gevraagd werd als mooi te doen op 't
tooneel, is de Amerikaansche schoonheid
Eva Carrington, thans gehuwd met Lord
Clifford, wien zij nu vergezelt op een
huwelijksreis naar Abessynie. De aan
staande Lady llarcourt, echtgenoote van
Robert Vernon Harcourt, zoon van den
bekenden Engelschenminister Sir William
llarcourt, is het vroegere chorusgirl June
Van Buskirk, te Londen bekend gewor
den in „The Walls of Jericho''' en in
een stuk van haren man „Angels Una
wares". Hare schoonheid en gratie
betooverden den schrijver, die haar ten
huwelijk vroeg.
Een ander chorusgirldat de aandacht
trok door haar Spaansche dansen, was
Minnie Ashley, thans mevrouw William
Astor Chanler eigenares van een der
prachtigste buitenverblijven op Long
Island. De vrouw van den Amerikaan-
schen Croesus George J. Gould, Edith
Kingdon, was eveneens een bekende van
het New-Yorksche publiek, evenals Mabel
Slocum en Adah Verne, die tevens dienst
deden als modellen van schilders en foto
grafen; thans zijn zij mevrouwen Harold
Dean Stickuey en Frank Wiggins, wier
echtgenooten belmoren tot the smart set
van New-York.
Er w orden verder nog tientallen schoon
heden van do music-halls opgenoemd,
die thans allen een eerste plaats innemen
in de Amerikaansche groote wereld, door
huwelijk in het laatste tiental jaren ge
sloten. Een dier music-halls bleek oen
ware kweekschool voor millionairsvrou-
wen, daar niet minder dan 60 chorus
girls en figuranten dit tooneel verlieten
om rijke huwelijken te doen.
Eene eigenaardigheid zoo d?elt de
schrijfster van dit artikel mee, want
natuurlijk is het een vrouw die het
schreef en wel eene, die haar millionair
nog niet gevonden heeft is het dat
nagenoeg al deze voormalige lievelingen
van het schouwburgpubliek, na haai'
huwelijk al het mogelijke doen 0111 de
herinnering aan dien tijd uit te wisschen.
Niet alleen dat hare vroegere direc
teuren verzocht (omgekocht) werden om
hunne namen te verzwijgen, maar ook
illustraties, portretten, alles wat aan
hunne vroegere positie herinnert, worden
opgekocht en vernietigd.
Zoodra de vrucht geplukt is, verloo
chent men de gebruikte ladder.
Maar niet het tooneel alleen doet
in Amerika dienst als huwelijksma
kelaar tusschcn de arme schoonheid en
den rijkdom. Vel is dit kader boven
mate geschikt die schoonheid op 't voor-
dceligst te doen uitkomen en hebben
de voetlichtsirenen veel voor boven hare
arme zusters in werkplaatsen en kan
toren, doch ook deze blijken eene aan
trekkelijkheid uit te oefenen op de
Amerikaansche mannen van fortuin.
Een sprekend bewijs levert wel de
Russische ci ga rotten ma akste r Rose Pastor,
„Wilt ge zeggen, dat ze nog precken
zitten te lozen, terwijl zij er reeds twee
hoorden in de kerk?" vroeg Carlo met
zoo'n verbaasd gezicht, dat Sardoni in
lachen uitbarste.
„Wel zeker er zijn velen onder, die
zich zonder dat geen Zondag kunnen
voorstellen," antwoordde hij.
„Arme stakkers! arme stakkers!"
zeide Carlo op medelijden toon, die den
Engelschman zeer komisch klonk.
„Ieder zijn smaak, weet ge," zeide
Sardoni. „Maar zie eens hier, spreek
je niet te beslist uit over die zaken,
want 0111 je de waarheid te zeggen,
wordt uwe vroolijkhcid niet door de
noordsche volken begrepen. Wij houden
er van om onze genoegens ernstig
op te vatten en zoo ook onze gods
dienst."
„Wijzongenvanmorgen op 't „jubilate"
maar heusch, dat lijkt er niet veel op,"
zeide Carlo peinzend.
„Verberg, om 's hemels wil, die
denkbeelden onder een korenmaat",
Sardoni, „want als ge met die vrijzin
nigheid voor den dag komt op de
plaats, waarheen ik u breng, dan is alles
voor mij verloren. Ik neem je juist
met mij mede als een staaltje van 't
gezelschap en als ge de vooroordeelen
van de landslieden zoo aanvalt, zijt ge
geheel onbruikbaar."
Waar ter wereld gaan we toch heen?"
vroeg Carlo, verbluft opziend.
die kort geleden de echtgenoote werd
van den millionair-filantroop J. G. Phelps
Stokes, behoorende tot de eerste families
van New-York. Zij is evenwel slechts
een uit de velen. Een der grootste zaken
te Boston is bekend door de schoonheid
en hot aantrekkelijke barer vrouwelijke
employees, waarvan dan ook vele voor
en na huwen met leden van de eerste
en rijkste families der stad. De tweeling
zusters van een eenvoudigen machinist
genaamd Reese een hier welbekende
naam belmoren mede tor de geluk
kigen. Een barer, Maria J. Reese
een winkeljuffer, huwde in 1899 Horatio
Bigelow, zoon van den „Koperkoning"
en ten vorigen jare trad haar zuster
Helen in 't huwelijk met den zoon van
oen der eerste dames van Boston's
hoogste kringen. Ook Sallie Carr, thans
Mrs. Francis Skinner, was werkzaam
m een magazijn te Boston, ovenals
Marian Knight, dochter van een schoen
makertje, thans echtgenoote van den
heer Bradlea, behoorende tot de voor
naamste en rijkste families van Boston.
In den laatsten tijd zijn het de tele-
fonysten en typisten, die bijzonder in
den smaak schijnen te vallen. Zoo stapte
in Maart j.l. Miss Oakley, de particuliere
secretaris van den heer Bonner, in de
auto van Jerome Alexandre, diens schat
rijken stiefzoon, om met dezen in het
huwelijk te treden. Yan nog jongeren
datum is dat van Miss May Connors,
telefoniste in een hotel te Philadelphia,
die thans als mevrouw P. Stokes de
echtgenoote is van een der rijkste jonge
mannen van de oude kwakerstad..
Cupido houdt trouwens een groote
opruiming onder de Amerikaansche tele
fonisten. Mej. Anna Benneth, de dochter
van een armen kuipersknecht, was tele
foniste in een New-Yorksch hotel, toen
zij de echtgenoote werd van den tnillio-
nairhouthandelaar Whitney uit Canada.
Het waren haar lieve stem en vriende
lijke manieren welke haar zijn hart
deden winnen. Hun geluk was echter
van korten duur, de heer Whitney stierf
weinige maanden na het huwelijk en liet
zijne vrouw achter als erfgename van
een vermogen van 20 millioen doll.: in
tegenstelling met de tooncel-schoonheden,
vergeet zij haar Troegcre collega's niet.
Hare vriendin en oud-collega, Miss
Ida Schwindt had als telefoniste de op
merkzaamheid getrokken van den millio
nair Bernard Sexton, die haar daarna
ten huizo van Mevrouw Whitney ont
moette en meenam naar zijn prachtige
bezitting in Florida.
Mrs. Coram was als Margaret Har
rington eveneens telefoniste in een hotel
van New-York, toen zij kennis maakte
met den schatrijken mijneigenaar en
filantroop Joseph A. Coram. Deze voelde
zich aangetrokken tot het eenvoudige,
beschaafd optredend meisje en na haar
eenigen tijd te hebben waargenomen,
vroeg hij haar de deelgenoote te worden
van zijn fortuin van ruim tien millioen
dollars. Zoo zouden nog tal van namen
te noemen zijn van arme jonge meisjes
aan wie de Prins Charmant is verschenen
in de gedaante van een Amerikaanscheu
millionair. En wil men hieruit een con
clusie trekken? Meer dan eene ligt voor
de hand, maar allereerst wel deze, dat
één glimlach van een vrouw dikwijls
moer vermag dan oen geheel leven van
arbeid, strijd en inspanning.
In het Kaïh. dagbl. „Het Centrum"
leest men het volgende:
Treurige Begripsverwarring.
„Zullen de oogen der Fransche kiezers
eindelijk opengaan?" schreef men voor
eenigc dagen in dit blad.
Deze vraag stelde zich menigeen, toen
de vervolgingswetten werden toegepast
op kerken en kloosters en men hoopte.
De verkiezingen hebben het antwoord
Zij waren nu aan 't station gekomen
en tot antwoord gaf Sardoni hem zijn
kaartje. Dit maakte hem niet wijzer
en zwijgend volgde hij zijn vriend naar
een rookcoupé en daar hij wist dat
Sardoni niet 0111 praten gaf, stak hij een
sigaar op en gaf zich over aan't genot
volle gezicht van een mooi boschrijk
landschap.
Sardoni keek hem zwijgend aan.
„Toch twijfel ik er aan, of hij eenigen
indruk op hen zal maken," dacht hij
bij zichzelven. „Als hij een stijve,
kerksch uitziende kerel was, met een
kruisje aan zijn horlogeketting en een
dweepend gelaat, dan was er wellicht
iets goeds in zijn komen, of als hij er
uitzag als een van die opgedirkte vroom
uitziende jongelieden, dan won ik er
wellicht eenige eerbiedwaardigheid door.
Maar Yalentino lijkt op den een noch
op den ander. Stel je eens voor, dat
mijn vader op 't oogenblik hier was,
wat zou hij in hem zien? Alleen een
knappe Italiaan, die in een gemakke
lijke houding zonder gemoedsbezwaren
op een Zondag per spoor reist onder 't
genot van een sigaar.
(JTordf vervolgd).
gegeven, en wel bitter moet de ont
goocheling zijn geweest van hen, die in
Frankrijk den dageraad zagen van een
nieuwen dag.
Die de echte toestanden in Frankrijk
kent, verwondert zich niet over den uit
slag der verkiezingen; dat strijden en
vechten bij en om de kerken, wat was
het anders dan een stroovuurtje. Door
het roepeu van „vivo la Yierge"", of
„vive la religion", werpt me.11 geen
regcering omver, komt men niet tot
betere toestanden.
Een reuzenwerk moet worden verricht,
willen de Fransche katholieken met goeden
uitslag handelend optreden. Er moet
oen ommekeer worden bewerkt in de
geesten.
Gehoorzaamheid aan Rome's voorschrif
ten, waardoor alleen de noodzakelijke
eenheid kan tot stand komen, zeide nog
in den laatsten tijd Z. H. Pius X. Maar
de Fransche katholieken weten wel beter.
Bij toeval kwam mij dezer dagen een
devotieboekje iu handen, getiteld: Le
culte perpétuel de Saint Jose/'h. 't Is een
maandschrift en verschijnt te Leuven.
Een Fransche priester doet thans zijn
helder licht schijnen in een artikel:
„Priez potir le Pape".
De geloovigen moeten bidden en veel
bidden voor den Paus, opdat hij ver
licht worde, want elk besluit, door den
Paus genomen, strekt niet altijd tot heil
der Kerk. En dan kunnen de god
vruchtige lezers deze enormiteiten slik
ken „België zou thans een vierde eener
eeuw een tijdperk van ongekenden
bloei hebben gehad, zoo de bisschoppen
hadden geluisterd naar de stem van
Leo XII; indien do Duitsche katholie
ken minder weerstand hadden geboden
aan don invloed van Leo XIII, ze
zouden don ijzeren Bismarck niet naar
Canossa hebben gevoerd, eindelijk: was
De Mun, die naar het voorbeeld der
Duitschers in do Fransche Kamers
een katholiek Centrum wilde oprichten,
niet weerhouden door zijn eerbied voor
Leo XIH, Frankrijk zou thans niet
staan op den rand van den afgrond,
waarin alles doet vreezen dat het zal
neervalllen."
Men wrijft zich de oogen uit, men
leest twee-, diriemaal; waarachtig 't
staat er.
Paus Leo XIII is dus de oorzaak
van Frankrijk's ellende, de Fransche
katholieken kunnen zich de handen
wasschen in onschuld.
Zulke dwaasheden weerlegt men niet.
Zoo schrijft een Franschman de ge
schiedenis in devotie-boekjes, en die
schrijver is nog wel een priester
religieus!
Moet het ons nog verwonderen, dat
de Fransche katholieken tot de uiterste
machteloosheid gedoemd zijn.
B. METS.
De Lustrumfeesten te Utrecht zijn
achter den rug en zeker honderden zullen
de meest aangename herinneringen van
deze grootsche feesten hebben. Behalve
de bij alle feestelijkheden gebruikelijke
kloppartijen en de verdere wanordelijk
heden, die zich meer eigenen bij een
Studentenfeest, is alles in de beste orde
afgeloopcn. Germanicus is weer in het
dagelijksche leven teruggekeerd en kan
al9 gewoon student aan de dagen zijner
grootheid denken en ook de soldaten
die in zijne legioenen dienden zijn naar
hunne haardsteden teruggekekeerd.
Voor wie evenwel nog niet de werk
zaamheden zijn afgcloopen dat zijn de
journalisten, natuurlijk de beroeps-journa
listen. Voor deze onmisbare schepselen
is nu de tijd aangebroken om de groot
heden der Lustrumfeesten te „inter
viewen", teneinde het leesgrage publiek
kond tc kunnen doen van de indrukken
die zij hebben opgedaan. Zoo doet een
beroepsjournalist van De Telegraaf mede-
deeling van het volgende „intervieuw".
„Een vechter van do hulptroepen was
zoo vriendelijk, me zijn meening over
het Romcinschc leger te zeggen.
„Nou" was z'11 oordeel „wat
mijn aanbelangt, houd ik 't inet toen,
hoor! Béter dienen als hier bij de infan
terie en de vesting! Yan de ruiterij za'k
niks zeggen. Da's 'n andermans weet;
'k ken niet rije".
„Maar geef mijn liever zoo'n boog of
'n piek of 'n slinger, dan toezjoer met
'11 spuit op je nek te loopen, of eeuwig
en altijd tc hanncssen met '11 log kanon,
'11 bok of 'n ander krachtwerktuig".
„Dan heb je niet altijd door dat ge
draai van kurreperaals om je heen, met
'r gevit en geplaag. Allemaal sjieke lui,
je meerderen.
„Yan de menage heden ten dage za'k
niks zeggen, dat kwaad lijkt; je kent't
'r wel mee doen, dat niet. Maar zooals
bij de Romeicn is 't toch niet. Aan tafel
je heclc flesch bier en 'n segaartje..."
„En nog iets. Als milicien kom je
nooit verder dan fort Vossegat of Rijnau-
wen. Of de kamp van Zeist. Maar die
Germanicussen gingen met dcrlui soldaten
flink op stap. Zoo maar naar Duitschland,
om te kijken waar Varus z'n meloenen
gelaten had'. Dat waren nog 'reis ven
zetjes".
Dus ook Nederlands legerknechteo,
die tijdelijk in de hulptroepen van Gen
manicus dienst deden bewaren 'n goede
herinnering van de Romeinsche week.
En geen wonder, zoo iets komt niet
eiken dag voor en wat niet alledaagscli
is blijft ligt in het geheugen bewaard.
Daarom zal de fietsjongen, waarmede
we in 't volgende kennis maken, dan
ook langen tijd de aangenaamste herin-
ringen hebben aan een fleschje room.
Waarom? Luister slechts.
Heel vroeg in den morgen om door
liefst niemand gezien te worden, komen
in het park te Groningen de nienschen,
die zich bekwamen willen in de kunst
om met een fiets om te gaan. Voordat
de beginners met dit democratisch voer
tuig geheel vertrouwd zijn, moeten er
heel wat rondjes om den vijver worden
genomen, heel wat zweetpareltjes gestort,
zoowel door de ijverige leerlingen als
door den jongen ouder wiens leiding de
kunst wordt aangeleerd.
Publiek is er nog weinig op dit uur:
een paar dames met kindertjes, die
frissche lucht moeten happen, dienst
meisjes met sportkarretjes en zoete, ge
hoorzame baby's een enkel jongmensch,
in stndeerendc houding en een paar
voorbijgangers, die naar hun werk gaan.
Het melkhuisje is nog niet geopend.
De versche melk in fleschjes met den
wagen gebracht, wordt zoolang bij de
deur neergezet; als de baas komt vindt
hij alles in orde.
Dat een jongen, die langen tijd achter
een fiets aangehold heeft dorst krijgt en
trek aan een halflitertje gepasteuriseerde
melk, behoeft niemand te vorwonderen en
dat een dame die Kot fietsen moeticeren
hom verlof geeft voor haar rekening
zoo'n fleschje te gaan drinken is een
bewijs van haar goedhartigheid.
De baas was er nog niet, maar hij
had er maar vast een flesch weggenomen,
dan kon het straks wel betaald worden. De
melk was frisch, en heerlijk zoet, hij
getuigde het meer dan eens, wat de
dame heel aardig van den jongen vond.
Toen
Toen kwam de baas, de baas van het
melkhuisje, keek naar de fleschjes, telde
ze; een te min. Hij telde over, maai
er bleef een te weinig. Hij ging de
flesschen bekijken. En
De jongen kwam met de leege flesch
terug, dit was de ontbrekende. De baas
wees er naar en vroeg, wilde vragen:
„Heb jij
„Jai"
„Wat ja?"
„Melk, hier is 'n duppie.'
„Ja, dat zon je wel willen."
„Wat dan
„De dame kwaiu naderbij en hoorde
den man veel harder dan hij gewoon
was te spreken zeggen:
„Jij heb mijn koffieroom opgez
hij zag de dame en veranderde go-
dronken!"
„Róóm?"
Daarom was 't zoo lekker zoet dacht
de jongen.
De dame dacht: dat is eens maar
nooit weer en betaalde den duren room.
En versterkt door dien buitengewonen
morgendronk vervulde hij met de meeste
ambitie zijn plicht.
Bij de godsdienstoefening, welke Zon
dagmorgen te half elf in het Logegcbouw
voor den Doopsgezinden Kring wordt
gehouden, zal als spreker optreden Ds.
E. M. ten Gate van Apeldoorn.
Het Bestunr der Oranje-Vereeniging
heeft besloten den termijn van opgave
tot deelname aan het bloemen-Corso te
verlengen tot 15 Juli a.s.
De voorloopige prijzen (afhankelijk
van de deelname) zijn voor de ver
schillende afd. bepaald op f 25, f 17.50,
f 10, f 5, f 2.50, of kunstvoorwerpen van
die waarde.
De reserve le luitenant J. H. W.
Nicolaï is bij het 5e regiment infanterie
voor herhalingsoefeningen onder de wapens
gekomen.
De heer P. van der Slug's, is benoemd
tot 2. luitenant-commandant van het Am.
Vrijwilligerscorps.
De vereen. „Handel en Nijverheid",
houdt Donderdagavond haar maandver
gadering in het hotel De Zwaan.
Er zullen o.m. aan de orde komen
de benoeming van 2 afgevaardigden
naar het congres van den Band te
Leeuwarden en bespreking van het prae-
advies betreffende gomeentelijke Han
delsscholen.
De vereen, tot veredeling van don
Nedcrl. vischstand, die de visscherij op
de rivier De Ecm gepacht heeft, besloot
het visschen met netten te verbieden.
