Gemengd.
Stadsnieuws.
mysterieusc sluier opgelicht en we zien,
na verwijdering en opheldering van al
het bijloovigc, van de overlevering, van
vooroordcelen, van uilengekras, van
vleermuizen in donkere nissen enz. enz.;
de gewone dingen en verschijnselen van
het oudermaanscho. Ik wilde de geachte
lezers het nicotine-spook voorstellen en
daarna dit spook het leugenkleed van
het lijf trachten te rukken. Ook hier
hebben we met uilengekras, met vleer
muizen, met bijgeloof en dergelijke te
doen. Laat ik tl niet lastig vallen met
een geleerde verhandeling over elemen
taire bestanddeeleu en atoomgetallen,
omdat ik, ofschoon geen vreemdeling
in de cheuiie, geen scheikundige van
het vak ben. Toch zal ik zoo hier en
daar eens aan de scheikunde moeten
herinneren.
Wat zegt een oude vrijster wel van
het rooken en van dat tabak-vergif, waai
ze wel eens van hoorde. Ze vindt roo
ken ongezond, niettegenstaande haar
vader zailigcr altijd een lange Gouwe-
naar in den mond had, en de man diep
in de tachtig was, toen hij de pijp
moest neerleggen, omdatnu ja,
omdat hij e'm niet mee kon nemen.
De oude-jongejuffrouw denkt altijd maar
aau de gezondheid. Ze leeft er als 't
ware voor, en is ondanks dat altijd
zwartgallig, hoofdpijnachtig, van een
slecht humeur, enz. enz. Of, in minder
woorden, niet gezond.
Een fijn jong dametje denkt er weer
anders over. Ze vindt het ook uit een
hygiënisch oogpunt verkeerd, vanwege
de nicotine, maar bovendien is het vol
gens haar „vijs". Dit laatste is een
eigenaardig begrip, 't Is zeer subjectief
en volgens mij daarom eigenlijk geen
begrip, dat recht van beslaan heeft. Ik
zou al de meuschen, die 't zoo druk
over ,'t vieze" van dit en dat hebben,
wel eens voor een ten binnensten buiten
gekeerden natuurgenoot willen brengen.
Wat zouden ze dat „vies" vinden cn
wat zouden ze met dat oordeel het
grootste wonder der Schepping n.l. zich-
zelven kleineeren.
Bekrompen en primitieve begrippen
over 't rooken en voornamelijk over de
nicotine, zijn er maar al te veel in om
loop. Afgezien nu vau die argeloozen,
die misschien meenen, dat een sigaar
één stuk nicotine is, zijn cr nog heel
wat werkelijk bcsohaafde en ontwikkelde
menschen, die over de nicotine dwaal
begrippen cn verkeerde voorBtelliugeu
hebben. Laat me dit laatste met enkele
sprekende voorbeelden illuetreeren.
De meeste menschen stollen zich
nicotine als bruingeklcurd voor. De
chemicus neemt het u niet kwalijk maar
moet u toch uit den droom helpen. Ni
cotine is een kleurloozc olie, die maar
voor een gering procent in tabak aan
wezig is.
Een kwajongen, die zijn eerste sigaret
rookt, deukt er anders over. Bij het
blazen van den rook door zijn zakdoek,
zag hij toch een bruin vlekje. Ja, dat
was dan zeker die gevaarlijke nicotine.
Toch niet, ventje, maar maak je niet
ongerust, we zullen je er niet om uit
lachen.
Menig volwassen meusch zal zichzelf
bekennen, dat hij over dien vlek in den
zakdoek net- dacht als onze jeugdige
experimentator.
Nog een illustratie over diezelfde rook-
procf. Yooraf verzeker ik u, dat ze naar
het leven is geteekend. Een bekend
geneesheer komt een sigarenmagazijn
1) Inderdaad hoorden wij meermalen oene
overigens lieftallige dame zeggen tegen een
heer, die het puntje van zijn sigaar af.
beet: „viezik". (RED.)
jarige mooie, diva die op haar triomph
tochten door do hoofdsteden van Europa
ook Berlijn bezocht, waar llka's vader
als brigade-generaal lag. Toen heette zij
nog gravin Helene Hochburg en was zij
de derde en aardigste dochter van den
niet rijken generaal, het troetelkind der
familie, gewoon om al haar luimen die
niet te veel geld kostten door te zetten.
Meta, of zoo al6 zij zich noemde Mia
Merko, was het voorwerp eener nieuwe
gril en van een bedenkelijke genegen
heid van de kleine gravin. Van haat-
zakgeld, dat de geheele maand moest
dienen voor haar toiletbenoodigdheden
had zij reeds den tweeden dag het
grootste deel uitgegeven vooreen bloemen
mand die zij stilletjes en met wel hon
derd kleine kunstgreepjes naar de zange
res bracht. En wat do grootste uitgaven
niet bij de verwende kunstenares konden
bewerken, verkreeg de kleine gravin
door hare bloemen, haar geestig kijkende
oogen en haar grootkiuder gezicht. De
Diva was getroffen door de „Schwarmerci"
van deze jonge vereerster, zij ontving
haar niet alleen, maar zij hield het
meisje een geheel uur bij zich cn gaf
haar haar portret en een doos bonbons.
Hoe duidelijk herinnerde zich llka dat
eerste bezoek weer. Zij zag de kamel
en het hotel „Unter der Linden" voot-
zich, met het roode tapijt en de blauwe
meubelen, en de kransen met de groote
bonte linten, de halfverwelkte bloemstuk-
binnen. Hij vraagt als consequent mensch
„Minimum Nicotine". Dat is, tusschen
twee haakjes, een keurig 3-cts. sigaarje.
Bovengenoemde arts experimenteerde
evenals de beginner van daar straks met
zijn zakdoek en den took van onze
„Minimum Nicotine" sigaar. Werkelijk,
hij kreeg bruingekleurde vlekken in zijn
zakdoek, dat was dus die „Minimum
Nicotine"Dadelijk werd de win
kelier over dien schoouklinkendcn naam
van het merk in verhoor genomen. De
ervaren esculaap moest echter in dezen
zijn onkunde bekennen, kon de bruine
nicotine niet handhaven en was werkelijk
eenigszins met zijn figuur verlegeu.
Zoo zouden we door kunnen gaan. Ik
zal voor 't oogenblik niets meer van de
aandacht der geachte lezers vergen.
Enkele ophelderingen ben ik u nog
schuldig. Zoo stel ik me voor u nog
wat te vertellen over de bruine vlek in
den zakdoek. In de tweede plaats hoort
u dan waar de nicotine blijft. Ik hoop
dat u 't met me eens is, dat we den
sluier van het nicotine-spook beet hebben.
S.
Beeldspraak. Uit een be
schouwing over den Matrozcnbond in een
Indisch dagblad:
men krijgt den indruk, dat vele
matrozen geen bcenen hebben, sterk ge
noeg om de weelde van het zwaaien met
het wapen dat de Bond is, te kunnen
veidragen."
fan een gespleten voet en een open
deur. Van Ia Mazière een stadje in
het Zuiden van Frankrijk, komt het vol
gende verhaal. De zoon van een streng
Katholiek, oud adellijk maar onbemid
deld geslacht, zou verleden week getrouwd
zijn met de dochter van een rijk Joodsch
advocaat. Kort voor 't huwelijk kwam
bij geruchte de moeder van den bruide
gom ter oore, dat haar aanstaande doch
ter een gespleten voet had. Vreezende
dat haar zoon den baarlijken duivel zou
trouwen, overreedde zij hem, zich eerst
te overtuigen of het gerucht waar was.
De gehoorzame zoon vervoegde zich bij
den aanstaanden schoonvader, legde hem
de zaak uit cn verzocht hem, eerst de
blootc voeten van zijn bruid te mogen
zien.
De a.s. schoonvader opende het ver
trek wagenwijd, en wees den edelman
met een gebiedend handgebaar de deur.
Het huwelijk kwam niet tot stand.
In Parijs is een gedenkteeken onthuld,
gewijd aan de nagedachtenis van den
ex-minister en senator Trarieux, de man
die zich zoo verdienstelijk heeft gemaakt
in de zaak-Drcyfus.
Dreyfus was dan ook bij de plechtig
heid tegenwoordig.
Te Béziers werd Zondag een betoo
ging gehouden dooreen 1'20.000-talFran
sche wijnbouwers, die er, niet al te best aan
toe zijn, daar zij door de knoeierijen in het
wijnvak verplicht zijn liuu producten ver
beneden den prijs van de hand te doen.
Er werd een optocht gehouden. Aan de
bctooging werd zoowel door bazen als
knechts deelgenomen. Borden met drei
gende opschriften werden in de optocht
gedragen. „Wij wcnschen brood", „wij
sterven van den honger", enz. enz. kou
men er op lezen. Er werd een voorstel
aangenomen, strekkende om geen belas
ting meer te betalen, voor 't geval de
ken die op alle meubels stonden, en
daartusschen de poederdoos voor den
spiegel, waarvan de diva, zich niet be
kommerend om de tegenwoordigheid van
van hare visite, telkens gebruikt maakte.
En hoe trotsch was ze niet als zij om
haar bezoek voor den gek werd ge
houden! Doch zij durfde haar visite
niet te herhalen. Vier jaar later, toen
zij barones Kerndyi geworden was en
haar echtgenoot naar zijn garnizoen in
Hongarije volgde, bracht een toeval haar
in de zelfde coupé als die waarin de
diva, die zich naar een gastvoorstelling
te Boeda Pest begeven wilde, had plaats
genomen. De oudekennis werd hernieuwd.
De arme Kernodyi, die eerst weinig ge
sticht scheen over deze reis met z'n
drieën, werd tenslotte door het enthu-
siasme van zijn jonge vrouw aangestoken.
Maar wat kon die diva ook vertellen,
van haar tournée door Amerika en van
honderd andere dingen, die voor de jonge
barones even nieuw als interesant waren.
Ilka speet het zeer dat haar man nu
juist geen verlof kon krijgen om naar
Pest te gaan om de Mia Merko te hooren
en zij schreef er de diva een ongelukki-
gen blief over, die deze op haar gewone
lieve manier beantwoordde. En daar
na verliepen er jaren, zonder dat zij iets
van elkaar hoorden.
Ilka verloor haar man door een val
van zijn paard in denzelfden tijd dat het
nieuwtje iu de couranten rondging dat
regeering niet wilde ingrijpen om den
toestand te verbeteren.
De betoogers waren zeer opgewonden.
Er waren bijv. geen wagens genoeg om
hen te vervoeren en toen gingen zij er
in hun woede toe over de rails te ver
sperren.
's Avonds was echter alles weer rustig.
A f'gcluisterd.
Afgeloopen nacht, zoele warmte, juf
frouw met de drie kruisjes achter den
rug, mogelijk wel vier, zwoegt hijgend
langs de straat, klampt een surveilleerend
agent aan, Agent, Agent, och heb je mijn
poesje ook gezien, uiiju poesje is wegge-
loopen, 't lieve beest is me ontsnapt en
ik heb al zoo gezocht, 'tls vreeselijk,'t
diertje heb ik opgefokt vanaf zoo groot,
en ze balt een harer poezele vuistjes.
Agent kijkt verwonderd, na zoo'n
woordenstroom haalt de man der wet de
schouders op en zegt: ja juffrouw, ik kan
't beest best gezien hebben, maar d'r
loopen 's nachts zóóveel katten op de
straat, en d'er zijn zooveel grijs met witte
bij, dat ik onmogelijk kan zeggen of
uw poesje erbij was. Och, wat is u nu
hardvochtig, 't is toch zoo'n lief dier
en 't verkeert nog wel in blijde ver
wachting, ik zou 't beestje zoo graag
terug hebben.
Agent staat versteld, denkt mankeert
't jouw in je bovenkamer en zegt, nu
juffrouw, gaat u maar naar huis, als ik
't katje tegenkom, heusch ik beloof 't
u ik vang 't diertje en u krijgt 't terug.
Nu u is wel vriendelijk zegt juffrouw
maar heusch doen hoor, ik heb toch
zoo'n zwak op 't beest en verdwijnt
langzaam in een zijstraat steeds zoekende
en roepende poes, poes, poes.
Agent ziet haar na, bromt in zijn snor
baard iets onverstaanbaars en ziet, o,
gerechte hemel een kat, verkeerende in
blijde verwachting, duizend bommen,
zegt'ic, daar heb je 't mormel, poes, poes
poes, zoekende juffrouw heeft deze laatste
woorden gehoord, komt ijlings terugren-
nen, agent! was 't poesje daar, och zeg
't toch, waar is 't beest.
Nou juffrouw, zegt man der wet, zij
is 'em al weer gepiept, met twee andere
katten mee over ecu tuinmuur, en thans
niet meer luisterende naar haar smeek
beden zegt-ie, nou juffrouw, ga nou maar
gauw naar huis, die kat zal van zelf wel
thuis komen, wat moeten de menschen
er wel van denken dat zoo'n juffrouw-
als u nu, nog zoo laat op straat loopt
eu dat nog wel om eeu kat. Ze laat
zich overreden, trippelt naar huis, doch
zegt nog tot Horuiandad, u is hardvoch
tig, u is geen dierenvriend. Hermandad
gaat verder, neemt geen notitie meer
van passeereude katten.
De hoedcnspelden der dames zijn een
gevaar voor velen geworden. Met spel
den van onnoodige lengte, die misschien
bijna een decimeter ver door den hoed
uitsteken, loopen de vrouwen rond,
schijnbaar zonder eenig begrip, hoe ge
vaarlijk zij zijn. Moeders zijn er, die
haar kind op den arm dragen en een
werkelijk gevaar zijn voor de oogen en
ooren harer lievelingen. Vriendinnen
vallen elkaar aan den trein in de armen
en dreigen elkaar do oogen uit te
pikken. En behalve vriendinnen zijn er
ook vrienden, die met de hoedenspelden
hebben te rekenen, welker getal van één
al op drie is gekomen.
„Hij is zeker al vroeger geëngageerd
geweest," zei een jonge dame, „want hij
is zoo voorzichtig als hij mij kust, ter
wijl ik den hoed op heb".
Wanneer zullen de dames eens be
de gevierde zangeres Mia Merko de
plankon zou verlaten, om te trouwen
met den bankier Ardeck.
Twee jaar later ontmoette Ilka haar
weer in een der internationale salons van
een Komcinsche familie. Ilka was daar
gekomen met haar schoonmoeder. De
Ardecks waren er, omdat Meta genezen
moest van een longontsteking, waardoor
zij haar stern verloren had. Beiden
waren zij vreemdelingen in den kling
waarin zij kwamen, en met vreugde
haalden zij de oude betrekkingen die
tusschen haar bestonden, op. llka's schoon
moeder stierf te Kome, de Ardecks
namen de nu geheel alleen staande jonge
vrouw iu zich op en de vriendschap tus
schen Ilka en Meta Ardeck was daar
mede bezegeld. In Rome en Baden
Baden kwamen zij elk jaar bij elkaar
en hun persoonlijke band was een band
van vriendschap, terwijl elk buitendien
in de ander achtte, wat zij het nnnst
had. Meta den ouden adel van Ilka, en
Ilka Meta's rijkdom, niet dien rijkdom
zelf, doch omdat het middel was om
alles te kunnen hebben cn doen wat de
schoonheid van het leven verhoogt. Ilka
dweepte met schoonheid.
Zij wendde den blik van het park,
dat in steeds diepere duisternis zonk af.
Van uit het lioogc plafond van haar
kamer zagen Gricksche goden op haar
neer, en een venetiaansche spiegel ving
het licht der kaarsen die op het kun-
sluiten hoedenspelden met „tegenknop"
op te doen of veiligheidshoedenspelden
te dragen?
Nog beter was het, wat anders in te
voeren. Er is beweerd, dat de hoofdpijn
van vele dames aan de hoedenspelden
is toe te schrijven, 't Zou niet onmogelijk
zijn dat men hoofdpijn krijgt als de wind
en de gevreesde spelden samen iemand
aan de haren trekken. Hierbij wordt
natuurlijk ondersteld, dat alles „echte
waar" is.
Dezer dagen verklaarde een dame
in allen ernst aan haar lijfblad, dat de
beste wijze om een slecht gehumeurd
echtgenoot klein te krijgen, is: hem op
voegetarisch dieet te zetten. „Ik heb het
uit eigen ondervinding," schrijft zij, „want
mijn man was eerst compleet een beer,
totdat ik hem uitsluitend vegetarisch be
gon te voeden en nu is hij 'n toonbeeld
van zachtheid en beminnelijkheid."
Of deze dame 'n fruit- en groenten-
zaakje drijft, deed zij der wereld niet
weten, maar zeker is 't, dat 'n onge
kende levendigheid in den bloemkool-,
spinazie- en apenootjes-handel een ge
volg zal zijn van deze ontdekking.
Arme slagers, arme echtgcnooten!
Kennisgeving.
Afsluiting Sint-Andriesstraat.
BURGEMEESTER en WET HOUDERS van
AMERSFOORT maken bekend, dat het ver
keer door de Sint-Andriesstraat vanaf 15 Mei
tot nader te bepalen dag gestre.md zal zijn,
wegens het aanbrengen eener nieuwe be
strating.
Amersfoort, den 13 Mei 1907.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort,
De Burgemeester,
WUIJTIERS,
De Secretaris,
J. G. STENFERT KROESE.
Voor den Doopsgezinden Kring wordt
Zondagmorgen half elf in het Logebouw
van Persijnstraat 1 een godsdienstoefe
ning gehouden, waarin als spreker zal
optreden Ds. E.M. teu Gate, van Apeldoorn.
Bij Kon.-bcsl. is benoemd tot militie
tweede-luitenant bij hot wapen der infan
terie, bij het 5de regiment infanterie, de
sergeant A. A. d e H a a s, van het korps.
Door een aantal leden is een voorstel
ingediend de Vereeniging „O. G. A."
te ontbinden. In de ledenvergadering
van Donderdag '23 Mei zal het voorstel
in behandeling komen.
De Vereoniging „Tesselschade" houdt
haar jaarvergadering alhier op Vrijdag
'24 Mei in Amicitia.
Het houten urinoir staande achter het
perceel van den Hoer A. J. van Zalin
gen aan deu Zuid-singel is vervangen
door een ijzeren.
Moge de andere eveneens vervangen
worden.
Leak,
In het bijvoegsel der Amersfoortsche
Courant van 11 Mei lezen we:
Door plaatsgebrek moet de bespreking
der velddienstoefening van de Weerbaar
heidskorpsen uitgesteld."
De achterzijde van dit bijvoegsel is
geheel blanco.
stigingelegde rokoko tafeltje stonde. Met
eer, lichte zucht dacht Ilka aan haar
eigen bescheiden woning, waarin zij een
groot deel van liet jaar zoo spaarzaam cd
zuinig als mogelijk leefde om in staat
te zijn in het andere, het kleinere deel,
te kunnen reizen en voor schoonheid te
leven, wat zich met spaarzaamheid zoo
moeilijk liet vereenigen. Doch er lag
geen wangunst in die zucht, die onwille
keurig haar lippen ontsnapte slechts eeu
beetje spijt lag er in. Maar terstond
daarop speelde weer een glimlach om
hare lippen.
Wat een zottin ben ik toch, mom
pelde zij, in plaats van spijt te hebben,
moest ik mij verheugen dat ik toch nog
altijd een deel van mijn leven verkeeren
kau onder omstandigheden die mij lief
zijn. En hier gevoel ik mij best en Meta
interesseert mij met haar nieuwste ver
langen „de eerzucht". Ilka had die episode
met Graaf Sontheim in BadenBaden
meegemaakt. Sontheim had toen bij de
rennen gewonnen en zijn heele winst
na eeuigc dagen bij een dolle wedden
schap verloren. Het eene maakte hem
in de kringen even beroemd en interes
sant als het andere en het was niet on
opgemerkt gebleven dat hij zijn hulde
legde aan de voeteD van Meta Ardeck,
die, niettegenstaande haar achtendertig
jaren door haar elegance, den rijkdom
van haar man en haar, zoo het scheen,
niet te verwoesten schoonheid, een der
B. en W. der gemeente Baarn heb
ben aanbesteed het bouwen van een
achtklassige school voor m. u. L. o. In
gekomen waren 20 biljetten. Laagste
inschrijvers G. C. Blanken en Co., te
Amersfoort, voor f 28,390. De gunning
is aangehouden.
Van het le reg. huzaren wordt 16
dezer de le-luit. II. A. C. Fabius gedeta
cheerd bij de rij- en hoefsmidschool te
Amersfoort.
De le luits. J. R. Diemont en R. D.
Storm Buysing, beiden van het le, C.
C. Pels Rijcken, van het 2e, en G. L.
M. H. Higly, van het 3e reg. veld
artillerie, worden 1G dezer gedetacheerd
bij de rij- cn hoefsmidschool te Amers
foort.
De Minister van Oorlog heeft bepaald
dat aan de officieren jaarlijks gedurende
minstens 14 dagen verlof kan worden
verleend in een daartoe door hen het
meest gewenscht tijdperk, voor zoover
zulks niet bepaald in strijd is met de
belangen van den dienst. Het ligt in
het voornemen ook eeu dergelijke be
paling voor onderofficieren in het leven
te roepen. (N. R. Ct.)
Maandagmiddag ten 2 uur had door
den architect H. Kroes de aanbesteding
plaats van het Nieuwe St. Pietcrs- en
Bloklandsgasthuis. Ingeschreven werd
door J. van Doorn, Hilversum, voor
f 164.400; P. van Rijn, Hilversum, voor
f 160.400; W.,v. Genderen, Amersfoort,
f 160.000; J. R. de Jong, Hihersum,
voor f 158.390; G. C. Blanken en J.
Bunnink, Amersfoort, voor f 157.350;
II. Keizer en J. Wildeman, Amersfoort,
voor f 156.300; firina v. d. Pluim en
Gielaar, Rotterdam, voor f 154.685; J.
C. van Eijbergen en Z. cn F. van Daal,
Amersfoort, voor f 149.830; F. van
Hogenvest, Amersfoort, voor f 148.590;
G. Mostertman en G. van Nes, Amers
foort, voor f 147.983; II. Noorman, Amers
foort, voor f 145.400; M. Bakkeren,
Prinsenhagc, voor f 141.800.
De gunning is 8 dagen in beraad
gehouden.
De heer G. K. G. van Aaken is be
noemd tot jury-lid voor de wedstrijden
van harmonie- en fanfarecorpsen, uitge
schreven door Amstcl's Fanfare cn te
houden in het Paleis voor Volksvlijt te
Aansterdam, op 13, 14, 20, 21, 27 en
2S Juli a.s.
Door de „Ond. Brandwaarborg-maat
schappij" De Jong Co., te Amsterdam
(correspondenten de heeren D. Hubers
Zn.) is thans aan de „Amersfoortsche
Vrijwillige Brandweer" toegekend een
premie van f 14 voor het spoedig en
beleidvol optreden van de onder deze
vereeniging ressorteerende Blangenwagen
der politie bij deu zwarcu binnenbrand
ten huize van den drogist H. W. Cramer,
aan de Langestraat, in den nacht van
9 op t0 Maart.
De Brandmeester van spuit 3 ontving
van de assurantie-maatschappij „De
Schelde", te Antwerpen (agent de heer
A. A. Hamers) een premie van vijftien
gulden voor haar spoedig en afdoend
optreden bij den brand in het manufac-
turen-inagazijn der firma Gebr. Hamers,
aan de Langestraat, in den avond van
'27 April.
Maandag werd, ter gelegenheid van
haar 12Va-jarig bestaan, door de schiet-
vereeniging „Wilhelmina" een schietwed-
meest opvallende verschijningen van het
saisoen was. Zij had zijn hulde aange
nomen, meer omdat het haar vleidde
den drager van een der oudste namen
onder haar intiemen te hebben, dan wel
omdat de jonge graaf haar zoo bizouder
interessant voorkwam. Toen zeide zij
reeds dat haar hart „op" was cn dat
zij niet tot die vrouwen behoorde, die
elk jaar een nieuw verlangden. Hoe
zekerder zij zich voelde, des te minder
zag zij er tegen op aandacht te trekken;
een „elegant schandaaltje" scheen haar
een kleine luxe, en haar man, dien zij
kende, trok de schouders op en zei, dat
als de jonge Graaf er plezier in had zich
als een gek aan te stellen, dat dan zijn
zaak was en dat een verstandig mensch
zich er niet mede behoefde te bemoeien.
En nu wist Ilka dat deze Sontheim
hier in Meta's onmiddelijke nabijheid
was: maar zij kende ook hot testament
van Meta's echtgenoot en wist dat Meta
er niet de vrouw naar was om zulk een
vermogen uit liefde vaarwel te zeggen.
In Meta's brieven stond nooit iets over
Leo Sontheim en ook tot nu toe had ze
alleen over haar dochter gesproken.
„We zullen maar afwachten, ik zal
wel merken boe 't tusschen hen is",
dacht Ilka, die met haar toilet klaar was
en zich gereedmaakte naar de salon te
gaan.
(Wordt vervolgd).
