No. 56.
Zaterdag 13 Juli 1907.
4e Jaargang.
In Actie.
Liberaal Orgaan voor Amersfoort en Omstreken
Uitgave van de Vereeniging „DE EEMLANDER".
FEUILLETON.
Hoe ik aan mijne vrouw kwam.
In de Ridderzaal.
DE EEMLANDER.
Verschijnt
Woensdag» en Zaterdag».
Bureau
Kortcgracht 1.
Abonnementsprijs
Per jaarf 3.00
Franco per post- 3.50
Per 3 maanden- 0.75
Franco per post- 0.90
Prijs der advcrtentiëu
Van 1 tot 5 regels0.40
vooi iederen regel meer0.08
(Bij abonnement aanmerkelijke korting
Bij de stemming op S Juli is er bij
de stembus niet veel verloren.
District II is bet kerkelijke district
en al had het weinig gescheeld of de
heer Celosse had het daar tot herstem
ming gebracht, al ware dit het geval
geweest, dan nog ware het hoogst twijfel
achtig geweest of genoemde heer in dat
district wel gekozen zou zijn.
Wij althans hebben op geen paga-
nistische „winste" daar durven rekenen.
Ja, als du kerkdijken in oen district
er zoo voor stonden, als dit met de
vrijzinnigen in District II het geval
blijkt te zijn, d i c zouden er wel wat
van weten te makon.
Doch wij hebben niet óver hunne
middelen te beschikken.
Geen dominé's en geen pastoors, die
het werk van tien verkiezingsagenten
doen door hun enormen invloed.
Wanneer het nu maar gelukt district
III en I te behouden, dan kunnen we
over den gevoelden strijd tevreden zijn
Al» dat geschiedt, maarwe
vrcczen er voor.
We hebben hooren beweren, dat in
district I de hoer Gerritsen wel gekozen
zal worden, al wordt er niet gewerkt.
't Is mogelijk, maar voorloopig twijfe
len wij daar aan.
Intusschcn, uien zal zich door derge
lijke mecningen niet laten beheersclien.
District I blijft ons, indien er ge
werkt wordt.
De heer Gerritsen heeft èn in den
Raad èn in zijn particulier leven zich
verdienstelijk genoeg gemaakt tegenover
de minder bevoorrechten, dat vele werk
lieden, die eervt een sociaal-democraat
gekozen hebben wel zullen inzien, dat
hunne belangen beter aan den heer
Gerritsen, dan aan den in het openbaar
leven zoo weinig bekenden heer Kleber
kunnen worden toevertrouwd.
Wat district III betreft, daar wordt
Er vergaat niets vuor ons. voordat wij
zelf vergaanen dan is het onverschillig.
Carmen Sylva.
-*
de zaak heel wat mocielijkcr. 't Zal niet
zoo gemakkelijk gaan om de stemmen
van de Sociaal-democraten en van de
thuis geblevenen voor dc hoeren Donker
en van der Wal te winnen.
Alleen wanneer er buitengewoon krach
tig met geestdrift gewerkt wordt bestaat
er eenige kans dat de vrijzinnigen hunne
kandidaten of tenminste één er van er
dóórhalen.
De anti's zijn alweer een paar dagen
bezig en die zullen de mooie kansen,
die zij thans gekregen hebben, zich wel
ten nutte weten te maken; terwijl zij
nu zeker op den hechten steun van
Rome kunnen rekenen, nu zij zoo uit-
tekend geholpen hebben om de lieeren
Kroes en van Kalken in den Raad te
brengen. Zij zullen den clcricalcn citroen
wel tot den laatsten druppel uitpersen
waar- ze gelijk in hebben.
Zouden de thuisblijvers uil voor den
dag komen, nu er gevaar bestaat, dat
er weer minstens één vrijzinnigen zetel
in den Raad dreigt verloren te gaan?
Natuurlijk zijn er menschen, van het
slag van de heeren, die de kandidatuur
Jcbbink gesteld hebben, die geen per
sonen van zaken kunnen scheiden.
Maar thans nu er van het stellen
van een nieuwe kandidatuur geen sprake
is, zouden wij hun wel eens willen vragen,
verzoeken, heel nederig verzoeken zelfs
om eens een enkel motief te geven,
waarom de heeren Ruys en Salomons
de voorkeur zouden verdienen tegenover
de bride kerkelijke kandidaten. Elke
vrijzinnige die zich onthoudt van stem
men werkt dc kerkelijke partij iu de
hand. Men kan sommigen maar niet aan
hot verstand brengen, dat ze door niet
te stemmen aan de tegenpartij een gc-
wichtigen dienst bewijzen.
En dan maar daar is niets aan te
doen zijn er vrijzinnigen, die op den
kerkdijken kandidaat stemmen, louter
uit benepen conservatisme. Met zulke
menschen valt niet te redeneeren.
Het star-conservatis:ne gevoelt zich
liet veiligst onder kerkdijken vlag.
Doch zij, die nog iets gevoelen voor
het liberale beginsel, voor goed onder
wijs van allerlei aard, voor de belangen
van minderbedeelden zij moeten, zij
mogen thans niet thuisblijven.
Zij behooren links te stemmen op
Donker en a n der Wal.
Waren de verwachtingen omtrent dc
uitkomsten der tweede dusgenaamde
Vredercouferentie uitderaard niet hoog
gespannen, het staat thans te vreezen
dat deze nog beneden het laagst ge
stelde peil zullen blijven; er bestaat zelfs
gegronde beduchtheid, dat de arbitrage
regeling van 1899 in min-gunstigen zin
zal worden gewijzigd.
Een der belangrijkste voorstellen voor
de vredesvrienden betrof de verplichte
oorlogsverklaring vóór het openen der
vijandelijkheden. Werd hiertoe besloten
en de termijn titsschen dc aanbieden
en het begin der vijandelijkheden ruim
gesteld, dan bleef immers voor onzijdige
of bevriende mogendheden de gelegen
heid open alsnog hunne goede diensten
aan te bieden en zoo den oorlog te
voorkomen.
Het in dien geest gedaue voorstel
van Frankrijk, gesteuud door Duitschland
vond evenwél weinig instemming. Rus
land was zéér met het beginsel ingeno
men, maar voor het stellen van een
langen termijn was men nog niet rijp
Voorloopig moest men zich dus bepalen
tot dien van 24 uur, door Nederland
voorgesteld. Italië vond het een erg
moeilijk geval, Engeland Japan en Aine
ika moesten zich hun oordeel over het
beginsel nog voorbehouden. Men ziet
dus, dc kans dat er iets van Frankrijk's
voorstel terecht komt, is niet groot.
Wat de termijn van 24 uur betreft,
deze beteekent voor de kleinere mogend
heden, tegenover een zelfs op voet van
vrede nog steeds overmachtigen tegen
stander, totaal niets. Of Frankrijk zijne
gereedstaande troepen 24 uur vroeger
of later over de Belgische, Duitschland
dc zijne over de Ncderlandsche grenzen
zet, maakt feitelijk geen verschil voor
de betrokkcu kleine mogendheden, die
tijd behoeven voor hunne mobilisatie
DOOK
C. J. HAMILTON.
(1
„Och, waarom haast die trein zich
zoo.
Ging hij toch maar wat langzamer
en kon ik zoo voor eeuwig blijven zitten,
met dat liefelijke gelaat tegenover mij!"
Zoo dacht ik op een zekeïen middag
in de maand Juni.
Zij zag er bepaald allerliefst uit en
ik had allen tijd om haar op mijn ge
mak op te nemen, hoewel zij geen
oogenblik opkeek, mijne bekoorlijke
vis é-vis, met haar eenvoudig matelotje
en wit mousseline blouse, Voor zoover
ik zien kon, hadden haar oogen dat
diepe blauw, dat naar grijs overhelt;
haar haar was goudachtig bruin, haar
roodc lippen stak zij een weinig vooruit
net een rozeknopjo, toen zij peinzend
haar potlood bevochtigde. Op haar
schoot lagen drie lange reepen papier
die mijn geoefend oog dadelijk als druk
proeven herkende. Zij was blijkbaar
bezig ze na te kijken, doch ik zag wel
dat zij er niet 't flauwste idee van had
Nu eens fronste zij maar mooie wenk
brauwen of lachte eveu, eene aanbid
delijke lach, dan weer pakte zij haar
potlood steviger beet met een air van
„zoo moet het zijn."
Er was nog iemand in onze coupé
eene chaperone had ik haast gezegd
een gezette, bejaarde dame met een
bril op en een heele stapel boeken en
kranten Daast zich; zij lette heeleinaal
niet op ons. Toen wij in de buurt van
Hitchin kwamen, begon zij haar bezit
tingen bij elkaar te zoeken. Goddank,
zij had plan ons te verlaten! En zoo
was het ook. Toen wij liet station uit-
stoomden, wierp ik over mijn „Daily
Mail" heen een langen, langen blik op
haar. Mijne schoone overbuurvrouw en
ik waren alleen! Zij was nu bijna aan
het einde van haar laatste strook papier
Zou ik, kon ik, mocht ik, dorst ik haar
aanspreken? Ik raapte al mijn moed
[bijeen. Ik z o u het doen!
„Misschien wilt u het raampje wel
wat verder open hebben?" vroeg ik
zoo beleefd mogelijk.
„Jja, als 't u blieft", was haar on-
om althans den eersten aanval van den
vijand eenigszins te kunnen weerstaan.
Even ongunstig staat het, naar be
weerd wordt, met dc voorstellen tot
wijziging van dc overeenkomst van
1899 tot scheidsrechterlijke regeling van
internationale geschillen.
Men koesterde dc verwachting, dat
beproefd zou worden de toepassing van
arbitrage verplichtend te stellen voor
alle gevallen waarbij de eer en de
onafhankelijkheid der partijen niet ge
mocid was; dat men het althans eens
zou worden'over het instellen van ver
plichte enquêtecommissies tot onderzoek
van dreigende of bestaande geschilpunten
Doch geen der door Rusland, Frankrijk
Engeland of Duitschland ingediende
desbetreffende voorstellen schijnt de
zaak iets verder te brengen.
Van overeenstemming omtrent andere
belangrijke panden, als dc onschend
baarheid van den bijzonderen eigendom
op zee, het blokkade- en het buitrecht,
het binnenloopen van neutrale havens
enz., is mede niet gebleken.
Aan voorstellen ontbreekt het overigens
niet. Kleine Staten zooals Denemarken,
Haïti, Nederland, Poru e.a. sloven zich
af om van hun aanwezigheid blijk te
geven door liet doen van voorstellen
enz. proefballons voor bevriende mogend
heden.
Het belangrijkste der vele iu de
laatste dagen ingediende voorstellen is
dat van Amerika, betreffende de instel
ling van een permament Hof van Arbi
trage. Het luidt ongeveer als volgt:
Er zal een permanent Hof van
Arbitrage worden geïornid, bestaande
uit 15 leden, die in moreel opzicht zeer
hoog staan aangeschreven, en van
erkende bevoegdheid in zaken van inter
nationaal recht; zij en hun opvolgers
zullen worden aangewezen op de wijze
als deze conferentie zal bepalen, doch zij
zullen gekozen worden uit verschillende
landen, opdat de verschillende stelsels
van recht eu procedure en da voor
naaiuste talen bij het personeel van het
Hof behoorlijk zullen vertegenwoordigd
zijn. Zij zullen benoemd worden voor
een (nader in te vullen) getal jaren
of totdat huu opvolgers zullen zijn
benoemd en hun taak zulleu hebben
aanvaard.
Het Hof zal jaarlijks te 's-Graven
hagc bijeenkomen op een bepaald
tijdstip en zoolang zitting houden als
verschillig antwoord. Zij keek zelfh niet
eens op van die hatelijke papieren.
Waarom willen vrouwen toch met
alle geweld schrijven en zich gedrukt
zien? Zij moesten geen inkt aan haar
vingers hebben, als wij haar handen
willen kussen.
Ik gluurde nog eens naar den over
kant. Gelukkig, zij was klaar! Dc pa
pieren lagen los op haar schoot. Haar
mooie oogen waren half gesloten, zij
scheen verzonken in droomerijen, mis
schien droomde zij van roem of van
liefde. Doch neen, meisjes die besmet
zijn door de schrijfkoorts, droomen niet
vun liefde. Plotseling kwam een wind
vlaag door hot open raampje, greep de
papieren en voerde ze triomfankelijk
mee. Daar gingen ze, de wijde wereld in!
Zij sprong op niet een kreet van
schrik en staarde ze wanhopig achterna.
Toen sloeg zij haar handen ineen en
riep op een toon van bittere smart:
„Ze zijn weg, voorgoed weg! O,
wat moet ik beginnen wat moet ik
beginnen?"
„Zijn ze erg belangrijk?" Het was
een wreede vraag, dat besefte ik ten
volle, doch ik wist op dat oogenblik
niets anders te zeggen.
Yan 't grootste belang", antwoordde
zij met nadruk, „heel, heel belangrijk!
Mijn eerste, gedrukt schetsjeaan
genomen door den redacteur van de
„Firefly".... van morgen kreeg ik de
proeven en er stond op: „Yerzocke
Donderdag terug", het stond op het
eerste bladen en vandaag, is
het Woensdag....! Morgen moet hij
ze hebben! O, wat moet er van mij
worden!? 't Zal mij nog gek maken
Ik heb het vroeger al zoo dikwijls ge
probcerd, o, ontelbare malen en
nu voor den eersten keer is het aan
genomeu! Ik was er zoo trotsch op
zoo blij or mee zoo heel blij -- en
nu
Tranen, echte tranen schitterden in
haar oogen, die nu wanhopig in dc
mijne staarden.
„Misschien wil de uitgever u wel een
duplicaat drukproef bezorgen", stelde ik
troostend voor.
„O, neen, zoo iets zou ik uiet durven
vragen. Hij zou mij lastig vinden en
dat zou alles bederven. Ik heb altijd
gehoord dat uitgevers niet lastig ge
vallen willen worden. Eu ziet u, er
stond duidelijk: „Verzoeke Donderdag
terug", dus daar moet ik mij aan hou
den, dat moet gebeuren", eindigde zij
haast kreunend.
„Hoe is de titel van uw schetsje?"
„O, Sophonista's Spiegel",
„Wacht, waar had ik dien vreemden
titel meer gehooid? Ik moest hem er
gens gezien of gehoord hebben. Ah, nu
herinnerde ik 't mij!
Als mede-redacteur van de „Firefly„
was mij het verhaal onder een berg
noodig is. Het benoemt zijn eigen
ambtenaren en stelt een eigen regle
ment vast. Elke beslissing zal bij meer
derheid van stemmen moeten genomen
worder. en 9 leden zullen het quorum
uitmaken. Da rechters zullen gelijken
rang hebben en een salaris ontvangen
dat voldoende is om zich te kunnen
wijden aan de behartiging der hun
opgedragen belangen.
In geen enkel geval, tenzij partijen
daarin uitdrukkelijk toestemmen, zal
een rechter deelnemen aan de behan
deling of beslissing in een zaaak voor
het Hof, waarin zijn Staat betrokken is.
Het permanente Hof zal competent
zijn om kennis te nemen van en te
beslissen in alle gevallen, die gegrond
zijn op internationale geschillen tns-
schcn souvereine Staten, die niet langs
diplomatieken weg konden geregeld
worden en die aan zijn oordeel worden
onderworpen krachtens een overeen
komst tusschen partijen, hetzij in eer
sten aanleg, in appél of in revisie, oi
tot vaststelling van rechten, plichten
of verplichtingen, krachtens arresten
beslissingen of vonnissen van commis
sion van onderzoek of speciaal bijeen
geroepen arbitrale rechtbanken.
De leden van het Ilof zullen bevoegd
zijn als rechters ten aanzien der be
slissingen van elke commissie van
onderzoek of speciale arbitrale recht
bank, die kan worden samengesteld
door elke mogendheid voor de be
slissing van elk onderwerp dat hun
speciaal zal worden toegewezen en
door hen moet worden uitgemaakt.
Het tegenwoordig Hof van Arbi
trage zou zooveel mogelijk den grond
slag moeten vormen voor het nieuwe
Hof, met inachtneming van de ver
tegenwoordiging daarin van de mo
gendheden, die laatstelijk de Conventie
hebben onderteekend.
Dc verplichting evenwel de tusschen-
kotn8t van het Ilof iu te roepen; die van
zich te onderwerpen aan zijne uitspraken,
tn één woord al datgene wat aan het
Hof feitelijk beteekenis zou vcrleeucn,
ontbreekt.
Pessimisten zijn dan ook van meening
dat er niets wezenlijk belangrijks zal
tol stand komen, maar men het waar
schijnlijk eens zal worden over eukclo
weinig ingrijpende en ondergeschikte
punten. Het is als beproefde men, uiet
AI. S. S. in handen gekomen. Ik had
het vluchtig doorgezien en het als ge
schikt naar de drukkerij gezonden. En
dus was mijne schoone onbekende de
schrijfster. Ik kon haar echter niets
vertellen van mijn bekendheid met haar
geestes-kind: zij scheen redacteuren als
supeiiorc wezens te beschouwen te
goed voor de aarde! het was beter
dut zij die illusie nog wat behield; ik
moest haar niet te vroeg inwijden in
de geheimen der Reductie. Ik kon den
kelijk wel een tweede proef voor haar
krijgen; doch neen, dat ging niet; zij
zou dadelijk bemerken, dat liet niet de
door haar gecorrigeerde was en vragen,
wat ik mij te bemoeien had met haar
zaken.
Waarom greep u ze niet gauw,
toen ze uit het raam woeien?" vroeg
zij verwijtend. „U had het gemakkelijk,
kunnen doen. Als u het raampje niet zoo
ver had opengetrokken, was het niet
gebeurd. O, was u er maar afgebleven!"
„Het spijt mij erg", zeide ik berouw
vol. „Het was heel dom van inij. Ik
ik dacht niet, dat de wind zoo op zou
steken; het gebeurde zoo plotseling!
Misschien zijn ze ergens tegenaan ge
waaid en liggen ze daar nu rustig.
Zoudt u gaarne willen dat ik eens ging
zoeken?"
Slot Volgt.
