Een vraag.
Gemengd.
ongewone begaafdheden van dezen Staats
man wijst, op die eigenschappen die in
den politieleen tacticus niet gemist mogen
worden en die alleen den tegenstander
voorwendsels zijn tot spot en hoon.
Wij wisten precies wat we aan mr.
Goeman Borgesius hebben, en laat
ons het hopen nog lange jaren heb
ben zullen.
Maar wij weten ook, wat we aan dr.
ICuyper hebben.
Het is voor onze partijgenooten niet
noodig, te waarschuwen tegen onder
schatting van den eminenten leider van
het clericalo bloc.
Zoo wij den Staatsman iu hem niet
vermogen te eeren, zoo de zedelijke
waardeering van zijn optreden er. het
geloot in zijn politieken ernst onder ons
uiaar matig ontwikkeld is -wij bewon
deren onomwonden den vaardigen volks
leider, den bekwamen redenaar, den
polemist, den keringen penvoerder.
Maar wij weten en gevoelen tevens,
dat wij aan zijne kennis en talenten dan
eerst de juiste maat van waardeering
aanleggen, wanneer we onzen geestver
wanten er van trachten te doordringen,
dat hij niet slechts is de gestadig te
vreezen vijand van de doorvoering onzer
beginselen, doch 'lat de doorvoering van
de zijne een ernstig gevaar is en blijft
voor heel het Vaderland.
De Vaderlander.
(Uit Duitsch.)
DOOR
SOPHIE 31. FR03IBERG.
Ze bad den gcheelcn dag met lapjes
on staaltjes gespeeld, die van moeders
naaiwerk afvielen. Ze had de klosjes ga
ren in rijen gezet en ze over de tafel
laten rollen en de kluwens beurtelings
af en weer opgewonden. jSTu was ze het
ceutouige spelletje moe geworden. Moe
der was ook zoo stil. Ze zat diep over
haar werk gebogen en trok de draad
door de grove stof, al maar op en neer.
Het kleine meisje deed eindelijk de oogen
dicht. Maar opeens voelde ze iets warms
op haar hand. liet was een zonnestraal,
die zich tusschen daken en schoorstcenen
heen een weg had gebaand tot in het
kleine kamertje. Over de grauwe muren
gleed zij toen over het smalle bed, waar
in de kleine met haar moeder sliep, en
eindelijk bescheen zij 't hoofd van haar
kleine vriendin. Zij kuste het gladde
haar, het bleeke gezichtje en de magere
handjes, en het kind rekte zich behaag
lijk uit in den koestercuden straal, knip
oogde, lachte en wuifde hem toe.
„Kom", riep de zonnestraal, „kom bij 't
raam! Je weet, ik kan niet zoo heel
lang hier blijven." Toen klauterde het
kind op de smalle vensterbank en drukte
haar gezichtje tegen de ruiten. Het nau
we straatje lag zóó in diepte, dat ze
op de tcenen moest gaan staan om er in
te kunnen zien. Beneden was het al
schemerachtig; slechts op de hoogste
luifcldakcn schitterde nog de zonnestraal.
misschien heeft hij ze gezien. Ja, komt
u er maar in. Hier achter hebben wij
nog een aardig lapje grond;- misschien
wil u de kruisbessen wel eens zien, ze
zijn prachtig!"
Zij opende een zijdeur en ik volgde
haar; ik stelde volstrekt geen belang in
haar kiuisbessenboomen, maar och, 't
was tijdverdrijf!
„Jk heb een varken en ook een stuk
of wat kippen", vervolgde mijne vriende
lijke geleidster; de eieren kunnen wij
heel goed verkoopen en miju Jim zegt
altijd, dat hij nergens lekkerder spek
eet dan thuis".
Het varken en de kippen liepen door
elkaar en zochten blijkbaar een geschikt
plekje voor den nacht. Plotseling viel
mijn blik op iets blinkends, waar bet
varken aan snuffelde en zich gereed
maakte op te slokken. Ik bukte en
raapte het op. Goede hemel! het was
de speld, waarmee de kostbare proeven
bijeen gehouden waren. En.... wat was
dat vuile, verfrommelde papier, dat daar
langs de kruisbesseboompjes fladderde!"
Ik begreep het en liet eerste woord
waar mijn verlangend oog op viel, was:
«de Spiegel van Sophonisba!"
Gevonden! Eindelijk gevonden en op
het nippertje! liet volgende oogenblik
zou ('at vraatzuchtige dier 't verhaal
van mijne bekoorlijke Helen voor zijn
souper gebiuikt hebben. Zorgvuldig
streek ik die kostbare bladen glad en
stak ze in mijn zak. 't Oude vrouwtje
gaf ik een halven sovereign en weg
was ik
Ik zal maar niet uitweiden over de
moeite, die ik had, om den jongen te
rug te vinden, die op mijn fiets zou
Het was Zaterdagavond. De. mannen
kwamen een oogenblik buiten hun deur,
keken naar de smalle streep hemel boven
hen en dan weer naar de kinderen, die
stukjes hout en scheepjes van papier in
de goot lieten varen. De vrouwen die op
den drempel zaten met een kind op den
schoot en een breikous in de hand, sta
ken de hoofden bij elkaar cn babbelden
druk; maar dat kon hot kind boven niet
hooren. Ze keek ook liever naar het
kleine meisje met het bedroefde gezichtje
dat legen den muur van een huis ge
leund stond, terwijl ze spelend de aard
appelschillen om haar vinger wond en
nieuwsgierig de straat laugs keek. Zij
kende haar wel; ze heette Ma rietje en
was even oud als zij zelf. Ze knikte haar
toe, maar het kind keek niet naar boven
haar blik was aldoor gevestigd op den
hoek van de straat, waar de mclkkar
met den ruigen, afgetobde» hond stond.
Op eens straalde haar gezichtje van
vreugde, zij wierp de aardappelschillen
weg cn rende de straat in. Haar pantof
fels klapperden op do hobbelige stccnen,
het haar fladderde haar om het hoofd en
haar gezichtje kreeg een blos van plezier
en van het harde loopen. Nu was ze bij
hem, naar wien zc zoo lang had uitge
keken, een forschen man met een blau
wen werkkiel, die met een paar kame
raden langzaam de straat door kwam.
Ze liet zich in de hoogte tillen door hem
en haar oogen schitterden van blijdschap.
En de stoere man tilde haar op en nam
zijn lichten last op den arm. Zij sloeg
haar armpjes om zijn hals en vlijde haar
gezichtje tegen het zijne aan. Yeel spre
ken deden ze niet, maar men kon 't hun
aanzien, dat dit 't heerlijkste oogenblik
van den dag was. Toeu werd het de
kleine boven, die alles zoo had gade
geslagen, treurig te moede; ze liet zich
van de vensterbank glijden en wilde niet
meer naar beneden kijken. Met een zucht
verborg zc het gezichtje in haar moeders
rok. „Moeder." vroeg zc zachtjes, bijna
angstig, „waar is mijn vader?" Dc vrouw
liet haar werk uit de hand vallen, trok
het kind naar zich toe cn bedekte het
kleine gezichtje met hartstochtelijke kus
sen. Toon liet ze het los. „Stil kind,"
zei ze, „stil jij hebt geen vader."
Het kind zei niets, maar na een poosje
vroeg ze: „Als ik nu heel zoet ben moe
der en erg m'n best doe op school, zou
ik er dan misschien een krijgen?"
Toen viel er een brandende traan op
het hoofdje van het kind en op gesmoor-
den toon klonk het door het vertrek:
„Neen nooit!"
Wiesbaden. Juli 1907.
Hoe Koningin Wil helmina wordt beoor
deeld in het Buitenland.
Onze Koningin, al is zij nog jong, is
reeds wereldberoemd. En hoe men aan
de Russische grenzen over haar denkt,
kan blijken uit een vertaling van den
„Kujawischen Boten" van den 27stcn
Juni j.l.
„Koningin Wilhelmina, in wier land
thans de vredesconferentie wordt gehou
den, heeft hot dag aan dag verschrikke
lijk druk, zooals nauwelijks cene andere
vrouw van haar koninkrijk. Zij onder-
teekeut, zooals Marfine Rémusat in de
„Gaulois" verzekert geen regeeringsstuk,
passen, Natuurlijk was er van zijn kant
van oppassen geen sprake geweest, en
had hij van de gelegenheid gebruik ge
maakt, om zich het fietsen eigen te
maken, 't geen fiets en jongen meer
malen met den grond in aanraking had
gebracht; zoodat ik in plaats van rijden
naast mijn fiets kon wandelen naar
Hatfield. Maar wat kwam dat er op
aan; ik was geslaagd, en dat was het
voornaamste.
In Hatfield gebruikte ik eerst wat,
en ging toen naar de „Red House".
Dc liooge toreus staken boven het
donkere geboomte uit cn onderscheidde
ik reeds van verre. Dc avond begon te
vallen; de volle maan wierp haar zil
veren schijnsel over den stillen tuin;
daar zag ik haar, mijn Helen, mijn
Juliet; zij wandelde in gedachten ver
zonken, haar lang, wit kleedje sleepte
haar na. Ik ging dadelijk naar haar toe;
zij schrok even, toeu zij mij zag cn
keek mij vragend aan.
„Gevonden?" vroeg zij.
„Ja, ik ben geslaagd. Hier zijn ze,
gekreukeld, doch ongeschonden".
„Met een kreet van vreugde nam zij
ze aan en wilde zich haastig naar huis
begeven, doch ik hield haar tegen.
„U vergeet uwe belooning".
„Wat was dat?" vroeg zij blozend.
„U zou mij uw heele leven dankbaar
zijn".
„Heb ik dat gezegd?"
Zij heeft haar belofte gehouden!
Wij werken nu beiden voor „de
Firefly", mijne vrouw en ik.
zonder nauwkeurig van den inhoud op de
hoogte tc zijn. Als een vlijtige arbeidster
staat zij vroeg op, cn houdt 's morgens
conferenties met hare ministers. Arbeid
des gcestes is haar hartstocht; reeds als
klein meisje had zij geen zin in vrouwe
lijke handwerken,zooals naaien enstikken.
Het ontbijt gébruikt zij alleen met den
Prins gemaal, cn maakt dan alleen of
in gezelschap van den Prins een rit.
Zij houdt dan altijd dc leidsels, cn het
doel van den tocht is Scheveningen, de
voorname badplaats, of het bekoorlijke
kleine bosch in den Haag.
In den winter doet zij haar liefste sport
schaatsenrijden op de vijvers van
dit bosch, en zij heeft op dit gebied oen
groot meesterschap verkregen. Is zij in
haar paleis teruggekeerd, dan ziet zc de
grootc postzendingen door. Zij ontvangt
eiken dag over de honderd brieven, waarin
het bijna altijd over werken der naasten
liefde gaat. Zij bezorgt ook dc admini
stratie van haar reusachtig vermogen;
zooals bekend, is zij eene der rijkste vor-
stiuncn van Europa. Geen feest van bc-
teekenis, geen onthulling van een stand
beeld, geen opening van een kunst
tentoonstelling heeft plaats, of zij neemt
er als hoofd van den Staat aan deel.
Aan het Hof in Den Haag is de avond
aan muziek gewijd.
Yoor haar huwelijk was dit anders.
Toen hield Wilhelmina niet van muziek,
en zij stak hare verveling niet onder
stoelen en banken, als zij een concert
bijwoonde. Haar haar echtgenoot, een
ijverige vriend der muziek en in 't bijzonder
vol geestdrift voor de kunst der Duitsche
meestérs, heeft liet klaar gekiegen,in kaar
eveneens de liefde voor de muziek op tc
wekken. Zij hebben beide mooie stem
men, en hebben gezamenlijk onderwijs
genoten bij een professor van het Amster-
damsche conservatorium. Tot de intieme
muzicksoirée'8 der Koningin tc worden
genoodigd, wordt als een hoogc, benij
denswaardige onderscheiding beschouwd.
Zelden bezoekt de Koningin den
schouwburg. De jonge Hollandsche too-
neelleeraars genieten niet hare gunsten
bij de gala-soiree's worden gedeelten uit
oude tooneelstukken gegeven De audiën
ties van vreemde diplomaten vinden in
Den Haag plaats, terwijl de groote gala-
recepties gedurende het verblijf van het
IIof in Amsterdam worden gehouden.
Bij de feesten van het Hof draagt de Ko
ningin keurige Parijsche kleeding; overi
gens schenkt de Koningin weinig aan
dacht aan de toiletten, en is zeer een
voudig in hare kleeding. Gewoonlijk
draagt -zij slechts een enkele versiering
een medaillon met het portret van Prins
Hendrik. Nooit was zij te bewegen een
corset te dragen.
Hare uitspanning vindt zij des zomers
op haar kasteel„liet Loo", waar zij leeft
in dc grootste rust, wel de Staatszaken af
werkt, maar veel uitrijdt cn dc bosschen
vau den omtrek doortrekt. Zij teekent eu
schildert met werkelijk talent (zij heeft
zoo pas vermakelijke illustraties voor
„Duizend cn Een Nacht" ontworpen)
en heeft op haar tochtjes steeds het
photografietocstel bij de hand, en pho-
tografeert landschappen cn in 't bij
zonder kindergroepen. Want zij koestert
een afgodische liefde voor kinderen, cn
het verdriet, dat de kinderzegen haar
tot nog toe niet werd geschonken, geeft
aan haren bekoorlijken glimlach dikwijls
een weemoedige plooi. Elk jaar wordt
door dc Koningin een reis ondernomen
in eene der provincies van haar rijk;
dan bezoekt zij de werkplaatsen, dc
openbare gehouwen, de dorpen en de
boerderijen; dikwijls kleedt zij zich dan
in de nationale dracht, en wordt zoo
opnieuw het WiHoinientje", de lieveling
van haar volk
Lu ch tscheep vaart.
De,over winning van het
1 u ch t sc h i p.
't Was in Juli 1901 dat Santons
Dumont met zijn bestuurbaar luchtschip
van St. Cloud rónd don Ei fel-toren vloog
cn dan vandhbr terugkeerde naar zijn
punt van uitgang. Deze poging was een
der vele, dié reeds doov hem onder
nomen zijn ter verwerving van den
Deutschprijs, in enkele waarvan hij ge
vaar liep er 't hachje bij in te schieten.
In October 1906 slaagde hij er in een
flinken afstand tc vliegen in zijn aeroplan
en sinds gaat hij altijd maar door niet
zijn proefnemingen.
En nu heeft Maandag 8 dezer liet
militaire luchtschip „La Patrio" dat
den vorm heeft van een sigaar, bemand
met vier officieren, behoorende tot het
Luchtschipper-corps, gemanoeuvreerd van
het luchtschippcrspark te Meudon uit,
niet alleen tegen en vóór den wind,
maar ook met zijwind, wat voor een
luchtschip 't moeilijkst is. De grootste
snelheid vóór den wind was 50 kil.
ongeveer per uur, cn de geriugste tegen
den wind ongeveer 29 kil. per uur. De
opstijging vond plaats 's morgens tus
schen 7 en 8 uur en al spoedig zweefde
het gevaarte op ongeveer 185 meter
hoogte boven het Bois de Boulogne.
Hoewel de noordwesten wind met zes
meter kracht per minuut blies, ging 't
in een vaart van 40 kil. per uur op
Farijs aan. Boven de stad of eigenlijk
even ervoor, lieten de bestuurders hun
vaartuig tot groote hoogte stijgen en
manoeuvreerde er mee naar rechts en
naar links, met grootc snelheid.
Het luchtschip zette koers naar 't
noorden, trok over de Sacré Coeur-kerk
op Montmartre, naar de groote boule
vards en zweefde gedurende enkele mi
nutcn boven dc „Place de l'Opéra", waar
genomen door een talrijke menigte.
Dan wendde men naar 't westen en
twintig minuten over aegen vond de
terugkeer te Meudon plaats
Zondag werd met „La Patiie" een
tocht gemaakt van Meudon uit naar
Versailles en terug over Sevres, den
afstand van 38.6 kil. afleggend in 1
uur en 10 min.
Met de „Patrie" zijn in dit seizoen
vier opstijgingen gemaakt om de be
manningen mee dc behandcliug bekend
te maken in dc praktijk en nu wordt
het luchtschip ingedeeld bij de vestiug
Verdun, in Frankrijks Oostelijk deel.
Dc behandeling is van zeer bijzonderen
aard, daar onderweg aan den motor
geen hcrstclliugen uitgevoord kunnen
worden en een „panue" onderweg
uiterst gevaarlijk is.
Nu zijn zestien mcnschen vertrouwd
gemaakt met de behaudeling in de
praktijk en liet Fransche departement
van oorlog is voornemens een afdeeling
te vormen van twintig militaire lucht
schepen, die alle ingcdeel zullen worden
bij dc vestingen van het oosten. Men
meent namelijk, dat voor de waarne
ming der vijandelijke beweging en stel
lingen, het luchtschip van onbereken
baar nut kan zijn. Uit alle regimenten
der genie komen aanvragen om deel
uit te maken van het luchtschipporscorps
en er kan dus een keurcorps gevormd
worden. Yoor 't oogenblik beschikt
men over 100 officieren, allen vertrouwd
met ballons en motoren.
De „Patrie" is in 't vorig jaar voor
het Fransche departement van oorlog
vervaardigd door de heeren Lebaudy,
als resultaat van een reeks proefne
mingen. Gedurende den winter werd
het luchtschip in de loods te Meudon
onderworpen aan tal van verbeteringen.
Een ecgissing. Een paar dagen
geleden arresteerde de politie in ecu
hotel te Rome twee Spanjaarden. Men
had der politie verteld dat zij bommen
bij zich hadden, om een aanslag te
doen op het leven van Victor Emanuel.
De kamer der Spanjaarden werd nauw
keurig onderzocht cn zij zeiven werden
gevisiteerd. Maar cr werd niets ver
dachts gevonden. Het eenig merkwaardige
dat men vond, was een collectie munten.
Het bleek toen, dat de Spanjaarden deze
collectie tc koop wilden aanbieden aan
den Koning en dat zij voorzien waren
van aanbevelingsbrieven van de Spaan-
schen premier. Dc Spanjaarden werden
toen met do noodigc verontschuldigingen
op vrije voeten gesteld en de Koning,
die een van de grootste muntverzaine-
laars van de wereld is, heeft zijn voor
nemen tc kennen gegeven dc munten
te koopen.
Niet ver van Tongatocboe, het groot
ste eiland van den Tonga-archipel in
den Stillen Oceaan, heeft dezer dagen
een zeer krachtige onderzeesc-he beving
plaats gevonden. Het westelijk deel van
den archipel is zeer vulkanisch reeds
vroeger (1885) ontstond daar door ornler-
zcesche vulkanische werkingen een eiland.
Ditmaal kenmerkte dc beving zich door
uitspuiting van lava, welke 250 voet
boven den zeespiegel werd omhoogge-
slingerd.
Dure zoenen. Dezer dagen stond
een straatveger terecht, die op een dienst
meisje verliefd was geworden. Ze was
juist bezig met strijken, toeu haar aan
bidder binnensloop cn haar met geweld
een aantal kussen roofde. Hij werd daar
voor met een maand hechtenis gestraft.
De kantonrechter te Wcencn maakte
n.l. uit dat, als uien aan iemand togen
zijn wil een zoen geeft, dit een inbreuk
i.-> op de. persoonlijke vrijheid cn derhalve
een onrechtmatige daad is.
In een Franseh blad lezen wc dat de
justitie te Ycrsailles tegen Strada-Daros-
berg, uitgever van een financieel blad,
een bevel tot inhechtenisneming heeft
uifgeVaardigd. Hij heeft kleine geldbe
leggers voor meer dan 2 inillioen fres.
opgelicht, door hun waardelooze aan
doelen aan te prijzen. Men gelooft dat
Darosberg naar het buitenland is ge
vlucht.
Het „Posener Tageblatt" noemt den
reeds door ons vernielden verkoop van
de heerlijkheid Nodrze aan den beken
den Poolschen makelaar Biedermann een
smaad voor het Duitsche element in de
oostelijke provincies. De eigenaars waren
een gepensioneerd luitenant-generaal,
een gepensioneerd ccrste-luitenant en een
regeeringsraad. Dat zij niet krap zaten,
blijkt hieruit dat de koopsom 2,209,000 m.
bedroeg, terwijl do bezittiug maar met
een half inillioen mk. bezwaard was. De
vorige eigenaars kuunen zich dus niet
beroepen op gebrek aan geld.
Toen het landgoed aan Biedermann
werd overgedragen, moet een van de ver-
koopers, dc gepensioneerde eerste-luite-
nant Barth, een toespraak tot dc ver
zamelde beambten en arbeiders hebben
gehouden, om Biederman als de nieuwe
landheer aan hen voor te stellen.
Biedermann antwoordde in het
Poolscli en besloot met een hoch op
den officier.
Jules Verne overtroefd. Deze had
80 dagen noodig om een reis om de wereld
tc laten maken. De Canadeesche Pacific-
spoorweg heeft bij het begin van deze
maand een nieuwe treinverbinding tot
stand doen komen, waardoor het. mogelijk
is het Amerik. Continent in 90 uren of
te „vliegen"
De verbindingen zijn zoo gunstig dat
nu voortaan iedereen die wil, de reis om
de wereld in 40V, dag kan afleggen.
Een merkwaardig geval van verdub
beling der persoonlijkheid houdt op het
oogenblik de Amcrikaansche psycholo
gen op het levendigst bezig. Het betreft
hier een rijken meesterkleermaker,
Charles P. Brewin uit Burlington, die
vier jaar geleden spoorloos verdween en
wiens verblijf trots alle nasporingen in
een mysterieus duister bleef gehuld.
Thans heeft men den man in Chain-
field teruggevonden; als een bescheiden
kleérmakcrsjongmaatjc werkte hij tegen
uurloon, bcwecidc Frank Johnson te
heeten en had dc herinnering aan zijn
vroeger leven geheel en al verloren.
Toen zijn vrinden hem kwamen op
zoeken, raakte hij buiten bezinning en
viel daarop in een diepen slaap. Na
zijn ontwaken Had hij zijn vierjarig
leven als Johnson geheel vergeten en
herkende zijn vrouw, zijn familie en
zijn vrienden onmiddelijk.
Straat tooiieellje.
In een van de drukste straten, van
den Haag ontmoeten een hooiwagen en
een groentenkar elkaar.
De voerman van de groentenkar
wenkt zijn collega van den hooiwagen
dat >>y hem spreken moet. Hij stapt
af, en terwijl de man van den hooi
wagen op zijn voerbank blijft zitten,
ontwikkelt zich tusschen hen een ge
sprek zoo druk, dat beiden er geheel
in opgaan.
Intusschcii heeft de knol van de
groentekar liet jonge hooi van den hooi
wagen aangesproken, dat verleidelijk
dicht bij zijn hongerigen kop de kruidige
geuren van dc weide uitwasemt. En
het paard van den hooiwagen, dat bij
het opladen waarschijnlijk al hooi ge
noeg gegeten heeft, grist van dc groen
tenkar een paar malsche stoelen andijvie
en een bos wortelen, die hij bij wijze
van dessert nuttigt.
Publiek verzamelt zich lachend om
het tooneel van don wederkeerigon
maaltijd, tot de beide automedons, daar
door opmerkzaam geworden, een eind
maken aan hun onderhoud en aan de
zonderlinge smulpartij; de man van den
hooiwagen gul lachend, want van een
boom zoo vol geladen, enz.; de man
van de groentenkar zuinig kijkend want
twee struiken andijvie en een bos wor
telen is toch idem zooveel. Nog smakelijk
nakauwend zetten de paarden zich in
beweging.
Ifii't piIHlMl.
(Uit een schooi jongensopstel).
Het paard is een dier, het heeft vier
pootcn, aan iedere hoek één. Yan ach
teren heeft 't er nog één, dat is de
staart \an voren heeft het paard een
kop die open kan. Dan ontstaat een gat,
daar doet het paard het eten iu. Boven
op den kop zitten de ooren. Daar hoort
het paard mee.
Achter de ooren heeft het paard manen.
Daar houdt men zich aan vast als men
er afvalt.
De paarden zijn op verschillende wij
zen geverfd en anderen heeleinaal niet.
Eenigc paarden dienen ook bij de soldaten.
Magere paarden heeten knollen. Som
mige knollen gaan dood. Anderen worden
geslacht. Dan wordt er biefstuk van
gemaakt.
Het paard is van onderen van ijzer.
Dikwijls krijgt hij daar nieuwe teenen
van den smid. Als de draaimolen komt
is hij van hout; dan kost het een cent;
dat doen wij graag als de man niet ziet,
dan kost het niets.