Een vraag. Gemengd. ongewone begaafdheden van dezen Staats man wijst, op die eigenschappen die in den politieleen tacticus niet gemist mogen worden en die alleen den tegenstander voorwendsels zijn tot spot en hoon. Wij wisten precies wat we aan mr. Goeman Borgesius hebben, en laat ons het hopen nog lange jaren heb ben zullen. Maar wij weten ook, wat we aan dr. ICuyper hebben. Het is voor onze partijgenooten niet noodig, te waarschuwen tegen onder schatting van den eminenten leider van het clericalo bloc. Zoo wij den Staatsman iu hem niet vermogen te eeren, zoo de zedelijke waardeering van zijn optreden er. het geloot in zijn politieken ernst onder ons uiaar matig ontwikkeld is -wij bewon deren onomwonden den vaardigen volks leider, den bekwamen redenaar, den polemist, den keringen penvoerder. Maar wij weten en gevoelen tevens, dat wij aan zijne kennis en talenten dan eerst de juiste maat van waardeering aanleggen, wanneer we onzen geestver wanten er van trachten te doordringen, dat hij niet slechts is de gestadig te vreezen vijand van de doorvoering onzer beginselen, doch 'lat de doorvoering van de zijne een ernstig gevaar is en blijft voor heel het Vaderland. De Vaderlander. (Uit Duitsch.) DOOR SOPHIE 31. FR03IBERG. Ze bad den gcheelcn dag met lapjes on staaltjes gespeeld, die van moeders naaiwerk afvielen. Ze had de klosjes ga ren in rijen gezet en ze over de tafel laten rollen en de kluwens beurtelings af en weer opgewonden. jSTu was ze het ceutouige spelletje moe geworden. Moe der was ook zoo stil. Ze zat diep over haar werk gebogen en trok de draad door de grove stof, al maar op en neer. Het kleine meisje deed eindelijk de oogen dicht. Maar opeens voelde ze iets warms op haar hand. liet was een zonnestraal, die zich tusschen daken en schoorstcenen heen een weg had gebaand tot in het kleine kamertje. Over de grauwe muren gleed zij toen over het smalle bed, waar in de kleine met haar moeder sliep, en eindelijk bescheen zij 't hoofd van haar kleine vriendin. Zij kuste het gladde haar, het bleeke gezichtje en de magere handjes, en het kind rekte zich behaag lijk uit in den koestercuden straal, knip oogde, lachte en wuifde hem toe. „Kom", riep de zonnestraal, „kom bij 't raam! Je weet, ik kan niet zoo heel lang hier blijven." Toen klauterde het kind op de smalle vensterbank en drukte haar gezichtje tegen de ruiten. Het nau we straatje lag zóó in diepte, dat ze op de tcenen moest gaan staan om er in te kunnen zien. Beneden was het al schemerachtig; slechts op de hoogste luifcldakcn schitterde nog de zonnestraal. misschien heeft hij ze gezien. Ja, komt u er maar in. Hier achter hebben wij nog een aardig lapje grond;- misschien wil u de kruisbessen wel eens zien, ze zijn prachtig!" Zij opende een zijdeur en ik volgde haar; ik stelde volstrekt geen belang in haar kiuisbessenboomen, maar och, 't was tijdverdrijf! „Jk heb een varken en ook een stuk of wat kippen", vervolgde mijne vriende lijke geleidster; de eieren kunnen wij heel goed verkoopen en miju Jim zegt altijd, dat hij nergens lekkerder spek eet dan thuis". Het varken en de kippen liepen door elkaar en zochten blijkbaar een geschikt plekje voor den nacht. Plotseling viel mijn blik op iets blinkends, waar bet varken aan snuffelde en zich gereed maakte op te slokken. Ik bukte en raapte het op. Goede hemel! het was de speld, waarmee de kostbare proeven bijeen gehouden waren. En.... wat was dat vuile, verfrommelde papier, dat daar langs de kruisbesseboompjes fladderde!" Ik begreep het en liet eerste woord waar mijn verlangend oog op viel, was: «de Spiegel van Sophonisba!" Gevonden! Eindelijk gevonden en op het nippertje! liet volgende oogenblik zou ('at vraatzuchtige dier 't verhaal van mijne bekoorlijke Helen voor zijn souper gebiuikt hebben. Zorgvuldig streek ik die kostbare bladen glad en stak ze in mijn zak. 't Oude vrouwtje gaf ik een halven sovereign en weg was ik Ik zal maar niet uitweiden over de moeite, die ik had, om den jongen te rug te vinden, die op mijn fiets zou Het was Zaterdagavond. De. mannen kwamen een oogenblik buiten hun deur, keken naar de smalle streep hemel boven hen en dan weer naar de kinderen, die stukjes hout en scheepjes van papier in de goot lieten varen. De vrouwen die op den drempel zaten met een kind op den schoot en een breikous in de hand, sta ken de hoofden bij elkaar cn babbelden druk; maar dat kon hot kind boven niet hooren. Ze keek ook liever naar het kleine meisje met het bedroefde gezichtje dat legen den muur van een huis ge leund stond, terwijl ze spelend de aard appelschillen om haar vinger wond en nieuwsgierig de straat laugs keek. Zij kende haar wel; ze heette Ma rietje en was even oud als zij zelf. Ze knikte haar toe, maar het kind keek niet naar boven haar blik was aldoor gevestigd op den hoek van de straat, waar de mclkkar met den ruigen, afgetobde» hond stond. Op eens straalde haar gezichtje van vreugde, zij wierp de aardappelschillen weg cn rende de straat in. Haar pantof fels klapperden op do hobbelige stccnen, het haar fladderde haar om het hoofd en haar gezichtje kreeg een blos van plezier en van het harde loopen. Nu was ze bij hem, naar wien zc zoo lang had uitge keken, een forschen man met een blau wen werkkiel, die met een paar kame raden langzaam de straat door kwam. Ze liet zich in de hoogte tillen door hem en haar oogen schitterden van blijdschap. En de stoere man tilde haar op en nam zijn lichten last op den arm. Zij sloeg haar armpjes om zijn hals en vlijde haar gezichtje tegen het zijne aan. Yeel spre ken deden ze niet, maar men kon 't hun aanzien, dat dit 't heerlijkste oogenblik van den dag was. Toeu werd het de kleine boven, die alles zoo had gade geslagen, treurig te moede; ze liet zich van de vensterbank glijden en wilde niet meer naar beneden kijken. Met een zucht verborg zc het gezichtje in haar moeders rok. „Moeder." vroeg zc zachtjes, bijna angstig, „waar is mijn vader?" Dc vrouw liet haar werk uit de hand vallen, trok het kind naar zich toe cn bedekte het kleine gezichtje met hartstochtelijke kus sen. Toon liet ze het los. „Stil kind," zei ze, „stil jij hebt geen vader." Het kind zei niets, maar na een poosje vroeg ze: „Als ik nu heel zoet ben moe der en erg m'n best doe op school, zou ik er dan misschien een krijgen?" Toen viel er een brandende traan op het hoofdje van het kind en op gesmoor- den toon klonk het door het vertrek: „Neen nooit!" Wiesbaden. Juli 1907. Hoe Koningin Wil helmina wordt beoor deeld in het Buitenland. Onze Koningin, al is zij nog jong, is reeds wereldberoemd. En hoe men aan de Russische grenzen over haar denkt, kan blijken uit een vertaling van den „Kujawischen Boten" van den 27stcn Juni j.l. „Koningin Wilhelmina, in wier land thans de vredesconferentie wordt gehou den, heeft hot dag aan dag verschrikke lijk druk, zooals nauwelijks cene andere vrouw van haar koninkrijk. Zij onder- teekeut, zooals Marfine Rémusat in de „Gaulois" verzekert geen regeeringsstuk, passen, Natuurlijk was er van zijn kant van oppassen geen sprake geweest, en had hij van de gelegenheid gebruik ge maakt, om zich het fietsen eigen te maken, 't geen fiets en jongen meer malen met den grond in aanraking had gebracht; zoodat ik in plaats van rijden naast mijn fiets kon wandelen naar Hatfield. Maar wat kwam dat er op aan; ik was geslaagd, en dat was het voornaamste. In Hatfield gebruikte ik eerst wat, en ging toen naar de „Red House". Dc liooge toreus staken boven het donkere geboomte uit cn onderscheidde ik reeds van verre. Dc avond begon te vallen; de volle maan wierp haar zil veren schijnsel over den stillen tuin; daar zag ik haar, mijn Helen, mijn Juliet; zij wandelde in gedachten ver zonken, haar lang, wit kleedje sleepte haar na. Ik ging dadelijk naar haar toe; zij schrok even, toeu zij mij zag cn keek mij vragend aan. „Gevonden?" vroeg zij. „Ja, ik ben geslaagd. Hier zijn ze, gekreukeld, doch ongeschonden". „Met een kreet van vreugde nam zij ze aan en wilde zich haastig naar huis begeven, doch ik hield haar tegen. „U vergeet uwe belooning". „Wat was dat?" vroeg zij blozend. „U zou mij uw heele leven dankbaar zijn". „Heb ik dat gezegd?" Zij heeft haar belofte gehouden! Wij werken nu beiden voor „de Firefly", mijne vrouw en ik. zonder nauwkeurig van den inhoud op de hoogte tc zijn. Als een vlijtige arbeidster staat zij vroeg op, cn houdt 's morgens conferenties met hare ministers. Arbeid des gcestes is haar hartstocht; reeds als klein meisje had zij geen zin in vrouwe lijke handwerken,zooals naaien enstikken. Het ontbijt gébruikt zij alleen met den Prins gemaal, cn maakt dan alleen of in gezelschap van den Prins een rit. Zij houdt dan altijd dc leidsels, cn het doel van den tocht is Scheveningen, de voorname badplaats, of het bekoorlijke kleine bosch in den Haag. In den winter doet zij haar liefste sport schaatsenrijden op de vijvers van dit bosch, en zij heeft op dit gebied oen groot meesterschap verkregen. Is zij in haar paleis teruggekeerd, dan ziet zc de grootc postzendingen door. Zij ontvangt eiken dag over de honderd brieven, waarin het bijna altijd over werken der naasten liefde gaat. Zij bezorgt ook dc admini stratie van haar reusachtig vermogen; zooals bekend, is zij eene der rijkste vor- stiuncn van Europa. Geen feest van bc- teekenis, geen onthulling van een stand beeld, geen opening van een kunst tentoonstelling heeft plaats, of zij neemt er als hoofd van den Staat aan deel. Aan het Hof in Den Haag is de avond aan muziek gewijd. Yoor haar huwelijk was dit anders. Toen hield Wilhelmina niet van muziek, en zij stak hare verveling niet onder stoelen en banken, als zij een concert bijwoonde. Haar haar echtgenoot, een ijverige vriend der muziek en in 't bijzonder vol geestdrift voor de kunst der Duitsche meestérs, heeft liet klaar gekiegen,in kaar eveneens de liefde voor de muziek op tc wekken. Zij hebben beide mooie stem men, en hebben gezamenlijk onderwijs genoten bij een professor van het Amster- damsche conservatorium. Tot de intieme muzicksoirée'8 der Koningin tc worden genoodigd, wordt als een hoogc, benij denswaardige onderscheiding beschouwd. Zelden bezoekt de Koningin den schouwburg. De jonge Hollandsche too- neelleeraars genieten niet hare gunsten bij de gala-soiree's worden gedeelten uit oude tooneelstukken gegeven De audiën ties van vreemde diplomaten vinden in Den Haag plaats, terwijl de groote gala- recepties gedurende het verblijf van het IIof in Amsterdam worden gehouden. Bij de feesten van het Hof draagt de Ko ningin keurige Parijsche kleeding; overi gens schenkt de Koningin weinig aan dacht aan de toiletten, en is zeer een voudig in hare kleeding. Gewoonlijk draagt -zij slechts een enkele versiering een medaillon met het portret van Prins Hendrik. Nooit was zij te bewegen een corset te dragen. Hare uitspanning vindt zij des zomers op haar kasteel„liet Loo", waar zij leeft in dc grootste rust, wel de Staatszaken af werkt, maar veel uitrijdt cn dc bosschen vau den omtrek doortrekt. Zij teekent eu schildert met werkelijk talent (zij heeft zoo pas vermakelijke illustraties voor „Duizend cn Een Nacht" ontworpen) en heeft op haar tochtjes steeds het photografietocstel bij de hand, en pho- tografeert landschappen cn in 't bij zonder kindergroepen. Want zij koestert een afgodische liefde voor kinderen, cn het verdriet, dat de kinderzegen haar tot nog toe niet werd geschonken, geeft aan haren bekoorlijken glimlach dikwijls een weemoedige plooi. Elk jaar wordt door dc Koningin een reis ondernomen in eene der provincies van haar rijk; dan bezoekt zij de werkplaatsen, dc openbare gehouwen, de dorpen en de boerderijen; dikwijls kleedt zij zich dan in de nationale dracht, en wordt zoo opnieuw het WiHoinientje", de lieveling van haar volk Lu ch tscheep vaart. De,over winning van het 1 u ch t sc h i p. 't Was in Juli 1901 dat Santons Dumont met zijn bestuurbaar luchtschip van St. Cloud rónd don Ei fel-toren vloog cn dan vandhbr terugkeerde naar zijn punt van uitgang. Deze poging was een der vele, dié reeds doov hem onder nomen zijn ter verwerving van den Deutschprijs, in enkele waarvan hij ge vaar liep er 't hachje bij in te schieten. In October 1906 slaagde hij er in een flinken afstand tc vliegen in zijn aeroplan en sinds gaat hij altijd maar door niet zijn proefnemingen. En nu heeft Maandag 8 dezer liet militaire luchtschip „La Patrio" dat den vorm heeft van een sigaar, bemand met vier officieren, behoorende tot het Luchtschipper-corps, gemanoeuvreerd van het luchtschippcrspark te Meudon uit, niet alleen tegen en vóór den wind, maar ook met zijwind, wat voor een luchtschip 't moeilijkst is. De grootste snelheid vóór den wind was 50 kil. ongeveer per uur, cn de geriugste tegen den wind ongeveer 29 kil. per uur. De opstijging vond plaats 's morgens tus schen 7 en 8 uur en al spoedig zweefde het gevaarte op ongeveer 185 meter hoogte boven het Bois de Boulogne. Hoewel de noordwesten wind met zes meter kracht per minuut blies, ging 't in een vaart van 40 kil. per uur op Farijs aan. Boven de stad of eigenlijk even ervoor, lieten de bestuurders hun vaartuig tot groote hoogte stijgen en manoeuvreerde er mee naar rechts en naar links, met grootc snelheid. Het luchtschip zette koers naar 't noorden, trok over de Sacré Coeur-kerk op Montmartre, naar de groote boule vards en zweefde gedurende enkele mi nutcn boven dc „Place de l'Opéra", waar genomen door een talrijke menigte. Dan wendde men naar 't westen en twintig minuten over aegen vond de terugkeer te Meudon plaats Zondag werd met „La Patiie" een tocht gemaakt van Meudon uit naar Versailles en terug over Sevres, den afstand van 38.6 kil. afleggend in 1 uur en 10 min. Met de „Patrie" zijn in dit seizoen vier opstijgingen gemaakt om de be manningen mee dc behandcliug bekend te maken in dc praktijk en nu wordt het luchtschip ingedeeld bij de vestiug Verdun, in Frankrijks Oostelijk deel. Dc behandeling is van zeer bijzonderen aard, daar onderweg aan den motor geen hcrstclliugen uitgevoord kunnen worden en een „panue" onderweg uiterst gevaarlijk is. Nu zijn zestien mcnschen vertrouwd gemaakt met de behaudeling in de praktijk en liet Fransche departement van oorlog is voornemens een afdeeling te vormen van twintig militaire lucht schepen, die alle ingcdeel zullen worden bij dc vestingen van het oosten. Men meent namelijk, dat voor de waarne ming der vijandelijke beweging en stel lingen, het luchtschip van onbereken baar nut kan zijn. Uit alle regimenten der genie komen aanvragen om deel uit te maken van het luchtschipporscorps en er kan dus een keurcorps gevormd worden. Yoor 't oogenblik beschikt men over 100 officieren, allen vertrouwd met ballons en motoren. De „Patrie" is in 't vorig jaar voor het Fransche departement van oorlog vervaardigd door de heeren Lebaudy, als resultaat van een reeks proefne mingen. Gedurende den winter werd het luchtschip in de loods te Meudon onderworpen aan tal van verbeteringen. Een ecgissing. Een paar dagen geleden arresteerde de politie in ecu hotel te Rome twee Spanjaarden. Men had der politie verteld dat zij bommen bij zich hadden, om een aanslag te doen op het leven van Victor Emanuel. De kamer der Spanjaarden werd nauw keurig onderzocht cn zij zeiven werden gevisiteerd. Maar cr werd niets ver dachts gevonden. Het eenig merkwaardige dat men vond, was een collectie munten. Het bleek toen, dat de Spanjaarden deze collectie tc koop wilden aanbieden aan den Koning en dat zij voorzien waren van aanbevelingsbrieven van de Spaan- schen premier. Dc Spanjaarden werden toen met do noodigc verontschuldigingen op vrije voeten gesteld en de Koning, die een van de grootste muntverzaine- laars van de wereld is, heeft zijn voor nemen tc kennen gegeven dc munten te koopen. Niet ver van Tongatocboe, het groot ste eiland van den Tonga-archipel in den Stillen Oceaan, heeft dezer dagen een zeer krachtige onderzeesc-he beving plaats gevonden. Het westelijk deel van den archipel is zeer vulkanisch reeds vroeger (1885) ontstond daar door ornler- zcesche vulkanische werkingen een eiland. Ditmaal kenmerkte dc beving zich door uitspuiting van lava, welke 250 voet boven den zeespiegel werd omhoogge- slingerd. Dure zoenen. Dezer dagen stond een straatveger terecht, die op een dienst meisje verliefd was geworden. Ze was juist bezig met strijken, toeu haar aan bidder binnensloop cn haar met geweld een aantal kussen roofde. Hij werd daar voor met een maand hechtenis gestraft. De kantonrechter te Wcencn maakte n.l. uit dat, als uien aan iemand togen zijn wil een zoen geeft, dit een inbreuk i.-> op de. persoonlijke vrijheid cn derhalve een onrechtmatige daad is. In een Franseh blad lezen wc dat de justitie te Ycrsailles tegen Strada-Daros- berg, uitgever van een financieel blad, een bevel tot inhechtenisneming heeft uifgeVaardigd. Hij heeft kleine geldbe leggers voor meer dan 2 inillioen fres. opgelicht, door hun waardelooze aan doelen aan te prijzen. Men gelooft dat Darosberg naar het buitenland is ge vlucht. Het „Posener Tageblatt" noemt den reeds door ons vernielden verkoop van de heerlijkheid Nodrze aan den beken den Poolschen makelaar Biedermann een smaad voor het Duitsche element in de oostelijke provincies. De eigenaars waren een gepensioneerd luitenant-generaal, een gepensioneerd ccrste-luitenant en een regeeringsraad. Dat zij niet krap zaten, blijkt hieruit dat de koopsom 2,209,000 m. bedroeg, terwijl do bezittiug maar met een half inillioen mk. bezwaard was. De vorige eigenaars kuunen zich dus niet beroepen op gebrek aan geld. Toen het landgoed aan Biedermann werd overgedragen, moet een van de ver- koopers, dc gepensioneerde eerste-luite- nant Barth, een toespraak tot dc ver zamelde beambten en arbeiders hebben gehouden, om Biederman als de nieuwe landheer aan hen voor te stellen. Biedermann antwoordde in het Poolscli en besloot met een hoch op den officier. Jules Verne overtroefd. Deze had 80 dagen noodig om een reis om de wereld tc laten maken. De Canadeesche Pacific- spoorweg heeft bij het begin van deze maand een nieuwe treinverbinding tot stand doen komen, waardoor het. mogelijk is het Amerik. Continent in 90 uren of te „vliegen" De verbindingen zijn zoo gunstig dat nu voortaan iedereen die wil, de reis om de wereld in 40V, dag kan afleggen. Een merkwaardig geval van verdub beling der persoonlijkheid houdt op het oogenblik de Amcrikaansche psycholo gen op het levendigst bezig. Het betreft hier een rijken meesterkleermaker, Charles P. Brewin uit Burlington, die vier jaar geleden spoorloos verdween en wiens verblijf trots alle nasporingen in een mysterieus duister bleef gehuld. Thans heeft men den man in Chain- field teruggevonden; als een bescheiden kleérmakcrsjongmaatjc werkte hij tegen uurloon, bcwecidc Frank Johnson te heeten en had dc herinnering aan zijn vroeger leven geheel en al verloren. Toen zijn vrinden hem kwamen op zoeken, raakte hij buiten bezinning en viel daarop in een diepen slaap. Na zijn ontwaken Had hij zijn vierjarig leven als Johnson geheel vergeten en herkende zijn vrouw, zijn familie en zijn vrienden onmiddelijk. Straat tooiieellje. In een van de drukste straten, van den Haag ontmoeten een hooiwagen en een groentenkar elkaar. De voerman van de groentenkar wenkt zijn collega van den hooiwagen dat >>y hem spreken moet. Hij stapt af, en terwijl de man van den hooi wagen op zijn voerbank blijft zitten, ontwikkelt zich tusschen hen een ge sprek zoo druk, dat beiden er geheel in opgaan. Intusschcii heeft de knol van de groentekar liet jonge hooi van den hooi wagen aangesproken, dat verleidelijk dicht bij zijn hongerigen kop de kruidige geuren van dc weide uitwasemt. En het paard van den hooiwagen, dat bij het opladen waarschijnlijk al hooi ge noeg gegeten heeft, grist van dc groen tenkar een paar malsche stoelen andijvie en een bos wortelen, die hij bij wijze van dessert nuttigt. Publiek verzamelt zich lachend om het tooneel van don wederkeerigon maaltijd, tot de beide automedons, daar door opmerkzaam geworden, een eind maken aan hun onderhoud en aan de zonderlinge smulpartij; de man van den hooiwagen gul lachend, want van een boom zoo vol geladen, enz.; de man van de groentenkar zuinig kijkend want twee struiken andijvie en een bos wor telen is toch idem zooveel. Nog smakelijk nakauwend zetten de paarden zich in beweging. Ifii't piIHlMl. (Uit een schooi jongensopstel). Het paard is een dier, het heeft vier pootcn, aan iedere hoek één. Yan ach teren heeft 't er nog één, dat is de staart \an voren heeft het paard een kop die open kan. Dan ontstaat een gat, daar doet het paard het eten iu. Boven op den kop zitten de ooren. Daar hoort het paard mee. Achter de ooren heeft het paard manen. Daar houdt men zich aan vast als men er afvalt. De paarden zijn op verschillende wij zen geverfd en anderen heeleinaal niet. Eenigc paarden dienen ook bij de soldaten. Magere paarden heeten knollen. Som mige knollen gaan dood. Anderen worden geslacht. Dan wordt er biefstuk van gemaakt. Het paard is van onderen van ijzer. Dikwijls krijgt hij daar nieuwe teenen van den smid. Als de draaimolen komt is hij van hout; dan kost het een cent; dat doen wij graag als de man niet ziet, dan kost het niets.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eemlander | 1907 | | pagina 2