Vrijzinnig' Orgaan voor Amersfoort en Omstreken. De Vredesconferentie. No. 82. ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1907. 4e JAARGANG Uitgave vae de Naaml. Venaootsehap „DE EEMLANDER". Versehijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. FEUILLETON. OOM WILLY. BUITENLAND. BINNENL AND. STATEtf-GENERAAL. EEMLANDER Directeur B. G. BIJEENS. Abonnementsprijs Per jaarf 3.00 Franco per post- 3.50 Per 3 maanden- 0.75 Franco per post- 0.90 Afzonderlijke nummers- 0.05 Bureau: BRE EDE STRAAT 20. Telefoon Interc. 62. Prijs der Advertentlön Van :'l tot 5 regelsf 0.40 Voor iederen regel meer- 0.08 (Bjj abonnement belangrijke korting.) De tweede Vredesconferentie, die veel langer bijeenblijft dan men oor spronkelijk had gedacht, nadert nu toch haar einde. Wij hebben nooit behoord tot degenen, die geloofd hebben, dat door deze con ferenties terstond de oorlog zou ver dwijnen. Wij weten zeer goed, dat we nog ver zijn van den droom der dich terlijke profeten, van den tijd, waarin het schaap zal neerliggen bij den wolf en het zwaard zal worden omgesmeed tot een sikkel. Maar aangezien we niet zulke over dreven verwachtingen hebben gekoes terd, noch onredelijke eischen hebben gesteld zijn we ook minder teleurge steld, maar kunnen we ook des te minder de honderden vrij goedkoope aardigheden toejuichen, die over deze conferentie zijn aan de markt gebracht. Voorzeker, niets is gemakkelijker dan met schrille kleuren de tegenstel ling te schetsen tusschen het ideaal van den vrede en de vreeselijke werke lijkheid. Nog maar kort geleden is eene ver schrikkelijke oorlog in het verre Oosten geëindigd, of het Fransche kanon don dert reeds weer in Afrika. Aanschouwt de barbaarschheid, ziet hoe overal strijd heerscht, mededinging en brutaal geweld en overtuigt u hoe ver wij zijn verwijderd van den vrede. Ongetwijfeld. Nochtans is het zeker, dat het menschdom te midden van al dien strijd verlangt naar dien vrede; er is een eerlijk streven om geweldige con flicten tusschen de volken te ver mijden. Men kan tamelijk sceptisch denken over de intieme gevoelens van sommige leiders der volken, als zij van vrede Uit het Duitsch van Jassy Torrund. Nu, Kathe, wat zeg je daarvan? Oom Willy laat je groeten, hij heeft gisteren verlof gekregen en is naar Tyrol gereisd. Zij trad op haar dochter toe en draaide haar bij haar schouders om. Je ziet er goed uit, meisje, zoo frisch en gezond en nog veel mooier geworden, zeide zij tevreden. En naar ik hoop ook verstandiger? Ja, ja, 't volgend jaar zal hij wel niet alleen reizen. Kathe wierp het boek weg, als had zij zich de vingers eraan gebrand. Begint u alweer, mama? Kathe, ik wil je eens wat zeggen. Maar pas op, want 't is mijn laatste woord. Je hebt altijd van oom Willy gehouden, dat is dus geen aannemelijke reden, waarom je niet met hem trouwen zoudt. Die paar jaren verschil beteeke- nen niets. Het is zoo'n schitterend partij, als een arm meisje zich maar wenschen kan. Een ander zal zoo licht niet komen, gebraden duiven vliegen maar niet zoo in den mond, 't allerminst den armen. spreken, maar de beschaafde volken zelf zijn niet langer de weerlooze kudde, die op een machtbevel zich ter slacht plaats laat leiden. Het ideaal van den vrede heeft lan gen tijd gegolden voor een utopieiets onbereikbaars. Dat is niet meer het geval; men zegt niet langer tot den vrede «ijdele waan> evenmin als men van het licht zegt, «het zal niet door breken.» Voor ons ongeduld te langzaam, rijst te midden van nevelen de zon der beschaving, maar wat beteekent voor zoo een grootsche idee de korte tijd van een menschenleven, wat eene eeuw I De vrede z a 1 eens komen, als milli- oenen er naar streven. Maar daarom 'ook wat meer waardee ring voor den arbeid der leden van deze conferentie, die, behalve dat zij enkele belangrijke quaesties heeft afgedaan, ook veel materiaal heeft geleverd, waar door bij volgende conferenties reeds veel is voorbereid. Dit is een zeer lange inleiding tot eene vrij korte vermelding, die wij hebben te maken van een vraagstuk dat door deze conferentie tot oplossing is gebracht, nl. dat van het Prijzenhof. Als in oorlogstijd we zagen het nog in den Mandsjoerijschen krijg schepen worden opgebracht welker lading voor contrabande wordt gehou den, dan beslist de rechtbank van de opbrengende natie over de vraag of het schip als goeden prijs moet worden behouden of niet. Hooger beroep is niet mogelijk en voor 't geval het opgebrachte schip aan neutralen behoort, zal de uit spraak allicht als onrecht worden be schouwd, te meer daar in vele voorkomen de gevallen vaak nog eerst moet worden uitgemaakt of de lading wel contrabande is of niet. Deze nationale rechtbanken blijven nu wel bestaan, maar zij spreken niet meer recht in hoogste instantie. Beroep Denk dus goed over de zaak na. Je hebt vier weken tijd vóór hij weer komt. Dan zal hij zelf wel spreken. Volhard je echter in je stijfhoofdigheid en geef je hem een blauwtje, dan be grijpt je wel, dat direct alles uit is, wat hij tot nu toe voor je gedaan heeft. En wat moet er dan gebeuren. Wie zal schoolgeld, boeken en kleeren voor je betalen Ik kan onmogelijk alleen voor je zorgen, daar moet je wel aan denken als je blieft. Kathe's zachte stemming was ver vlogen. Ik doe met Paschen mijn examen, zei zij bleek en vastbesloten. Dan sta ik op eigen voeten. En tot zoolang liever verhongeren dan mij verkoopen. Je hebt tot nu toe toch ook nog geen honger geleden kindlief, zei de moeder met ernstigen nadruk. Op Kathe's verjaardag, die tegelijk de sterfdag van tante Agnes was, zag zij den bergraad weer. Hij had reeds des morgens vroeg bloemen en geschenken in huis ge zonden, een rijk verjaardagsgeschenk. Vooruitbetaling op de koopsom sprak Kathe met trillende lippen. Wat was dat zachte jonge hart in tweestrijd tus schen trots en liefde zoo hard en ver bitterd geworden. Bij Agnes' graf kwamen zij 's middags allen bij elkaar. Oom Willy was daar reeds vroeger en kwam hun een paar op het internationale prijzenhof, dat in Den Haag zal worden gevestigd, wordt toegelaten, wanneer daarbij de eigendom van een neutralen Staat of particulier betrokken is. Niet ten opzichte van vijandelijken eigendom, behalve i.° in geval het de lading van een neutraal schip betreft ter handhaving van het beginsel <de vlag dekt de lading» 2.° ingeval een vijandelijk schip genomen is in de neutrale territoriale wateren. Beroep wordt ook toegelaten wanneer door de buitmaking een conventioneele bepaling, tusschen de oorlogvoerenden van kracht, geschonden of een veror dening van den belligerent overtreden is. In beroep kan komena) een neu trale mogendheid, b) een neutraal par ticulier, c) een particulier van den vijand. Ook kunnen in beroep gaan de rechthebbenden van den particulier, wien beroep is toegestaan en die zich tot de nationale rechtbank hebben gewend, of de rechthebbenden van de neutrale mogendheid welker eigendom bij de zaak betrokken is. Turksche Zaken. Jaar en dag zijn er reeds onder handelingen gaande tusschen Turkije en Boelgarije. Er zijn vele kleine quaesties te regelen de grens is niet overal juist bepaald, wat aanleiding geeft tot talrijke conflictener zijn vragen die betrekking hebben op de uitlevering van misdadigers, op de aansluiting van de Turksche bij de Boelgaarsche spoorwegen. Men had die reeds lang geregeld kunnen hebben, temeer omdat in Boelgarije op het oogenblik groote neiging bestaat om vriendschap te houden met de Porte. De Boelgaarsche Regeering geeft blijk van hare goede gezindheid door in den laatsten tijd te doen wat zij kan om het oversteken der grens door hare onderdanen te bemoeilijken. Immers de Boelgaren, die het land verlieten, gingen bij voorkeur naar Macedonië om er de schreden tegemoet, toen hij mevrouw Heinzius en Kathe aankomen zag. Zwijgend reikte hij Kathe de hand, zijne oogen zochten de hare, die zij neersloeg. Zij zag er zoo verrukkelijk uit met haar fijne en regelmatig ge- teekende wenkbrauwen en de diep ge bogen donkere wimpers, die als zachte schaduwen op haar wangen lagen, met dezen half weemoedigen, half trotschen trek om de bittere meisjeslippen. Veel mooier geworden, meende hij. De vier weken buiten hadden haar goed gedaan, het bleeke, onregelmatige, al te smalle gezichtje voller gemaakt en met zachte frissche kleuren getooid. Hartelijk gegroet, Kathe, zei hij onwillekeurig op den ouden hartelijken toon en hij hield de hand vast, die zij hem wilde onttrekken. Zwijgend stonden zij eenigen minuten voor het graf, dat geheel met bloemen getooid was. Kathe legde de meegebrachte kransen neer, en zooals zij daar op den steen neerknielde en zich over den bloeiende heuvel heenboog, schoten haar plotseling de tranen in de oogen. Wat zou zij er niet voor gegeven hebben een oogenblik alleen te zijn, om voor de doode daar beneden haar gekweld, kommervol hart eens uit te storten. Als zij zich niet geschaamd had, zou zij zich op den heuvel geworpen hebben en in tranen zijn uitgebarsten zoo wee was 't haar om 't hart. Zoo Turksche troepen te bestrijden of de Grieksche bendenwant Boelgaren en Grieken kunnen het ook al niet al te best samen vinden. Maar de Porte had veel last van die strijders voor de Macedonische vrijheid. Vorst Ferdinand wil gaarne tegemoet komen aan hare klachten, maar wenscht nu ook, dat eindelijk voortgang zal worden gemaakt met de onderhande lingen over zoovele hangende quaesties. Het zou zeker logisch zijn, en van goede politiek getuigen, als de Porte aan dien wensch gehoor gaf. Maar zij heeft zich weer laten leiden door be denkingen, die eigenlijk buiten de zaak staan. In Boelgarije heeft men namelijk den dertigsten verjaardag van de slagen bij Plewna de gebeurtenissen, die Boelgarije tot zekere hoogte onafhanke lijk maakten gevierd en in de hoofd stad een monument onthuld van den Russischen Keizer, die in Boelgarije met dankbaarheid «de bevrijder» wordt genoemd. Dat heeft de Porte geërgerd en ont stemd, en in hare ergernis wil zij nu de Boelgaarsche Regeering doen be grijpen, dat zij ook nog iets vermag, en nu rekt zij de onderhandelingen en ergert op hare beurt Vorst Ferdinand. Er is weer een nieuwe verwik keling gekomen in de Marokkaansche aangelegenheden. Behalve de beide Sultans en Raisoeli is nu ook de Rogi op het tooneel getreden en heeft de troepen van Abd-ul-Azis geslagen. Het wordt dezen laatste zoo langza merhand waarlijk al heel lastig gemaakt; hij moet al zijn krachten concentreeren om zijn oproerigen broeder Moelei Hafid van zich af te houden, en daar komt opeens in het Noorden een nieuwe vijand op. Het zaf voor den Rogi niet moeilijk zijn, van Abd-ul-Azis' afwezigheid gebruik te maken naar Fez op te rukken en de hoofdstad in te nemen. De Sultan heeft zóóveel troepen meegenomen naar Rabat, dat hij zeker niet veel ter bescherming van Fez achtergelaten zal hebben. Majoor Dreyfus heeft zijn ontslag uit den dienst genomen. Men herinnert zich dat reeds sinds eenigen tijd het gerucht liep als zou hij voor nemens zijn dat te doentoen werd het echter tegengesproken. Aangaande den strijd in de haven van Antwerpen meldt het cH. v. A.» van gisteren: Dezen morgen ten io ure hield de Fédération Maritime eene vergadering, om den toestand en de mogelijke op heffing van de lock-out te bespreken. In den beginne was men zeer geneigd, op de berichten dat alle graan- en hout schepen in gang waren, de lock-out in te trekken, toen op het oogenblik dat men eene beslissing ging nemen, het nieuws kwam dat op de stoomboot Harmonie weer drie werklieden geboy- cotteerd waren. Dit bracht weer een heelen ommekeer in de neiging der bestuursleden van de Fédération Mari time. De zitting was zeer bewogen en het meerendeel der leden eischte voort during van den bestaanden toestand en dit zoolang er één Belg geboycot- teerd wordt. Enkel op het aandringen van een''paar leden, die beloofden de geboycotteerde werklieden onder hunne bescherming te nemen, gaven de ande ren toe en werd het gelukkige besluit genomen de lock out in te trekken. TWEEDE KAMER. Vóór dat de Kamer aan den be- grootingsarbeid begint, wilde de Voor zitter haar een reeks wetsontwerpen laten afdoen. Zij werden reeds vroeger medegedeeld. Op het lijstje kwam niet voor het óntwerp tot regeling der visscherijen. Dat mishaagde den heer Van den Bergh uit Den Helder en hij deed Woensdag het voorstel, dit ont werp nog in ieder geval aan de agenda toe te voegen. Kon het niet meer behandeld worden, dan stond het althans nummer één voor een nieuwe agenda na het Kerstrecès. De heer Duymaer van Twist, die, naar zijn eigen verklaring, nu reeds drie maanden voor behandeling van dit ontwerp strijdt, wilde het in de eerste plaats behandeld zien, en dus laten geheel onverdragelijk scheen haar 't leven toe. Ais had de bergraad hare gedachten geraden, was hij met me vrouw Heinzius een paar schreden zijwaarts gegaan, om haar op een nieuw kostbaar gedenkteeken opmerk zaam te maken. Zoo was hij nu altijd. _Zoo goed en oplettend en teergevoelig. Nooit had een of ander mensch tante Agnes uitgezonderd Kathe's gedachten zoo juist geraden als hij. O, waarom kan 't niet altijd zoo blijven, als 't lot nu toe geweest was? Waarom wilde hij niet meer haar oom Willy zijn, die zij zoo hartelijk had lief ge had? Waarom was hij in dat eene, dat belangrijkste zoo onbegrijpelijk, 1 zonder tract zoo ontrouw tegenover de arme lieve tante. Waar bleef dan zijn kieschheid, zijn groote goedheid Kathe stond op en droogde hare tranen. Den volgenden dag wilde zij heelemaal alleen hierheen gaan, alleen en ongestoord aan tante Agnes' graf bidden. Zij tenminste wilde trouw zijn. Op den terugweg nam mevrouw Heinzius den bergraad geheel in beslag zeer tot Kathe's verlichting. Hij moest van zijne reis vertellen, of hij goed weer gehad had en veel menschen had leeren kennen. En wat hij gegeten en gedronken had? Of de boter in Tirol onvervalscht was en de bergen den geheelen zomer door met sneeuw bedekt waren. En of hij werkelijk vier weken lang met den ransel ge wandeld had als een handwerkersjon gen En zoo van 't een op 't ander. Oom Willy had nauwelijks tijd, daar- tusschen een paar vragen tot Kathe te richten. U heeft ook weer zooveel moois voor Kathe meegebracht, mijnheer, zei haar moeder op haar liefsten toon en gaf Kathe een wenk hem te be danken. Ik kom van avond bij u zoo onderweg kan ik u toch niet voldoende gelukwenschen zei de bergraad snel, Kathe de moeilijke dankwoorden af- sneidend. Nu hoop ik maar, dat je vandaag verstandig bent, begrepen, Kathe, zeide haar moeder onder 't voortgaan. En die zwarte japon kan je nu ook wel eens afleggen, een heel jaar in den rouw is meer dan genoeg. Maar juist vandaag net op tantes sterfdag, weerstreefde Kathe. Dan kan ik toch niet in 't rose gaan. Neen, maar je hebt tocht ook nog je witte. Dezelfde, die ik op dien vreese- lijken dag droeg? Neen, mama, dat als 't u blieft niet. Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eemlander | 1907 | | pagina 1