Vrijzinnig* Org*aan voor Amersfoort en Omstreken. No: 115. ZATERDAG 14 DECEMBER 1907. 4e JAARGANG. Uitgave van de Naaml. Vennootsehap „DE EEMLANDER". Veipsehijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. yyyyyyyyyyyyyy Oneerlijke Concurrentie. FEUILLETON. DE KLEINDOCHTER. BUITENLAND. BINNENLAND. DE EEMLANDEB Directeur R. G. RIJEENS. Abonnementsprijs Per jaarf 3.00 Franco per post- 3.50 Per 3 maanden- 0.75 Franco per post- 0.90 A.fzonderljjke nummers- 0.05 Bureau: BREEDESTRAA.T 20. Telefoon Interc. 62. Prijs der Advertentiën: Van 1 tot 5 regelsf 0.40 Voor iederen regel meer- 0.08 (Bü abonnement belangrijke korting.) '«fifA** Zij die zich met X Januari a.s. op dit blad abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. Wij meeuen, dat het reeds in 1904 was, dat op het Middenstandscongres de conclusie is aangenomen om de Regeering te vragen «wijziging of aanvulling van een aantal artikelen in het Wetboek van Strafrecht, nopens de oneerlijke concurrentie. Als er nog een bewijs noodig is, om te doen zien, dat ons Burgerlijk Wet boek, waaruit men nog iets tegen de oneerlijke concurrentie meende te kun nen halen, in deze onvolledig is, dan is de bekende uitspraak van den Hoogen Raad in zake het proces van de Singer- naaimachine maatschappij daar, om dat te bewijzen. Deze maatschappij had een winkel te Rotterdam. Een concurrent richtte in dezelfde straat een winkelhuis in, precies als dat van de Singer-maatschappij, bezigde briefpapier en ook quitantiën, precies als die van de Maatschappij, zoodat een niet nauwkeurig kijker en kooper van meening kon zijn, dat hij gekocht had bij de Singer-naaimachine maatschappij. Wat deed nu deze maatschappij Zij meende, dat zij tegen eene dergelijke handelwijze beschermd werd door art. 1401 van ons B. W. dat aldus luidt: «Elke onregtmatige daad, waar door aan een ander schade wordt toegebragt, stelt dengenen door wiens schuld die schade veroorzaakt is, in de verpligting om dezelve te ver goeden. Zij diende derhalve een klacht in en Door M. Böhme. 10). Jo zag peinzend voor zich. Zij her innerde zich, dat haar ouders het ge val Mannebach bespraken. Haar anders zoo zachte, rustige moeder wond zich dan telkens in toorn op en haar oogen vlamden van haat als zij over den schoft, den bedrieger sprak, die de oorzaak van den dood van haar grootvader was ge weest. «Als grootvader toen zijn recht had gekregen, stonden wij er nu anders voor. De drommel hale de weldadig heid der Mannebachs, het is voor de helft ons geld, wat ze weggeven.» Ook in haar, in Jo, was een toornige verbittering ontstaan tegen Frederik Mannebach. Maar dat men zijn nako melingen, zijn kleinkinderen en achter kleinkinderen, die met zijn schuld niets te maken hadden, haten moest, haten kon, dat wilde haar niet duidelijk wor den. «Ja, de haat die is hard en duur zaam als staal en ijzer», zei Erwig, «daarom duurt hij door geslachten. Maar machtiger dan staal en ijzer is het vuur, want het doet beide door zijn kracht eischte schadevergoeding van den on eerlijken concurrent. De Hooge Raad besliste echter, dat onder de woorden «onregtmatige daad» niets anders kan worden verstaan, dan datgene wat strijdt met de positieve wet en daar er geen enkele wettelijke bepaling is inzake de oneerlijke con currentie, heeft zij den eisch tot schade vergoeding ontzegd. Dat is een vonnis van ons hoogste rechtscollege, en het is ongetwijfeld juist, maar tevens zegt het zoo duidelijk mogelijk tegen den eerlijken winkelier «tegen oneerlijke concurrentie bestaat voor u geen bescherming.» De oneerlijke concurrentie is ook weer een der vele plagen van den koopman, die doet zien dat verbetering van de toestanden waaronder hij leeft en werkt, een zaak van groote urgentie is, vooral van niet minder urgentie dan de opbeuring van den arbeidersstand. Men behoeft daarom niet te twijfelen aan het goed recht van de grootsche taak der arbeidersbeweging, maar dit is niet te loochenen, dat de wetgever ook naar de middenstands-zijde van het [sociaal-probleem hef oog zal moeten richten. En zij, die er het meeste belang bij hebben, de middenstanders zelf, zullen goed doen, door krachtige aaneenslui ting voor deze zijde van het vraagstuk de belangstelling te wekken. Men moge dan denken, gelijk de sociaal-democraat, dat de middenstand bestemd is om zich op te lossen in de massa's van het bezitlooze proletariaat, of men moge meenen, dat er voor dit deel der samenleving, den middenman, nog heel wat te doen valt en te doen zal blijven, dit is zeker, zoolang hij er is, behoort men rekening met hem te houden, behoort een wijs regeerder hem te erkennen als nuttig, arbeidzaam lid der samenleving en hem dus de hand boven het hoofd houden. smelten, en sterker dan de haat is de liefde». Hij hield plotseling op, en zag met wijdopen oogen in de blauwe verte. «Kom,» zei hij na een poosje, «we zullen langzamerhand naar huis gaan.» De haan van den toren was een purperen vlam in het avondrood, toen oom en nicht de marktplaats over wandelden. Juist toen zij voorbij de kerk gingen ontmoette hen een heer, die hen groette. «Dat was Frederik Mannebach,» zei Erwig, toen zij voorbij waren. «Die Jo draaide zich om, en bloosde, toen zij bemerkte, dat de heer was blijven staan en haar nakeek. Een seconde ontmoetten hare oogen den blik van den man Jo wendde zich gloeiend af. «Hoe oud is die heer Mannebach?» vroeg zij in 't verder gaan. Erwig Meier haalde de schouders op. «Zoo bij de veertig, misschien een jaartje ouder wel. Zijn dochtertje is al wel tien jaar. Het kind moet ziekelijk zijn.» :gg «Ach!» «Ja, het is werkelijk als een noodlot in de familie. Nu, daar zijn we weer thuis.» Louise Mannebach, de dochter van den stichter der firma Mannebach, woonde sinds tien jaren voortdurend in Mies- bach. De andere Mannebachs hielden Jaren lang vragen reeds de midden standers bescherming tegen oneerlijke concurrentie. Minster Cort van den Linden heeft reeds bepalingen tegen bedrieglijke handelwijzen in dezen voor gesteld, maar in behandeling zijn ze helaas nog niet gekomen en veel minder hebben zij het Staatsblad bereikt. En toch wordt het hoog tijd, dat de Regeering er thans eens alle aan dacht aan wijdt. UIT DpN DUITSCHEN RIJKSDAG. Op het oogenblik is men, volgens de uitdrukking van een der leden van den Rijksdag, bezig de vruchten van het verbond, dat ook daar het Blok heet, te oogsten. De Rijksdag behandelt n.l. eene nieuwe wet op de vrijheid van ver eenigen en vergaderen. Zij was zeer noodzakelijk. Tot nu toe was dit onder werp door de verschillende staten op verschillende wijze geregeld en er was geen Rijkswet, die men thans wil invoeren. In het conservatieve Pruisen bestonden al zeer wonderlijke bepa lingen die het recht van vereeniging en vergadering tot eene carricatuur maakten. Niet alleen moest van elke vergadering kennis worden gegeven aan de politie, zij kon ook eischen dat haar de naamlijst werd overgelegd van de leden der vereeniging, die de vergadering belegde. Vrouwen moch ten in overeenstemming met den regel Muiier taceat in ecclesia, niet het woord voeren. Het moet te Keulen gebeurd zijn, volgens den afgevaardigde Trimborn, dat eene dame spreken zou in eene' sociaal politieke vergadering. Zij had hare rede opgeschreven maar mocht haar niet uitspreken. Een mannelijk wezen moest voordragen wat de dame, die intusschen achter een kamerschut mocht luisteren, had geschreven. Om een haverklap ontbond de politiebeambte, die met den dienst was belast, de vergadering. Het ge beurde, ook te Keulen, dat eene ver gadering ontbonden werd omdat een spreker gezegd had: Ik zal thans tot zich alleen in de zomermaanden in hun villa's aan den Rijn op. In dit jaar waren ook zij van plan, iets lan ger dan gewoonlijk te blijven. Na een natkouden, onprettigen zomer kwam de herfst met wonderlijk mooie, zacht- warme en zonnige dagen. Frederik Mannebach bleef in hoofdzaak langer terwille van zijn dochtertje, daar de Rijn-lucht haar goed deed, en Beata Reichenberg, zijn zuster, gevoelde zich zoo op haar gemak in haar prettig ingerichte villa, dat zij ook niet aan verhuizen dacht. De villa van tante Louise, zooals zij in de familie heette, was de dagelij ksche verzamelplaats der familieleden. De oude dame, een kleine sierlijke ver schijning, met sneeuwwit haar, stelde levendig belang in alles, wat in haar omgeving voorviel. Wie haar niet kende, zou moeilijk kunnen gelooven, dat de oude vrouw, die zich zoo zeker in tuin en huis bewoog, blind was. Zij herkende ieder, met wien zij eens gesproken had, zeker aan zijn stem, de leden van haar familie en haar huishouding herkende zij ook zonder dat zij spraken. De fijne bewerktuiging harer vier gezonde zintuigen deed het gemis van een vijfde bijna vergeten. Zij leefde altijd in een nacht, en miste het gezicht bijna niet. Veel goedhartigheid en vriendelijk heid, maar ook veel eigenzinnigheid het thema overgaan. Over den heer Thema, zeide de politieman, mocht niet worden gesproken. Bij het nieuwe ontwerp krijgen de vrouwen het recht om in vergaderingen het woord te voeren en het toezicht wordt beperkt. Het is nog niet naar den zin van de meest vrijzinnige partijen en van de sociaal democraten. Nu is er echter eene be paling die aan den Rijksdag veel moeite geeft en waarover men zeer lang heeft gesproken. Bij artikel zeven van het nieuwe ontwerp is n.l. bepaald dat in de ver gaderingen in den regel, tenzij goede redenen bestaan om daarvan af te wijken, Duitsch zal worden gesproken. Men moet wel enkele afwijkingen dulden. Men kan niet vorderen dat b.v. bij internationale wetenschappelijke congressen al de sprekers de Duitsche taal zullen gebruiken. Maar het voor schrift is gericht tegen de Polen in de eerste plaats. De Polen echter protesteerden en hunne protesten gaven aanleiding tot een scherpe rede van den staatssecre taris, rijksminister van binnenlandsche zaken von Bethman Hollweg, waarin hij aantoonde dat de Polen door haat tegen de Duitschers bezield nog altijd streven naar het herstel van hun koninkrijk. Had niet een hunner bladen geschreven dat er geen rust in de wereld zou komen eer Pruisen zijn Tsjoesjima had gevonden Dat is zeker niet vriendelijk. Bij Tsjoesjima ging zooals men weet de Russische vloot onder. Het centrum, de Polen, de socia listen zijn tegen de wet. Toch zal zij, misschien, op sommige punten gewij zigd, wel tot stand komen. Want het Blok bestaat en is pas opnieuw inge zegend door den Rijkskanselier. RUSLAND. In het ongelukkige Finland schijnen de maatregelen van de Russische regee ring weder verscherpt te zullen worden. De bladen te Helsingfors verklaren, dat Rusland vooral ten opzichte van de Finlandsche sociaal-democraten krachtig zal optreden. Een aanhanger van het Bobrikhof- régime, Geine, is benoemd tot adjunct van den gouverneur-generaal. lag in haar fijne trekken. Zij was de oudste in de familie, en werd als zoo danig in alles geraadpleegd. Haar uit spraak gold voor beslissendzelfs Frederik, de eigenlijke chef der familie, onderwierp zich daaraan. Zij hield van al haar verwanten, begreep allen. Haar fijn, schrander vernuft ging de ver- borgenste zielsbewegingen der haren na, zij doorgrondde allen geheel. Veel verwanten waren er niet meer Frederik en Beata en Frederiks dochter, de kleine Erika. Ook heden waren de volwassen leden der familie in tante Louises woonka mer bijeengekomen, om over de kleine Erika te spreken. Het kind had den vorigen dag weer een aanval van kramp gekregen, alleen uit woede over een besluit van haar gouvernante. Deze had daarop Frederik Mannebach meege deeld dat zij den eersten der volgende maand vertrok. De vijfde gouvernante in zestien maanden. Erika's zwak gestel had vanaf haar geboorte de familie veel zorgen en last veroorzaakt. Maar terwijl men er voortdurend oppaste dat niets haar lichamelijke ontwikkeling storen of haar gezondheid schaden kon, had men ver geten, dat in het zwakke lichaam een geest huisde, die wellicht ook vorming en leiding noodig had. Uit vrees, haar op te winden, had men het nooit gewaagd, weerstand te Ook in de provincie Wilborg wordt het toezicht van Rusland verscherpt, onder voorgeven, dat men slechts op die wijze met succes de Russische revolu tionairen zal kunnen bestrijden, die in groote getale daarheen de wijk genomen hebben. FRANKRIJK. In den laatsten tijd wordt in Frankrijk veel geklaagd over tuchtloosheid in het leger bij de marine. Te Toulon heb ben Woensdag opeens de matrozen ge weigerd hun maaltijd te nuttigen en hun werk te verrichten. De reden was, dat zij, naar hun beweren in langen tijd geen vleesch gekregen hadden. Door tusschenkomst van een schout-bij-nacht werden de matrozen er toe bewogen, hun werk weer te verrichten, terwijl terstond een onderzoek werd ingesteld omtrent de al of niet gegrondheid hun ner grieven. CHINA. Men schijnt te Peking bevreesd te zijn voor onlusten. Althans Duitsche bladen hebben hel bericht ontvangen, dat de gezanten der Europeesche mogend heden de bewaking hunner paleizen ver sterken. Tweede Kamer. Het stond vast, dat een van de weinige hoofdstukken waarbij „de politiek" een rol zou vervullen, Binnenlandsche Zaken zou zijn en dat daar bij, in tegenstelling met de reeds behandelde afdeelingen der Staatsbegrooting, talrijke amendementen zouden voorgesteld en stemmingen uit gelokt zouden worden, ten einde den heer Rink een of meer kleine échecs te bezorgen. Wat de tuberculose-bestrijding aan ging, mislukte dit echter, daar de heer Schaper zijn amendement introk, be palende, dat ook aan gemeenten subsidie kon worden verleend. Minister Rink, dr. Blooker en de heer Lobman be duidden, dat hier van Staatszorg in de eerste plaats geen sprake wasdat het particulier initiatief zich ontwikkelde en naar centralisatie zochtdat de gemeen- bieden aan haar reeds vroeg zich openbarende eigenzinnigheid. Een kleine tegenspraak, een verbod, de weigering een van haar wenschen te vervullen, veroorzaakte bij het kind aanvallen van woede, die niet zelden zooals nu weer in krampen overgingen. Iets moest gebeuren, om hierin ver andering te brengen. Frederik Man nebach vertelde, dat hij er over ge dacht had of het niet goed zou zijn, Erika in een voornaam gezin, zoo mogelijk bij een arts, waar kinderen van haar leeftijd waren, te plaatsen. Tante Louise en Beata waren daar geheel tegen. Hemzelf was de ge dachte, zijn eenig kind niet bij hém te houden, ook niet prettig, maar «Weet gij iets beters? Een verande ring moet er plaats hebben, hoe dan ook. Erika is een teer, maar niet een ziek kind en zij is tien jaar oud. In haar eigen belang moeten we ervoor zorgen, dat een krachtige persoonlijk heid haar opvoeding begint. Door ons wordt zij verwend, geen van ons heeft de kracht, tegen haar op te treden. En de gouvernantes geven het na de eerste pogingen in den regel op». «Je moest weer trouwen, Frits», zei tante Louise kalm, «dat is het wat aan het kind ontbreekt, een moeder.» Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

De Eemlander | 1907 | | pagina 1