DAGBLAD voor AMERSFOORT en OMSTREKEN.
No. 109,
DONDERDAG 11 JUNI 1908.
5e JAARGANG.
Uitgave van de Naaml. Vennootsehap „DE EEMLANDER".
Vepsehijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
FEUILLETON.
De Familie Von Kröchert.
BUITENLAND.
Hoofdredacteur R. Gr. RIJKENS.
Abonnementsprijs
Per jaar met geïllustreerd Zondagsblad
Franco per post id.
Per 3 maanden id.
Franco per post id.
Afzonderlijke nummers
f 4.—
- 5.60
- 1.—
- 1.40
- 0.05
Bureau
BREEDESTRAA.T 20.
Telefoon Interc. 62.
Prijs der Advertentiën:
Van 1 tot 5 regels
Voor iederen regel meer
Buiten het Kanton Amersfoort per regel
(By abonnement belangrijke korting.)
f 0.40
- 0.08
- 0.10
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Kanton Amersfoort in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Nederlandsch Advertentiekantoor PEEREBOOM en ALTA te Haarlem.
Zij, die zich met ingang van
1 Juli op dit blad abonneeren,
ontvangen de tot dien datum
verschijnende nummers gratis.
Onder voorwaardelijke veroordeeling
wordt verstaan: het mogelijk maken
van eene veroordeeling, die gepaard
gaat met de bepaling, dat de tenuit
voerlegging van de, krachtens haar te
ondergane, straf, gedurende zekeren
termijn zal zijn opgeschort en geheel
achterwege blijven zal, als de dader
binnen dien termijn zich niet weder
misdraagt.
De voorstanders van de voorwaar
delijke veroordeeling zien in haar een
krachtig middel tot beperking der
veelvuldige toepassing van korte vrij.
heidsstraffen. In de overtuiging, dat
de eerste kennismaking met de ge
vangenis voor de meesten niet ver
beterend werkt, maar integendeel hun
moreel peil neerdrukt, hun eergevoel
verzwakt en hun weerstandsvermogen
tegen de misdaad vermindert en bij de
wetenschap dat naast den verderte-
lijken invloed, dien een voor de eerste
maal ondergane gevangenisstraf uit
oefent op raenigen delinquent, die de
schande daarvan nooit te boven komt;
dikwijls ook onschuldige familieleden
erdoor worden getroffen, die zich soms
evenzeer als de veroordeelde zelf de
opgelegde straf aantrekken, willen zij
den rechter, die op dit oogenblik reeds
de macht heeft het allerzwaarste mis
drijf niet strenger te straffen dat met
gevangenisstraf van éen dag, ook de
bevoegdheid toekennen, om, als z. i.
de persoonlijkheid van den dader of de
omstandigheden, waaronder het feit is
begaan, daartoe aanleiding geven, de
toegemeten straf op te schorten en
zelfs geheel achterwege te laten.
Naar het Duitsch,
VAN
HENRIETTE VON MEERHEIMB.
52)
Hilda dacht ook niet met veel genoegen
aan dat huwelijk dat haar na ver
loop van een jaar haar tehuis en haar
werkkring weder ontnam. Zij ver
heugde er zich het meest op om Ilse
terug te zien.
Het bleef tot op het laatste oogen
blik zeer de vraag of Hilmar mee zou
komen met zijne jonge vrouw. Haar
per slot kwam Ilse toch alleen te
Gelsheim aan. Natuurlijk waren er
weer tallooze excuses voor Hilmar.
Redenen genoeg maar er is er
niet een die werkelijk steek houdt,"
dacht Hilda maar zij sprak die opmer
king niet uit. Au fond was zij blij dat
zij hare zuster zag zonder haar
zwager.
Het eerste oogenblik herkende zij
Ilse bijna niet. De nieuwe modes
kwamen waarschijnlijk wat later te
Heinricbshagen. Ilse nauwsluitende
japon, haar lange bonte boa ondanks
Geheel en al zonder bezwaar is dit
natuurlijk niet. Het brengt bijvoor
beeld het gevaar mede, dat zij, die
willen misdoen, het er dan eerder op
wagen. Toch heeft de vrees voor deze
uitkomst Engeland, PruiseD, België,
Frankrijk, Luxemburg, Portugal, Noor
wegen en enkele Zwitsersche kan
tons niet verhinderd het instituut der
voorwaardelijke veroordeeling op te
nemen in hun strafstelsel.
De tegenstand tegen het stelsel
wordt dan ook steeds geringer. De
Nederlandschejuristenvereenigingbijv.,
die zich in 1890 nog met 26 tegen 18
stemmen tegen de voorwaardelijke
veroordeeling verklaarde, was elf jaar
later geheel van meening veranderd
en verklaarde er zich toen met 56
tegen 2 stemmen vóór.
Steeds algemeener wordt het besef
dat de tastbare voordeelen van deze
veroordeeiiDg het winnen van hare
mogelijke schaduwzijden. Bovendien,
het treft overal waar de voorwaarde
lijke veroordeeling bestaat, dat de
herhaling van misdrijf door een ver
oordeelde noemenswaard minder wordt.
Dit schreven wij naar aanleiding
van een statistiek nopens de werking
van de voorwaardelijke veroordeeling
in Pruisen ingevoerd op 23 October
1895. De N. R. Ct. ontleende aan deze
aan den Rijksdag overgelegde stati
stiek, de onderstaande, ongetwijfeld
gunstige gegevens.
Sedert de invoering tot aan het
einde van 1907, is de voorwaardelijke
veroordeeling toegepast op in het ge
heel 82456 veroordeelden. Het aantal
van zoodanige vonnissen neemt voort
durend toe. Terwijl het in 1899 nog
slechts 4168 bedroeg, was reeds in
1903 het cijfer op meer dan het
dubbele, 8770 gestegen, en bedroeg
het in 1907 bijna het drievoud, t.w.
11985. Deze toeneuyng wordt uit de
gegevens nopens de werking verklaar
baar.
Onderstaande cijfers geven een over
zicht van de wijze van afloop der
voorwaardelijke veroordeeling met be
trekking tot de sedert de invoering
daarvan voorgekomen toepassing, zoo
wel in absolute als in verhoudings-
cijfers.
J.
15 oM^CDOCdrHCOOO^
P M
•r- <D P
bjO ÜD
de hitte en de kolossalen hoed met
zwarte veeren waren voor Berlijn zeker
wel heel chique en in het geheel niets
in het oog loopend.
Ilse streek voor den spiegel haar
gegolfd haar glad dat slechts losjes in
elkaar gedraaid was. Er was iets mats
in al hare bewegingen haar gezicht
was smaller geworden en erg bleek
er waren donkere schaduwen om hare
groote bruine oogen en de uitdrukking
ervan was onrustig en opgewonden.
Kleintje!" Hilda sloeg hare armen
om de slanke gestalte der jonge vrouw.
„Eindelijk zien we elkaar dan weer
eensIk geloof heusch dat je nog ge
groeid bent, Ilse I"
Nou, men groeit immers tot het
vierentwintigste jaar en dan wordt
men nog steeds grooter, Hilda!" Zy
lachte. Maar haar lach deed Hilda pijn.
Het klonk zoo zenuwachtig en weinig
vroolijk.
De directrice had de twee zusters
een van hare kamers afgestaan. Ilse
kwam zoo laat dat zij zich even nadat
zy mevrouw v. Hohenthal en Sitta
begroet had, onmiddelijk moest ver-
kleeden.
Hans-Henning liep in een gelukkig
opgewonden stemming in den tuin op
en neer. Hij was een paar uur voor
zijne zusters aangekomen.
Hilda hielp hare zuster met haar
toilet. „Maar ik zal me wel heel on
-cocoeo-^OiTHCoioco
W -e* i ©1 CO CO C- 00 CO CO
<£^93 GQ CO_ T-H_ CO C/D_ CO_ CO_
-5 af co" cT o co" i-*~
GI 54 C l H H H H
p*
H ei Ol CN G-4
p s
O
Ta'0"
"Öj^CCO-Hn-iOiM'-'CdCO
<X> O O O 31 -1 CO O CO
T3
CsD
M CO 51 O Dl O O h
g 00 o>
.Q O*<jf MzDiG^COCOCQ
O
p
O +j>
N P
fl
co
rO CO
ctj
CO 10 CO (N T—TH
i> ei co O h co (M o
co »o CO Ol HOCI
OOOOO O' O O O»
O O O Oi <Ji O O O CO
r—I I t—F—I T—I rH f—1
Het percentage der gevallen waarin,
door goed gedrag der veroordeelden,
de voorwaardelijk opgelegde straf dus
niet behoefde te worden ten uitvoer
gelegd, is dus in dit tijdvak van 9
jaren verdubbeld, en dat der gevallen
waarin de voorwaardelijke veroor
deeling slechts uitstel van executie
bracht, van 18 op 13 gedaald.
Volgens de Duitsche crimineele
statistiek hebben per 100 in de jaren
1894—1902 wegens Verhrechen of
Vergeben voor de eerste maal ver
oordeelden ongeveer 13 gerecidiveerd
in een tijdvak van gemiddeld 3^jaar,
een periode die ongeveer gelijk is met
het normale maximum van den tijd
waarin de voorwaardelijke veroor
deeling door goed gedrag kan worden
te niet gedaan. Dit recidivisten
percentage klopt dus merkwaardig
goed met het percentage der ongunstig
verloopende voorwaardelijke veroor
deelingen, wanneer men dit vergelijkt
met het totaal der voorwaardelijke
handig aanstellen, Ilse. Je vlechten
kon ik vroeger wel opsteken, maar
van dat nieuwerwetsche kapsel heb ik
geen verstand. Je hebt vroeger eens
geschreven dat je eenvoudig kapsel
Hilmar zoo goed beviel."
Dat was ook zoo. Maar een man
houdt van variatie. Ik doe mijn baar
nu eens zus en dan weer zoo. En ik
heb ook veel variatie in mijn toilet.
Je moet niet vervelend worden in het
oog van je man, Hilda."
Hilda wist niet wat zij daarop moest
antwoorden. In de huwelijken, die ze
tot nu toe gadegeslagen had behoefde
de vrouw niet zooveel moeite te doen
om haren man te bevallen. Zij kon
er geen juiste verklaring voor vinden,
maar de ruischende zijde van Use's
met kant overladen onderrokken, en
de sterke lucht van viooltjes waarmee
al haar goed geparfumeerd was, deed
haar onaangenaam aan.
Ga je veel uit in Berlijn, Ilse?"
vroeg zij eindelijk, om iets te zeggen
Dat hangt er van af al naar
mate Hilmar er lust in heeft. Ik ga
ook vaak alleen."
Alleen Maar daar ben je toch
nog veel te jong voor.
Natuurlijk alleen naar goede
kennissen. Ik houdt het niet uit, het
voortdurende alleen thuis zitten."
Ben je dan zoo vaak alleen, arm
kind Ik dacht dat Hilmar veel werkte."
veroordeelingen, die waarin het vonnis
nog niet geheel uitgewerkt heeft in
begrepen. Dit percentage schijnt ons
het juiste, daar in het cijfer der nog
niet afgewikkelde gevallen een groot
aantal schuilt waarbij recidive reeds
zoude hebben kunnen plaats grijpen.
De aan den Rijksdag overgelegde
statistiek vergelijkt echter de gevallen
waarin de straf toch nog moest
worden toegepast met het totaal der
geheel afgewikkelde gevallen, in welk
geval de percentage natuurlijk jniet
,zóo gunstig verloopt als de boven
vermelde. Dat echter ook bij toe
passing van deze methode het beeld
der statistiek van de voorwaardelijke
veroordeeling nog een zeer gunstig
beeld blijft, leeren de hier volgende
verhoudingscijfers.
Per 100 afgewikk. gevallen eindigd
zonder met door de vlucht
ten overlegging dood enz. der
der straf. veroordeelden.
1907 78 20 2
1906 77 21 2
1905 77 21 2
1904 74 23 2
1903 73 25 3
1902 71 26 3
1901 6S 29 3
1900 64 32 4
1899 57 3S 5
Het verhoudingscijfer der gunstig
verloopen gevallen is dus van bijna
drie vijfden op ongeveer vier vijfden
gestegen, dat der ongunstig verloo-
pene van bijna twee vijfden op een
vijfde gedaald.
De criminaliteit der jeugd vertoont,
in de laatste jaren een dalend beloop.
Het mag waarschijnlijk heeten, dat
de voorwaardelijke veroordeeling, welke
inzonderheid op de jeugdige beklaagden
wordt toegepast, dit gunstig ver
schijnsel veroorzaakt, althans bevor
derd heeft.
De werking elders van de instelling
dér voorwaardelijke veroordeeling is
van dien aard, dat men het slechts
betreuren kan, dat wy hier te lande
nog niet hebben bereikt, wat daar is
tot stand gekomen.
RUSLAND EN ENGELAND.
Het Engelsche Koningspaar is thans
de gast van het Russische Hof.
In Duitschland zien velen de ont
moeting met zeker wantrouwen aan.
De Koning van Engeland had, mee-
nen zij, evengoed over land kunnen
gaan en zou dat ook wel gedaan
hebben indien de verhouding tusschen
de hoven van Berlijn en Londen
inderdaad zoo goed ware als men in
den laatsten tijd aannam. De Germania
heeft eene zeer bijzondere verklaring
van dit verschijnsel. Te Berlijn wor
den de vorsten ontvangen overeen
komstig de regelen der Pruisische
hofetiquette. Bij de Brandenburgsche
poort staan de opperburgemeester en
de eere jonkvrouwen de burgemeester
houdt eeDe rede en een der eere
jonkvrouwen bloost en zegt een
versje op bij het aanbieden van een
bouquet. Dan weerklinkt een kort,"
scherp kommando en de eerewacht
komt in beweging en toont waartoe
zij in staat is. De gast des keizers
heeft misschien niet veel op met die
vertooningen, maar hij moet veinzen
daarin het hoogste belang te stellen
en als het gaat ook een paar woordjes
zeggen. Volgens de Germania nu had
koning Eduard volstrekt geen zin in
die statelijke ontvangst, die hij
trouwens van buiten kent. Hy zou
haar op zee ontwekeu zijn.
Maar intusschen heeft een officieus
Russisch blad, de Rossya, zijn best
gedaan om de Duitschers gerust te
stellen. De Rossya ontkent niet, dat
de koning en de keizer staatkundige
onderwerpen zullen behandelen, maar
Duitschland behoeft zich daarvan niets
aan te trekken. Engeland en Rusland
zijn in Azië buren en wel heeft de
gesloten overeenkomst menige oorzaak
van mogelijke conflicten weggenomen,
maar er blijft nog een en ander te over
leggen. De zonderlinge toestand van
Perzië, waar men zich bijna in een
staat van anarchie bevindt terwijl de
Sjah zich uit zijne hoofdstad heeft
verwijderd en niemand weet waar
hy eigenlijk is, de Afghaansche dingen
en andere eischen een nieuw overleg
Maar men denkt niet in Rusland aan
Dat doet hij ook daarom ben
ik zooveel alleen. Dacht ge dat hij
alleen in zyn studeerkamer werkt?
En dichter werkt eigenlijk gezegd
voortdurend door en dikwijls het
allermeest als niemand er iets van
merkt." Hy moet studies maken of
alleen zyn om er zijn stof na te
denken." Het klonk als een van buiten
geleerd lesje.
Zoo zoo. Neem het me niet
kwalijk maar ik heb natuurlijk niet
veel verstand van die soort van
dingen," zei Hilda.
Dat is ook niet zoo gemakkelijk."
Zij zuchtte. „Ik bega ook nog vaak
fouten. Men weet vaak in het geheel
niet wat voor schade men heeft aan
gericht door de geringste stoornis."
De jonge vrouw fronsde haar fijn
geteekende wenkbrauwen alsof zij
lichamelijk pijn had.
Ik zou zoo graag eens bij je
gekomen zijn, Ilse," zei Hilda aarze
lend. „Ik ken je woning nog niet
eens."
Ilse schrikte zichtbaar. „Ik zal het
je schrijven als het eens gelegen
komt", zei ze haastig, „Hilmar is
heeftzij bleef steken.
Hilda had medelijden met haar ver
legen blosje. Zij streek zachtjes met
haar hand over haar haar.
Lieveling, maak je maar niet
ongerust. Ik begryp het heel goed. In
zoo'n kleine woning storen logeergasten
je man natuurlijk. Maar als je me
eens kunt gebruiken jij alleen
schrijf me dan dat ik mag komeu."
Ilse sloeg hare armen om den hals
harer zuster. Dat vleiende gebaar
herinnerde Ilse voor het eerst weer
aan „haar kind," aan haar kleine
zusje van vroeger.
Ik zal het je schrijven zeker
zal ik datmompelde zij. „Maar
spreek nu niet meer over my maar
vertel me liever eens iets van Hein-
richshagen."
Maar dat was nu weer het zwakke
punt van Hilda. Zy wilde niet laten
merken hoe zwaar het afscheid van
haar broeder haar viel. En dus stokte
hun gesprek telkens weer en hadden
zij ondanks hunne groote wederzydsche
genegenheid, toch het gevoel dat zij
aan elkaar vervreemd waren.
Wat vervreemdt men toch snel
van elkaardacht Hilda treurig. Zij
bewonderde hardop het luchtige toilet
van vierkleurig crêpe dat beeldig stond
bij Use's rossig haar en donkere oogen,
ofschoon zy het maaksel van de japon
waarin elke lijn van het lichaam
duidelijk uitkwam niet gedistingueerd
vond.
Wordt vervolgd.)
