DAGBLAD voor AMERSFOORT en OMSTREKEN
1
No. 126.
WOENSDAG 1 JULI 1908.
5e JAARGANi
Uitgave van de Naaml. Vennootsehap „DE EEMLA.NDER".
Vepsehijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
HALF BLAO.
Nabetrachting over den
Gemeenteraad.
FEUILLETON.
De Familie Von Kröchert.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
STATEN GENERAAL.
MLA
Hoofdredacteur R. G. RIJKENS.
Ab onnem ent spr ij s
Per jaar met geïllustreerd Zondagsblad
Franco per post id.
Per 3 maanden id.
Franco per post id.
Afzonderlijke nummers
f 4.—
- 5.60
- 1.—
- 1.40
- 0.05
Bureau: BREEDESTRAA.T 20.
Telefoon Interc. 62.
Prijs der Advertentiën:
Van 1 tot 5 regels
Voor iederen regel meer
Buiten het Kanton Amersfoort per regel
(By abonnement belangrijke korting.)
f 0.40
- 0.08
- 0.10
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Kanton Amersfoort in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Nederlandsch Advertentiekantoor PEEREBOOM en ALTA te Haarlem.
Zij die indertjjd ons pleidooi voor
het verleenen van een subsidie voor
vakteekenonderwijs hebben gevolgd,
zullen begrijpen, dat wij zeer zyn
ingenomen met het besluit in deze
zaak gisteren in den Raad gevallen.
De heer Van Duinen wist de rechte
snaar te tokkelen, toen hij het verhaal
deed van een jongen smid, wien zyn
werk was ontnomen, omdat hjj niet
had geleerd wat een ander wel op de
Ambachtsschool had opgedaan, name
lijk teekenen. Ook die eerste jongen
zou zich nog wel gaarne willen be
kwamen in het teekenen, maar het
geld ontbrak hem voor privaatlessen.
Is het geen mooie daad dezulken
te helpen? De raadsleden waren blijk
baar van dat gevoelen en verleenden
de gevraagde subsidie.
En wy zijn er van overtuigd, dat
B. en W. in hun hart ook van het
mooie van de zaak waren overtuigd
alleen vrees voor volgende verzoeken
was raadsman geweest bij het opstel
len van hun praeadvies. Sterk heb
ben zij zich er dan ook niet tegen
verzet.
We hopen nu, dat we, als we een
jaar verder zijn, op mooie resultaten
van deze gelegenheid tot het opdoen
van teekenonderwjjs kunnen wijzen.
Er is, zooals we vernamen, vrij wat
verontwaardiging verwekt door het
adres van de afdeeling Amersfoort van
den Bond van Nederlandsche onder
wijzers, waarbij den Raad verzocht
werd den burgemeester en wethouder
Celosse een standje te maken want
daarop kwam het verzoek toch neer
over hun optreden in verband met
het gevraagde ontslag van eene onder
wijzeres.
Naar het Duitsch,
VAN
HENRIETTE VON MEERHEIMB.
68)
Zoo, heb ik niets meegebracht
Hij drukte zjjne lippen op haar haar.
,Ik dacht, dat het genoeg was om een
vorst tevreden te stellen.
Het bloed steeg haar op eens naar
't hoofd. Haar heele gezicht gloeide
en toen werd zij weer op eens vreese-
lijk bleek.
Je ziet er vandaag werkelijk heel
slecht uit, Sitta. Hilda heeft er mij
attent op gemaakt. Voel jij je niet
prettig?" vroeg hy bezorgd.
Jawel ik ben heel gelukkig
zei zy haastig.
Toe, houd nu op met dat gestop.
Ga met mjj mee naar buiten I Ik moet
gaan spreken over het vellen van
boomen. Ik neem ook een geweer mee,
want men kan Dooit weten wat men
tegen kan komen."
Ik ga heel graag mee."
Hilda zou gaarne gezegd hebben, dat
die vermoeiende tocht door het mulle
Wij kunnen over de zaak zelf niet
oordeelenlater zullen we wel vernemen
wat er van aan is, want B. en W.
zullen nu de quaestie in alle finesses
aan den Raad uitleggen.
Maar wat ons wel alvast is gebleken,
dat is het incorrecte in de houding
van het afdeelingsbestuur van den
Bond. Dit bestuur toch heeft een der
eenvoudigste zaken, die ieder, die zich
van eene quaestie op de hoogte wil
stellen, in acht heeft te Demen, een
voudig verwaarloosd. Met andere
woorden, het bestuur heeft zich in
deze alleen laten inlichten door de
betrokken onderwijzeres, de eene partij,
en heeft niet de moeite genomen, de
andere party, in casu den burgemeester
en den wethouder Celosse, om inlich
tingen te vragen.
Het slingeren van zulke zware be
schuldigingen naar de hoofden van den
burgemeester en van den wethouder,
terwijl men dezen niet eens heeft ge
hoord, lijkt ons een lichtzinnig bedrijf.
Lichtzinnig niet alleen, maar niet
zonder gevaar ook. Gevaarlijk in de
eerste plaats voor haar, wier lot men
zich heeft aangetrokken, en in de
tweede plaats voor het prestige van
de afdeeling van den Bond zelf. Want
de mogelijkheid is er natuurlijk, dat
de aangevallenen zich geheel kunnen
verantwoorden en waar blijft dan het
gezag van eene afdeeling, die zonder
dat zy voldoende was ingelicht, eene
memorie als deze aan haar adres toe
voegde Zal men dan volgende adres
sen, die van haar uitgaan, ooit weer
au sérieux kunnen nemen?
Het voorstel van den heer Jorissen,
om deze zaak weder in het geheim te
behandelen is gelukkig niet opgegaan
wy hebben al meer dan geheime zit
tingen genoeg en |de burgemeester had
schoon gelyk, toen hij den Raad voor
de keuze stelde of het adres negeeren,
of openbare behandeling.
zand, over wortels en door struikge
was voor Sitta inspannender zou zijn
dan het naaien, maar zjj onderdrukte
die waarschuwing.
Hans-Henning en Sitta brachten
haar naar het rijtuig. Sitta omhelsde
hare schoonzuster en dankte haar har
telijk voor al haar steun en hulp.
Hilda beantwoordde haar kus met
een zonderling wee gevoel in haar
binnenste. Zij wist zelf niet hoe het
kwam, maar er stonden op eens heete
tranen in hare oogen. Was het jalousie
omdat haar broer alleen aan zijne
vrouw dacht en haar vrij kalm liet
vertrekken of het voorgevoel, dat dit
jonge geluk op zeer onvasten bodem
was opgebouwd
Terwijl zij weg reed keek zy nog
eens om. Haar broer en zijne vrouw
stonden op den drempel der deur.
Hans Henning had zijn arm om haar
heen geslagen en zij staarde met haar
zachte oogen droomerig voor zich uit.
Hilda dacht aan den avond, waarop
zij Hans-Henning en Karola achterna
had gekeken. Zij dacht nu weer aan
den grenzenloos teederen blik van het
jonge meisje. „Dat was liefde ware,
vurige liefde 1" zei zy tot zichzelf, „bij
Sitta is het plichtsvervulling, op
offering, inschikkelijkheid en aan
zyn kant een kolossale hartstocht en
aanbidding harer schoonheid."
Maar toen zy te Berlijn kwam, hield
DUITSCHLAND.
De laatste vergadering, van deze
zittings periode die het Pruisische
Huis van Afgevaardigen heeft gehouden,
duurde maar een half uur.
De sociaal-democraten beproefden
vergeefs, een breede beraadslaging op
touw te zetten over de looDen van
de werklieden enz. De voorzitter liet
het niet toe.
Het wetsontwerp betreffende de
kerkelijke belasting werd aangenomen,
met de stemmen van de vrijzinnigen
en de sociaal-democraten tegen.
Om 12 uur volgde daarop de reeds
vermelde gemeenschapelijke vergade
ring van beide huizen tot sluiting der
zomerzitting.
Te Ehrenbreitstein heerscht op
hel oogenblik een typhus-epidemie.
Tot dusverre zijn echter van de 90
aangetaste personen er slechts drie
volwassenen gestorven, zoodat de
ziekte niet kwaadaardig schijnt te zijn.
Volgens de jongste berichten is men
van meening, dat de epidemie haar
hoogtepunt heeft bereikt en dat er
waarschijnlijk, tengevolge van de ge
nomen doortastende maatregelen, geen
nieuwe gevallen meer te verwachten
zy'n.
SPANJE.
De jongste ontploffingen te Barce
lona, zoo wordt uit Madrid aan het
Berl. Tagebl. geschreven, hebben de
ongerustheid weder doen toenemen,
wyl daaruit blijkt, dat de maatregelen,
die tot dusverre tot uitroeiing van
het terrorisme zyn genomen, niets
hebben uitgewerkt. Evenals bij vroe
gere aanslagen blijven de daders
onbekend. De reactionnairen en de
regeeringsgezinden slaan uit het ge
beurde munt voor hunne opvattingen
door aan te dringen op praktische
toepassing van het door Maura op
gestelde ontwerp tot bestrijding van
het terrorisme.
De tegenstanders daarentegen be
schuldigen de reactionnairen zelf den
aanslag op touw te hebben gezet ten
einde hun doel te bereiken.
zij hare sombere gedachten voor zich
zij wilde er met Ilse niet over spreken.
Het was ook niets tastbaarzij had
haar wantrouwen door geen enkel be
wijs kunnen staven.
Ilse informeerde druk naar Hein-
richshagen en Malchow. Het was Hilda
alsof hare zuster haar met dat thema
wilde bezig houden en haar daardoor
afbrengen van vragen naar hare eigen
aangelegenheden.
Hilda was te fijngevoelig om zich
in het vertrouwen te dringen en
trachtte Ilse haar zedelijk evenwicht
te hergeven door middel van hare
genegenheid en haar op een kalme
wijze tot een rustiger levensopvatting
te brengenzy vond hare zuster
kalmer, dan zy na hun laatste samen
zijn en na haar om hulp smeekend
telegram verwacht had.
Over Hilmar sprak Ilse bijna in het
geheel Diet. Zjj vertelde alleen, dat
hy aan den Rijn was, en ongestoord
wilde werken; de datum van zijn
thuiskomst stond nog niet vast, daar
om wilde zij Berlijn niet verlaten,
want het was best mogelijk, dat hy
op eens vóór haar stond hy nam al
tijd zulke plotselinge besluiten.
Daartegen was niets in te brengen
en Hilda wilde ook tot geen prijs Ilse
tegen haar man opzetten. Daarom
onderdrukte zij elk hard oordeel over
haar zwager, wiens ongeloofelijk egoïs
PERZIË.
De minister van buitenlandsche
zaken Sir Edward Grey deelde in het
Engelsche Lagerhuis mede, dat enkele
personen een toevlucht hadden gezocht
in het gebouw van het Britsche ge
zantschap te Teheran en dat dit, in
verband met het feit dat de Sjah
troepen had opgesteld in de nabijheid
van het gezantschapsgebouw (een on
gepaste maatregel, waartegen de
Britsche regeering heeft geprotesteerd)
aanleiding heeft gegeven tot een brief
wisseling met de Perzische regeering,
daar men de vluchtingen niet kan
laten gaan, alvorens er bepaalde en
betrouwbare waarborgen zyn gegeven,
dat zij behoorlijk behandeld zullen
worden.
TWEEDE KAMER.
Zoo we gisteren reeds meedeelden
is de wijziging der Motor- en Rijwiel-
wet aangenomen met 44 tegen 28
stemmen.
Bij de „achterstands-ontwerpen"
verklaarde de heer Lohman tegen te
zullen stemmen, omdat hij tot de
ontdekking was gekomen dat van de
14 leden van den Hoogen Raad er 8
zullen aftreden als deze ontwerpen
wet worden (met het oog op de be
paling die hun het volle salaris als
pensioen toezegt wanneer zij binnen
zes maanden daarvan gebruik maken
en ODtslag nemen.) De stabiliteit van
ons hoogste rechtscollege zou door dit
uittreden van de 8 meest ervaren
(immers oudste) leden worden ge
schaad en de vervulling van deze 8
vacatures nagenoeg ineens, op voor
dracht van een politiek college (de
Tweede Kamer) achtte de heer Loh
man zeer bedenkelijk.
Hem volgden nog 20 leden, maar
49 anderen stemden vóór, zoodat ook
deze ontwerpen werden aangenomen.
By de OorlogsbegrootiDg werd de
discussie in hoofdzaak gevoerd over
de belangrijke rede van mr. Patijn.
De heer Van Karnebeek klaagde
over des heeren Patjjns „knaleffecten"
me zy even onbegrijpelijk als onver
geeflijk vond.
De zusters leefde zeer eenzaam en
stil en gingen geheel in elkaar op.
In September kan men zelf in Ber
lijn een vermindering van het aantal
menschen opmerken. De militairen zijn
op manoeuvres en wie maar eenigszins
kan, ontvlucht Berlijn in dien maand.
Het is alsof elk beetje frissche lucht
door al die longen opgezogen isalle
boomen in den Tiergarten zijn grys
van het stof, in de chique gedeelten
van Berlijn zyn alle huizen dicht en de
genen die thuis moeten blijven, zien
er vermoeid en verdrietig uit.
De kennissen van Ilse waren bijna
ook nog allemaal in Zwitserland of
aan zee, zeer ter verademing van Ilse,
want zij was erg bang voor onbe
scheiden vragen.
Toen in October de een vóór, de
ander na, weer in de stad kwam en
een poging deed om haar op te zoeken,
gaf zy dan ook voortdurend belet.
Een enkele uitzondering maakte
zij echter toch. Half October, de bla
deren begonnen al van de boomen te
vallen, liet Frits Meringer zich aan
dienen.
Wie is dat?" vroeg Hilda. Zy
keek verbaasd naar Use's gloeiend
gezicht.
Een vriend van Hilmar. Zij zijn
samen aan den Rijn geweest."
diens agressieve, naar „politiek ri
kende rede had den afgevaardigde va~-
Utrecht „onaangenaam" aangedaa™
De heer De Visser trachtte, doi~-
zynerzijds uit de stukken en Hand' ra
lingen te citeeren, den heer Paty
met eigen wapenen te verslaanmgin
niet al te veel succes .naar het oite
voorkomt. gi
De redevoeringen van deze heerelfij
giDgen echter langs het punt vaTg
geschil vrijwel heen.
Belangrijk daarentegen was hetgee
de heer Thomson aanvoerde.
De afgevaardigde van Leeuwardfdoi
maakte mr. Patijn er een grief vaan
dat deze alleen gelet had op de gi w
wisselde stukken en op de Handelinge'hti
en niet op den staat dien ministfid'
Sabron aan de Eerste Kamer had ove dii
gelegd om te doen zien welko garn^l
zoenen zouden worden versterkt doet
de 2200 man en op welke wijze dim
zou geschieden.
Het viel b. v. niet te ontkennei
dat verschillende garnizoensplaots('
door den minister van oorlog de ar'-
versterkt waren, dat men ger u
kon aannemen, dat niet sleei Di
handlangersdiensten, doch
degelijk voor formatie en
van dekkingsdetachementen m, ^b..
voegde manschappen gebruikt, zoude^ 9
zyn. Het mocht waar zijn, dat cvai
minister van oorlog den heer Stall?
op weinig afdoende en sprekende wij Jni
had beantwoord des te meer spraki
de cyfers van den door hem aan
Eerste Kamer overgelegden staat, bl
kens welken het garnizoen van so:
mige grensplaatsen (wij noemen Ven'aa
en Roermond) verzesvoudigd, ja ve£ei
tiendubbeld werd na aanneming di8e:
wet-Sabron.
Verder was de rede van den hei 1
Thomson belangwekkend waar hy bP
oordeelingslysten en krygstuchtelijl
misvattingen ter sprake bracht.
Hij verhaalde van twee offiti"
ren (vermoedelijk de heeren Rom é1-
Thomson), die de wraak van dt'9
inspecteur der infanterie (genera0
Snijders) hadden moeten ondervindt!1,:
wegens hun schrijven in den Milita ,j
ren Gids, terwijl een ierde, een overs
(Graafland daaraan alleen was or
komen door te buigen. Een van d
officieren had vervolgens, overgeplaat: J.
yiini
kefl
oifli
Zoo zoo; nu, dan ga ik ma;
liever weg. Je zult hem misschra
liever alleen willen spreken."
Ilse verzette er zich maar fiauwtji
tegen en Hilda verdween juist in c
zijkamer, toen de deur openging f9
Meringer de kamer binnenkwam. I,
jonge vrouw ging hem een schreó
tegemoet en stak hem zwijgend hai
hand toe.
Hy las de arglistige vraag op har
gelaat. „Hilmar maakt het goed, m>
vrouw!" zei by snel.
Ilse ging zitten. Hare knieën knil.
teD. Meringer ging naast haar zittei-
„Hij maakt het heusch goed," zei h!
nog eens. „Hy zit nog altijd in Asi
mannshausendat zult u zeker wi
weten."
Ilse knikfe. „Ik heb verscheide'
briefkaarten gekregen."
Hy heeft van den eersten da
af aaD gewerkt, gezwoegd als in ee
roes. Hy heeft dagen lang in zyn k;
mertje zitten schrijven alsof hij
vastgegroeid was. Ik zag hem vaa
een heele week bijna niet. Ik ze
heb geboemeld, maar netjes ik 1;
in het gras, at druiven en keek ni
den hemel of naar den Ryn."
Wordt vervolgd).
