DAGBLAD voor AMERSFOORT en OMSTREKEN.
No. 145,
DONDERDAG 23 JULI 1908.
5e JAARGANG.
Uitgave van de Naaml. Yenaootsehap „DE EEMLANDER".
Vepsehijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Een goudmijn voor den
middenstand
FEUILLETON.
De Familie Von Kröchert.
BUITENL A ND.
DE EEMLANDER
Hoofdredacteur R. G. RIJKENS.
Abonnementsprijs
Per jaar met geïllustreerd Zondagsblad
Franco per post id.
Per 3 maanden id.
Franco per post id.
Afzonderlijke nummers
f 4.—
- 5.60
- 1
- 1.40
- 0.05
Bureau: BREEDESTRAA.T 20.
Telefoon Interc. 62.
Prijs der Advertöntiên
Van 1 tot 5 regels
Voor iederen regel meer
Buiten het Kanton Amersfoort per regel
(By abonnement belangrijke korting.)
f 0.40
- 0.08
- 0.10
Tot de plaatsing van advertentiën Bn reclames van buiten het Kanton Amersfoort in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Nederlandsch Advertentiekantoor PEEREBOOM en ALTA te Haarlem.
ii.
Gesteld nu, men is er in geslaagd
om de groote beteekenis van het
vreemdelingenverkeer aan allen duide
lijk te maken. Dan komt de vraag
hoe het te verbeteren
In de eerste plaats door uitbreiding
van de reclame en door typische recla
me. Men stuit daarbij direct op het
financieele bezwaar. „Er is daarvoor
maar zoo weinig geld beschikbaar"
zegt men.
Ziedaar een groote fout. Want is
het aan de eene zijde waar dat veel
reclame uitstekende geldbelegging is,
aan de andere zijde is waar dat
reclame duur is. Stel b.v. dat men
door f20,000 in de Vereenigde Staten
te veradverteeren, ook maar 200 Yan
kees extra hierheen trok. Dan haalde
men er de advertentiekosten al in één
jaar uit. Doch waar is de vereer.iging,
die dat doen kan, hoe die f 20,000 zoo
over de latere voordeeltrekkers te ver
doelen, dat zij bij het maken der
rekening hun aandeel in die adverten
tiekosten als kosten van het aan de
bedoelde Yankees geleverde kunnen
boeken
En toch zit hem hier de kneep. Men
leze slechts wat de Nederlandsche
Kamer van Koophandel in Amerika
in haar vijfde jaarverslag schryft
„Reeds in voorgaande verslagen
heeft de Kamer de aandacht geves
tigd op het noodzakelijke van in de
Ver. Staten te adverteeren, indien
Nederland de Amerikaansche toe
risten in grooter getale naar zich
wil trekken.
„Het verdient aanbeveling dat de
hotels in Nederland even als die in
andere landen in de Amerikaansche
nieuwsbladen adverteeren.
„Vereenigingen tot bevordering
van het vreemdelingen-verkeer, in
de verschillende Hollandsche steden
zouden onderhoudend-gestelde arti
kels kunnen samenstellen, waarin
met illustraties beschrijvingen van
steden en streken gegeven worden,
die den reislust der Amerikanen
aanwakkeren. Geen droge opsom-
Naar het Duitsch,
VAN
HENRIETTE VON MEERHEIMB.
86)
Sitta hoorde duidelijk het zachte
huilen van hare moeder en schoon
zuster, de woorden van Haus-Henning
het gelijkmatige ademhalen der pleeg
zuster, ja, zelfs het tikken van het
dikke horloge dat zy te voorschijn
haalde om te zien wanneer de ster
vende den laatsten adem zou uitbla
zen. Maar zij voelde geen smart bij
de gedachte, dat ze de haren ging
verlaten in het geheel niet. Zij
dacht ook zonder moederlijke bezorgd
heid aan haar kindje. Zij had alleen
een dof, onduidelijk gevoel van anti
pathie tegen alle anderen die in het
leven mochten blijven terwijl zij moest
sterven. Tegen hare moeder die haar
nooit werkelijk moederlijk behandeld
had, tegen haar man omdat hy niet
vroeger gemerkt had dat zy ernstig
ziek was en tegen Hilda die haar haar
kind had afgenomen I Gebeurtenissen
uit vroeger tijd doemden voor haar
ming van bezienswaardigheden, doch
een luchtig gestelde historische en
economische beschrijving in de Engel-
sche taal van de aantrekkelijkheden
en op welke wijze zij te bereiken
zyn.
„Goede wenken voor den automo
bilist worden door de Amerikanen
gretig in ontvangst genomen.
„Gaarne biedt de Kamer haar
tusschenkomst aan voor het plaat
sen van zulke artikels in de popu
laire week- en maandbladen, die
door de geheele Ver. Staten ver
spreid worden en dus onder de aan
dacht komen van menigen reisluch-
tigen Amerikaan, die het land der
molens en klomp wel zou willen
bezoeken, indien hy slechts wist
op welke wyze het te bereizen en
de bezienswaardigheden te bereiken
zijn.
Er moet dus naar een middel gezocht
worden om, kan het zijn, met hulp van
den staat het vele geld, hiervoor be-
noodigd, hijeen te brengen, zóó, dat
ieder belanghebbende de uitgaaf later
als onkosten by de levering weer
terugkrygt.
En zooals het ten aazien van Ameiika
gaat, moet het ten aanzien van elk
ander land geschieden.
Hen moet veel en handig adver
teeren. En men moet op andere wijze
reclame maken. De mode is uu met
ons. De groote schilders hebben het
vlakke, lage land met zijn mooie
luchten in de mode gebracht. Daar
van worde geprofiteerd. Men betooge,
dat wat die schilders zoo mooi von
den, toch mooi moet zijn en dat de
lui met een schildersoog dat mooie
ook moeten zien. Dan komen vele
lieden met sctiildersoogen of met ge
wone oogen, die zy zelf gaarne voor
schildersoogen houden, hierheen. En
zy zien nog veel meer dan de schil
ders. En zij roepen erover. En
Holland komt in de mode.
En Jkan men er dan in slagen enkelen
van de grooten dezer wereld te over
tuigen, brengt men een groot buiten-
landsch vorst, indien hij hier komt,
niet voor met puffen en blazen bij
eengeraapte regimenten of voor oor
logschepen, die met zijn regimenten
noch met zyn schepen vergeleken
kunnen worden, maar voor die mooie
geestesoog op Glilckstadt I Zij danste
met den prins nu liep zy met hem
in het bosch de zon brandde
hy had haar niet meer liefl
Maar dat deed haar ook geen pijn
meer dat was haar ook onverschil
lig. Huilde haar kindje daar? Haar
kindje? Maar dat kon haar ook niets
schelen. Zy zonk door het bed heen
waarbeen? Of zweefde zy. Wat
snikte haar moeder schel 1 en Hans-
Henning bad: „Vader onzer die in..."
zjjne stem begaf hem. Zy hoorde nu
niets meer als een dof gesuis. Was
dat de wind?... Nu eens dichterbij,
dan weer verder af steeds zachter
wordend als harptoonen nog zach
ter
Hans-Henning boog zich diep over
het bed heen. Het rochelen hield op,
het ademen werd heel flauw als een
geluid dat wegsterft.
Hilda bracht mevrouw von Hohen-
thal half mot geweld de kamer uit.
Hans-Henning legde zacht zijn hand
op de gebroken oogen der doode.
De begrafenis was voorbij en de
gasten waren in alle richtingen ver
dwenen.
De oude heer v. Kröchert klopte
aan de kamerdeur van zyn neef. Ze
was op slot. „Doe open, Hans-Hen
ning 1" smeekte hy.
landschappen, dan roepon alle bladen
in koor plichtmatig dat het zoo mooi
is en dan heeft men de belangstelling
in den vreemde wakkergeschud.
Zoo wordt elders op dit gebied
„handel" gedreven, waarom kunnen
wij dat ook niet?
Dit éene voorbeeld is met 10 andere
te vermeederen. Als men maar goed
wakker is en de samenwerking van de
regeering en van de hoogstgeplaatsten
voor en achter de schermen heeft, dan
is nog op verscheidene dergelijke
manieren een uitstekende reclame te
maken, die weinig kost en veel effect
geeft.
Meent men dat het oneerbiedig is,
voor te stellen om de grooten der
aarde op deze wijze te laten mee
werken aan zulk een belangrijken tak
van welvaart, dan zie men eens welk
uitstekend voorbeeld op dit gebied
niemand minder dan de Duitsche
keizer geeft.
Wy willen nu nog éen wijze van
reclame maken aangeven, die in
Nederland in tegenstelling met het
buitenland op dit gebied verwaarloosd
wordt. Het is reclame by volkeren
bezoeken. Wij zien de burgemeesters,
de journalisten, de kamerleden, de
geestelijken, de stadsbesturen van het
eene land telkens en corps in het
andere een bezoek brengen. Zulke
bezoeken staan niet zelden in verband
met de hooge politiek. Doch zy
worden in den regel ook niet on
handig gebruikt ter bevordering van
het vreemdelingenverkeer.
De aandacht van de wereld is niet
zelden op zoo'n bezoek gevestigd. Men
volgt de bezoekers op plaatjes en in
courantenverslagen. Welnu, geen beter
gelegenheid om reclame te maken
voor het bezochte dan die plaatjes,
dan die courantenverslagen.
Men zal antwoorden Maar wy
hebben geen aanleiding voor zulke
bezoeken.
In de eerste plaats is dat onjuist.
Het zou van het hoogste belang zyn
gelijk wij zoo vaak betoogd hebben
dat de kleinere volkeren elkaar door
dergelijke bezoeken beter leerden
kennen.
Maar in de tweede plaatsWaar
geen aanleiding is moet men aanlei
ding maken. De Amerikanen b.v. her-
Toe, doe nu open, ik moet je
wat zeggen!"
Er naderen zware schreden. De
grendel werd teruggeschoven. De oude
man keek ontsteld naar het vertrok
ken gezicht van zyn neef.
Hans-Henning, draagt het als
een man!" zei hy. „Je moogt er niet
onder bezwijken. Denk aan je jongenl"
Hy kwam de kamer binnen en deed
de deur dicht.
„Ik denk aan het kind!" zei Hans-
Henning somber. „Als ik dat niet
deed, dan geloof ik dat ik me een
kogel door het hoofd gejaagd had!"
Hans-HenniDg!" De oude heer
schudde hem door elkaar. „Weet je
wel wat je zegt?"
Jawel. Ik haat het leven, nu zy
er niet meer is."
Hy liep met haastige schreden in
de kamer op en neer. Op eens bleef
hjj voor de schrijftafel staan. Er stond
een heele reeks portretten van Sitta
opSitta in den bloei harer jeugd,
in verschillende houdingen en toilet
ten maar steeds even mooi en be
koorlijk.
Hans-Henning schoof de portretten
naar zyn oom toe. „Kijk daar eens
naarzei hy heesch. „Zoo zag zy er
uit toen ik haar leerde kennen, ja,
toen ik met haar trouwde. Hebt u
haar in de kist zien liggen Na ver
loop van twee jaar al verouderd en
inneren zich gaarne hun relaties met
ons, in hun oog ietwat komiek-interes
sant, land. Waarom die neiging niet
eens geëxploiteerd Waarom niet eens
een groot feest, een herinneringsfeest
b.v. ingericht, waarheen de Ameri
kanen een pelgrimstocht zoude kunnen
maken. Om één voorbeeld uit honderd
te noemenMen organiseert een
nieuwen tocht van de pelgrim-fathers,
een getrouwe copie van de gebeurte
nissen van voor 288 jaar. Als men
daaraan voldoende en handige publi
citeit gaf en de zaak op zichzelf mooi
maakte, zou dat dan geen gelegenheid
zijn voor honderden Amerikanen om
hierheen te komen en nog wat in
Holland te blijven hangen ook?
Genoeg voorbeelden intusschen om
te doen zien, dat er nog allerlei re
clamemiddelen zijn, indien men maar
wil en de zaak flink aanpakt.
Intusschen met reclame alléén,
ook in den ruimen zin, waarin wy
dat woord nemen, komt men er nog
niet. Men moet zorgen, dat de vreem
delingen in ons land iets oizonders
vinden, iets dat zy elders niet vinden
en dat toch bizonder vermakelijk of
bizonder interessant en tevens bizon
der typisch is. Er moet wat worden
gevonden, dat op zichzelf aanleiding
kan zijn voor een bezoek aan Neder
land, iets bizonders, waarom men in
Nederland komt of dat men, om de
mooie natuur in Nederland zijnde, bij
afwisseling gaat bezoeken. Een pier,
een eerste rangs kur-orkest, palace-
hotels en winkelgalerijen zyn zulke
bizonderhedeu niet. Dat heeft men
overal, en dat heeft men niet zelden
elders mooier. Doch men moet hier
iets hebben, dat voor Nederland zou
zyn, wat de clou is voor een ten
toonstelling.
In een derde artikel geeft het blad
een paar voorbeelden van zulk een
clou, doch die doen hier minder ter
zake. Wij hebben alleen de artikelen
overgenomen om eens te laten zien
hoe middenstands-organisaties en an
dere een ruim arbeidsveld vinden door
zich te gaan bemoeien met het vreem
delingenverkeer.
vervallen met een bitteren, lijden
den trek om haar mond!"
Maar jij kunt het toch niet
helpen dat zij ziek geworden is
Als zjj niet getrouwd was, als
zij in het Zuiden gebleven was en
zichzelf gespaard had dan zou zij nog
in het leven kunnen zyn. Dat zei de
oude dokter uit Glilckstadt."
Maar zy is toch twee jaar ge
lukkig met je geweest."
Ik ben gelukkig geweest als een
dwaas ja. Ik heb er echter in het
geheel niet over gedacht of zij ook
gelukkig was. Ik nam dat als van
zelf sprekend op. Zij was altijd stil
maar met alles tevreden. Zy heeft
zich zeker vaak ziek, ellendig en uit
geput gevoeld, maar zij wilde het niet
zeggen of het laten merken. En daar
zal ik nooit overheen komen I" mom
pelde hy tusschen zijne tanden.
Hans-Henning, het is myne
schuldzei de oude man ernstig.
„Hoe heb ik ook ooit de pacht van
je kunnen aannemen
Dat moest u doen, oom,"
Och watHet was oliedom van
me. Ik dacht, dat je het wel zoudt
zeggen als ge het niet betalen kondt.
Ik had moeten weten dat ge daartoe
te trotsch waart."
Te trotsch jawel I" antwoordde
Hans-Henning bitter. „Stom en hoog
moedig i Als ik maar één woord ge-
JONG-TURKEN.
De Jong-Turksche beweging, die,
ondanks alle sussende berichten uit
Constantinopel, hand over hand toe
neemt, schijnt zelfs te Jildiz eenig
succes te hebben. Een bijzonder cor
respondent van de None Freie Pre^se
maakt ten minste melding van ,een
gerucht, als zou men in de omgevinè
van den Sultan de instelling van een
parlement nog zoo kwaad niet vinden.
Zulk een parlement immers zou, in
dien het tot stand |kwam, onmiddelljjk
een einde maken aan alle bemoeienis
sen der Europeesche mogendheden met
de inwendige aangelegenheden van
Turkjje. Dit vooruitzicht zou de oor
zaak zijn, dat misschien de Sultan
zelf ten slotte zich niet onverzoenlijk
tegen een constitutie zou blyven aan
kanten.
Intusschen ontvangt de Kölnische
Zeitung weer een bericht, dat met
het voorgaande vrijwel in strijd is.
De Turksche gezant te Parijs, Munjr
iiasja, had te Athene met den Koning
van Griekenland geconfereerd over de
thans tusschen Griekenland en Turkije
hangende quaesties.
Daarna kreeg Munir pasja uit Con
stantinopel telegrafisch de opdracht,
om zich naar Belgrado en Boekarest
te begeven.
Over deze onverwachte reis loopen
nu allerlei geruchten. Het meeste ge
loof vindt de lezing, dat de gezant
de regeeringen der beide Balkanstaten
moet trachten over te halen, om te
zorgen, dat hun stamgenooten in
Macedonië zicb met hun benden niet
aansluiten bjj de Jong-Turksche mili
taire beweging.
Tot loon voor dezen dienst zou de
gezant dan de toestemming der Porte
in het vooruitzicht stellen voor de
door de Balkanstaten gewenschte aan
sluitingen aan het Turksche spoorweg
net en aan de lynen naar de Adria-
tische Zee.
Ten slotte zij nog vermeld, dat de
Sultan alle subalterne officieren van
het eerste en het tweede legerkorps,
d.z. dus de korpsen, waar de opstand
zich niet of weinig heeft verbreid
kikt had, dan zoudt u me alles kwijt
gescholden hebben dat wist ik he6l
goed. Maar ik wilde dat woord niet
uitspreken ik liet myne vrouw
liever sterven Oom u is er geheel
onschuldig aan maar ik
Neen, neen, Hans-Henning, het
is myn schuld ook. Wilt ge my ver
geven nu uog niet, inaar misschien
later eens?"
Hans-Henning drukte den ouden
man den hand.
Ik heb u niets te vergeven, oom.
Maar als het u geruststelt, dan wil
ik u wel bevolen u om kwijtschelding
der pacht te vragen als de nood eens
hoog gestegen is."
Het gezicht van den ouden Kröchert
helderde op. „Maar wacht er dan niet
te lang mee," zei hij. „Zoudt ge geen
pleizier hebben om eens op reis te
gaan Ik geef er je het geld voor."
Hans-Henning schudde zijn hoofd.
Q meeDt het goed oom, maar ik zou
nu niet in staat zijn om .mooie dingen
te zien. Zij ligt in het graf en kan
er zich niet meer over verheugen I
Laat mij maar werken, werken
dat is het eenige middel om het leven
dragelijk te maken
Wordt vervolgd.)
