DAGBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
No. 34.
DONDERDAG 10 FEBRUaRI 1910. 7e JAARGANG.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
HET DOODENMASKER.
BINNENLAND.
DE EEMLANDER
Hoofdredacteur H- €9-, RIJKENS.
Bureau BREEDESTRAAT 18. Telefoon Interc. 62.
ABONNEMENTSPRIJS
Per jaar met geïllustreerd Zondagsblad f4.—. Franco per
post id. f5.60. Per 3 maanden id. f 1.Franco per post
id. f 1.40. Afzonderlijke nummers fO.C5.
PRIJS DER ADVER'CENTIEN:
Van 1 tot 5 regels f0.40. Voor iederen regel meer fO.OS.
Buiten het Kanton Amersfoort per regel f 0.10. (Bij
abonnement belangrijke korting.)
Tot plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het kanton Amersfoort in dit blad is „uitsluitend" gorechtigd hot Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentiebureau D.Y.ALTA,Warmoesstraat 76-78 te Amsterdam.
DUITSCHLAND.
Sommige Duitsche bladen komen
terug op de klachten, die in het
Pruisische Huis van Afgevaardigden
geuit zgn over de justitie. Vooral het
geval van mevrouw Schönebeck in
Allensteio wordt opgehaald. Men her
innert zich, dat deze officiersvrouw,
verdacht van moord op haar man,
werd vrijgelaten wegens ontoereken
baarheid, zonder rechterlijk vonnis.
De bladen zeggen, dat het inderdaad
niet aangaat, iemand die van moord
verdacht wordt, zoo maar op vrye
voeten te stellen 1 Zij moest öf in
hechtenis of in een krankzinnigen
gesticht gehouden worden. En de re
geering laadt inderdaad de verdenking
van klasst-bevoordeeling op zich, in
dien ze een dame uit hooge kringen
vrijlaat. Iets dergelijks is al eens
meer gebeurd met een prinses, maar
een gewoon mensch houdt men wèl
vast. Wat moet het volk daarvan
denken.
Men herinnert zich het lang
durige proces over de knoeierijen aan
de marinewerf te Kiel, dat eindigde
met een vrijspraak, omdat het slechte
systeem het knoeien zoo onbeschrijf
lijk gemakkelijk maakte. Nu zijn er
een paar handelaars, die een groots
rol in het proces speelden, veroordeeld
tot 300 en tot 1500 mark boete, om
dat zij opnieuw getracht hebben amb
tenaren om te koopen.
AMERIKA.
De correspondent van de Frank
furter Zeitung te New-Vork vertelt,
hoe hij voor een kwart eeuw, den
bodem van Amerika betredende, in
de uitstallingen van slagerswinkels
aankondigingen zag als„Het beste
Naar het Engelsch van
HORACE ANNESLEY VACHELL.
103)
En hadt gij haar dan niet lief,"
riep Carne uit.
Ik had nooit over haar gedacht,
behalve als model. Ik hield me zelf
voor, dat ik haar gerespecteerd bad
ja gerespecteerd, dat andere man
nen
Voor de laatste maal deed bij zijn
uiterste best om zijn zelfbeheersching
te herwinnen; zijn stem was absoluut
klankloos, toen hij vervolgde
Ik deed, alsof ik het niet merk
te, ik zei haar, dat ik terug zou ko
men. Zij zei niets, geen woord
maar haar gezicht 1 Daarop stond alles
geschreven. Ik vertrok den volgenden
dag naar Parijs. Er verliep een week.
Mijn schilderij was in een lijst gezet,
het was klaar om tentoongesteld te
worden. Ik had Liezena vergeten. Ik
hield mijzelf voor, dat een aanbidder
zij had er verscheidene haar
soepvleesch 6 ets. (dollarcenten) per
per pond Lamskoteletten 12 ets.
Biefstuk 8 ets." enz.
Deze in vergelijking met Duitsche
prijzen verwonderlijk lage getallen
prentten zich toen goed in zijn her
innering. Hij verwonderde er zich
niet meer over, dat de Amerikaan
driemaal daags vleesch at en ook de
armste familie het soepvleesch, na
dat het was afgekookt, wegwierp.
Maar nu Het goedkoopste soep
vleesch 12 ets., lamskoteletten 28,
biefstuk 30 ets., wat een omme
keer Voor de Amerikaansche familie
behooren de dagelijksche drie vieescb-
maaitijden reeds lang tot het ver
leden, langzaam, maar zeker heeft
zich het Europeesche ontbijt, koffie
of cacau met wittebrood baan gebro
ken en ook 's avonds moet het vleesch
reeds voor eieren of grutterskost
wijken.
Maar niet alleen het vleesch is
duurder geworden. Do prijzen van
alle 96 levensbehoeften, die den grond
slag vormen van de berekening van
het gemiddelde kostencijfer eener
Amerikaansche huishouding zijn ge
stegen. Het index-cijfer is in de laat
ste 14 jaar gestegen van 5,7019 tot
9,2310.
Sedert 1 Juli 1909 zijn de levens
middelen 19,5 procent duurder ge
worden.
En rokent men van af 1909, dan
is het vet 108 procent duurder ge
worden, het varkensv'eesch 133 pro
cent, de tare 74, de thee 53, de koffie
23, de wol 5 en de katoen 109 pro
cent. Alleen de suiker is 35 procent
goedkooper geworden.
Leve de trusts en de protectie
GRIEKENLAND.
Typaldos en zijn kornuiten, die een
paar maanden geleden getracht heb-
wel zou troosten. Heb ik u nu dui
delijk gemaakt," hij wendde zich
tot Téphany, „dat ik wist, dat ik
dat meisje schandelijk behandeld had
en dat het mij niet kon schelen
Ja," antwoordde Téphany heel
zacht. Zjj antwoordde bijna werktui
gelijk zij dacht niet aan zichzelf,
noch aan Michael maar aan het meisje,
dat alles aangeboden en niets ontvan
gen had. m
Gedurende die week vertoefde
ik in den hemel, terwijl het vagevuur
op het punt was mij te verteren. De
moeder van Liezena kende mijn adres
te Parijs. Misschien vertelde zij het
aan haar dochter. Wat er ook van
zij, het meisje stond op eens voor mij.
Zij was zonderling kalm en zichzelf
meester. Zij vertelde mij, dat zij bij
vrienden logeerde. Ik had haar te
Port-Navalo heel gemakkelijk van mij
weten af te schuiven, maar nu ver
langde zjj de waarheid te kennen.
Was zij in mijn oog niets meer dan
een gewoon model? Ik zei haar de
waarheid. Zij hoorde ze aan met een
zonderlinge kalmte. Er werd tussehen
ons geen woord gewisseld, dat de heele
wereld niet had mogen hooren. Ik
verzocht haar om baar naar baar
vrienden terug te mogen brengen, maar
ben een revolutie in Griekenland te
verwekken en zich zelfs meester ge
maakt hebben van eeu deel der vloot,
maar nu een kort zeegevecht ver
slagen werden hebb9n allen gratie
gekregen. De officieren hebben echter
het bevel ontvangen een verlof vin
drie jaar te nemen en naar het buiten
land te gaan.
TURKIJE.
Mag men een bericht van ds Matin
gelooven, dan heeft Abdoel Hanrd, de
ex-Sultan van Turkije, een poging tot
zelfmoord gedaan. Hij beet een be
diende, die hem dit belette, een vinger
af en moest ten slotte door raiddel
van een dwangbuis tot kalmte wor
den gebracht.
EERSTE KAMER.
Do Eerste Kamer weet werkelijk in
den laatsten tijd ook de aandacht te
trekken.
Gisteren is er gedebatteerd over
het bewuste telegram van den Duit-
schen Keizer.
De heer van Heeckeren van Keil
heeft de aangelegenheid te berde ge
bracht bij de bespreking der Noord-
zee-entente. Hij wilde den tekst van
dat verdrag, volgens hem van luttele
waarde, aangevuld zien met de uit
drukkelijke erkenning van de onschend
baarheid onzer havens door Duitseh-
land en Engeland.
Reden voor dien waarborg vindt hij
in een bijzondere gebeurtenis, eenige
jaren voor het optreden van dezen
Minister voorgevallen en buiten het
Departement van Buitenlandsche Za
ken om behandeld. Ware de Minister
daarmee bekend geweest, hij zou op
dat weigerde zij zeer beslist.
Vlak voor dat wij van elkaar gin
gen, vroeg zij mij om vergeving
zij mij I en zei dat zij dwaas geweest
was. Er was absoluut geen scène, er
was geene sprake van verwijten. Wy
drukten elkaar de hand en zeiden el
kaar vaarwel. Toen zy de trap afging,
keerde zij zich nog eens glimlachend
om. Groote God!
Twee dagen daarna, ging ik een
eind wandelen. Ik had geen enkelen
van mijn Parijsche vrienden opgezocht
en niemand had mijn schilderij gezien,
behalve de lijstenmaker. Ik sloot
het atelier en ging er op uit. Toeval
lig kwam ik langs de Morgue.
Gedurende al de jaren, die ik in
Parijs gewerkt had, had ik die som
bere plaats nooit betreden. Op dien
middag dreef een onweerstaanbare
invloed mij het gebouw binnen. Op
het oogenblik dat ik den drempel over
schreed, wist ik wat er my toegedre
ven had. Op de marmeren bank lag
Liezena, met waterdruppels op haar
doodsbleek gezicht."
OIO mompelde Téphany.
Ik vloog de Morgue uit. Het
schildery wachtte op my. Ik nam een
mes en vernielde het totaal, ik spaarde
alleen het gezicht."
een nadere verklaring van den tekst
der entente hebben aangedrongen.
De heer Van Heeckeren bepaalde
zich mitsdien tot een zinspeling en
de Minister van Buitenlandsche Za
ken wilde daarop niet ingaan. Ver
langde de afgevaardigde antwoord,
dan diende dat precies en afdoend te
zijn, maar dan had hjj te beginnen
den Mini-ter concrete vragen voor te
leggen. De heer Van Heeckeren zeide
geconsulteerd te zijn over de gebeur
tenis doch van dit consult heeft de
Minister op zyn Departement geen
sporen ontdekt. Zoodra de afgevaar
digde zjjn vraag in concreten vorm
voordroeg, zoude Zijne Excellentie
hem daarop antwoorden zonder eeu
slag om den arm te houden.
Toen de zaak tot zoover besproken
was, gaf de heer Hovy in overweging-
ze verder in geheime zitting te be
handelen. De Voorzitter was niet be
reid zulks zelf voor te stellen ook
de Minister zette zich schrap tegen
comité-generaalhij verlangde het
volle lichtde geruchten, die de ronde
doen, moesten met wortel en tak uit
geroeid worden, de Regeering wilde
alles doen wat daartoe in haar macht
lag en die macht was groot! In elk
geval zou het publiek later ingelicht
moeten worden over het verhandelde
in comité-generaal.
Door vjjf leden, allen antirevolu-
tionnair, de heeren Hovy, 't Hooft,
Van Asch van Wijck, Franssen en
Van Löben Seis is toen het voorstel
gedaan tot het houden van een comité-
generaal. Over dit voorstel diende in
geheime zitting te worden beraad
slaagd en gedurende veertig minuten
is de Kamer daarmee bezig geweest.
Het resultaat was dat het voorstel
verworpen jwerd met 31 tegen 12
stemmen. De geheimhouding over het
verhandelde met gesloten deuren is
Het is afschuwelijk!" riep Carne.
Zijn gezicht was geheel vertrokken
van afschuw.
Van de maand, die daarop volg
de herinner ik mij niet veel. Ik ge
loof, dat ik erg ziek was. Toen ik in
staat was om te loopen, verliet ik
Parijs maar ik ging eerst nog eens
naar de Morgue. Daar hoorde ik, dat
er niets bekend was omtrent het meis
je, dat uit het water was gehaald.
Maar men vertelde mij dat er een
doodenmasker van haar gezicht geno
men was ik kocht er een. Het had
in hooge mate de publieke nieuws
gierigheid opgewekt. Ik had geen zin
om de nieuwsgierigheid te bevredigen.
Ik schreef de feiten aan de moeder
van Liezena, en voorzoover ik haar
ken, ben ik er zeker van dat zy ze
nooit verspreid heeft. Er werd in het
plaatsje algemeen aangenomen, dat ze
my naar Parys gevolgd was en dat
zij daar gestorven was. D it kwam
ook Yvonne ter oore.
Toen ik te Pont-Aven terugkwam,
vroeg zy mij, of Liezena's dood myn
schuld was, en ik antwoordde ja.
Sedert heeft ze niets meer tot my ge
zegd. Dat is alles!"
Wordt vervolgd.)