DAGBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
No. 86.
DONDERDAG 14 APRIL 1910. 7e JAARGANG
Hoofdredacteur Sfc. G. BXJHENS.
RUITElNLAND.
FEUILLETON.
Quinnion de Philosoof
DE EEMLANDER
ABONNEMENTSPRIJS
Per jaar mot geïllustreerd Zondagsblad f 4.Franco per
post id. f 5.60. Per 3 maanden id. f 1.Franco per post
id. f 1.40. Atzonderlijke nummers f0.05.
Bureau BREEDESTRAAT 18. Telefoon Interc. 62.
PRIJS DER ADVERT ENTIEN
Van 1 tot 5 regols 't 0.40. Voor iedeicn regel rneo tO.OS.
Buiten het Kanton Amersfoort per regel f0.10. (Bij
abonnement belangrijke korting.)
Tot plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het kanton Amersfoort in dit blad is „uitsluitend" gerochtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentiebureau 0. Y. ALTA,Warmoosstraat 76-78 te Amsterdam.
HET PRUISISCHE KIESRECHT-
ONTWERP AANGENOMEN.
De Pruisische Landdag heeft het
kiesrechtontwerp aangenomen.
Conservatieven en Centrum stem
den voor, de vrij-conservatieven, de
liberalen van allerlei schakeering en
de sociaal-democraten stemden tegen.
Bjj de behandeling der artikelen
maakten de conservatieven misbruik
van hun meerderheid om de discussie
te smoren.
Zij deden het echter op eeDigszins
andere wjjze, dan dit onlangs in de
Nederlandsche Tweede Kamer ge
schiedde.
Bü alle artikelen van het ontwerp
had zich een sociaal-democratisch
spreker opgegeven.
De conservatieven hadden echter
ook hunnerzijds bij elk artikel een
spreker op de lijst doen stellen.
Zoodra de conservatieve spreker
echter het woord kreeg, zag hij van
het woord af en werd van conserva
tieve zijde een voorstel gedaan om de
discussie te sluiten.
Dit wekte heftige verontwaardiging
bij de minderheid en er ontspon zich
een levendig debat over de vraag of
een dergelijke methode wel volgens
het reglement van orde geoorloofd
was.
Maar de conservatieven en hun
clericale vrienden beletten elke poging
tot debat.
Ten slotte nam nog even Minister
v. Moltke het woord, tor, het geven
van een korte opheldering, waarna
de stemming plaats had.
De geheele beraadslaging kenmerkte
zich door groote onrust, vooral toen
de vrijzinnige en sociaal-democratische
afgevaardigden die het geheele
VAN
GUY BOOTHBY.
35)
Hoe onmogelijk het ook mag schij
nen voor iemand, die nooit somnam
bule beeft bijgewoond, hij liep naai
de tafel, die in het midden stODd eo
bleef met één hand er op rustend
daarnaast staan, terwijl hij zijn an
dere hand tusscben zjjn vest hield.
Zijn houding deed denken aan die
van een parlementslid, die een rede
houdt.
Nooit zal ik de verschillende uit
drukkingen op zijn gelaat vergeten,
terwijl ik naar hem stond te kijken.
Nu eens sprak zijn gelaatsuitdrukking
van hoop, dan van schrik, van ver
langen, van wanhoop en eindelijk van
gelatenheid.
Eenige minuten lang bleef hij in
dezelfde houding staan, en al dien
tijd durfde ik mijn handen, noch voe
ten te bewegen, uit vrees van hem te
zullen wekken.
debat een weerzinwekkende comedie
en een schandelijke misdaad noemden
hun protesten tegen het optreden
der meerderheid lieten hooren.
Toen de sociaal-democraat had ge
zegd, dat de kiesrechtdemonstraties
weldra voor scherper middelen zouden
plaats maken, beantwoordde de vrij-
conservatieve leider Von Zedlitz dit
met het dreigement, dat in dit geval
de Staat met zijn gansche macht ook
met het zwaard, dergelijke middelen,
die alleen revolutionnair konden zijn,
zouden te keer gaan.
Want het leger, zei de heer van
Zedlitz, schaart zich om Keizer en
Rijk. Waarop de sociaal-democraten
riepen „het leger staat aan de zijde
van het volk!"
De tribunes waren sterk bezet door
belangstellenden.
Onmiddellijk nadat het kiesrecht-
ontwerp was aangenomen, liep de
zaal leeg, zoodat de Spoorwegbegroo-
ting slechts met een gering aantal
afgevaardigden zou worden begonnen.
FRANKRIJK.
Te Parijs is thans een „revolution-
naire rechtbank" vergaderd om recht
te spreken over een Roemeensch
anarchist, die van verraad wordt ver
dacht.
Die rechtbank houdt zitting in een
zeer gewone kamer, Rue de l'Hötel
de Ville, en hare leden dragen gewone
burgeikleeren. Het zijn revolution-
nairen van allerlei soortde president
is een syndicalist, meester iu de rech
ten dau zjjn er onder de leden nog
twee syndicalisten, twee Marxisten,
een radicaal-socialist. Het openbaar
ministerie wordt vertegenwoordigd
door den oud-magistraat Dragoe, van
Gioergef (Donau).
De beschuldigde, Reichmann ge
naamd, is een 26-jarig jonkman, die
Ik had nooit iets dergelijks meer
gezien, en ik hoop het ook nooit weer
te zien. Dit zal ik mijn leven lang
niet meer vergeten.
Eindeljjk hief hjj zjjn hand van de
tafel op, alsof hjj stilte vroeg, om wat
te kunnen vertellen. Toen hij weer
sprak, wat hij dadelijk deed, was zijn
stem zoo zacht, dat zij haast niet te
verstaan was. Toch gelukte het mij,
de woorden op te vangen
Ik ben onschuldig, maar als het
Uw wil is, dat ik moet lijden, dan
moet ik er mij bij neerleggen, en
moge God dan genade hebben met
mijn ziel en met hen, die tegen mij
hebben samengespannen.
Toen zonk hij neer in een gemak-
kelijken stoel en sliep even rustig iu
als een klein kind. In de overtuiging,
dat er nu geen gevaar meer bij was,
hem wakker te maken, sloop ik zacht
uit de kamer naar het portaal, waar
ik met mij zelf overlegde.
Wat ter wereld moest dat alles
beteekenen? Was het alleen een bij
zonder levendige droom, of doorleefde
bij nog eens een tooneel, dat werke
lijk had plaats gehad, en niet heel
lang geleden Om een of aDdere re
den, ik zou niet kunnen zeggen
welke, bracht ik het in verband met
in Roemenië doorging voor een der
ijverigste anarchisten en die nu ver
dacht wordt een verrader te zijn ge
weest en de aanslagen tegen Koning
Carol in 1907 en tegen Bratiano, in
Dec. 1909, die hij hielp voorbereiden,
bij de politie te hebben aangegeven.
Hij ontkent alle schuld, maar er
schijnen bezwarende getuigenissen
tegen hem te zijn.
Reichmann is natuurlijk bij dit niet
officieele proces op vrije voeten en hij
zal waarschijnlijk, als hij schuldig
wordt verklaard, zijn vonnis niet af
wachten. Maar het is te betwijfelen
of hij in dat geval wel veilig zal zijn
voor de wraak van zijn vroegere geest
verwanten.
De werklieden van het gas- en
electriciteitsbedrijf, alsmede de limona-
deverkoopers te Marseille hebben tot
algomeene staking besloten.
De bakkers hebben besloten 24 uur
te staken.
De havenarbeiders hebben het be
sluit genomen het werk te hervatten.
DUITSCHLAND.
In den Duitschen rijksdag is een
ontwerp ingediénd tot belasting van
de waardevermeerdering van land.
Belastbaar zal zijn elke overgang van
eigendom door vervreemding, wan
neer de verkoopprijs hooger is dan
die waarvoor is ingekocht. Is de prijs
niet vast te stellen door de overheid,
dan wordt de zaak geschat. De Be
lastingplicht rust op den verkooper.
GROOT-BRIT ANNIË.
De ouderen onder onze lezers zul
len zich nog wel het sensatie wekken
de proces herinneren, dat in het jaar
1887 door den bekenden Ierschen lei
der Parnell den ongekroonden Ko
ning van Ierland, zooals hij werd ge-
den vreemdeling, die enkele uren ge
leden in Pall Mali zoo'n lang gesprek
met hem had gehouden. Wat zou ik
doen Eén ding was volkomen ze
ker, ik moest hem in elk geval wak
ker maken. Maar hoe zou ik dat doen
Eindelijk had ik een besluit geno
men, en naderde nogmaals de deur,
die ik zorgvuldig achter mij gesloten
had. Voordat ik den knop aanraakte,
barstte ik uit in een hevige hoestbui
die ik hoopte, dat bet verlangde re
sultaat zou hebben. Toen dat geen
gevolg had, rammelde ik met den
knop, waardoor ik zoo'n lawaai
maakte, dat de Schoone Slaapster er
door ontwaakt zou zijn. Deze po
gingen [werden onmiddellijk met suc
ces bekroond, want een slaperige
stem verzocht mij binnen te komen.
Ik deed dat en vond hem geeuwend
in zijn stoel uitgestrekt.
Wel, Armitage, ik geloof, dat
ik geslapen heb, zei hij. Hoe-
laat is het Het is al aardig laat,
nietwaar
Aardig vroeg, mag u wel zeggen.
antwoordde ik gedwongen lachend.
Het is juist kwart over drie.
Is het werkelijk waar Hoe
gauw gaat de tijd toch voorbij, en
hoe is je avond geweest Is onze
noemd gevoerd werd tegen de
Times.
In de Times waren eerst een reeks
artikelen verschenen, getiteld „Parnel-
lisme en misdaad", waarin werd be
toogd, dat de toenmalige nationale
Iersche beweging, waarvan Parnell
het hoold was, aanleiding had gegeven
tot een reeks misdaden.
Kort daarna werd d:or de Times
een brief gepubliceerd, die Parnell zou
hebben geschreven en daarin zou heb
ben aaDgezet tot den moord op den
Onderkoning van Ierland, sir Charles
Burke, welke in het Menlopark te
Dublin plaats had.
Parnell stelde naar aanleiding hier
van een vervolging in tegen de Times.
Tijdens het proces bleek, dat, de
beweerde brief van Parnell valsch was.
Het was een stuk dat door zekeren
Pigott was vervaardigd en door dezen
voor grof geld aan de Times was ver
kocht.
Nu is dezer dagen, uit een onhul-
ling van de Daily News gebleken, dat
do artikelen „Parnellisme en misdaad",
destijds zjjn geschreven door een ze
keren sir Robert Anderson.
Ook bleek, dat hij op het oogenblik,
toen hjj de brieven schreef, chef was
van het crimineele departement van
Scotland Yard, terwijl hjj tevoren als
adviseur in dienst stond van de unio
nistische fel anti-Iersche Regeering.
Eergisteren nu hebben de Iersche
afgevaardigden Redmond en Mac
Veagh, de Regeeriug, naar aanleiding
dezer quaestie geïnterpelleerd.
De vragen welke zij den Minister
Asquith stelden, hadden voornamelijk
ten doel te weten te komen of sir Ro
bert Anderson, destijds gebruik had
gemaakt van de onder zijn berusting
zijnde crimineele staatsarchieven,
daaruit gegevens te putten voor zijn
anti Iersche artikelen in de Times.
vriend van de pelsjas verschenen
en wat had hij van zichzelf te ver
tellen
Ik beschreef alles wat had plaats
gehad en terwijl ik dat deed, keek
ik mijn vriend onderzoekend aan. Ik
kon zien, dat hij niet luisterde en
heelemaal geen belangstelling had
voor hetgeen ik hem vertelde.
Zijn oogen gaven te kennen, dat
zijn gedachten ver weg waren, on
zich niet bezig konden houden met
zulke nietige zaken. Zijn droom of
misschien de werkelijkheid had zoo
zeer beslag op zijn geheele wezen ge
legd, dat hij hem niet meer kwijt
kon raken, hoezeer hij daarvoor ook
zijn best deed. En toch wist ik,
dat hjj krachtiger geest bezat dan
ieder ander, dion ik tot nu toe ont
moet had.
Hij scheen niet geneigd te zijo,
uw raad ter harte te nemen,—merkte
hij op, toen mijn varhaal uit was.
En toen, zonder op mijn antwoord
te wachten, voegde hij er bjj
Wat denkt u dat zjjn eind zal
zijn
(Wordt vervolgd).
