DAGBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
msSM
No. 69.
WOENSDAG 22 MAART 1911
8e JAARGANG.
HET ONTWERP - ZIEKTEWET.
BUITENLAND.
DE EEMLANDER.
Hoofdredacteur B. RIJ KI! K N.
Bureau: KLEINI! Telet. Iuterc. IStt.
Abonnementsprijs
Prijs iler Ailverteiitiën
Per jaarf 4.Franco per
Van 1 tot 5 regels f 0.40. Voor iederon regel meer f 0.08.
post id. f5,60. Per 3 maanden id. f 1.Franco per post
Buiten het Kanton Amersfoort per regel f 0.10. (By
id. f 1.40. Afzonderlijke nummers f 0.05.
abonnement belangrijke korting).
Tot plaatsing van advert, en reel, van buiten het kantoc Amersfoort in dit blad is „uitsluitend" gerechtigd het Alg. Binnen-en Buitenlimdsch Advert.- bureau D, Y. ALTA, Warmoesstr. 76-78 Amsterdam
Evenmin alB de arbeiders, hebben de
dokters reden om met het ontwerp-ziekte-
wet ingenomen te zijn.
Een belangrijk deel toch van de inkom
sten der dokters vloeit voort uit de fonds-
practjjk en vooral in de steden ziju tal
van busdok ters, die het grootste belang
hebben bij de wijze, waarop de wetgever
de Ziekteverzekering regelt.
Temeer is een deugdelijke, wetteljjke
regeling noodzakelijk, omdat de belangen
van het londs en van den geneesheer, al
loopen ze in vele opzichten samen, niet
dezelfde z|jn. De geneesheer wenscht, wat
natuurlijk is, een behoorlijk honorarium
voor z|jn arbeid, het fonds heeft belang
b|j niet te hooge bezoldiging. De toestand
van vele londsen ia trouwens van dien aard
dat voor doktersbulp maar een gering
bedrag kau worden uitgetrokken. In
Duitschland zijn doktersstakingen door
dergelijke conflicten reeds meermalen
voorgekomen en ook in Amsterdam zijn
botsingen niet uitgebleven. Een wettelijke
regeling vau de verhouding tusschen ge
neesheer en fondsbestuur kan dus bij de
Ziektewet niet uitblijven. De geueesheer
diende de zekerheid te krijgen, dat hij
niet aan willekeurige handelingen der
fondsbesturen blootstond, de fondsen moeB-
ten erlangen, dat zij tegen billijke bezol
diging van geneeskundige hulp waren
verzekerd.
Minister Talma stond hier voor een
moeilijke taak. Immers een regeling, die
aller belangen in het oog hield, was zeer
moeilijk. De minister heeft er zich afge
maakt. De geneeakundige hulp blijft in
zijn ontwerp nagenoeg ongeregeld. Wat
er nog wordt bepaald, wordt in de ge
neeskundige kringen nagenoeg eenstemmig
afgekeurd.
Het eenige, wat het ontwerp-Talma
doet, is bepraten, dat een arbeider die
ziek wordt, eerst dan uitkeering van de
ziekenbus krjjgt, als hij zich onder ge
neeskundige behandeling heeft gesteld.
Dat is zoowat alles. Hoezeer de belangen
van den geneesheer betrokken zijn bij dat
wetsontwerp, bewijzen de besprekingen io
de Maatschappij van Geneeskunde en het
geen dr. Koek en anderen over de zaak
hebben geschreven. Wij ontleenen daaraan
de volgende bezwaren.
De ziekenfondsen moeten ieder toelaten,
die verzekerd is bg een ziekenbus. De
Baden, die zullen ingesteld worden, moeten
voor die verzekerden den zoogenaamden
weistandsgrens (tusschen f 2, 3 en 5 per
dag) bepalen: .De toelating tot de zieken
fondsen is dus van hen afhankelijk. Den
geneesheer wordt alle medezeggidgsschap
ontzegd, welke personen zij voor vermin
derd tarief zullen behandelen. In art, 97
van de Ziektewet wordt bepaald, dat de
bijdragen van alle verzekerden gelijk
moeten zijn. Een evenredige heffing, waar
door een werkman met f 30 inkomen meer
betaald dan één met een minimumloon,
wordt verboden en de bydrago zal zich
dus, om de minimuminkomsten niet al te
zeer te drukken, moeten richten naar de
draagkracht dier minstvermogenden. Voor
een zeer kleine premie worden dus in do
fondsen personeu opgenomen, die tot nu
toe als particuliere patiënten werden be
handeld en wier opname op velo plaatsen
den finantieclen toestand dor geueesheeren
zeer zal schaden. Ten plattelaude wordt
het oprichten van erkende ziekenfondsen
b|jna een onmogelijkheid, de grooto on
kosten, verbonden aan do behandeling van
verafwooneude patiënten, maakt een gelijke
premiebetaling ondoenlijk. Het gevolg
van deze bepalingen zal dus zijn, dat de
inkomsten van de ziekenfondsen zoo klein
mogelijk worden gohouden, on de salaris
sen der geneeshceren dienovereenkomstig
zeer gering zullen worden, terwijl zij boven
dien gevaar loopen, dat een deel van hun
particuliere praktijk door de ziekteraden
verplaatst wordt naar de fondsen.
En op de bepaling hunuer bezoldiging
hebben de geneesheeren woinig of geen
invloed. Wel zegt art. 95, dat de genees
heer een yast jaarlijkseh bedrag ontvangt
voor ieder persoon of ieder gezin, en dat
dit bedrug niet mag dalen benoden een
bij de statuten te bepalen som, maar de
statuten worden gemaakt en gewijzigd
door de Algemeene Vergadering van het
fonds, welke is samengosteld uit de leden,
de geneesheeren en apothekers, ten getale
van minstens 25. In die algemeene ver
gadering zijn de fondsledcn dus verre in
do meerderheid en zij kunnen bovendien
de bijdragen der verzekerden bepalen.
De fondsledeu regelen dus de inkomsten
van het fonds van geneesheeren en apo
thekers. Toch zullen de dokters zich aan
het fonds moeten onderwerpen, want
weigeren zjjn hun diensten, en trachten zij
de arbeiders te brengen in een fonds, dat
den geneesheer gunstiger voorwaarden
stelt, dan is het twijfelachtig of dit fonds
wel |zal worden erkend, want de ziekte
raden oefenen op die erkenning grootcn
invloed uit". De geueesheeren meencn, dat
door de bepalingen van het ontwerp-
Talma geenszins waarborgen worden
gegeven voor het evenwicht tusschen de
belangen van patiënten en geneesheeren,
dat integendeel de weg gebaand wordt
voor een voortdurendon loonstrijd in de
ziekenfondsen, wat zeker een ernstige i amp
voor de ziekenverzorging is.
Men kan ook niet zeggen, dat miuister
Talma de moeilijkheden heeft weten op
te lossen, hij is er eenvoudig voor uit den
weg gegaan. In de ontwerpen der minis
ter Kuyper en Veegens werd do genees
kundige hulp 'wel degelijk goregeld
Minister Talmn betwijfelt tot voor de wot-
j telijke regeering van den geneeskundigen
bijstand wel een.... rechtsgrond is aan te
wijzen eo meent voorts, dat de Staat geon
geneeskundige behandeling kan waarbor
gen, omdat hij afhankelijk is van de
medewerking van de geneeskundigen!!. De
kracht vau het argument zoo schrijft
dr. Koch ontgaat mij: men kan moei
lijk inzien, dat er wél oen rechtsgrond
bestaat tot verplichte verzekering voor
uitkeering bij ziekte, en niet tot verzeke
ring voor geneeskundige hulp. Het tweede
argument vervalt, wanneer de Staat, den
arbeiders deze verplichting opleggend, ook
zijn eigen plicht begrijpt en de genees
kundige behandeling zoo inricht, dat do
geneeskundigen hun medewerking niet
weigeren zullen.
Dr. K. had er nog bij kunnen voegen,
dat deze heele bewering van minister
Talma niet anders is dan een ministcliëel
uitvluchtje. Iinmors bij de Ongevallenwet
is de medewerking der geneeskundigen
wel degelijk geregeld en verkregen, zonder
dat ooit van moeilijkheden sprake is ge
weest.
Frankrijk.
De onlusten in het dopartement van de
Aube worden steeds ernstiger. Er zijn
Zondag betoogingen gehouden waarbij
ronduit met opstand werd gedreigd, voor
't geval de regeering geen gehoor geeft
aan de wenschen der wijnboeren uit het
departement van do Aube. Voorts heeft
de algemeene raad van het departement
besloten, zijn taak neer te leggen totdat
de boeren hun zin hebben gekregen.
't Is voor de regeering een moeilijk
ding. Geeft z(j niet toe aan de boeren van
de Aube, dau komt daar opstand. Geeft
zij wél toe: d. w. z. stemt zij er in toe,
het departement vau de Aube mede te
betrekken in het district, welks wijn als
echte champagne verkocht mag worden,
dan kau de regeering zeker zijn van een
opstand in het district van de Maine. Im
mers het nieuwe ontwerp, waarbij aan
Aube verboden wordt om champagne te
maken is juist vervaardigd wegens de on-
lusteu in het Marne-departement. Zoo
verkeert de regeering tusschen Scylla en
Charibdi8. Hoe zal zij er tusschen uit
komen?
Beloik.
In de Kamer stelde de socialist Van
der Velde voor om aan de Italiaanschc
Kamer een gelukwcnsch te zenden ter
gelegenheid van bet Italiaanschc jubileum.
De voorzitter merkte op dat de Kaïner
hierover niet eenstemmig deukt en stelde
daarom voor do gelukwenschen van een
deel der Kamer over te brengen. De
katholiek Verhaegen herinnerde dat de
eenheid van Italië was gegrond op de
ruïnen van den Pauselijken staat, waarop
de radicaal Lorand opmerkte, dat de
Pauselijke regeering een schande was
voor de menscheiden in bloed en slijk is
ten ondergegaan onder do toejuichingon
van Europa. Ka een heftig protest van
den katholiek Woeste word het voorstel
Vandervoldo bij zitten en opstaan door
liberalen en socialisten aangenomen. Do
rechterzijde nam aan de stemming geen
deel.
Portugal.
Met voel ophef was aangekondigd, dat
Maandag j.l. een algomeene staking te
Lissabon zou uitbreken; deze liep echter
uit op niets anders dan eenige weing be-
tnekenende opstootjes en botoogingon. Het
meerendeel der stakende arbeiders deed
aan de beweging niet mode en op straat
zag men niet anders dan gepeupel, dat
toch gewoonlijk niets uitvoert. Wel tracht
ten eenige nietsdoeners het tramverkeor
te bolemmereu, doordat ze dwars ovor de
raile gingen liggen, zij weken echter on
middellijk, toen de tram zich desniettegen
staande in beweging zette.
Den geheolen dag door patrouilleerden
cavallerie en politie door de straten, ten
einde de onrust8tokois dadclyk in te pik
ken. Er werden 47 personen in hechtenis
genonion, waaronder hot geheele bestuur
der arbeidersbonden.
Volgens ihet officieuse, te Lissabon
verschijnende blad El Muudo heeft do
Regeeriug een protest ontvangen van hot
Vaticaan in zake de afzetting van den
bisschop van Oporto. Kaar het heet, is het
Vaticaan besloten steeds, wanneer het zijn
belangen in de Republiek geschaad ziet,
op krachtige wijze te intervenieeren. Ook
de voorgestelde scheiding van Kerk eu
Staat zal do H. Stoel zich niet zonder een
krachtig protest to doen hooren, laten
welgevallen.
Daar anderzijds de Poi tugeesche Regee-
ring er niet het minste plan op heeft, van
haar in het geheele land verkondigde pro
gram af te wijken, staat zeer waarschijn
lijk een breuk met Rome voor de deur,
'te meer omdat do Regeering bovendien
heeft verklaard, dat zij in geen geval een
inmenging van de Curie in de biunenlaud-
scho aangelegenheden des lands dulden
zal.
Amerika.
President Taft is, zooals hij mededeelt
aan een berichtgever van de Daily Mail,
buitengewoon ingenomen met de ontvangst,
die aan zijn vredesdenkbeelden in Enge
land te beurt is gevallen. De quaestio van
een arbitrage-verdrag tusschen Groot Bri-
tannië en do Vereenigde Staten, zoo zeido
de president, is nog niet zoover gevorderd,
dat er reeds diplomatieko onderhandelingen
worden gevoerd, hij had echter gegronde
hoop, dat daarmede weldra een aanvang
gemaakt zou kunnen worden.
De regecring der Vereenigde Staten
heeft een uitvoerige uiteenzottiug van hare
denkbeelden omtrent het te sluiten vordrag
aan de Britsche gezonden en deze heeit
daarop medegedeeld, hoe zij over de
quaestie deukt. Uit deze gedachtenwisse-
ling is gebleken, dat tusschen beide regee
ringen zoo goed als geen verschil van
opvatting bestaat, zoodat het betrekkelijk
geringe moeite zal kosten een ontwerp
verdrag op te maken.
De grootste moeilijkheid voor de tot
standkoming van een arbitrage-tractaat ziet
do president in den onwil, dien de Auiori-
