Methorst Van Lutterveld.
J. SETTEUR,
Adverteert in „De Eemlander".
RIJWIELEN en AUTOMOBIELEN.
GEBR. NE F K ENS - AllliilSFOORT
Doet uwe inkoopen bij voorkeur bij hen, die adverteeren in
DE EEMLANDER.
DAMES
Jacques bezaan
Alle week-abonnés op dit blad, die in het bezit zijn eener verzekeringspolis, zijn volgens ae bepalingen in die polis vermeld,
-- tegen ongelukken verzekerd voor een bedrag van: =^^=======E^^=
2000 levenslange 400 biJ 300 verlies van één ^OvJ verlies van qQ Terlies van 00 verlies van Qverlies van eiken
STEENHOUWER IJ
KREUPELING MEYER Wilhelminastraat. Amersfoort.
Verleunen crediet onder persoonlijke of zakelijke waarborgen.
Incasso's. Vreemd geld.
Tabak, Sigaren en Sigarettes
Koffie - Thee - Biscuits en Alcoholvrije dranken.
Fabrieken van Melkproducten.
De Ster van het
- - Zuiden. - -
GULDEN hij GULDEN GULDEN bij r%tzr\ GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij
ongeschiktheid. overlijden. hand of voet. één oog. een duim. een wijsvinger. anderen vinger.
Uitkeering dezer bedragen is gewaarborgd door THE OCEAN ACCIDENT GUARENTEE CORPORATION Lid., Directeur voor Neder! Edward Heijman, Oude Turfmarkt 16, Amsterdam
2 Hardsteen, Marmer, Graniet en Zandsteen.
kassiers «a HomraisGionairs ia Effeetea.
(Commanditaire Vennooten H. OYESDi KONIEW, te ttmsterdaiu.)
AMERSFOORT, Muurhuizen 15. BAARN, Beukenlaan.
Telefoon 49. Telefoon 141
KANTOOR GEOPEND van 9—5 uur. 1
M a g a x Ij n „O K X MS V F, S' B O «MPjIÊir!
AANBEVELEND,
UTRECHTSCHEWEG 48. AMERSFOORT.
Bewaart uw ultgevalleu baar,
waarvan 1.1 alle soorten liaar-
werken kunt laten maken
als vlechten, torsade's, bran
ches, krullen, crêpe's enz.
Tegen scherp concurreeronde prijzen.
Alle soorten toiletartikelen
en parlnmeritn.
Beleefd aanbevelend,
LANGESTRAAT 71, h. Valkestraat.
AMERSFOORT EN HARDERWIJK.
Contröle van den Heer
W. A. VAN DEN BOVENKAHIP
Uitsluitend prima Melkproducten.
Z i e k t e b i e in v r ij e Melk
uitsluitend in flesschen.
Koffie- en Slagroom Karnemelk.
Boter ftijkscoutróle f 1.70.
F EUILLETON.
Vertaald uit het Italiaausch.
9)
Hij heeft zeker maar geschertst."
„Wie weet," antwoordde zij SDibbig.
„Eu je wilt hem werkelijk trouwen,
Carmela?"
„Ge zijt niet wijs, Checco. Ga heen,
als ge zulke dingen uog eeumaal zegt,
dau spreek ik nooit, nooit meer met je."
Toen greep hij haar eensklaps bij de
hand, trok haar naar zich toe fluisterde
vurig en harstochtelij k
„Ge moet de mijne wordeD, Carmela."
„Laat mij los
„Bij alle heiligen in den hemel. De
mijne zijt gij en de mijne blijft gij."
Zij trachtten zich los te maken, en
toen ze eindelijk de hand vrij had, gaf
zij hem onverhoeds een klinkenden oor-
vijg-
„Wilt gij mij loslaten, Checco?" vroeg
zij toornig.
„Carmela", smeekte hij half schreiend
met bevende stem.
„Ik houd veel van je, Checco, meer
dan van alle jongers in Positano, ja van
allen. Maar als ge weer zulke dwaas
heden uithaalt^dan zult ge zien, water
gebeurt."
Hij had baar nu weer losgelaten, al
leen haar hand hield hij nog vast, alsof
hij bang was, dat zij hem in dc duister
nis zou ontsnappen. Het maakte een
koddigeu indruk, zooals het kleine, kra
nige meisje den grooten jongen tiranni
seerde.
„Carmela", zijde hij nogmaals, „waar
om wilt ge mii niet trouwen, als ge veel
van mij houdt?"
„Omdat gij niets hebt", antwoordde
zij kortaf.
„Ik heb zooveel als we noodig hebben".
„Zoc, denkt ge misschien dat ik te
Positano wil blijven tot ik witte haren
heb eu geen tand meer in den mond?
Dan vergist gij u zeer. Ik weet heel goed,
hoe het in de wereld toegaat. Ik trouw
geen visscher in Positano, waar iemand
de dag wel eens zoo lang valt als ergens
anders. Ik wil naar Sorente, naar Napels
naar kortom, waar het mooier is,
mooier aan hier. Waarom gaat ge niet
naar Napels om geld te verdienen?
Waarom blijft ge lui eu sufferig jaar in
jaar uit in dit ellendige Positano han
gen, waar niets te verdienen is? AI3 gij
geld hebt, trouw ik met je, Checco, an
ders niet."
Men zag bet deze zeventienjarige wijs
heid aan, dat zij zich op baar kennis
van wereld en menschel vrel liet voor
staan. Zij was er trotsch op en hét kleine
mondje roerde zich met zekere zelfbe
wuste beslistheid. Misschien had zij wel
eens geboord dat deze of geDe veel geld
had verdiend en nu meende zij dat dit
gemakkelijk ging. Men behoefde slechts
te willen. Dat de weg naar de fortuin
over klippen en afgronden voert, die
zoovelen ten gronde doen gaan, daarvan
had zij volstrekt geen vermoeden.
Checco werd nadenkend.
„En gij wilt wachten, Carmela, tot ik
terug kom om je te halen?" vroeg hij
eindelijk na eeu poos.
„Ja,"antwoordde zij haastig en losweg.
Checco zag haar in het fijne frissche
gezichtje, waarin de donker overscha
duwde oogen zco verleidelijk en veelbe
lovend schitterden. Hij wilde trachten
den kostbaren prijs te winnen. Beiden
hadden met de meeste Italianen de lucht
hartigheid gemeen, waarmee zij liet doel
in het oog vatten, zonder eenigszins na
te denken over de middelen en wegen
die noodig zijn om het te bereiken, of
zich rekenschap te geven van de bezwa-
reu die er aan verbonden zijn. Evenals
kii deren, die hun handjes uitsteken
naar de sterren, zoo stonden ook Chec
co eu Carmela onder den betooverenlen
invloed hunner weuschen, die zoo vurig
en zoo groot waren, dat zij zich aan zelf
verblinding schuldig maakten omtrent
de mogelijkheid der vervulling.
Driftig greep Checco toeu het meisje
weer bij de schouders.
„Ik verlaat mij op je Carmela," fluis
terde hij haar haastig in het oor. „Hoort
ge? Ik ga heen en kom terug, om je te
halen, zoodra ik rijk ben. Je blijft mij
trouw, Carmela, nietwaat? En gij zult
mij eewig, eeuwig beminneD."
„Laat mij toch los, Checco. Zijt ge
dol? Laat me los, zeide ze weer, maar
veel zachter eu meer gelaten dan zoo
even. „Ik blijf trouw, maar ge moogt
niet lang wegblijven. Hooit ge?"
E11 ge wilt niets meer te doen hebben
met Luigi niet waar Carmela?"
„Ooef," riep zij speels, alsof zij dreigde
te stikken, „maar laat mij nu los, of ik
geef je uog weer een klap. Ga nu naar
buis, Checco. We zien elkaar nog wel
eer je weggaat. Ga, ga nu, Checco. Goeden
nacht."
„Carmela....," begon bij opnieuw, maar
zij ontglipte behendig zijn arm en vloog
het huis in.
IV.
Het geslacht der hertogen dei Tibaldi
behoorde tot den oudste en besten adel
van Znid-Italië, eu het stamslot op de
hoogte van Positano maakte bij den
eersten aanblik deu indruk van een mid-
deleeuwsche feudale sterkte. De grauwe,
verweerde kolossale muren herinnerden
aan den strijd tegen zooroo /ers iu vroeger
eeuwen, toen de adel het zich tot taak
had gesteld, de kustbewouers en hun
have tegen roofzuchtige invallen van
vreemde half barbaarsche volken te be
schermen.
(Wordt vervolgd).
y A. W, II. Ejrmann, Kleine Haag ij,
