_n_
J~L
h.H
Doet uwe inkoopen bij voorkeur bij hen, die adverteeren in
DE EEMLANDER.
Stedelijke Internationale tentoon
stelling ran Kunstwerken ran le
rende Meesters te Amsterdam™igi2.
f 20.000.
Eerste Nederlandsche Hypotheek brief bank,
GebrHoorns ma
Alle week- abonnés op dit blad, die in het bezit zijn eener verzekeringspolis, zijn volgens ae bepalingen in die polis vermeld,
verzekerd voor een bedrag van:
Stedelijk Museum - Paulus Potterstraat!3
Van Zondag 14 April af dagelijks geopend van 10 tot 5 uur.
Obligatie Maatschappij „Het Witte Kruis"
op nummer
10777
I
"U"
NIEUW. NIEUW.
I
De Tariefwet belast:
I Hoeden met F. 216.000.
S T E E N H O U W E R IJ
KREUPELING MEYER Wilhelminastraat. Amersfoort.
Adverteert in de
Eemlander.
J. H. HULST
Stucadoor-
Wit- sa Celicaatwerkeo.
R IJ W I E L E N
De Ster van het
- - Zuiden. - -
i «s-asi
GULDEN GULDEN bij O-CCfN GULDEN ML GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij
bij^ 300 70l''es van faOv verlies van qQ verlies van qQ verlies van Qverlies van eiken
één oog. 1
GULDEN by
2000 levenslange
ongeschiktheid.
een duim.
anderen vinger.
Uitkeering dezer bedragen is gewaarborgd door THE OCEAN ACCIDENT GUARENTEE CORPORATION Ltd.. Directeur voor Nederl. Edward Heijman, Oude Turlmarkt 16, Amsterdam
TOEGANOÜPRIJN:
Des Zondags van ÏO tot IS uur
maandag, Dinsdag en Vrijdag den gelieelen dag
Donderdag (den gebeelen dag)
Woensdag en Zaterdag voor IS uur.
Woensdag, Zaterdag en Zondag na IS uur
1° 0,50
t 1,—
1 0,50
f 0,35
Plaats 1
s Graveiilmge.
gevallen de fSO.OOO geplaatst in vier seriën bij het bijkan
toor Tholens, Heerengracht 333 Amsterdam 1 X.
Bij H.H. Hoofdagenten Gebr. Krooneubiirg, Amstel 33. Amsterdam S X
en eenmaal op 3 pCt. Obligatie a f 100.Gelden onmiddellijk uitbetaald.
Soliede Vertegenwoordigers gevraagd.
Gemakkelijker beter - goedkooper
dan elke andere soort.
De vloer licht tnwrjjven en eenige
oogenblikken later licht nawrjjven.
Geen gevaar voor nitglijden.
Geen vermoeiende arbeid meer.
f
Anti-Tariefwet-Comité.
2 Hardsteen, Marmer, Graniet en Zandsteen.
gevestigd te 's-GRAVENHAGE, LANGE VIJVERBERG No. 9.
Telegram adres „Briefbank". Telephoon No, 722 (Intercommunaal).
Directeuren: J. ROOSENBURG en G. H. BIERMAN.
Geeft 4 pCt. Algemeene Hypotbeekbrieven uit, gecontroleerd en mede onder
teekend door het Algemeen Administratie- en Trnstkantoor te Rotterdam in
stukken van flOOO, f500 en flOO (rente 1 Jan.- en 1 Juli).
Huizen in gemeenten worden niet tot onderpand aangenomen,
ig? Nadere inlichtingen zijn te bekomen ten kantore der bank, en bij de Agenten: de
heeren LAMAISON .V KOI WElt «fc Go. te Amersfoort.
Soesterweg no. 8
voorheen J. HULST ZOON,
beveelt zich beleefd aan voor alle voor
komende
Aanbevelend,
ALS BOVEN.
B e r lj d t Royal Standaard
Elegante bouw. Solide afwerking
- Billijk In prijs. -
UTRECHTSCHEWEG 54.
F EUILLETON.
Vertaald uit het"Italiaansch.
55)
„Maar de oude Castaldi heeft mij het
bewijs laten zien van de overeenkomst,
die don Gianino met hem betreffende
mijne speeldschuld heeft aangegaan.
Daardoor ken ik zijn handschrift".
„Waar woont die heer?
„Dat weet ik niet, maar ik kan het
wel uitvieschen".
„Ik ook! Doe er dus geen moeite
voor. Ik dank u, hertog, voor uwe
inliehtingen. Ik hoop, dat wij er wat
nader door gebracht zijn tot de ontdek
king van het wespennest".
Dat hoopte Attilio ook, des te meer,
omdat hij meende, dat zijn eigen nan-
delwijze ieder in het ware licht zou ver
schijnen, wanneer alle geheimen waren
ontsluierd.
Hel was hem onverdragelijk zich aan
verkeerde beoordeelingen blootgesteld te
zien, die vermoedelijk zouden leiden tot
verwijdering tusschen zijn familie en een
deel van de aristocratie van Napels en
niets wob natuurlijker, dan dat hij zijn
best deed, zich van die valsche verden
king te zuiveren. Teen dus de rechter
Ghilazzi het palazzo dei Tibaldi weer
verlaten had, maakte hertog Attilio zich
gereed,aansto ids een visitie bij den con
sul De Vries te brengen.
De woning van den consul bevond
zich even buiten Napels op den altijd
groenen, door de zee omspoeldenPosilippo
Op een der kolossale tufsteenrotsen, die
hier steil en loodrecht uit de zee opstij
gen, met kloven bezaaid en van grie
zelige grotten voorzien, waarin de golven
een voortdurend fluisterend geruisch
veroorzaken, stond het huis, dat de heer
De Vries met zijn famile bewoonde.
Schilderachtig op eene kleine rotswand
uitgebouwd, had het een wonderschoon
uitzicht op de lachende Tyrrheensche
zee met hare eilandgroepen.
Toon het rijtuig van hertog Attilio
voor het huis stilhield, en hij tusschen
de ruischende palmen en pijnen door
naar de balkoDs van het huis opzag,
ontwaardde hij op het groote middeubal-
kon juffrouw Elvira, die in den stoel
liggende, droomend het landschap be
schouwde.
Hij hield dit voor een goed teeken, al
scheen Elvira hem niet te bemerken,
trad haastig het park binnen en liet
zich bij juffrouw De Vries aandienen.
De bediende liet hem vrij lang op
antwoord wachten, en toen hij eindelijk
terugkeerde, zeide hij: „De juffrouw is
niet heel wel en bet spijt haar, uwe
genade niet kunnen ontvangen".
Attilio was zoo uit het veld geslagen,
dat hij in de eerste oogenblikken niet
wist, wat hij zeggen zou. Hij had haar
zoo even op den balkon gezien, en nu
zou zij plotseling zoo ongesteld zijn ge
worden, dat zij hem niet kon ontvan
gen? Werd hij afgewezen? Hij, de hertog
dei Tibaldi? Van ontroering klopte het
hart hem in de keel.
„Is de consul dan soms voor mij te
spreken?" vroeg hij eindelijk.
„Ik zal uwe genade aandienen", ant
woordde de bediende beleefd en ging
heen.
Attilio trok verlegen aan zijn hand
schoenen en blikte somher in den weel-
derigen, schaduwrijken taiu, die even
als de geheele woning van den heer De
Vries den stempel droeg van keurige
netheid en van zorgvuldig onderhoud.
Weer bleef de bediende zeer lang uit
Overlegde men daar binnen eerst of men
hem al aan niet zou ontvaugeu? Einde
lijk kwam de bediende terug.
„Mijnheer de consul laat verzoeken
binnen te komen", zeide hij met eene
buiging.
Attilio haalde verruimd adem en trad
binnen. Hij vond den heer De Vries in
zijn werkkamer. Eenigszins stijf verzocht
hij den hertog plaats te nemen.
„Wat breugt u tot mij, hertog?" vroeg
hij beleefd, haast al te beleefd, en zeer
terughoudend, als wilde hij te kennen
geven, dat hij hem alleen wellevend-
heidshalve ontving.
„Mag ik openhartig zijn, consul?"
„Ik verzoek u er om"-
„Welnu, dan ben ik hier, omdat ik
niet wensch, dat gij, hetgeen in den
laatsten tijd in ons huis is voorgevallen
zoudt vernemen in een overdreven en
onwaren vorm. De gedachte is mij
hoogst pijnlijk, onverdragelijk geweest,
dat de dwaze verzinsels der dagbladen
en het ijdel gebabbel van liet publiek
misschien op uwe gezindheid omtrent
mij hebben geïfluenceerd. Ik ben hier
om u te woord te staan over alles, wat
u soms mocht wenschen te weten".
O. hertog, ik ben u zeer verplicht
voor uwe atteutie, maar het doet me
leed, er geen gebruik van te maken.
Noch ik, noch iemand van mijne fami
lie heeft de gewoonte, zich te bemoeien
met zaken, die on3 niets aaDgaan".
Er onstond eene korte verlegen pauze
„Die u niets aangaan!" herhaalde-
Attili» toen. „Eu toch zal liet mij aan
genaam zijn, als u mij een oogenblik
wilt aanhooren, misschien zult u dan
zien dat deze uitstrooisels u toch wel
eenigszins aangaan".
„Geloof me, hertog, dat ik persoon
lijk veel bdang in u stel, en dat ik
naar de zaak in kwesiie nauwkeurig
heb geirformeerd. Gij zoudt mij
waarschijnlijk niets kunnen mededee-
len, wat ik niet wist, en ik zou u
gaarne het pijnlijke der herhalingen van
de onaangename üistorie willen bespa
ren'.
(Wordt vervolgd.)
Btoomdfukkery A. W, H, Ejmaim, Kleine Haag 0,
