Halfjaarlijksche Groote Uitverkoop
agazïjn
ZATERDAG 6 Juli 'savonds 6 uurl
in het
Langestraat 40« AMERSFOORT.
Int. Telefoon 103.
Enorme prijsvermindering. Verkoop ui,S|Uitend Contant
In alle ai deelingen Reuzenkoopjes gedurende de Opruiming.
Zomerkleeding kneden Inkoopsprijs Geen Zichtzendingen
Zie de Opruimings Etalages, t dames mm Profiteert
Men raadplege de Prijsboekjes. tvan deze gelegenheid.
Alle week- abonnés op dit blad. die in het bezit zijn eener verzekeringspolis, zijn velgens de bepalingen in die polis vermeld.
tegen ongelukken verzekerd voor een bedrag van:
vanaf
Koningin Helena.
GULDEN bij GULDEN 0 GULDEN bij n GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij
2000 levenslange 400 bij 300 ver^es van ®én fcOw verlies van 50 verüe8 van 60 verlies van Qverlies van eiken
ongeschiktheid.
hand of voet.
één oog. een duim. een wijsvinger. anderen vinger.
Uitfeeering dezer bedragen is gewaarborgd door THE OCEAN ACCIDENT GUARENTEE CORPORATION Ltd., Directeur voor Nederl. Edward Heijman, Oude Turfmarkt 16, Amsterdam
Mlllll Uil ■BBMBH—BI I——BH—llllllnI 1111 lilII IT"
O
obert Levy
FEUILLETON.
door
MO RICE GE'RARD.
54)
Toeu draaide de Prins zich om op het
kussen van zijn brits maar hij was
heel zwak van het bloedverlies Da alles
wat hij had meegemaakt.
De Hertog begroef zijn handen diep in
de zakken van zijn jekker en bromde
tusschen zijn taDden.
Want mannen ziju, evenais vrouwen,
verschillend in de wijze, waarop zij hun
gevoel uitdrukken.
HOOFDSTUK XXI.
Ulrike L o w e n f e 1 s w o r d t
verrast dooi haarvader.
De bankier Lowenfels was voor het
eerst nadat hij door Prins Alexander van
Skiloo was aangevallen en de daarop vol
gende ziekte had doorstaan, weer gekleed.
Zelfs nu was hij nog niet sterk genoeg,
om dwars de kamer door van zijn bed
naar een sofa te wandelen, die vlak naast
den haard was neergezet. Tot nu toe had
de bankier nog niets gezegd, behalve dat
hij antwoord had gegeven op vragen naar
zijn lichamelijke behoeften, maar belang
stelling voor- en kennis van hetgeen om
hem heen gebeurde, had bij nog niet
getoond. Hij scheen nauwelijks te weten,
of het zijn dochter dan wel de verpleeg
ster was, die voor hem zorgde. Wanneer
hij niet sliep, wat hij het grootste deel
van de vier-en-twintig uur deed, lag hij
in een soort van verdooviug, evenals een
dier, dat zijn winterslaap doet.
De schok, die Lowenfels had ontvan
gen, was meer geestelijk dan lichamelijk
geweest, en het werd hoe langer hoe duide
lijker, dat hij nooit weer zijn faculteiten
geheel zou terugkrijgen ;dat hij in elk geval
een deel van zijn zaken aan een ander
zou moeten overdragen.
Hij had ongeveer een uur op de sofa
gelegen, toen Ulrike de kamer binnen
kwam om de zorgen voor den zieke over
te nemen, daar de verpleegster naar bed
zou gaan. Zij was verrast en bet verheugde
haar te hooren, dat hij haar naam noemde,
want dat was een bewijs, dat haar vader
wat verder kwam op den weg van beter
schap.
Ulrike kwam dadelijk naar hem toe
en kuste hem op het voorhoofd. De
oogen van den bankier namen haar van
het hoofd tot de voeten op. Zij was ge
kleed in een nauwsluitende japon van
blauwe serge, die haar mooie gestalte
duidelijk deed uitkomen, en zag er uit
als een toonbeeld van gezondheid en
kracht, lichamelijk zoowel als geestelijk.
Ulrike voelde, dat de blik van haar
vader anders op haar rustte dan vroeger,
meer critisch en onderzoekend.
Ulrike zei hij op zwakken
toon, ik moet een? met je praten.
Mijn dagen zijn geteld. Jij hebt nog een
leven voor je. Alles zal aan uw zorgen
wordeu toevertrouwd; maar je bent een
vrouw, en kunt Diet dat voor mij doeD,
wat een zoon zou kunnen. Mijn zaken
moeten tot een goed einde worden ge
bracht, Ik zal ze nooit weer kunnen be
sturen en jij kunt het niet.
De oude man sprak op ontevreden
toon, alsof het lot hem een groot onrecht
had aaDgedaaD, door hem enkel een
dochter te geven, wat hij nu pas in zijn
vollen omvang voelde.
Dat weet ik, vader. Ik ben baDg,
dat ik nooit geschikt zou zijn om zaken
te doen. Misschien zou het wel gegaan
zijn, als het mij vroeger geleerd was.
De bankier keek zijn dochter met doffe
oogeu aan, haar ziende en toch ook weer
niet ziende.
Neeu, jij staat boven dat soort van
dingen, zei hij na een pauze.
Het klonk als sarcasme, maar was in
werkelijkheid een oprecht compliment.
Niemand dan Ebenezer Lowenfels wist
beter wat dat soort van ding was
hoe laag! hoe gemeen! En in weerwil
dat hij er zooveel jaren achtereen mee
had omgegaan, voelde hij dat toch in
het binnenste vau zijn hart, als hij zijn
dochter in het gelaat keek.
Jij lijkt zooveel op je moeder,
voegde Lowenfels er aan toe.
Hij bedoelde niet in uiterlijk, want
dnt was niet zoo. Zij geleek op geen
van haar beide ouders maar waarschijn-
voorouders.
Er volgde een lauge pauze, voordat de
bankier weer sprak. Ulrike nam een
handwerk op, dat zij had meegenomen.
Zij kende niet veel van handwerken;
maar zij kon niet voordurend met
leege handen zitten en haar boetseer
werk kon niet worden meegenomen naar
deze kamer.
Maar daarover wilde ik je niet.
spreken, dat kan wachten, zeide
Loweufels, Da zóó'n lange pauze, dat
zijn dochter dacht, dat hij weer in ziju
bewusteloozen toestand was terugge
komen.
Gelooft u niet, dat dit alles wei
kan wachten, vader? Ik weet zeker, dat
u du niet geschikt is om te praten, en
dat de dokter, als hij hier was, zeggen
zou, dat het heel slecht voor u was.
Ulrike meende eerlijk, wat zij zei,
maar tegelijkertijd stelde zij er niet het
minste belang in of was heelemaal niet
nieuwsgierig naar hetgeen haar vader
haar te zeggen zou hebben. Toch had
hij na een paar miDuten de aandacht
van het meisje geheel tot zich getrokken.
Je moet naar mij luisteren, kind.
Wat ik je heb te vertellen, is van het
grootste belang. Prins Alexauder sloeg
Lowenfels. Deuk je, dat ik dat vergeten
ben, omdat ik ziek ben geweest? Lowen
fels vergeet nooit, grijnsde hij.
(Wordt vervolgd).
lijk op een barer vroegere vrouwelijke
Stoomdrukkerij A. W, H. Ejrmann, Kleine Haag 6,
