Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 34.
Zaterdag 22 November 1890.
Vierde Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eeniues, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Kaarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs par dria n
Franco per post
Afzonderlijke
f 0,40.
f 0,05.
BureauKromnestraat, F 241, Amersfoort.
Uitgave van dè Vereeniging De Eembode.
Prijs dar Advertenties:
van 1 tot 6 regels
voor iedcren regel meer
„Patrimonium".
De vorige week hield Patrimonium"
te Amsterdam hare vergaderingen,
waarin het echt anti-revolutionnair toe
ging. Natuurlijk was zoo iets te ver
wachten, daar het puikje dier partij
daarbij tegenwoordig was mannen als
Dr. Kuijper, Kater en meer dergelijke voor
vechters, die voor de anti-revolulionnaire
beginselen hel vuur uit hunsloffenloopen.
Zij kwamen aldus bijeen, om hunne har
ten lucht te geven, door den volke te ver
kondigen, wat eigenlijk onder anli-revolu-
lionnaire beginselen moet worden ver
staan.
De heer Kater, die als voorzitter fun
geerde, sprak een inleidend woord, waar
door al dadelijk in het licht trad, dat
er vooral op politiek gebied, voor de
Anti-Revolutionnairen nog heel wat te
wenschen overbleef. Volgens een verslag
door het .V. e. d. D. daarvan gegeven, zcide
hij, „dat de groote heeren zonder het volk
wel de toestanden kunnen beder
ven, maar onmogelijk kunnen goed
maken, daarom moeten we ons ook op
het staatkundig terrein uitspreken, om de
eenvoudige reden, dat de heeren van
hel terrein bewezen hebben geen practi-
sche kennis te bezitten."
Ons dunkt, dat de heeren van het
staatkundig terrein het hiermede al
voorloopig best konden stellen, maar de
heer Kater, maakte het nog duidelijker
door te zeggen, dat het onmogelijk is
aan te nemen, .datechte Anti-Revolution
nairen zouden geloovcn, dat de pluto
craten en de bezitters van adellijke titels
de nooden onzer achterbuurten kennen
en deze des zins en willens zouden zjjn
dezelve te verlichten of weg te nemen."
Nu zal men hier waarschijnlijk de
opmerking maken, dat zoo iets in 1789 in
Frankrijk al wetu uitgekraamd, waar
tegen natuurlijk al heel weinig zou in te
brengen zijn, dan alleen dit, dat men
toen met Revolutionnairen en hier met
echte Anti-Revolutionnairen te dccnheefl.
Deze gewichtige stof gaf dan ook
aanleiding lot ernstige beraadslagingen,
zooals voor zulke achtbare mannen
passend is. Dit bleek uit het verslag
waarin nader wordt gezegd
.Door sommige sprekers werd er
nadrukkelijk op gewezen, dat de Anti-
Revolutionairc Kamerleden niet gedaan
hadden en niet hadden trillen doen, wat
zij in hel belang van den werkenden stand
hadden moeten doen. Al kwam dit nu
voort uit onbekendheid met de nooden
des volks en uit geene of te weinige studie
daarvan, dan kon dit wel worden aan
gemerkt als een verzachtende omstandig
heid, maar dan bewees deze omstandigheid
niettemin, dat het nu tijd werd om de
behartiging van die verwaarloosde volks
belangen in de Kamer aan andere
handen toe te vertrouwen."
Zoo te redencercn vond de heer
Wortnser zeker al te krashij vroeg.- als
het waar is wat hij ontkende dat
de anti-revolulionnaire Kamerleden de
volks belangen niet trillen behandelen,
wat geeft het dan of zij vervangen
worden door een of twee werklie-
Hiermode was de heer Oversteeg
niet overtuigd geworden, allhans hij
bleef aandringen „om do graven en
baronnen van de partij voorzoovcr
zij Kamerleden zijn, op het hart te druk
ken, dat zij hunne positie beter dan
lol nu toe hebben aan te wenden ten
voordecle van het volk."
De quacstie, hier door de broederen
opgeworpen, maakte het onzen vriend Dr.
Kuijper al te benauwd op zijn voorstel
werd hel behandelde onderwerp wegge
moffeld, en kwamen er andere dingen
op hel tapijt. Men ging toen spijkers
met koppen slaan.
Inde avondvergadering van dien dag,
werden verschillende moties aangeno
men. Zelfs over Huismanskiesrecht werd
niet eens veel gediscussieerd.
De motie, die, zooals het verslag zegt,
uiting gaf aan de mecning der verga
dering luidt aldus:
„De vergadering machtige het Bonds-
bestuur bij de Regeering aan te dringen
om de kiesbevoegdheid te geven aan
mannelijke 'loofden van gezinnen, met
geheim stemrecht.
„Afschaffing van plaatsvervanging, met
verbetering van hel kazerneleven, waarop
de Heer van Oversteeg ernstig aandrong,
zal aan de Regeering worden gevraagd."
Hier wenschen we even cene kleine
aanlcekening te maken. De motie toch,
waarin aan de Regeering wordt ver
zocht om afschaffing van plaatsvervan
ging, komt wel cenigszins, naar onze
boscheideno meening, als mosterd nu
den maaltijd. De Regcenng heeft immers
reeds hunne wenschen in deze voor
komen, door het gevraagde appe-
tijlje al geurig en goed gekruid aan onze
volksvertegenwoordigers voor te zetten.
Of deze daarmede nu gediend zijn, is ecne
andere vraag. De anti-revoluiionnaire
broeders in deze vergadering schenen
daaraan ook zeker nog te twijfelen.
Verder werd besloten, dat ook door
„Patrimonium" op wegneming van de
vaccincdwang zal worden aangedrongen.
Ten slotte zegt het verslag, dal de
vergadering door den heer van Over
steeg mol dankzegging werd gesloten,
wat volstrekt niet te verwonderen is.
Zulke vergaderingen zijn terecht wel cene
dankzegging waard, zelfs voor ons Ka
tholieken, daar wij nu ten minste niet
meer behoeven te gissen naar de wen
schen en de bedoelingen onzer bomlgc-
BUITENLAND.
Ilij de ontvangst van het bureau van
het Huis der Afgevaardigden, gufkeizcr
Wilhelm zijne vreugde te kennen, dat hij
dezelfde personen kon begroeten, welke
sedert 11 jaren tot voorzitters van het
Eluis waren gekozen. Ilij sprak van den
grooten arbeidstaak van hel Huis, en
hoopte, dat men hel eens zou worden
over de ingediende ontwerpen. Daarna
liet de keizer zich uit over den alge-
meenon toestand. Hij verzekerde, dat hij
vast geloofde aan het behoud van den
Bij den Bondsraad is de rijksbegroo-
ting 18'J1 92 ingekomen, welke sluit in
ontvangst en uitgaaf met 1,134,491,942
Mark. Voor leger, marine, spoor-, post
en lelegraafwczen zal ecne leening van
04,831,9(13 Mark worden voorgesteld.
Het ontslag van den Minister van
Landbouw, den lieer Von Lucius, is
dezen in den meest vleicnden vorm en
onder verleening eencr hoogc onderschei
ding bewilligd.
lu de Universitcils-kliniek te Berlijn
heelt prof. Bergman, in tegenwoordig
heid van een aantal geneeskundigen -
o. a. de professoren Virchow, Gerhnrdt
en ook keizer Wilhelm's zwager, prof.
Ksiiiurck - nadere mcdcdcclingcn om
trent de proeven met Koch's methode
op lijders aan tuberculose gedaan, pa
tiënten vertoond en hun voor aller
oogen ingespoten. De gevallen betroffen:
wolf, scrophulose, gewrichts en bccndcr-
tuberculose en slrottenhoofd-luboreulose.
Dr. Kühler deed daarop medcdeelin-
gen omtrent zijne waarnemingen en die
van dr. Westfal, bij eenige longlijders,
die in het Charitè-gasthuis behandeld
worden, gedurende vijf weken gedaan.
Hij kon nog geen geval van volkomen
genezing berichten, maar bij twee pa
tiënten was de beterschap van dien
aard, dat nmn eerlang volkomen herstel
mag verwachten.
Uil allerlei landen zijn er te Berlijn
Koch'
methode te besludceren. Velen bezoeken
hul ziekenhuis in du I'renzlauerstrusse
waar dr. Levy bereidwillig zijne patiën
ten laat zien en Koch's geneeswijze
verklaart.
Du Italiaansche minister-president
(Irispi heeft Dinsdag te Turijn zijne reeds
lang te voren aangekondigde redevoe
ring gehouden, waarin hij op de eerste
plaats de Afrikaansche aangelegenheden
uitvoerig behandelde. Hij verklaarde dut
de Italiaansche regeering tot gecne ver
dere uitbreiding zal overgaan, en gaf
als zijne overtuiging te kennen, dat En-
geland eene minnelijke schikking zal
vergemakkelijken. Hij wees er op, dal
de aanvallen tegen de internationale
politiek van hel kabinet niet in staat zijn
geweest om het land in beroering te
brengen. „Vorsten", dus liet hij zich uit,
„hebben ons met ooi komende holTe-
lijkheid de verzekering gegeven van de
oprechte gevoelens, welke hen als bond-
genooten bezielen, en hunne ministers
stemden daarmede in."
Verder kondigde hij de indiening aan
van hervormingen, waardoor hel even
wicht tusschen de Staatsontvangstcn en
uitgaven zal worden hersteld,zonder dat de
regeering de toevlucht behoeft te nemenjlot
nieuwe belastingen. Ten slotte verklaarde
hij, dat het onmogelijk zal zijn, een han
delsverdrag met Frankrijk te sluiten,
wanneer die mogendheid bij haar nieuw
ontworpen tarief van in- en uitgaande
rechten volhardt.
In het Hotel de Bade, aan den Boulevard
des 1 lallens, te Parijs, is een moordaan
slag gepleegd op den ltussischen generaal
SeniworstoO', adjudant van den Czaar,
vroeger chef van de gendarmerie en van
de geheime politiein Rusland. Do generaal
was sedert 14 dagen te Parijs om genees-
heeren te raadplegen over zijne zwakke
gezondheid. Te omstreeks 11 ure in den
morgen, verzocht Dinsdag een, tot dus
ver onbekend gebleven persoon, bij den
generaal te worden toegelaten. Nadat
liij aan den kamerdienaar zijn naam
had genoemd, werd hij binnengelaten
bij den generaal, die alleen in het ver
trek was. Weinige oogenblikken daarna
vertrok de persoon, zonder tot ecniger-
lei vermoeden aanleiding te geven. De
kamerdienaar ging kort daarop binnen
en vond den generaal in een stoel lig
gen, met bloed bedekt, ter nauwernood
adem halende. Op het hulpgeschrei van
den kamerdienaar, kwamen de bedien
den van het hotelmen haalde den
doctor, en waarschuwde den commissa
ris van politie van de wijk. De generaal
stierf spoedig daarna. In het vertrek is
geen wapen gevonden, ende kamerdienaar
beweert geen schot te hebben gehoord,
lutusschen heet het, dat er uit de wond
aan het hoofd een revolverkogel gehaald
is. De aanslag wordt toegeschreven aan
nihilisten: waarmede men in verband
brengt, dat de generaal, des morgens vóór
den aanslag, in slede van zijn gewone
wandeling te maken, eenige lieden, be-
hoorende tot de Russische kolonie te Parijs,
bij zich ontvangen had.
In de eerste dagen van het volgend
jaar zullen de vier aartsbisschoppen van
Ierland, nl. die van Dublin, Armagh,
Rashel en Tuam naar Rome komen.
Zij zijn door den ii. Vader uitgenoodigd
du godsdienstige zaken van hel eiland,
welks toeslan.l nog steeds even onge
lukkig is, te komen bespreken. Mogelijk
zullen ook nog enkele bisschoppen zich
bij de aartsbisschoppen voegen. De ver
gaderingen' zullen plaats hebben in het
palcis der Propaganda, onder voorzit
terschap van kardinaal Simeoni. Dit
beroep op de prelaten der lersche Kerk
bewijst do bezorgdheid des Pausen je
gens die ongelukkige bevolking.
FEUILLETON.
Mijn oude werkman.
PHHiOPONOS.
Een langen tjjil h. b ik geaarzeld, vooraleer
ik kon besluiten „mts oude werkman" aan de
lexers van „De Eembode" voor le stellen, 't Is
maar een eenvoudig werkman, wiens beeld ik
wensebte weer le geven, en dergelijke personen
boezemen immers gewoonlijk niet xoo heel veel
belangstelling in. En toch lexer, ik heb ze lief:
Ik heb ben gevolgd in hel dageljjksch leven en
getracht hen te leeren kennen, om hen te kun
nen beoordeelen, xoo als lij in werkelijkheid zijn.
Ik bedoel niet de werklieden, zooals men die
ontmoet, vooral in de steden met *!n verbitterd
hart en verwarde zinnendie legen ieder en
over alles hunne ontevredenheid luchtendie
zich door den alles vernielenden stroom van hel
socialisme laten medesleepcn, en door hunne
ontevredenheid de maatschappij voortdurend in
beroering houden. Neen, ik bedoel den werk
man, zooals ik hem in de vrije natnur aan den
arbeid heb aangetroflen en gade geslagen, met
zijn onverstoorbare kalmtedie bij zijn zwoegen
voor een sober stukske brood toch altjjd een
dankbaren blik ten Hemel slaat.
Dit is da werkman, voor wien bet hort zich
ontsluit, als men hem zoo heeft leeren kennen.
Zie hem aan den arbeid, bel zij met den ploeg
of met de spnde of met welke bezigheid hij
zich ook afslooft, hij is dezefde. de altijd tevrc-
Het lustte mij dikwijls tot zoo iemand cene
vraag te richten, om een gesprek in te leiden,
en dan ben ik menigmaal getroffen geworden,
wederwaardigheden zij somtijds le kampen
hadden, hoe ze van uil de wieg bijna niets
gekend hebben dan ontberingen en zorgen;
maar ook hoe bij heu de liefde tusschen de
oudeis en de kinderen onderling de grootste
kommer wist le lenigen.
Ook de minste weldaad, aan hen bewezen,
zullen zjj in ticrinneiiag brengen. Ja, zelfs uit
deu ljjd hunner jeugd zullen zjj de weldoeners
herdenken, en meestal met een vochtig oog de
dagen terugroepen, waarop er voor hen geen
uitkomst meer scheen in hunne armoedemaar
dat ze toen naast God aan edelmoedige rnen-
schen hunne reading te danken hadden.
Als lick te of tegenspoed of eenige andere
zwarigheid bun ter neder drukt, dan is de ge
ringste straal van hoop in slaat hunnen moed
weder op te beuren, eno! er is zoo weinig noodig
om hen gelukkig te zien. De grootste ellen,
wordt bjj hen zoo spoedig weggenomen, wa
de goede God slaat en beproett den mens,
wel maar zalft immers le gelijk, en juist i
gevoelen zjj eerst recht in al zijne grootheid
En meent niet dal hunne denkbeelden minder
groot en edel zijn, omdat zjj,
minder ontwikkeld zijn.
Wilt ge een voorbeeld 'I
Nog niet heel lang geleden had ik de volgende
ontmoeting. Een grijsaard op een stokje geleund,
ging met wankelende schreden voor injj uil,
toen een man van ongeveer vijlligjarigcn leef
tijd zich bjj hem voegde. Het gesprek, dat zich
tusschen deze twee lieden ontspon, heb ik ge
tracht op te vangen, en deze onbescheidenheid-
Oordeel zelf le
^„Uag ran der
ncnsch jong
lod ten olTei
an 't leven
n volle ki
zie jo di
zoo begon de jongste,
zeggen. Jan," was liet
zl je de lach-
„Daar ben ik al in. Met den derden Kerst
dag ga ik in m|jn drie en tachtigste, en dat is,
dunk me, een knappe leeftijd."
„Dat zeg ik ook, en dan nog zoo kras."
„Als je zoo oud wordt, dan heb je anders
genoeg van hel leven. Wel heb ik een heel ge
lukkig
,Ja, Jan," hier bleef de grijsaard stilstaan en
pinkte Iranen uit zijn oogen, „weet je wal me
hindei tzie je, als ik nu door God wordt opge
roepen, daa breug ik slechts een heel versleten
brengen,
wat te hopen, maar ik hier
oogentilik zijne slem kan
zoo'n offer niet ineer brengen, en toch is mij
dit van jongst af aan mijn grootste verlangen
geweest. 'I Is Gods H. Wil. dat het zoo met me
Wal zegt ge lezer van zulk eene edele ziel?
Hoe spreekt hier het hart toch in den opreclilstcn
eenvr 'd de schoonste taal, En inecul niet, dat
dit een verdichtsel zijhet is aan de werkelijkheid
ontleend. Nu moge het in enkele bewoordin
gen niet geheel in natuur zijn weergegevon, in
hoofdzaak is de waarachtige waarheid hier
geschetst.
Dit is nu, op enkele uitzonderingen na, de
echte geest, waarmede de door mij bedoelde
werklieden zjjn bezield, en het zyn juist deze
arbeiders, waarmede de maatschappij *icb hel
minste bezighoudt. Toch wensch ik vurig dat
dit zoo blijven mag. Laat de philanlroop met
z|jne ziekelijke ideeën hen maar meirustin hun
onschuld laten voortleven, en als het noodig is.
de bescherming en ondersteuning van hen
maar liever aan de echte weldoeners overlaten:
- die arbeiders op zulk een groeizaam veld,
waarop de schoonste vruchten voor den gods
dienst kunnen ontkiemen.
Vanwaar die wijsheid van dien oude. welke
do wereld beschamen moet? Hel antwoord
hierop is gemakkelijk le geven. Dit komt, omdat
de Cathcchismus zjjn richtsnoer en hot H.
(ioloof zjjn steunpunt en eenig geluk op deze
wereld heeft uitgemaakt.
Welk een contrast vormt zulk een nederig
werkman, met den waanwijze dezer wereld,
die zg'nc wijsheid op de ongeloovigo scholen
heen opgedaan, alwaar immers, volgens hem,
het ware licht ontstoken wordt. Die voor de
wereld verlichte geest, hoe moet hij met zjjn
sclijjnwolenschappon onderdoen voor de echte
waarachtige wijsheid van dien vergeten nede-
Maur ik bemerk, dal ik wellicht roods teveel
in mijne afwijkingen van het geduld mijner
lezers heb gevergdik ga dus beginnen met
slechts eene vluchtige schets te leveren van
hot beeld van „mijn oude werkman".