Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 38.
Zaterdag 20 December 1890.
Vierde Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland.
Laren. Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abennementaprij* per dri* maanden:
Franco per postf 0,40.
Afzonderlijke nummersf 0,05.
BureauKrommestraat, F 241. Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Frija dar Advartantitn:
Van 1 tot 6 regels
Voor iederen regel meer
Lcrljjk Vrijdagavond
De Kerstvreugd.
Wat is voor ons, kinderen der Kerk,
de heilige Kerstnacht toch plechtig,
wanneer het welsprekend klokgelui, wat
bij geen andere feestelijkheid zoo onbe
schrijfelijk blijde weergalmt, de geloo-
vigen naar den tempel oproept om in
gevoelige godsvrucht den heerlijksten
der gedenkdagen te vier*n.
Al is de aarde met eene harde sneeuw
en ijskorst bedekt, al waait de felle
noordenwind snerpend langs wegen en
velden, toch is het, alsof in dat nach
telijk uur door de vrome kerkgangers
al het gure van het barre jaargetij niet
eens gevoeld wordt, nu hun boezem
zwelt van eene ware zielevreugd, zooals
in den Kerstnacht alleen alle Christen
harten doortintelt.
Niemand wil dan ook, mits hem de
kracht hiertoe niet ten eenenmale te
kort schiet, aan deze nachtelijke feest
viering ontbreken. De grijsaard en de
oude van dagen, ook zij gevoelen zich
op dien stond weer verjeugdigd, zij
spannen alle moeite weer in om nog eens
voor de zooveelste maal want
hierin stellen zij hunne glorie aan de
hand hunner kinderen of kindskinderen
geleid, heen te strompelen naar het rijk
versierde woonhuis des Heeren, en daar
opnieuw het Goddelijk Kindje in de
kribbe te aanbidden.
Zoo treedt jong en oud reeds met
verruimd gemoed het kerkgebouw bin
nen, waar alles hen tot hooger blijd
schap moet stemmen. De feestelijke
tooi van het geheel, de helle gloed van
het kwistig aangebrachte waslicht, de
liefelijke tonen van de vroolijke kerstlie
deren, welke reeds in opgewektheid door
de tempelbogen weerklinken, en moge
lijk eene bevallige voorstelling van het
kersttooneel ter zijde van het altaar,
dat alles draagt er het zijne toe bij, om
hunne feestvreugde te verhoogen bij de
herdenking van die groote en geheim-
nisvolle gebeurtenis, welke in dezen
heuglijken Decembernacht te Bethlehem
plaats greep. Doch vooral
bedienaar des heiligdoms, niet meer in
het paarsklcurig boetekleed, dat aau
den advent, den tijd van voorbereiding
en boetedoening, wel voegde, maar
thans in het glanzend wil feestgewaad
als een andere hemelbode aan hel altaar
verschijnt, en voor het gnnsche volk
daar optreedt, om in het hoogheilig
Offer de geboorte des Heeren te vieien,
dan moet wel die heilige aandoening
des harten gaandeweg klimmen. Heeds
bij den blijden aanhef van de feest- I
hymne, het ylaria in rjrelsis, is het,
of ook hun de hemelzoete zang in de
ooren klinkt, welke de engelen Gods I
aanhieven boven Bethlehcms velden
en als hun in het evangelie van de
eerste feestmis opnieuw de heerlijke I
Kerstgeschiedenis wordt verhaald, zooals I
zij door den gewijden schrijver in ver-
rukkelijken eenvoud geboekt is, o! dan
komt hun onwillekeurig de blijde uil-
roep der herders op de lippen: .komt,
laat ons opgaan naar Bethlehem, en
dit woord zien, dat er geschied is, het
welk de Heer ons heeft verkondigd."
Ja, alvorens zij zich hiervan rekenschap
kunnen geven, gevoelen zij zich in den
geest reeds verplaatst bij dat aangrij
pend tafereel, dal de heilige Familie
met de biddende herders binnen die
ruwe, maar van hemelsch licht be
straalde, stalling hun aanbiedt.
Doch neen, het is hier meer dan
hel spel der verbeelding. Reeds gaf de
schel der koorknapen het seinmen is
aan liet verhevenste oogenblik der hei
lige Mis, de Consecratie zelve, gekomen.
De priester heeft weer het scheppings
woord gesprokenen de Zoon Gods,
die te Bethlehem in kinderlijke gestalte
als de Verlosser der wereld verseheen,
Hij is opnieuw uit den hemel gedaald,
en in de zuivere handen van zijn dienaar
geboren; Hij ligt daar op het altaar,
gelijk Hij eenmaal op het harde stroo
zijne rustplaats heeft gevonden. OWie
zou hier nog aan de zoete gewaarwor
ding kunnen weerstaan, die bij deze
nieuwe geboorte des Heeren noodwen
dig zijn hart overstelptwie zou zieh
hier niet genoopt gevoelen om in do juichen, en hare kinderen vertroosten
zalige oogenblikken, welke op die hoog- .Woest loeli in niets bezorgd, verheugt
heilige en verhevene handeling des pries- u zonder ophouden in den Heer, want
ters volgen, in stilte te juichen en God de Heer is nabij." Welnu, moge dan
te loven, Die hier voor de oogen des j die zalige kerstvreugde in volle male ons
geloofs een nog grooter wjnder dan te j aller deel zijn, dit is de wensch, dien
Bethlehem verricht heelt. I wij opnieuw voor hel aanstaande Kerst-
Maar straks, hoe stijgt dan de kerst- feest lot onze lezers willen
tilling beslaat waarlijk
geen twijfel, mits slechts onze harten
voor de komst van den Goddelijken
Vredevorst zijn bereid, en eene geschikte
woonplaats Hem bieden, die in Bethlehem
wel geenn plaats vond. maar helaas ook
in onze dagen over liet grootste deel
der aarde als een nietswaardige ver-
stooten nog altijd door de zijnen niet
wordt erkend.
V. C l. A.
ireugdc ten top, als de God van liefde,
die in deez' zelfden nacht in het .liuis
des broods" (in Bethlehem) werd gebo
ren, nu als het Brood der engelen in
de armzalige harten daalt, om daar als
in eene andere kerstkrib te rusten. Ja,
dan smaakt de Christeugeloovige een
waar hemelsch genot, zaliger dan het
welk zelfs den herders gegund werd,
die op de minnelijke uitnoodiging der
Maagdelijke Moeder het Goddelijk Wicht
in linniie handen mochten neincn, en
hel licfkoozend aan liirn harte mochten
diukken. Dan kan hij bidden en ver
zuchten, dan eerst recht vertrouwelijk De meeting der Engelse-hen in Guildhall
sproken en zijn diepbewogen gemoed te Londen ten gunste van de Russische
uitstorten voor den Bruidegom zijner Joden heeft in Ituslaiid geen gunstigen
ziri, sterken cn bnortlpn S»™"- r'"ï- ÏT'iï
Op tegen hel besluit der Guildhall mce-
II Hem, W.en de profeet Isa.as als Ung cn vnW((lWa, /011,|,,„ (ll. Kngct.
.den sterken God, den üverheerschet schen wel zeggen, indien te Petersburg
en het Begin des vredes" geroemd eene meeting ten gunste van home rule
|ieefl I werd belegd? Niet godsdienst onver-
Geen „oMcc ,l«n, d.l zulk n S»"1"'1,"! Mt.,1,1 UU-
I leiding gegeven lot de n latreg I liegen
hoogst bevoorrechte nog opgetogen van ,,e Jodel)i I|maf ?ij ht.|)bp|1
BUITENLAND.
vreugde in den huiselijkcti kring terug
keert om verder ook in jubelende gods
vrucht aan den gezelligen haard liet
Kerstfeest niet de zijnen te vieren; geen
wonder, dat hij ook bij de kerstbribbe,
in ziju woonvertrek opgesteld, nog vol
aandoening instemt met het lied, door
de huisgenooten voor den pasgeboren
Koning gezongen.
Daarom nog eens: wal is voor de
oprechte kinderen der Kerk de heilige
Kerstnacht toch plechtig, wat is voor
hen, doch ook voor hen alleen, de
zalige kerstvreugd toch onvergelijkelijk
zoelSlechts weinige dagen houden
nog van die blijde feestviering gescliei-
den, nu wij reeds aan het einde
den advent de H. Kcik over de nabij- I vinciên en op de vele Duitschers
zijnde komst van den Verlosser hooren edele geboorte, die gedurende de laat-
doel de boeren tegen de iiihuiging der
iden Ie beschermen. Rusland zal overi-
ais tegenover geheel Europa zijne
-■afhankelijkheid weten Ie handhaven.
De berichtgever van the Times te
t'eenen meldt, dat de Russische Re
geering thans een nieuw middel heeft
ontdekt om personen en klassen, die
bij haar niet in aanzien staan, te pla-
n en te verdrukken. Last is gegeven
alle adellijke titels vuil niet strikt
j Kussischcn oorsprong te herzien en in
alle gevallen moeten documenten wor
den overgelegd, waaruit het recht blijkt
om den titel van Prins, Graaf, Baron
enz. te voeren. De maatregel zal vooral
I toegepast worden op den Katholieken
adel in l'olen, op titels van Zweedschen
rsprong in Finland, op de Duilsch-
Luthersche edelen in de Baitische pro-
sle 100 jaren naar Rusland emigreer
den en zich daar gevestigd hebben.
In den tijd van Peter den Grooten wer
den er vele patenten van adeldom op
gevraagd en menige Russische familie
van erkenden adel zou het moeilijk
vinden om haar aanspraken op titels
in wettigen vorm te bewijzen. Als men
ook de vele gevaren in overweging
neemt, waaraan documenten van deze
soort bloolgestcld zijn, dan blijkt dui
delijk welk een krachtig wapen deze
maatregel den Rnssisclien regeerings-
ambtenaren in de hand geeft.
De patenten en brieven van adeldom
zullen gekeuril worden door de autori
teiten, zoodat er een uitgestrekt veld
voor chicanes, omkooperij en intrigues
geopend is.
Het blijkt al meer en meer dat Parnell
bij zijn schaamteloos optreden in Ier
land wel door schreeuwers en woelwa
ters wordt toegejuicht, maar dat het
hetere gedeelte der lersche bevolking
met beslistheid tegen hem partij kiest.
Op verschillende plaatsen is hy reeds
zeer vijandig begroet.
De overrompeling van het gebouw
dor United Ireland te Dublin en de
gewelddadige vernietiging der exempla
ren van dit blad waren sleehls een
voorspel. Hier en daar is reeds gevoch
ten en de lersche politie heeft het tot
nog toe werkeloos aangezien. Liberale
bladen beschuldigen haar, dat zij zich
zeer partijdig voor Parnell toont, en
deze beschuldiging is niet onverdiend.
De United Ireland wordt nu door
parnellisten geredigeerd, maar de ver
dreven redactie heelt in eene andere
drukkerij dadelijk een nieuw blad laten
verschijnen, dat de Suppressed United
Ireland heet.
William O'Brien, onder wiens leiding
hel blad hoeft gestaan, telegrafeerde
een protest en noemt de overrompe
ling onwettig. Hij staat thans in de eer
ste rij van Parnell's tegenstanders on
is reeds uit New-York naar Europa
vertrokken. Daar hij tot gevangenisstraf
is veroordeeld, heelt hij zieh naar Parijs
begeven oin daar met zijn vrienden te
beraadslagen.
Dat O'Brien en Dillon, tengevolge
van het tegen hen uitgesproken vonnis,
niet in Ierland kunnen optreden, is voor
Parnell een groot voordeel.
De verkiezing van een parlementslid
te Kilkenny is eene gereede aanleiding
om elkanders krachten te meten. In
FEUILLETON.
Mijn oude werkman.
PHXLOPOUOS.
IV.
Op zekeren keer, dal ik m|jn ouden vriend weder
aan zijne gewone bezigheid vond, werd ik al spoe
dig gewaar, dat hg iels bijzonders te veriellen
had. Reeds toen bjj mij van verre zag aanko
men, nam hg zjjoe gemoedelijke houding
aan, zooals hu gewoonlijk deed, wanneer hij
mij niet enkel met eene vriendelijke groet wilde
laten voorbijgaan, 't Was ook zulk eene schoone
gelegenheid voor hem, om herinneriogen uil bet
verleden nog eens met lust te kunnen bespreken.
Spoedig bad hjj, na mjj beleefd gegroet te
hebben, zijn gesprek aangeknoopt en |op het
terrein gebracht, waarop hjj wezen wilde.
.Prachtig wêer van daag", zoo begon hij,
.heel wal mooier dan van daag zes en veertig
jaar geladentoen was het triestig weerlje en
nog wal anders ook, hoor! Ik zal dien dag niet
gemakkelijk vergelen."
Hier bleet hjj even in gepeins, zeker om ge
voegelijk met zjjn verbaal te beginnen, welke
gelegenheid ik waarnam om Ie zeggen.Zoo
van Holmen, was dat voor u toen zulk een
gewichtige dag
.Ja, mefaaar, wel een gewichtige dag, want
de oude heer overledendezelfi
t, zooals ik u verteld heb, zoi
danken heb."
.Maar, zoo ging hjj voort, dat is I
leen wal mjj zoo doet denken. In die dagen
e altijd is bjj geble-
sr gebeurd,
■elang
De oi
img mijne i
beid opgewekt, en loen ik hem daarom zei
dat ik met zeer veel belangstelling naar li
luisteren zou, begon bjj met zekere opgewe
beid zijn wedervaren uit die dagen te verlell
,'t Is nu ongeveer zes en zestig jaren gi
geld werd geregeld door den tuinbaas uitbetaald.
.Toch gebeurde het wel eens, als bjj in ge
dachten en afgetrokken over de plaats wandel
de, dat hij naar mjj toekwam en dan bet een
ol ander zeide. Wel heette het altijd dat hjj zeer
lastig was. maar daarover kan ik niet oordcelen.
Met mij sprak hjj gewoonlijk kort, maar toch
liendeljk.
.Eens dat
weder aan mjjne bezigheid
leid had ik 01
I te klagci
i ot ai
tegenspoed werdt beproefd, zoudt ge dan nog zoo
.Ochdan rou ik niet minder gelukkig zjjn,
zei ik, want het is immers de goede God. Die
alles beschikl."
.Nooit
n zeggen:
ken hjj
Ie. Hel werd stiller en
erd me gezeid, dat dit lag man de ziekelijkheid
an den ouden heer.
.Op zekeren morgen zag ik eene meer dan
ewone bedrijvigheidmen liep onrustig heen
n weer't was ine duidelijk dal er iels bijzon
ders gaande was. Ik dacht al: wat mag er nu
- gebeurd zjjn, loen de tuinbaas naar mü
,N'a d
i tjjd k
ziekelijk werd. Zjjn gang werd trager, en me-
zien, zonder dat hjj scheen op te merken, wat
er om hem henen gebeurde. Ik had diep me
delijden met hem, nu ik wist, dat hjj, al werd
hjj door velen oin zijn geluk benjjd, een ver
drietig en somber leven leidde.
laar hel kon ook niet anders. In zjjn huis-
c werd, zooals ik van de dienstboden ver-
nimmer over God of godsdienst gespro
ken, of het was om daarmede te spotten. Alles
at maar aan God of eeuwigheid deed denken,
erd zorgvuldig 3it zjjn huis geweerdvan de
.Zeg mjj er eens, ge staal daar zoo lustig le
arbeiden, gevoelt ge u inderdaad gelukkig?"
.Zulk eene vraag kwam mij zoo vreemd rooi
dat ik in 't eerst niet wist wat ik antwoorden
-maken k
.Het
lil Frans
op een eindje met hein loop!;
hij zal het wel niet lang meer maken."
dat melieer ziekelijk was.
en om bel verschrikkelijke van, na zoo geleefd
te hebben, de eeuwigheid in te gaan.
,De tuinbaas zag wel dat zijn nieuws
gevoelig maakte, en zei daarom:
„Maar ik hoor, al gaat melieer dood, dat
alles net zoo bljjfl. als het geweest ia."
„Hjj begreep dus niet eens wal er in ni
omging, anders zou hjj wel anders geprau
hebbenmaar ach. bjj was even als bjjna allen
die op de plaats behoorden, protestant, cn d<
meesten van hen schijnen over sommige dingen
al heel raar le denken."
„En het zal me niet spijten ock,'" voegde
er bii, .als hel au maar gauw met hein gedaan
iszoo kan ik het toch- ook niet volhouden.
en dagen lang heb ik of de koet
anderen nacht bij hem opgepast;
mooi zat te worden. En dan is hjj
stig eu zoo onrustig, dat ik meer
its een bang gevoel begon le krij
gen dat baanlje geef ik graag een anderik
oop tenminste maar, dat er verandering mag
iet eens. Ik zei daaromhel spijt me erg, dat
ïeheer zoo ziek is, en ik hoop, als hjj sterven gaat,
al de goede God hem dan mag genadig zijn."
.Eenige oogenblikken Lier reed de koetsier
lil om den dokter le halenmevrouw was zoo
an streek geraakt door al dat onrustige en
ongedurige in huis, zoo vertelde hjj, eu ook
de kinderen ze hadden twee dochters en
één zoon waren in eenen overspannen toe
stand gekomen, die voor hen ondragelijk werd.
Met een spotlach op zjjn aangezicht zeide hg
ik hoop maar dat de oude gauw optrommen
mag, dan valt er nog weer eens wat af, en de
comadie zou dan meteen afgeloopen zijn."
.Zóó liefdeloos had ik mij toen de menschen
niet kunnen voorstellen. Maar zoo gaat het ale
de godsdienst ontbreekt, en die weten ze lin
zulke diensten er wel uil le balen.
,De dokter kwam", zoo ging de oude voort,
.en bevond dat ontspanning tol herslel der
geschokte zenuwen, zoc werd er tenminele ge
zegd, hoog noodig wasmevrouw en de kin
deren moesten eea rijtoer gaan maken; da
