Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 5. Zaterdag 2 Mei 1891. Vijfde Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baam, Barneveld, Blaricum, Bussuin, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Aboxmementipriji par drie maanden: Franco per postf 0,40. Afzonderlijke nununersf 0,05. BureauKrommestraat, F 241, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. F rij* der Advertenties t Van 1 tot G regelsf 0.30. Voor icdoren regel meer- 0.05. Correapondenliën en Advortontiên moeten uitorijjk Vrjdsguvond vóór U ure aan liet bureau bezorgd zijn. In Memoriam. De sinds lang gevreesde slag is gevallen De Zeer Eerw. Heer L. J. van den Bosch, Pastoor der St. Franciscus Xaverius parochie alhier, is Woensdagnacht omstreeks 12 ure zacht en kalm, meermalen voorzien van de genademiddelen der H. Kerk, in den Heer ontslapen. Bij de lijkbaar van dezen ons zoo dierbaren overledene voegt een woord van eerbiedige hulde en dankbare herinnering. Te Utrecht den 12 Sept. 1835 geboren, werd hij na volbrachte studiën op den leeftijd van 28 jaren tot priester gewijd. Achtereenvolgens werd hij als kapelaan geplaatst te Groenloo, Zutphen, Zwolle en Huissen, waar nog zijne talenten als kanselredenaar hoogelijk worden geroemd. Hasselt, een bescheiden plaatsje, werd hem voor zijne pastoreele bediening aan gewezen, waar hij, na acht jaren ongeveer mot veel vrucht te hebben gearbeid, werd benoemd tot Pastoor der St. Franciscus Xaverius parochie te Amersfoort; hier, zoo verblijdde zich de parochie, zou een man met zooveel gaven toegerust heter op zijne plaats wezen. Met grond verwachtte men een veeljarigen en zegenrijken arbeid. 't Was echter eene smartvolle teleurstelling voor die parochie, toen men, na ettelijke jaren slechts, verontrustende berichten moest vernemen aangaande den gezondheidstoestand van den zoo welbeminden herder. Hoop en vrees volgden elkander op, tot dat eindelijk zijn herstel hope loos bleek. Ingewijden alleen welen, wat de overledene onder hel afne men en wegkwijnen zijner krachten geleden heeft. Hij gevoelde het zoo diephij kon op zijn leeftijd nog zooveel zijn en doen voor de hem toe vertrouwde kuddehij wilde nog zoo gaarne veel arbeiden, maar hij ge voelde zich zoo machteloos en onvermogend, en dit was voor zijn pries terlijk hart een waar martelaarschap. Evenwel behield Pastoor van den Bosch lot de laatste dagen toe zijn volle geestkracht cn opgewektheid van zin. Alleen wanneer •nwillekeurig do gevoe lige snaar werd aangeraakt der werkeloosheid, waartoe de ziekte hem bracht, kon rnen opmerken in de droevige trekken zijnsgelaals, in dc tranen, die op welden, welk een zielesmarl door hem werd geleden. Schoon slechts 7 jaren pastoor der St. Franciscus Xaverius parochie, met langzaam afnemende krachten, bleef hij nogtans onvermoeid in zijn ijver voor het katholiek onderwijs, in zijne bezorgdheid voor het R. K. Liefdegesticht, en heelt hij nog twee inrichtingen in hel leven geroepen, welke zijn naam doen voortleven, nl. het katholieke Jongens-Weeshuis en de „R. K. Militairen- Vereeniging". Voor deze laatste vooral heeft hij om zoo te spreken zijne laatste krachten besteed. Zelf ging de ziekelyke man rond, om - - na zijn eigen schitterend voorbeeld in deze geldelijke ondersteuning bij de gegoede burgers van Amersfoort te vragen, en alzoo dit .Militair Tehuis" in het St. Agatha klooster niet slechts in hel leven te roepen, maar ook te bestendigen. Is de hulde aan den overledene gebracht algemeen, daarbij voegt do de Redactie van „De Eembode" in het bijzonder nog de hare. - In hem verliest het Bestuur der Vereeniging „De Eembode" zijn waardigen en ijvervollen President. Bij de oprichting van „De Eembode" verklaarde zich Pastoor van den Bosch aanstonds bereid om de taak van he' presidentschap te aanvaarden. Te midden der niet geringe moeielijkheden, welke bij de oprichting en voortzetting daarvan waren te doorworstelen, hield hij krachtdadig stand en zette mede onwrikbaar dc goede zaak door. Met de grootste bereidwilligheid steunde hij voortdurend het katholieke streven van dit weekblad niet raad en daad, steeds bereid tot het houden en leiden der vergaderingen. Altijd trad hij in die vergaderingen beslist op, was mannelijk in zijne voorstellen, tactvol in de leiding, vol eerbied ieders gevoelen waardeerend, steeds zoo hoog mogelijk de vrijheid der Redactie huldigend. Hij is heengegaan, die nog zoo gaarne had willen leven en arbeiden voor zijne kudde. In den rnannelijken leeftijd werd hij opgeroepen, om het loon te ontvangen voor zijne edele daden en werken voor hel heil der zielen. In liefde en eerbied scharen zich de Katholieken van Amersfoort rondom zijne laatste rustplaats en vereenigen zich in het gebed der H. Kerk voor zijne Ziel HU RUSTE EBT VREDE. Andermaal ons protest. 'tls waarlijk geen benijdenswaardige iaak in den tegenwoordigen tijd aan den politieken strijd deel le nemen. Niet en kel toch behoort men tegenover den vij- nd zich met kracht te verdedigen, maar ook nog menige aanval van bevriende Dat verbittert in hooge mate en maakt den strijd niet bemoedigend. Thans immers ontziet men zich zelfs et in het politieke worstelperk het wa rn van verdachtmaking op onverant woordelijke manier te lianteercn. Den bestrijders der legerwet wordt van zeke- zijde niets minder aangewreven dan dat alleen haat en afgunst tegenover Dr. Schaepman de beweegreden is van hun verzet. Tegen zulk eene verdachtmaking dient met kracht te woeden geprotesteerd. Zoo komt de Xoordbrubanler ver kondigen, dal door zekere Katholieken besloten was om den dokter af te bre- waaiioe de gelegenheid van de in diening der legerwet werd aangegrepen. En zulk eene insinuatie wordt allen bestrijders der legerwet onder de Katho lieken naar het hoofd geslingerd, omdat de zaak boven den persoon weten te stellenomdat zij voor God en hun ge weten meencn niet anders te kunnen en le mogen handelen. Men zou dan kunnen zeggen, schrijft de NoordbrabanterDie af schuwelijke legerwet hebben wij te danken aan Dr. Schaepman. Hij heeft de indiening niet belet. Helaas! hiermede is juist zeer veel gezegd, wat, na aanneming der leger wet, volkomen zal worden toegestemd. n nu te bewijzen dal de bestrijders der politiek van Dr. Schaepman (niet van zijn persoon, wien geen enkel ont wikkeld Katholiek zijne diepe vercering zal onthouden) daaraan geen deel heb ben, willen wij slechts op enkele punten de quaestie, voor zoo veel die ons be treft, iels nader toelichten. Nu ook wij aan verdachtmaking bloot staan, achten wij het plicht te sproken, ofschoon wjj—het zal overbodig zyndit hierbij te constateerenveel liever zou den gezwegen hebben. Slechts enkele feiten zullen wij hier nogmaals in herin nering moeten brengen. Wie zich eenigszins met de politiek der laatste jaren heeft ingelaten, weet, dat vóór de verkiezingen in '88 in eene vergadering van den Algemeenen Bond, op aandrang van het Bestuur, besloten werd de carulidatcn der Anti-revolutio nairen by eerste stemming alreeds te steunen. Het program van den Bond ên Dr. Schncpman gaven daarbij de ver zekering, dat ten opzichte der defensie- quaestie geen vrees behoefde te bestaan, al was ook het program der Anti-revo lutionairen te dien opzichte niet erg geruststellend. Door de R. K. Kiesvereeniging „Recht voor Allen" te Amersfoort werd daarop de candidaal der Anti-revolutionairen overgenomen, ofschoon zij niet dan mei weerzin bij eerste stemming daartoe besluiten kon. Het vertrouwen in de belofte van Dr. Schaepman, in de Bonds vergaderingen gegeven, was alleen in staat in deze zaak den doorslag te geven. De eerste candidaal destijds gesteld, de heer Jlir. Mr. T. A. J. van Asch van Wijck kwam zegevierend uil de j stembus, doch werd te gelijk te Kampen tot Afgevaardigde ter Tweede Kamer gekozen. Hij opteerde voor Kampen, een nieuwe verkiezing in het distriet Amers foort was hiervan het gevolg. Bij de tweede verkiezing werd de aandrang onder de Katholieken om een eigen candiduat te stellen steeds grooter, zoodat het Bestuur van „Recht voor Allen" hel noodig achtte op de Bonds vergadering toepassing van art. 3 van het reglement van den Bond le vragen. Daaraan werd gevolg gegeveneen Be stuurslid van den Bond kwam in de vergadering der Kiesvereeniging het wen- schelijke aanloonen om bij eerste stem ming weder met dc Anti-revolutionairen mede te gaan. Het Bestuurslid van den Bond nam de overtuiging met zich, dat de Kiesvereeniging vooral aan dien wonsch gehoor gaf, om den dokter niet af te üok onze tegenwoordige Minister, de heer Mackay, behaalde bij de verkiezing door den steun der Katholieken de zege praal. Dat echter de Katholieken in hunne verwuchtingen ten opzichte van dien zijn bedrogen geworden, zal toch niemand kunnen tegenspreken. Door de benoeming van den heer Mackay tot Minister werd het district Amersfoort alweder voor eene verkiezing geplaatst. Voor deze enkele verkiezing werd er natuurlijk geen Bonds-vrrgadering gehoudenalleen ontving het Bestuur van „Recht voor Allen" op zekeren avond van Dr. Schaepman een schrijven, waarin werd voorgesteld en erop aangedrongen om reeds den volgenden avond den heer Schimmelpenninck vuil der Oye tot can didaal te proclamceren. Op dit schrijven volgde een telegram van Dr. Schaepman •vaarin nogmaals werd aangedrongen om toen, den avond van dien zelfden dag, lot dc benoeming van gemelden candidaat over te gaan. Ieder bestuurslid van een kiesvereeni ging weet wat het zeggen wil in den loop van den dag eene vergadering bij een te roepen, en dan in den avond van dien dag een candidaal te stellen. Toch aarzelde hot Bestuur geen oogen- blik om aan liet verlangen van Dr. Schaep man te voldoen, en het waagstuk te be proeven. Met tact werd de vergade ring geleid en den leden voorgehouden, dat men op hel woord van Dr. Schaep man voldoende kon vertrouwen, nu hij den heer Schimmelpenninck als een zeer geschikt candidaat voor ons district had aangewezen. Die geschikte man, door Dr. Schaep- an aanbevolen, werd door de Kies vereeniging iOt haren candidaat gepro clameerd; maar had het Bestuur gewe ten, wat Dr. Schaepman weten kon of weten moest, dan zou zoo iels nimmer zijn gebeurd. Immers, vier dagen vóór zijne verkiezing trad de heer Schimmel penninck voor de kiezers in „Amicitia" te Amersfoort op, en toen reeds konden de enkele Katholieken, die er bij tegen woordig waren, zich overtuigen, dat zij zich met het stellen van dezen candidaat hadden misrekend. dorre, saaie redevoering werd het anti-revolutionaire program door hem haarfijn uiteengezet. En wat kwam m. toen te weten? Dat onze candidaat een hartstochtelijke verdediger hel militairisme, en dit tot het uiterste zou helpen bevorderen. Daar bij bracht hij eene eigenaardige calvinis tische steilheid in beoefening. In zjjn geheele voordracht werd met de uiterste zorg er voor gewaakt, dat het woord katholiek niet over zijn lippen kwam. Wel werden breedsprakig de beginselen der Anti-revolutionairen en die der Libe ralen behandeld, maar van de Katho lieken, wier steun hij wel begeerde en FEUILLETOH. De laatste Abbeviller van Durieane. Epiiode uit da Engeliche kerkvervolging. Zwijgend begaf zich de torenwachter naar boven, en Uadge, haar deernisvol oog op Wil lie riehtond, zeide hem verwijtend„O Willie, wal hebl gjj loch gesproken!" Daar heerschte stille in dc kamer der dienstboden en slechts het bulderen van den storm en liet snorren raD het rad van hel spinnewiel lieten zich hooien. Lord Richard stond aan liet venster zijner kamer en zag naar buiten. Zjjn scherpe blik scheen de duisternis te willen doorboren. Een bliksemstraal verlichtte van tjjd lot tijd de zwarte gulven der zee en liet een schip onderscheiden, dat reebt op hel slot aanstuurde. Ovci de ver magerde trekken van den slotheer speelde een satanische lach. Ademloos volgde hjj het rond dobberen van hel vaartuig te middeD der op gezweepte golven, dat nn eons, door do wateren gedragen, aan den slottoren te stooten, dan we der geheel in de diepte te verzinken scheen. Een bijzonder gevoel van voldoening doorwoelde zjjne borst, want zjjn oog straalde van vreugde, zijne handen trilden van smachtend verlangen, zoo dikwjjls hjj bij zijn opbhkkcn ontwaarde, dal bel scbip de rots al meer en meer naderde. Nog slechts een korte tusschenruimtc scheid de het van zjjn graf, ontstuiinig dansten de baren om hel vcege vaartuig, huog spatte het schuim over het verdek: daar rukte een reus achtige golf het mei zich mede. Een tweede schot klonk als het afscheidslied der vertwijfc ling; beneden in de kenkeo meende men ee Lord Richard lachtevan seconde tol secon- ue volgde de eene bliksemstraal op den anderen bjj kon iedere beweging van hel schip volgen. Daar loont zich een dobbcrendo schuit op re golven. De Lord stampte van woedo op den grond. Inlusschen was de kracht van liet onweer ge broken, ook de storm bedaarde. Dc heer van zich in den breeden Den volgenden morgen had de tlonn uitge woed. Wel was dc hemel nng grauw, wel droe gen de wegen alom nog de sporsn van den zwaron regen en golfden de baron ontsluimiger dan gewoonlijk; maar de toorn der elementen was gestild, als waren zjj bevredigd door hel offer, wal de lieer van bet slot hun had toe gevoerd. Tusschen de rotsen was hel vormloo- ze brak als in een val beklemd; twee lijken waren op liet strand gespoeld, een matroos cn een bejaarde man, aan vrecdzaam'sluimerenden gelijk. „Dat is een Roomsche priester," riepen de dorpsbewoners, en zjjn grot linnen kleed losruk kend, haalden zjj een klein zilveren kruis on eene reliquie te voorschjn. „In het vuur dnarmeè!" ijverden een paar heethoofden. „Neen, breng hel Mylord!" weerde zich een der de; „lij zal ons daarvoor eene bclooning ge- In de ei visschershul van John Stamps icheen men zieli om de buitenwereld niet te be kommeren. Op den drempel zat de kleine Ellen, als gewoonlijk bezig met hel strikken vun een net; de deur was gesloten. Daar binnen stonden John en zjjne vrouw Mey voor de armoedige leger stede, waarop een sehoone, bleekc jongeling lag uilges trekt. „Hjj opent de oogeo, John," prak Mey, cn hare stem trilde van vreugdevolle aandoening. „Hemel waar ben ik?" lispelde hjj zoo zacht, dat slechts de zich over hem heonliuigendir vrouw die woorden kon verstaan. „Wees gerust." gaf zij ten antwoord, „wjj hebben u gered, wjj, die één zjjn mot u m ge- En tot bevestiging harer woorden nam John een kruisbeeld van den wand, dat verscholen hing achter de gordjjnen der legerstede, cn hield De jonge man slrckte haastig dc hand daar naar uil cn drukte het innig aan do lippen; daarna sloot lij weder de oogen. Op nieuw werd het stil in do huL De voort, Mey was bezig ra ouding, John had zijne netten tar hand genomen cn was naar het strand teruggekeerd. „Moeder!" riep Ellen plotseling; „daar nadert Mylord!" Mey verbleektefluks trok zj bet voorhangsel samen, wierp eenige natte kleederen onder de wieg van het kleinste kind en gebood Ellen het strengste slilzwjjgen. „Heeft uw vader ook iemand uit de schip breuk gered?" vroeg Lord Richard het meisje. Was het verbeelding ol bedroog haar de angst? het kwain Mey voor als verhief hjj eenigor- mate z'jne ru" e, harde stem. Ellen schudde het hoofd. „Spreek de waarheid, kind, anders en hjj zwaaide dreigend de buigzame rjjzmeep. Fluks als een gems kroop Ellen onder zjjna knie«n door cn was in een oogwenk op oen rots geklauterd. De Graaf gromde iet» als een vloek tusschen de landen en trad nu zonder „Beantwoord raj de vraag, welke ik tot uw kind richtle!" sprak hjj gebiedend. „Vergeving, Mylord!" stamelde Mey; „uwe

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1891 | | pagina 1