Katholiek Nieuws- en Advertentieblad.
No. 35.
Zaterdag 28 November 1891.
Vijfde Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs per drie a
Franco per post
Afzonderlijke nummers
f 0,40.
f 0,05.
BureauKrommestraat, F 241, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Geen sympathie.
Het is nog slechts enkele jaren geleden,
dat Von Bismarck in den Dultschen
Rijksdag, toen men er op wees, dat men,
door de geannexeerden in den Elzas en
in Lotharingen zoo te behecrschen als
destijds geschiedde, nimmer de genegen
heid dier bevolking zou verwerven, zich
de vermetele uitdrukking veroorloofde:
,Wij begeeren geen sympathie!"
Zeer diep zal dit hooghartig antwoord
des Rijkskanseliers hot verdrukte volk
in de ziel getroffen hebben. Het moest de
macht van den Veroveraar in al hare bit
terheid gevoelen helwee den overwon
nenen" kon het terecht klagenhet
had een lyran te huldigen, die zelfs
ongevoelig bleek voor bewijzen van sym
pathie.
De geschiedenis van den thans zoo diep
vernederden trotschaard is met zijn hoog
hartig en vermetel woord, in den Rijks
dag geuit, in schrille tegenspraak geko
men. Nauwelijks toch was het gesproken,
of uit iedere politieke daad, door hem
verricht, kon men opmerken, dat niets
hem meer ter harte ging, dan bewijzen
van' sympathie. Zijn streven naar de
vriendschap met Rusland, naar de ver
broedering met Oostenrjjk, zijn hunkeren
naar de genegenheid van Italië kunnen
getuigen, dat sympathie voor hem alles
was. Hij nam alles te baat, wat hij
nuttig en noodig achtte om sympathie
te verwerven. Zelfs de laagste huiche
larij, vleierij en kruiperij wendde hij aan
om dit doel te bereiken.
Het hooghartig woord, in den Rijks
dag door hem gesproken, is echter in
vervulling gegaan. Hij, die trotsch en
vermetel eene verdrukte bevolking durfde
tarten en versmaden, moest ten slotte
tot de ervaring komen, dat hij aller sym
pathie verloren had. Zelfs de gunst van
zijn keizerlijken Meester heeft hij ver
speeld. Ongetwijfeld tegen zijn verwach
ting is zijne .begeerte" vervuld geworden.
De nawerking van het trotsche woord
van Von Bismarck schijnt Duitschland
Prijs dar Advortentièn:
1 tot 6 regels
nog steeds te moeten ondervinden. Ijve
riger toch dan Keizer Wilhelm II sympa
thie tracht te verwerven voor zich en zijn
volk, kan moeielijk van hem worden
verlangd, en wal is nu nog het gevolg
daarvan
Rusland geeft daarop reeds een af
doend antwoord. Hoe toch werd alles
door Duitschland's Keizer beproefd, om
met dien nabuur op vriendschappelijken
voet te leven. De herhaalde reizen naar
St. Petersburg en de uitbundige ontvangst
aldaar, de schijnbaar hartelijke toasten
daarbij geslagen, de betuigingen van
wederzijdsche genegenheid, de omhelzin
gen enz. enz., dit alles scheen goede
munt om sympathie te winnen. Ook
de ontvangst van den Russischcn Czaar
bij zijn tegenbezoek te Berlijn was
uitmuntend middel om die natiën te
verbroederen, en toch heelt Duitschland
in den laalsten tijd op pijnlijke wijze
moeten gevoelen, dat Rusland e
rondweg voor durft uitkomen, dat
vriendschap tusschen hen geen sprake
meer is. De Czaar van Rusland is
langs zelfs tweemaal door Duitschland
gereisd, zonder dat eene ontmoeting
tusschen Czaar en Keizer plaats vond.
Als in vlammenschrift vonkelt voor
de oogen des Keizers en van het Duit-
sche volk de uitdrukking van den
geest, waarmede Rusland ten hunnen
opzichte wordt beheerscht: .Voor u geen
sympathie!"
De moeite, door Keizer Wilhelm be
tracht om Italië voor zich te winnen,
heeft mede al zeer weinig gebaat. En
toch, kan Wilhelm meer doen, aan hij
gedaan heeft, om do gunst dier natie
te winnen? Rome, de stad der Pausen,
werd door hem betreden, om den roo-
ver van het erfgoed van den H. Petrus
als Koning van het ëëne Italië aldaar
te gaan huldigen. Van het schuim dier
bevolking werd sympathie verlangd, door
hel ééne Italië onaantastbaar te verkla
ren maar de uitingen des volks heb
ben hem reeds voldoende aangetoond, dat
bij hetzelve voor keizers en koningen
niet de minste sympathie aanwezig is.
Do toekomst zal loeren wat Italië voor
Duitschland wezen zal, maar nu reeds
openbaren zich verschijnselen, die maar
al te duidelijk aanwijzen, dat sympathie
voor Duitschland daar verre te zoeken
is. De onzekere en verdachte houding,
door Italië in den laatsten tjjd aange
nomen, zijn konkelen met Rusland en
zijn neigen naar Frankrijk voorspollen
ten opzichte van Duitschland niet heel
veel heil. Op de sympathie van dit
trouweloozc, revolulionnaire, verarmde
volk zal Duitschland zeker wel geen al
te groote verwachtingen bouwen, want
dan zou het ook kunnen zijn, dat hel
antwoord zicluniet wachten liet.Voor
u geen sympathie!"
Prijseljjk moet het genoemd worden,
dat Keizer Wilhelm ook met energie
getracht heeft om de sympathie te
winnen van Frankrijk. Als zoodanig mogen
genoemd worden de edele bedoelingen,
waarmede 's Keizers moeder, Keizerin
Frederik, nnnr Parijs henenloog om eene
toenndcringlusschenFrankrijkenDuitsch-
land in het leven te roepen. De
kansen schenen daartoe uitermate gun
stig. Ongeveer een jaar te voren had
Keizer Wilhelm het congres over den
arbeid te Berlijn bijeengeroepen,en daarbij
den Franschen gedelegeerde, Jules Simon,
eene allerhartelijkste ontvangst bereid.
Nog bij andercvoorkomendegclegcnhcden
liet hij op eene in hel oog loopende wijze
blijken, dat eene betere verstandhouding
tusschen Duitschland en Frankrijk door
hem zeer gewenschl werd. In de Fransclie
pers werd een en ander met ingeno
menheid vermeld, en deze gunstige
stemming wilde hij zich benuttigen 0111
de vriendschap met Frankrijk te her-
En wat is nu hel gevolg geweest dier
schoone bedoelingen van Duitschland's
Keizer? Keizerin Frederik moest tjjdeus
haar bezoek, aan Frankrijk's hoofdstad
gebracht, de onaangename ervaring op
doen, dat de Fransche geest niet zeer
sympathiek voor Duitschland was gestemd.
Zelfs werd in de komst der Vorstin
leiding gevonden om de hartstochten
des volks met onstuimigheid op te
winden, en daarmede atkeer jegens
Duitschland aan den dag te leggen.
Dit was het eenigc resultaat, hetwelk door
de uitvoering van 's Keizers schoone plan
verkregen werd. Onomwonden moest hij
ook van die zjjde en wel zoo grievend
mogelijk vernemen: .Voor u geen
sympathie!-'
Wij willen voor hot oogenblik in het
midden laten of Duitschland's Keizer
voor zijne houding eene meer sym
pathieke behandeling heeft verdiend;
maar wij willen er slechts op wijzen hoe
de tijden kunnen veranderen. In de dagen
waarop Von Bismarck zelf de sympathie
der onderdanen van Duitschland hoog
hartig afwees, zag geheel Europa angstig
op naar den dwingeland, die alles voor
■djn wil buigen deed. En thans, nu slechts
een luttel getal jaren na het vermeld voor-
vnl zijn voorbij gesneld, is alle vrees vooi
een vermetel optreden van Duitschland
geweken. Waarschijnlijk zullen ni
Keizer én Volk reeds meermalen verzucht
hebben: .Ach, genoten wij maar meerder
sympathie!"
BUITENLAND.
Uit China komen treurige berichten. Aan
hel Engelsche blad Daily New* wordt
althans uit Shanghai gemeld De wanor
delijkheden in hel noorden, die den 23
werden gemeld, zijn inderdaad een ern
stige opstand in Mongolië en andere
distrieten. In den omtrek der hoofdstad
n ernt hel getal opstandelingen toe en
daartoe behooren infanterie en verschei
dene escadrons ruitorjj. Zij trekken naar
de hoofdstad op. Over eene groote uit
gestrektheid sluit de bevolking zich, even
als vele mandarijnen, bij hen aan. Kei
zerlijke troepen zijn tegen hen gezonden.
De christenbevolking van Kiiigchow,
die door Belgen was bekeerd, is met
hare priesters vermoord.
In het rapport van de budgetcommissie
der Oostenrijksche Delegatie, aldus wordt
uit Weenen gemeld, wordt de hoop ge
uit, dat het gevaar voor oorlog, die door
niemand verlangd wordt, op afdoende
wijze zal worden uit den weg geruimd.
De commissie verklaart verder in haar
rapport, dat ieder den wensch deelt dos
Keizers, dat een einde kome aan de
zorgen en lasten, welke door de onzeker
heid der handhaving van den vrede
ontstaan. Ten slotte wordt gezegd, dat
de toestand betrekkelijk bevredigend is,
doch dat versterking van de militaire
krachten der inonaichie noodig zal zjjn.
Eindelijk is Rusland er toe overgegaan
den uitvoer van alle granen, dus ook
tarwe te verbieden. Dit verbod is
ingegaan den 22cn dezer en de 24 schepen,
welke toen nog te Odessa bezig waren om
lading in te nemen, mochten davrmede
voortgaan tot Maandagavond, maar deze
weren dan ook de laatsten.
In verband hiermede bevat de Russische
lleijeeringsbode de volgende mededeeling
.De voorraad graan, die na het
uitgevaardigd uitvoerverbod in Rusland
overbljjft, is voldoende 0111 tot aan den
volgenden oogst in de behoeften der
bevolking te voorzien.
Daar de bevolking der gouvernementen
welke zich met den akkerbouw bezighou
den, van den graanverkoop leeft en
daarvan ook bclusting betaalt, is haar
toestand c.p het oogenblik zeer hachelijk,
en om haar te helpen zijn ongeveer 00
millioen roebels uit de schatkist beschik
baar gesteld. Dit was mogeljjk doordien,
tengevolge der gunstige laatste drie
jaren, hul uunzienlijk cijfer van 220
millioen roebels aan gereede gelden in
de schatkist aanwezig was. Daardoor
werd het verder doenlijk ook in andere
dringende bchoeflen Ie voorzien.
Voor dit jaar zijn de vooruitzichten
voor de Rijksontvangsten veel minder
gunstig. Daar ze echter, voorzichtigheids
halve, op 43 millioen minder geraamd
werden dan in 1890, zal de uilkomst
op het evenwicht der begrooting geen
nudeeligcn invloed vanbeteekeniskunncn
hebben.
De mislukte oogst van dit jaar zal
mede de 'internationale handelsbetrek
kingen van Rusland zwaar treffen, welke
echter ook in de laatste jaren bijzon
der gunstig zijn geweest. Aankoop van
goud in het buitenland zal dus niet nood
zakelijk wezen. Rusland heeft zelf bron
nen, waaruit rechtstreeks het goud toe
vloeit en dat is volkomen voldoende
tot het afdoen van schulden en het dek
ken van betalingen. In de laatste gun
stige jaren heeft men zich overigens
FEUILLETON.
jaar 1631 lag hel koopvaardijschip dt Salaman
der zeilree in de haven van Portsmouth. Zoo
dra een sterke bries nil het noordwesten op-
slak, ging men onder zeil, en weldra verdwe
nen de kosten van Eogeland, opgaande in den
nevel, aan den horizon.
Onder de talrijke passagiers bemerkte men
eene dame, wier leefljjd men op veertig jaren
schatten kon, en een twintigjarig jonkman, die
baar zoon scheen te zjjn. Mevrouw Nicholson,
eene Fransche van geboorte en rjjk gehuwd in
Engeland, verliet haar aangenomen vaderland.
Zjj was katholiok, en hoewel zjj van haar echt
genoot veel toegenegenheid en oplettendheid
beleefd had, ondervond zjj toch de pijnlijke ge
volgen. die voortspruiten uit hel verschil van
godsdienst tusschen ecbtgenootcn. De heer
Nicholson had Oxford sadert eeoigen tjjd verlaten
en eene groote inrichting opengesteld te Pelma,
a bel eiland Majorca, waar de
sen moest op zjjn reis naar
Cairo.
Dit beweegtjjk en avontuurlijk leven, dat het
Engelsche karakter zoo
niet met den aard van mevrouw Nicholson zij
begreep te laat aan welk verdriet zjj zich blootge
steld had door zich te verbinden met een vreemde
ling, wiens gewoonten, zeden en geloof volslagen
met de hare verschilden. Het gelukkig en vreed
zaam leven, dat zjj in Frankrijk had kunnen
sljjten, kwam haar dikwijls voor den geest, en
het kostte baar moeite, de heilige plichten, die
zjj zoo onvoorzichtig op zich genomen had, te
vervullen onder hel hartzeer, dat de herinnering
aan baar jeugd en vaderland haar veroorzaakte-
Zij beminde haren zoon met al de uitgestrekt
heid eener moederlijke liefde; maar die zoon.
van nature gevoelig en goedhartig, w»9 opge
voed onder den kouden invloed van helAngli-
caansche Protestantisme. Ook hjj beminde zjjne
moeder, maar hjj kon niets begrijpen van hare
droefgeestige smart. Hjj deelde de denkbeelden
zijus vaders, droomde van groote ondernemingen
en bemoeide zich weinig met de vrome zorg
vuldigheid rjjner moeder. Deze ondervond eene
innige droefheid, bedenkende dat de tvree we
zens, die baar het liefst waren hier beneden,
geheel en al ongevoelig bieren voor hare le
vendigste verlangens en haar innigste overtui
ging. Hare gevoelige en minnende ziel kon zich
niet gewennen aan die ijskoude kalmte, diehaar
haar zoon in de belangrijk
den dag legden, en zjj zuchtte
de onmogelijkheid van een te
rugkeer tot hel ware geloof, waarmede zjj langen
tjjd bare verbeelding in slaap gewiegd bad.
Toen de Salamander in T voorbijgaan de
kust van Frankrtfk in T gezicht kreeg, en
mevrouw Nicholson in de verte haren geboor
tegrond meende te bemerken, greep eene
smartelijke ontroering haar aan; hare oogen
vulden zich met tranenzjj bleef aanhoudend
op dt brug van het schip slaan, de oogen
gevestigd op dat land, waar zjj zulke gelukkige
en tevreden dagen had kunnen sljjt*n, maar
weldra, een blik op haar zoon slaande, verweet
zjj zich de zwakheid, waarin hare droefheid
haar had doen vervallen en gevoelde in hare
ziel de geheele uitgestrektheid der plichten, die
zij vervullen moest.
Hoewel ingenomen met alles wal lijj gedurende
de reis Ie zien kreeg, was Anton toch gelroflen
door den droefgeestigen trek in het gelaat
zijner moeder. Hjj schreef dien toe aan - den
angst, die zulk een lange overtocht hanr
veroorzaakte, en aan haar vrees voor de toe
komst. Hjj trachtte haar 'door zjjne woorden op
non van volledige zekerheid gerust te
stellenhjj richtte ook van tjjd tot tjjd tot haar
•enige teedcre woorden, die diep doordrongen
ol op den grond van dit moederljjk hart.
.Mjjn beste Anten," zeide zij eens tot hem,
.het is noch de storm, noch de ellende, noch
de dood zelfs die mij vrees aanjaagt. Een andere
gedachte vervult mjj en zal mjj lot mjjn laatsten
iczig houden. Anton, gij zijl niet in de
kerkgjj zjjt opgevoed, gjj volhardt in de
:ig, en gjj zjjt mjjn zoonO Anton 1
igc voorgevoelens bekruipen mjjne ziel
de storm, de ellende en de zee zouden
et zoo beangstigen, als ik wist dat gjj den
dwaalweg verlaten hadt."
En de tcedere moeder, de hand baars zoons
aan baar hart drukkend en hem met een onbe
schrijfelijke uitdrukking van moederliefde be
schouwend, scheen een gunstig antwoord op te
willen wekken en hel met verlegenheid af te
.Moeder," sprak Anton, .God zal ons niet
verlaten."
.Zeker, Anton, het is waar, God verlaat Zjjne
kinderen niet, maar hebt gjj, heb ik zelf gedaan
wat God hot recht heelt van ons te vragen?
Wj] zwalken hier op zee, op een broos vnsrluig,
blootgesteld aan een vreescljjk element. Als de
lood ons eens verraste, mjjn zoonIk
'erschrikkeljjken toestand
Deze laatste woorden wierpen een waas van
Iroelheid over Anton's gelaat Zjjno ontstelde
rekkec verrieden de hevige ontroering zijner
iel. .God kent mjjn hart," sprak hjj, .gjj drgfl
de bezorgdheid te vermen moet ook anderen
de vrjjheid laten, die men zelf goniet," en hjj
naakte zachtkens de hand zijner moeder los.
Een benauwde zucht ontsnnplo aan de borst
ran mevrouw Nicholson.
.Lier kind," zeide xg, .vrat heb ik geleden
loor u zoo jong nog toevertrouwd te zien aan
'reemde handen, die uw hart gevoed hebben
net vooroord celen tegen de waarheid. Toen zg
1 aan mjj teruggegeven hebben, had de dwaling
uw versland vermeeslerd, en de stem uwer
er boezemde geen ontzag genoeg in om
e, veel machtiger invloeden te ver
hinderen
de nacht gevallen. Een vochtige
koude rukwind maakte een einde aan dit
gesprek, dat het geduld van den jongen man
arme moeder bemerkte
het, haar hart bloedde.
passagiers hadden hst dek verlatenme-
Nicholson en haar zoon deden insgelijks
Huu gesprek viel op andere zaken, doch de
hoofdgedachte der moeder en te vens haar vu
rigste wensch was altijd de terugkeer haura
'u September ankerde de Sala-
ibralUr, waar zjj slechts zoo lang
bljjven zou als noodig was om den gouverneur
ran het lort eene opdracht van hel Engelscho
tof te geven. Daar bevonden zich brieven voor
nevrouw Nicholson en hetgeen zjj bevatten
rermeerderde nog hare ongerustheid.
Twee dagen later doorkliefde de Salamander
lustig de golven der Middellandsche Zee. Maar
dien dag verscheen de zon bleek en mal aan
den horizon. In het Westen zat een dikke
wolkenbank. De meeuwen fladderden rond den
mast. Eensklaps ging de wind liggen en de
dien hingen slap lsngs het touwwerk.
Hol stond vost; deze Verschijnselen waren
de voorboden van den storm. Niemand twjjfel-
de kapitein ongerust en
bezorgd onder een kalm niterljjk, bjj bet roer
ging zitten, voorzien van zgn spreektrompet
Eensklaps flikkert een bliksemstraalde zee
dof geloei. De wolken jagen
en pakken zich als een uit
gestrekte bergkoten samen
