Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
De Vriendschap ii kt Ongeluk.
No. 46.
Zaterdag 13 Februari 1892.
Vijfde Jaargang.
DE EEMDODE
voor Amersfoort, Apeldoorn. Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs per drie maanden;
Franco per postf 0,40.
Afzonderlijke nummersf 0,05.
BureauKrommestraat, F 241Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prije der Adwez-tentitai
Van 1 tot 6 regels
- 0.05
d uiterlijk Vrijdagavond
Frankrijk's Heden.
Sinds jaren bood het katholieke Frank
rijk der wereld een allertreurigst schouw
spel aandikwijls wendde men nu met ver
ontwaardiging dan met medelijden zijn
blikken af. Van de eene zijde zag men
de overgroote meerderheid der geloovi-
ge Katholieken verdeeld in onderlinge
partijschappen en dynastieke inzichten
Legitimisten, Orleanisten, Bonapartisten
en Republikeinen elkander den voor
rang betwistend, machteloos geworden
tegenover den steeds voortrukkenden
vijand. Van de andere zijde het moderne
ongeloof, door godsdiensthaat vereenigd,
door doei en streven onderling verbon
den tot vernietiging des Christendoms,
oppermachtig geworlen in Frankrijk
door de tweespalt hunner tegenstan
ders. 't Was het beklagenswaardig
schouwspel van het talrijk en machtig
leger der Madianieten, dat, tijdens het
Rechterschap van Gedeon, strijdend zich
zelf bestreed, het zwaard voerde legen
eigen wapenbroeders en dood en ver
woesting bracht in het eigen legerkamp,
terwijl de vijand met vermaak het werk
der vernietiging rustig aanschouwde,
om later, zich sterk genoeg achtend, de
verdelging te voltooien.
Gelukkig echter klonk plotseling over
het zich zelf beoorlogende katholieke
Frankrijk het bazuingeschal van den
Roomschen Stoel, om den strijd tegen
elkander te staken, zich te vereenigen
en vast aaneengesloten zich te verdedi
gen tegen den gemeenschappelijken vijand
des geloofs. In de Encycliek over de
voornaamste plichten der christenburgers
zegt de EI. Vader zoo geheel toepasse
lijk op het katholieke Frankrijk: .De
Kerk acht het zich ten plicht, onver
schillig te blijven wat betreft de ver
schillende regeeringsvormen en de bur
gerlijke inrichtingen der christelijke
Staten, en onder de verschillende regce-
ringsstelsels keurt zij al diegene goed,
welke den godsdienst en de christelijke
tucht en zeden eerbiedigen. Zoodanig is
de regel, waarmede ieder Katholiek zijn
gevoelens en zijne daden moet doen
overeenstemmen Maar de Kerk
in d.e partijstrijden te willen medesleu-
ren en te beweren, zich van haren steun
te bedienen, om gemakkelijker over zijne
tegenstanders te zegevieren, is een on
behoorlijk misbruik maken van den gods
dienst. Integendeel moeten alle partijen
zich verstaan, om den godsdienst met
denzelfden eerbied te omringen en
tegen eiken aanslag te vrijwaren. Daar
enboven moet men in de politiek, die
onafscheidelijk is van de wetten der
zedenleer en der godsdienstplichten, er
altijd vóór alles op bedacht zijn, om de
belangen van het Katholicisme zoo werk
dadig mogelijk te dienen. Zoodra men
ze bedreigd zie', moet tusschen Katho
lieken elke oneenigheid ophouden, opdat
zij één van zin en daad den godsdienst
ter hulp snellen, die hel algemeene en
hoogste goed is, waaraan al het overige
ondergeschikt moet lijn."
Ziedaar het leerarend woord van den
onfeilbaren Sledehouder van Christus,
dat als een bazuingeschal over de wereld,
over het katholieke Frankrijk weerklonk
't was, als scheen dit woord des Pausen
uitsluitend tot Frankrijk gericht, als
schenen deze voorschriften alleen voor
het katholieke Frankrijk gemaakt. In
deze Encycliek toch werd op voortref
felijke wijze en met scherpe lijnen de
politieke weg aangewezen, welken de
Katholieken van Frankrijk allernoodza
kelijkst in de toekomst hebben te vol
gen, willen zij niet door het steeds veld
winnend ongeloof tot slavernij worden
vernederd en ten gronde gaan.
Schandelijk had het katholieke Frank
rijk dien weg der grootsche, verhevene
politiek van het Katholicisme verlaten,
den weg zijner voormalige grootheid en
roem in kleingeestige en oneindige kib
belarijen over verschil van regeeringsin-
zichten verspilde men zijne edelste krach-
ten, terwijl het liberalisme, he kind der
revolutie, voortwoekerde, van jaar tot
jaar de gelederen van de aan de vervul-
FEUILLETON.
lt) Terzelfder tijd ongeveer stichtte de H.
Petrus Nolaseus, gesproten uit een der voor
naamste familiên ran Provence, in vereeniging
met den H. Raymundus Pennafort, kanunnik
ran Barcelona, tot hetzelfde doeleinde de orde
van Onze Lieve Vrouw van Dankbaarheid, en
wjjdde zich geheel en al aan het ongelukkig
lot der arme christenen, die in de macht der
Mooren en andere barbaarsche kustbewoners
van Alrika gevallen warenzjj offerden er al
hunne bezittingen voor op, en vormden een bond
van edelmoedige christenen, zoowel priesters als
edellieden, die door ongeloofeljjke toewijding
en zware offers een aanzienlijk getal slaven aan
de gevangenschap en aan het gevaar van hun
geloof en leven le verliezen ontrukte.
Van toen af aan maakte eene schitterende
reeks van heldbaltige daden dezen grond, ver
woest door den konden adem van het hatelijk
ste fanatisme en door de meest afschuwwek
kende gruweldaden, beroemd. Jean de Matba
dia op een zjjner tochten honderd twintig sla
ven verlost had, zag zich, toen de koop geslo
ten en betaald was, ten speelbal aan de woede
der barbaren, die zelfs bet plan koe&erden hen
allen te doen omkomen. Maar daar zij bon
snood plan niet ten uitvoer durfden brengen,
namen zjj bet roer van hel schip, dat hen naar
Earopa moest overbrengen,
de zeilen en leverden hen z
(atha, vol vertrouwen op
God, wierp zich op het dek op de knieën, met
hel krnie in de hand, zong vrome lolzangeo ge
durende den ganscheo overtocht eo kwam be
houden aan in de haven van Ostia, vanwaar
hij zich naar Rome begaf.
Petrus Nolaseus werd, zoodra hjj in Afrika
aangeland was, beschuldigd van de ontsnapping
van eenige slaven in de hand gewerkt te heb
ben; men sloeg hem in boeien et
zende dat door dit voorval de andere slaven
slechter behandeld zonden worden, bood zich
zelf aan de hoeien aan te nemen van degenen,
die ontvlucht «aren.
Kort daarna bracht de H. Raymnndns Nonn.it
acht maanden in gevangenschap door, gedurende
welken tijd men hem de ongehoordste kwellin
gen deed ondergaan. En daar hjj met ophield
zjjne metgezellen in hel ongeluk aan te moedi
gen en bon het woord Gods te verkondigen,
doorboorde men zijne twee lippen met een
gloeiend ijzer en hiog men bem een hangslot
aan den mond, om hem zoodoende bet spreken
le beletten.
Een heilige bisschop, Petros Pacbal, ondernam,
na al zijne inkomsten besteed te hebben aan de
verlichting van het lot der arme elaven. ook de
bekeering der Mahomedaneo, t
tenen geklonken en met de nil
ling hunner plichten getrouw gebleven
Katholieken dunde, waardoor het voort
durend rijn eigen leger versterkte en
vermeerderde, hun afval van lieverlede
voltooiend in het moderne ongeloof.
Gretig en krachtig werd hot liberalisme
in zijn sloopingswerk ter zijde gestaan
door het Jodendom, den erfvijand van
Christus en Zijn Kerk. De Semie
ten, in hun haat L-ger. den christen
godsdienst, tierden helaas als slingerende
woekerplanten weelderig op Frankrijks
bodemal hoogcr en hooger strek
ten zij hun takken uit om den
boom van het katholieke leven, klem
den zich daaraan vast en beroofden hein
en meer van ziine onmisbare
levenssappen.
Diep beklagenswaardig is de vernederen
de toestand, waarin Frankrijk aldus door
eigen schuld werd gebiacht. De veelvul
dige afval van Christus leverdehetoveraan
de heerschappij des ongeloofsde vrijheid
des Christendoms verzakend, verviel het tot
slavernij, en in plaats van den Christus werd
de Jood zijn koning, die als tiran regeert
gebiedt. De Jood is thans Frankrijk's
geldkoning. In 1803 verschenen de
Rothschild's binnen de muren van
Parijs, onaanzienlijk, arm zelfs en be
hoeftig, en thans bezitten zij meer dan
al de kloosters te zatnen. Tegen de
zoogenaamde rijkdommen der kloosters
men ten strijd, de rechtmatige
eigendommen werden hun ontroofd
onder het valsche voorwendsel van be
scherming der burgerij tegen hun finan
cieel overwicht, terwijl men van den
anderen kant de Joden begunstigde, hen
verhief tot de hoogste staatsambten, hen
begiftigde met adelbrieven, hen riep in
de opeenvolgende staatsleeningcn, waar
door hun milliarden toestroomden, zoodat
zij te Parijs leven als vorsten. Drumont
verzekert, na een ernstig ingesteld onder
zoek, dat van de 150 milliarden, die
in Frankrijk worden gevonden, 80 in de
handen der Joden zijn.
Ook in de Pers zwaait het Jodendom
in Frankrijk zijn oppermachtigen scep-
ter. Een geheele reeks der grootste
dagbladen en tijdschriften, waardoor de
publieke opinie wordt beheerscht, zijn
langzamerhand het eigendom der Joden
i geworden of staan geheel onder hun
invloed. Dag aan dag worden duarin de
moderne dwalingen verkondigd, waar
door tallooze Katholieken worden be
roofd van de hoogste goederen, aan
hun geest de waarheid en hot geloof,
aan hun hart de deugd en christelijke
levenswijze worden ontnomen. Onafge
broken wordt de strijd voortgezet volgens
de bekende leus.Ie clericalisme c'est
l'ennemivervolging op vervolging ge
predikt legende Kerk, tegen religieusen,
priesters en bisschoppen uit wetgeving,
uit schooi, gast- weeshuizen moet
de christelijke godsdienst gebannen,
de Staat gemaakt worden naar het model,
geboetseerd door het moderne Jodendom.
Hel strijdplan echter wordt ontworpen
in de Loge en aan Je Pers voorgeschre
ven. Ook hier voert het Jodendom het
bewind. In den hoogen Raad der vrij
metselarij hebben 5 Joden tegen 4
andersgezinden zitting. Het doel dezer
satanische secte is bekendde uitroeiing,
de vernietiging des Christendoms en,
gelijk uit de vettrouwbaarsle onthullingen
blijkt, tevens de vernietiging van het
katholieke Frankrijk.
BUITENLAND.
Zal het katholieke Frankrijk voortgaan
zijn eigen graf te delven? Zal het in
eindeloos getwist aangaande onderge
schikte punten zich gaan overleveren
aan den vijand van zijn godsdienst en
zijn vaderland, en de scorpioenen be
reiden, waarmede het later zal worden
gekastijd? Moge het luisteren naar de
stem van zijn Vader, den Stedehouder
van Christus, die lot eensgezindheid
aanspoort om zich in aaneengesloten gele
deren tegen den vijand des geloofs
te verdedigenmoge het volgzaam
gehoorzamen aan het Manifest hunner
Kardinalen, dat in overeenstemming met
bovengenoemde Encycliek tot ,Program
voor Frankrijk's Katholieken door hen
I werd ontworpen en voorgeschreven.
Ijjkbeid behandeld. Zoodra men te Jaen bet lot
Tan den waardijen bisschop vernam, zond men
bem eene belangrijke som gel^p tot losprijs, maar
in stede ran hiermede zjjne vrijheid te koopen,
gebruikte hjj ze om een groot aantal vrouwen
en kinderen, die aan duizenden folteringen bloot
stonden, te bevrijden. Korten tjjd later stierf de
edelmoedige heilige zelf der marteldood.
Zoo volgde gedurende verscheidene eeuwen
de eene heldendaad op de andere en zoo werd
ook door een dergelijke beweegreden het hos
pitaal le Algiers geslicht. De zeeroovers. nog
hebzuchtiger dan bloeddorstig, waren er reeds
aan gewoon voor de geestelijkheid in le schik
ken zjj zagen zelfs met genoegen hnnne aan
komst, wpl zjj op hel geld rekenden, dat deze
bjj zich droegen, en het winstbejag behaalde de
overhand op hunnen wreeden inborst. Somtjjds
evenwel sleepten het wantrouwen en de wreed-
Een eerbiedwaardig geestcljjke, dien zjj in
boeien geklonken hadden, ontving eveneens eene
belangrijke som gelds voor zjjne bevrijding,
doch getroffen door de vreeselijke mishandelingen
en de verschrikkelijke verlatenheid waaraan de
slaven tjjdeos hunne ziekten blootstonden, wilde
hjj er voorzicbzelf geen gebruik van maken, maar
begon hjj er eeu hospitaal voor te bouwen.
Edelmoedige menscben kwamen htm in dit
liefdewerk te hulp; de Algerjjneo verzetten er
zich niet tegen. Zjj zagen er islls voordeel ia,
want nu behoefden zjj naar hunne slaven
niet meer om te zien, ja, dikwjjli ontvingen zjj
hen in volle gezondheid terug.
Na deze korte bijzonderheden, die ons te
merkwaardig schenen om ze onopgemerkt voorbij
te laten gaan, keeren wjj tot ons varhaal terug.
Niet zonder eene levendige droelbeid zag
Malek-Aly zjjne vrienden nogmaals veroordeeld
tot bet slavenjuk. Bittere tranen stroomden over
zjjne wangen, toen hjj bedacht dat de haast,
waarmede hjj hun terugkeer had bewerkt, de
oorzaak was van dit nieuwe ongeluk. En tuch
moest hjj noodzakelijk zjjne neerslachtigheid en
de vriendschap, die hjj den twee slaven toedroeg,
verborgen houden. Er heersebte een paniek te
Algiers en de verbittering tegen de Franschen
was ten top geslegen. De toebereidselen lol de
fransche expeditie waren wjjd en zjjd verkondigd
en de tijding van het vertrek der vloot, die
zeilree lag te Havre, verbitterde zoodanig de
bevolking, dat verecheidene ongelukkige gevan
genen er de slachtoffers van werden.
Malek-Aly, genoodzaakt zich geweld aan
te doen om zjjne vrisnden niet in gevaar ta
brengen, trachtte hen in hel hospitaal le doeu
opnemen, om ben aan de bedreigingen der
barbaren te onttrekken.
Zjj werden er ontvangen door Pater Lavacher,
een priester, vol van liefde en toewjjding, die
zeer in eenzien gestegen was. zelfs bjj de Al
gerijnen. Lodewjjk XIV, de voortreffelijke hoe
danigheden van dezen waardijen priester op
prjje stellende, gaf hem den titel van Consul,
waardoor bjj nog me.r in staat gesteld werd,
goed te doen.
Weldra ontstond ar een barteljjke toenadering
Het Engelsche Departement van land
bouw heeft hare voorzorgsmaatregelen
tegen eene mogelijke verspreiding der
veeziekte voortgezet en niet alleen den
invoer verboden van vee afkom tig uit
Denemarken, maar ook is met ingang
van 12 dezer de invoer van vee uit
Nederland verboden.
Eveneens is verboden het houden van
veemarkten zoowel als het openbaar en
particulier verkoopen van vee binnen
hel stedelijk politic-district van Londen,
Deplford uitgezonderd.
De Times acht zelfs een lijdelijk ver
bod niet voldoende en stelt de vraag
of een algeheel en bestendig verbieden
van den invoer van vreemd levend vee
niet gewettigd zou zijn met liet oog op
de enorme schade, welke soms door den
invoer van één riek beest aan den Brit
sehen veestapel wordt berokkend. In
1880 beliep deze een bedrag van
2.500.000 p. sterl. terwijl de hoogere
vleeschprjjzen den verbruikers op een ver
lies van 6.000.000 p. sterl. te staan kwam.
liet Engelsche Parlement is Dinsdag
heropend met eene Troonrede van
Koningin Victoria, die als hel ware eene
herhaling is van datgene, wat de ver
schillende leiders reeds in de vorige
week hebben verkondigd. Er zullen wet
ten worden ingediend, strekkende tot
self-government voor de Iersche graaf
schappen, wijziging der overeenkomst
met de Bank van Engeland en tot ver
scherping der bepalingen op de ver-
antwoordelijkhe d der patroons bij onge
lukken in de fabrieken. Ook zal eenige
wijziging gebracht worden in het zelf
bestuur der Engelsche graafschappen,
waardoor het verkrijgen van eenig grond
bezit voor eiken arbeider zal worden
vergemakkelijkt.
Voor den Belgischen minister-president
Beernaert heeft, bij het onlangs ingediende
wetsontwerp tot herziening der grondwet,
voornamelijkhetkoninklijk referendum ge
dreigd een groot struikelblok te zullen wor
den. Ofschoon op uitdrukkelijk verlangen
des Konings ingediend, valt het niet in den
smaak der Rechterzijde, die deze zaak in
eene fractie vergadering heeft besproken.
Door den heer Woeste werden tal van rede
nen daarvoor aangevoerd, waarvan wel de
voornaamste is, dat het een gevaar zou
zijn voor de Kroon en deze meening
werd door andere Afgevaardigden ge
deeld. Of de heer Beernaert zjjn ingeno-
tusschen hem en de twee «laven en hoewel
ijjn veelomvattende arbeid bjjna al ijjn tjjd in
beslag nam, vond bjj toch nog gelegenheid
enkele uren in bet hospitaal door le brengen,
waar Ljj al zjjn zorgen wjjdde aan de zieken
en aan de onderrichting der gevangenen.
Niemand is in staat bet geluk le bescbrjjven
dat Fernand en Anton in bet bjjzjjn van dezen
vromen geestelijke ondervonden, die er behagen
in schepte ben te Irooeten, te versterken en
hun een groot vertrouwen op den hemel in ta
boezemen. Anton vooral, die brandde ven
verlangen om van zjjne trouw eu gehechtheid
aan het ware gelooi te doen blijken, achtte zich
gelukkig in dit afgelegen oord een zijner ijverige
dienaren ontmoet te hebbenhjj luisterde roet
gretigheid naar zjjne vermaningen en gevoelde
inwendig een zoeten vrede, bedenkende dat bjj
aan de dwalingen van het protestantisme ver
zaakt bad en opgenomen was in bet groote,
maar toch «éne gezin der Katholieke Kerk.
Geenszins bet gevaar inziende, waaraan hjj
blootgesteld was, koesterde hjj slechts itae ge
dachte, die hem geen rust liet, nJ. in handen
des priesters voor immer te verzaken aan den
anglicaanscben godsdienst en zich Katholiek te
verklaren. Hjj openbaarde dit aan Pater Lava
cher, die met vaderlijke teederbeid den schoot
opendo voor dit kind, dat op zoo wonderbare
wjjze lot de ware Kerk geroepen wat. Zoodra
hjj hem genoeg onderwezen achtte, werd hjj
gedoopt, en Fernand waa zjjn peter.
Verscheidene slaven woonden deze treffend»
plechtigheid bjj co te midden vu doodt- ta
.te
