Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 51. Zaterdag 17 Maart 1894. Zevende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. «ntaprijn par drio n ranco per post Afzonderlijke nummers f 0,40. f 0,05. BureauKrommestraat, F 227. Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Frlja dar Advertentilni Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meer- 0.05 Correspondenliën «n Adrertenliën n oilerlyk Vrijdagavond Zij, die xlch vóór V"" 1 April abenaeeren op DE EESIBODE, oatvangen de tot dien tijd verschijnende nummers gratis. Een heilmiddel togen da kwalen van omen tijd. II (Slot.) Zagen wij reeds een vorige maal, hoe heilzaam en overeenkomstig de behoeften van onzen tijd, waarin zoo schromelijk ongeloof heerscht, de vereering van St. Jozef is, den geloovige en rechtvaardige bij uitnemendheid, ook onder een ander opzicht mag deze devotie stellig een heilmiddel heeten tegen de heerschende kwalen onzer eeuw. Er bestaat, behalve den geest des ongeloofs, nog een tweede kwaal, die het maatschappelijk en huise lijk geluk als de vrucht van waren godsdienstzin niet minder ondermijnt en allengs geheel en al verwoest. Deze kwaal, een even rampzalige, misschien nog gevaarlijker, kanker, waardoor onze hedendaagsche maatschappij is aangetast, hebben we al eerder reeds genoemd: het is de verderfelijke zucht naar weelde en genot, naar grootdoen en verkwisten, zooals zij zich hier meer, daar minderi doch in alle staten en standen gelijkelijk openbaart. Het is die al hooger opge voerde trek naar de genietingen des levens, al valt hieraan op geen andere wijze te voldoen dan met verwaarloozing veler andere, zelfs der edelste belangen en ten koste van lichamelijke en tijdelijke welvaart, om niet te spreken van waar- achligen zielevreè en geestelijk geluk. De huiselijkheid in den eigen familie kring is weg, zoo klaagt men vaak genoeg en zeker niet zonder reden. Men heeft geen lust voor zjjn beroepsslaat, men arbeidt schier enkel uit nood en niet zelden ook met wrevel in het hart, en den ledigen, vrijen tijd, vooral op den rustdag aan 'sHeeren dienst gewijd, zoek,' men buitenshuis met doellooze en geva. lijke kennismakingen, met reizen en trekken, in allerlei ontspanningslokalen te slijten. Men wil van alles genieten, verteert in overdaad, voert uit dwaze jjdelhcid zjjn staat te hoog in kleeding en verderen opschik, en geraakt nood- zakeljjk vroeg of laat in schulden, die op dien weg nooit zal te boven komen. En hoe die kwaal juiBl in tateren met den modernen vooruitgang im mer is toegenomen, en hoe zij zich niet slechts in de steden en grootereplaatsen, ook onder het landvolk, hier en tot in de kleinste dorpen, allengs schrikbarend heeft uitgebreid, het is recht duidelijk voor ieder, die tusschen het verleden en het heden een eerlijke ver gelijking wenscht te maken. Het is dan ook deze geest des tjjds ,n uithuizigheid, van opschik, van ge nieten, waarvan niet het minst de hoogere geestelijkheid hier te lande het groot gevaar voor godsdienst en zedelijkheid ok voor stoffelijk.1 welvaart immer heeft ingezien. Het ware gemakkelijk, dit laatste uit onderscheidene aanhalingen veler bisschoppelijke Mandementen en Vastenbrieven der latere jarer. te be wijzen. Het zij echter hier genoeg, alleen het merkwaardige en treffende woord te herinneren, dat nog in hel voorlaatste jaar te Hertogenbosch van 's Bis- schops stervende lippen kwam. Toen de edele en zorgvolle kerkvoogd van het katholieke Brabant, Mgr. Gcdschalk z. g., zijn einde voelde naderen, riep hij irw. geestelijkheid der naaste om geving rondom zijn sterfbed bijeen, nam roerend afscheid van die gansche pries terschaar, en richtte nog eenmaal dezelfde vermaning tol hen, die hij tijdens zijn zevenentwintigjarigen bisschoppelijkcn arbeid overal en gedurig had gepredikt .Mijne Broeders, ik ga u verlaten. Gij zijt allen getuigen geweest, hoe ik naar mijn best vermogen immer tegen den tijdgeest heb gestredenaanhoort nu mijn laatste bede en laat mij bij mijn vertrek de zalige troost, dat gij eveneens ten einde toe met alle kracht legen dien verderfelijken geest van weelde zingenot zult strijden." Zoo zün dan gebrek aan godsdienstigen ijver en te groote aardschgezindheid de groote kwalen van onzen tijdde geneesmiddelen moeten als een tegengift j dus ook in het tegendeel bestaan, der halve in hernieuwde opwekking van ge loof en godsdienstzin en in meerdere onthechting aan het aardsche. Voor beide i wijst de H. Jozef ons den weg. Hjj is de man des geloofs, die voor zijn be- I wonderenswaardige deugdocfening juist de kracht put in dat geloofmaar daardoor is hij tevens de man, die in 1 de wereld leeft zonder zijn hart aan de wereld te hechten. Dat God hem zoo hoog verheven en aangesteld heeft tol hoofd van het allerheiligst gezin en be last met de zorg der heiligste zielen, het maakt hem nog ootmoediger bij de gedachte aan die wel vereerende, maar hoogst verantwoordelijke laak. Zoo waar- j deert hjj zijne roeping, en acht zich j gelukkig hare verplichtingen inet groote nauwgezetheid te volbrengen. Hij kent voortaan maar één levensdoelte waken, te werken, te leven voor zijn goddeiyken Pleegzoon en Diens maagdelijke Moeder, j Daarom arbeidt hij van den vroegen morgen af tot den laten avond toe, en zwoegt om in de behoeften van de zijnen te voorzien. Geen uur laat hij verloren gaan, geen enkele gelegenheid om iets te verdienen wordt verwaarloosd elke penning immers kan hjj nuttig besteden voor het onderhoud van zijn gezin. Maar ook in de getrouwe vervulling dier moeilijke taak vindt hij reeds zjjn be looning. Hjj bezit den onwaardoerbaren schat.het huiseljjk geluk en de liefde van Jesus en Maria." Zijn grootste genot is na den arbeid van den dag met zijne echtgenoote zich te onderhouden, een leerzaam gesprek aan te knoopen met haar goddelijk Kind, en zoo in hun midden van zjjn vermoeienis uit te rusten. De heilige werkman heeft een afkeer van uithuizigheid, en zoekt, maar vindt ook, zijn genoegen en zijne uitspanning in den beperkten kring van zjjn huisgezin. Niet ten onrechte wordt Jozef, het eerbiedwaardig hoofd van het heiligste aller gezinnen, vooral in onze dagen, door het Christenvolk erkend en ge prezen als een voorbeeldig Leidsman en de aangewezen Beschermheilige van elk christelijk gezin. Want hoe leerzaam, hoe ernstig vermanend is niet zjjn voor beeld in onzen lichtzinnigen en genotzieken tjjd? Hoe leert ons zijn gezin, waarvan hj) eens de wjjze bestierder was, dat waarlijk het geluk, de vrede en de vreugde hier beneden niet in de genie tingen des levens buiten don huiseljjken kring, maar wet in de beoefening en den troost van den godsdienst en in een getrouwe plichtsbetrachting aan den eigen haard zjjn te vinden dat zelfs de kommervolle arbeid bjj miskenning en beproeving nog zoet en aangenaam wordt, wanneer hjj slechts uit hoogere oogmerken voor God en den Hemel wordt verricht? Doch inzonderheid voor hen, die zeiven aan het hoofd van het huis gezin zjjn gesteld, voor de christeljjke ouders, wier taak in onzen tjjd zoo moeiljjk is, en daarom bjj te grooler verantwoording nok grooter zorgen vraagt, is de H. Jozef hel toonbeeld van den besten huisvader en den volmaaktsten echtgenoot. Dat zji van hem derhalve leeron, hoo dus ook hun levenstaak geen andere is dan voor God en hun gezin te leven, hetgeen niet anders mogcljjk is dan bijeen getrouwe navolging van St. Jozefs deugden, vooral van zjjn arbeidzaamheid, spaarzaamheid, matig heid, huiselijkheid, t-.vredenheid met zjjn stand, en bovenal van zijn oprechten en nederigen godsdienstzin, waarin hjj het meest heeft uitgeblonken. Mocht dan, volgens den vurigon wensch van het Opperhoofd der Kerk, de devotie tot dien heiligen Patriarch, in dien zin gevat, immer toenemen over de aarde. Mocht men alom meer en meer het toonbeeld en den Schutspatroon van het christen huisgezin navolgen en vereeren, en te gelijkertijd niet verzuimen om zijne machtige bescherming over de verschil lende aangelegenheden der familie dikwjjlder en ijveriger in te roepen. Wat zou er dan meer godsdienstigheid, meer vrede, meer tucht, meer waarachtig christelijk familieleven, en bjj gevolg ir geluk, heerschen In de gezinnen, daardoor ook in de maatschappjj, die uit de gezinnen zelve geboren wordt. V. C. L A. BUITENLAND, Maandag is de zitting van het Britsche Parlement met eene Troonrede geopend, waarin over Ilome Itule geon woord ge- sprokjn is. Bjj de behandeling van net adres van antwoord in het Hoogerhuis vond echter de Premier, lord Rosebery, naar aanleiding van eenigc opmerkingen den leider der oppositie, den mar- van Salisbury, gelegenheid het vol gende eraan toe te voegen .Wat de binnenlandsche staatkunde betreft, zjj, naar aanleiding der opmer kingen van den markies van Salisbury, geantwoord, dat het niet in het plan der Regeering ligt in deze zitting ander maal eene ffoms-Auis-voordracht in te dienen, wjjl ze vreest tjjd te verspillen. De Regeering is niet bevreesd voor een beroep op het land en zal daartoe over gaan, zoodra zjj den tjjd rjjp acht, maar eene ontbinding zal zjj zich nooit laten opdringen door het Huis der Lorde, welks leden daarin slechts krachtene het erfrecht zitting hebben. De Regeering ?oeft toe, daL het onmogeljjk zal wezen lome Rule voor Ierland te doen aan nemen zoolang Engeland er tegen is, maar zjj vertrouwt, dat Engeland tot Home Rule bekeerd zal worden door het gedrag van Ierland. Sedert 18 maan den is de toestand daar te lande veel verbeterd, niet tengevolge van Regee- ringsmaatregelen, maar wegens de hoop, welke da liberale partij aan Ierland heeft gegeven, dat het plaatscljjk eigen beheer en zelfbestuur zal hebben in zuiver plaat selijke aangelegenheden, voor zooverre dit met het oppergezag van het Rijks- Parlement overeen 'e brengen is. Zon der Home Rule zal Ierland nooit tevre den zjjn. Ook moeten wjj Home Rule bewilligen, om onze broeders aan gene zjjde van den Atlantischen Oceaan tevre den te strüen. Bovendien is de noodige decentralisatie van hel hoogste belang voor hel Rijk, zoodat het noodzakelijk zal worden ook aan Schotland en Wales een zekere mate van eigen beheer te geven, niet in dezelfde mate, maar toch FEUILLETON. r draagt u Een moderne dochter van den werkman. gedold bjj verlie- .Diar too i tea I Ik gelooi waarachtig dal nel meisje ncu schaamt voor haar eigen vader Deze uitval van den eenamen schoenmaker Kramp was tol zijn bedrukte vrouw gericht. Schouderophalend antwoordde deze.Merkt u dat nu eerst, beste man?" .Hoe zoo I» dal dan do dank voor alles wal wjj aan on- kind hebben gedaan Dag en nacht heb ik mg voor Lize al gesloofd, en moet ik m zoo worden beloond?" In zijn drilt sloeg de man mei de vnist op do tafel, dat de kopjes, die erop stonden, rinkelden. .Ondank is 's werelds loon, beste God w niet at het dat, vrouw? Zal ik de schuld nu moeten dragen, dat 'Lize zulk een moedig, trots ding geworden is. Zij schaan voor hare eenvoudige ouders wjj zjjn slechts goed genoeg om haar kleederen te rcrscl waarmede zjj pronken kan?" De aderen op het roorboofd ran dei waren van toorn gezwollen, en heftig rolde bij met de linker hand de mouw van zjjn hemd tot orar da elleboog terug. de schuld, man. Gjj wildet ien juQrouw makenwanneer te boog opdrjjven, Jacob, laat het kind niet boven den stand harer ouders gaan, wie bestreed mjj dan? Wie was de meesing toegedaan, dal ons dochtertje reel moest leeren om later flink in de wereld te kunnen optre den Dat waart gjj, beste man I" Vader Kramp bet zich met een diepen zucbt op zjjn driebeeoing stoeltje nederzakken en slennde met de vereelte rechterband zjjn reeds grijs geworden hoofd. ,Ja, Ja," verzuchtte hjj, .gjj hebt geljjk vrouw. Maar acb, ik meende bet toch zoo goed met ons kind, en ik heb baar toch zoo innig lief. Het is toch ook ons eenig kind. en ik verheugde mjj zoo als zjj daar zoo rrooljjk inbaar netle kleeding omsprong en de menscben hel aardige, aanvallige meisje prezen, en dan meende ik werkeljjk dat zjj niet voor buis- en kenkeowerk moest worden opgevoed. Ik wilde er sen dame van maken, - en nu heb ik een dameeen trotscbe hoogmoedige pop, die de neus oplrokt en zich omdraait, als ik zegLize, Zondagmid dag gast gjj met mjj wandelen I God, wie had dat kunnen denken 1" n zjjn er heftig op los, als wilde lijj de sombere ge dachten met geweld van zich drjiveu, of als had hjj de opgesmukte klee ling tan zjjn Irotsch doeblerlje in duizend stukken te scheuren. Zwjj- snders uitkomen 1" Schoenmaker Kramp was een brave, kundige en vljjtige werkman, die zich dag in en dag uit aftobde om eerlijk door de wereld te komen hjj lererde solied werk en daar hjj zeer spaar zaam was, zich zelden een kleine versnapering gunde, en zjjn vrouw een degeljjke huishoudster was, daardoor hadden zjj zich. voor hnn doen, een zekeren welstand verwoi ven. Hel huisje, dat zjj bewoonden, hadden zjj aangekocht en lang zaam albetaald iedere penning, die bespaard kon worden, werd gretig terzijde gelegdaan werk had hjj zelden gebrek, ao van ziekte bie ren zjj tamelijk wel verschoond, en zoo kwam het dat baas Kramp meltertjjd, zonder groole zorgen des levens, een klein sommetje voor den onden dag kon afzonderen. Zjj bidden '.nee kinderen gehad, oen jongen en een meisje. De knaap was echter zeer jong gestorven, en zoo kwam het dat de geheele liefde der ouders, die van de wereld niets anders kenden dan hun dageljjkschon arbe'd, de kerk en hoogst zelden een kleine ontspanning, -.ich op hun eenigst kind ging vestigen, hetwelk dan ook, zooals dit veelal gesch slecht werd opgevoed. De m schuwde dikwjjls en zeide dan.Gij bederft Het kind met uwe hoogvliegendo plannen, vader, het is beter dat het een eenvnudig braaf meisje, wordt, dan dat hat. God weet welke, dwaze ideeën in bit hoofd gaat zetten. Lize kso bjj mg zeer goed de huishouding en de burgerlijke manieren leerentrouwt ze dan later een d«ga- echter w Ijjken, braven werkman, dan zjjn ze beiden gewaar borgd. Maar wilt gij er eon domo van maken, dan zal zjj hare roeping missen een werkman z.il haar dan te min af zijn en een fatsoenlijk heer neemt geen vorwend en bedorven schoen- Maar dan had Kramp het hoofd ongeloovig goachud en gezegd.Wjj hebben slechts een eenig kind en daarvoor mogen wij ona wel een beetj behelpen. Waarom zon Lizo niet eervoller mogen optreden dan gij ot ik Keuken- en huisarbeid, ja, dat is goad als nsvenzaak, maar om mifn kind alleen voor de keukon op te laten leiden, dat mnet ik bestrijden Als de man zoo iprak, had vrouw Krainp eveneens hel hoofd geschud en gedacht: .Het einde zal den last te dragen hebben I Mjj baart bet zorg als ons dochtertje oen dame wordt, want dan past zji bjj ons, oudo eenvoudige menschen, als de vuist op bet oog, en in ons kleine hnisjo en in de schoenmakerswerkplaats De vader had echter zjjn wil doorgezetLize moest verschillende scholen bezoeken en lot besluit naar een kostschool, waarin de gaail der wereld den boventoon voerde, worden gezonden zjj leerde teekenen, vreemde talen, muziek en gymnastische oefeningen. En toen zjj op vijftien jerigon leeftijd in de ouderlijke woning terug kwam, kon zij een weinig franscli en engelscb spieken, speelde op de piano de lulligste walsen, Iet-kende nair voorbeelden eeo landschap cn stikte en haakte voor haar vader esn patroon oor hart motdsr een kant voor haar Zondagsche muts. Iu de keuken zag men haar niethet blauws voorschoot was haar een gruwelaan de aard appelen bemorste zjj bare zachte, blanke vingert, en huiswerkpoetsen, wastchen, foei I Liever zat z|j uren lang roor de piano te phantasaereo, dat de boron or de ooren vua tuitten, of mot een ljjo, mot bonten omzoomd voor schoot stikte en haakte z(j allerhande zaken. Af en toe wilde zjj met hare Trlendinnen ook een concertbezoeken, en loenzjj ouder werd ook do comedij, dingen waarin de ouderwetache ouders geen plolzier ronden en waarvan itf cok geen verstand hadden in huil was alles zoo eenvoudig, zoo prozaïsch, zoo engdasr belee- digde het kloppen in de werkplaats hare ooren en de reuk van het leder Lindorde haarzjj paste niet meer in dat kleine burgerlijke wo- ontbrak daaraan, Daarom paste zjj met haar ruischend sleepkleed en den zijden sluier kwa lijk bjj hare moeder, die dee Zondags in haar eenvoudige Heeding naar de Hoogmia ging, of bij haar vader, die met zijn lange, kale, Zondagsche jas en dm ouderwetscben hoed, een povere flgunr maakte en wiens gobogen rug, stjjve houding en eeltige hindoe Ie zeer bjj die z|)ner trotscbe dochtei afstaken. .Zjj schaamt zich mijner I" Dat waa bet eindeljjk rssnltaat, hetwelk dedoor lielde verblinde rader zelf wedervaren moest, en de erkeotenle daarvan,

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1894 | | pagina 1