Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 82. Zaterdag 10 November 1894. Achtste Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. BureauKromnmtraat, F 227Amersfoort. Prija der AdT*rtontl»ni Van 1 tot 6 regelsf 0.80 Tmnco per postf 0,40. Afzonderlijke nummersf 0,06. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Correspondenten on Ailvnrtcntlün mneten uiterlflk Vrijdogevond vóór II ure aan hot hurenu bezorgd zijn. Strenge maatregelen. In het hoog geprezen ééne Italië durft men van regeeringswege stoute stukken begaan. Geheel onverwacht bracht de eerste minister des Rijks een schrik in de gelederen zijner voormalige vrienden; zjj stonden als verbijsterd over zooveel vermetelheid van hun ouden bondge noot Op zjjn bevel werd plotseling een echte dictatoriale maatregel op alle anarchistische en socialistische vereeni- gingen toegepast. In Milaan alleen wer den niet minder dan vjjf en vyflig ver- eenigingen ontbonden verklaard. Te Rome zelfs vond deze maatregel op twee vereenigingen niet slechts hare toepassing, maar ook de leiders daar van zullen, wegens ophitsing tot klassen haat, zich voor den rechter hebben te verantwoorden. Een voorstander van overrompeling is Crispi altijd geweest, maar deze von den zijn vrienden toch al te kras. Geen enkele waarschuwing was voorafgegaan. Daarenboven had de Kamer van Afge vaardigden aan de Regeering volmacht geweigerd om de revolutionnaire bewe ging in alle deelen des Rjjks des te krachtiger te kunnen onderdrukken. Voor Crispi gaf dit m» eenmaal geen onoverkomenlijk bezwaar Een verrassing scheen hij voorbereid te hebben. Met een koninklijk decreet zou hjj volvoeren, wat in ministerieelen kring besloten was. Wel een wonderbare leiding Gods, dat zulke strenge maatregelen tegen de re volutie van Crispi moeten uitgaan. Op zijn ouden dag wordt de man, (he de revolutie heeft gekoesterd en gekweekt, gedwongen ook de roede te gebruiken op zijn troetelkind. Nu zijn eigen kroost het moordend wapen ook op hem houdt gericht, wordt het hem bang om het harte. Met wellust heeft hij weleer dood en ver nieling aanschouwd, om van de buit, die ermede te behalen viel, ruimschoots zjjn deel te bemachtigen. Dat was zijn ■wnig doel en streven. Een andere be somming heefthjj nimmer genaakt. Eigen baat was het kenmerk van al zjjne da den. En nu list en verraad, kuiperij en geweld zjjn plannen hebben verwezen lijkt, zou hjj zich laten ontweldigen wat hjj, zelfs ten koste van eer en geweten, verkregen heeft? Zou het leven, dat hjj tot het bereiken zjjner idealen soms roekeloos en vermetel in de waagschaal stelde, nu zoo maar straffeloos door moorddadige hand mo gen bedreigd worden? Wellicht heelt hij nu het antwoord, door zjjn kras optreden, op deze vragen gegeven. Men moet glimlachen bjj zooveel dwaas heid. De grijze vrijbuiter dwingt ertoe. Als men dezen eersten minister van het ééne Italië de rol van handhaver des gezags ziet vervullen, zou men meenen een schaterlach onder zijn vrienden te hooren opgaan. Samenzweeringen met hen te houden, is zijn heerlijkste ont spanning geweest; en tegen zjjn persoon zou nu niet» meer geoorloofd zjjn Tot de schromeljjkste euveldaden durfde hjj aan te sporen, en het wapen van ver zet wil hjj nu aan anderen uit de han den slaan 1 Het noodlot komt ook dezen verwatene leeljjke parten spelen. Hij wordt genoopt spotten te bezweren, die hij zelf heeft opgeroepen. Nu zijn hooge leeftijd jiera wat tammer maakt, en zijn eischen bescheidener zijn geworden, wordt hem het leven onuit staanbaar verbitterd. Zjjn ideaal als pre sident der te stichten Italiaansche Re publiek heeft hjj opgegeven om zich te vergenoegen met de rol van eersten mi nister des Rijksen dit met moeite ver kregen ambt wordt hem nu tot den grootsten lastpost gemaakt. Hoe geheel anders zal deze verheer- ljjker der revolutie zich de toekomst voor den geest hebben getooverd, toen hij onder donderend gejuich der opge togen schare door de geopende bres bij de Porta Pia Rome binnendrong. De heerschappij van Christus' Stedehouder had een einde genomen, een gulden tjjdperk was het Romeinsche volk be schoren. Een heldenwerk was voltrokken; zjjn doel was bereikt. En nu? Het jubelen is verstomd en door de somberste klaagtonen vervangen. Waar heen deze minister zijn blikken ook wendt, overal grjjnst de diepste ellende hem aan. Het zedebederfis diep der bevolking ingedrongen belastingen zjjn tot een ongekende hoogte opgevoerd het militairisme drukt wanhopig op de bevolking en wordt als middel gebe zigd om de jammerklachten te smoren moord en diefstal worden op groote schaal en soms geheel straffeloos ge pleegd, en een groot gedeelte der bevol king wordt roet den hongerdood bedreigd. Het schoone, bekoorlijke Sicilië in 1860 door het sluwe beleid van Crispi reeds tot revolutie gedreven heeft nog onlangs de bloedigste tooneolen aan schouwd door ellende tot wanhoop ge dreven, heeft de revolutie daar een uit barsting gezocht, die een vreeselijke uit werking had. Italië treedt zjjn laatste phase inde revolutie zal dairdoor de revolutie wor den bestreden. Een Koning en zjjn eerste dienaar, regeerende bij hare gratie, hebben haar den oorlog verklaard; het begin van het oindeis aangebroken. Beiden spelenhun laatste bedrijf. Wat baal het al of het machtige Germanje het vervallen Italië al bemoedigend .Rome is onaantastbaar" indeooren heeft gefluisterd. Het erfgoed van den H Petrus schudt optjjddeschen- nende hand van zich af en herrijst in al zjjn grootheiddat zal geschieden. Ja, de positie van de indringers in het Quirinaal is waarlijk niet benijdens waardig. Van den zoo schandelijk door hen beroofden grijsaard in het Vatikaan straalt nog altjjd een koninklijke glans af, die hun valsche schittering te eenenmale verdoofd. Over de hoofden van den zich noemenden Koning van het ééne Italië en zijn handlanger Crispi beveelt met kalme waardigheid, maar ongeëvenaarde majesteit, do onttroonde Paus. En door het volk, dat zjj in hun blinden overmoed regeeren willen, wor den zij veracht en uitgekreten, en hun aanzien en gezag onder de voeten ge haald. En onderwjjl sart de revolutie.Onze vrienden trotseeren ons, maar aan ons is de victorie 1" De Katholiok daarentegen heelt dit treffonder antwoord gereed.Door stren ge maatregelen van de diep beklagens waardige vervolgers van God en Zijn H. Kerl: kan Italië nimmer gered worden, dat vermag alleen de Paus-Koning, de Plaatsbckleedor Gods BUITENLAND. Het stoffelijk overschot van Czaar Alexander III van Rusland is Woens dagavond te Livadia, na op plechtige wjjze te zjjn gekist, uit het paleis naar de kerk overgebracht. Zulks geschiedde door den Keizer-troonopvolger in per soon, daarbjj geholpen door de Groot vorsten, de Prinsen en zoovelen er van de hooge Hofdignitarissen noodig waren. Achter de dragers der kist ging de Kei zerin-weduwe, gevolgd door de Groot vorstinnen, de Prinsessen en de dames van het Hof. De weg kerkwaarts werd genomen door het met fakkels verlichte slotpark, waar zich ecne dichte volks menigte had verzameld. Toen men de kerk naderde, begonnen de klokken te luiden en kwam de geestelijkheid den stoet 'e gemoet. De kist werd vervol gens geplaatst op een katafalk en daarna een godsdienstoefening gehouden. Alsnu werden de deuren geopend, en ieder, die wilde, werd toegelaten, om in do thans mede geopende kist het geluut des overledenen nog eens te aanschouwen. Het verder vervoer van het overschot naar St. Petersburg geschiedt met groot ceremonieel. Van Livadia naar Jalta wordt de kist gedragen door officieren en gevolgd door den Keizer, de Groot vorsten en de grootwaardigheidsbeklee- ders. Van Jalta naar Sebastopol wordt het overschot vervoerd met het pant serschip .Paiujat Mercuria". Van Sebas topol geschiedt het vervoer per trein naar Moskou en vervolgens naar St. Petersburg. Aan de voornaamste stations wordt opgehouden en zullen, ten aan- schouwe der bevolking, korte lijkmissen worden gehouden. Te Moskou wordt de kist in ontvangst genomen door den Metropolian, Grootvorst Sergius (broe der van wjjlen den Czaar en gouverneur dor staen de dolegatiën. De stoet zal zich terstond naar de kathedraal bege ven, waar de oude Czaren (van vóór Peter den Groote) z(jn begraven. Hier zal het ljjk drie dagen op het praalbed liggen. Vandaar gaat het per spoor naar St. Potersburg. In do Peter- en Paulus-kork worden daar groote tooberoidselen gemaakt voor du plechtige bijzetting. De datum daar van is nog niet bekend. I)o kist, die voor hel overschot naar Livadia werd gezonden, is van eiken hout en geheel beslagen met bewerkt goud. Zjj is versierd mot het Rijkiwa- ponschild, van massief goud, met gouden franjes aan de kist bevestigd. De pooton der kist zjjn gouden leouwenklauwon van binnen is ze van koper, overtrok ken met witzijden gekapitonnoerde stof; de lijkwade is van goudbrocaat met hermelijnen boordsel en de katafalk is oveneens met goudbrocaat bekleed. Prinses Alix van Hessen, de bruid van den jongen Keizer, heeft onder het voorgeschreven Ccromonioel hare intrede gedaan in dn orthodoksch-griekscho Kork. Bij die gelegenheid is haar naam ver anderd in Alexandra Feodorowna, met den titel van Grootvorstin en Keizerlijke Hoogheid. Het Russische volk schjjnt intusschen met de nieuwe Czaar en de toekomstige czarin zeer ingenomen te zjjn. Een in vloedrijk blad, de Nowuje Wremja, het manifest van keizer Nicolaas II bespre kend, zegt, dat het geheel overeenstemt mot de gevoelons, die alle klassen van Rusland bezielen. .De jonge keizer spreekt in z(jn eerste vorstenwoord tot zijn on derdanen minder van zich zelf, dan van zjjn ontslapen vaderhij spreekt air oen leeder liefhebbend zoon en als een Rus sisch burger, vervuld van oprechte liefde, eerbied en erkentelijkheid jegens den overleden keizer. Het blad is zeer tevreden over het geen Nicolaas verklaart aangaande de hoofdtrekken zjjns vaders, zjjn Russisch hart, zjjn liefde voor waarheid en vrede en aangaande de voorschriften zjjns vaders, die hjj wil opvolgen, en zijn eigen voornemens. In Tilney-Street, in een deftige stille wijk van Londen, is Zondagavond met een vreeselijken knal een bom ontploft, die op den stoep van een der deftige huizen aldaar gelegd was, gelukkig zon der andere onheilen te veroorzaken dan het vernielen van de voordeur en het beschadigen van den stoep. Men ver- hfj m(| op iitv verzoek ie komen halendat jij m(j dit genoeglijk dagj* Bezorgd hebt Ik bedank je wel, hoorl" Meer kon zij niet zeggen, want zjj gevoeld* in Charlolte'a tegenwoordigheid eon groot* verlegenheid, het gevolg van het groot* onrecht, dat zjj hure zuster had aangedaan. Deze vatte haar vriendaljjk bjj de hand. „Folicio," zcide zjj, „zusjoliel, ik had u oen genoegen ontzegd, dat ijj ongeoorloofd toe scheen het wns dus nieta meer dan billijk, a achadelooa te stellen. Maar zeg mjj, vondt go mij erg strong .Maar .Ik ben hotaltijd zal ik geatreng zijn, wanneer het uwen omgang en nwan goeden naam botrelt, want ik ben owe b«ote vriendin, uw mentor, uw* zaaier, in Mn woord: Ik wil u gelukkig en geacht zlonik vorder een weinig werk van u, dat u misschien wal zwaar vall, maar altijd zal ik bereid i|jo a genoegen te verschaffen en zoorsel mogelijk uw geluk trachten ie bevordnren." ,0(1 z(jt goed, sas." ,Ik liab n Kef, dat ia allra ,Ik heb a org miskend .Begrijpt go me thana?" (Wordt wrv.jfdk FEUILLETON. CHARLOTTE. T*tJ zunar 't Pranaol», door ff. T. I> BE TWEE ZUSTERS. 8) De ziekte ran mevrouw Uenriot had Char- lotte'a bezorgheid voor hare jeugdige zuster geen oogenblik verminderd. de ziekte van mevrouw Heoriot maakte d verkeerden omgang vertrouwelijker en gereg der. Charlotte ontwaarde er tot bare droefheid de treurig* gevolgen van, en na een tjjd leng ontvankelijk gemoed vatbaar te maken voor de beoefening der deogden, waervan zjj in hare zuster zulk een schoon voorbeeld vond. Bovenal in Felicia eene ware en teedere of spottende woorden ven Felicia verdragen le n, aehtto zjj zich vorplicbl, met meer gestrengheid to moeten handelen en, mi >p de toekomst van het meisje, de toege- eid, waartm de zjj tot nog toe bare lonten door de vingers gezien had, te laten vare gelegenheid daartoe bood zich spoedig ai '1 Was lente, en de dorpsleesten trokken tal in wandelaars naar die arme, bekoorlijke gehuchten, waarmede Pieardii als b chjjnt, en die der oaloar alles, der kans rerschuldigd zjjn. Op een goeden morgen gaf Felicia bare zuster kortweg to kennen, dat zg 'olgenden dag, een Zondag, met een barer verbitterd, zonder bare rede tot deze deel uitmaakte, naar bet leest le Valloires dacht te gvan. Charlotte dacht een oogenblik na en zeide eenvoudig .Dot voornemen ie minder hetamoljjk, Felicia gjj moogt het niet ten nitvoer brengen." ,Ea waarom niet? Wie zon mg dal verhit deran?" ,1k, die tijdens moeders oogesleldbeid c vaders afwezigheid over n moet woken en n beletten aan gevaarlijke genoegens in nog gevaarlijker gezelschap deel te nemen. Mgn geweten verbiedt mji, n hiertoe vertol te geven, en. ik herbaal het, gij zult niet gaan." zeggende, zette Charlotte zich neder, nam pen en schreef een briefje aan de onders ran Albartiae, Felicia's vriendin, eene beleefde, stellige verontechnldiging. Daarop riep zjj Jnliaan, die in zjjn eigen kamertje zat te werken, liet het briefje onmiddellijk aan zijn adres bezorgen. Al dien Ifld zal Felicia erbarmelijk te hnilen en tn pruttelen. Om luur tot bedaren te brengen, wilde CharloUe haar bjj de hand nemen, maar een saaaw was bet antwoord zjj rergenoegde zich daarom mot le zeggen „Liefste Felicia, gij hebt geen beter vriendin dan mjjmjjne strengheid is daarvoor hot bewijsik hoop dat gij dit zalt leeren inzien en mg alsdan beter moogt begrijpen." Felicia bleef den geheelen Zaterdag hnilen en tegenpruttelen, en bare ontevredenheid werd nog grooter, toen zü des avonds de zon prachtig zag ondergaan, hotgeen een scboonen dag voorspelde. Inderdaad wierp des Zondags de meizon hare gulden stralen in de kamer, waar de beide zusters na de mie bjjeeozateneene loover; tal van voorbijgangers, in bon beste kleeren, gingen naar buiten, naar bet vrjje veld, waar bet zoo schoon was, waar do duizenden met het herlezen ran sssie boeken of hi luisteren naar afgezaagde geschiedenissen I" Zjj werd onderbroken door hel geraas ran sen rijtuig, dat voor de huisdeur stilbie steeg iemand de trap op, de denr ging en de meiejee zagen den heer Ravin lachend binnentreden, met den uitroep t .Wij komen Felicia balen om den Zondag te SL Valerj door ta brengen. Hel rijtuij voor met mijn rronw en dochter; zjj wachten ons. Kom, haast je wat, kleine meid!" Felicia trachtte verwonderd in de oogen hai zuster te lezen. Dezo Irok haar lachend a naar de slaapkamer. Het onthutste meisje zog baar mooiale zomerpakje op bed Uaar liggon, een gebloemde neleidoekscbejnrk, handschoenen, een ceinlunr, een wit manteltje, alles wai eene liefhebbende znster daar goreod gelegd. Charlotte kleedde Felicia aan zonder bai lijd te gunnen om zich te bekijkenzjj bracht baar bjj mevrouw Henriot, die baar kn bracht haar in het rijlnig, dat met het tls een droom verkeorendo kind wegrolde. Charlotte oogde bet een tijdlang na en li voldaan binnen. Don volgenden dog zat Felicia natst lu znster le werkenzjj sprak nist veel, want weinig over haro lui den vorigen dugeindelijk, als had besluit genomen, hief zij het hoofd op tot C ff mij gi

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1894 | | pagina 1