Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 82.
Zaterdag 10 November 1894.
Achtste Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
BureauKromnmtraat, F 227Amersfoort.
Prija der AdT*rtontl»ni
Van 1 tot 6 regelsf 0.80
Tmnco per postf 0,40.
Afzonderlijke nummersf 0,06.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Correspondenten on Ailvnrtcntlün mneten uiterlflk Vrijdogevond
vóór II ure aan hot hurenu bezorgd zijn.
Strenge maatregelen.
In het hoog geprezen ééne Italië durft
men van regeeringswege stoute stukken
begaan. Geheel onverwacht bracht de
eerste minister des Rijks een schrik in
de gelederen zijner voormalige vrienden;
zjj stonden als verbijsterd over zooveel
vermetelheid van hun ouden bondge
noot Op zjjn bevel werd plotseling een
echte dictatoriale maatregel op alle
anarchistische en socialistische vereeni-
gingen toegepast. In Milaan alleen wer
den niet minder dan vjjf en vyflig ver-
eenigingen ontbonden verklaard. Te
Rome zelfs vond deze maatregel op
twee vereenigingen niet slechts hare
toepassing, maar ook de leiders daar
van zullen, wegens ophitsing tot klassen
haat, zich voor den rechter hebben te
verantwoorden.
Een voorstander van overrompeling
is Crispi altijd geweest, maar deze von
den zijn vrienden toch al te kras. Geen
enkele waarschuwing was voorafgegaan.
Daarenboven had de Kamer van Afge
vaardigden aan de Regeering volmacht
geweigerd om de revolutionnaire bewe
ging in alle deelen des Rjjks des te
krachtiger te kunnen onderdrukken.
Voor Crispi gaf dit m» eenmaal geen
onoverkomenlijk bezwaar Een verrassing
scheen hij voorbereid te hebben. Met een
koninklijk decreet zou hjj volvoeren, wat
in ministerieelen kring besloten was.
Wel een wonderbare leiding Gods, dat
zulke strenge maatregelen tegen de re
volutie van Crispi moeten uitgaan. Op
zijn ouden dag wordt de man, (he de
revolutie heeft gekoesterd en gekweekt,
gedwongen ook de roede te gebruiken
op zijn troetelkind. Nu zijn eigen kroost
het moordend wapen ook op hem houdt
gericht, wordt het hem bang om het harte.
Met wellust heeft hij weleer dood en ver
nieling aanschouwd, om van de buit,
die ermede te behalen viel, ruimschoots
zjjn deel te bemachtigen. Dat was zijn
■wnig doel en streven. Een andere be
somming heefthjj nimmer genaakt. Eigen
baat was het kenmerk van al zjjne da
den. En nu list en verraad, kuiperij en
geweld zjjn plannen hebben verwezen
lijkt, zou hjj zich laten ontweldigen wat
hjj, zelfs ten koste van eer en geweten,
verkregen heeft? Zou het leven, dat
hjj tot het bereiken zjjner idealen
soms roekeloos en vermetel in de
waagschaal stelde, nu zoo maar
straffeloos door moorddadige hand mo
gen bedreigd worden?
Wellicht heelt hij nu het antwoord,
door zjjn kras optreden, op deze vragen
gegeven.
Men moet glimlachen bjj zooveel dwaas
heid. De grijze vrijbuiter dwingt ertoe.
Als men dezen eersten minister van het
ééne Italië de rol van handhaver des
gezags ziet vervullen, zou men meenen
een schaterlach onder zijn vrienden te
hooren opgaan. Samenzweeringen met
hen te houden, is zijn heerlijkste ont
spanning geweest; en tegen zjjn persoon
zou nu niet» meer geoorloofd zjjn Tot
de schromeljjkste euveldaden durfde hjj
aan te sporen, en het wapen van ver
zet wil hjj nu aan anderen uit de han
den slaan 1
Het noodlot komt ook dezen
verwatene leeljjke parten spelen. Hij
wordt genoopt spotten te bezweren,
die hij zelf heeft opgeroepen. Nu
zijn hooge leeftijd jiera wat tammer
maakt, en zijn eischen bescheidener zijn
geworden, wordt hem het leven onuit
staanbaar verbitterd. Zjjn ideaal als pre
sident der te stichten Italiaansche Re
publiek heeft hjj opgegeven om zich te
vergenoegen met de rol van eersten mi
nister des Rijksen dit met moeite ver
kregen ambt wordt hem nu tot den
grootsten lastpost gemaakt.
Hoe geheel anders zal deze verheer-
ljjker der revolutie zich de toekomst
voor den geest hebben getooverd, toen
hij onder donderend gejuich der opge
togen schare door de geopende bres bij
de Porta Pia Rome binnendrong. De
heerschappij van Christus' Stedehouder
had een einde genomen, een gulden
tjjdperk was het Romeinsche volk be
schoren. Een heldenwerk was voltrokken;
zjjn doel was bereikt.
En nu?
Het jubelen is verstomd en door de
somberste klaagtonen vervangen. Waar
heen deze minister zijn blikken ook
wendt, overal grjjnst de diepste
ellende hem aan. Het zedebederfis diep
der bevolking ingedrongen belastingen
zjjn tot een ongekende hoogte opgevoerd
het militairisme drukt wanhopig op de
bevolking en wordt als middel gebe
zigd om de jammerklachten te smoren
moord en diefstal worden op groote
schaal en soms geheel straffeloos ge
pleegd, en een groot gedeelte der bevol
king wordt roet den hongerdood bedreigd.
Het schoone, bekoorlijke Sicilië in
1860 door het sluwe beleid van Crispi
reeds tot revolutie gedreven heeft
nog onlangs de bloedigste tooneolen aan
schouwd door ellende tot wanhoop ge
dreven, heeft de revolutie daar een uit
barsting gezocht, die een vreeselijke uit
werking had.
Italië treedt zjjn laatste phase inde
revolutie zal dairdoor de revolutie wor
den bestreden. Een Koning en zjjn eerste
dienaar, regeerende bij hare gratie, hebben
haar den oorlog verklaard; het begin van
het oindeis aangebroken. Beiden spelenhun
laatste bedrijf. Wat baal het al of het
machtige Germanje het vervallen Italië
al bemoedigend .Rome is onaantastbaar"
indeooren heeft gefluisterd. Het erfgoed
van den H Petrus schudt optjjddeschen-
nende hand van zich af en herrijst in
al zjjn grootheiddat zal geschieden.
Ja, de positie van de indringers in
het Quirinaal is waarlijk niet benijdens
waardig. Van den zoo schandelijk door
hen beroofden grijsaard in het Vatikaan
straalt nog altjjd een koninklijke glans
af, die hun valsche schittering te
eenenmale verdoofd. Over de hoofden
van den zich noemenden Koning van
het ééne Italië en zijn handlanger Crispi
beveelt met kalme waardigheid, maar
ongeëvenaarde majesteit, do onttroonde
Paus. En door het volk, dat zjj in hun
blinden overmoed regeeren willen, wor
den zij veracht en uitgekreten, en hun
aanzien en gezag onder de voeten ge
haald.
En onderwjjl sart de revolutie.Onze
vrienden trotseeren ons, maar aan ons
is de victorie 1"
De Katholiok daarentegen heelt dit
treffonder antwoord gereed.Door stren
ge maatregelen van de diep beklagens
waardige vervolgers van God en Zijn H.
Kerl: kan Italië nimmer gered worden,
dat vermag alleen de Paus-Koning, de
Plaatsbckleedor Gods
BUITENLAND.
Het stoffelijk overschot van Czaar
Alexander III van Rusland is Woens
dagavond te Livadia, na op plechtige
wjjze te zjjn gekist, uit het paleis naar
de kerk overgebracht. Zulks geschiedde
door den Keizer-troonopvolger in per
soon, daarbjj geholpen door de Groot
vorsten, de Prinsen en zoovelen er van
de hooge Hofdignitarissen noodig waren.
Achter de dragers der kist ging de Kei
zerin-weduwe, gevolgd door de Groot
vorstinnen, de Prinsessen en de dames
van het Hof. De weg kerkwaarts werd
genomen door het met fakkels verlichte
slotpark, waar zich ecne dichte volks
menigte had verzameld. Toen men de
kerk naderde, begonnen de klokken te
luiden en kwam de geestelijkheid den
stoet 'e gemoet. De kist werd vervol
gens geplaatst op een katafalk en daarna
een godsdienstoefening gehouden. Alsnu
werden de deuren geopend, en ieder,
die wilde, werd toegelaten, om in do
thans mede geopende kist het geluut
des overledenen nog eens te aanschouwen.
Het verder vervoer van het overschot
naar St. Petersburg geschiedt met groot
ceremonieel. Van Livadia naar Jalta
wordt de kist gedragen door officieren
en gevolgd door den Keizer, de Groot
vorsten en de grootwaardigheidsbeklee-
ders. Van Jalta naar Sebastopol wordt
het overschot vervoerd met het pant
serschip .Paiujat Mercuria". Van Sebas
topol geschiedt het vervoer per trein
naar Moskou en vervolgens naar St.
Petersburg. Aan de voornaamste stations
wordt opgehouden en zullen, ten aan-
schouwe der bevolking, korte lijkmissen
worden gehouden. Te Moskou wordt de
kist in ontvangst genomen door den
Metropolian, Grootvorst Sergius (broe
der van wjjlen den Czaar en gouverneur
dor staen de dolegatiën. De stoet zal
zich terstond naar de kathedraal bege
ven, waar de oude Czaren (van vóór
Peter den Groote) z(jn begraven. Hier
zal het ljjk drie dagen op het praalbed
liggen. Vandaar gaat het per spoor naar
St. Potersburg.
In do Peter- en Paulus-kork worden
daar groote tooberoidselen gemaakt voor
du plechtige bijzetting. De datum daar
van is nog niet bekend.
I)o kist, die voor hel overschot naar
Livadia werd gezonden, is van eiken
hout en geheel beslagen met bewerkt
goud. Zjj is versierd mot het Rijkiwa-
ponschild, van massief goud, met gouden
franjes aan de kist bevestigd. De pooton
der kist zjjn gouden leouwenklauwon
van binnen is ze van koper, overtrok
ken met witzijden gekapitonnoerde stof;
de lijkwade is van goudbrocaat met
hermelijnen boordsel en de katafalk is
oveneens met goudbrocaat bekleed.
Prinses Alix van Hessen, de bruid
van den jongen Keizer, heeft onder het
voorgeschreven Ccromonioel hare intrede
gedaan in dn orthodoksch-griekscho Kork.
Bij die gelegenheid is haar naam ver
anderd in Alexandra Feodorowna, met
den titel van Grootvorstin en Keizerlijke
Hoogheid.
Het Russische volk schjjnt intusschen
met de nieuwe Czaar en de toekomstige
czarin zeer ingenomen te zjjn. Een in
vloedrijk blad, de Nowuje Wremja, het
manifest van keizer Nicolaas II bespre
kend, zegt, dat het geheel overeenstemt
mot de gevoelons, die alle klassen van
Rusland bezielen. .De jonge keizer spreekt
in z(jn eerste vorstenwoord tot zijn on
derdanen minder van zich zelf, dan van
zjjn ontslapen vaderhij spreekt air oen
leeder liefhebbend zoon en als een Rus
sisch burger, vervuld van oprechte liefde,
eerbied en erkentelijkheid jegens den
overleden keizer.
Het blad is zeer tevreden over het
geen Nicolaas verklaart aangaande de
hoofdtrekken zjjns vaders, zjjn Russisch
hart, zjjn liefde voor waarheid en vrede
en aangaande de voorschriften zjjns
vaders, die hjj wil opvolgen, en zijn
eigen voornemens.
In Tilney-Street, in een deftige stille
wijk van Londen, is Zondagavond met
een vreeselijken knal een bom ontploft,
die op den stoep van een der deftige
huizen aldaar gelegd was, gelukkig zon
der andere onheilen te veroorzaken dan
het vernielen van de voordeur en het
beschadigen van den stoep. Men ver-
hfj m(| op iitv verzoek ie komen halendat jij
m(j dit genoeglijk dagj* Bezorgd hebt Ik
bedank je wel, hoorl"
Meer kon zij niet zeggen, want zjj gevoeld*
in Charlolte'a tegenwoordigheid eon groot*
verlegenheid, het gevolg van het groot* onrecht,
dat zjj hure zuster had aangedaan. Deze vatte
haar vriendaljjk bjj de hand.
„Folicio," zcide zjj, „zusjoliel, ik had u oen
genoegen ontzegd, dat ijj ongeoorloofd toe
scheen het wns dus nieta meer dan billijk, a
achadelooa te stellen. Maar zeg mjj, vondt go
mij erg strong
.Maar
.Ik ben hotaltijd zal ik geatreng zijn,
wanneer het uwen omgang en nwan goeden
naam botrelt, want ik ben owe b«ote vriendin,
uw mentor, uw* zaaier, in Mn woord: Ik wil
u gelukkig en geacht zlonik vorder een weinig
werk van u, dat u misschien wal zwaar vall,
maar altijd zal ik bereid i|jo a genoegen te
verschaffen en zoorsel mogelijk uw geluk
trachten ie bevordnren."
,0(1 z(jt goed, sas."
,Ik liab n Kef, dat ia allra
,Ik heb a org miskend
.Begrijpt go me thana?"
(Wordt wrv.jfdk
FEUILLETON.
CHARLOTTE.
T*tJ zunar 't Pranaol», door ff. T. I>
BE TWEE ZUSTERS.
8) De ziekte ran mevrouw Uenriot had Char-
lotte'a bezorgheid voor hare jeugdige zuster
geen oogenblik verminderd.
de ziekte van mevrouw Heoriot maakte d
verkeerden omgang vertrouwelijker en gereg
der. Charlotte ontwaarde er tot bare droefheid
de treurig* gevolgen van, en na een tjjd leng
ontvankelijk gemoed vatbaar te maken voor de
beoefening der deogden, waervan zjj in hare
zuster zulk een schoon voorbeeld vond. Bovenal
in Felicia eene ware en teedere
of spottende woorden ven Felicia verdragen le
n, aehtto zjj zich vorplicbl, met meer
gestrengheid to moeten handelen en, mi
>p de toekomst van het meisje, de toege-
eid, waartm de zjj tot nog toe bare lonten
door de vingers gezien had, te laten vare
gelegenheid daartoe bood zich spoedig ai
'1 Was lente, en de dorpsleesten trokken tal
in wandelaars naar die arme, bekoorlijke
gehuchten, waarmede Pieardii als b
chjjnt, en die der oaloar alles, der kans
rerschuldigd zjjn. Op een goeden morgen gaf
Felicia bare zuster kortweg to kennen, dat zg
'olgenden dag, een Zondag, met een barer
verbitterd, zonder bare rede tot
deze deel uitmaakte, naar bet leest le Valloires
dacht te gvan. Charlotte dacht een oogenblik
na en zeide eenvoudig
.Dot voornemen ie minder hetamoljjk, Felicia
gjj moogt het niet ten nitvoer brengen."
,Ea waarom niet? Wie zon mg dal verhit
deran?"
,1k, die tijdens moeders oogesleldbeid c
vaders afwezigheid over n moet woken en n
beletten aan gevaarlijke genoegens in nog
gevaarlijker gezelschap deel te nemen. Mgn
geweten verbiedt mji, n hiertoe vertol te geven,
en. ik herbaal het, gij zult niet gaan."
zeggende, zette Charlotte zich neder, nam
pen en schreef een briefje aan de onders
ran Albartiae, Felicia's vriendin, eene beleefde,
stellige verontechnldiging. Daarop riep zjj
Jnliaan, die in zjjn eigen kamertje zat te werken,
liet het briefje onmiddellijk aan zijn adres
bezorgen. Al dien Ifld zal Felicia erbarmelijk
te hnilen en tn pruttelen. Om luur tot bedaren
te brengen, wilde CharloUe haar bjj de hand
nemen, maar een saaaw was bet antwoord
zjj rergenoegde zich daarom mot le zeggen
„Liefste Felicia, gij hebt geen beter vriendin
dan mjjmjjne strengheid is daarvoor hot
bewijsik hoop dat gij dit zalt leeren inzien
en mg alsdan beter moogt begrijpen."
Felicia bleef den geheelen Zaterdag hnilen
en tegenpruttelen, en bare ontevredenheid werd
nog grooter, toen zü des avonds de zon prachtig
zag ondergaan, hotgeen een scboonen dag
voorspelde. Inderdaad wierp des Zondags de
meizon hare gulden stralen in de kamer, waar
de beide zusters na de mie bjjeeozateneene
loover; tal van voorbijgangers, in bon beste
kleeren, gingen naar buiten, naar bet vrjje veld,
waar bet zoo schoon was, waar do duizenden
met het herlezen ran sssie boeken of hi
luisteren naar afgezaagde geschiedenissen I"
Zjj werd onderbroken door hel geraas ran
sen rijtuig, dat voor de huisdeur stilbie
steeg iemand de trap op, de denr ging
en de meiejee zagen den heer Ravin lachend
binnentreden, met den uitroep t
.Wij komen Felicia balen om den Zondag
te SL Valerj door ta brengen. Hel rijtuij
voor met mijn rronw en dochter; zjj wachten
ons. Kom, haast je wat, kleine meid!"
Felicia trachtte verwonderd in de oogen hai
zuster te lezen. Dezo Irok haar lachend a
naar de slaapkamer. Het onthutste meisje zog
baar mooiale zomerpakje op bed Uaar liggon,
een gebloemde neleidoekscbejnrk, handschoenen,
een ceinlunr, een wit manteltje, alles wai
eene liefhebbende znster daar goreod gelegd.
Charlotte kleedde Felicia aan zonder bai
lijd te gunnen om zich te bekijkenzjj bracht
baar bjj mevrouw Henriot, die baar kn
bracht haar in het rijlnig, dat met het tls
een droom verkeorendo kind wegrolde.
Charlotte oogde bet een tijdlang na en li
voldaan binnen.
Don volgenden dog zat Felicia natst lu
znster le werkenzjj sprak nist veel, want
weinig over haro lui
den vorigen dugeindelijk, als had
besluit genomen, hief zij het hoofd op
tot C
ff mij gi