Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 34. Zaterdag 24 November 1894. Achtste Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barn6veld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist. •rachUat eiken ZATERDAG. Abotuaomostapriji par d Franco per post Afzonderlijke nummer» f 0,40. f 0,05. BureauKrommestraatF 227, Amersfoort. Uitgave van de Vereenlging De Eembode. Prijs dor Advertontita: Van 1 tot 6 regelsf 0.8O Voor iederen regel meer- 0.05 Correspondenten en Adverleutiên n vóór 6 ore un MM bureau beztrgd xj n uiterlijk Vrijdagavond Een onfeilbaar middel. Overal treft men in onze hedendaag- aclie samenleving een zekere verwarring aan, maar bet bedenkeljjkst openbaart zij zich in ét arbeiderswereld. Een verwar ring in begrippen en toestanden wordt daar gevonden van zeer emstigen aard. Met gezag wordt gespot, de orde wordt verbroken, de vrijheid aangetast, en recht en billijkheid met voeten getreden. Wat reeds lang voorspeld werd dat komen zon, is dos gekomen. Met al de kracht «B al de middelen waarover de moderne wereld beschikken kan, heeft men geijverd om den minderen stand, om den werkman te doen knielen voor den Mammon, in stede van hem zijn ootmoedige bede te doen storten voor den goedertieren God. Hy moest genieten en daarom den rug keeren aan alle bovennatuurlijk geloofde slagboom, die hem van godtergende dwaasheden van allerlei gehalte en wezen nog terughield, moest verbroken wordende mensche- lijke geest mocht niet meer gebreideld worden, hij moest zich vry bewegen in de sfeeran van het moderne ongeloof, en zich daar tol een ongekende hoogte ontwikkelen. Met die hooggeroemde verlichting beeft de verwarring, als natuurlijk gevolg, fMtyken tred gehouden. De onderlinge vrede is jammerlijk verbroken, en een onzalige verbittering en ontevredenheid in zijne plaats getreden. Zoover zijn we reeds gevorderd, dat we, naast de recht matige klacht des werkmans over ge brek aanarbeid, ons moeten bekommeren over zijn daden des gewelds, Zoo geweldig heeft de moderne tijd geest ingegrepen in het leven des volks. Toch zou het dwaasheid zijn zich te laten ontmoedigen, waar de Katholiek over middelen beschikt, waarmede de strijd des levens met uitstekend gevolg kan gestreden worden. Dit onfeilbaar middel werd in de algemeene vergadering ▼an den Bond van R. K. Werküeden- Tereeni gingen in het Aartsbisdom Utrecht op 38 Oct. jl. in genoemde stad door Dr. Schaepman op schitterend welspre kende wijze aangeboden, als hy zegt ,Het groote middel, om den arbeider te ontwikkelen tot een vrij en zelfstan dig man, en om zyn zelfstandigheid te handhaven tegen hen, die te veel on derwerping vragen zoowel als tegen hen, die de valsche onafhankelijkheid, den revotntionnairen souvereiniteitswaanzin prediken is hel geloof. Het arbei dersvraagstuk is zeer zeker een vraag recht, maar juist daarom een hoogst zedeljjke vraag. Wie niet rechlvnardig is, kan in den strijd voor hel recht niet bestaan. Maar rechtvaardig biyfl alleen hij, die gelooft in God en die handelt naar het geloof. .Gymoel mannen zyn des geloofs en gelooven als kinderen. Hoe onbuigzaam fier en stoer van nek, wy kunnen die eigenschappen niet bewaren, als wij niet knielen voor den eeuwigen majes- lueuzen God. Gy moet gelooven in God den Schepper, die u geschapen heeft naar Zyn beeld en gelijkenis en alle menschen evenzeer. In die betrekking van gelijkenis ligt de kern der naasten liefde, zonder welke ook het recht wordt een klinkende echel, een hol geluid. In den Schepper moet gij gelooven, omdat gij alleen dan gen steunpunt hebt, waar gij u kunt vasthouden, ook.omdat gij £nders niet zult gelooven in deze wereld. „Gij moet gelooven in God den Wet gever. In Gods wet ligt de oplossing van hel ggfceele vraagstuk der maat schappelijke ellende. Eerbiedigt hetGij zult niet stelen en ook uw rechtmatig loon zal u niet worden onthouden. Eert vader en uwe moeder en ook de maatschappy zal zorgen voor uw ouden dag. Muilbandt niet den dorschen- 1 os en men zal u niet onthouden uw deel van het gedorsehte graan. Dient om den Heere en ook uwe meesters zullen weten, dat zy Gpds rekenplichtige rentmeesters zyn. .Gij moet gelooven in God den Re geerder. Het herstel der wereld is aan Hem, de hoogten en de laagten heeft Hij geschapen. Maar de laagten mogen ryzen en de hoogten kunnen dalen ook dat is Zijn toelating. Aan de hoogten zegt Hijgeen eigenwaan en geen ver drukking aan de laagten geen ijver zucht, geen ydelheid. „Gij moet gelooven in God den Ver losser. Wie zegtverlossing, zegt zonde, en de zonde is altyd met ons. Daarom zai er altijd smart zyn in de wereld en armoede en nood. Zelfs ter goeder trouw vergeet dit geen Katholiek. Twee dingen in onze wereld zyn van geiyke grootte en verhevenheidalle smart bcstqjden om haar te verwyderen, waar het kanalle smart dragen, waar het moet. „Gg moet gelooven in God den Rech ter en Zaligmaker. De voleindiging van dezen tijd ligt niet in dezen tijd. God zal oordeelen en God zal beloonen. Hy is rechtvaardig en Hy is goed. „Ziedaar het middel. Altijd en overal is het onoverwinnelijk. Daarommet het gelooven in God vooruitEr is te veel tyd verloren dan dat wy een oogenblik kunnen dralen; er is te veel te doen, dan dat wy achteruit kunnen zien. VooruitWy hebben een gids. „O5 Leo, hoe op dit oogenblik in ééne vlucht onze harten uitgaan en opgaan tot UHoe wy God onzen Heer en Koning nederig en jubelend danken voor de Koningsgave ons gegeven in U I De dwaasheden van de wereldpaden hebt Gij ons getoond, den waren weg hebt Gij ons gewezen, het ééne doel ons doen zien. Paus der werklieden en onsterfelijke werkman aan den wereld vrede, zijt Gij ons voorbeeld, onze kracht, troost. Met den last der grijsheid op de schouderen roept Gy tot ons met de kracht der onvergankelijke jeugd Vooruit .Vooruit, wij volgen, wij gaan- Wy gaan met het oude woord, waarmee de Kerk haar bedevaarten opent Procedamus in pace I In Nomine Christi na. Vooruit in orde en in vrede 1 In laam van Christus, zoo moge 't zijn!" Met jubelend hart aanschouwt de Katholiek dc strijders die hu 1 banier ont plooien, geknield voor den Drieëenigen God. Zij alleen zijn toegerust met on- overwtebare wapenenzy alleen be schikken over het onfeilbare maar ook eenige raiddel, dat de maatschappy redden en behouden kan. BUITENLAND. Niet Zaterdag, zooals eerst gemeld was, Ifcaar jongstleden Maandag heeft de plechtige teraardebestelling van den overleden Czaar Alexander 111 plaats gehad. Om half elf begaven zich de leden van het Hof, de grootwaardigheidsbe- kleeders, de velschillende deputatiën en de geestelijkheid naar de kathedraal. De Keizer, de Keizerin, de vreemde Vorsten, de Grootvorsten en de Groot vorstinnen werden aldaar ontvangen door Mgr. Paladius, Metropolilaan van SL Petersburg, gevolgd door de leden der H. Synode met hel kruis en het gewijde water. Zoodra de Keizer plaats had genomen, begon de dienst, na af loop waarvan de leden der keizerlijke familie achtereenvolgens ieder van het overschot een laatste afscheid namen. Acht generaals verwyderden toen het zware rouwkleed, dat over de kist was gespreid, en legden dat over het altaar, terwyl tien andere generaals den Kei zersmantel in de kist legden en deze vervolgens dicht schroefden. Alsnu stond dt Keizer op, om, ge holpen door de vreemde Vorsten, dc naaste mannelijke familiebetrekkingen, de Ministers en enkele grootwaardig- heidsbekleeders, terwyl de Metropolilaan en de geestelijkheid vooraf ging, de kist naar de groeve te dragen. Daar werd nog even stil gehouden voor een laatste gebed, waarna, terwyl daarbuiten geschut-salvo's weerklonken, de kist in de groeve werd nedergelaten. Van de vesting werd op hetzelfde oogenblik, in plaats van de rouwvlag, weer de gewone geheschen. De Keizer bleef nog in de kathedraal tot hel graf was verzegeld. Even voor zijn dood moei Keizer Alex ander tot zijn zoon gezegd hebben: „Laai de schouwburgen niet te lang gesloten blyven, als ik overleden ben. Die arme lieden moeten door mijn dood geen scha de lijden". Dien wensch niet naar de letter, maar naar den geest vervullend en tevens de kinderiyke piëteit betrach tend, stelde de Keizer 50.000 roebels beschikbaar, om onder de leden der verschillende schouwburg-gezelschappen verdeeld te worden. Het huwelyk van keizer Nicolaas II is thans vastgesteld op Maandag a.s. By die gelegenheid wordt de afkondi ging verwacht van eene uitgebreide amneitie. Van den nieuwen Keizer wordt ver haald, dat hy verklaard heeft niet lan ger soldaten 't waren soms heele regimenten langs de spoorlyn te wil len zien opgesteld wanneer hy reist. Dit besluit evenals zyn kalme houding in het navolgende geval worden den joogen Keizer als een bewys van per- soonlyke.i moed aangerekend. Keizer Nicolaas en Grootvorst Michael reden onlangs door een straat te St. Petersburg, torn een boer op hun rytuig toesnelde en iets daarin wierp. Men dacht aan een aanslag op den Czaar, en de man werd gevat. Maar wat hy in het rytuig wierp bleek maar een ver zoekschrift te wezen, dat de Czaar in- tusschen zeer bedaard had opgeraapt. Vreeselyke moordtooneelen zyn door de ongeregelde Turkscbe troepen (Bashi- bazouks) op de christenen in Armenië gepleegd. By de Britsche Regeering is een schrijven ontvangen van de .Ar menische Vereeniging", waarin gezegd wordt, dat in Klein-Azië de Bulgaarsche gruwelen eene herhaling hebben gevon den. Tusschen de 6 en 10.000 menschen hebben den dood gevonden, aan hon derden vrouwen en meisjes is, voor ze dien wreeden dood ondergingen, geweld aangedaan, en niet minder dan dertig dorpen zyn geheel vernield. Verscheidene personen werden, met petroleum be goten, in en met hunne eigene hnizen verbrand. Volgens een brief uit Varna aan de Londensche Standard is de aanleiding tot deze gruwelen geweest de weigering der bevolking om belasting te betalen. Toen echter troepen kwamen liet de bevolking hare houding van verzet varen en gaf zelfs hare wapenen over. Niette min vond de Gouverneur noodig een voorbeeld te stellen en liet de troepen eenige salvo's afvuren op de weerlooze bevolking. Het geschiedde maar al te gereedelyk, en toen de woeste Bashi- bazouks eenmaal bloed gezien hadden, was er geen houden meer aan hunne FEUILLETON. to dit groote «hip di CHARLOTTE. Vrjj uur 't Frwu oh, door J. T. DE GELOFTE DER ZEELIEDEN. 10) Na de drukke week wu de Zondag voor de familie Heoriot een raai- co rreogdedag. De aehoon* en treffende plechtigheden der Kerk, da lectuur, bat armenbezoek, eene wandeling tanga de Somme wimetdan elkander op dien te spoedig Teerlogen dag af; en boel «kelt mul ging men uasr SL Valery, waar CtaarioUa'i aocgame voogd, de heer Ravin, can landgoed beaat. linnen, dea Zaterdagsavonds oil Abbeville trokken, op een tons aan den oever der vereanigd, ranwaar mor in de Terts de kleine barao van SL Valerj bemerkte, waar da visschers de hitte drukkend- „Mimi," iade Joiiaan op «na, „zou il een klein zeetochtje mogen maken?" JXna, vriendje," ieióe da beer Ra via levendig, niat kan niet, want bet wordt stefcl m den top van den toren het knstlicht, dat ajjne roodachtige stralen in de golven weerkaatste. De donder rommelde dof. ide Felicia angstig naar het schip, dat, eensklaps door. westenwind voortgestuwd, meer en meer rit baar werd. Maar hunne oogen konden het schalie licht bijna niet verdragen, en wanneer een bliksemstraal hel zwerk doorkliefde, onmid dellijk door een ratelenden donderslag gevolgd, riepen zjj tegelijkertijd uit„Ged, red hen Een oogenblik wu het stil. „Het ouweder is voorbjj," aeide de hoer Ravin, „groote God, de mast stut in brand Aller oogea richtten aich met onbeschrijflijk! angst op het (tampende en stooiende schip, dat ie mastao dreigend ten hemel lood»"" aflTcDg in een boot, i| gstÉtden gevolgd, mat lm naar de haven terug. Alles schéén verloren, toen men bjj bet licht der •toep van het in nood verhiel. Een Het onweder nam in hevigheid to bliksemschichten volgden elkander zondci sehenpooien op en dreigend rommelde de donder evenals de vurige wagen, welken de profeten ten hemel zagen stijgen. Bjj het belle bemelvunr let «hip; bet naderde golven dansen Een zacht van verlichting steeg uit aller borat tp angstig volgde men de bewegingen van dit zwakke buikje, de laatste hoop van eenige tusschen leven en dood zwe vende mannen. De sloep verscheen en verdween beurtelings, maar intuaaehen won zjj merkbaar en naderde de haven. Het onweder bedaarde hier en daar verscheen tusschen de donker» wolken de blauwe hemel, die in bet westen vaalbleek gekleurd werd door de zon, dio men niet had zien ondergaan. Bp het zwakke daglicht zag men, dat de overvolle sloep als een pijl Toorbjj hel lerru vloog re behouden de haven Op h«U< „God zij gedanktri Mevrouw Henriot, mevrouw Ravin en Felicia weenden, de heer Ravin veegde de glazen van xjjn blil af en Juliaan wierp vol gecetdrift zgu pet omhoog. Maar eensklaps riep hjj uit, „Moeder 1 zuster I zie eens I do zeelieden hebben voet aan wal gezet en beklimmen de kust gaan naar O, L. V. van Bijstand I" Allen keken en zagen inderdaad de gere bemanning het hobbelige pad beklimmen, dat nur eene kleine, bjj de matrozen bekende kapel leidde, waar de beilige Maagd, de ster der zee, vereerd werd onder dre titel van Onze Lieve Vronw van Bijstand. „Latan wij er ook heengaan, kindoren I" riep mevronw Henriot opgewonden. Hot voorstel werd ten sloeg den korteren weg in, die in enkele minnten naar het heiligdom leidde. Het gothieke kapelletje wu in duisternis gehuldalleen de godslamp wierp eau zwak schijnsel op het antieke Maria- droeg, en op de talrijke exvoto's, harten van zilver, figuren van wu, schepen met drie verdekken in miniatuur, schilderijen, die eene woeste zee, een schip in nood voorstelden, waren opgehangen. Langzamerhand vulde zich de verlaten kapelmm 4*k de kaarsen op het altaar aan; de pastoor, van het gebeurde verwittigd, trok xjjn priestergewaad aan en knielde voor bet altaar neer. De klak luidde; men opende de Min deuren, en de rotheden traden in twen rijen mat den kapitein au bat knielden in stilte neer. Na dien vreugdezang zong men het Ave Marie Stella, en toen ook dit geëindigd wu, traden allen, matrozen en passagiers beorl om beurt toe en offerdan hunne heilige redater eene kaars. Alles kwamen langs Cbggtotte, die ben ontroerd aanstaarde en zich bij hun dank gebed aansloot, toen zjj eensklaps een kreet dreigde Ie riskenop het zien van een dier mannen. Buiten zich zelve liep zjj naar hars moeder en trol haar mede naar den ingang allen volgden haar. De bemanning ging in het heiligdom om eenige rust te nemen, die zjj noodig haddende matrozen worden omringd door hnnne bloedverwanten, want byna allen waren van deze kust, en het duurde eenigen tijd eer Charlotte gevonden had, dien zjj zocht. Zy ijl* naar hem toe, viel hem om den ball en riep onder een vloed van tranen uit „VaderI vader! zjjt gjj het!" Mevrouw Henriot hield zich metreoeilsatiande; Ravin trad naderbij eb xeide „Waarachtig, bet is Eeorioll" Ja, hg wu het Bewogen beantwoordde 'j do Uelkoozingen van Charlotte met afjue anon, en tag niemand anders dan baar. „Koml" zeide Ravin, die vreesde opzien ta T^r

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1894 | | pagina 1