Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 34.
Zaterdag 24 November 1894.
Achtste Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barn6veld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist.
•rachUat eiken ZATERDAG.
Abotuaomostapriji par d
Franco per post
Afzonderlijke nummer»
f 0,40.
f 0,05.
BureauKrommestraatF 227, Amersfoort.
Uitgave van de Vereenlging De Eembode.
Prijs dor Advertontita:
Van 1 tot 6 regelsf 0.8O
Voor iederen regel meer- 0.05
Correspondenten en Adverleutiên n
vóór 6 ore un MM bureau beztrgd xj
n uiterlijk Vrijdagavond
Een onfeilbaar middel.
Overal treft men in onze hedendaag-
aclie samenleving een zekere verwarring
aan, maar bet bedenkeljjkst openbaart zij
zich in ét arbeiderswereld. Een verwar
ring in begrippen en toestanden wordt
daar gevonden van zeer emstigen aard.
Met gezag wordt gespot, de orde wordt
verbroken, de vrijheid aangetast, en
recht en billijkheid met voeten getreden.
Wat reeds lang voorspeld werd dat
komen zon, is dos gekomen. Met al de
kracht «B al de middelen waarover de
moderne wereld beschikken kan, heeft
men geijverd om den minderen stand,
om den werkman te doen knielen voor
den Mammon, in stede van hem zijn
ootmoedige bede te doen storten voor
den goedertieren God. Hy moest genieten
en daarom den rug keeren aan alle
bovennatuurlijk geloofde slagboom, die
hem van godtergende dwaasheden van
allerlei gehalte en wezen nog terughield,
moest verbroken wordende mensche-
lijke geest mocht niet meer gebreideld
worden, hij moest zich vry bewegen in
de sfeeran van het moderne ongeloof, en
zich daar tol een ongekende hoogte
ontwikkelen.
Met die hooggeroemde verlichting
beeft de verwarring, als natuurlijk gevolg,
fMtyken tred gehouden. De onderlinge
vrede is jammerlijk verbroken, en een
onzalige verbittering en ontevredenheid
in zijne plaats getreden. Zoover zijn we
reeds gevorderd, dat we, naast de recht
matige klacht des werkmans over ge
brek aanarbeid, ons moeten bekommeren
over zijn daden des gewelds,
Zoo geweldig heeft de moderne tijd
geest ingegrepen in het leven des volks.
Toch zou het dwaasheid zijn zich te
laten ontmoedigen, waar de Katholiek
over middelen beschikt, waarmede de
strijd des levens met uitstekend gevolg
kan gestreden worden. Dit onfeilbaar
middel werd in de algemeene vergadering
▼an den Bond van R. K. Werküeden-
Tereeni gingen in het Aartsbisdom Utrecht
op 38 Oct. jl. in genoemde stad door
Dr. Schaepman op schitterend welspre
kende wijze aangeboden, als hy zegt
,Het groote middel, om den arbeider
te ontwikkelen tot een vrij en zelfstan
dig man, en om zyn zelfstandigheid te
handhaven tegen hen, die te veel on
derwerping vragen zoowel als tegen hen,
die de valsche onafhankelijkheid, den
revotntionnairen souvereiniteitswaanzin
prediken is hel geloof. Het arbei
dersvraagstuk is zeer zeker een vraag
recht, maar juist daarom een hoogst
zedeljjke vraag. Wie niet rechlvnardig
is, kan in den strijd voor hel recht niet
bestaan. Maar rechtvaardig biyfl alleen
hij, die gelooft in God en die handelt
naar het geloof.
.Gymoel mannen zyn des geloofs en
gelooven als kinderen. Hoe onbuigzaam
fier en stoer van nek, wy kunnen
die eigenschappen niet bewaren, als wij
niet knielen voor den eeuwigen majes-
lueuzen God. Gy moet gelooven in God
den Schepper, die u geschapen heeft
naar Zyn beeld en gelijkenis en alle
menschen evenzeer. In die betrekking
van gelijkenis ligt de kern der naasten
liefde, zonder welke ook het recht wordt
een klinkende echel, een hol geluid. In
den Schepper moet gij gelooven, omdat
gij alleen dan gen steunpunt hebt, waar
gij u kunt vasthouden, ook.omdat
gij £nders niet zult gelooven in deze
wereld.
„Gij moet gelooven in God den Wet
gever. In Gods wet ligt de oplossing
van hel ggfceele vraagstuk der maat
schappelijke ellende. Eerbiedigt hetGij
zult niet stelen en ook uw rechtmatig
loon zal u niet worden onthouden. Eert
vader en uwe moeder en ook
de maatschappy zal zorgen voor uw
ouden dag. Muilbandt niet den dorschen-
1 os en men zal u niet onthouden
uw deel van het gedorsehte graan. Dient
om den Heere en ook uwe meesters
zullen weten, dat zy Gpds rekenplichtige
rentmeesters zyn.
.Gij moet gelooven in God den Re
geerder. Het herstel der wereld is aan
Hem, de hoogten en de laagten heeft
Hij geschapen. Maar de laagten mogen
ryzen en de hoogten kunnen dalen ook
dat is Zijn toelating. Aan de hoogten
zegt Hijgeen eigenwaan en geen ver
drukking aan de laagten geen ijver
zucht, geen ydelheid.
„Gij moet gelooven in God den Ver
losser. Wie zegtverlossing, zegt zonde,
en de zonde is altyd met ons. Daarom
zai er altijd smart zyn in de wereld en
armoede en nood. Zelfs ter goeder
trouw vergeet dit geen Katholiek. Twee
dingen in onze wereld zyn van geiyke
grootte en verhevenheidalle smart
bcstqjden om haar te verwyderen, waar
het kanalle smart dragen, waar het
moet.
„Gg moet gelooven in God den Rech
ter en Zaligmaker. De voleindiging van
dezen tijd ligt niet in dezen tijd. God
zal oordeelen en God zal beloonen. Hy
is rechtvaardig en Hy is goed.
„Ziedaar het middel. Altijd en overal
is het onoverwinnelijk. Daarommet
het gelooven in God vooruitEr
is te veel tyd verloren dan dat wy een
oogenblik kunnen dralen; er is te veel
te doen, dan dat wy achteruit kunnen
zien. VooruitWy hebben een gids.
„O5 Leo, hoe op dit oogenblik in ééne
vlucht onze harten uitgaan en opgaan
tot UHoe wy God onzen Heer en
Koning nederig en jubelend danken
voor de Koningsgave ons gegeven in U I
De dwaasheden van de wereldpaden
hebt Gij ons getoond, den waren weg
hebt Gij ons gewezen, het ééne doel
ons doen zien. Paus der werklieden en
onsterfelijke werkman aan den wereld
vrede, zijt Gij ons voorbeeld, onze kracht,
troost. Met den last der grijsheid
op de schouderen roept Gy tot ons
met de kracht der onvergankelijke jeugd
Vooruit
.Vooruit, wij volgen, wij gaan- Wy
gaan met het oude woord, waarmee
de Kerk haar bedevaarten opent
Procedamus in pace I In Nomine Christi
na. Vooruit in orde en in vrede 1 In
laam van Christus, zoo moge 't zijn!"
Met jubelend hart aanschouwt de
Katholiek dc strijders die hu 1 banier ont
plooien, geknield voor den Drieëenigen
God. Zij alleen zijn toegerust met on-
overwtebare wapenenzy alleen be
schikken over het onfeilbare maar ook
eenige raiddel, dat de maatschappy redden
en behouden kan.
BUITENLAND.
Niet Zaterdag, zooals eerst gemeld
was, Ifcaar jongstleden Maandag heeft
de plechtige teraardebestelling van den
overleden Czaar Alexander 111 plaats
gehad.
Om half elf begaven zich de leden
van het Hof, de grootwaardigheidsbe-
kleeders, de velschillende deputatiën en
de geestelijkheid naar de kathedraal.
De Keizer, de Keizerin, de vreemde
Vorsten, de Grootvorsten en de Groot
vorstinnen werden aldaar ontvangen
door Mgr. Paladius, Metropolilaan van
SL Petersburg, gevolgd door de leden
der H. Synode met hel kruis en het
gewijde water. Zoodra de Keizer plaats
had genomen, begon de dienst, na af
loop waarvan de leden der keizerlijke
familie achtereenvolgens ieder van het
overschot een laatste afscheid namen.
Acht generaals verwyderden toen het
zware rouwkleed, dat over de kist was
gespreid, en legden dat over het altaar,
terwyl tien andere generaals den Kei
zersmantel in de kist legden en deze
vervolgens dicht schroefden.
Alsnu stond dt Keizer op, om, ge
holpen door de vreemde Vorsten, dc
naaste mannelijke familiebetrekkingen,
de Ministers en enkele grootwaardig-
heidsbekleeders, terwyl de Metropolilaan
en de geestelijkheid vooraf ging, de
kist naar de groeve te dragen. Daar
werd nog even stil gehouden voor een
laatste gebed, waarna, terwyl daarbuiten
geschut-salvo's weerklonken, de kist in
de groeve werd nedergelaten.
Van de vesting werd op hetzelfde
oogenblik, in plaats van de rouwvlag,
weer de gewone geheschen.
De Keizer bleef nog in de kathedraal
tot hel graf was verzegeld.
Even voor zijn dood moei Keizer Alex
ander tot zijn zoon gezegd hebben: „Laai
de schouwburgen niet te lang gesloten
blyven, als ik overleden ben. Die arme
lieden moeten door mijn dood geen scha
de lijden". Dien wensch niet naar de
letter, maar naar den geest vervullend
en tevens de kinderiyke piëteit betrach
tend, stelde de Keizer 50.000 roebels
beschikbaar, om onder de leden der
verschillende schouwburg-gezelschappen
verdeeld te worden.
Het huwelyk van keizer Nicolaas II
is thans vastgesteld op Maandag a.s.
By die gelegenheid wordt de afkondi
ging verwacht van eene uitgebreide
amneitie.
Van den nieuwen Keizer wordt ver
haald, dat hy verklaard heeft niet lan
ger soldaten 't waren soms heele
regimenten langs de spoorlyn te wil
len zien opgesteld wanneer hy reist.
Dit besluit evenals zyn kalme houding
in het navolgende geval worden den
joogen Keizer als een bewys van per-
soonlyke.i moed aangerekend.
Keizer Nicolaas en Grootvorst Michael
reden onlangs door een straat te St.
Petersburg, torn een boer op hun rytuig
toesnelde en iets daarin wierp. Men
dacht aan een aanslag op den Czaar, en
de man werd gevat. Maar wat hy in
het rytuig wierp bleek maar een ver
zoekschrift te wezen, dat de Czaar in-
tusschen zeer bedaard had opgeraapt.
Vreeselyke moordtooneelen zyn door
de ongeregelde Turkscbe troepen (Bashi-
bazouks) op de christenen in Armenië
gepleegd. By de Britsche Regeering is
een schrijven ontvangen van de .Ar
menische Vereeniging", waarin gezegd
wordt, dat in Klein-Azië de Bulgaarsche
gruwelen eene herhaling hebben gevon
den. Tusschen de 6 en 10.000 menschen
hebben den dood gevonden, aan hon
derden vrouwen en meisjes is, voor ze
dien wreeden dood ondergingen, geweld
aangedaan, en niet minder dan dertig
dorpen zyn geheel vernield. Verscheidene
personen werden, met petroleum be
goten, in en met hunne eigene hnizen
verbrand.
Volgens een brief uit Varna aan de
Londensche Standard is de aanleiding
tot deze gruwelen geweest de weigering
der bevolking om belasting te betalen.
Toen echter troepen kwamen liet de
bevolking hare houding van verzet varen
en gaf zelfs hare wapenen over. Niette
min vond de Gouverneur noodig een
voorbeeld te stellen en liet de troepen
eenige salvo's afvuren op de weerlooze
bevolking. Het geschiedde maar al te
gereedelyk, en toen de woeste Bashi-
bazouks eenmaal bloed gezien hadden,
was er geen houden meer aan hunne
FEUILLETON.
to dit groote «hip di
CHARLOTTE.
Vrjj uur 't Frwu oh, door J. T.
DE GELOFTE DER ZEELIEDEN.
10) Na de drukke week wu de Zondag voor
de familie Heoriot een raai- co rreogdedag. De
aehoon* en treffende plechtigheden der Kerk,
da lectuur, bat armenbezoek, eene wandeling
tanga de Somme wimetdan elkander op dien te
spoedig Teerlogen dag af; en boel «kelt
mul ging men uasr SL Valery, waar CtaarioUa'i
aocgame voogd, de heer Ravin, can landgoed
beaat.
linnen, dea Zaterdagsavonds oil Abbeville
trokken, op een tons aan den oever der
vereanigd, ranwaar mor in de Terts de kleine
barao van SL Valerj bemerkte, waar da visschers
de hitte drukkend-
„Mimi," iade Joiiaan op «na, „zou il
een klein zeetochtje mogen maken?"
JXna, vriendje," ieióe da beer Ra via levendig,
niat kan niet, want bet wordt stefcl m
den top van den toren het knstlicht, dat ajjne
roodachtige stralen in de golven weerkaatste.
De donder rommelde dof.
ide Felicia
angstig naar het schip, dat, eensklaps door.
westenwind voortgestuwd, meer en meer rit
baar werd. Maar hunne oogen konden het
schalie licht bijna niet verdragen, en wanneer
een bliksemstraal hel zwerk doorkliefde, onmid
dellijk door een ratelenden donderslag gevolgd,
riepen zjj tegelijkertijd uit„Ged, red hen
Een oogenblik wu het stil.
„Het ouweder is voorbjj," aeide de hoer
Ravin, „groote God, de mast stut in brand
Aller oogea richtten aich met onbeschrijflijk!
angst op het (tampende en stooiende schip, dat
ie mastao dreigend ten hemel
lood»"" aflTcDg in een boot,
i| gstÉtden gevolgd, mat
lm naar de haven terug. Alles
schéén verloren, toen men bjj bet licht der
•toep van het in nood
verhiel. Een
Het onweder nam in hevigheid to
bliksemschichten volgden elkander zondci
sehenpooien op en dreigend rommelde de donder
evenals de vurige wagen, welken de profeten
ten hemel zagen stijgen. Bjj het belle bemelvunr
let «hip; bet naderde
golven dansen Een zacht van verlichting steeg
uit aller borat tp angstig volgde men de
bewegingen van dit zwakke buikje, de laatste
hoop van eenige tusschen leven en dood zwe
vende mannen. De sloep verscheen en verdween
beurtelings, maar intuaaehen won zjj merkbaar
en naderde de haven. Het onweder bedaarde
hier en daar verscheen tusschen de donker»
wolken de blauwe hemel, die in bet westen
vaalbleek gekleurd werd door de zon, dio men
niet had zien ondergaan. Bp het zwakke daglicht
zag men, dat de overvolle sloep als een pijl
Toorbjj hel lerru vloog re behouden de haven
Op h«U<
„God zij gedanktri
Mevrouw Henriot, mevrouw Ravin en Felicia
weenden, de heer Ravin veegde de glazen van
xjjn blil af en Juliaan wierp vol gecetdrift zgu
pet omhoog. Maar eensklaps riep hjj uit,
„Moeder 1 zuster I zie eens I do zeelieden hebben
voet aan wal gezet en beklimmen de kust
gaan naar O, L. V. van Bijstand I"
Allen keken en zagen inderdaad de gere
bemanning het hobbelige pad beklimmen, dat
nur eene kleine, bjj de matrozen bekende
kapel leidde, waar de beilige Maagd, de ster der
zee, vereerd werd onder dre titel van Onze Lieve
Vronw van Bijstand.
„Latan wij er ook heengaan, kindoren I" riep
mevronw Henriot opgewonden.
Hot voorstel werd ten
sloeg den korteren weg in, die in enkele minnten
naar het heiligdom leidde. Het gothieke kapelletje
wu in duisternis gehuldalleen de godslamp
wierp eau zwak schijnsel op het antieke Maria-
droeg, en op de talrijke exvoto's, harten van
zilver, figuren van wu, schepen met drie
verdekken in miniatuur, schilderijen, die eene
woeste zee, een schip in nood voorstelden,
waren opgehangen. Langzamerhand vulde zich
de verlaten kapelmm 4*k de kaarsen op het
altaar aan; de pastoor, van het gebeurde
verwittigd, trok xjjn priestergewaad aan en
knielde voor bet altaar neer. De klak luidde;
men opende de Min deuren, en de rotheden
traden in twen rijen mat den kapitein au bat
knielden in stilte neer. Na dien vreugdezang
zong men het Ave Marie Stella, en toen ook dit
geëindigd wu, traden allen, matrozen en passagiers
beorl om beurt toe en offerdan hunne heilige redater
eene kaars. Alles kwamen langs Cbggtotte, die
ben ontroerd aanstaarde en zich bij hun dank
gebed aansloot, toen zjj eensklaps een kreet
dreigde Ie riskenop het zien van een dier
mannen. Buiten zich zelve liep zjj naar hars
moeder en trol haar mede naar den ingang
allen volgden haar. De bemanning ging in het
heiligdom om eenige rust te nemen, die zjj
noodig haddende matrozen worden omringd
door hnnne bloedverwanten, want byna allen
waren van deze kust, en het duurde eenigen
tijd eer Charlotte gevonden had, dien zjj zocht.
Zy ijl* naar hem toe, viel hem om den ball
en riep onder een vloed van tranen uit
„VaderI vader! zjjt gjj het!"
Mevrouw Henriot hield zich metreoeilsatiande;
Ravin trad naderbij eb xeide
„Waarachtig, bet is Eeorioll"
Ja, hg wu het Bewogen beantwoordde
'j do Uelkoozingen van Charlotte met afjue
anon, en tag niemand anders dan baar.
„Koml" zeide Ravin, die vreesde opzien ta
T^r