nTÏT lUerdag iy Juli m. Katholiek Nieuws- en Advertentieblad M Jaargang, DE EEMBODE voor Amersfoort, Baarn, Apeldoorn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs par drie maanden: Franco per postf0,40. Afzonderlijke nummersf 0,05. BureauKrommestraat, F 227, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Pxija dar AdrartantUni Van 1 tot 6 regelsf 0,30 Voor iederen regel meer- 0.05 Een totale nederlaag. De Afrikaansche politiek van Italië dit valt niet meer te verheelen heeft totaal fiasco gemaakt. Van Italiaansche zgde wordt bijna niet eens meer be proefd die te verbloemen, nu de neder laag in de kolonie Erythrea volkomen blijkt: door de Regeering zelve is dit reeds onlangs in hel Italiaansche Parle ment openlijk erkend. Bij monde van minister Rudini werd onomwonden ver klaard, dat het een politieke feut is ge weest op verovering in Afrika uit te gaan, en ondanks de toestand des Rijks, toch in die verre streken in de laatste jaren de uitbreidings-politiek voort te zetten. Alleen de eer van de vlag weerhoudt ons, verzekerde hjj, deze veroveringen geheel prijs te geven, doch wij zullen slechts datgene trachten te behouden, wat ons door Menelik niet wordt betwist. Ongetwijfeld behoort er moed toe om zoo openlijk te erkennen, dat Italië is overwonnen en de Negus zegeviert. Ru dini heeft niet geaarzeld de eigenliefde zijner landgenooten in het hart te grijpen door te verklaren, dat de vijand het laatste woord heeft in het geding, en Italië zich slechts te onderwerpen overblijft. Mareb en van zijn zijtak, de Belesa, waar u eene verdedigendai^ouding heeft aangenomen voor 't geval, dat Menolik het diiar zijn macht zou tegenover stellen. Maar ook het noodlot dwong der Regeering tot de erkenning, dat aan een voortzetting van den oorlog niet te denken viel. Volgens de eigen verklaring van den Italiaanschen Minister van Oorlog zouden er, om den oorlog naar eisch te kunnen voeren, twee jaren tijds en 150,000 man noodig zijndaarbij zouden de kosten minstens één milliard lire be dragen, en dan nog zou het succes hoogst twijfelachtig wezen. De krijgsgevangenen moesten daarom liever met losgeld wor den vrijgekocht, dan aan het ééne Italië de offers op te leggen, die van het weder aanbinden van den strjjd voor de be vrijding der gevangenen het gevolg zou den zijn. Maar de staatsman Rudini had met zijne verklaring een dubbel oogmerk de smaad der nederlaag moest ook het voormalig Kabinet-Crispi den genade- stoot gevenklaar en duideljjk moest het Italiaansche volk weten dat de Afrikaansche politiek der vorige Regee ring hetjRijk een ontzaglijke nederlaag had bezorgd. Rudini had intusschen niets te veel gezegd. Immers, van een protectoraat van Italië over Abysinië is geen sprake meerhet verdrag van Uccialli is een doode letter, wijl Italië, door nood ge dwongen, moet afzien van de vrordeelen, die het daaraan ontleenen kon. Bjj de eenige keus, die Italië overblijft, heeft het zich neergelegd: het bepaalde zich tot zijne stellingen ten noorden van den En de Italiaansche Kamer boog het hoofd voor het klemmend betoog der Regecring; geen andere oplossing, hoe grievend deze ook was, bleek mogelijk. Maar dan toch ook moesten de mannen, die het Rijk in die vernedering en ellende hadden gestort, door een onleerend vonnis getroffen worden daarop werd door sommige leden met hartstochtelijke felheid aangedrongen. Voor den rechter moesten hunne snoodheden gebracht worden ter beoordeeling. Maar dat wilde Rudini niet! Hij be greep terecht dat hiermede onvermij delijk binnenlandsche beroeringen zou den worden uitgelokt. Werd het zonden- register der vorige Regeeriog en inzon derheid dat van Crispi aan de schand paal gehecht, dan kon een nieuwe storm verontwaardiging, en wat dies meer zjj, niet uitblijven. Krachtig verzette zich daarom Rudini tegen het in staat van beschuldiging stellen van zjjn voorganger, al wist hij ook dat hij schuldenaar was in den hoogsten graad. En zoo ont snapte de oude vrijbuiter en vriend van Humbert I aan een gevaar, dat voor hem wellicht noodlottig zou geworden zjjn. Ook wist de Regeering te doen besluiten, dat het proces tegen generaal Baratieri, den voormaligon rampzaligen legeraan voerder in Afrika, niet in het moeder land, maar in de verwijderde gewesten voor een krijgsraad zou gevoerd worden. Over laatstgenoemde is vonnis geveld. Bij slaking van stemmen werd hij door den krijgsraad vrijgesproken. De publieke opinie in Italië was echter vaardig ge noeg om den indruk te verspreiden, dat men den generaal niet wilde straffen, omdat de hoofdschuldigen ongestraft moeten blijven. Slechts het fraaie ge tuigschrift werd hem dan ook door zjjn rechtei - toegereikt, waarin betreurd wordt dat het commando was toevertrouwd aan een generaal, die niet voor de moeilijke taak berekend was. En de op die wijze vrijgelaten ongeluks- held ging als een getuchtigde schoolknaap, die pruilend en mokkend zich uit de voeten maakt, henen, meesmuilend dat h|j gewichtige onthullingen in petto heelt, die h|j ter gepaste gelegenheid openbaar maken zal. Over den revolutie-held Crispi weet men alleen nog te melden, dat hjj bjj de Rekenkamer heeft aangeklopt en uit betaling heeft verzocht van een bedrag van ruim 27,000 lire. Dit verzoek be rust op de wet op de pensioenen van ambtenaren. En aan dezsn trouwen dienaar van Humbert I, die zich voor de vrijmetselarij en voor de revolutie mede zoo verdienstelijk heeft gemaakt, werd dit douceurtje natuurlijk heel gra- lieu8 uitgekeerd. De hoofdleiders in het beruchte krijgs bedrijf zijn aldus van het politiek tooneel verdwenen, maar nu Den 18 Juni 11. heeft Koning Hum- bert I een besluit onderteekend, waarbij de oorlogstoestand in Erythrea geëindigd wordt verklaard. Is de eer van de vlag nu gered moge men zich veilig afvragen, waarop door Rudini in het Italiaansche Parlement zoo angstvol gewezen werd Van een formeel vredesverdrag tusschen Italië en Abysinië is nog geen sprake. Wanneer dit tot stand zal komen, ligt nog altijd in het verschiet. Wel volgen de Italiaansche onderhandelaars den Negus met een kruiperige onderdanigheid op de hielen, doch deze heeft zich, naar allen schjjn, nog niet verwaardigd aan de afgezanten des Konings van het ééne Italië de noodige aandacht to schenken. En onderwjjl smachten honderden zonen des R|jks in vreemde gevangenschap, welke Italië met offers aan geld wil vrijkoopen in nu een overwonnene dieper ver nederd worden, dnn Italië door Negus Menelik moet ondergaun Zoo komt God 1 BUITENLAND. De herstemmingen voor de Kamer in België zijn Zondag geheel ten gunste der katholieken uitgevallen. Te Brussel zjjn de achttien katholieken met 118,818 stemmen tegen 114,020 op de socialisten, en te Antwerpen de elf kntholioken met 01,843 tegen 53,170 op de liberalen ge kozen. Ook te Nijvel behielden de katho lieken hun in herstemming komenden zetel en bovendien veroverden ..jj er te Njjvel nog drie op de liberalen en te I'hilippeville nog twze, welke voorheen door liberalen bezet waren, en waar thans nog één liberaal en één socialist herstemming kwamen. De slotsom dat de liberalen in het geheel zes zetels aan de katholieken moesten af staan, waardoor de part|j verhouding in de Kamer thans geworden is 111 katholieken 12 liberalen en 29 socia listen. De katholieken beschikken dus over een meerderheid van 70 stemmen. Wanneer men nu hierbij 'n aanmer king neemt dat bjj een volgende perio dieke aftreding van de helft dor Kamer slechts een 40 tal katholieken betrokken zjjn, tegen 28 socialisten en 8 liberalen, dan komt men tot de conclusie dat, indien dan alle zetels der katholieken verloren gingen, toch een katholieke Kamer-meerderheid behouden bleef. Voor minstens vier jaren is dus het bewind in handen der katholieken ver zekerd. Wat echter de vreugde over den uitslag dezer hoogst gewichtige stemmingen aan merkelijk komt temperen,is het veld- winnen der socialisten. Het «temmen- cjjfcr door hen o. a. te Brussel behaald geeft wel reden tot ernstige bezorgdheid. Het Bastille-feest is dit jaar zeer in teressant geworden door een moord aanslag op den president der Fransche Republiek. Dinsdagmiddag, toen Féliz Faure het terrein te Longchamp opreed, waar ter gelegenheid van het revolu- tionnaire Bastille-feest de groote wapen schouwing werd gehouden, loste een tameljjk welgekleed man van 35 jaar, die zich bjj een boom had geposteerd aan den weg tusschen den waterval en den molen, twee scholen in de richting van Félix Faure. De omstanders wierpen zich op den bedrjjver van den aanslag en wilden hem lynchen agenten arresteerden hem en brachten hem naar het bureau b|j den waterval. Of de man heel of half krankzinnig is, moet nog worden uitgemaakt, maar dat er wat bjj hem aan hapert is zeker. Het moet dezelfde persoon zjjn, die on langs papieren van de tribune in de Kamer wierp, met een protest tegen zijn ontslag als ambtenaar bjj de Ferjjsche gemeentewerken. Dit ontslag was ge schied, wjjl hjj den voorzitter van den gemeenteraad oen revolutlonnair vers had gezonden. Zjjne protest-papieren in de Kamer droogen den titel„De vrij heid van schr(jven in de 19de eeuw onder Félix I." Aan bet slot dier brochure van 4 blz. verklaarde h|i, dat men hem overal wilde vergiftigen. Eugène Marie Francois is eon ont wikkeld manhjj heeft zelfs een boek uitgegeven, getiteld Le Masque, Do schutter, die zoo koelbloedig op Faure durfde aanleggen, heeft echter naar z(jn beweren, met los kruit ge schoten in de lucht. Hoe nu eigenlijk de zaak in elkander zit zal wel blijken als Francois voor de rechtbank verschijnt. Wanneer het nu echter niet zulk oen kritieke zaak gold zou men het voor Faure een prachtig buitenkansje kunnen noemen, waardoor z|jn populariteit, die te Parjjs b|jna onder nul was gedaald, aanmerkelijk gestegen is. Tot dusverre stond in de Transvaalsche wetgeving eene bepaling, dto getuigenis gal van een vinnigen haat tegen da Katholieke Kerk. Thans komt van duur de heugeljjke tjjding dat de Volksraad met >5 tegen 3 stemmen zjjne goed keuring heeft gehecht aan een door den uitvoerenden Raad genomen beslissing, FEUILLETON. st geheim De drie vrienden- UI. 3). Toen mevrouw Delmont weduwe gewor den wee, bed zjj slechte oogen voor haar eeuig kind. Jules herinnerde haar aan haren echtge noot hij bracht de tien jaren van lijden, torgen en opofferingen in haren geest terug; hg scheen haar het eenige goed, dat haar nog over bleef. Ook kwelde haar de gedachte, die haar als hst ware geheel beheerschte, dat tg namelijk haren toon zou moeten verlieten en tg zich dan in algebeele verlatenheid tou bevinden. Haar terugkeer tot den godsdienst, nog too kort geleden, had wel hare ideetn en hare wjjze van handelen omtrent verscheidene belangrijke punten gewijzigd, maar wat hare Hinde tot baar toon betrof, verschanste zij zich achter hare natuurlijke gevoelens, waarvan zjj het gewicht niet weinig vergrootte en waaraan zu eene noodlottige richting gaf. Het is waar dat Jules, in de eerste maanden die op het afsterven zjjos vaders volgden, door zjjn gedrag reden gaf tot een valscb vertrouwen. Zjjne jeugdige zintuigen waren onder den in druk gebleven van de groote gebeurtenissen, waarvan hjj getuige was geweest, en hjj gaf niet de minste aanleiding tot zelfs bet geringste verwgt, doch naarmata hjj zich van dit nood lottig tijdstip verwijderde, herkreeg hjj zjjne «ode gewoonten en Zjjoe moeder bemerkte droefd over; zjj geloofde dat de invloed van een of twee deugdzame kameraden een goede uitwerking op bet karakter van haren zoon zou n hebben, eu zij vond onder de kinderen barer buren twee jongens, die haar toeschenen an baar doel bevorderlijk te kunnen z|jn. Edraond en Arsène waren reeds van hunne indsbeid nf aan elkander verbonden, ofschoon nnne karakters zeer uiteenliepenzjj verlieten elkander nooit en speelden en leerden getrouw Edmond had in zjjn wijze van doen iets ern stigs, dal niet bjj zijn leeftijd paste. Op het i gezicht scheen hij koud en weinig ge neigd om een vertrouweljjken omgang met ken- nissen of eenig vermaak te zoeken, doch onder dit uiterlijk verborg bjj een fijngevoelige ziel en hij had een beslisten afkeer van alles, wat laag en verachtelijk was. Nooit had men hem hooren liegen of zelfs zijn toevlucht nemen tol de minste vleierij om een fout le bedekkeu. Hij had zjjne eerste H. Communie met voorbeeldige ingetogenheid gedaan, en men kou van hem met recht zeggeo, dat de waarheid in zjjne ziel op hechte grondslagen gevestigd was. Arsène was lichtzinnig, balddadig, belust op nieuwigheden, hartstochtelijk bg het spel, open hartig in zjjne gevoelens, alljjd even spoedig geneigd tot het goed als Int hel kwaad. Hjj bad een volkomen vertrouwen in en een soort bied voor Edmond, en dit was zjjn geluk, veel gelegenheden redde een wgze raad van zjjn vriend hem uit moeilijke omstandigheden, ebrachl had. Wanneer nog al ernstige fout begaan had, woog deze hem zoo zwaar op het hart dat hjj er zich dadeljjk van ging ontlasten door haar aan Edmond mede le deelen, die, getroffen door zulk kinderljjk gevoel, nooit naliet hem eenige van "e bemoedigende woorden toe te spreken, dia s een weldoende balsem de wonde heelden. Mevrouw Delmont had deze twee jongelingen gadegeslagen, die in de buurt wel bekend waren \aftchtiddijkm noemde, om* dal zjj alljjd te zamen waren, op straat, op de wandeling, in de kerk. Zjj vermaande Jules em ben eenigszins le gemoet le komen en dewijl zij aan dezelfde klas deelnamen, was het niet moei lijk om in meer vertrouweljjken omgang met hen te geraken. Mevrouw Delmont noodigde vervolgens de twee nieuwe vrienden van hsren zoon op de vacanliedagen bjj haar aan latei en weldra was de vriendschup tusschen bon gesloten, waaidoor bet getal der onaftcktidtlijktn Edmond had eene bijzondere genegenheid voor Jnles opgevat: de goedheid zjjnormoeder had hem getroffen, evenals haar rouwkleed en hare diepe droefheid. Hij zeide bjj zich zelveu ,lk ben twee jaar ouder dan hjj, en zal trach- ten hem te troosten over het verlies van zijnen vader." De jonge Delmont scheen zeer gevoelig over deze handelwijze van zjjn nieuwen n doch het scheen hem toe als wilde deze zich als leidsman aan hem opdringen, en daardoor toonde hjj zich meer geneigd lot Arsène. Vericheidene jaren gingen voorbij zonder dat zich iets andtra voordeed dan de gewone ge beurtenissen in het leven van scholieren De neigingen van Jules kondon wol de helder- ionden verontrusten, maar de arme moeder rierp altijd een sluier over de gebreken van haren zoon en verheugde zich onkel in zjjne goede hoedanigheden. Somwijlen moest Edmond vun zjjn overwicht gebruik maken om de dartelheid en brooddron kenheid zijner beide m-zkera tegen te houden co meer dan eens zouden de twee jongelieden zich eene ernstige bestrafllig op den bals gehaald hebben zonder de tuischenkomst van zijne waakzame vriendschap. Ouder wordende, bad Edmond, door zjjne godsvracht, zijn studieijver en zjjn voorbeeldig gedrag, de talenten ontwik keld, die hjj van den hemel ontvangen had. Iu al zjjne handelingen scheen hjj slechts dit eene doel voor oogen te hebbenwel te doen, en daardoor aangenaam te zjjn aan God en aan zjjne ouders. Laat ons hem nog beter leeren kennen. IV. De ouders van Edmond waren niet bemid deld. Zjj dreven een kleinen handel, die hun veel zorg en moeite kostte. Ook wsron zjj wel bezocht door ziekte in hun huisgezio, dat van acht kinderen teruggebracht was tot vier, een zoon en drie dochters. Edmond's moeder was eene van die brave, christolijke vrouwen, die hare plichten begrijpen en ze ook weton le vervullen. In alle beproevingen, die z(J onder gaan had, zag zjj steeds de hand der Voorsle nigheid; zjj was bewonderenswaardig geweest in hare toewijding en geestkracht gedurende de ziekte barer kinderen. Men moest baar ge zien hebben, onvermoeid in hare zorgen en in haar nachtwaken, hen nauwelijks èén oogen- blik verlatond, zich als ware bet rondom hen verdubbelend, terw|jl zjj aitjjd eenige woorden van trooat wist te vinden om den moed van baren echtgenoot te verlevendigen. Op de kleine Rdinond maakten de zorgen en de droefheid zijner oudera een diepen indruk; zijn Jong hart begreep dat hjj hen moset troosten over het smartvolle verlies, dat zjj ge leden hadden. Van toen af san hadden al i|jno handelingen slechts ten doel de tranen zjjne.- moeder te drogen en zjjn vader behulpzaam te z(jn. Nauwelijks was zjjne opvoeding voltooid, of hjj smeekte zjjn vader hem onder zjjne oogen aan bet werk te zetten in z|jn ncderlgen han del. Geheel verschillend van zooveel jongelieden die het beroep van hunne ouders zoeken te verlaten om zieh te verheffen boven een stand, waarover zjj da zwakheid hebben te blozen, vond hjj zjjn geluk het voetspoor zjjos vaders te volgen, en zeira nog vóèr hjj zjjne stndiSo voltooid had, offerde hjj reeds een paar uren zjjner nachtrust aan dan arbeid op. Hjj gevoelde zich zoo gelukkig, wanneer bij eenige achter- slalb'ge rekeningen bad kunnen schrijven, of andere bezigheden bad kunnen verrichten, die zjjn vader anders tot had moeten uitstellen.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1896 | | pagina 1