Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 20. Vrijdag 14 Augustus 1896. Tiende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Baarn, Apeldoorn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonsementsprijpar drie Franco per post Afzonderlijke Bureau Krommestraat,F 227, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniglnq De Eembode. Bij dit nummer behoort een bijvoegsel. Volksvrienden. Sinds een tal van jaren heeft men reeds het droeve schouwspel moeten zien, hoe duizenden en nog eens duizenden vergiftigd werden door de verpestende socialistische leer hoe met duivelach tige geslepenheid de massa's door zoo genaamde vrienden des volks, die zich, naar hun voorgeven, geheel belangeloos voor anderen willen opofferen, worden opgezweept en aangezet tot een harls- tochtelijken strijd tegen orde en gezag en niet minder tegen het booze kapitaal. En de arme bedrogenen gorden zich aan ten strijde, aangevoerd door die schijnbare weldoeners van het miskende deel des volks, Het curieuse geval doet zich echter hierbij voor, dat er onder die laaghartige op ruiers, welke zich moe schreeuwen in hunnen strijd tegen het kapitaal, hetwelk zij de bron van alle maatschappelijke kwalen gelieven te noemen, personen schuilen, die op hun beurt als kapitalis ten worden aangewezen. Met niet te weerspreken feiten wordt het schan delijk misleide volk de blinddoek van de oogen weggerukt, en die bedriegers in hun ware gedaanten voorgesteld. Men is begonnen onder hen, die het hardst roepen om hervorming der onhoudbare maatschappij, diegenen aan te wijzen, welke beschikken over een ontzaglijk fortuin, en hun getal is niet gering. In Duitschland bv. bestaan de hoofdaan voerders der socialisten uit kapitalisten, die, wanneer zij zulks in hun belang noodig achten, razen en tieren tegen het kapitaal. Singer en Adler zijn niet min der dan millionnairVolmar bezit een villa aan de oevers van de Alpenmeeren in BeierenBebel heeft nog onlangs een villa aangekocht aan het meer van Zurich, die hjj vorstelijk heeft doen inrichten, en een reeks anderen leiden een leven van weelde en genot. Fry» der AdvertentMni lot 6 regelsf 0,30 Voor iederen regel meer- 0.05 In België is het even zoo gesteld. De geboeders Defuisseaux en Van der Velde, behooren onder de schat rijke burgers des lands; de heer Picard, senateur, is een man van fortuinde heeren Sélys-Longchamps en mr. Janson beschikken over enorme kapitalen, en van den heer Lelièvre, raadsheer aan het hof van cassatie, wordt verhaald, dat hij geldschieter en de bankier van het volkshuis te Brussel is. Ook in ons vaderland zijn soortgelijke volksvrienden te vinden. En deze en dergelijke personages zijn nu de aanvoerders van de door hen zelve tot ontevredenheid aangezette lie den in den strijd tegen het gehate ka pitaal. Door zulke misleiders nu wordt het arme volk geëxploiteerd. Terwijl die volkmenners zich in genietingen baden, en schatten geld verdienen, worden de goedgeloovige lieden in hua pover be staan geprikkeld en tot haat aangezet, omdat zij het hun voorgespiegeldeaardsch paradijs maar niet mogen binnengaan. Vooral leerzaam is, wat een der vroe gere leiders der Belgische socialisten, Couvreur, onlangs omtrent het gekonkel, dat daar achter de socialistische scher men voorvalt, heeft publiek gemaakt. Deze teleurgestelde volksmenner ver klaarde te walgen van hetgeen hij had moeten aanschouwen. Personen, aldus beweerde hij, die in de dagen van ver kiezingsstrijd een gansch ondergeschikte rol speelden, wisten zich met behendigheid meester te maken van mandaten, die zij noch door hun werken, noch door hun talent verdienen, en die zonder schaamte hun onbekwaamheid voor het geheele land durven ten toon spreiden. Hij zegt dan woordelijk: .Daar ik wilde inwerken tegen die handelingen en tegen die opvatting, welke die lieden zich van de staatkunde miken, die zij slechts beschouwen als de kunst om de menigte om den tuin te leiden, door haar het onmogelijke te beloven en hare hartstochten te vleien, werd ik tot de onmacht gebracht en gedwongen my terug te trekken uit de worsteling, waaraan ik geheel mijn leven had willen wijden." Aan deze merkwaardige bekentenis meenen wij nog te moeten toevoegen het beeld, hetwelk door een Saksisch socialistisch blad, Arbeiderzeitungvan de leiders zijner eigen partij wordt ge schetst, als het schrijft „Een sociaal-democratisch leider is tegenwoordig over het algemeen een ruw monster. Hij wordt omringd door andere monsters, die hem het hof ma ken. Geleerden, kunstenaars, literatoren, ledigloopers, sociaal-politieke plannen makers," enz. enz., .deze geheele horde vervolgt hem overal, waar hjj gaat: in het parlement en in huismondeling en -hriftelijk dringt men zich bij hem op, vleit hem, ziet hem naar de oogen, hangt aan zijn lippen en roept en schreeuwt bij alles: .bravo"! Velen komen enkel uit nieuwsgierigheid, zoo als men een man met een waterhoofd aangaapt. Men zou de menschelijke na tuur niet moeten kennen, als men be weerde, dat deze muggenzwerm, die onafgebroken éen zelfde man voor oogen zweeft, hem eindelijk niet het gezicht benevelen en geheel andere dingen doen zien, dan de werkelijkheid aanbiedt. Zoo ziet hjj groote daden in zijn nietig ste verrichtingen." Zeker niet minder juist hebben deze volksvrienden zich in hun ware gedaante vertoond bij het dezer dagen te Londen gehouden Arbeiders-Congres, waar zij, na in onstuimige, schandelijke verga deringen geducht te hebben huis ge houden, uiteen gingen onder de kreten van: .Leve de sociale revolutie!" En a dergelijke laaghartige wezens ziet men in onzen tijd vooral de wer kende klasse ten prooi. Met een zekére kruiperige slaafschheid worden deze mo derne tirannen, die den mond steeds vol hebben over vrijheid en zelf de grootste dwingelandij in beoefening brengen, door die arme mis'eide volksklasse op hun geringste wenken gediend. Gaf het na burige België bij de jongste Kamerver kiezingen daarvan niet een allertreurigst voorbeeld te zien Aan waarschuwingen te dien opzichte van waarachtige vrien den des volks heeft het toch waarlijk niet ontbroken. Evenmin vermochten de schandelijke tooneelen, die de zooge naamde volksvrienden in de Kamer reeds te zien gaven, noch de teleurstellingen, die zij als loon voor hun bewezen dien sten van die zjjde reeds moesten inoog- sten, noch de ellende waaronder dui zenden van hen door toedoen hunner opruiers zjjn gebracht, de oogen te openen met een geestdrift, een betere zaak waardig, namen zjj deel aan den verkiezingsstrijd, om te trachten de wel vaart des Lands te stellen in handen van hen, die door de eigen partijgenooten in al hunne verachtelijkheid worden ten toongesteld. En wat, helaas, niet meer te loochenen valt: zoo voortgaande, is het te vreezen, dat binnen een niet te lang tijdperk de toekomst da;ir aan de socialisten behoort. Moet men niet huiveren bij de ge dachte aan zulk een schouwspelIs het niet allertreurigst te noemen, dat het hartstochtelijke woord en de goddelooze opruiende geschriften dier zoogenaamde volksvrienden, naar met den dag steeds duidelijker wordt, gereedelijk ingang vin den in de harten des volks? Smachtend naar de genietingen, die hun met helsche geslepenheid en list in het verschiet worden gesteld, als zij maar willen luisteren naar de bevelen hunner aan voerders, ziel men geheele drommen zich als willoos overgeven en beschik baar stellen ten dienste dier tirannen in onze maatschappij. De hedendaagsche toestand is dus inderdaad reeds hachelijk te noemen, en dreigt nog ernstiger te worden, dan hjj reeds is. De onbeschaamde, voor niets terugdeinzende valsche volksvrienden zullen ook hier te Lande evenals elders niet rusten voor hun verderfelijk stre ven geheel in vervulling gaat. Vandaar dat een algeheele toewijding van ons. Katholieken, in het bestrijden der mon sterachtige leer van hel socialisme ge biedend gevorderd wordt. De machtige taal van het Katholicisme moet'zich in woord en geschrift steeds krachtiger doen hooren om de oproerige, godtergende leerstellingen der socialisten te verplet teren. Het moet vernomen worden met dien gloed der overtuiging, welke de harten der arme misleiden weder tot God en Zijne geboden terugvoert. De katholieke pers heeft dus mede hierin een zeer verhevene roeping, doch wil zij het doel bereiken, dan moet ook de noo- dige steun haar niet onthouden worden. Tot hare verspreiding, onder de mindere volksklasse vooral, behoort al gedaan te worden, wat immer mogelijk is. Mogen zij, die daartoe in de gelegenheid zjjn, dus wel begrijpen, en er zich van door dringen, welk een groote verantwoorde lijkheid op hen rust, ora daartoe mede te werken. Immers, al onze krachten be hooren met de meeste zorg te worden ontwikkeld, waar een steeds verwoeder vijand het socialisme ons komt tarten en uitdagen. Wjj moeten, willen wij ons niet schuldig maken aan verza kingvan eenen duren plicht, vast aaneenge sloten, schouder aan schouder optrekken, geen enkele gaping in onze gelederen mag zich voordoen nu eene vreeseljjke strijd, een kamp als op leven en dood, door ons, Katholieken, noch kan noch mag ont weken worden. BUITENLAND. Fransche bladen melden, dat generaal Baldissera, gouverneur van Erythrea, plotseling van zjjn buitenplaats te Savona naar Rome is geroepen, wijl de toestand in Abessinië weder onrustig wordt. De Negoes schijnt zich weder te wapenen, om tegen het najaar den strijd te kun nen hervatten. Men zegt, dat te Dstji- boeti groote hoeveelheden wapenen en ammunitie ontscheept zjjn. De toestand op Creta wordt steeds erger. Tot gouverneur is benoemd kolo nel Abd-oellah, een berucht officier der Koerden, laatstelijk commandant der gendarmerie in Macedonië, in plaats van FEUILLETON. De drie vrienden- 7) Dit xoo lang gewenschte en tevens ge vreesde oogenblik bleef niet leng uiL Weldra trad Jules in gezelschap van Edmond binnen en bevond xicb de schnldige in tegenwoordig heid zijner edelaardige moeder. In de oogen van mevronw Delmont sche merden tranen van vrengde en aandoening. Zjj had de kracht niet om op ie «taan, maar hare armen wjjd uitstrekkende, riep zjj uit: ,0, mjjn zoonj" Jules viel voor haar op de knieën, greep hare handen en, ze met knsven overladende, ,0 moederI liefste moeder!" Keer vermocht hjj aiet te zeggen. „Sta op," zeide mevrouw Delmont eindelijk, .kom aan mjjn hart, daar ia uwe plaats, gjj «uit er een veilig toevlaefatsoord vinden I .Koeder," zeide Jules, eenigszins tot bedaren gekomen, .ik beloof n plechtig, in tegenwoor digheid mijner vrienden, dat ik van gedrag zal veranderen. Ik wil breken met den ouden sleur, met mjjne slechte makkers, met alles, wat u lot hiertoe beeft doen tranen stortenmaar daartoe moet ik deze stad veriaten, waar mijn goede naam geschonden is en mjjne relatièn mg aan nieuwe gevaren zonden blootstellen. Kjjn vader heeft op waardige wjjze het vader- heb nog nooit ernstig aan eene loopbaan ge dacht; bet oogenblik is gekomen om een einde te maken aan dien lediggang, die mjj zoozeer op den rand van den afgrond heelt gebracht." .Jules, wilt gjj mjj verlaten?" ,'t Is een straf, die ik mjj moet opleggen. Ik ben bet geluk, dat ik met u had kunnen smaken, onwaardig geworden, en ik moet hel thans door een welverdiende boetedoening terng- Movrouw Delmont boog het hoofd zonder te antwoorden. Arsène, bemerkende, welke nieuwe droefheid haar dit plan veroorzaakte, trad op Jules toe. .Mjjn waarde," zeide hjj, „blgf bjj ons. Ik zal mjjn vader een verzoek doen, dat hg mg zeker niet zal weigeren. Ik zal hem verzoeken u op zgn kantoor een plaats te verleenen gij zult bjj en met mg werken. Wg zullen voortaan geen anderen vriend hebben dan Edmond en zoo zullen wg weder als vroeger worden: dt drit onoficheidtlijktn." Een glimlach verhelderde bel gelaat van me vrouw Delmont. Zoo zg haar zoon bg zich kon houden, zoo zg hem deugdzaam kon zien wor den, zon zg nog gelukkig zgn. Ongeduldig ver beidde zg het antwoord, dat Arsène haar 's avonds zon brengen. Ongelukkig luidde dit niet gunstig. De goede jongen kleedde het zoo bemoedigend mogelgk in, maar inderdaad bad de bankier het voorstel zgns zoons zeer slecht ontvangen. Op strengen toon. die geen tegen spraak duldde, had hg gezegd „Arsène, ik verbied u elke betrekking met dien deugniet van Delmont. Die Jongen ia op weg naar de gevangenis, en gg zult zien, dat bij, oer er twee jaren zgn verloopen, zgne moeder en den naam, dien hg draagt, zal ont- eerd hebben." Arsène had niet verder aangedrongen; hg wist, dat het nutteloos geweest ware, en hg begreep, dat een langer verblgl in de stad voor Jules onmogelgk was. Van baren kant had mevrouw Delmont aan haren biechtvader om raad gevraagd en deze was van meening, dat zg zich niet legen het besluit van haren zoon moest verzetten. Reeds denzelfden avond was baar ofler gebracht. ,ik ben tot alles bereid," zeide zg tot zich zelve, .ik heb slechts één doel, hel heil mgns zoons, en ik z.il mg alle genoegens des levens ontzeggen om deze gunst van den goeden God te verkrggen." IX Den volgenden morgen reeds werden de noodige aanstalten gemaakt om te vertrekken. Mevrouw Delmont legde eene manmoedigbeid aan den dag, die men baar nooit zon hebben oegeschreven. Zg zorgde voor alles met eene bedaardheid, die een scherp contrast leverde met de gevoelens, die haar inwendig bezielden. Jules was diep aangedaan. Keermalen ves tigde bg in den loop van den dag zgne blikken op zgne moeder; dan vulden zgne oogen zich met tranen, als bg dat beminde gelaat be schouwde, diep gegroefd door onrust en smart. Dan werd zgn hart met droefheid ver rold, en het eene voornemen volgde het an dere. Wat zon bg gelukkig zjjn, als hg over enige jarsa, bemind door sjjne overaten en wgzende op eervolle onderscheidingen, zgne moeder terugkeerde en haar kon ze; ,Ik heb alles hersteld, moederlielal roem, al mgn geluk zal voortaan beslaa u gelnkkig te maken Dan omarmde Jnles zgne moedereert drukte haren zoon, die spoedig misschien voor altgd van baar ging scheiden, in vervoering aan haar hart. Hen had het regiment cavallerie gekozen, wa. .bjj de beer Delmont had gediend, en waarbg zgn aandenken nog steeds ia zegening was. De kolonel, die een vriend van bem was goweest, had de arme weduwe meermalen zgne diensten aangeboden. Het regiment bevond zich sinds drie jaren in Algiers, waar het zich in verschillende gevechten roemrgk onderscheiden had. Jnles achtte zich gelukkig, eene gelegen heid gevonden te hebben om zich eveneens te onderscheiden, en bg een regiment geplaatst te worden, waar de naam zgns vader met eerbied werd genoemd. Hg gevoelde, dat hg daardoor sterker zon zgn, en een naam eer aan zon doen, die ook de zgne was. De acht dagen, die het vertrek voorafgingen, werden en familie doorgebrachL Alleen Edmond kwam zjjn geliefden Jnles voortdurend gezel schap honden, en bem bewgzen, dat ware vriendschap zich niet verloochent. Arsène had ook gaarne gewild, maar de bankier bleef on- verzettelgk, en bg sprak nooit den naam van Delmont nit, zonder er het ipilMen van deugniet bg te voegen. Alles wat hg ver kreeg was, den jongen slrjjdar bg zgn vertrek te mogen vergezellen en aldus voor het laatst blgk te geven van zgne gehechtheid. Eindelgk was de dag der scheiding gekomen. Jules moest zich in eene ongeveer tien uur van daar gelegen stad bg een detachement aansluiten, dat beslemming had naar Afrika. Zgne moeder had gaarne gezien, dat hg per rgtuig tot Toulon v zeide, dat hg wennen en bovendien niet beter moest behan deld worden dan hg verdiende. Het afscheid was hartroerend; Jnles om helsde zgne moeder hartstocbtelgk en ontving geknield haren zegen. Hevrouw Delmont raapte al haren moed bgeen en smeekte God om zegen voor dit dierbaar pand. Daarop nam zg haren zoon bg de hand, en bracht hem naar eene schilderg, die haar echtgenoot InofBciers- tenue voorstelde. .Jules," zeide zg, .vergeet nimmer uwen vader, en denk te midden der gevaren aan uwe moeder, die niet ophouden zal u te be minnen en voor u te bidden I Jules kon geen woord spreken. Hg begreep op dat oogenblik ten volle zgne ondankbaar heid, en do verplichting, die thana op hem rustte. Na een lange poos zwggena, zeide hg eindelgk met vnur: .Een moeder kan in het hart haars zoons lezen. Zie dus, moeder, hoezeer ik u hoogschat en liefheb 1" Op dit oogenblik kwamen Edmond en Arsène. Hen ging ontbgten, maar de eetlust ontbrak; iedeis keel was als toegeschroefd. Jules kon zgne blikken niet van sjjne moedor ifusnin

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1896 | | pagina 1