Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 44. Zaterdag 27 Januari 1900. Dertiende Jaargang DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs per drie meenden: Franco per postf 0,40. Afzonderlijke nummersf 0,05. BureauBreedestraat, E 349, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Adrertentiin: Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meer- 0.05 Het jaar 1899. 111. (Slot) In vluchtig overzicht aan de Nieitute Wereld gewijd, noemen wij het meest expressief feit: het koncilie der Zuid-Ame- rikaansche bisschoppen, op uitnoodiging van Z. H. te Rome gehouden. Van zulk een particulier koncilie, waartoe een hall werelddeel is geroepen, was geen prece dent. Een Duitseh liberaal blad meende omtrent een der dekreten goed te zijn ingelicht en deelde zijn licht mede. Jammer voor hel blad, dat op de ont hulling een: er ingeloopen volgde. Een jaar zonder revolutie in een der Z.-Amerik. Republieken lelt niet mee. In 1899 was het in Venezuela woelig, en bij zijn geschiedboek is een treurige blad zijde gevoegd, door de heiligschennissen bij deze revolutie gepleegd. Begrijpt 't Janhagel door kerkschennis hel best van zijn haat te doen blijken jegens het ge zag van den Soeverein-God Vele cijfers en hooge sommen zijn genoemd in verband met een verbin dingskanaal tusschen de twee groote Oceanen, 't Niearagua-kanaal, misschien blijven die cijfers in portefeuille, want weer wordt gesproken van voortzetting en afwerking van het Panama-kanaal een troost voor de aandeelhouders. De Ver. Staten hebben weinig pleizier van hun op Spanje afgevochten kolonii Cuba mort en mokt, en plooit zich noode onder den nieuwen meester. Erger nog bij de Pilippinos. Die achten zich weder rechtelijk onder de vlag met sterren strepen gebracht, wat volgens hen bet Vredes-traktaat niet rektiliceerde. Dien tengevolge is 't een verwoede strijd tegen die eilanders, en komt het tot een rilla oorlog in een Archipel wordt die eindeloos. Van Amerika's westkust steken over naar Azië en zien Ruslands zorg omzjjn Siberisch eskader op geduchten voet te houden. Nog een tijdje en de Trans-Siberiaansche spoor brengt de Aziatische produklen op de Europeesehe luarkt en de Kus is wel zoo beleefd een deel der produklen uit het Rijk der Langstaarten naar eigen lijnen te trekken. Die Langstaarten liepen gevaar hun keizer te verliezen door den dood, maar 't gevaar week. Trouwens 't zou weinig hebben gewijzigd, Tanle-llcgcntes zou tijdig gezorgd hebben voor een adoplie. Richtte do gepantserde vuist 'rins Ilcimich veel uil? Denkelijk wel op Duitsch-poliliek en ook handels gebied. want op laatstgenoemd terrein drijlt Germania handel, naar de allures van groote mogendheid, ook op godsdienst- terrein .Misschien is aan zijn invloed te danken de proclamatie der Keizerin, die Christen te zijn toelaat, en de Chris tenen te vervolgen verbiedt. De procla matie wordt natuurlijk overtreden, maar biedt toch meer houvast lol bestraffing der vervolging en tot schadevergoeding aan de slachtoll'ers of hun rechtmatige betrekkingen. In Centraal Azië luistert de Moskoviel naar hel kanon in Transvaal, en voelt landhongcr ontwaken. Komt de Brit in last met zijn Indië mettertijd, dan wil de Moskoviet er bij zijn. De eerste veehting betrof Herat; verder liet hij 10000 (of C000O) rnan een proefrit maken met den ijzeren weg van Tiflis Centraal Azie. Dit zal wel niet in strijd wezen met de Vredcs-konfercncie! Afrika was in 189'J het slagveld of liever hel slachtveld. .Sadir Kitchener sabelde de .Mahdisten neer, zonder par don en stoorde zich aan geen aanspraken van Frankrijk of Fashoda. Trouwens Frankrijk had hel te druk met de Dreyfus- ade. Thans nioeL Lord Kitchener Lord Roberts helpen om de Transvalers op hun kopjes en in bun laagers klein te krijgen. 't Kost al vast eenige (luizende man schappen en ettelijke milliocnen ponden meer. Niemand zal 't 1 evi c i len ook ondanks de besnoeide berichten dat Albion binnen kort voor een ander gevaar staatde roerigheid van bet Hollandsch element Die beweging (e fnuiken zal regimenten kanonnen kosten. Is ze te fnuiken V Zoo neen, dan onder de leuzeZuid- Af rika voor tien Zuid-Afrikaaudcr, gaal de Kngelsche vlag tot aan de Kaap voor goed omlaag. Verdiend slot der briganlcn- politiek van Jo Chamberlain. En hoe staat het wel in onze Oost'. Onze strijdmacht te water en te lande is onvol doende, en bij konllicl niet eens een aanval met Albion?— loopen we gevaar van besnoeiing onzer telegrams. .Maar in Atjeh is winstc, Toekoe Oomnr is toch doodgeneraal llcutz klopte de l'edireezen en nu zijn de Uatakkcrs aan de beurt. En de goev. gen. Jhr. Van der Wijk, die met eere en onder moeilijke omstan digheden zijn ambt vervulde, vervangen door generaal Roseboom en daarmee een militair zetelende te Buitenzorg, 't verwekte in ons land een lichte emotie. Nog een vluchligen blik over onze onmiddellijke omgeving. Bij 't hoofdfeit van 1899, de Vredcs- konfercncie, was den Haag hel glans punt, maar verduisterd door de buiten sluiting van Z. II. den Paus en van de Z.-AI'r. Republieken. De Katholieken waur- decren hoogelijk 't schrijven der Koningin aan den H. Vader, maar de Katholieken zouden liet in hun Vertegenwoordigers geprezen hebben, indien deze een motie van afkeuring aan de Regeering hadden voorgelegd. Wat Leo XIII in vol kon- sislorie brandmerkt, behoeft de Katho liek niet met zijn Nederlandschap te dekken, 't Pluimpje daarvoor is onbe geerlijk. Builen 't Parlement verdedigde Kuy- per in den Standaard, tot verheuging der Ctiristelijk-Historischen, Leo's buiten sluiting, omdat hij seculaire macht mist. Wel vreemd, want zelf de Waarborgc-n- wet kent in Zjjn Vatikaan den Paus toe wat des soevereins is. Is zoo iets ook to-gekend aan hel hoofd der Confucianen in China Voorts is tusschen den I'aui en de afgezette vorsten geen pariteit wal den II. Vader is ontnomen, bet Erfgoed van Sint I'ieler, behoort aan de Katholieke Kerk. De Ongevallenwet is er, zonder onge val voor T ministerie of de wet langen tijd zonder wijziging zal werken leder weet beter. Jammer dat hel groote mdement-Kuyper viel, en nog wel met hulp van de helft der Katholieke leden. Zij achtten de toekomst in gevaar indien hel ontwerp zakte. Och kom n de Regeering kwam iu gevaar. Op den duur smaakt bet onzen kiezers niet dat gemis aan eenheid onder onze leden; en dat gedurig beroep op .vrije kwes tie" verveelt ook. Thans dreigt school dwang en hcrhalings-onderwijs, bestreden door bijna de gchecle kalli. pers in Nederland op zeer enkele uitzonderingen na. Trouwens sedert het denkbeeld van persoonlijken dienstplicht werd gelan ceerd, schijnt Nederland telkens censlukje vrijheid door dwang vervangen te zien. In 't zicht is nogeen verhooging van 'I jaarlijksch inilitickontingent, als of Zuid-Afrika niet leert, dat de best gedrilde en geschoolde soldaten aan een natie de overwinning niet waarborgen. Vergader met uwe voorzaten Anno 1899! hel oude onrecht hebt ge gelaten zooals het was, ge hebt er nieuw bij- getast. Is de Vredes-konforeneie oor spronkelijk geweest, de utopie van een edelen droomer, de uilkomst was een komedie. Moge 1900, het jubeljaar, goed maken, wat gij te herstellen achterliet. Van mensehen-macht en menschen-wijs- hcid verwachten wc weliswaar niet veel ons betrouwen steunt op God, die der Koningen Heer is, en het lol der Vol keren leidt. BUITENLAND. Het nieuwe üoslenrijksche ministeiie- Von Kiirber beeft eene uitnoodiging ge zonden lot de verschillende politieke partijen om verzoening onderling te bewerken op een Duilsch-Tsjechische Conferentie. De Duilschors eischen vol doenden waarborg voor de samenroe ping van den Rijksraad tegen einde Februari, ten einde de staatszaken langs den parlementairen weg weer te kunnen voeren. Veel Oostenrijksche bladen koes leren de hoop, dat nu de begeerde verzoening wel zal tot stand komen. Hierover sprekende zegt de Wiener Abendjioet„De nieuwe Regeering be schouwt de beslechting van den strijd tusschen de nationaliteiten als haar meest gewichtige taak. De strjjd heeft door zijn langen duur de geesten een zijdig en de gemoederen hartstochtelijk gemaakt, de energie van het volk ver lamd, de sociale verhoudingen ernstig benadeeld en zelfs vragen naar den achtergrond gedrongen, waarvan liet algemeene volksbelang de onmiddellijke beantwoording eischte. De erkenning van deze ernstige nadeelen heeft in alle kringen de overtuiging gevestigd, dat de nationale strjjd onverwijld moet worden beëindigd, of althans tot gerin gere verhoudingen moet worden terug gebracht. De ervaringen der laatste jaren hebben geleerd, dat de nationale vraagstukken slechts dan een goede op lossing kunnen vinden, wanneer deze laatste voortkomt uit een volkomen over eenstemming onder de belanghebbenden. Gematigdheid en offervaardigheid kunnon een redelijk vergelijk voor de nationale twistpunten mogelijk maken." Moge de verwachting dezer organen niet worden teleurgesteld en er nu ein delijk eens wat meer eensgezindheid gaan heerschen. Op de velden van Zuid-Afrika is de oorlog met vernieuwde verbittering her vat omtrent den uitslag wordt het pu bliek als steeds in hoofdzaak onkundig gehouden, waardoor de opgewondenheid onder het Engelsche volk steeds toeneemt. Het geduld van dit volk wordt wel op een harde proef gesteld. Omtrent den strijd, om het ontzet van Ladysmith, die in het laatst der vorige week reeds aanving, is nog weinig meer bekend, dan enkele vage telegrammen, die de gewone eensuur hebben ondergaan. Het departe ment van oorlog zag zich echter toch genoopt om Dinsdag j.l. te verklaren, dat binnen twee of drie dagen noch van Bulier noch van Ladysmith beslissend nieuws kon verwacht worden, daar Buller's ope ralies noodzakelijk van langdurigen aard zijn. Inlussehen verschoen een telegram uit hel Boerenkamp aan den Boven-Tugela onder datum 21 Jan. waarin het vol gende wordt gezegd: „Nadat commandant Botha Zaterdag morgen hel voortrukken der Engelschen bad belet, werd verwacht, dat er een tijdperk van rust zou zijn tot Maandag, maar in den namiddag werd opgemerkt, FEUILLETON. Schuld en boete. 4) Ungeveer veertien dagen na liel ongeluk kwacr munb< r Weitma zich voor als de vriend van 4 en als voogd van 20n kind. Uil besloot juffrouw Klaver terstond fluisterde bjj haar dan ook toe, dat li Toen juffrouw Klaver nu met mijnheer Weit- mann alleen was, begon de boekhouder (net een zekere verlegene deltigheid ,U waart ook zeker zeer getroffen door deo dood van onzen vriend Hermann hier baalde do juffrouw baron zakdoek voor den dag ja, het was zoo verschrikkelijk dat zelfs bjjna onbekenden hm en vooral u, juffrouw, die hel wee klagen van het kind moest aanhooren een bef kind, die kleine hm maar er is nu eenmaal niets aan Ie doen en wij zullen er nu aan moeten denken, wat er verder met haar moet gebeuren ,U zult Pauline toch niet van mjj willen weg nemen sprak juffrouw Klaver boos. .Heeft mjjnheer Hermann n 't kostgeld ge regeld betaald?" De aangesprokeno bedacht zich een oogen- blik. Alle geldaangelogenhoden tusschen haar en Paulines vader waren atcods op de eenvou- digsto manier zonder quitantics ol dergelijke .Daar zou Ik eerst mijne rekeningen op moe ten nazien," sprak zjj, .juist, zoo is het, het laatste half jaar is het kostgeld niet betaald." .Zoo? Dat verwondert mij, de overledene was anders zeer nauwgezet. Overigens zal ik uwe schuldvordering voldoen, maar groot is hel vermogen vau het kind niet. Eenige hon derden guldens werden gevonden, meer niet." „Wat?" riep juffrouw Klaver, .meer niet?" En daarbjj zag zjj den voor haar ziltendeo boekhouder met haar doordringende grjjze oogen aan, zoodat deze den blik afwendde. ,En wat moet er nu met het kind gebeuren vroeg zjj na een oogenblik stilzwijgen, gedurende welke zjj zoowel als mijnheer Weitmann hunne eigene gedachten den vrijen teugel lieten. ,Ja, ziet u," zeide deze ten slotte, .walbljjlt er anders over dan Pauline in 't weeshuis te doen? Daar krijgen de meisjes van de Zus ters een goede opvoeding, wat te huis veel te Daar klonk de bel. Jnffrouw Klaver deed open en kwam binnen met eene harer kennissen, die gekomen was om baar een bezoek te brengen. Het onderhoud was daarmede verbroken, zoo als de heer Weitmann begreep uit een hetee- kenisvollen blik van juffrouw Klaver. Hjj bleef nog een poosje zitten, en nam deel aan hel gesprek, dat over weinig beleekensnde onder- ging daarna heen, en to iw uitliet, fluisterde deze h eriger, voor heden is er niets aan te doen uit die - daarbjj wees zjj op de deur der mer gaat niet zoo gauw heen, en in zoo'n Toen juffrouw Klaver dien uvo'nd ter ruste ging, kon zjj in lang de slaap niet vattendui zenden verschillende gedachten doorkruisten haren geest, ja zij stak zelfs de kaarsen weer aan, stond op en bracht uit eene lade harer kast icne portefeuille voor den dag, waarin verscheidene papieren bewaard werden en nam er eene lijst uil, die zjj nauwkeurig onderzocht, waarop zij alles weder zorgvuldig wegsloot. Spoedig daarna ging Pauline naar hel wees huis, inaar de omgang met vrouw Klaver en de hoor Weitmann werd hierdoor niet verbro ken dikwijls kwamon z(j bij elkaar, hetzjj hjj haar aan huis of in oen kliin restaurant, waar Weitmann zijn twaalf-uurtje placht te nemen -, bij deze gesprekken toonde zich Weitmann meestentijds zeer boos, hetgeen echter veelal daarmede eindigde, dat hjj eenige bankbiljetten uit zijne portefeuille nam en ze juffrouw Klaver overhandigde, die ze bjj zich slak en met het beminnelijkst gelaat afscheid nam van den gever, die haar met boosaardige blikken nakeek. Weder zjjn ettelijke jaren vervlogen sedert wjj den jongen doktor in zjjnen familiekring hebben leeren kennen en deze was nu in de praktijk gegaan. Hjj woonde nn niet tneer hjj zijne ouders doch had een eigen woning be trokken. Eenige gelukkige genezingen Jiadden hem een goeden naam bezorgd, hjj had de armenpraktijk gekregen en de behoeltigen kon den zijne goedheid en medegevoel niet genoeg dame, welke bjj vau ariyke der rjjkdom wist, scheen hjj evonwel nog niet gelukkig. Pauline was na voltooide opvoeding nit hot weeshuis gegaan en bevond zich nu als ka menier bjj eene grafelijke familie, waar zjj met hare betrekking best tevreden was. Do heer Weitmann had, zeer lol zjjn genoegen, sedert lang niet meer van juffrouw Klaver ge hoord. Waar was zjj V Deze vraag zullen we nu Op zekeren dag werd l)r, Weitmann door een zjjner collega's, wien eene familiezaak met zjjne ouders naar zune geboorteplaats riep, verzocht voor eenigen dagen in het hospitaal der gevangenis voor Item op te treilen. In de zaal, waarhoen hij door de bewaakster gebracht werd. lag maar eene paliente. Een geestelijke zat naast haar bed, een boek in de hand hou dend, waaruit hjj scheen te hebben voorge lezen, want hjj sloot het en stond op, toen de dokter binnenbad. Een blik op het boven het bed aangebrachte bordje deed hom haar hor- kennen als juffrouw Klaver, ljjdonde aan tnbor- _N'u, hoe gaat het?" vroeg hjj der paliente, haar uit gewoonte de pols voelend. Deze zag haar verwonderd en geschrokken aan. „Komt Dr. B. niet terug?" vroeg zjj. „Ja wel. Hjj is maar een paar dagen afwe zig en nu moet ge het maar met mjj voor liel ,Nn, dat is te i, ik ki t toch niet geholpen worden. Zooais ge ziet is deze gees- teljjko bezig mjj voor te bereiden." Zjj zuchtte. Nog eens viel zijn blik op het bordje. Kla ver Dien naam kende hjjwas niet de kleine Paulino Hermann bjj een zekero juffrouw Klaver in huis geweest? Gezien had hjj haar uooit en ook was er steeds vau haar in bedek te termen gesproken. Haar toestand was hope loos, dat zag hjjen als zjj nog eeoige dagen te leveu bad was liet veel. Hjj sprak baar daarom moed in, doch zeide baar tevens, dat zjj daarom hare godsdienstige plichten oiot moest verzuimen, want in de genademiddelen der H. Kerk lag toch de grootste troostnadat hjj daarna uog enkele woorden met den pries ter tiad gewisseld, ging bjj heen, om de overige zieken te bezoeken. „Wat heelt die vrouw op No. 9 gedaan vroog hjj bij het heengaan aan den govangonbe- „Openljjk bedrog, geloof ik, hare zaak is nog oiet voor geweest." .Die zal ook niet voor komen," zeide Dr. Weitmann. ,De ongelukkige heeft maar een een paar dagen meer te leven." „Nu, dat vereenvoudigt de zaak," meende de cipier lachend en liel den dokter uit, de deur achter hem sluitend. Den volgenden dag trof de dokter de zieke alloeuzjj was zeer afgemat en hare stem uauwljjks hoorbaar. Op haar met diepe voren doorploegd gelaal stonden zweetdroppels en bare grauwe baren hingen in vochtige lokkon om haur vermagerd gezicht. {Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1900 | | pagina 1