Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 19.
Zaterdag 11 Augustus 1900.
Veertiende Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld. Blaricum. Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs V»r drie maanden t
Franco per poit
Afzonderlijke
10,40.
f 0,05.
BureauBreedestraat, E 349, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De embode.
Prija der Advertentiên i
Van 1 lot 6 regels
Voor iederen regel meer
Bij dit nummer behoort
een bijvoegsel.
Koning Vietor Emmanuel III.
Al is de wereld onder den indruk
van het treurspel Ie Mouza, llalië kan
niet bljjven staan bij hel lijk van koning
Uniberto. Reeds heelt de nieuwe Koning
Victoreo Emanuele III dan ook gesproken
lot het volk, waarover hij heerscht, sedert
zijns vaders dood den troon open liet.
Meestal blijft bij eene troenopvolging
de politiek in 't algemeen dezelfde, tenzij
de nieuwe monarch een persoonlijkheid
zij, in staat zijn eigen wil en inzicht door
te drijven. Soms leiden de omstandig
heden om van koers te veranderen. Van
Italiè's nieuwen Koning verwachten wij
niet anders, dan dat zijne staatkunde
een verlengstuk wezen zal van die
zijns vaders. Betrof het Monaco het
zou ons, Katholieken, koud latennu
echter niet, want al aanstonds staat de
opvolger voor de kwestie, die onder zijn
voorganger de allesbeheerschende
overheerschende wasde Romeinsche
kwestie. En bij deze kwestie hebben alle
Katholieken belang, want zij raakt
de onbelemmerde uitoefening van 's Pau
sen geestelijk gezag.
Aan lastige vraagstukken heeft het
nieuwe Staatshoofd bij de aanvaarding
zijner regeering overigens geen gebrek.
Daar is, zooals we allen weten, een
economisch of een sociaal vraagstuk en
wel in meer of minder male bij alle
landen, inaar 't groeide in Italië tot
ongemeen groote proportiën aan. Het
huishouden van den Staat loopt daar
op verkeerde baan. Meer dan elders is
in Italia Una armoede, gebrek, ellende
de lepra sloop er binnen en de ellende
werkte nog erger lepra in de hand;
de anarchie, die vorstenmoord preekt
en vorstenmoord pleegt. Deelneming
aan den Driebond leverde voor llalië
niet veel meer op dan belastingverhoo-
ging en uitbreiding van het geldver
slindend mililairisme. De millioenen lires,
geroofde kerkgoederen binnenge
palmd, zijn door de vingers gegleden,
I weer kwam liet woord uit, door
den volksmond gesproken onrechtvaar
dig goed gedijl niet.
Een enkel bewijs hoe erg de verar
ming, ja de nood daar te lande is. In
1696 emigreerden 182000 Italianen uit
hun land, dat in hun nooddruft niet
Waar dermate de honger aangrijpt,
is eene herschepping noodig.
Tot de erfenis, door Koning Humbert
nagelalen, behoort, gelijk we opmerkten,
llalie's aandeel in den Driebond. De zucht
om als groole Mogendheid te poseeren,
en nog meer zucht om Rome te behou
den, verlokte Italië lol deze grootscheep-
sche vennootschap te behooren. Wal
heeft deze grootheidswaanzin al geld
verslonden, en toch hoe zwakjes is het be
schut, in een oorlog lusschen Driebond
en Frankrijk, tegen een aanval op zijn
kustland door den Fransoos!
Thans wordt heelslillegefluislerd, dal bij
verstrijking van den termijn llalië wel
eens uit de Firma zou kunnen treden.
Natuurlijk wil ieder Staatshoofd in Europa
den vrede gewaarborgd zien, maar om-
dal zulk een kostbaar, maar toch broos
goed geen gevaar loopen zou, kon er
een andere samenvoeging ontslaan. Rus
land loch, reeds met Frankrijk verbonden,
wil wellicht meer dan voorheen zich
met de Italiaansche zaken bezig houden.
De Koningin, de schoone Helena, is een
dochter van Montenegro's vorst, bekend
als Vazal van Ruslandeen barer
Iers is gehuwd met een Russischen groot
vorst. Ziedaar ongezochte redenen tot
toenadering.
Maar boven alles uit primeert de
limneinsche kwestie. Zij zit Italië als
doorn in het vleesch, en zoo lang de
dynastie van Savoye niet uit hel Quiri
naal trekt, zijn voor hel land geene
vooruitzichten op een beteren toestand.
Zoo heeft de Voorzienigheid het ge
leid, dal de Pausen een grondgebied
verkregen, waarover zij wereldlijke sou-
vereiniteit uitoefenden. Gods bedoeling
hiermee is, aan den Opperpriester de
vrije en onbelemmerde uitoefening van
zijn geestelijke macht beter le verzekeren.
Zoo sprak de groote Pius IX, zoo spreekt
de doorluchtige Leo XIII. Vermits dat
grondgebied, hel erfgoed van Sint Pie-
ter, eigendom der Kerk is, heeft elk
Katholiek als lid der Kerk belang bij de
Romeinsche kwestie. Voor dut eigendoms
recht der Koik hadden onze Zouaven
hun bloed en hun leven veil. In hunne
zonen is 't roomsclie bloed niet ont
aard dat zullen zij loonen als het
moet.
Vooren aleer dus de Savooische prin
sen elders de hoofdstad van hun Rijk ves
tigen, en Rome weer in 'l bezit i- der
Pausen, blijft elke oplossing der Romein
sche kwestie een droom.
Er is nog meer rot in de Italiaansche
maatschappij. Bij een moord op vorst
of hooggeplaatste is aanstonds 't woord
op de lippen„dat deed nu vast weer
een Italiaan." Heeft dit vermoeden
grond Caserio, Lucchini en Bresci zijn
zonen van het mooie land, onder wiens
schoonen hemel de citroenen bloeien.
Afschuwelijke monsters, wordt gezegd,
en we zeggen 't insgelijks, maar we
mogen er aan herinneren, dat Italië, na
verschillende zijner Souvereinen ool-
Iroond te hebben, de akelige moord
lust op schrikbarende wijze ziet
toenemen. De Standard herinnerde
er aan, dat daar in één jaar 4000
moorden plaats hadden, dat er in één
jaar 80.000 aanvallen en verwondingen
waren voorgekomen. En in zulk een land
is de doodstraf algcsrliaft I 't Wordt hoog
noodig daar den beul terug te roepen.
J-Iet geschiedboek heeft vreemde spelin
gen opgeteekend. De eerste Koning, tevens
grondlegger van Rome, heette Romulus
de eerste keizer droeg den naam van
Augustusde laatste keizer van Rome,
onder wien 't Westersche Rijk ten gronde
ging wasRomulus Augustulus.
Konstanlijn bouwde KonslantTnopel
die stad, hel tweede Rome, werd hoofd
stad van liet Ooslersch Romeinsche
keizerrijk. Toen de stad bezweek hij de
belegering der Turken was een andere
Konstanlijn daar keizer.
Van Italia Una heeft, de zich koning
noemende, Vietor Emmanuel't eerst Ro
me de hoofdstad van dat Rijk genoemd.
Zijn kleinzoon draagt zijn naam. Is hij be
stemd om naast Romulus Augustulus en
naast Konstanlijn, onder wie Rome en
Konslnnlinopel teniet gingen, te worden
opgeteekend in het boek der historie
BUITENLAND.
Meer en meer wint de overtuiging
veld, dal de gezanten te Peking niet
zijn vermoord. Van verschillende zijden
wordt althans bevestigd, dat de gezanten
aldaar nog welvarend zijn. Omtrent
de veiligheid der gezanten op 20 en 28
Juli, en zclts op 1 Augustus, alsmede
de voortzetting van de belegering der
Engelsehe legatie, en den hoogst ern-
sligen locstand der Europeanen in de
hoofdstad van het Hcmelsche Rijk,
doen de Franschc en Japanschc legal ies
te Sjang-llay, het Belgische ministerie
van Buitenlandsclie Zaken en de Ante-
rikaansclie generaal Chaffee le Tient-
Tsin, eensluidende mededeelingen. Ook
de gezanten zelf hebben weer teekenen
van leven gegeven. Een Reuter-lelegram
meldtDoor het departement van
Buiteulandsche Zaken te Washington
werd Maandagavond van gezant Conger
een telegram ontvangen, aldus luidende
„Wij worden nog steeds belegerd,
de toestand is zelfs hachelijk. De Chi-
neesche Regeering dringt er op aan,
dat wij Peking zullen verlaten. Dit ech
ter zou voor ons een wisse dood zijn.
Wij worden eiken dag met geweervuur
beschoten door de keizerlijke troepen.
Wij hebben overvloed van moed, maar
weinig ammunitie of levensmiddelen.
Twee leden van het Yamen, die tot
de vooruitstrevende partij behooren, zijn
onthoofd. Allen, die tot de Amerikaan-
schc legatie behooren, zijn op dit oogen-
blik wel."
Ook van den Nederlandschen gezant,
den heer Knobel, is een telegram ont
vangen, bijna eensluidend met het bo
venstaande van Conger- Het is den 8n
Augustus uit Peking verzonden, en
luidt: „Ons legatie-gebouw door brand
vernield op 22 Juni. Wij beiden veilig.
Wij hopen op bevrijding binnen een
veertiental dagen." Dit telegram was
gesteld in cijferschrift en niet zooals de
andere telegrammen in gewone taal,
zooals door de Chineesche Regeering
bevolen was.
De troepen der verbondenen zijn slaags
geweest met die der Chineezen lusschen
l'ei-Tsang en Yang-Tsoen. De verbon
denen leden een verlies van 750 tot
1000 man; te Yang-Tsoen staat een
strijdbare macht van 30000 Chineezen,
waar tegenover de verbondenen nauw-
lijks 15000 man kunnen stellen. Bo
vendien komen zij tegenover geoefende
strijders le staan, die met gloeien
de haat vervuld zijn tegen de „Wester
sche duivels."
Naar aanleiding der terechtstelling
van twee leden van het Tsoeng-Li-
Yamen, die hunne stem ten gunste der
gezanten hadden doen hooren, en uit
het feil, dat de legaties beschoten wor
den door keizerlijke troepen, staat het
by de verbonden mogendheden thans
vast, dat de Keizerin Regentes, de
meerderheid van hel Yamen en de
wreede prins van Toean de hoofdschul
digen zijn, die hunne voorbeeldige straf
niet licht zullen onlloopen, indien de
troepen eenmaal Peking hebben bereikt.
Uit Washington wordt bericht,
dal als resultaat eener conferentie
lusschen president Mc. Kinley, den
waarnemenden staatssecretaris Adee,
den secretaris van oorlog Root en den
adjudant-generaal, Woensdagmorgen een
telegram is gezonden aan Goodnow,
den consul te Sjang-Hay, die het door
bemiddeling van Li-Hocng-Tsjang, Sjeng
of anderen, moet mededeelen aan hen,
die thans in China de regeering uit
maken. Naar men verneemt, is die nota
in zeer nadrukkelijke termen gesteld;
er wordt in verklaard, dat een onmid
dellijk optreden noodzakelijk is.
Dat telegram der regeering aan
consul Goodnow is feitelijk een ulti
matum, de toestand wordt daarin on
houdbaar genoemd.
Er zijn maatregelen genomen om ter
stond meer troepen uit Luzon te kun
nen zenden, als het noodig is.
In regeeringskringen alhier acht
men den toestand van Conger en de
andpren zeer gevaarlijk.
De regeering heeft Conger een ant
woord gezonden op zijn telegram, waarin
hij wordt aangespoord, goeden moed te
houden, en hem op een Bpoedig ontzet
FEUILLETON.
Trouw tot in den dood.
In hel verre Ooeleo ven Europe, in de on
metelijke meppen van Rusland, huist eeo vree-
•eljjk roofdier, de wolf, laf en ronder moed,
maar als hem de booger kwelt, een verachenreud
en gevaarlijk roofdier, dat rich liever laat dooden
dan rich gewonnen le geveo. Volgen» statistische
opgaven worden in Rusland jaarlijks 170.0C0
wolven gedood eo daartegen 100 mensclien
door deze roofdieren verscheurd.
g ,_n bet dorp, had
een groot feestmaal aangericht, want beden
waa ïjjn dochter met een rijk grondbeaitler in
het huwelijk getreden, en alle vrienden en be
kenden waren uilgeooodifd. Forocbï en breed
geschouderde mennen met de boks op den rag
gebonden en het taoge mes io den gordel wan
delden gezellig kooiend door de straten van
het dorpje. Dete bewapening waa volstrekt niet
overbodig, want hot had in den Lateien tijd
voel gesneenwd, en da wolven, door honger
gedreven, verlieten do wonden en maakten de
wegen onveilig.
Onder de genoodigde vrienden van den gast
heer bevond aich ook de grondbezitter Theo-
door Michaelof, wiens bezittingen ongeveer
vijftig mijlen verwijderd lagen. Jegor Ambramo-
wltsj en Theodoor Michaelof waren vroeger
schoolkameraden geweest, en daatom had de
eerste zijn vriend dringend
1 Metdag niet te ontbreken.
te voren was Michaelof in een slee met zijn
dienaar Nikolai aangekomen, en terwjjl zjin
heer in den vrooljjken vriendenkring zat, zorgde
de knecht voor z|ja paarden. Nikolni was op
eeo zeer zonderlinge wjjze bjj de familie Michaelof
gekomen. Toen namelijk de vader van zjjo
legenwoordigeD heer eens Lat io deo nicht
van een reis huiswaarts keerde, vond hij op den
drempel vóór zijn woning een bnndehje kleeren
liggen, waaruit een zacht gekerm opsteeg. Hel
huis binnengetreden, waar zjjn vrouw hem
met ongeduld verbeidde, maakte hjj hel bun
deltje los, en tot hun schrik en verwondering
zagen zjj een klein kind, een jongetje van onge
veer een jaar oud, dat vao koude beefde. Daar
zü geen spoor van de pliebtvergeten ouders
vonden, besloten zij, daar zü nog altijd kinder
loos waren, het kind als het hunne aan Io
neuten, en het tol een braai man op te voeJen.
Zes jaar verliepeD, toen Theodoor geboren
werd. Nikolai was thans zeven jaar en werd
voor deo kleinen Theodoor eeo trouwe bescher
mer en makker. Toen Theodoor twintig jaar
oud was, stierven zjjn ouders, eD met Nikolai
Dam hü het beheer der goederen zijns vadera
over. Thans echter was Theodoor reeds lang
getrouwd en vader van drie kinderen, terwijl
Nikolai den post van koetsier bekleedde en
zijn beer, zooals hjj hem steeds noemde, bjj
dit reisje vergezelde.
Den volgenden morgen betrad Nikolai vroeg
tijdig de slaapkamer van zjjn heer en vond
bent, daar zijn meester zich Lat in den nacht
ter ruste begeveD bad, nog slapend. Nikolai
begon eensklaps geweldig te hoesten, zocdal de
slapende verschrikt de oogen opsloeg eo slaap
dronken vroeg„Maar Nikolai, wat wil je al
zoo vroeg? Wjj hebben toch nog zeker eenige
...an ta^, voordat we vertrekken."
twoordde Nikolai vrijmoedig,
„Mijnheer,"
wjj hebben
til nog gezegd
Aken, dan dat
wjj zoo Lat in ilea nacht thuis kumen."
Bjj deze laatste woorden had Theodoor zich
opgericht en reikte zjjn dienaar do hand. „Ver
geef mij, Nikolai." zei hjj, „gij hebt volkomen
gelijkwjj zullen dadelijk vertrekken. Zjin de
paarden in orde, de buksen en da pistolen
geladen
.Ja. ik heb gisterenavond voor alles gezorgd,"
antwoordde de knecht, „gcloolt u, dat we met
de wolven le doen krijgen?"
„Geve God, dat we behouden en wel thais
inogea komen I" antwoordde de grondbezi
ernstig; „Eerst voor eenige dagen nog is
slee door een troep wolven overvallen. Slechts
mei groole moeile gelukte hel den goed ge-
wapenden mannen te ontkomen.'
Zooals God hal will" Met deze woorden
verliet de brave man hot vertrek van
meester om de paarden in te spannen, t>
hjj mompelde; „Vrees niets, Theodoor,zo
Nikolai bjj u is, zal geen woll de slee nadt
Weldra wa» Theodoor gekleed en bega
naar de jonggehuwden, om afscheid te m
Toen bij na korleD tjjd naar buiten ging.
NikoLi alles reeds voor 't vertrek gereed ge
maakt. Hjj stapte in de alee, de knecht greep
de teugels, aprong op deu hoogen bok, klapte
vrooljjk met de zweep door de lucht en voort
snelden de moedige dieren over het zachte
sneeuwkleed, hel dorp weldra ver achter zich
latend. Theodoor Michaelof bad zich warm in
zjjn dikken pela gehuld en was zacht ingeslui
merd, terwijl Nikolai met voato hand de teugels
voerde en elke ODgeljjkheid van den bodem
vermeed, om den slaap van zjjn meester niet
te storen. Nu en dan haalde de trouwe dienaar
zijn horloge voor den dag, een geschenk van
zjjn pleegouders, en met een glimlach op de
lippen mompelde bjj„Nog eenige uurtjes en
Maar het zou anders worden dan hjj dacht I
Juist hadden zjj eenige dichte struiken achter
dea rug, toen NikoLi veracbrikt opkeek en
•cfaerp luisterde. Achter hen, uit de itruiken
klonk een gedruinch, dal hem als vuur
liet hart joegeen diep geluid, danrna oen
zacht, doordringend gehuil, dat de paarden
verschrikt do ooren deed spitsen en angstig
omkijkenDo zoo gevreesde bewoners der
wouden, da wolven, waren in aantocht. NikoLi
hield met alle geweld de teugels in en keek
scherp om zicli heenDaar uil de struiken
stormde een sterke troep wolven op de slee
loser waren er misschien wel veertig, en alle
wolven zjjn daar!"
Verschrikt sprong Theodoor overeind, terwijl
zjjn rechterhand naar de buks greep, die ge
laden naail hem lag, Met één oogopalag hud
hij bel gevaar overzien. .Vlug op de paarden,
NikoLi, of wjj zjjn verloren!" Met vaste hand
hield Theodoor do buks op den voorlrennenden
troep gericht, een schot knalde en de voorste
woll stortte, io den kop getroffen dood ter
aarde. Een tweede schot brandde hts en op
nieuw viel een woll doodeljjk getroffen neer.
Reeds duurde deze vreeaeljjke jacht lien minu
ten en tot zjjn echrik bemerkte Theodoor, dat
de wolven hen hoe langer hoe meer inhaalden.
NikoLi vuurde onophoudelijk de paarden aan
eo deed nu en dan een der wolven door een goed
gemikt schot in het stof bijtentoen eensklaps
een der paaiden struikelde en op de knieén
neerstortte. Bliksemsnel sprong hj) op den grond
en hielp met alle krachtsinspanning liet geval
len dier op. Mnar hoe kort dit oponthoud ook
waa, toch was dit hun ongeluk. Een reusachtige,
oude woll, die de andere ver vooruit was,
sprong het zoo juist gevallen paard naar de
keel, doch een lorache kolfslag van Nikolai
verbrijzelde hem den kop. Maar inlusschen
hadden de andere woeste, hoDgerige dieren
veel op hen gewonnen. Nogmaals wierpen twee
goed gerichte scholen twee der dieren neer,
wat hielp dat op dien troep?
jjuheer," zei NlkoLI, „geel mij de (wee
en en het mee, dat in uw gordel hangt."
hier gauw op c
„Wat wil je doen?' riep zjjn meester
„Verlies geen tjjdantwoordde NikoLi, „doe
wat ik zeg, binnen eenige minntcn hebben zjj
Zjj verwisselden van plaats. „Vaarwel, mjjn-
hand, en denk later nog eens aan Nikolai. Uar
vader redde m|j eens hel leven, ik geef graag
hel mjjne" om hel uwe te kunnen behouden.
.Nikolai, wal heb je voor? Redden wjj ons
heidon, of.,., laten wjj samen sterven," riep
Theodoor.
„Neen, neen, heer I lk heb niet» le verliezen,
maar gj| hebt vrouw en kinderen. Wat zou er
van hen worden zonder uï Vaarwel en doak
nn en dan eens aan mjj." Nogmaals drukte bjj
zjjn heer de band eo wierp zich, voor deze
het verhoeden kon, uit de alee en etond plot
seling voor den onverwacht leraggehonden
troep wolven.
Theodoor sloeg wild op de paarden in, zoo-
dat zjj als razenden voorwaarts atormdoo, en
keek toe* om. Hjj zag, hoe de hongerige troep
den trouwen bediende bereik! bad; hjj boorde
twee schoten weerklinken en zag hoe twos
wolven neerslortten. Na wierp Nikolai de twee
afgeschoten pistolen met kracht to midden der
hongerige dieren en greep- naar hot mes. Maar
niet lang duurde de ODgeljjke strjjd. Van alle
kanten besprongen de woeste dierea den dap
pere hjj wankelde en viel en de nitgabongerde
roofdieren stortten zich op bom. Met tranen
in de oogen wendde zich Theodoor af, deetrjjd
In de verte doemde een groot gebouw op;
hel was Michaelofs bezitting. Weidra kwam
by voor de poort van zjjn kasteel, waar op zjjn